makam

Κρίμα... Εύχομαι μόνο, να μη μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω για τη θεραπεία του και να μην έπεσε θύμα της κατάντιας των νοσηλευτικών ιδρυμάτων τον τελευταίο καιρό, λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας...

Δυστυχώς έφυγε αργά χθες το βράδυ ο κιθαρίστας Τίτος Καλλίρης. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 16:00 στο κοιμητήριο Νέας Μάκρης.

Καλημέρα. Εχει να κάνει περισσότερο με την αλλαγή στην θερμοκαρασία και λιγότερο με την υγρασία. Συγκεκριμένα αυτό που συμβαίνει, είναι η διαφορά συστολής των υλικών που συμμετέχουν κι εδώ έχουμε να κάνουμε με τρία υλικά. Το Gibson logo σε pearl, την μαύρη πλάκα που περιέχει το logo και τέλος το βερνίκι (νίτρο) στη συγκεκριμένη περίπτωση. Οταν έχουμε διαφορά στην θερμοκρασία, πχ. από μια κρύα νύκτα σε μιά ζεστή μέρα, ή ακόμα χειρότερα, από το κρύο περιβάλλον ενός αυτοκινήτου το χειμώνα, στην απότομη ζέστη ενός studio, club, ή ακόμα και στο σπίτι, τότε τα τρία αυτά υλικά, έχοντας διαφορετική αντίδραση συστολής, κάνουν το νίτρο να 'σπάσει'. Πράγμα αρκετά ενοχλητικό στην εμφάνιση, αλλά που δυστυχώς δεν μπορείς να το αποφύγεις στις Gibson. Από την άλλη έχω προσέξει πως στις Heritage, που έχουν παρόμοια υλικά, δεν συμβαίνει τόσο συχνά, πράγμα που μ'έχει κάνει να καταλάβω πως εκεί στην Heritage, το έχουν προσέξει και έχουν αλλάξει λιγάκι την συνταγή στο βερνίκι. Αυτά τα cracks στο βερνίκι θα τα συναντήσετε όπου υπάρχουν τρία διαφορετικά υλικά, όπως στο binding στο σώμα και στο μπράτσο (ξύλο, πλαστικό, βερνίκι), αλλά δεν θα τα δείτε στα logos που είναι silk screen, και που τι ειρωνεία, τα συναντάς σε πολύ φθηνότερα όργανα...

Νάσο έχεις email...

...να τονίσω εδώ ότι, υπεύθυνο για feedback, δεν είναι το top αλλά το back plate της κιθάρας, όπως επίσης αυτό είναι υπεύθυνο και για την παραγωγή των μπάσων που θα έχει η κιθάρα, αντίθετα απ'οτι πιστεύουν οι περισσότεροι. Και για του λόγου το αληθές, παραπέμπω στα λόγια του Robert Benedetto: "...it is the vibrating backplate enhancing the bass notes that causes feedback. A backplate carved slightly thicker with less re-curve will have less potential to cause feedback."

Γειά σου Νάσο. Εύχομαι η νέα κούκλα να γίνει τόσο πετυχημένη όσο και η semi που έχεις φτιάξει!!! Γι οτιδήποτε χρειαστείς που έχει να κάνει με μετρήσεις κλπ. εδώ είμαστε, μη διστάσεις. Και πάλι καλή επιτυχία, που είναι σίγουρο δηλαδή...

Ο δρόμος αυτός λέγεται ΣΑΜΠΑΧ κι έχει περάσει σε αρκετά λαικά κομμάτια...

