Ioan Eko

Θα σε στεναχωρήσω γιατί με τον Vangeli ξεκίνησα με Conquest of Paradise και Voices στο repeat όπου τα moog δίνουν και παίρνουν. Κορυφαίος εννοείται :)

Ωπ, με συγχωρείς τότε :D , αλλά όπως και να χει δεν υπάρχει θέμα παρεξήγησης, κουβέντα να γίνεται. - 40, ακριβώς όσο και το DX7 :D - Όχι δυστυχώς. - Ναι! Τελευταία μάλιστα παρατηρώ πόσο εντυπωσιακές ήταν κάποιες γυναίκες στις παλιές ελληνικές ταινίες και αναρωτιέμαι γιατί δε το είχα παρατηρήσει νωρίτερα χαχα! Συμφωνούμε 100%. Αλλά ταυτόχρονα ακούω τόσα για το Minimmog, που δε μπορούσα να μη πω για το DX7 με τη σειρά μου :D

Θα συμφωνήσω απόλυτα! Και εδώ θα αναφέρω το αγαπημένο synth του φίλου Καταρράκτη το Mini, και θα πω πως, είτε μας αρέσει είτε όχι, εδώ είναι η διαφορά τους. Το Mini ακόμη εντυπωσιάζει πολύ κόσμο σαν αίσθηση οργάνου και ήχος, ενώ κατά τη γνώμη μου πάντα, το DX7 είναι καθαρά ένα κομμάτι που αφορά τη νοσταλγία των εποχών του τότε. Ξέχασες το ότι ανέφερα ότ ι ήταν πλήρως λειτουργικό, δε κάνουμε πολιτική εδώ να πιανόμαστε από μια έκφραση :D Επίσης αν ο ηχητικός χαρακτήρας του συνθ είναι μέτριος έως κακός (προσωπική άποψη ξαναλέω), όσο και να ασχοληθείς, sweet spots, δύσκολα θα βρεις. Ασχολήθηκα αρκετά βασικά, και σχεδόν ποτέ δε χρησιμοποιώ preset, το έχω σα νόμο. Το είχαμε στο τότε στούντιο για καιρό. Ίσως απλά να μη μου έκανε? Γενικά με ενδιέφερε πάντα ο ήχος μου να ακούγεται "οργανικός" με την έννοια της "ζωής", το συγκεκριμένο είχε ήχο ψυγείο. Δε το αγάπησα ποτέ. Όσοι το χρησιμοποίησαν παρουσία μου, το είχαν σαν αντικατάσταση των ηλεκτρικών πιάνων και ουδέποτε κανείς μπήκε στο κόπο να κάτσει να φτιάξει ήχο πέρα απο μερικά tweaks σε preset. Τυχαίο; Με το interface που έχει δε θα το έλεγα. Να μου πεις για το Μ1 να πω ναι, συνθάρα για digital του 80. Τουλάχιστον είχε και έχει σχετικά ακόμη αξιοσημείωτο ήχο.

Δε διάβασα όλο το κατεβατό των ποστ, αλλά τώρα αυτό εδώ μου θυμίζει λίγο τη τρέλα γύρω από το Minimoog με τη διαφορά ότι είναι ψηφιακό και FM. Προσωπικά, δε κατάλαβα ποτέ προς τι η τρέλα γύρω από το DX7. Δύο πράγματα μπορώ να πω για το DX7 έχοντας δοκιμάσει ένα με μισοσπασμένο σασί αλλά κατά τα άλλα λειτουργικό πριν καμιά δεκαετία. Είναι δύσχρηστο και ακούγεται επιεικώς χάλια. Ακούω συνέχεια για το Minimoog και το Minimoog εδώ τριγύρω. Άσχετα με την υπερ-υπερβολική τιμή του, το Mini-Moog τουλάχιστον μπορεί να κάνει ένα πράγμα μόνο ( ή mono ), αλλά το κάνει καλά. Από την άλλη το DX7 κάνει 128 αλλά με λίγη επιτυχία. Οπότε το "the most important synth release of all time"? Hell no, λέω εγώ! Αυτά! Πέσετε να με φάτε τώρα οι εραστές των digital να γίνεται και κουβέντα στο φόρουμ

Αυτό. Για σοβαρή δουλίτσα PC Daw. Αν και λάτρης των αναλογικών η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Τα υπόλοιπα είναι πολυτέλειες.

Χμ... Μάλλον Polybrute, και τα υπόλοιπα επένδυση σε bitcoin EDIT: Εναλλακτικά ίσως Prophet REV2 γιατί δεν είμαι σίγουρος για τα envelopes της Arturia. Ακούγονται λίγο "κοφτά" σε άλλα synth δικά της που έχω δοκιμάσει. Σαν ήχο και δυνατότητες μάλλον Arturia όμως γενικά. Μια δοκιμή θα μας πείσει.

