BillTrantos

@gmoukou Μεγάλη σχολή με φοβερούς μουσικούς και ξεχωριστά κομμάτια. Από εκεί ο αγαπημένος μου είναι ο Joe Hishaishi, συμμετέχει κι εκείνος στις περισσότερες ταινίες που παρέθεσες παραπάνω.

Το συγκεκριμένο anime έχει γενικά φανταστική μουσική. Το συστήνω μόνο και μόνο γι'αυτό.

Το είχα χάσει το συγκεκριμένο λόγω διακοπών πίσω στην πατρίδα. Τα έχουν πει όλα οι υπόλοιποι ρε Λουκά, είσαι σε άλλο level πραγματικά. Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι αυτά τα πάρα πολύ όμορφα κομμάτια σου μαζί μας.

Εεε άντε γεια λέμε

Θα μπορούσες να συνεχίσεις αυτό που κάνεις και σε δεύτερο χρόνο να τα εκτελέσεις εντός του DAW και αργότερα να κάνεις μια πολύ βασική μίξη. Υπάρχουν πολλά music notation software που μπορούν να κάνουν import απευθείας αυτό που έχεις γράψει στο DAW, αλλά δεν το προτείνω γιατί συνήθως χαλάνε οι δυναμικές, τα expressions, κλπ. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όλα με keyboard να τα παίζεις, έχει άλλη χάρη το performed πράγμα από το να πατάς τις νότες μία-μια μες το piano roll.

Μεθυστικό ως συνήθως! Την παράσταση κλέβουν τα τούμπανα πάντως, οπότε θα συμφωνήσω με @kpeyos.

Έχω αρχίσει κι εγώ να καταλήγω εκεί. Δυστυχώς έχω συγκεκριμένο bandwidth για απαιτητικές δραστηριότητες εκτός δουλειάς. Αν αυτό καταναλωθεί στο να ακούω μουσική, τότε δε μπορώ με τίποτα να κάτσω να ασχοληθώ. Οπότε πλέον οι μέρες χωρίζονται ξεκάθαρα σε αυτές που ασχολούμαι, ή που ακούω τελείως παθητικά. Ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μουσική στις μέρες μας, έχει ο καθένας μας τόσα προβλήματα, έγνοιες, κλπ και η ζωή έχει αποκτήσει μια περιπλοκότητα που στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση συνήθως σκοτώνει την όποια όρεξη για μουσική. Σε έναν ιδανικό κόσμο (λολ), φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανοίγει το DAW και να κάνει πράγματα με vibes Bob Ross. Καθαρά για τη χαλάρωση, την έκφραση, την ίδια τη μουσική εν τέλει. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει τελευταία και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα συμβεί εκτός αν το προσπαθήσω εγώ συνειδητά. Εσύ @shelter από αυτά που γράφεις εδώ, αλλά και τη γενική σου παρουσία στο φόρουμ, με κάνουν να πιστεύω πως είσαι σε άλλη φάση. Δεν έχω κάτι να προτείνω, αλλά ίσως ένα διάλειμμα να βοηθούσε. Από την άλλη, αν δεν έχεις ιδιαίτερη επαφή με τα τεχνικά του πράγματος (DAW, mixing, κλπ) ίσως η ενασχόληση με αυτά σου δώσει την αφορμή να γράψεις κάτι και να νιώσεις πάλι δημιουργικός. Καλή τύχη πάντως, όπως βλέπεις είμαστε αρκετοί εδώ με παρόμοιους προβληματισμούς. Σημάδι της εποχής;

Συμφωνώ μαζί σου, απλά όταν ο άλλος γράφει λες και η γνώμη του είναι θέσφατο, ακόμα και σε θέμα μη-μετρήσιμο, ή φιλοσοφικής φύσεως, τότε καλό θα ήταν να μας πει από πού προέρχεται αυτό το ύφος. Εγώ ως παντελώς άσχετος στα περισσότερα θέματα εδώ μέσα, επιλέγω να ακούσω αυτούς που ξέρω ότι ξέρουν, ειδικά σε θέματα που ψάχνω λύση, ή θέλω να βελτιωθώ. Κατά τα τ'άλλα μαζί σου 100%, αλλιώς θα καταργούσαμε την έννοια του φόρουμ.

