Ioan Eko

Είχε βγάλει κάποιο teaser για Virus clone... Θα γίνει πανηγύρι εκεί! Μία από τα ίδια, έχω Behringer monitor από το 2002, έχουν περάσει τα πάντα και παίζουν ακόμη αστέρι. Υπάρχουν μικρο-προβληματάκια με τη ποιότητα σε κάποια πράγματα (π.χ. noisy knobs, πλήκτρα με διαφορετική αίσθηση πίεσης σε PolyD και MonoPoly που έτυχε να έχω μέχρι πέρσι, κάτι μου λέει το ίδιο θα είναι και με αυτό εδώ γιατί βλέπω το ίδιο key-bed) αλλά γενικά για τη τιμή τα προϊόντα της είναι μια χαρά. Εκεί που με χαλάει σαν εταιρία είναι η promotional πολιτικές της. π.χ. βγαίνει και λέει μια "πατάτα" που ξέρει ότι θα προκαλέσει αναταραχές, γίνεται ο χαμός και μετά ξαναβγαίνει και το παίζει θύμα, "οι άλλοι δε μας θέλουν και μας κάνουν επίθεση εμείς δε φταίμε". Πέραν αυτού δεν έχω θέμα, δεν είναι η πρώτη εταιρία που κάνει cloning. Και γενικά καλά κάνει ότι κάνει, να υπάρχει και λίγο ανταγωνισμός να στρώνει η αγορά. Όχι τώρα να βγαίνει η Korg να μας πουλάει arp2600 mini clone 2k! Μη τρελαθούμε κιόλας :D

Χμμμ, αν και δε με ψήνει για αγορά (έχω ένα κάρο analog mono), πρέπει να πω πως με εξέπληξε η χροιά του. Πολύ ιδιαίτερο. Και επανέρχομαι πάλι στο ότι, όσο και να μη γουστάρω τη Behringer όλο κάτι τέτοια κάνει και με ρίχνει

Και 'γω στο club παιδιά. Μόνιμος μάλιστα.

Είδα επιτέλους το βίντεο. Aν και χρήστης semi-modular όπως είπα χτες, συμφωνώ σχεδόν στα πάντα Αυτό με τα patch cables που καλύπτουν τα knobs ειδικά είναι μεγάλη αλήθεια Ευτυχώς τα περισσότερα semi έχουν άλλη επιφάνεια για το patch-bay. Στο μόνο που δε συμφωνώ... γράφω δε συμφωνώ και ταυτόχρονα σκέφτομαι, δεν είναι ότι δε συμφωνώ γιατί είναι fact, αλλά "δε με καίει" γιατί το βρίσκω ενδιαφέρων, είναι το σημείο που λέει πως δε μπορείς να σώσεις το patch σε preset κτλ. Τα preset είναι σίγουρα μεγάλο πράγμα να έχεις σαν tool για live καταστάσεις, ίσως και αν είσαι κάργα επαγγελματίας και βιάζεσαι στο studio, αλλά γενικά σπάαανια χρησιμοποιώ presets (εκτός και μιλάμε για ψηφιακό μοντελο σύνθεσης ήχου που δεν είναι το φόρτε μου). Οπότε μικρό το κακό, ειδικά για τα ήδη μουσικής που προορίζεται ένα modular. Είναι λίγο η μαγεία της στιγμής πες το, δίνεις άλλη βάση στο jam αν ξέρεις ότι δεν έχεις presets κτλ. Επίσης, πολύ σημαντικό γι αυτό το βάζω και σε άλλη παράγραφο, θεωρώ ότι αν ξέρεις από σύνθεση ήχου, και ειδικά όταν μιλάμε για subtractive που είναι σχετικά απλή σε σύγκριση με άλλες, τότε δε θέλει και πολύ κόπο να ξαναφτιάξεις ένα patch αν χρειαστεί. Ειδικά όταν έχεις "αφτί" και ξέρεις το όργανό σου. Πολύ σπάνια η περίπτωση π.χ. να μιλάμε για subtractive και να μη μπορέσω να κάνω reproduce έναν ήχο που θα ακούσω κάπου. Οπότε αν δε παίζει κάποιος live ή δεν είναι βιαστικός στο workflow του το όλο θέμα με τα presets σε subtractive μου κάνει λίγο "δε ξέρω ακριβώς πως πέτυχα αυτόν τον ήχο οπότε δε ξέρω να τον ξαναφτιάξω γι' αυτό και θέλω presets". Γενικά όμως, αν και φαίνεται/ακούγεται ότι το modular δεν είναι ο τομέας του, ότι είπε ο άνθρωπος στο βίντεο είναι facts.

