makam

...και μία για το δρόμο

.....και συνέχεια

....συνέχεια

....συνέχεια

....συνέχεια

....συνέχεια

Καλησπέρα σε όλους. Επιτέλους μετά από την παρουσίαση του νέου μου cd (‘KISMET’), live με το group μου, αλλά και με το ‘HOT ORGANIC TRIO’, μαθήματα, αλλά και εξετάσεις στο κολλέγιο, και πολλά άλλα, βρήκα ένα απόγευμα κενό, για να πραγματοποιήσω αυτό που είχα υποσχεθεί μήνες τώρα. Ένα MEGA TEST των σημαντικότερων hollow body κιθαρών. Αυτών που βρίσκει κανείς πιο εύκολα στην αγορά, ή έστω αυτών, που επιθυμεί να ακούσει και να παίξει ένας αληθινός fun της jazz, και των οργάνων που έγραψαν και γράφουν την ιστοριά της. Οι κιθάρες που συμμετέχουν σ’αυτό το MEGA TEST, είναι όπως θα δείτε, ευρείας γκάμας, αφού ξεκινούν από τα ταπεινά 350 ευρώ, και φτάνουν για κάποια vintage όργανα, στο δισθεόρατο ποσό των 15.000 ευρώ. Να αναφέρω ότι και οι 13 κιθάρες, ηχογραφήθηκαν στον ίδιο χώρο, την ίδια χρονική στιγμή, (σε μία ώρα περίπου) έχοντας επάνω τους, τους original μαγνήτες τους. Έχει χρησιμοποιηθεί η ίδια πέννα, όλες τους φορούν 12 άρες flatwound χορδές, το volume και tone είναι στο 10, πάντα στον neck μαγνήτη (όλες έχουν humbuckers, εκτός από τις 3 που υπάρχει διευκρίνιση), και είναι παρόμοια σεταρισμένες, ώστε να ικανοποιούν τα δικά μου αισθητήρια playability και ήχου. Οσον αφορά την ηχογράφηση: Το σήμα φεύγει από την κιθάρα, μέσω ενός καλωδίου EVIDENCE, όπου και τροφοδοτεί έναν ενισχυτή ACOUSTIC IMAGE- CLARUS II, και στη συνέχεια περνά σ’ένα 12’’ μεγάφωνο EMINENCE legend, που βρίσκεται πάνω σε μία καμπίνα FRAMUS. Από εκεί, μέσω ενός μικροφώνου SHURE sm 57, περνά στον προενισχυτή FOCUSRITE TwinTrak pro, και κατ’ευθείαν στο SONAR. Στο τελικό έχει προστεθεί λίγο reverb, για να δώσει ένα πιο ρεαλιστικό ηχόχρωμα, και να’μαστε. Να προσθέσω εδώ, ότι δεν έχει γίνει καμμία διόρθωση ή editing, στο ηχογράφημα, και όλα τα takes, είναι ‘μια κι έξω’, σε βάρος ίσως κάποιων παικτικών ατελειών που αυτό συνεπάγεται. Προσπάθησα όσο γίνεται, να παίξω παρόμοια πράγματα από κιθάρα σε κιθάρα, ξεκινώντας σε ένα αργό tempo με πέννα, μετά σε ένα blues με bass lines, με υβριδική τεχνική, πέννα-δάκτυλα, για να ακολουθήσει ένα μοιρασμένο chord solo, με σκέτη πέννα, και τέλος, chord strumming με πέννα. Συγχωρέστε μου κάποια λαθάκια και τριξίματα, (αν είχα λίγο παραπάνω χρόνο, ίσως τα είχα αποφύγει), αλλά βλέπετε, δεν επρόκειτο για 3-4 κιθάρες, μα για 13….ζωή να’χουν. Σε επόμενο τεστ, αν βρώ το χρόνο, θα προσπαθήσω να ηχογραφήσω όλες τις κιθάρες, με backing tracks, και οκτάβες, που εδώ παρέλειψα. Ετσι θα υπάρχει και μια άποψη για το πώς ‘κάθεται’ η κάθε μία στη μίξη. Θα επανέλθω με τις κρίσεις και παρατηρήσεις μου, όσον αφορά την ‘αίσθηση’ που σου αφήνει η κάθε μία κιθάρα, γιατί μετά τον ήχο, όλα εκεί παίζουν…. ΚΙΘΑΡΕΣ (ξεκινώντας από την πιο φθηνή, στην πιο ακριβή) 1) IBANEZ AF-75 ‘2004 2) EPIPHONE EMPEROR II ‘98 3) IBANEZ 2461 JOHNNY SMITH ’78 (mini humbucker) 4) GIBSON ES 165 HERB ELLIS ‘94 5) GIBSON ES 175 ‘95 6) GIBSON ES 345 ‘78 7) HERITAGE EAGLE CLASSIC ‘98 8 ) GIBSON L-4 CES ‘92 9) GIBSON TAL FARLOW ‘95 10)HERITAGE SUPER EAGLE ‘2007 11)GIBSON L-5 CES ‘2005 12)GIBSON JOHNNY SMITH ’83 (mini humbucker) 13)GIBSON SUPER 400 ‘67 (Vintage De Armond single coil) Περιμένω τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας, μεχρι τότε, Καλή ακρόαση Μάκης Αμπλιανίτης www.makisablianitis.com www.myspace.com/makisablianitis