Καλησπέρα και Καλή Χρονιά. Η Godin που πήρες είναι μια αξιόλογη κιθάρα και καθόλου μάπα, αντίθετα απ'ότι είπε ο φίλος σου. Βέβαια άλλο 918 ευρώ που την έχει ο Νάκας-και είναι από τις χαμηλώτερες τιμές- και άλλο 1100 ευρώ που την πήρες εσύ. Αυτή η διαφορά των σχεδόν 200 ευρώ στις μέρες μας είναι σημαντική και καθόλου ευκαταφρόνητη... Ο λόγος που δεν την ανέφερα, αυτήν και άλλες όπως Washburn, Cort, Yamaha, Samick κλπ στο προηγούμενο post, ήταν η έλλειψη ποικιλίας στην γκάμα τους. Οι Eastman, D'Angelico, Peerless και Ibanez από την άλλη, έχουν παράδοση στα jazz σκάφη, με τις 3 πρώτες να ειδικεύονται αποκλειστικά στα σκάφη και τον ακουστικό ήχο, με συνέπεια να έχουν τεράστια γκάμα, όπου κάποιος μπορεί να βρεί αυτό που του ταιριάζει πιό πολύ. Κι' απ'ότι είδα, ο φίλος που άνοιξε το τόπικ, έπαιξε και σύγκρινε ανάμεσα σε 2 -3 διαφορετικά μοντέλα Peerless, που ήταν πιο κοντά στο badget του, πριν πάρει αυτή που του έκανε κλικ. Δεν ξέρω αν τελικά θα την κρατήσεις ή όχι την Godin, αυτό θα στο πουν τ'αυτιά και τα χέρια σου, αλλά ότι κι αν κάνεις φρόντισε την επόμενη κιθάρα που θα πάρεις να την παίξεις αρκετά και να την συγκρίνεις οπωσδήποτε και με άλλες. ...α και μία τελευταία συμβουλή. Μη δίνεις τόση σημασία στο τι λένε οι φίλοι σου για χαρακτηριστικά και προέλευση. Φρόντισε να πάρεις κάτι που θα κάθεται καλά στα χέρια και το αυτί σου και φυσικά να σου αρέσει πολύ εμφανισιακά. Με λίγα λόγια, να σε φτιάχνει...

βρε Νίκο, τι σχέση έχει αυτή η κιθάρα με τον jazz ήχο??? Θα μου πεις, εσύ όλo γύρω από τον ήχο tele γυροφέρνεις... ;D ;D ;D

Μάλλον η Jazz City με τον humbucker θα σου κάνει πιο πολύ από τον floating για τους λόγους που περιέγραψα πιο πριν, αλλά αυτό που θα λάβεις επίσης υπ'όψιν σου είναι το scale length, που είναι διαφορετικό σ'αυτές τις δύο κιθάρες. Τι σε βολεύει πιό πολύ, το Les Paul ή το Fender scale? Το καλύτερο που έχεις να κάνεις βέβαια, είναι να τις παίξεις και τις δύο αρκετή ώρα και ν'αποφασίσεις. Νομίζω ο Κουρμπής θα σε βοηθήσει πολύ να πάρεις τη σωστή απόφαση...

Να σε βοηθήσω λίγο. Αν σου αρέσει η μουντίλα πας για κλασσικό humbucker και όχι για floating, καθώς ο δεύτερος έχει λιγότερα μεσαία και πιο σφικτά μπάσα. Βλέπε ήχο George Benson που μια ζωή έπαιζε με floaters και τα περισσότερα τα έχει ηχογραφήσει με την κλασσική αγαπημένη του Gibson Johnny Smith. Στο όρθιο παίξιμο δεν παίζει ρόλο το πλάτος , 15", 16", 17" ή 18", αλλά το φάρδος. Με τις πιο φαρδείς να είναι λίγο πιο άβολες. Οταν παίζεις καθιστός παίζει ρόλο το πλάτος, με τις 16"-που είναι ο μέσος όρος- να είναι οι πιο βολικές. Για 18" στα χρήματα που διαθέτεις δεν θα βρείς έτσι κι αλλιώς... Οι Ibanez που παραθέτω παρακάτω είναι πάρα πολύ καλά όργανα για τα λεφτά τους και μπορείς εύκολα να τις δοκιμάσεις στον Τρίμη και να πετύχεις τιμή thomann ή και καλύτερη ακόμα. Παρ'ότι κατασκευασμένες στην Κίνα, η ποιότητα τους είναι πολύ ψηλά... Στις Ibanez Κίνας, το καλό με τα φθηνά μοντέλα είναι ότι ακούγονται το ίδιο καλά με τα ακριβώτερα, με τη διαφορά να υπάρχει στο hardware,(λίγο καλύτεροι μαγνήτες και κλειδιά), επίσης έχουν σκληρή θήκη και τα ξύλα τους είναι πιό όμορφα. 15"άρα. http://www.thomann.de/gr/ibanez_ag75bs_jazzgitarre.htm 16"άρα. http://www.thomann.de/gr/ibanez_af75bs_jazzgitarre.htm 16"άρα,- δεν 'παίζεται' από ήχο και εργονομία συν ότι έχει και σκληρή θήκη... http://www.thomann.de/gr/ibanez_pm35_nt.htm Μετά ακολουθούν οι Epiphone, που είναι πολύ αξιοπρεπή όργανα αλλα τα τελευταία χρόνια που είναι Κινα, η ποιότητά τους δεν είναι αυτή που ήταν όσο όταν τις κατασκεύαζε το εργοστάσιο της Samick στην Κορέα. Κλασσική αξία με καλό ήχο, που πάσχει λίγο στο hardware. http://www.thomann.de/gr/epiphone_emperor_ii_joe_pass_16_nt.htm Αν μπορείς ν'ανέβεις στα χρήματα, (1300 εως 2000 +) τότε οι Eastman είναι μονόδρομος με τις Peerless ν'ακολουθούν πιό πίσω και τις D'Angelico να τα κάνουν όλα καλά, αλλά δεν τις βρίσκεις στην Ευρώπη εύκολα... Δεν αναφέρω καθόλου τις Ηeritage και Gibson γιατί ανεβαίνει το ποσό επικίνδυνα και πιο πολύ θα σε μπερδέψω παρά θα σε βοηθήσω. Ελπίζω λίγο να σε βοήθησα...