Μάλλον όλοι ακριβοί είναι τότε γιατί και δω τα ίδια Τα ξύλα έχουν ανέβει πολύ σε πρώτη φάση. Πρόσφατα αγόρασα για μια ξύλινη οροφή στο σπίτι και ξέρεις... Ξεχνάω το polybrute μέχρι του χρόνου τουλάχιστον. Είχα πετύχει κάτι photo από customized hydra με wood sides και με έψηνε άσχημα. Αρκεί να βρεις ένα ξύλο να ταιριάζει, χρώμα, νερά κτλ, γιατί ορισμένοι βάζουν ότι να'ναι.

Σαν εμφάνιση δε με έψησε και εμένα αλλά πολύ εντυπωσιακός ήχος θα έλεγα. Περιμένω να δω το clone του prophet 5 με ανυπομονησία. Με γείωσες τώρα. Φαντάσου ότι ψάχνομαι να βάλω custom ξύλο και στο MS20 και Odyssey που δεν έχουν

Τις προάλλες έβαλα το review στο τάμπλετ για να με πάρει ο ύπνος (κυριολεκτικά), και ακούγοντάς το ξανά σκέφτηκα πόσο πολύ μου θυμίζει σαν ήχος το MS2000. Γενικά βλέποντάς το καλύτερα σαν δυνατότητες δεν είναι άσχημο, αλλά ο ήχος του ακούγεται πολύ ξερός και στείρος, φάση 00s.

Από μια γενική ματιά του πράγματος πάντως, το να δουλεύεις μαζί με κάποιον ο οποίος έχει την αντίληψη για να κρίνει και το τσαγανό να σου πει πότε κάνεις λάθος είναι μεγάλο πράγμα. Βρε δε πα να είναι ο άλλος ο Elon Musk, κάποια στιγμή θα κάνει λάθος σε κάτι και εκεί θες κάποιον να το φιλτράρει για εσένα. Ειδικά αν κρίνω από τη δουλειά μου τουλάχιστον (IT τομέας) είναι σοβαρό ατού να έχεις ένα team που μπορεί να βγάλει το εγώ από τη μέση και να συνεννοηθεί. Και βελτιώνεται η ποιότητα της δουλειάς (κάθετα) αλλά και η ποιότητά του χαρακτήρα του καθένα ξεχωριστά. Όλοι μας τυφλωνόμαστε ως προς την ποιότητα/αποτέλεσμα κάποια στιγμή από τις απόψεις μας. Ειδικά αν την έχουμε δει κάπως. Βέβαια, οι μπάντες έχουν μια βαθμίδα πολυπλοκότητας παραπάνω. Καταρχάς, όπως προανέφερε ο φίλος Waterfall, οι περισσότεροι μουσικοί, λόγω φύσης, είμαστε καραψωνάρες του κερατά. Άντε να δεχτείς τώρα να συζητήσεις με τον άλλο για το αν το "αριστούργημα" σου δεν ακούγεται καλά σε κάποια σημεία, και ακόμη χειρότερα, άντε να δεχτείς ότι ο άλλος μπορεί να έχει δίκιο Σε κάθε περίπτωση πάντως το να αλληλοφιλτράρονται οι μουσικοί δίνει άλλη δυναμική στα κομμάτια. Σίγουρα οι Pink Floyd πχ δε θα είχαν βγάλει αυτά τα αριστουργήματα αν έγραφε ο καθένας μόνος του ότι ήθελε χωρίς κριτική από του άλλους. Άσχετα με το ότι κόντεψαν να σφάξουν ο ένας τον άλλο πριν το διαλύσουν εντελώς

Αν και συμφωνώ για τη πλειονότητά των δίσκων, να πούμε για την ιστορία ότι για τους τρεις πρώτους δίσκους τουλάχιστον δε μπορεί να ισχύει καθότι τα synths που αναφέρονται στα albums δεν έχουν presets. Βέβαια να πούμε ότι ο Jarre, τουλάχιστον μέχρι τα 90s, δεν ήταν μόνος του. Είχε μια ολόκληρη ομάδα από collaborators. Με πρώτο και καλύτερο τον Michel Geiss ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του χαρακτηριστικού ήχου του Jarre. Το μισό sound design αν όχι περισσότερο το έκανε ο Michel Geiss. Δεν είναι τυχαίο που στα τέλη του 90 όταν ψιλοχοντροτσακώθηκαν και πλέον αποχώρησε ο συγκεκριμένος ο Jarre άρχισε τη κάτω βόλτα και έχει να κάνει επιτυχία από τότε. Εκεί βλέπουμε και την υπερβολική χρήση των Preset νομίζω. Δίδαγμα: Να εκτιμάτε τους καλούς συνεργάτες όταν σας τύχουν

