SlenderSmash

Freerock το maple ήταν έρωτας με την πρώτη συγχορδία (ήταν Ε9 και το feeling ήταν funky). Η προηγούμενη μου κιθάρα (Epiphone SG - αξιοπρεπής ήχος αλλά playlability καυσόξυλου) είχε rosewood ταστιέρα. Και ναι μου πήρε καιρό να συνηθίσω το maple γιατί όντως είναι άλλη αίσθηση. Αλλά το έχω συνηθίσει και μπορώ να πω όταν πιάνω rosewood τώρα νιώθω ότι πιάνω ταστιέρα κατώτερης ποιότητας πια... Έχω όμως και μια ακουστική Yamaha FG730s στην οποία έχω πάνω τις 11άρες τις titanium coated. Και ενώ σίγουρα δεν μπορώ με τίποτα να σηκώσω μέχρι τα σημεία που φτάνω με την Fender, νιώθω ότι κάτι κυλάει πιο καλά με αυτήν την κιθάρα οταν σηκώνω! Δεν κατηγορώ απαραίτητα το maple... Ο καρ@#%@ ο Gilmour σηκώνει και ψηλά και με ακρίβεια σε maple. Στην αναζήτηση βρίσκομαι!... Είναι και δύσκολο να καταλάβεις ποιά τάστα είναι μεγάλα και ποιά όχι... Μήπως στην ακουστική με βολέβουν τα μεγαλύτερα τάστα δηλαδή, και δεν έχει σχέση το rosewood... Jazzjoker τον έχω μελετήσει ενδελεχώς τον ήχο του SRV και ούτε θέλω ούτε μπορώ να τον φτάσω..! Απλά θέλω κάτι.... προς εκείνη την μεριά ;D frunobulax εν μέρει έχεις δίκιο γιατί το θέμα ξεκίνησε όταν έβαλα την 10άρα χορδή, την οποία προφανώς ακόμα δεν "κατέχω" πλήρως :) Η απορία προέρχεται απο το γεγονός ότι με την ακουστική κάτι μου κυλάει καλύτερα... Βέβαια εδώ θα πούνε οι έμπειροι άλλο scale και θα με βουλώσουν γιατί δεν ξέρω τι παίζει με αυτά... Γιαυτό όμως ρωτάω..!

http://www.thomann.de/gr/fender_american_special_strat_mn_car.htm 22 Jumbo Frets http://www.thomann.de/gr/fender_american_deluxe_strat_hss_mnop.htm 22 Medium Jumbo Frets Τα ίδια λέει και το site της Fender. Ποιά η διαφορά δηλαδή μεταξύ Jumbo και Medium Jumbo; Η νέα deluxe φοράει τους N3 που έχω διαβάσει ότι είναι καλύτεροι απο τους SCN... Είναι.....; :P Θα τους ψάξω...! Δίνουν βαρύ μεταλλικό ήχο (ναι μου αρέσει πολύ ο srv - και ξέρω ότι αυτό που λέω έχει και σχέση με το πάχος των χορδών...) στην neck θέση; Επίσης καλά λόγια διαβάζω και για τους DiMarzio Area 58 και όλους γενικά τους Area κάτι-γύρω-στα-sixties... Ποια είναι η καλύτερη επιλογή για τον ήχο που κηνυγάω...;

Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για το μέγεθος του post, απλά θέλω είμαι λεπτομερής και αναλυτικός...! Η πρώτη και η μόνη μου "καλή" κιθάρα είναι μια Fender American Deluxe Fat Strat σε Olympic Pearl χρωματάκι με maple ταστιέρα. Να σημειώσω ότι δεν είναι από την καινούρια φουρνιά, με compound radius και N3 αλλά απο την αμέσως προηγούμενη με SCN μαγνήτες. Ο λόγος που την πήρα ήταν επειδή τότε μου είχε καρφωθεί να πάρω όσο το δυνατόν πιο τούμπανη Fender (ήξερα ότι ήθελα strat - απλά ήθελα την καλύτερη που υπάρχει). Τότε δεν γνώριζα πολλά από Vintage κιθάρες, μεγέθη τάστων και άλλες λοιπές λεπτομέρειες.... Για αρχή με τρέλανε εμφανισιακά όταν την είδα στο μαγαζί που πήγα και αργότερα όταν την δοκίμασα μου άρεσε περισσότερο απο μια αντίστοιχη deluxe που δοκίμασα με rosewood λόγω λαμπερού ήχου και σκασίματος. Επέλεξα να πάρω fat επειδή οι κανονικές δεν είχαν το Roller Nut και όταν την δοκίμασα δεν με είχε χαλάσει και πολύ ο ήχος του humbucker. Έχοντας παίξει πάρα πολύ με αυτήν την κιθάρα (και στο σπίτι και σε live) θέλω να σας ξεδιπλώσω τις ανησυχίες: Πρώτο πράγμα που με ενόχλησε λιγουλάκι κάποια στιγμή ήταν ο humbucker... Ανακάλυψα το surf rock και τον twangy ήχο και συνειδητοποίησα ότι ένας single coil bridge εκεί κάτω τελικά είναι χρήσιμος... :P Τέτοια πράγματα παίζω στην τέταρη θέση με τον humbucker σπλιταρισμένο, αν και κάτι δεν μου πάει καλά στο αυτί... (λερώνει λίγο ο ήχος μπορώ να πω). Επιπρόσθετα, ο humbucker φυσικά βολέβει πολύ στα σόλο, αλλά τον νιώθω λίγο "σκληρό" στον ήχο του, σαν να ακούω υπερβολικά πρίμα. Δεύτερο πράγμα που άρχισε να με ενοχλεί είναι η αίσθηση της ταστιέρας όταν έβαλα 10αρες χορδές. Ο λόγος που τις έβαλα είναι επειδή μου αρέσει να "σκάβω" (srv style) και γενικά να κοπανάω καθώς και η διαφορά στον ήχο ήταν σημαντική. Με δυσκολεύουν λίγο στα πολύ μεγάλα bends (2 τόνοι) αλλά τις 9άρες τις παρανιώθω μαλακές για να γυρίσω σε αυτές... Στα μεγάλα bends λοιπόν νιώθω ότι δεν με βοηθάει και η κιθάρα. Την σέταρα λίγο ψηλά για να μην μου μπήγονται όλες οι χορδές μάζι όταν κάνω bends, αλλά μιλώντας με τον τύπο που την πήγα για σετάρισμα μου είπε ότι ίσως με βολέυανε περισσότερο jumbo τάστα. Δεν έτυχε να δοκιμάσω strat με jumbo τάστα, αλλά η πρόταση του makes sense διότι θα είναι λίγο σαν να παίζεις σε ελαφρώς scalloped ταστιέρα (που έχω παίξει και με βόλεψε αφάνταστα σε bending - δεν το έκανα ποτέ στην κιθάρα μου όμως το βρίσκω υπερβολικό). Έχω επίσης την εντύπωση ότι δυσκολεύομαι στα bends λόγω του finish που έχει το maple. Δηλαδή σε κιθάρες με ίδια τάστα το rosewood με βολέβει λίιιιγο παραπάνω...! Μήπως παίζει ρόλο ΠΟΙΟ finish είναι αυτό; Δηλαδή υπάρχουν άλλα που δεν "κολλάνε" τόσο; Οπότε εδώ αρχίζω και μπαίνω σε σκέψεις....! Τι να κάνω για αυτά τα ζητήματα; Να την πουλήσω και να πάρω μια καινούρια που να ταιριάζει στα needs μου; Να της ρίξω ένα refret με jumbo και να αλλάξω τον κάτω μαγνήτη με κάποιον καλύτερο humbucker; Να επισημάνω επίσης ότι παρ'όλο που οι scn δεν βγάζουν τον single coil ήχο που ακούω σε κάποιες κιθάρες (srv style πάλι εννοώ... ;D) μου αρέσει το γεγονός ότι μπορώ να παίξω σε μέτρια προς ψηλά gain με αυτούς χωρίς να τρελαίνομαι απο το hum αφού με την μπάντα μου παίζουμε και alternative κομμάτια. Ας πούμε έβλεπα αυτήν την κιθάρα: http://www.thomann.de/gr/fender_american_special_strat_mn_car.htm Jumbo τάστα, πολύ καλοί (έτσι δεν είναι;) μαγνήτες ( και ας μην είναι noiseless ) , εντάξει μόνο μέτριο χρωματάκι ;D ;D Δεν έχει Locking Tuner και δεν έχει LSR Nut... Είναι ουσιαστικές προσθήκες όμως; Την πουλάω και παίρνω μια τέτοια; Η φέρνω την δικιά μου στα μέτρα μου...;

Νομίζω ο τύπος πρέπει να γράψει και άλλες αγγελίες...

