SlenderSmash

Παιδιά καλύτερα ακούστε όλο το καινούριο cd πρωτού βγάλετε συμπεράσματα για την πορεία του συγκροτήματος, γιατί και εγώ όταν άκουσα το single adventures το βρήκα υπερβολικά μέτριο και δεν μου πολυέκανε όρεξη να ακούσω το cd. Αν ακούσετε τον δίσκο θα δείτε ότι υπήρξε αλλαγή πλεύσης. Μπορεί οι κιθάρες του Klinghoffer να μην λένε και πολλά, αλλά στην ουσία στέκονται πιο πίσω στην δομή των κομματιών με αποτέλεσμα τα κομμάτια να βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο rythm section (η κιθάρα δεν παίζει σχεδόν κανένα riff στο album, όλα τα riff τα παίζει ο Flea). Τον δίσκο τον προτείνω ανεπιφύλακτα στους μπασίστες, αφού ο Flea δίνει το πιο ώριμο παίξιμο του: δεν κάνει καθόλου slap και λειτουργεί σε song-writer mode. Ως αποτέλεσμα τα κομμάτια είναι αρκετά χορευτικά και έχουν μια funky-disco κατεύθυνση. Παρ'όλο που το μουσικό μου γούστο είναι πιο κοντά στο στυλ του Blood Sugar Sex Magik, με εξέπληξε θετικά η μουσική κατεύθυνση αυτή και ήταν κάτι πιο χρειαζόταν η μπάντα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: (εκεί μετά από το 2:00 έχει και μια ενδιαφέρουσα γέφυρα...)

Όπως και να έχει, ένα live είναι διαφορετική κατάσταση... Συχνά συγκροτήματα τραβάνε περισσότερο τα κομμάτια τους, είτε προσθέτοντας τζαμάρισμα ενδιάμεσα είτε μεγαλώνοντας κάποια μέρη. Και εγώ απολαμβάνω πολύ τα live τους χωρίς να κουραστώ καθόλου. Ένα cd όμως είναι άλλος κόσμος. Στο cd κρίνεσαι περισσότερο συνθετικά και arrangement-wise...Στο live μετράει περισσότερο το performance και όχι τόσο τα arrangements. Συνθετικά το cd είναι πολύ μπροστά για μένα. Ίσως το πολύ layering απο διαφορετικές κιθάρες, με έκανε να πεθυμήσω την απλότητα του ομώνυμου cd των Queens of the Stone Age... Για παράδειγμα, το New Fang που είναι κομματάρα, συνήθως το αλλάζω όταν φτάσει στο σόλο του τέλους, νιώθω ότι όλος ο σαματάς είναι λίγο too much για μένα. Σου αφήνει βασικά όλο το cd ότι ο Homme στην παραγωγή (και στα arrangements ίσως) προσπάθησε να αποδείξει τα πάντα, ενώ εγώ θα τον ήθελα ελάχιστα πιο χαλαρό... Οι ιδέες ήταν προφανώς ιδιοφυείς δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει και πολύ πιστεύω... (ΙΜΗΟ εννοείται... ;))

Εννοείται πως παρακολουθώ φανατικά τους Grohl και Homme, οι οποίοι είναι ταλαντούχοι μέχρι αηδίας... (εντάξει και ο JPJ καλός είναι... :P). Εννοείται πως όταν πριν περίπου 2 χρόνια έβγαινε το cd, υπέφερα από οξεία αϋπνία μέχρι να πέσει στα χέρια μου... Πέραν όμως του loudness προβλήματος, δεν βρήκατε το cd λίγο κουραστικό τελικά; Δηλαδή απίστευτες ιδέες και concept, παντοδύναμη εκτέλεση, αλλά δεν είναι κάθε κομμάτι κάπως too much; Ίσως αν είχανε μειώσει την διάρκεια του κάθε κομματιού λίγο (εκτός από το Warsaw...) το cd να ακουγότανε πιο εύκολα. Ίσως και να "βγαίνει" στο cd το ότι τα πιο πολλά φωνητικά πέσανε αργότερα πάνω στα riff οπότε κατά κάποιον τρόπο επιβαρύνθηκαν τα κομμάτια...