Έχει ξαναγίνει αυτή κουβέντα, είχα εκφράσει γνώμη παρόμοια με τη δική σου (ως mod) και μου την πέσανε διάφοροι θιγμένοι επαγγελματίες χομπίστες. Και δυστυχώς αυτό δε σταματάει στη μουσική, για πολιτική έχουμε γνώμη όλοι, για πυρόσβεση, για πόλο, όλα τα ξέρει ο Έλληνας και όλων η άποψη έχει την ίδια βαρύτητα. Δυστυχώς -και το εννοώ- δε γίνεται κάθε φορά που γράφουμε να βγάζουμε έξω και τα χαρτιά μας, αλλά θέλω να πιστεύω πως κάποιος που διαβάζει/γράφει καιρό εδώ γνωρίζει ποιοι τρώνε ψωμάκι από αυτο που λένε, ποιοι έχουν φάει τις σχολές και τα βιβλία με το τσουβάλι και ποιοι έρχονται με ύφος να πουν αυτό που άκουσαν στον καφενέ το 2000.

Κανείς δε γεννήθηκε με αισθητική, ούτε με αυτιά που κάνουν auto-mix σε κακοtreated δωμάτια. Δοκίμασε ό,τι σου επιτρέπει ο χρόνος και η τσέπη σου, κατέληξε κάπου, κάνε A/B με παραγωγές που σου αρέσουν και σιγά σιγά θα αποκτήσεις και αυτί και αισθητική και θα μάθεις το gear σου. Οι ερωτήσεις που κάνεις πάντως δείχνουν ότι είσαι σε καλό δρόμο. Το mix/master είναι μια δουλειά από μόνα τους, ένας δικός του κόσμος. Είναι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ που γράφουν, παίζουν και μιξάρουν σε επαγγελματικό επίπεδο. Μη βάζεις εκεί τον πήχη. Ξεκίνα από το να φτιάχνεις ωραία ντέμο και βλέπεις στην πορεία πώς θα το χειριστείς.

Διαβάζοντας το θέμα που άνοιξε ο @dimsonic σχετικά με την αυτοβελτίωση στα πλήκτρα και την απάντηση που του έδωσε ο @manosx, θυμήθηκα ένα καταπληκτικό βιβλίο που είχα διαβάσει πριν 3 χρόνια. Χωρίς να πλατιάσω, πρόκειται για έναν κύριο σε ώριμη πλέον ηλικία, ο οποίος αποφασίζει να μάθει μόνος του να παίζει Μπαχ χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία ή χιλιόμετρα στα πλήκτρα. Το βιβλίο περιέχει ωραίες μικρο-ιστορίες γύρω από τον συνθέτη, ασφαλώς την εμπειρία του συγγραφέα πάνω σε αυτό το πολύ δύσκολο εγχείρημα, αλλά και κάποιες όμορφες κατά τη γνώμη μου φιλοσοφικές προεκτάσεις για τη μουσική, τη δια βίου μάθηση και τη συνεισφορά του Μπαχ στο δυτικό πολιτισμό. Παραθέτω link (δυστυχώς δεν είναι affiliated ) https://www.amazon.com/Way-Bach-Three-Years-Music/dp/1643135805 Πιστεύω είναι ένα ωραίο καλοκαιρινό ανάγνωσμα.

Και για μένα το καλύτερο που έχω ακούσει από σένα. Συμφωνώ στα της μίξης. Δεν ξέρω σε τι φάση ασχολείσαι με αυτό, αλλά εμένα με βοηθάει να αφήνω 1-2 μέρες κενό και μετά να ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτό. Διαφορετικά και δεν ακούω καλά και δεν έχω αρκετή υπομονή.