Για ρίξε μια ματιά στα παρακάτω, νομίζω θα βρείς αρκετές πληροφορίες και θα μπορέσεις ν' ακούσεις αρκετά σκάφη σε όλα τα επίπεδα ποιότητας και τιμών... http://www.noiz.gr/index.php?topic=158742.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=166355.0 Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά.

Γειά σου Σάμι. Πολύ περιεκτικό το άρθρο σου για τις κλίμακες... ...να προσθέσω και τις πεντατονικές, μιας και πάνω τους έχει γραφτεί η μισή μουσική του 20ου αιώνα, καθώς και την blues. Θ'αναφερθώ μόνο στις πολύ βασικές και τους τρόπους τους(modes). Major pentatonic: C D E G A + οι 4 τρόποι της. Minor pentatonic: C Eb F G Bb + οι 4 τρόποι της.(ο 2ος τρόπος ταυτίζεται με την Major pentatonic) Minor Blues(basic): C Eb F F# G Bb και σε όλα τα παραπάνω οι παραλλαγές και οι συνδιασμοί είναι σχεδόν άπειρα...

...έχω ακούσει και τις δύο. Μάλιστα την RP 255 την έχω και της έχω πιεί το αίμα. Πολύ αξιόλογο μηχάνημα, που όπως όλα τα πολυεφφέ, πρέπει να τα ψάξεις σε βάθος για να πάρεις αυτά που μπορούν να δώσουν. Το Vox, υπολείπεται σε δυνατότητες editing, πράγμα σημαντικό για μένα όταν θέλεις να 'φέρεις' έναν ήχο. Απο' κει και πέρα, είναι θέμα γούστου κι επειδή η κάθε εταιρεία έχει τον ήχο της, το καλύτερο είναι το παλλικάρι να τις δοκιμάσει και ν'αποφασίσει. Βέβαια όποιαν κι αν πάρει, αφού την θέλει για backup μια χαρά δουλειά θα κάνει.

Με λίγα παραπάνω χρήματα παίρνεις αυτό: Εχει πιο πλούσιο μενού, με περισσότερες παραμέτρους για τον κάθε ήχο. http://www.thomann.de/gr/digitech_rp_155.htm Τα κάνει σχεδόν όλα και συμφέρει... πόσο μάλλον για backup που το θέλεις εσύ.

ουφ βαρέθηκα πιά... ...άλλος ένας Αμερικάνος πού βγήκε μπροστά με μέσον και τρελλό γλύψιμο ;D

Φυσικά και παίζει ρόλο στον ήχο αν έχεις τα pots στο 6 ή στο 10, όπως επίσης και που είναι το volume στον ενισχυτή. Αλλιώς π.χ. ακούγεται η κιθάρα όταν έχεις το volume της στο 6 και τον ενισχυτή στο 10 και αλλιώς όταν έχεις την κιθάρα στο 10 και τον ενισχυτή στο 6. Και βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο και το wiring των pots. Ενα πολύ χρήσιμο άρθρο παραθέτω πιό κάτω. Δώσε βάση στο 3. που μιλά για vintage vs. modern wiring... http://www.premierguitar.com/Magazine/Issue/2012/Sep/Hot_Rod_Your_Electric_Tiny_Tone_Tweaks_Done_Dirt_Cheap.aspx

........φίλε Γ-----, δεν σε βλέπω να παίρνεις την μηχανή... ;D ;D ;D πάντα φιλικά.