Ωραίο θέμα Waterfall! Επειδή όλα αυτά είναι υποκειμενικά κάνω μια λίστα με σκόρπιες σκέψεις από τη δική μου οπτική γωνία πάνω στο θέμα. Υποσημείωση, δεν είδα το βίντεο ακόμη. Προσωπικά είμαι χρήστης modular, μάλλον ήμουν, γιατί σε αυτή τη φάση, θα έλεγα, όχι στα modular, αλλά σίγουρα ναι στα semi-modular. Κι αυτό γιατί τελικά, δε βρήκα ποτέ νόημα στο να κάθομαι να πατσαρω κομμάτι κομμάτι για να βγει μια saw μέσα από ένα VCF και μια VCA. Τσάμπα χρόνος χαμένος. Το modular νομίζω έχει νόημα όταν πας να κάνεις κάτι πιο ψαγμένο από θέμα patching. Το να πατσάρεις το Moog 55 για να βγάλεις ένα patch κλασσικής subtractive τύπου MiniMoog είναι δώρον άδωρον. Από την άλλη πλευρά, στο 2600 βγάζεις στο λεπτό κλασσικά patches (basses, leads, κτλ) και αν θες να πας παραπέρα ξεκινας το patch-chording. Θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου χωρίς modular? Σίγουρα ναι! Κατά βάση με ενδιαφέρουν οι μελωδίες. Από την άλλη υπάρχουν ήχοι (ή και θόρυβοι) με τους οποίους ξεκίνησα ολόκληρα κομμάτια που δε θα μπορούσα να έχω κάνει χωρίς modularity, άσχετα με to ότι δεν αποτελούσαν το βασικό theme. 9/10 φορές που θα χρησιμοποιήσω semi-modular είναι για SFX και θορύβους. 1/10 είναι κάποιο μελωδικό pattern, sequence κτλ. Αποτελούν ένα 10% της μουσικής μου στη καλύτερη. Κοινώς, σχεδόν πάντα βρίσκονται στο το background. Αλλά δε θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτά. Οπότε δε μπορώ να τα βγάλω από την εξίσωση. Γούστα είναι αυτά συνηθίζω να λέω αλλά, απεχθάνομαι τη μουσική που κάνουν οι περισσότεροι με τα modular. Ειδικά κάτι τύπου generative κτλ. Ανοησίες στη καλύτερη. Υπάρχουν κάποιες μικρές λαμπρές εξαιρέσεις αλλά ως εκεί. Έχουν πολύ συγκεκριμένο κοινό και οι οποίοι στη πλειονότητα ακούν λόγω ασχολίας με τα Modular. Τελευταία έχει πλημμυρήσει η αγορά από ψηφιακά Modules. Δεν έχω κάτι με τα digital αλλά κοιτάξτε τώρα που κολλάω. Αγοράζει ο άλλος το module γιατί θελει λέει κάτι χειροπιαστό για να τζαμάρει real time. Στο τέλος της ημέρας γυρίζει τα knobs μία φορά για 1 λεπτό και τα αφήνει στη θέση τους για το υπόλοιπο 2ωρο session. Πιο το νόημα λοιπόν. VCV rack? Λέω τώρα εγώ. Από το θέμα της αίσθησης του χρήστη, πάντα μου άρεσε να έχω όργανα με κάποια ταυτότητα. Το να έχεις σκόρπια κομμάτια από άλλη μάνα και πατέρα χωρίς κοινό έδαφος και σκοπό, σε μια θήκη αχταρμά, δε μου έκανε ποτέ κλικ. Δε μου κάνει καν κάτι σε μουσικό όργανο. Εδώ έρχονται και κομπώνουν τα semi που προ-είπα πάλι. Οι περισσότεροι χρήστες modular όντως τα έχουν για ταπετσαρία. Άλλοι έχουν καθόλου ή μικρή ιδέα από μουσική και δε τους ενδιαφέρει κιόλας. Αλλά εδώ μιλάμε για συλλέκτες και χομπίστες όχι για μουσικούς. Μπορεί κάποιος να είναι και συλλέκτης/χομπίστας και σοβαρός μουσικός βέβαια (Ζίμερ, Ζαρ κτλ), εδώ μιλάω για τη πλειονότητά του αγοραστικού κοινού. Επίσης ελάχιστοι ξέρουν να τα χρησιμοποιούν. Έχω ένα γνωστό που έχει modular σύστημα πολλών χιλιάδων ευρώ και οι ήχοι που κάνει με αυτό τους κάνει κανείς και με ένα basic subtractive. Αλλά για αυτόν δεν έχει καμία σημασία. Απλά περνάει καλά με το να έχει κάτι χειροπιαστό και να περνάει την ώρα του. Επίσης δεν έχει ιδέα τι κάνει τι στο σύστημά του. Ένα χρόνο αργότερα και ακόμη του εξηγώ. Σεβαστό όμως σε κάθε περίπτωση. Δεν επιθυμεί να κάνει μουσική αλλά να περάσει καλά. Σταματώ εδώ σαν πρώτες σκέψεις. Γενικά και εγω ο ίδιος σα χρήστης είμαι διχασμένος στο θέμα αλλά σίγουρα λέω ναι σε semi-modular. Πάνω από όλα τα γούστα του καθένα μας όμως! Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού και από διαφορετικά σημεία για το καθένα.

