schreivox

Αν δεν κάνω λάθος, ο 57 classic προτείνεται neck με τον 57 vintage plus για bridge

Ποτέ δεν άκουγα 'Ξύλινα Σπαθιά' αλλά πιστεύω ότι αυτό το κομμάτι κάηκε* από τη μεγάλη επιτυχία και τη τόσο μαζική απήχηση που βρήκε. Είναι ένα πολύ καλό κομμάτι το οποίο, εύλογα, πολύς κόσμος δικαιολογημένα θα σιχάθηκε να ακούει (πριν δέκα-δεκαπέντε χρόνια) * Αν έπαιζα σε cover band δεν θα ήθελα να το συμπεριλάβω στο ρεπερτόριο

;D ;D ;D ;D

Πάω να ψωνίσω σήμερα με τη μπάντα ρούχα για να παίξουμε σε δεξίωση στην Κρητη. Παίζουμε τζαζ και μας ζητήσανε να είμαστε ντυμένοι το ίδιο. έχουμε και τραγουδίστρια (εννοείται δεν θα φοράει τα ίδια με μας,ε ;D ). Σκέφτομαι κάτι κλασικό του στυλ παντελόνι- πουκάμισο- γραβάτα. Τώρα, για τα χρώματα, λογικά δεν πρέπει να παίζουν τρελές αντιθέσεις, φαντάζομαι (πόσο ''καρτα'' να'μαστε;)... για προτείνετε αν δεν βαριέστε

κατι τέτοιο σε βοηθάει;

Ritchie Blackmore, Jimi Hendrix, Ron Asheton Blixa Bargeld, Roland Howard, Daniel Ash, Tom Verlaine Jeff Beck Wes Montgomery

Και λίγο παλιός Benson (πριν κάνει ηλιθιες επεμβάσεις, μυτες κλπ.) Σε ένα oleo που το βρίσκω 'ενοχλητικά' γρήγορο, αλλά ΤΡΟΜΑΖΕΙ! ;D ;D ;D George Benson Oleo

Δεν είναι δα και καμιά επιστήμη το setup σε floyd rose! Οποιοσδήποτε τεχνικός οργάνων μπορεί να το κάνει. edit: Εγώ είχα πάει για service και αλλαγή τάστων στο jimmy, στη Χαριλάου Τρικούπη. Εμεινα ευχαριστημένος.

Δούλευε τους στίχους περισσότερο με το αυτί σου για να φέρεις την προφορά πιο κοντά. Ωραία δουλειά, μπορώ να πω ότι σου πήγε το τραγούδι

Εγω παντως απο τα βίντεο εισέπραξα οτι ο Bon Jovi δεν είχε ενέργεια στην σκηνή, σαν να τον ενοχλούσε η ζέστη ή να ήταν άρρωστος. Μιλάω για το πώς φαίνεται ο ανθρωπος, όχι πώς ακούγεται.

Black Widow - Sacrifice

Βάζοντας καινούρια ελατηρια, όπως είπε ο WilliamSats, και όταν κουρδίσεις θα κοιτάξεις τη γέφυρα να μην ακουμπάει στο σώμα αλλά να έχει σηκωθει λιγο. Αν συνεχίσει να ακουμπάει, θα χαλαρώσεις λίγο τις δυο βίδες που κουμπώνουν σ'αυτες τα ελατήρια

Ναι. Αληθεια, το τρέμολο όταν λες ότι έσπασε εννοείς ότι έσπασε το arm (λεβιέ/μπράτσο) στο σημείο που κουμπώνει στην γέφυρα;

Αυτό (κι όχι μονο) πουλάει parts http://www.musicaccessories.gr/parts.html Δεν ξέρω τιμές κλπ. Εγώ θα πήγαινα σε μάστορα καλύτερα. Ρώτα τη γνώμη του υγ. Υπάρχει thread για μάστορες στην Αθήνα