subfire έγραψες...... ;D ;D ;D ;D πέστα..... ;)

Προσοχή θέλει λιγο στα άλλεν, που για μία fender θα πρέπει να είναι σε ίντσες και όχι αυτά που βρίσκουμε στα περισσότερα μαγαζιά, που είναι σε mm. Γενικότερα, τα αμερικάνικα όργανα, φτιάχνονται με διαφορετικές προδιαγραφές μετρήσεων από τα ευρωπαικά, γιαπωνέζικα, κινέζικα κλπ. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα αλλεν της αμερικάνας fender, είναι διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιεί η squier. Με μία βόλτα στον Ρέππα, και γενικά στα μαγαζιά της Αθηνάς, θα βρείτε σετ και για τις δύο μετρήσεις.

Καλόπαιχτος κι απο εμένα. Δυστυχώς τώρα μπήκα στο noiz, και είδα το θέμα, αλλά λόγω Πάσχα βλέπετε... Ο παρακάτω ενισχυτής με εντυπωσίασε με τα ζεστά καθαρά του, και απ'ότι θυμάμαι ήταν αρκετά φθηνός. Επίσης οι τρανζιστοράτοι fender, παίζουν πολύ καλά, αλλά είναι και ακριβώτεροι. http://www.hughes-and-kettner.com/products.php?mode=prod&id=16

Οι χορδές που προτιμώ εγώ, είναι το 12άρι flatwound σετ της Gibson, που δυστυχώς δεν βρίσκω πιά. (αν τις βρεί κάποιος, ας μου πάρει 10 σετ :D) Οι επόμενες καλύτερες από αυτές που έχω δοκιμάσει, είναι οι GHS flatwound set 900 (12άρες). Αυτό που μου αρέσει με τις GHS, είναι πως έχουν λίγο λεπτότερα μπάσα από τις υπόλοιπες μάρκες.(12-16-24-30-40-50), εκεί που οι άλλοι καταλήγουν σε 52, και της δίνει πιό καλή ομοιογένεια στον ήχο. Τώρα απο τις χειρότερες, που έχω δοκιμάσει, είναι τα chromes flatwound της D'Addarrio. Το πρόβλημα που αναφέρεις με τα καντίνια που ακούγονται λίγο δυνατώτερα, γίνεται πλεονέκτημα στα live. Εκεί παίζοντας με τα πιατίνια και το hi hat δίπλα σου, βλέπεις πως εξαφανίζονται τα ψηλά σου...... Παρ'όλα αυτά αν σε ενοχλεί μπορείς να κατεβάσεις λίγο τον μαγνήτη από την μεριά των ψηλών, και ακόμα καλύτερα, να 'παίξεις' με τα polepieces του μαγνήτη. Μάκης

Λοιπόν παιδιά επειδή απ'ότι βλέπω, υπάρχει ενδιαφέρον, θα προσπαθήσω μόλις βρώ λίγο χρόνο, να κάνω ένα συγκριτικό με κάμποσα σκάφη, και να το ανεβάσω στο noiz. Όλα θα είναι παιγμένα την ίδια στιγμή, με τον ίδιο ενισχυτή, ίδιο σετ χορδών και την ίδια πέννα. Σκέφτομαι να βάλω, από την πιό φθηνή Ibanez, μέχρι την πιό ακριβή Gibson, και αλλες, στις ενδιάμεσες κατηγορίες. Θα προσπαθήσω να επανέλθω σύντομα. makam