Τροφή για σκέψη τώρα αυτό που είπες! Ίσως και να 'χεις δίκιο. Καμιά φορά είναι και τι συνθ έχεις μπροστά σου. Το χαρακτηριστικό του ήχο του καθενός κτλ. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε συγκεκριμένα συνθ κάνω συγκεκριμένους ήχους ξεχνώντας ότι μπορούν να κάνουν περισσότερα. Και όπως λες, όταν έρθει κάτι νέο στο σεταπ ,μέχρι να βρεις σε τι πράγμα σε βολεύει πειραματίζεσαι περισσότερο ίσως? Γι' αυτό βγαίνουν ΄νεα πράγματα? Δύσκολο να πω με σιγουριά, αλλά πολύ ενδιαφέρων υπόθεση . Που αν ισχύει δε θα σταματήσουμε ποτέ να αγοράζουμε νέα συνθ... Ωχ αμάν

Καλή ερώτηση! Το μόνο που μετάνιωσα βασικά... Πάνω κάτω παρόμοια πράγματα κάνω και με το minibrute, σίγουρα όχι τόσο πολύπλοκα αλλά πέφτει κοντά. Και είπα ας δώσω κάμποσα monosynths μπας και βρω κανένα σοβαρό poly που δεν έχω. Και το πήρε και αυτό η μπάλα.

Και μιας και βλέπω και ποστάρετε και παλιότερα σετάπ, ανεβάσω και μερικές φώτο από την πρόσφατη εποχή που ότι synth έβγαζε η "ακατανόμαστη" το αγόραζα. Έτσι να κρατάμε και το thread ανοιχτό. Έχουν πουληθεί όλα πλέον τα συγκεκριμένα (εκτός απο το KARP). Δυστυχώς δε έχουν επιβιώσει φώτο από τα χρόνια των analog modeling (Norlead, MS2000, Electribes κτλ). Το μόνο σίγουρο είναι ότι την εποχή που είχα πολλά δεν έκανα σχεδόν καθόλου μουσική Τελικά ίσως ο μινιμαλισμός να δουλεύει. IMG_0243.MOV

ναι όντως, η συνήθεια στους όρους από τα analog :D

Συμφωνώ, συνθάρα! Και το Take5 (αν και δε μου αρέσει εμφανισιακά) διάβασα πρόσφατα για το τρόπο που διαχειρίζεται το patch bay και είναι επίσης μια πολύ καλή λύση στη μισή τιμή. Δε ξέρω, δεν έχω βγάλει πόρισμα σε αυτή τη κατηγορία τιμών ακόμη. Νομίζω η καλύτερη λύση είναι να δοκιμάσω κάποια σε κανένα κατάστημα την επόμενη φορά που θα βρεθώ Αθήνα. Γιατί καλά τα reviews αλλά...

Η υπό κατασκευή ακόμη γωνία των synths. Στη προκειμένη φάση έχω πουλήσει ένα 60% των synths που είχα και δε χρησιμοποιούσα αρκετά για να δικαιολογήσω το χώρο που πιάνουν. 'Έχω καταλήξει με αυτό το minimal setup όπου τα hardware synths είναι κατά κύριο λόγο analog monophonic. Αφότου έδωσα το Deepmind, polyphonic synths έχω μόνο VST (με μια εξαίρεση το microfeak στο οποίο κάνω Pads συχνά πυκνά). Πάντως γενικά αλλάζω θέσεις και όργανα συνέχεια ανάλογα με το τι κομμάτι φτιάχνω κτλ. Το επόμενο synth βήμα θα είναι ένα καλό polyphonic analog, δεν έχω καταλήξει ακόμη σε πιο. Αγαπημένα αυτή τη στιγμή είναι Korg MS20 και MiniBrute2S.