Ψυχεδέλεια όλο το άλμπουμ! Από τα πλέον undervalued του είδους.

Yes please!

Ωραίες πληροφορίες. Αθάνατα τα synths εκείνης της περιόδου. Πρέπει να βρω χρόνο να αρχίσω να φτιάχνω modules πάλι σιγά σιγά.

Τώρα που το αναφέρεις, γι' αυτόν είχα διαβάσει και έμαθα για το όργανο πρώτη φορά. Flash Back. Τότε διάβαζες κάτι στο εκάστοτε περιοδικό μουσικής και φανταζόσουν πως μπορεί να είναι η μουσική γιατί για να βρεις δίσκο που δεν ήταν σκυλάδικα έπρεπε να οδηγήσεις 100χιλιόμετρα, το λιγοτερο. Τώρα απλά έκανα ένα search στο youtube και να τος! Ομολογούμενος αλλιώς φανταζόμουν τη μουσική τόσα χρόνια :D

Στη προκειμένη περίπτωση μάλλον πληρώνουμε και το logo της Sequential καλώς ή κακώς. Πολυδιάστατο θέμα οι τιμές των synths. Παίζει ποιότητα ήχου, ποιότητα υλικών, όνομα, δυνατότητες, ζήτηση, που κατασκευάζεται, discrete components ή όχι κτλ. Πάντως για να λέμε και του στραβού το δίκιο (πολλοί θα διαφωνήσουν εδώ, είμαι σίγουρος): Γενικά, έχοντας μια μικρή εμπειρία από κατασκευή DIY synths και modules, στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, αν υπολογίζεις το χρόνο που χρειάζεσαι, το κόστος τον υλικών και των εργαλείων, την έρευνα, και το κόπο σου σαν ιδιώτης να το φτιάξεις μόνος σου, τελικά μάλλον σε σχετικά normal τιμές τα αγοράζουμε. Δε μιλάμε για κάτι συλλεκτικά mono των 6k φυσικά, αυτά είναι υπερβολές. Βέβαια, μιλάμε για εταιρίες που έχουν εργοστάσια, αλλά αναλογικά αν το σκεφτείς πάλι φθηνότερα σου βγαίνει. Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι και η Behringer όμως, οπότε το μόνο σίγουρο είναι ΄το έχουμε επιλογές την σήμερον ημέρα.

Φαίνεται ότι η Arturia συνεχίζει τη παράδοση των firmware upgrades που ξεκίνησε με το MicroFreak και προσθέτει wavetables στο νεότερο MiniFreak καθώς και στο αντίστοιχο VST MiniFreak V.

