makam

Υπάρχει ένα απλό κόλπο για να αντιληφθεί κάποιος τα τρίηχα τετάρτων και να μπορέσει να τα παίξει. Παίξε δύο συνεχόμενα τρίηχα όγδοων (6 νότες) με alternate picking (εναλλασόμενη πένα) ΠVΠ VΠV. Μετά προσπάθησε να παίξεις πάλι τα δύο αυτά τρίηχα, αλλά παραλείποντας τα upstroke (προς τα πάνω) χτυπήματα της πένας. Το αποτέλεσμα είναι ένα ωραίο τρίηχο τετάρτων... Κάνε το μερικές φορές μέχρι να μάθει το αυτί σου να το ακούει και τελείωσες. ΠVΠ VΠV = Π(V)Π(V)Π(V) Ελπίζω να βοήθησα λίγο.

Νομίζω πως το ερώτημα μοιάζει με το:'τι έγινε πρώτα, το αυγό ή η κότα;', και κατά συνέπεια δεν μπορεί ποτέ ν'απαντηθεί. Και για να κάνω όμως και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου: Δεν νομίζετε πως όλοι οι άνθρωποι, είναι εν δυνάμην μουσικοί, εφ' όσον τραγούδησαν ένα ή περισσότερα τραγούδια στη ζωή τους; Και μη μου πείτε πως μουσικός είναι μόνο αυτός που παίζει κάποιο όργανο... Ποιός δεν μας λέει, πως ο οποιοσδήποτε κύριος 'Πετρίδης', κάποια στιγμή στην ζωή του δεν πάλεψε με πλήκτρα ή χορδές προκειμένου να κατανοήσει ακόμα καλύτερα και σε βάθος, πως παράγεται το ηχόχρωμα και το τραγούδι γενικότερα; Τι είναι αυτό που κάνει έναν μουσικό, να διαλέξει για παράδειγμα σαν όργανο την κιθάρα και όχι το σαξόφωνο και μάλιστα να παθιάζεται τόσο με κάποιο συγκεκριμένο ήχο κιθάρας και όχι με 'όλες τις κιθάρες', και πόσο αντικειμενικός τελικά μπορεί να είναι στην κρίση του για μουσικούς και μουσικές που δεν είναι κοντά στο στιλ του; Και άλλες πολλές σκέψεις που έρχονται και φεύγουν... Ελπίζω να σας μπέρδεψα λίγο ακόμα.

Ποτέ, καμμία gibson, δεν είχε allen. Μάλλον τις μπερδεύεις με Epiphone.. Aν δεν βρείς το κλειδάκι στα μουσικομάγαζα,(πήγαινε και στο Bon Studio που είναι η αντιπροσωπεία) πάρε ένα απ'το Praktiker να κάνεις τη δουλειά σου.