Λαμπάτο ρε γαμώτο δεν έχω, και ακούγεται ωραία ιδέα. Σίγουρα θα έδινε πιο ιδιαίτερη vintage χροιά. Επίσης το ψήνω, άσχετα τα υπόλοιπα effects, να τσιμπήσω ένα αληθινό spring verb κάποια στιγμή μόνο και μόνο για τα noises από τα χτυπήματα. Συμφωνώ απόλυτα και έχω το RE-20 για αυτό. Simulation βέβαια, κάποια hacks που κάνεις με το αληθινό με τις ταινίες δε γίνονται, αλλά τα βασικά τα χεις και με το παραπάνω. Tρεις λόγους κυρίως έχω που κοιτάω για hardware effects, κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου. Όχι μόνο στη τελική μίξη δε καταλαβαίνεις διαφορά, πιστεύω γενικά δε καταλαβαίνει κανείς διαφορά: 1. Real time effect tweaking. Να μπορέσω να λειτουργήσω τα effects καθαυτά σαν εκφραστικό μέρος του οργάνου. Όπως παράδειγμα συμβαίνει με παραμέτρους τύπου Filter Cutoff. Π.χ. αυξομειώσεις σε παραμέτρους του reverb ας πούμε ανάλογα με το σημείο του κομματιού manually. 2. Ένα σταθερό workflow στη φάση της δημιουργίας τουλάχιστον, με hardware. Η τελική παραγωγή γίνεται πάντα στο PC αλλά στα αρχικά στάδια (ηχογράφησης, πεοιραματισμού και λοιπά) έχω μια προτίμηση να παίζω τα tracks live, για πιο "ανθρώπινο" χαρακτήρα. Θα με βόλευε λοιπόν να έχω hardware effects ώστε να μη χρειάζεται να κάνω automation αν θέλω ένα delay time να αλλάζει σε πραγματικό χρόνο πχ που πολλές φορές μπορεί να καταλήξει να γίνει σε άσχετο χρόνο αν αλλάξεις κάτι με το υπόλοιπο performance. 3. Για τα παραπάνω μπορείς να βολευτείς και με ένα MIDI controller θα μου πεις αλλα... Στη φάση της σύνθεσης δεν ανοίγω σχεδόν ποτέ το PC. Κάποια πράγματα είναι της στιγμής. Ξέρεις, εκεί που βαριέσαι πιάνεις ένα όργανο και παίζεις. Θα με βόλευε σίγουρα να υπάρχει μια αλυσίδα από effects δίπλα πρσοβάσιμη σε άμεσο χρόνο, για πιο ιδιαίτερους ήχους. Έτσι πες το για "inspiration boosting". Να μη χρειάζεται περιμένεις να ανοίξει το PC, να ανοίξει το Ableton, να βάλεις effects στα κανάλια κτλ κτλ. Μέχρι να γίνει αυτό το 'χεις χάσει. Βέβαια όλα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με το προσωπικό μου workflow. Πέραν αυτού εννοείται VST με χίλια.

Λοιπόν πολύ ωραίο πακέτο μου φαίνεται σε πρώτη ματιά Μάνο! Ειδικά το delay φαίνεται να τα χει όλα.

Αυτό βασικά. Ο κύριος λόγος που θέλω να ξεφύγω απο τα VST effects είναι να μπορώ να αλλάζω "χροιές" ομοιόμορφα. "Smooth" μεταβάσεις δηλαδή όχι απλό switching. Presets σαν preset switching πολύ σπάνια θα χρησιμοποιήσω. Πολύ χρήσιμες πληροφορίες συνολικά Odis, που σίγουρα θα βοηθήσουν στο ψάξιμο. Ευχαριστώ. Και κοίταζα το Hall of Fame το πρωί Φαίνεται μάχιμο! Ευχαριστώ Μάνο, θα τα τσεκάρω!

Α μάλιστα. Εκεί αλλάζει το πράγμα όντως. Θα τσεκάρω κανα σχετικό review.

Κοίταζα το "BOSS OD3" για overdrive. Δε το έχω ακούσει με synth δυστυχώς αλλά τονικά από τα demo του Thomann με ήχο κιθάρας νομίζω είναι το πιο κοντινό στο αφτί μου.

Χμ, ναι, δε μου κάνει τέτοια φάση τότε νομίζω. Το θέμα είναι να είναι knob/function όπως λέω πιο πάνω για real time jamming διαφορετικά και τα VST που έχω τώρα το ίδιο είναι.

Θα έλεγα ένα 500ρικο max σύνολο? Δε ξέρω βέβαια και τι τιμές παίζουν στα effects. Επίσης δε χρειάζεται να τα πάρω μαζεμένα. Ναι δεν έχω θέμα αν είναι πιο μαζεμένα από θέμα λειτουργιών. Το μόνο που με καίει είναι να είναι knob/function. Κάποια στιγμή κοίταζα το Zoom Multi Stomp MS-70 CDR π.χ. αλλά τελικά έκανα πίσω όταν έψαξα λίγο για το μενού του, χρήση κτλ. Για το στούντιο κοιτάω να σου πω την αλήθεια. Για να χρειάζεται οθονίτσα το συγκεκριμένο μου δίνει την εντύπωση ότι θα έχει menu diving αλλά μπορεί να κάνω λάθος.

Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος στη δήλωση του Uli. Τώρα τι τελικά ισχύει δύσκολο να πει κανείς