Και μιας και έπεσα σε σχετικό jam, όντως στο δεύτερο βίντεο χρησιμοποιεί άλλο μοντέλο. Πρέπει να είναι το ίδιο με αυτό.

Ωραίο θέμα και καλογραμμένο! Thanks,, Μάνο!

Έτσι ακριβώς! Το θέμα είναι τι κάνει ο δημιουργός με ένα όργανο, που αρχικά τον εκφράζει, και πως το χρησιμοποιεί. Από και και μετά, και σε τελική ανάλυση, οι δυνατότητες του οργάνου έρχονται δεύτερες. Επίσης ναι, το ψήνω και γω για Take 5 καιρό! Δελεαστική και η τιμή θα έλεγα συγκριτικά με άλλα της ίδιας κατηγορίας/ποιότητας! Ωραία πληροφορία! Ενδιαφέρων στο συγκεκριμένο ότι έχει και 2 bars. Στο δεύτερο βίντεο έχει άλλο μηχάνημα απ'όσο μπορώ να δω με μονή μπάρα.

Είχα διαβάσει κάπου κατά τα φοιτητικά μου χρόνια για το συγκεκριμένο θρυλικό όργανο αλλά δεν έτυχε ποτέ ούτε να το δω ούτε να ακούσω τον ήχο του. Μέχρι που έπεσα στη μουσική του Ludowic (videos) που φαίνεται να το χρησιμοποιεί σα main instrument και κόλλησα. Instead of a keyboard, its manual is made of a resistor wire over a metal plate, which is pressed to create a sound. Expressive playing was possible with this wire by gliding on it, creating vibrato with small movements. Volume was controlled by the pressure of the finger on the wire and board. The first Trautoniums were marketed by Telefunken from 1933 until 1935 (200 were made). Περισσότερες πληροφορίες έτσι για την ιστορία: https://120years.net/the-trautoniumdr-freidrich-trautweingermany1930/

Okay, facts...

Facts? Facts για τι πράγμα, για μουσικά όργανα? Εντελώς υποκειμενικό θέμα. Δεν υπάρχουν facts παρά μόνο αν μιλάμε για αστροφυσική. Η έπαρση είναι κακό πράγμα. Τυφλώνει τον άνθρωπο. Όσα και να ξέρει κάποιος πάντα υπάρχει χώρος για κάτι καινούριο. Αρκεί να είναι ανοιχτός στη συζήτηση, την πολιτισμένη διαφωνία, και να μην υπάρχει φανατισμός. Και εν πάση περιπτώσει, δεν είμαστε εδώ για να τις "μετρήσουμε". Μια φιλική συζήτηση κάνουμε - οι περισσότεροι τουλάχιστον - και μοιραζόμαστε εμπειρίες και απόψεις. Αρνούμαι να κονταροχτυπιθώ για τη Yamaha και τη Moog. Είναι γελοίο στη καλύτερη. Πάρ΄το αλλιώς, η ζωή είναι ωραία.

Καταρχήν ευχαριστώ για τη πολιτισμένη απάντηση. Για το Conquest δε παίρνω όρκο, αλλά για το Voices είχα δει making-of video που είχε το Mini να τρέχει τη bassline του ομώνυμου κομματιού. Το πρώτο στο δίσκο. Αντίστοιχα και 'γω με modular και subtractive πάνω από 2,5 δεκαετίες. Αυτό δεν λέει κάτι ούτε προσθέτει παραπάνω βαρύτητα στο λόγο μας εάν έχουμε παρωπίδες και δε μπορούμε να δεχτούμε άλλες απόψεις.

Καλά εννοείται, δε παρεξηγώ, ούτε εκνευρίζομαι, αλλά ταυτόχρονα δε μπορώ να πάρω σοβαρά τέτοιου είδους απόψεις, ούτε και να τις ανεχτώ. Προσπερνάω και πάω στην επόμενη πολιτισμένη αναφορά :)

Αν και είχα τη καλή διάθεση να ακούσω την άποψη σου καταρράχτη εδώ με έχασες. Σε συζητήσεις που θυμίζουν κουβέντες οπαδών σε γήπεδο αλλά με θέμα συνθς, όχι ευχαριστώ ,δε θα πάρω μέρος :D