Πολύ κατατοπιστικό το βίντεο και συνάμα απογοητευτικό. :( Κατατοπιστικό γιατί βλέπεις πως λειτουργεί μία μοντέρνα γραμμή παραγωγής σ'ένα εργοστάσιο που κατά πρώτον ενδιαφέρεται για την ποσότητα κι αυτό φαίνεται στον τρόπο που προσεγγίζουν οι εργαζόμενοι την ξυλεία και τα όργανα σε όλα τα στάδια παραγωγής. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο θα μπορούσε να παράγει και έπιπλα και να βρίσκεται στην Ευρώπη, την Ασία ή οπουδήποτε αλλού. Απογοητευτικό γιατί με τον τρόπο που προσεγγίζουν σήμερα την διαδικασία, καταλαβαίνεις γιατί οι Gibson σε όλη τη δεκαετία του '50 και μέχρι σχεδόν τα τέλη του '60, ακούγονταν και ήταν καλύτερες... Βλέποντας το βίντεο σκεφτόμουν, 'ποιό mojo'? πάει κι αυτό, ποιά κουρδισμένα ή ταιριασμένα ξύλα? αφού όλα το ίδιο θα χρησιμοποιηθούν... Αν το έβλεπε δε ο Orville από καμμιά γωνιά, θά έτριζαν τα κόκκαλά του. Τέλος πάντων, να'ναι καλά η σημερινή Gibson που με κάτι τέτοια βίντεο, ανεβάζει την υπόληψη και την αξία των κατασκευαστών χειροποίητων οργάνων στα ύψη. Καί έτσι θα' πρεπε να είναι...

...αν θες να βάλεις χρώμα στη ζωή σου, δεν είναι και τόσο χάλια, ιδίως την πορτοκαλί την βρίσκω και συμπαθητική... Η τιμή είναι λιγάκι τσιμπημένη, αλλά αυτό είναι θέμα του marketing dep. της Gibson. Aν την κρατήσει στα χέρια του 'κανας γνωστός και διάσημος, η τιμή θα παραμείνει, αν όχι, η τιμή θα πέσει... Αν προσωπικά θα διέθετα αυτά τα χρήματα, θα πήγαινα για την standard. Το έχω πει και θα το ξαναπώ, η παρακάτω κιθάρα είναι το καλύτερο value for money που έχει βγάλει ποτέ η Gibson. Eχει πάνω τους burstbuckers pro, είναι ελαφριά, μπράτσο με ματ βερνίκι που δεν κολλάει στο χέρι, (και παχύ, που εμένα προσωπικά μου αρέσει) απίστευτο ζύγισμα και playability, και ήχο classic les paul 100%... Mάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ που έχω 2 αυτή τη στιγμή (τα σχετικά παλαιώτερα μοντέλα με την rosewood ταστιέρα). Για να μη μιλήσω για τις άπειρες συγκρίσεις που έχουν γίνει με αυτήν και διάφορες standard και VOS... ...μπήκαν οι VOS στη θήκη και δεν ήθελαν να ξαναβγούν ;D Εντάξει δεν έχει binding και δεν είναι τόσο όμορφη σαν την standard, αλλά η τιμή της... http://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_studio_limited_wbcr.htm (Απορώ ακόμα με κάποιους που αγοράζουν Κινέζικες απομιμήσεις, ενώ με παρόμοια χρήματα μπορούν να πάρουν την παραπάνω μεταχειρισμένη) :( :( :(

Κανονικά δεν κερώνουμε το καπάκι αλλά τον μαγνήτη ή και τα 2 μαζί. Θα βρείς πολλά άρθρα στο youtube, όπως το παρακάτω... [ftp=ftp:// ] [/ftp]