Ναι, το κατάλαβα αυτό που λες και απο τα προηγούμενα σχόλια. Το θέμα είναι ότι η άποψή μου είναι 50-50 ως προς το θέμα άμεσης αγοράς κιθάρας με floyd rose ή της αγοράς ενός καινούριου τρέμολο. Γενικά, με καλό set up ένα vintage tremolo κανει αρκετά καλή δουλειά και εννοείται μπορείς να το έχεις ρυθμισμένο στον 'αέρα' για κίνηση μπρος πίσω. Μην ξεχνάς ότι μια φτηνή κιθάρα με ένα τυχαίο floyd rose μπορεί να είναι εξίσου αναξιόπιστη. Θα σου πρότεινα να πας σε κάποιον τεχνικό ηλ. κιθάρων με το οργανό σου και να τον ρωτήσεις τί μπορείς να κάνεις στην κιθάρα σου και να σου εξηγήσει τί σηκώνει το όργανο. Το πιο στάνταρ είναι να περιμένεις να πάρεις μια κιθάρα γύρω στα 500-700 ευρώ με τα χαρακτηριστικά που θες. Το να προσαρμόσεις με μόντα floyd rose στην κιθάρα σου ξεφεύγει σίγουρα από την χαμηλή τιμή της και ίσως δεν αξίζει. Και δεν ξέρω αν μπορεί να γινει καλό μεταλλο-κίθαρο με αναβαθμίσεις σε μαγνήτες, μεταλλικά μέρη και ηλεκτρικά. Τσέκαρα κάποιες κριτικές στο διαδίκτυο και σε όλες έγραφαν ότι γενικά οι βίδες της θέλουν συνέχεια σφίξιμο και τα strap buttons είναι αναξιόπιστα. Για τους μαγνήτες φαντάζομαι δεν χρειάζεται ούτε συζήτηση...

Αν μπορείς να παίζεις χωρίς το τρεμολο της κιθάρας σου μην κανεις τιποτα και μάζευε λεφτά για ένα καλύτερο όργανο (ακόμα και μια squier μπορεί να είναι καλύτερη). Αν θεωρείς ότι το όργανο αξίζει μια αναβάθμιση ή έχεις πρόβλημα να παίξεις στην τωρινή κατάσταση (δεν έχω καταλάβει αν έχει πρόβλημα η γέφυρα γενικότερα), τότε πάρε ένα καινούριο standard τρέμολο. Φαντάζομαι ότι σε αυτή την περίπτωση θα καλυτερέψει κι ο ήχος και το παίξιμο του οργάνου. Πιστεύω σε αυτή τη φάση οτί δεν πρέπει να πάρεις βιαστικά μια φτηνή κιθάρα με floyd rose. Περίμενε λίγο καιρό ακόμα. Μπορείς να βρεις κάτι καλό και φτηνό αλλά μην πας αμέσως στο entry level

trolley, δεν ξέρω αν στάθηκες στο τελευταίο μου σχόλιο με το video της Patti Smith όπου κάνω ένα σχόλιο μεταξύ νεοϋορκέζικης σκηνής και μετάπειτα αγγλικής που λέω ότι στην Αγγλία το punk έγινε μόδα. Στα προηγούμενα σχόλια μου είπα πάντως Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ότι το punk στην Αμερική ήταν μια μουσική αντίδραση, ενώ στην Αγγλία συνδέθηκε πολύ με αγώνες ενάντια στο κατεστημένο (πράγμα που δεν άφησα να γίνει εμφανές από τα λεγόμενα μου), και κατέληξε όμως σε μόδα. Μην ξεχνάς ότι ως μόδα νοείται και η πετυχημένη αφομοίωση του από νέους σε πολλές χώρες στα 80'. Επίσης, συνδέεται με το φαινόμενο κατά το οποίο πολλά αμερικάνικα μουσικά είδη όταν μεταφέρονται στην αγγλική σκηνή να βρίσκουν το δρόμο για την επιτυχία. american garage/proto-punk ----> u.k.'s classic punk edit: παρ'όλα αυτά, ο σχολιασμός σου ενδέχεται να είναι σωστός (το να μην βλέπεις το punk ουδέποτε ως μόδα).

Εμένα αγαπητοί 'συμφορουμίτες', μου ακούστηκε άψογα το donna lee από τον Παούρη. Εξάλλου, κι ο Χιώτης έβαλε τέτοια στοιχεια στο όργανο, οπότε μου είναι οικείο. Μάλιστα, αυτό θα ήταν η καλύτερη συγγένεια εν ελλάδι με τη (ευρωπαϊκή) gypsy swing όπου κι εκεί την πρωτοκαθεδρία την έχει ο συγγενής του μπουζουκιού, η αγαπημένη μας κιθάρα. edit: χωρίς να θέλω καθόλου να υποτιμήσω την βαρύτητα της κιθάρας στην Ελλάδα (εξ'αιτίας του μπουζουκιού), ένα όργανο με πολύ καθοριστική παρουσία στη Μεσόγειο

Επειδή όμως το punk έγινε μόδα στην Αγγλία, να κάτι που θεωρείται πρώιμο νεοϋορκέζικο punk και όχι μόδα Μήπως πλέον είμαστε τίγκα-offtopic? :D