Είναι γνωστό τοις πάσι, πως οι περισσότεροι μουσικοί στην Ελλάδα, δεν ξέρουν να κάνουν 'ήχο', ή αυτό που λέμε συνήθως 'sound check' και τις περισσότερες φορές χωρίς να φταίνε, ενώ έχουν όλη την καλή διάθεση. Εχοντας προσωπικά κάνει άπειρα live και σε ότι χώρο φανταστεί κανείς, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως όσες πρόβες και να'χεις κάνει, όσο τέλεια κι αν είναι τα μηχανήματα και τα όργανα, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ικανοποιητικό αν δεν γίνει σωστό sound check. Και 'ολοι ξέρουν πως αν δεν ακούς καλά και όπως πρέπει 'εκεί πάνω', όσο καλά και να'χεις παίξει, αυτό το αίσθημα πικρίας και ανασφάλειας θα συνοδεύει όλο το live. Παραθέτω έναν οδηγό για σωστό sound check από τους μαίτρ του είδους, που ελπίζω να βοηθήσει και τον επαγγελματία αλλά και αυτόν που ξεκινά τα πρώτα του live, χωρίς να χρειαστεί να 'φάει τα μούτρα του για να μάθει'... Συγνώμη που είναι στ' αγγλικά, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο για μια μετάφραση. Αν κάποιο απο τα μέλη θέλει και μπορεί να μεταφράσει ας το κάνει.. How to make a sound check Follow the procedure. The venue engineers will guide you through the process of sound checking, but knowing what’s coming saves time, and demonstrating familiarity with the process provides reassurance to the technical team and the promoters. The first step involves finding the peak level for each source, so that no matter what happens in the show, the channels won’t overload and will operate in their butter zone for the majority of dynamics levels. Thus, when the engies call for you to play, tell them, “OK, here come some peaks,” then really dig in and give them the loudest thing you could imaginably play during your set. For those using pedals, be sure to stage your gain such that turning on or off any given effect doesn’t cause any significant volume changes. For those using patches or samples, be sure all your sounds produce a fairly consistent level. Depending on your medium, normalizing or gently compressing your sounds in advance can help this tremendously. Start with a clean and clear tone or sound, and play long, resonant notes. Once you’ve caught the engineers’ eyes, you can move on to step two, the tonal and textural stuff. With the input level in place, the engineers will start applying inserts and EQ to the channel, so this is the time to begin playing throughout the full range of the instrument, loud and soft, high and low, staccato and legato, clean and effected. [Vocalists who use effects, please see NOTE #1 at the bottom.] When this process of level and tone setting has been iterated across every source, you’ll move on to the third step, building your monitor mixes. The monitor engie will ask each player in turn what (s)he wants in his/her wedge. When answering, try to follow the same order of channels you just worked through, indicating for each source how loud or “forward” it should be in the mix. If one or two sources are significantly more or less crucial to monitor than the rest, be sure to note that after providing the complete list of what you’ll need to hear. For example: • A singing guitarist might say: “I’d like just a touch of kick and snare, a moderate amount of bass, a bit of my own guitar, a fair amount of the other guitar, and plenty of keys and my voice. The most important thing for me to hear is my own voice and the keyboard. If you have to cut something, pull the drums out.” • A drummer who also plays a sample pad could reply: “I don’t need any of my kit, but please give me a bunch of bass, a middling amount of guitars and keys, a ton of my sample pad, and just a little vocals. The most important source for me is my sample pad, and the vocals can go away if they have to.” Once the monitor engie has basic mixes up for all the wedges, the band should play and loop a part of a song that uses the most sources possible. [Why? See NOTE #2 at the bottom.] While continuing to loop the part, each member should catch the engie’s eye, one at a time, to fine tune his/her mix. When it’s your turn, point at a source, then point up or down, then point at the wedge where you want the change. This says to the engineer, “I want <this> source <louder/softer> in <this> mix.” Keep looping the part until all the monitor mixes are to taste. A smile and a nod or the “OK/perfect” hand sign indicates to the engie that your mix is to your liking. Repeat as necessary until you’ve covered all your sources. You may have to tolerate some feedback during your check while the engineers maximize their gain staging and chase down trouble frequencies. Keep playing through the feedback [Again, see NOTE #2.] so the engineers can find the ringing frequency amidst the dynamic and shifting signal. Realize that although standing over a ringing wedge is obnoxious and even occasionally painful, it certainly beats gambling on feedback returning mid-show, so taking a few extra minutes to properly and sufficiently ring out a wedge is always time well spent. When you and your bandmates are happy with your monitor mixes, it’s time for step four. Stop the loop you’re playing, and tell the engineers that your mixes are good and that you’re ready to play a song and check the house. Pick a couple songs from your set and play them from beginning to end, without stops. [see NOTE #2.] If your wedges need further tuning, signal the monitor engineer while you play. After a couple songs, ask the front of house engineer if (s)he has heard enough and has the mix dialed in. Once the FOH engineer is happy, ask to play one more tune so the band can hear the sound in the house. Take turns, one band member at a time, walking through the house. If you have any requests for the FOH engineer, now is the time to make them. When every band member walked the house, and the band and engineers are all sufficiently satisfied, then the check is complete. If your gear must be moved before your set, follow this procedure immediately, well before you consider heading to the green room or the bar or to dinner: • Mark the onstage position of your gear, using 2-3” strips of tape placed in right angles at the corners of each piece of gear, including mic stands and stage monitors. Using bright and uncommonly-colored tape helps these “spike” marks show up under low stage lighting and allows for your setup to be easily distinguished from other acts’. • Once the positions of all your gear has been spiked, carry or roll your gear from the stage to your cases at side of stage. Don’t bring your cases to your gear, as that, as before, both doubles the amount of carrying you have to do and screws up the backline staging occurring both onstage and next to it. Start with the delicate items (guitars, cymbals, electronics, etc.) and work towards the rugged stuff (stands, drum hardware, amps, etc.), all the while making sure that the gear will be accessible in the reverse order from side of stage come show time, so the last things to get uncased before your set are also the most delicate. This protects your gear as much as possible and allows for a quicker changeover later on. • If you are sharing any of your own gear with other bands, be sure that it’s properly labeled and placed somewhere immediately visible to them when they arrive. If you aren’t sharing anything, carefully remove every last piece of gear you care about; an unlabeled power strip or 1/4″ cable or hi-hat clutch left on a stage quickly becomes the property of whomever picks it up. • Do a quick “owner’s walk” of the stage to be sure you’ve collected every last thing you brought with you. Once this is done, enjoy your break! The engineers, not to mention the bartenders and waitstaff and barbacks and management and security and promoters and bathroom attendants, usually don’t get such a break, so saying thank you and shaking their hands on your way out, as a demonstration of your appreciation for the work they performed, is always a welcome and valued show of respect. NOTE #1: Unless you are using very particular, obscure, and uncommon effects, you will be much better off by letting the engineers use their house effects. Reverbs and delays are ubiquitous and the engineer will likely put some on your voice even without you asking. Unless you are running an advanced real-time autotuning rig, or absolutely have to punch in a flanger at only a few crucial moments in a couple songs, or have a calibrated and road-proven harmonizer that needs different settings recalled between each song, let the engineers handle your effects. Otherwise, you’re stuck with the inferior preamp (if there even is one) in your unit, and the monitor and FOH engineers’ hands are severely tied since they can’t separate your vocals from the effect in the channel, meaning the effect will carry into any monitors and submixes, will throw off any inserts and EQ on the channel, and will, sometimes drastically, lower the gain before feedback. Your other option is to pickup a quality mic splitter so that you can send two channels to the engineers, one clean and one effected. Thus, the clean channel hits a proper mic preamp, inserts, and EQ before any effects, meaning both your monitor and FOH mixes will be cleaner, more flexible, and deliver more gain before feedback. NOTE #2: An engineer cannot fix or adjust something that isn’t happening or being played, so stopping a song to ask for an adjustment is usually completely counterproductive. Instead, keep the tune going and ask over a vocal mic, loudly if need be, for what you need. Alternatively, or if you need something during the show, just catch the engineer’s eye (as any engineer worth their pay will look across the stage periodically, just like a good driver scanning his/her mirrors), and indicate what you need with a couple hand signs. If there is a monitor desk at side of stage, you can also always walk over to talk to the engie, so long as you keep playing. Remember, if in the process of dialing in a mix, an engineer doesn’t want to hear something, they can always mute the related channel, but if they need to hear something when you’ve stopped playing, nothing can progress.