Ελπίζω να μην έχει ειπωθεί ξανά γιατί δεν το έχω διαβάσει όλο το thread.... Είναι οι Metallica και κάνουν χαλαρή πρόβα - τζαμάκι. Σε κάποια φάση σταματάνε και λέει ο Ulrich: "Ρε παιδιά δίψασα. Δεν πετάγεται κανείς μέχρι το περίπτερο να φέρει καμία κόκα κόλα;" "Βαριέμαι ρε" λέει ο Hetfield.... O Hammet μετά βιας αρθρώνει: "ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ να πάω...." Ο Trujillo αμέσως διαμαρτύρεται: "Ρε μαλάκες, όλο εγώ πάω$#@#" "Καλά πάω εγώ ρε" λέει ο Hetfield... "Εγώ θέλω 2" λέει ο Ulrich και αμέσως πετάγεται και ο Hammet: "Και εγώ ρε" "Εντάξει θα πάρω 6 λέει ο Hetfield και οδεύει προς το περίπτερο.... Πάει στο περιπτερά και του λέει "6 κοκα κόλες ρε" "Να βάλω zero;" ρωτάει ο περιπτεράς... Hetfield: "Τι ZERO ρε??" "ΕΕΕΕΕΞΙΙΙ LIIIIIGHT"

Όχι πως πρόκειται για μπάντα του πεταμού, αλλά για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο κομμάτι είναι τόσο στερεοτυπικά 80ίλα που θέλω να τρελαθώ! (προσέξτε κάθε δεύτερη ταμπουριά - αν είχαν κάνει video clip έπρεπε να βάλουν νερό επάνω) Παρ'όλο το κιτσαριό και πάλι κομματάρα όμως. Freerock το Άντεξα είναι άρρωστη hardrockiλα. (ειδικά το μπάσιμο των drums στην αρχή είναι για πολύ ξύλο!)

Ουσιαστικά το μόνο μειονέκτημα του πυκνωτικού είναι ότι δεν θα μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στην πλειοψηφία των live καταστάσεων. Ειδεμή όλα τα υπόλοιπα καταδεικνύουν προς αυτό για πρώτο μικρόφωνο (αν ηχογραφείς μόνο σπίτι δηλαδή, πάρε ένα πυκνωτικό όπου θα μπορείς να γράφεις σχεδόν οτιδήποτε)

Trolley, εξαιρετικά ενδιαφέροντα τα ζητήματα που θέτεις, μου διαφεύγει όμως γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο το ότι ένας "καλλιτέχνης" παρουσιάζει δημόσια το υλικό του... Όλοι οι καλλιτέχνες (καλά οκ - ας πούμε το 95%) απευθύνονται πάντα σε ένα κοινό (όποιο και αν είναι αυτό ;)). Αν δεν σε νοιάζει η άποψη του κόσμου, τότε ΔΕΝ είσαι καλλιτέχνης - η λέξη χομπίστας ταιριάζει περισσότερο. Ο καλλιτέχνης βάζει κόπο και μεράκι για να παρουσιάσει κάτι ενώπιον κοινού - και ο σωστός καλλιτέχνης θα φροντίσει να είναι τέλειο. Δεν ιδρώνει αποκλειστικά για την προσωπική του ευχαρίστηση (που είναι κίνητρο και αυτό, αλλά σπάνια είναι το μόνο). Όσον αφορά τις κατηγορίες, πιο πολύ συμφωνώ με την προσέγγιση του audiokosta. Οι πιο πολλοί που ανεβάζουν εδώ, περιμένουν την κριτική συγκεκριμένων ατόμων, τα οποία φέρουν και κάποιο κύρος στο forum. Όσοι ανεβάζουν αέρα πατέρα συνήθως πέφτουν θύματα "πυρών". Ούτως ή άλλως, όποιος έχει την νοημοσύνη να φτιάξει κάτι καλοστεκούμενο, συνήθως έχει και την νοημοσύνη να γνωρίζει χοντρικά τον χώρο στον οποίο θα το ανέβαζε.... Για μένα, το noiz είναι απο τα καλύτερα μέρη για να ανεβάσει κανείς κάτι, είτε είναι κάτι ολοκληρωμένο και θες να πάρεις μια τελευταία άποψη before it goes "live", είτε είναι κάτι στα πλαίσια του προσχέδιου και θες βελτιώσεις/αντιπροτάσεις κλπ. Ούτε έγω είμαι επαγγελματίας της μουσικής :) Προσωπικά όμως το βρίσκω πιο αγενές και εγωκεντρικό να παρενοχλήσω με pm 6-7 άτομα στο forum παρά να ανοίξω ένα thread όπου αν το θελήσουν θα με τιμήσουν με ένα σχόλιο. Και όσον αφορά τον κάθε πικραμένο, αυτός θα υπάρχει παντού, είτε στο noiz, είτε στα comments στο youtube, είτε στο liveαδικο που παίζεις με την μπάντα σου. Άσε που εγώ προσωπικά σπάνια θα δώσω βάρος στα λεγόμενα κάποιου που δεν ξέρω τι μέρος του λόγου είναι - αν είχε ανεβάσει όμως κανά κλιπάκι και αυτός.... ;)

