Πάντα, έκανα intonation μόνος μου στην πρωτη μου κιθάρα (αυτή στο avatar) και πείραζα και το ύψος της γέφυρας το οποίο μου άρεσε λίγο ψηλά ;D , και λάθη έκανα και δεν παίρνανε σωστά οι μαγνήτες αλλά έμαθα πέντε πράγματα. Με τα χρόνια άρχισα να σκαλίζω και truss rod και μια ρυθμισούλα στους μαγνήτες την κάνω σύμφωνα με τα αυτιά μου (εδώ μπαίνουν και τα χρήσιμα tips του noiz), και από μάστορα ακόμα να την πάρω κάτι σε ύψος μαγνητών π.χ. παίζει να το αλλάξω ελαφρά. Έτσι, μπορω να πω ότι η τριβή σε κάνει πιο άνετο με το όργανο, γενικότερα. Κι έχω δει και παραδείγματα.
Ένας φίλος, θυμάμαι, πρέπει να έψαχνε κάτι στο τρέμολο της parker του για ώρες. Νομίζω έψαχνε μια βίδα που κλειδώνει τρέμολο- ούτε θυμάμαι πως είναι αυτες οι κιθάρες ;D. Είχε πελαγώσει, μιλάμε, νόμιζε ότι ήταν ελαττωματική(!!!) την παίρνω κι εγώ να δω και λες κι από τύχη το βρήκα με τη μία. Η εμπειρία, λοιπόν, σε κάνει καλύτερο κι αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.
Κι αν σήμερα είμαι ευχαριστημένος με το πως θα διορθώσω ό,τι προκύψει σε μια κιθάρα ( στο μέτρο των δυνατοτήτων μου γιατί δεν είμαι μάστορας), φανταστείτε ότι στην πρώτη αλλαγή χορδών της fender με το αναθεματισμένο το floyd roseII ( ε, κι εγώ 15 χρονών ήμουν-έρχεται το καλό τώρα ;D) έβγαλα ολόκληρη τη γέφυρα για να δω πως μπαίνουν οι χορδές!!!!!! (γέλια)
αφου δεν την κατάστρεψα την κιθαρίτσα...... ;D ;D ;D