......οπότε κι εσύ, πας στην κουζίνα και κάνεις ένα σόλο γιουβέτσι ;D ;D ;D ;D

Πάρε μια gypsy style κιθάρα, όπως για παράδειγμα Gitane D 500, που και τα μπάσα της 'σκοτώνουν' και τα μεσαίοπρίμα της είναι διαπεραστικά και έχει μεγάλη ένταση να σε βγάζει ξεκούραστα στις δουλειές. Μπορείς να βρείς και άλλα μοντέλα και μάρκες εκτός από αυτό που ανέφερα. Δοκίμασε να δείς τι σου κάθεται καλύτερα. Στα +, ότι θα μπορείς να την χρησιμοποιείς και σε άλλα πιο jazz- gypsy παιξίματα. ;)

Αυτή είναι μια άσκηση που έβαζε ο Sal Salvador στους μαθητές του, με εκπληκτικά αποτελέσματα.. Παίζεις μια κλίμακα ας πούμε με 8α στο 100 και μόλις φθάσεις πάλι στην πρώτη νότα, χωρίς διακοπή, παίζεις πάλι την κλίμακα με 16α. Αφού γίνει καλά, ανεβάζεις τον μετρονόμο στο 105 κ.ο.κ Στα 8α, ο εγκέφαλος καταγράφει την κίνηση, ενω στα 16α, η κίνηση λειτουργεί αυτόματα σαν reflex. O ίδιος έλεγε τότε, και είχε δίκιο, πως κάποιοι μαθητές του είχαν φτάσει στη διάρκεια ενός έτους, να παίζουν 16α στο 220+..