Και ένα βίντεο που αποδεικνύει ότι μπορούν και live:

Άψογο. Βρίσκομαι στην δουλειά και σε αυτό το σύντομο διάλειμμα μου σηκώθηκε η τρίχα :)

Μου αρέσει που όταν έρχεται ή ώρα του rythmic extravaganza όλοι πιάνουν και κοπανάνε κάτι, ενώ ο κιθαρίστας μένει στην γωνιά του να παίξει με το delay του... ;D

Έγω όταν άκουγα για πρώτη φορά όλο το cd, θυμήθηκα τους the XX και σκέφτηκα πως οι κοπέλες προχωράνε το στυλ τους παραπέρα. Αλλά όταν το ξαναάκουσα συνειδητοποίησα ότι είναι πολλά περισσότερα... Και όντως το βίντεοκλιπ του stars είναι ποιήμα (όπως και το κομμάτι βέβαια)

Άπαιχτος ο ντράμερ. Φοβερός ήχος και είναι και μπροστά στην μίξη, χωρίς να καταστρέφει τον ήχο της μπάντας.

Τις ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα, είδα κάποιοι τις έχουν αναφέρει σε άλλα thread, αλλά νομίζω είναι καιρός να αποκτήσουν ένα δικό τους :) Σπαραχτικά συναισθηματική μουσική υψηλής αισθητικής κατ'εμε, έπαθα πλάκα όταν τις πρωτοάκουσα Χαρακτηριστικό δείγμα, αλλά αξίζει να ακούσετε όλα τα κομμάτια τους αφού σχεδόν όλα είναι εξαιρετικά:

Το βίντεο αυτό μου θύμισε τα άπαιχτα parodies που είχανε κάνει στον Petrucci

Deluxe Fat Strat, όλα μαμά εκτός από τα τάστα που έχω βάλει τα jumbo του suhr... Θα ήθελα το επόμενο που θα ποστάρω να είναι ολοκληρωμένο τραγούδι, αλλά κάτι τέτοιο παίρνει.... χρόνο!

Ευτυχώς αυτοί οι κάποιοι δεν σχολίασαν δηλαδή... :D Σε ευχαριστώ όπως και να χει :) Αν το είχα προσέξει και δεν φώτιζε το φως την μπίχλα του pickguard θα ήταν ακόμα πιο ωραίο!

Κάνοντας ποδαρικό στην Onyx Blackbird που πρόσφατα απέκτησα! Λίγο τετριμμένο το backing track, λίγο sloppy σε κάποια σημεία αλλά δεν υπήρχε χρόνος για πολύ refining... Σχολιάστε ελεύθερα και προτιμήστε HD αν το αντέχει η σύνδεση σας :)

Πραγματικά αστείο θα ήταν να διάλεγε κάποιος το πιο ακριβό και εξωτικό απ'όλα για την κιθάρα του και κάποια στιγμή να πετύχαινε ένα πραγματικό... κουπί φτιαγμένο από ακριβώς το ίδιο ξύλο....