Καλησπέρα. Προσπάθησε τα παρακάτω, με τη σειρά που τα γράφω. 1ον. Δοκίμασε ν'αλλάξεις την σολ χορδή, με μία καινούρια. (πολλές φορές οι τυλιγμένες σολ, έχουν πρόβλημα. Μπορεί να έπεσες σε ελλατωματικό σετ). 2ον. Δοκίμασε να γυρίσεις το βαγονάκι που πατάει η σολ, 180 μοίρες, (δηλαδή να το ξεπεράσεις από τη βίδα, και να το βιδώσεις ανάποδα),με αυτο τον τρόπο, μπορεί να κερδίσεις 1-2 χιλιοστά διαδρομής ακόμα. 3ον. Αλλαξε την γέφυρα, αν είναι τύπου vintage, με μία τύπου Nashvile. Αυτές έχουν μεγαλύτερες διαδρομές για τα βαγονάκια. θα βρείς από Gibson, μεχρι gfs. gotoh, schaller κλπ. Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο. makam

Καλησπέρα σε όλους. Μετά από απουσία 3 ημερών από το forum, αναγκάστηκα να διαβάσω σχεδόν 15 σελίδες, γιά να δω που έχει φτάσει το θέμα. Λοιπόν γιά να πώ μιά τελευταία γνώμη, που θα την στηρίξω στη δική μου εμπειρία, έχοντας την ιδιότητα του επαγγελματία μουσικού, και δασκάλου, όχι πως η γνώμη μου μετρά περισσότερο από κάποιων άλλων. Θα συμφωνήσω στα περισσότερα, με τις γνώμες των lamprosgg, JIMMYPAP και πολλών άλλων, όπως θα διαφωνήσω με τις γνώμες των περισσοτέρων. Ολοι συμφωνούμε πως η μουσική είναι τέχνη του ήχου, με 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί. Ολα τα υπόλοιπα, κιθάρες, μαγνήτες, πιάνα, σαξόφωνα, έπονται. 'Οπως και όλοι συμφωνούμε πως ο λόγος είναι κι αυτός τέχνη, που εκφράζεται με την ομιλία και ακοή, έχοντας 1ο και καλύτερο εργαλείο το αυτί και το στόμα, (και με κάποιες εξαιρέσεις, και τις κινήσεις). Γιά καλή μας τύχη, μαθαίνουμε τον λόγο "από κούνια", και έχοντας την τύχη να μεγαλώνουμε και να ζούμε σε μία κάπως ανεπτυγμένη χώρα, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουμε μάθει και να διαβάζουμε και να γράφουμε. Φανταστείτε τώρα, πόσοι από εσάς, θα είχαν γράψει και απαντήσει σε αυτό το forum, αν δεν ήξεραν αυτό το απλό και ευνόητο, που λέγεται "γραφή και ανάγνωση". Και δεν θα αμφέβαλε κανείς ίσως, γιά τη ρητορική σας ικανότητα, όπου πραγματικά μπορεί να υπήρχε περίσσιο ταλέντο, και κάθε σας ομιλία, θα μαγνήτιζε τα πλήθη...... Καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ. Πάμε τώρα πίσω στη μουσική. Φανταστείτε, όλη αυτή τη μουσική που γράφτηκε πρίν από 100, 200, 300 χρόνια......, (ή μήπως δεν θα μπορούσατε να τη φανταστείτε καν), εαν δεν είχε καταγραφεί, αλλά θα περνούσε από γενιά σε γενιά, μέσα από την ακουστική μνήμη καί μόνο. Πόσα σπουδαία έργα θα είχαν ξεχαστεί, και άλλα πόσα θα είχαν φτάσει αλλιωμένα στις μέρες μας, (με τη μέθοδο του "σπασμένου τηλεφώνου"), ενώ άλλα θα είχαν διά παντός χαθεί, λόγω έλειψης "μνήμης". Εδώ έρχεται να συμπληρώσει το κενό, ο γραπτός μουσικός λόγος, με τις όποιες ατέλειές του, όπου σαν ζωντανή γλώσσα που είναι (η μουσική), θ' αλλάζει και θα προσαρμόζεται στη εκάστοτε εποχή και την τεχνολογία της. Αυτά όσον αφορά την μουσική σημειογραφία, και γραφή και ανάγνωση παρτιτούρας. Τώρα να γυρίσω στη μουσική θεωρία. Η θεωρία εξυπηρετεί την επικοινωνία ανάμεσα στούς μουσικούς, όπως και την ανάλυση αυτών, που ακούμε, παίζουμε, ή συνθέτουμε. Αλοίμονο σε αυτούς που παίζουν ή συνθέτουν, αυτά που υπαγορεύει η θεωρία, και μόνο. Οχι, η θεωρία απλώς έρχεται αργότερα, να "εξηγήσει" το σύστημα που χρησιμοποιούμε, και να δημιουργήσει κοινά θεμέλια, σε αυτό που λέμε, Μουσικός Λόγος. Πως θα σας φαινόταν, να δίνω κάποια διάλεξη, και στις σημειώσεις που θα έδινα στους ακροατές μου, το κείμενο με τον τίτλο της διάλεξης, ήταν: "Η ιπαρξιακαίς ανησιχείες του νεοέλινα τον 21ο εόνα". Αμέσως θα καταλαβαίνατε πως κάτι δεν πάει καλά. Δεν κατέχω τον κώδικα, άρα η γραπτή μας τουλάχιστον επικοινωνία θα πάσχει. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με τη δυτική μουσική θεωρία. Το μαθαίνεις, και δεν ασχολείσαι πιά μαζί του. (αναφέρω δυτική, γιατί στις μέρες μας, αυτό είναι το επικρατέστερο σύστημα, σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Ακόμα και στην Ινδία, που έχω παίξει και συνεργαστεί με κάποιους "απίστευτους" μουσικούς, γνωρίζουν λίγο, τη δυτική θεωρία, γραφή και ανάγνωση). Καταλήγω λέγοντας, πως είναι πρώτα εσωτερική ανάγκη, και αν κρίνω από εμένα, μιά συνεχής "περιέργεια", που με έκαναν να μάθω τη θεωρία της μουσικής , και όχι μόνο, και με έχει βοηθήσει αφάνταστα όλα αυτά τα χρόνια, να γίνω καλύτερος "αυτοδίδακτος" μουσικός - αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ. Πιστέψτε με, καμμία γνώση, δεν στέρησε το ταλέντο από αυτούς που το έχουν. Φιλικά makam