65 cm ή αν προτιμάς, 25 1/2"

Σου προτείνω τον παρακάτω μετρονόμο, τον οποίον μπορώ να σου στείλω στο email σου. (δοκίμασα να στο στείλω απο'δω, αλλά είναι αρχείο exe και δεν φεύγει.) Απλά ανοίγεις το αρχείο... 'weird metronome' Κάνει τα πάντα, και είναι ιδανικός για 'περίεργα' tempo's όπως 7/8, 9/8, 11/8 και γενικά ότι φανταστείς και μάλιστα με ήχους κρουστών της επιλογής σου. Ελπίζω να βοήθησα.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σήμερα παίζουμε στον ίδιο χώρο στις 22:00 με το 'HOT ORGANIC TRIO', σε πιό jazz bluesy καταστάσεις και ελπίζω και σήμερα να κρατήσει ο καιρός.... αν και φαίνεται καλύτερος από χθές. Να υπενθυμίσω πως η είσοδος για το φεστιβάλ στην Τεχνόπολη είναι ελεύθερη.

Καλησπέρα. Την Παρασκευή 21 Μαίου, θα 'ανοίξουμε' το 10ο Ευρωπαικό Φεστιβάλ της Τζαζ, που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων και θα γίνει και φέτος στον χώρο της Τεχνόπολης στο Γκάζι. Θα παίξουμε κομμάτια από τα άλμπουμ 'KISMET' και 'BAHAR' αλλά με έναν λίγο διαφορετικό τρόπο, απ'ότι έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Το κουαρτέτο αποτελείται από τους μουσικούς: Φώτης Μυλωνάς: Bansuri, Flute, Keyboards Δημήτρης Παπανίκου: Bass Νίκος Καπηλίδης: Drums Μάκης Αμπλιανίτης: Guitar Ξεκινάμε στις 22:00 με ελεύθερη είσοδο.

Αν σου έκατσε καλά η Ibanez και στο χέρι και στον ήχο, τότε πας γι'αυτήν.... Αν πάλι πάρεις οποιανδήποτε άλλη χωρίς να τη δοκιμάσεις, πάντα θα έχεις την αμφιβολία ότι η Ibanez θα ήταν καλύτερη. Τα σκάφη σε αυτή την κατηγορία τιμής, που μπορείς να δοκιμάσεις στη Αθήνα απ'ότι γνωρίζω είναι: Ibanez Peerless Epiphone Washburn Samick

Να προσθέσω στις παραπάνω μάρκες που ανέφερε ο superfunk, και τις: D'Aquisto (αυτές που έφτιαξε ο ίδιος και όχι τις Γιαπωνέζικες απομιμήσεις) Stromberg Epiphone (πριν την εξαγοράσει η Gibson) Selmer Maccaferri Benedetto (προβλέπεται να ανέβει πολύ η αξία τους τα επόμενα χρόνια) Larson Brothers Antonio de Torres Ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιά κιθάρα του σήμερα θα γίνει συλλεκτική σε κάποια χρόνια. Υπάρχουν όμως κάποιοι παράγοντες που βοηθούν σε αυτό και θα αναφέρω κάποιους. Αν έχει βγει σε περιορισμένη παραγωγή. Αν πρόκειται για κάποιο πρωτότυπο, που δεν υλοποιήθηκε σε μοντέλλο παραγωγής. Αν την χρησιμοποίησε σε κάποιο σημαντικό και καταγεγραμμένο live, ένας καταξιωμένος μουσικός, όσο φθηνή κι αν ήταν. Αν χρησιμοποιήθηκε αποδεδειγμένα σε κάποια σημαντική ηχογράφηση που άφησε εποχή, από κάποιον καταξιωμένο μουσικό και ακόμα καλύτερα, αν η κιθάρα φαίνεται στο εξώφυλλο του cd. Αν το συγκεκριμένο όργανο χαρακτήρισε τόσο έντονα την εποχή του, σε σημείο να το χρησιμοποιούν οι πολύ καλοί μουσικοί και να το αντιγράφει ο ανταγωνισμός. Τίποτα από τα παραπάνω δεν εγγυάται ότι το όργανο θα γίνει συλλεκτικό, αλλά όσο πιό πολλά από τα παραπάνω συγκεντρώνει, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει.