Polysix! Ηχάρα! Από τα πλέον αγαπημένα και το ένα από τα δύο vintage polys που θα σκεφτόμουν ποτέ να αγοράσω <3

Θα σε στεναχωρήσω γιατί με τον Vangeli ξεκίνησα με Conquest of Paradise και Voices στο repeat όπου τα moog δίνουν και παίρνουν. Κορυφαίος εννοείται :)

Ωπ, με συγχωρείς τότε :D , αλλά όπως και να χει δεν υπάρχει θέμα παρεξήγησης, κουβέντα να γίνεται. - 40, ακριβώς όσο και το DX7 :D - Όχι δυστυχώς. - Ναι! Τελευταία μάλιστα παρατηρώ πόσο εντυπωσιακές ήταν κάποιες γυναίκες στις παλιές ελληνικές ταινίες και αναρωτιέμαι γιατί δε το είχα παρατηρήσει νωρίτερα χαχα! Συμφωνούμε 100%. Αλλά ταυτόχρονα ακούω τόσα για το Minimmog, που δε μπορούσα να μη πω για το DX7 με τη σειρά μου :D

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Και εδώ θα αναφέρω το αγαπημένο synth του φίλου Καταρράκτη το Mini, και θα πω πως, είτε μας αρέσει είτε όχι, εδώ είναι η διαφορά τους. Το Mini ακόμη εντυπωσιάζει πολύ κόσμο σαν αίσθηση οργάνου και ήχος, ενώ κατά τη γνώμη μου πάντα, το DX7 είναι καθαρά ένα κομμάτι που αφορά τη νοσταλγία των εποχών του τότε. Ξέχασες το ότι ανέφερα ότ ι ήταν πλήρως λειτουργικό, δε κάνουμε πολιτική εδώ να πιανόμαστε από μια έκφραση :D Επίσης αν ο ηχητικός χαρακτήρας του συνθ είναι μέτριος έως κακός (προσωπική άποψη ξαναλέω), όσο και να ασχοληθείς, sweet spots, δύσκολα θα βρεις. Ασχολήθηκα αρκετά βασικά, και σχεδόν ποτέ δε χρησιμοποιώ preset, το έχω σα νόμο. Το είχαμε στο τότε στούντιο για καιρό. Ίσως απλά να μη μου έκανε? Γενικά με ενδιέφερε πάντα ο ήχος μου να ακούγεται "οργανικός" με την έννοια της "ζωής", το συγκεκριμένο είχε ήχο ψυγείο. Δε το αγάπησα ποτέ. Όσοι το χρησιμοποίησαν παρουσία μου, το είχαν σαν αντικατάσταση των ηλεκτρικών πιάνων και ουδέποτε κανείς μπήκε στο κόπο να κάτσει να φτιάξει ήχο πέρα απο μερικά tweaks σε preset. Τυχαίο; Με το interface που έχει δε θα το έλεγα. Να μου πεις για το Μ1 να πω ναι, συνθάρα για digital του 80. Τουλάχιστον είχε και έχει σχετικά ακόμη αξιοσημείωτο ήχο.

Δε διάβασα όλο το κατεβατό των ποστ, αλλά τώρα αυτό εδώ μου θυμίζει λίγο τη τρέλα γύρω από το Minimoog με τη διαφορά ότι είναι ψηφιακό και FM. Προσωπικά, δε κατάλαβα ποτέ προς τι η τρέλα γύρω από το DX7. Δύο πράγματα μπορώ να πω για το DX7 έχοντας δοκιμάσει ένα με μισοσπασμένο σασί αλλά κατά τα άλλα λειτουργικό πριν καμιά δεκαετία. Είναι δύσχρηστο και ακούγεται επιεικώς χάλια. Ακούω συνέχεια για το Minimoog και το Minimoog εδώ τριγύρω. Άσχετα με την υπερ-υπερβολική τιμή του, το Mini-Moog τουλάχιστον μπορεί να κάνει ένα πράγμα μόνο ( ή mono ), αλλά το κάνει καλά. Από την άλλη το DX7 κάνει 128 αλλά με λίγη επιτυχία. Οπότε το "the most important synth release of all time"? Hell no, λέω εγώ! Αυτά! Πέσετε να με φάτε τώρα οι εραστές των digital να γίνεται και κουβέντα στο φόρουμ