...μιας και αναφέρεις περί επιτυχίας, πιστεψέ με έχω υποφέρει πολύ από 'αντιγραφές και περίεργες συμπτώσεις', (για να επανέλθουμε και στον τίτλο του topic). Mέσα από τις δεκάδες περιπτώσε ις που μου έχουν συμβεί, θα αναφερθώ σε δύο που έχω πιό πρόχειρα. Μία από το εξωτερικό και εντελώς κακοπροαίρετη (αυτοί έκλεψαν ολόκληρο το cd και το πουλούσαν σαν Τούρκικο) και μία από την εγχώρια αγορά, με 'περίεργη σύμπτωση' :-\. Η δική μου δουλειά και πως κυκλοφόρησε: ...και όπως κυκλοφόρησε από κάποια εταιρία στην Τουρκία :-[ :-[ :-[ Η άλλη περίπτωση αφορά το κομμάτι μου 'Love Secret' και συγκεκριμένα το κουπλέ... ...το δικό μου: ...και αυτό που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από την Sony Music :-\ :-\ :-\ Δυό φιλιά (Two kisses) - Σαββέρια Μαργιολά ...τι να πώ, μπορεί να έπεσα θύμα τρελής σύμπτωσης... ...και θα πεί κάποιος, μα καλά δεν τους κυνήγησες; δεν ζήτησες αποζημίωση κλπ; Γι'αυτούς που είναι μέσα στο χώρο, ξέρουν πολύ καλά πως δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα χωρίς να μπλέξεις σ'έναν κυκεώνα αντιπαράθεσης με δικηγόρους και δικαστήρια που θα αναβάλονται... Το μόνο που σε βοη θά, χωρίς να ξοδέψεις χρήματα σε δικηγόρους κλπ, είναι η ΑΕΠΙ εως εκεί που μπορεί, τουλάχιστον εμένα προσωπικά με έχει βοηθήσει στις περισσότερες των περιπτώσεων. ...και για να αναφέρω κάτι ακόμα, όσον αφορά την απάντηση του Νίκου (superfunk). Δεν αντέχω πιά τις δικαιολογίες του τύπου: 'το έκανα γιατί με πίεζε η εταιρία, ή για να τελειώσω την δεύτερη πισίνα στο νέο εξοχικό στο νησί'. Διαβάστε πάλι το post του blue, νομίζω τα λέει όλα...

...έγραψες. Η φανταστική σου αυτή ιστορία με κάλυψε απόλυτα. Το προιόν που παράγει κάθε καλλιτέχνης (δημιουργός), οφείλει πρώτα απ' όλα να αρέσει- εξιτάρει τον ίδιο. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε η σχέση αρχίζει να μοιάζει με 'αναγκαστική συμβίωση' - που εξυπηρετεί συμφέρον. Κι εκεί η μαγεία κι ο έρωτας έχουν χαθεί...

Πολύ σωστό... Γιατί τελικά τα ξύλα παίζουν τον ρόλο τους... ...εκεί ακριβώς πιστεύω βρίσκεται η απάντηση. Το κακό με όλα αυτά για τα κσύλα, είναι ότι ο περισσότερος κόσμος αγοράζει με τα μάτια και νομίζει πως τα όμορφα κσύλα με flames κλπ. ακούγονται και καλύτερα, ή ότι το μονοκόμματο σώμα, είναι και καλύτερο ηχητικά από αυτά που αποτελούνται από δύο ή τρία κομμάτια. Κάτι που τελικώς δεν ισχύει, για κακή τύχη του αγοραστή και καλό για τους κατασκευαστές και τις εταιρείες, που το πλασάρουν σαν 'ειδικό-'μουσικό' και πανάκριβο...

Σίγουρα τα ξύλα παίζουν τον ρόλο τους, αλλιώς θα φτιάχναμε πλαστικές κιθάρες και θα ξενιάζαμε με ηχοχρώματα και συχνότικές συμπεριφορές. Βέβαια το τελικό αποτέλεσμα, όταν μπούν όλα τα μέρη μιάς κιθάρας μαζί, γίνεται τόσο πολύπλοκο, και τις περισσότερες φορές ανεξέλενχτο. Για παράδειγμα, τα συγκεκριμένα σώματα είχαν θεμέλια συχνότητα, περίπου F το alder και D το ash. Οταν όμως τοποθετηθούν το μπράτσο, τα κλειδιά, η γέφυρα, οι μαγνήτες με τα κουμπιά και όλα τα υπόλοιπα, τότε το συχνοτικό αποτέλεσμα ξεφεύγει κατά πολύ. Με λίγο πιό βαρείς ή ελαφρείς μαγνήτες και κλειδιά, το αποτέλεσμα αλλάζει. Χώρια και το τελικό λούστρο, που κι αυτό παίζει το ρόλο του. Το δικό μου συμπέρασμα όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας με εκατοντάδες κιθάρες; Aν ακούγεται ΚΑΛΑ, μην αλλάζεις ΤΙΠΟΤΑ...