Ελιωσα..... ;D ;D ;D Εγω μας εύχομαι καλή επιτυχία (που είναι σίγουρη δηλαδή...) Καλό Πάσχα σε όλους. Υ.Γ Ντράμμερ πάντως με αυτές τις προδιαγραφές, δεν νομίζω πως θα δυσκολευτούμε να βρούμε.

Καλησπέρα σε όλους. Μόλις πρίν από λίγο έμαθα το νέο που έπεσε σαν κεραυνός, από φίλο που δουλεύει στη Gibson. Επειτα από ατελείωτες συσκέψεις το τελευταίο διάστημα, οι δύο εταιρείες ήρθαν σε συμφωνία συγχώνευσης (άτιμη οικονομική κρίση) :o. Θα συνεχίσουν να παράγουν τα διάσημα μοντέλλα τους, αλλά μεγαλύτερη έμφαση θα δωθεί σε νέα σχέδια με πιο σύγχρονη τεχνολογία. Με την οριστική ανακοίνωση τις επόμενες ημέρες, θα αρχίσουν να διατίθενται στην αγορά, αλλά σε περιορισμένη συλλεκτική έκδοση, οι δύο παρακάτω κιθάρες, που προέκυψαν απ’τη συνεργασία των δύο custom shops της Gibson και Fender. Δεν ξέρω πως θα ονομάζονται τα μοντέλλα αυτά, αλλά υποθέτω κάτι σαν: Gibson Stratocaster και Fender Les Paul… :-\ Μάλλον πρόκειται για την μεγαλύτερη συγχώνευση εταιριών μουσικών οργάνων στην ιστορία, αν αντιληφθούμε το μέγεθος και την ιστορία που έχουν. Και επι τέλους, θα σταματήσουν οι κόντρες για το ποιά είναι καλύτερη...

Πλάκα έχει ;D Σε λίγο θα έχουμε από ένα τέτοιο ο καθ'ένας στην τσέπη του... Φανταστείτε τώρα να αρχίζουν να παίζουν με την πατέντα, οι μεγάλοι του χώρου, βλέπε Tascam, Yamaha κλπ. :o Δεν τολμώ να φανταστώ βέβαια, τι θα γίνεται σε πέντε δέκα χρόνια από τώρα... http://www.wimp.com/voiceband/

Το παρακάτω short scale μπάσσο της Epiphone, είναι κατά τη γνώμη μου ότι χρειάζεσαι και απίστευτο value for money. Καλοκατασκευασμένο από το custom shop της Epiphone στην Κορέα, hollow body και για αυτό το λόγο πανάλαφρο, με 30" scale και απίστευτα βαθύ και ζεστό ήχο. Τόσο βολικό για μένα που είμαι κιθαρίστας, που τα άλλα μπάσσα έχουν μείνει στη ντουλάπα. Πιθανώς θα το βρείς για δοκιμή στα μαγαζιά που φέρνουν Epiphone στην Αθήνα, και μπορεί να πετύχεις και πολύ καλή τιμή. http://www.dv247.com/guitars/epiphone-allen-woody-rumblekat-limited-edition-bass-guitar-wine-red--37233

Εμένα μου φέρνει πιό πολύ σαν η 'White Falcon' της εποχής μας, και για να πώ την αλήθεια, προτιμώ κάποιον που πειραματίζεται με νέα υλικά, σχέδια και έρευνα, από κάποιους που μένουν σε υλοποιήσεις, που προτοεμφανίστηκαν πρίν από τουλάχιστον 80 χρόνια (λέγε με, Gibson και Loyd Loar) και απλά προσθέτουν εξωτικά ξύλα και τέλειο φινίρισμα. Και μην κολλάμε στο λευκό χρώμα και τα χρυσά μεταλλικά μέρη. Η ίδια κιθάρα, με τον ίδιο ήχο, θα μπορούσε να έχει ένα natural ή violin burst χρωματάκι και να φαίνεται πιό classic. Το θέμα είναι, τι έχει κάνει ο τύπος, (Ritter) στη σχεδίαση και την γέφυρα, σε μία κατά τα άλλα solid body κιθάρα και ακούγεται με τόσο πλούσιες αρμονικές; Κι εγώ παραδοσιακός είμαι στα όργανα, αλλά αυτήν θα ήθελα πολύ να την δοκιμάσω... Y.Γ. Μήπως κατάφερε κανείς να διακρίνει που βρίσκεται το volume; γιατί δεν μπορεί, κάπου θα'ναι.