Εντάξει, προφανώς αστειευόμουνα :) Συνηθίζει πάντως η πλειοψηφία των κιθαριστών που υποτίθεται "ψάχνει" τον ήχο τους, να αραδιάζει τέτοιους μύθους με ύφος δέκα καρδιναλίων... Ουκ ολίγες φορές έχω ακούσει ότι οι παλιές silverburst les paul ακούγονται καλύτερα λόγω της... μπογιάς που χρησιμοποιούταν τότε... Κρίμα που είναι discontinued επειδή κιτρίνιζε με τον καιρό, είχε τόσο καλό "ήχο"..... Επιστρέφοντας, σύμφωνα με τα λεγόμενα του yann, συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες πέρα από την μάζα. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν ότι ανάμεσα σε δύο ξύλα ίδιου βάρους, το ένα από τα δύο μπορεί να είναι πιο resonant από το άλλο ακριβώς για τους λόγους που αναφέρει ο yann; Χωρίς αυτό να καταρρίπτει ότι τα ελαφριά κατά βάση θα είναι πιο resonant.

Δείξε μου λίγο φως στο βάθος του τούνελ, πες "ΝΑΙ ΤΟ ASH ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΛΑΜΠΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ALDER" να νιώσω ότι υπάρχει μια ψευδαίσθηση σταθερότητας στα κριτήρια επιλογής ξύλου..... Είναι σαφές ότι ξεχωρίζεις το βάρος σαν βασικό παράγοντα αφού το υποστήριξες και "βιβλιογραφικά" σε προηγούμενο post ;) Είναι και κάτι που δοκιμάζεται, αν βρεθεί κανείς σε μαγαζί-τέρας όπου μπορείς να βρεις πολλές κιθάρες της ίδιας σειράς, παίρνοντας την ελαφρύτερη και την βαρύτερη. Ειδικά αν είναι καινούρια μοντέλα, είναι πολύ πιθανό να βγήκαν από το εργοστάσιο σχεδόν ταυτόχρονα, οπότε και οι χορδές τους θα είναι σε σχετικά παρόμοια κατάσταση. Όταν κατέβω Πάτρα θα το επιχειρήσω.... ;D

Πάντως παιδιά για να πω την αμαρτία μου, όταν είχα δοκιμάσει μια ash deluxe strat μου είχε φανεί λίγο πιο λαμπερή από την δικιά μου deluxe με alder, ίσως με λιγότερες μεσαίες συχνότητες (και οι δύο κιθάρες έχουν maple ταστιέρα, και οι δύο ήταν hss δηλαδή ίδιοι μαγνήτες). Βέβαια μπορεί να είχε περίεργες χορδές, άλλο ύψος μαγνητών, μεγάλη διαφορά βάρους, να μου φάνηκε κλπ κλπ. Όσοι έχετε παρόμοια εμπειρία με αυτά τα δύο κσύλα, έχετε αντιληφθεί τέτοιες διαφορές;

Να και ένα ωραίο βιδεο που δείχνει τον Gibbons να χαβαλεδιάζει σε ένα guest που είχε κάνει στους Queens of the Stone Age. (απο το 7:10 και μετά) http://youtu.be/aIBrAv0CjF8 Χαρακτηριστικά στο 8:10 σχολιάζει "my beard got on it and made a harmonic come out..." ;D

Σαφώς και υπάρχει διαφορά στον ήχο. Θα μπορούσες όμως να την προσέγγιζες και με ρυθμίσεις στον ενισχυτή... Αν παίζεις με μεγάλα gain δε, πιστεύω ότι ή διαφορές είναι ακόμα πιο μικρές. Περισσότερο στον ήχο βοηθάει οι χορδές σου να είναι καινούριες πιστεύω ανεξαρτήτως μεγέθους... Αλλά εντάξει μια strat καρφί σε έναν silverface, ε με 11άρες στάνταρ θα ακούγεται πιο cojonατη σε σχέση με 7αρες... ;D

Στο βίντεο ο guitar tech αναφέρει ότι παίζει και με heavy metal gain settings όμως... Η διαφορά ήχου είναι ψιλά γράμματα, το μόνο θέμα που έχω εγώ με τις λεπτές χορδές είναι ότι δεν μπορείς να "κοπανήσεις". Και αυτό στην strat μου δηλαδίς, γιατί τα humbuckerοειδή δεν σου βγαίνει τόσο να τα κοπανήσεις, ασυναίσθητα παίζω με πιο light touch...

Πάντως εγώ στο μυαλό μου είχα συνδέσει λίγο το resonance με το sustain... Δεν είναι έτσι;