Εγώ θέλω να ρωτήσω το εξής... Τα ανοίγει και τα κλείνει μόνος του; Γιατί δεν βλέπω κάποιο controller για να χρησιμοποιεί έτοιμα patches... Ή είναι τόσο καλός tap dancer όσο και κιθαρίστας ή του αλλάζει patches o guitar tech ξέρω γω...

Τι θες να πεις.....; :P

Νομίζω το thread αφορά καλλιτέχνες που μεγαλούργησαν στην δεκαετία των null-ties, δηλαδή βγάλανε σημαντικό cd μετά το 2000. Κατ'εμε οι Radiohead μεγαλούργησαν στα nineties, απλά διατήρησαν μια σημαντική πορεία σε βάθος χρόνου χωρίς φόβο να πειραματιστούν (χωρίς να ρίξουν όμως απαραίτητα την ποιότητα της μουσικής) Ποιοι μεγαλούργησαν στα nullties λοιπόν; Φυσικά Muse (αν και όλο μας πάνε προς το πιο εμπορικό) Tool αναμφίβολα (με το cd Lateralus) Porcupine Tree (που δισκογραφούν τακτικά και ποιοτικά) Queens of the Stone Age (που έχουν αναβιώσει αρκετά παραδοσιακές αξίες του rock παιγμένες με σύγχρονη αισθητική) Μετά απλά χάνεσαι σε μικρές μπάντες που παίξανε ωραία αλλά δεν τους λες την μπάντα της δεκαετίας (Arcade Fire, Silversun Pickups κτλ). Απ'όλες αυτές ξεχωρίζω τους Arctic Monkeys που παρά το τεράστιο hype κατάφεραν να εξελιχτούν σε αξιοπρεπής μπάντα...

Απο άποψη ήχου είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ... Τώρα η κάθε παρατήρηση που μπορεί να γίνει θα είναι σε υποκειμενικό επίπεδο... Προσωπικά αν και η μουσική ιδέα δεν είναι τόσο κοντά στα δικά μου μουσικά γούστα, νομίζω οι επιλογές σου όσον αφορά την παραγωγή ήταν άριστες....! Το μόνο που ακούγεται λίγο μη επαγγελματικό είναι το lead που μπαίνει στο 1.00 ( don't get me wrong μουσικά είναι ΓΑΜΑΤΟ) το οποίο ίσως παραβρωμίζει και θυμίζει περισσότερο ερασιτεχνική παραγωγή... Αλλά όλα αυτά είναι μπούρδες. Το σημαντικό είναι να ξεκινήσει η ανάκριση (για να μαθαίνουμε και οι αμαθείς) ;D: Ποιό plugin χρησιμοποίησες για drums (Superior Drummer, BFD κλπ) Τι mastering plugins χρησιμοποιησές; (Waves, Τ-racks, κανα VintageWarmer)

Παιδιά ο Stevie για μένα είναι από τους λίγους κιθαρίστες (αν όχι ο μόνος) που ήταν ο ΜΟΝΟΣ που μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε... πχ με πολλή μελέτη και τον σωστό εξοπλισμό ίσως μπορείς να "αναπαράγεις" την εκφραστικότητα του Gilmour ή την ταχύτητα του Malmsteen. Όλο το rig του Stevie να είχες, δεν υπάρχει περίπτωση να προσέγγιζες την φρασεολογία και την δυναμικότητα του... (για αρχή δεν θα μπορούσες να παίξεις, με το πανύψηλο action και τις 13άρες χορδές). Οπότε μιλάμε για τον κατεξοχήν ΜΟΝΑΔΙΚΟ κιθαρίστα (και ας δανειζόταν απο παντού στοιχεία) ο οποίος ήτανε απλά αναντικατάστατος.... Για να μην μιλήσω για τον - κατά τα δικά μου υποκειμενικά γούστα φυσικά - ΚΑΛΥΤΕΡΟ ήχο που ακούστικε ποτέ απο strat κιθάρα....