Τα (1) και (3) είναι παρόμοια, με το (3) να είναι πιό πρόσφατο, και μάλλον πιό εύκολο να το βρεί κανείς. Τα (2), είναι κανονικές μέθοδοι γιά την θεωρία της μουσικής, και απαιτούν κάποιο πιό "σοβαρό" διάβασμα. Βοηθούν και οι ασκήσεις που περιέχουν. Αν υπάρχει και δάσκαλος, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα καλύτερο, και γρηγορότερο.

Λοιπόν, σε θεωρητικό πάντα επίπεδο, έχουμε και λέμε: 1) "Εισαγωγή στη μουσική" του Otto Karolyi. (Ισως το πιο σφαιρικό βιβλίο γιά την γνωριμία με τη μουσική, που ξεκινά από την στοιχειώδη θεωρία- ήχος, ρυθμός, σημειογραφία, αρμονία, αντίστιξη, φούγκα, ανάλυση των διαφόρων μουσικών μορφών, οργανογνωσία και βασική ενορχήστρωση, σολφέζ). 2) "H κλασσική θεωρία της μουσικής" του Γιώργου Διαμαντή, και "Τα θεωρητικά της μουσικής" του Μανώλη Καλομοίρη (απλά και περιεκτικά βιβλία, γιά την γνώση της μουσικής θεωρίας). 3) "Ατλας της μουσικής" Ι τόμος του Ulrich Michels. (πολύ περιεκτικό, ότι περίπου και το βιβλίο του Otto Karolyi). 4) "The jazz theory" του Mark Levine. (πολύ ενημερωτικό, για αυτούς που θέλουν να εντρυφήσουν στη θεωρία της jazz, και τον αυτοσχεδιασμό, αλλά με προυπόθεση την στοιχειώδη γνώση της θεωρίας). 5) "The jazz language" του Dan Haerle. (πολύ περιεκτικό και σύντομο βιβλίο, για την οργάνωση και κατανόηση της jazz μουσικής, και όχι μόνο, αλλά κι εδώ με προυπόθεση την στοιχειώδη γνώση της θεωρίας). 6) "The advancing guitarist" του Mick Goodrick. (πρόκειται για μία κιθαριστική προσέγγιση της θεωρίας, αρμονίας και του αυτοσχεδιασμού, με πρωτότυπες ιδέες και σχόλια, γύρω από την τεχνική και την μελέτη, αλλά απευθύνεται, στους γνώστες της θεωρίας). Σίγουρα αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν και κάποια άλλα βιβλία, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσες να ξεκινήσεις με τα (1), (2), ή (3), και στην πορεία ανάλογα με την πρόοδο σου, να περάσεις στο επόμενο επίπεδο. Πιστεύω να σε βοήθησα λίγο, καλή μουσική αναζήτηση. makam