+100

Ως γνωστόν το πανκ ήταν πάντα ολιγαρκές ;D ;D ;D ;D ;D ;D

NikolasAth, ο σκοπός είναι να αναλύουμε μεχρι αηδίας. Το θέμα Roger Waters νομίζω ότι στα βασικά του σημεία έχει ολοκληρωθεί αρκετές σελίδες πίσω. Το τί γράφεται έπειτα, πάντα έχει σχέση με το αρχικό θέμα 'όσο και να εκτροχιάζεται το θέμα'. Όταν εγω δω κάτι που με ενδιαφέρει να συμμετάσχω και να πω τη γνώμη μου θα το κάνω, και δεν είναι κάτι που γίνεται σε ολα τα thread του forum. Ούτε το έχουμε κάνει 'παιδική χαρά' για την ώρα. Τώρα, αν νομίζει κάποιος ότι η αναφορά ακόμα και στο πανκ 'ως αντίδραση' δεν κολλάει στην πρόσληψη της ροκ παράστασης ως έννοια, τότε κατά τη γνώμη μου αντιμετωπίζει τα ζητήματα μουσικής και παράστασης μονόπλευρα.

Έγραψες!!! Αυτό περίμενα κάποτε να το διαβάσω σ'αυτό το thread. Έχεις απόλυτο δίκιο και είναι μια αντικειμενική αλήθεια. και μην μπερδεύετε το punk με τα στάδια και τις δόξες. Στην εποχή που βγήκε, το πανκ ήταν μία μουσική κατάσταση καθαρά μεταξύ των νέων που ακούγανε αυτή τη μουσική. Δεν υπάρχουν ροκ σταρ στο πανκ. Αυτό θέλανε να αποτάξουν, το σταριλίκι. Όλα τα μετέπειτα μπερδέματα οφείλονται αποκλειστικά στη μουσική βιομηχανία.

Η μουσική είναι μια εξερεύνηση. Ξεκινάμε πολλές φορές από κλασσικά πράγματα, μερικές φορές ανακαλύπτουμε και κλασσικά πράγματα που για χρόνια μας διέφευγαν. Υπάρχει όμως και ένας πλούτος σε όχι και τόσο γνωστά έργα μουσικής που αξίζει να τον ψάχνουμε σιγά-σιγά. Το να καθόμαστε επί δέκα χρόνια στα ίδια και στα ίδια είναι μαλακία και δεν μας κάνει ούτε μουσικόφιλους, ούτε καλύτερους μουσικούς... Σίγουρα υπάρχουν εξυπνάκηδες που λένε 'σιγά μωρε ο τάδε, ο δείνα' χωρίς να ξέρουν τί τους γίνεται αλλά από προσωπική εμπειρία θα σου πω 'το πολύ το κυριελεησον το βαριέται κι ο παπάς', όταν π.χ. τυχαίνει να πηγαίνεις σε ένα μαγαζί που παίζει τη μουσική που σ'αρέσει αλλά έχει κολλήσει στις γνωστές "κασσέτες".

Στο σύνολο της, η δουλειά των floyd, είναι ομαδική άρα δεν μπορεί ''κάποιος'' να κάνει το 1/1000 της. Μπορούν κάποιοι βεβαίως (να κάνουν το 1/1000, 1/100, 1/10) που θα λειτουργήσουν ως συγκρότημα γιατί υπάρχει μια ιδιαίτερη ποιοτική κατηγορία που αφορά τη χημεία μεταξύ των μουσικών και αυτό είναι βασικό στοιχείο στην γενικότερη αποτίμηση των Pink Floyd. Ακόμα, και σε σόλο καλλιτέχνες που γράφανε τη μουσική και τους στίχους (βλέπε Bowie) υπάρχει πάντα ένα γκρουπ από πίσω που τηρεί αυτούς τους όρους για να λειτουργήσει η μουσική, δηλαδή την ομαδικότητα στο παίξιμο της μουσικής. Ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, πέρα απο το 'David Bowie' είναι πιο 'συγκρότημα' από άλλα συγκροτήματα που καταλήγουν να είναι η σκιά ενός τραγουδιστή/κιθαρίστα. Έχει να κάνει με το αν δουλεύεις επί χρόνια με κάποιους session μουσικούς με σκοπό να είσαι πραγματικά δεμένος. Από την άλλη μεριά, τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα αν υπολογίσουμε τον καθένα από τους Floyd ξεχωριστά ως μονάδα και κατόπιν σε συγκριση με το σύνολο τους. Διαφωνεί κανείς;