Ε εντάξει, τουλάχιστον να μπορώ να παίξω στο 9 o'clock ξέρω γω χωρις να γκρεμίζω την πολυκατοικία... Γενικά απογευματινές ώρες ψιλοχώνω γιατί στην πολυκατοικία μου έχει σε κάθε όροφο μουσικό όργανο (1 σπιτί σε κάθε όροφο - και ο απο πάνω μου έχει και ηλεκτρική) καθώς και ένας πιτσιρικάς ακριβώς απέναντι μου παίζει πολύ συχνα metallica στην τσίτα (και ουρλιάζει και τους στίχους). Οπότε ευτυχώς είμαι λίγο τυχερός οσον αφορά το θέμα αυτό... (αν και με την νέα μου αγορά μάλλον προκαλώ την τύχη μου...!)

Λοιπόν παιδιά μου φαίνεται θα βγω παγανιά για να δοκιμάσω τους Orange και τον περιβόητο Koch και θα αγοράσω ότι μου κάτσει πιο καλά στο παίξιμο μου...! Φυσικά θα ποστάρω και τις εντυπώσεις μου (για να δείτε πως αντιλαμβάνεται τον λαμπάτο ήχο ένας νιούφης ;D) Μόνο ζήτημα να βρω και τον καινούριο Orange γιατί είναι λίγο φρέσκο το μοντέλο και παίζει να μην υπάρχει ούτε καν εδώ (γιατί αυτό το κολπάκι με τα 7 και 15 watt σίγουρα μετράει, αφού όντως θα έχω πρόβλημα στο σπίτι - με τον mg30 παίζω και τρίζουν τα πάντα....)

Το ίδιο δεν ισχύει για τους περισσότερους λαμπάτους ενισχυτές; (Fender ας πούμε - όχι ότι θα κάνουν RAWR, αλλά θες μεγάλα volume για να περνάει περισσότερο σήμα απο τις λάμπες και να έχεις πιο ζεστό ήχο, έτσι δεν είναι) Ο Orange όμως: 30 Watt RMS switchable to 15 watt and 7 watt Οπότε +1 για αυτήν την δυνατότητα ;) Εκτός αν πάρω τον Rocker 30 (που δεν έχει αυτήν την δυνατότητα) που είναι το παλιό μοντέλο γιατί ο Thunder 30 είναι τελείως φρέσκος αντικαταστάτης του και μπορεί να μην είναι εξίσου καλός... Σωστός, λάθος διατύπωση από μεριάς μου, για τα συγκεκριμένα μοντέλα που με ενδιαφέρουν εννοούσα. ;)

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας πολύ ενδιαφέρουσες όλες οι προτάσεις σας, αν και διαβλέπω ότι όλες κυμαίνονται στα πλαίσια του fender sparkly clean τόνου....! (πλην μικρών εξαιρέσεων) Φαίνεται πως έχω πέσει σε βιτσιόζους του απόλυτα καθαρού ήχου, βίτσιο το οποίο αν και δεν έχω αυτή την στιγμή, μπορώ να το καταλάβω απόλυτα... :P Απ'όλες τις προτάσεις σας με ψήνει περισσότερο ο Fender Tweed Deluxe, ίσως επειδή μου θυμίζουν τον Bassman του οποίου ο ήχος μου αρέσει περισσότερο απο τους deluxe reverb γιατί είναι πιο "ζουμερός". Απότι έχω καταλάβει από τα περισσότερα post, τους Marshallάκους να τους αποκλείσω ε... Τελικά κλείνω όλο και πιο πολύ για τον Orange αφού έχει το απαιτούμενο roar χωρίς να χάνει καθόλου σε "χαρακτήρα". (και είναι και... πορτοκαλί!!) Ερώτηση: Θα λέγατε ότι οι Orange έχουν καλύτερα καθαρά απο τους Marshall;

Αν και η μόνη εμπειρία αυτού του ενισχυτή που έχω είναι μέσα απο την εξομοίωση του στο Guitar Rig :P o Orange με ψήνει πιο πολύ απόλους αυτή την στιγμή...! Κοίτα ήχο που βγάζει το παληκαράκι! Σαν του Stevie Ray Vaughan αλλά λίγο πιο edgy και γκαζωμένος, κάτι που μου αρέσει! (ψιλοείμαι κατά του να προσπαθείς να πετύχεις ΑΚΡΙΒΩΣ τον ήχο ενός καλλιτέχνη καλύτερα να βάλεις και λίγο προσωπική πινελιά) Το θέμα είναι που στον #@%#%@#% θα τον βρώ να τον δοκιμάσω;;! Γουρούνι στο σακί θα τον πάρω απο thomann;;; Να επισημάνω ότι ο Fender ίσως είναι η τελευταία μου επιλογή γιατί έχει τύχει σε ένα στούντιο να δοκιμάσω τον hot rod deville ο οποίος ενώ είχε υπέροχα καθαρά δεν μου άρεσε ο τρόπος που "έσπαγε" όταν τον γκάζωνες. Στο στούντιο αυτό τελικά είχα επιλέξει ένα ηχείο Marshall με μια προενίσχυση jmp-1 το οποίο σε συγκεκριμένη ρύθμιση έβγαζε ένα "ζεστό γρέζι" το οποίο μου ταίριαζε πολύ σαν ήχος. Άνετα αγόραζα αυτό το setup αλλά νομίζω ξεφεύγω λίγο στα λεφτά... (όπου αν το πάρω απόφαση να ξεφύγω θα πάρω ένα Axe-fx Ultra να τα έχω ΟΛΑ!)

