Το οτι ξέρεις να διαβάζεις νότες δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις θεωρία και αρμονία. Επίσης, είναι πιο εύκολο να ξεκινήσει κάποιος να παίζει μέσω παρτιτούρας απλά πράγματα απ'ότι με το αυτί. Η ακουστική αντίληψη δεν είναι δεδομένη για όλους και είναι απ'τα σπουδαιότερα εφόδια (αν όχι το σπουδαιότερο) για ένα μουσικό.
Όσον αφορά την αρμονία, με αυτί και βασική γνώση συγχορδιών (με αριθμούς πχ.) και εξάσκηση στην ταστιέρα κάποιος κιθαρίστας μπορεί να κάνει μια χαρά τη δουλειά του.
Η γνώση παρτιτούρας έχει σκοπό τη δημιουργιά ικανών εκτελεστών να αποδίδουν άμεσα (prima vista) το μουσικό κείμενο (πέρα από τη δημιουργία συνθετών κλασικής μουσικής και μαέστρων).
Ο τρόπος αυτός μάθησης, δυστυχώς, έχει συντελέσει στην απώλεια εξάσκησης της αυτοσχεδιαστικής δεινότητας του μουσικού. Κάτι που θεωρούταν δεδομένο πριν τον εικοστό αιώνα. Είναι κάτι σαν εξειδίκευση λοιπόν, και γιαυτό καλό είναι να έχουν στο μυαλό τους οι νεότεροι μουσικοί ότι το να ακούς και να παίζεις είναι από μόνο του μία σπουδαία ποιότητα που πολλοί ωδειακοί- ακόμα και δάσκαλοι!- δεν την έχουν...
Πού θέλω να καταλήξω... για να παίξουμε αληθινά μουσική πρέπει να ακούμε πρώτα. Το διάβασμα είναι ένα ενδιαφέρον βοήθημα (για transcriptions και ασκήσεις), κι αν μας παίρνει, καλό είναι το μαθουμε κι αυτό.