Καλησπέρα. Εγώ χρησιμοποιώ αυτά, http://www.pickguardian.com/pickguardian/Images/Pickguardian%20Neck%20Radius%20Gauges.pdf τα οποία έχω πλαστικοποιήσει, και κάνουν για όλες τις κιθάρες που έχω.

Και επίσης η Heritage(USA), αλλά και η Framus(Germany), το χρησιμοποιούν στο σετάρισμα των μπράτσων τους.

Δείτε τι πουλάει ο George Benson. Τι λέτε μαζευόμαστε να πάρουμε τίποτα !!!! :-\ http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++23+&refno=++718312&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++22+&refno=++718309&saletype http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++24+&refno=++718317&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++25+&refno=++718313&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++21+&refno=++718311&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++20+&refno=++718308&saletype= http://www.skinnerinc.com/asp/fullCatalogue.asp?salelot=2380++++++19+&refno=++718306&saletype=

Είχα τη χαρά να δω ζωντανά, και να γνωρίσω τον Charlie Hunter, πριν απο περίπου 8 χρόνια ,όταν είχε παίξει στο 'Hi Hat', εδώ στην Αθήνα, με το τρίο του, και πραγματικά γκρούβαρε. Θυμάμαι τότε έπαιζε με ένα rotosphere, που του έδινε τον ήχο 'hammond'. To 'κακο' μ'αυτόν είναι ότι ταυτόχρονα μπορεί να παίζει συγχορδίες, μπασογραμμή, και μελωδία!!!!!

Φιλε alter ποιό χειροποίητο σκάφος έχεις; makam

Απάντηση στον takisdim1984. Καλησπέρα. Διαβάζοντας αυτά που ανέφερες γιά μένα, στην αρχή σκέφτηκα να μην απαντήσω, μιάς και σ'ένα forum μπορεί ο οποιοσδήποτε ανώνυμος, να πεί οτιδήποτε γιά κάποιον, και να μη τρέχει και τίποτα. Ομως μετά από την προτροπή ενός από αυτούς τους 'άχρηστους της μελλονικής γενιάς', (βλέπε, μαθητές μου), αποφάσισα να απαντήσω. Φίλε takisdim1984, δεν θα μιλήσω γιά τους 'Τουλιάτους και Φακανάδες' μιάς και δεν γνωρίζω το έργο τους. Οπως ίσως ξέρεις, στην ελεύθερη αγορά, 'ουδέν μονιμώτερο του προσωρινού', το οποίο σημαίνει πως, αν κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, το ίδιο το σύστημα τον απορρίπτει, πόσο μάλλον στίς μέρες μας που ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, καί εγώ σαν μουσικός live, αλλά και με προσωπική δισκογραφία, εκτείθεμαι συνεχώς στο κοινό, και στους ακροατές, και αυτοί κρίνουν. Ούτε αυτοχρήστηκα μέντορας, αλλά ουτε και θεωρώ πως είμαι. Κάνω τη δουλειά μου, την οποία αγαπώ πολύ, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια, χωρίς να κρύψω το παραμικρό απο τους μαθητές μου. Βλέπεις έμαθα από μικρός, ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται. Και το έμαθα από την καλή , και την κακή, ύστερα από την πολύ κακή εντύπωση που μου έκανε ο πρώτος μου δάσκαλος, έπειτα απο ερώτησή μου: η D dorian και η D aeolian, πως κολλάνε στο συγκεκριμένο κομμάτι; γύρισε σαστισμένος (μη ξέροντας τι του λέω), και μου λέει: από που κλάνει το μπαρμπούνι; Αισθάνθηκα τόσο άσχημα, όχι γιατί δεν ήξερε, αλλά γιατί προσπάθησε να μεταφέρει το δικό του πρόβλημα (άγνοια), σε μένα. Ενα 'δεν γνωρίζω' θα ήταν πιό τίμιο. Το ίδιο και 'συ, θα μπορούσες να πείς πως δεν σου αρέσει το παίξιμό μου, ή η μουσική μου, (γούστα είναι αυτά), αλλά όχι ότι πήρα και άτομα στο λαιμό μου. Απ' ότι καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις, δεν έχουμε γνωριστεί, ούτε μάλλον έχεις έρθει ποτέ σε μαθημά μου, ώστε να σ'έχω απογοητεύσει τόσο. Χρησιμοποιείς λόγια άλλων, που 'άκουσες', και φαίνεται πως κάποιοι, σ'έχουν 'πείσει' γιά μένα. Μάθε πως έχω διδάξει πολλές εκατοντάδες μαθητών αυτά τα χρόνια, όπου πολλοί απο αυτούς παίζουν σήμερα σε μεγάλες σκηνές ή κλάμπ, και τους θαυμάζω, και χαίρομαι πολύ να τους βλέπω. Μα πάνω απ'όλα έχω προσπαθήσει να διδάξω, και να μεταφέρω το 'ήθος' που απο μόνη της έχει η μουσική, και που μάλλον δεν έχεις αντιληφθεί. Υ.Γ. Αλήθεια ποιός είναι (ήταν) ο δάσκαλός σου; Μάκης Αμπλιανίτης