Καιρός λοιπόν να ποστάρω την πρώτη μου ερώτηση σε αυτό το forum-wikipedia :D για καθε κιθαρίστα... Έχοντας μαζέψει επιτέλους κάποια λεφτά έχω πάρει την απόφαση να αγοράσω tube combo ενισχυτή (τον πρώτο μου) γύρω στα 30 watt κυρίως για εύκολη χρήση σε συναυλίες, αλλά και για το σπίτι (όσο προλαβαίνω κάθε φορά μέχρι την έλευση της αστυνομίας) Αναζητώ σχετικά κλασικό ήχο, δηλαδή δεν με συγκινούν ultra high-gain καταστάσεις και λοιπές 80ιλες ή nu-metalιες κλπ. Έχω αρκετούς ήχους στο μυαλό μου, από surf rock tones μέχρι την ηχάρα του Stevie Ray Vaughan εως και το σύγχρονο τίγκα στο fuzz stoner rock, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται να τα έχεις όλα αυτά σε έναν ενισχυτή. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να αγοράσω ένα μηχάνημα το οποία θα με βοηθήσει εκφραστικά σαν κιθαρίστα, ακόμα και αν αυτό παράγει εναν τελείως δικό του ήχο. Η ιδανική περίπτωση για μένα θα ήταν ένας Marshall Plexi (άρα και ο Fender Bassman) διότι τράβαει όσο γκάζι μου χρειάζεται και έχει αυτόν τον υπέροχο ζουμερό ηχο, τον οποία αναγκαστικά αποκλείω για οικονομικούς και πρακτικούς λόγους :( Τα γούστα μου και το budget (όχι πολύ πάνω απο 800 euros) μου με έχουν φέρει ανάμεσα στα εξής μοντέλα: ORANGE THUNDER 30 Combo: http://www.thomann.de/gr/orange_thunder_30c.htm Marshall Haze 40: http://www.thomann.de/gr/marshall_mhz40c_haze.htm Marshall DSL401: http://www.thomann.de/gr/marshall_dsl401.htm Vox AC30c2 http://www.thomann.de/gr/vox_ac30_c2_gitarrencombo.htm Fender Hot Rod Deluxe http://www.thomann.de/gr/fender_hot_rod_deluxe.htm Επειδή σίγουρα θα ρωτήσει κάποιος με τι κιθάρα παίζω υπάρχει ένα link στην υπογραφή μου αν και δεν αντιπροσωπεύει απόλυτα το στυλ που θα παίξω (ασχολούμαι πολύ με funky blues και συχνά χρησιμοποιώ περισότερρο γκάζι σε σόλο αλλα και σε riff) Το πιό σημαντικό για μένα είναι, να βρω και να δοκιμάσω αυτούς τους ενισχυτές πρωτού αγοράσω οτιδήποτε, διότι μόνον τότε θα καταλάβω ποιός μου ταιριάζει πιο πολύ. Δυστυχώς είμαι σχετικά καινούριος στον χώρο, οπότε έρχομαι αντιμέτωπος με τουπέ και ξερολισμό καταστηματάρχων... Ελπίζω οι παλιοσειρές του forum να μπορούν να βοηθήσουν σχετικά το που μπορώ να βρω αυτούς τους ενισχυτές για δοκιμή ή και σε σχετικά καλές τιμές (γιατί μου φαίνεται για να δοκιμάσεις, πρέπει και να αγοράσεις!). Είμαι επίσης ανοιχτός σε προτάσεις άλλων ενισχυτών που ίσως να μην έχουν πέσει στην αντίληψη μου :)