Για ρίξτε μια ματιά στην φουτουριστική άποψη για τζαζ κιθάρα που έχει ο Γερμανός. Το αισθητικό αποτέλεσμα σηκώνει κουβέντα, (κατά τη γνώμη μου καθόλου άσχημη, απλά διαφορετική) αλλά στον ήχο φαίνεται να τα καταφέρνει αρκετά καλά, για solid body όργανο. Βέβαια και η τιμή είναι λιγάκι τσουχτερή, αλλά οι κιθάρες του είναι 'one of a kind', οπότε δικαιολογείται. http://www.princess-isabella.com/pictures.html

Μπράβο Νίκο, πολύ ωραία τα βίντεο και πολύ το φχαριστήθηκα ;D, γιατί ποτέ μου δεν χώνεψα τα τρέμολο τύπου Floyd rose. Α ρε Leo.....τα πάντα εν σοφία εποίησες. (Φαντάζομαι πως αυτά που λέει ο τύπος θα ισχύουν και σε Bigsby καταστάσεις)

Σε χρήματα κάτω από 800 €, οι Epiphone που ανέφερες είναι πολύ καλά όργανα, γι'αυτό που θέλεις να κάνεις. Οι Peerless απο την άλλη, είναι πιό αναβαθμισμένες και έχουν ακόμα μεγαλύτερη ποικιλία σε μοντέλα που θα τα δείς και θα τα παίξεις απο κοντά (σε γνωστό Αθηναικό μαγαζί, όπως προαναφέρθηκε) Οι Eastman τώρα, είναι όργανα πολύ καλής ποιότητας και κατασκευής, με έμφαση στον ακουστικό χαρακτήρα, και τιμές που ξεκινάνε από τα περίπου 1000 €. Ρίξε όμως και μιά ματιά στο προηγούμενο post, για παραπάνω πληροφορίες στα σκάφη. http://www.noiz.gr/index.php?topic=158742.0

Μιλώντας πάντα για εργονομία και όχι για εμφάνιση, κατά την ταπεινή μου γνώμη οι παρακάτω κιθάρες, είναι οι πιό εργονομικές ανάλογα πάντα με τον κιθαρίστα και την περίσταση. Για τον κλασσικό κιθαρίστα, οι IBERICA είναι περίπτωση και μάλιστα σε πολύ προσιτή τιμή. Γιά τον ηλεκτρικό κιθαρίστα, είτε παίζει όρθιος είτε καθιστός, οι KLEIN είναι εκπληκτικές, αλλά είναι λιγάκι τσιμπημένες. (όπως θα δείτε έχει λάβει σοβαρά υπ'όψιν του τη θέση που στηρίζεται το δεξί χέρι, που μοιάζει με την στήριξη που παρέχει μια semihollow τύπου 335) Φυσικά η Strat και οι κλώνοι της, παραμένουν εργονομικές, παρ'ότι σχεδιάστηκαν πρίν από 50κάτι χρόνια. Οι semi hollow, τύπου Gibson 335- 345 κλπ. είναι ιδιαίτερα εργονομικές, ιδίως στην όρθια θέση, και φυσικά τα μικρά ή μεγάλα σκάφη, παραμένουν αξεπέραστα στην καθιστή θέση και αν είναι λίγο στενά, ακόμα και στην όρθια θέση.

Αυτά είναι... Ο παράδεισος του κιθαρίστα. Δοκιμάζεις, παίζεις, αποφασίζεις, αγοράζεις. Εκανα βέβαια και μια ισοτιμία σε ευρώ, σε'κείνη την Benedetto, που ήταν πρώτη μούρη και φαινόταν καθαρά η τιμή της σε Γιέν και πικράθηκα. :-[ (3,570,000 Γιέν = 27,274.00 Ευρώ)

Μου άρεσαν πολύ, και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. http://www.youtube.com/watch?v=CcsSPzr7ays