Η Epiphone Broadway απ'ότι ξέρω είναι 17", και είναι μία απομίμηση της Gibson L5. Οσο γιά το αν είναι ή όχι άβολη, θα σου πω πώς είναι θέμα συνήθειας. Κατά τη γνώμη μου, και οι τρείς τύποι (16", 17", 18"), είναι πολύ πιό βολικοί σε σχέση με μία ακουστική dreadnought, λόγω του ότι είναι πιο στενές. Η 18άρες ίσως να μη βολέψουν τόσο αυτούς που είναι κάτω από 1,70. Και φυσικά η τοποθέτηση του δεξιού χεριού σ'αυτές τις κιθάρες είναι απόλαυση, μιάς και στηρίζεται το πάνω μέρος του βραχίονα σωστά. Από τις γνωστές μάρκες, 18άρα είναι μόνο η Gibson super 400, και η Heritage super eagle, που είναι και πανάκριβες. Εξ ου και η ονομασία 'super', λόγω μεγέθους. Πάρε μία κιθάρα που να σε βολέυει, και να σου αρέσει ο ήχος , και όταν θα αποκτήσεις απαιτήσεις, ασχολείσαι με μεγέθη ξύλα και τα συναφή. makam

Στα σκάφη ισχύει περισσότερο το, 'όσα δίνεις, τόσα πέρνεις', απ'ότι στις μασίφ κιθαροκατασκευές. Οι λεγόμενες carved top, είναι πραγματικά επίπονες στην κατασκευή τους,( από ένα χονδρό κομμάτι spruce, σκάβουν λίγο λίγο με το χέρι ,μέχρι να δώσουν το τελικό καμπύλο σχήμα του καπακιού), γι αυτό και κοστίζουν τόσο πολύ. Οι υπόλοιπες archtop, έχουν κατασκευή laminate, όπου εδώ χάνονται τα 'λεπτά' ακουστικά χαρακτηριστικά του ήχου, αλλά κερδίζεις σε αντοχή στίς αυξομειώσεις της θερμοκρασίας και της υγρασίας, και των μικροχτυπημάτων που ταλαιπωρούν ένα όργανο. Αξιοπρεπείς laminate κατασκευές, θα πάρεις από τους: (η σειρά είναι από το πιό φθηνό, στο πιό ακριβό) IBANEZ σειρά Artcore (στιβαρή κατασκευή, καλούτσικοι μαγνήτες και hardware, όμως λιγάκι επιρρεπείς στο feedback) EPIPHONE σειρά Joe Pass-Broadway κλπ (μέτρια κατασκευή και μαγνήτες, που όμως δεν ενοχλεί κάπου. Λόγω της μαμάς Gibson, καταφέρνουν καί έχουν 'ήχο', και πάλι όμως λιγάκι επιρρεπείς στο feedback) YAMAHA σειρά AEX 1500 (καλές κατασκευές, αλλά πολύ επιρρεπείς στο feedback) IBANEZ σειρά George Benson-Pat Metheny (πολύ καλές κατασκευές, με ποιοτικά υλικά, ήχος χωρίς έντονο χαρακτήρα) GIBSON σειρά Herb Ellis- ES 175 (πολύ στιβαρές κατασκευές, με ποιοτικούς μαγνήτες και hardware, η αίσθησή τους σε πάει πίσω, και στο άγγιγμα ,και στον ήχο,τότε που έπαιζαν τα 'θηρία', με αυτά τα όργανα- Joe Pass, Herb Ellis, Jim Hall, Pat Metheny κλπ. Μειονέκτημα η ακριβή τιμή, αλλά στην Gibson πληρώνεις το όνομα, και κατά συνέπεια την υπεραξία του, που μεταφράζεται σε: 'δεν χάνω ποτέ τα λεφτά που έδωσα') Αξιοπρεπείς carved top κατασκευές, θα πάρεις από τους: STANFORD-FURCH σειρά Manhattan- A17 (πολύ καλές και ελαφριές κατασκευές, μέ έμφαση στόν ακουστικό χαρακτήρα, πού έχουν 'δικό' τους όμως ήχο). EPIPHONE σειρά Elitist (πολύ καλές αμερικάνικες κατασκευές, όμως με όχι ξύλα και υλικά Α' διαλογής, 'οπως η μαμά) HERITAGE σειρά Eagle, Eagle classic, Golden Eagle, Super Eagle (παρα πολύ καλές κατασκευές, εφάμιλλες, αν όχι ανώτερες, από τις αντίστοιχες Gibson. Φτιάχνονται από τα παλιά μαστόρια της Gibson στο Kalamazoo, σε τιμές κάτω από τη μέση, απ'ότι δινεις γιά μία αντίστοιχη Gibson, μέ εκπληκτικό ήχο και αίσθηση) GIBSON σειρά L4- L5- Le Grande- Super 400 (Το βαρύ πυροβολικό, αυτό που λέμε 'σκάφος', και στον ήχο ,και στην όψη, αλλά και στα χρήματα που δίνεις. Ισως εδώ ταιριάζει πιό πολύ ο όρος 'βαπορίσια'. Ηχος και αίσθηση πραγματικού σκάφους, με άμεσες νύξεις Wes Montgomery- Kenny Burrell- George Benson, από το πρώτο ακόρντο) Υπ' όψιν πιό πάνω αναφέρω, κιθάρες που μπορείς να βρείς και να ακούσεις, γιατί υπάρχουν ακόμα ένα σωρό, μικροί κατασκευαστές, με εκπληκτικές κατασκευές γιά όλα τα βαλάντια.(εδώ πραγματικά λείπει από το noiz, το προηγούμενο link με τους 'κατασκευαστές', που βοηθούσε πολύ την αναζήτηση. Η συμβουλή μου. Ακουσε κάτι πριν το πάρεις. Θα βρείς αξιόλογα όργανα στα λεφτά που διαθέτεις. Έχε στο μυαλό σου ένα cd, ενός κιθαρίστα που σε 'φτιάχνει' ,και προσπάθησε να πάρεις κάτι, που έστω και λίγο, θα προσεγγίζει αυτό τον ήχο. Βέβαια μη ξεχνάμε, πως ο άλλος μισός ήχος, κρύβεται στον ενισχυτή, αλλά αυτό είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό κεφάλαιο, που συζητάμε στην πορεία. Καλή τύχη makam

Καλησπέρα κι από μένα. Μετά από χρόνια συνήθειας με το noiz, νιώθω λίγο έξω απ'τα νερά μου με το νέο interface. Επίσης θα ήθελα να μάθω αν καί από που, θα μπορούσα να δω τα topics:κατασκευαστές-αντιπρόσωποι-harmony central news, tests, κλπ, που υπήρχαν στο παλιό noiz,και πιστεύω ήταν χρήσιμα. Τις ευχές μου γιά καλή συνέχεια. makam