Κάποτε ξεκίνησα με αρκετά παρόμοιο setup με σένα @kospas12345. Θα γράψω όσο πιο σύντομα μπορώ τη γνώμη για τέτοιες καταστάσεις και συγχωρέστε με αν επαναλαμβάνομαι, αλλά δεν πρόλαβα να διαβάσω όλες τις απαντήσεις με προσοχή. Για αρχή, εφόσον έχεις την πεταλιέρα, θα έλεγα να τη βάλεις στη λούπα και να πάρεις από εκεί chorus-reverb. Μια χαρά είναι ως αρχικό πρώτο βήμα. Με αυτό έξω από την εξίσωση, μπορείς να ξοδέψεις το μπάτζετ σου σε ένα 1 ή 2 drive πετάλια. Εγώ θα κοιτούσα να πάρω 1 πετάλι με 2 drive modes που να μπορείς να χρησιμοποιήσεις είτε μαζί, είτε χώρια. Αλλά εγώ έχω και μανία με την οικονομία χώρου. Πριν 10 χρόνια έκανα το ίδιο, αλλά στη λούπα είχα ένα POD φασόλι και μπροστά από τον ενισχυτή (Blackstar HT5) είχα ένα Dunlop wah και ένα Boss SD. Μετά άλλαξα ενισχυτή, εκεί όπου είδα και τη μεγαλύτερη διαφορά και μετά άρχισα να αναβαθμίζω τα εφέ μου.

Τι κάνεις ρε πστ Govan, ΗΜΑΡΤΟΝ Και οπτικοαστικό για τους ματάκηδες

Είσαι φανταστικός συνθέτης και παίκτης. Ό,τι έχεις ανεβάσει με έχει αγγίξει, περιμένω κάποια στιγμή μια συλλογή σου, ακόμα και χωρίς επαγγελματικό mix/master.

Θα το έψηνα πάααρα πολύ αν δεν ήμανε άφραγκος.

Πέρα από τα της σύνθεσης που ως γνωστόν γαζώνεις, εγώ θα πω και για το φραζάρισμά σου γιατί τα VST ακούγονται αξιοπρεπέστατα.

Respect! Μου άρεσε πολύ το "σκοτεινό" section εκεί γύρω στο 2:00. Άνετα βγαλμένο από ψυχολογικό θρίλερ.

Θα με σταυρώσεις, αλλά Imaginary Day-Speaking of Now-The Way Up είναι οι αγαπημένοι δίσκοι μου.

Μπαίνει η κοπέλα μου στο σπίτι χθες, παίζει το παρακάτω: Μου λέει αμέσως, "ωραίο είναι αυτό, για δυνάμωσε". Πείτε, να τηνε παντρευτώ για όχι;

Μια από τα ίδια φίλε μου Φούζιε. Αλλά περισσότερο μου τη δίνει για σένα, γιατί ό,τι έχεις ανεβάσει εδώ έχει πραγματικό μουσικό ενδιαφέρον και το σημαντικότερο, ψυχή. Ελπίζω να γυρίσεις κάποια στιγμή, σε περιμένουμε πώς και πώς. Το θέμα της κιθάρας τοπ, αλλά με κέρδισε το γενικότερο ντύσιμο που έκανες. Τρίχα κάγκελο μόλις μπαίνει το sax.

Καλά το σκέφτεσαι θεωρητικά, κατά τη γνώμη μου η (lead) ηλεκτρική κιθάρα είναι ένα όργανο που "πρέπει" να κυριαρχεί στο μεσαίο χώρο. Έτσι προσεγγίζω κι εγώ τον ήχο μου, ίσως προς την υπερβολή καμιά φορά. Συμφωνώ και για το βάθος, για μένα είναι make or break, αλλά μπορείς να κάνεις διάφορα πράγματα ανάλογα το context κάθε κομματιού. Παίζεις φοβερά, οπότε τι να πούμε εκεί, σίγουρα δεν είμαι αρμόδιος. Το μόνο που θα έλεγα ως τροφή για δική σου σκέψη είναι το delay. Σαφώς και έχει συνήθως υποστηρικτικό χαρακτήρα, αλλά μπορείς να το εξελίξεις περισσότερο, να παίζεις παραπάνω με το mix, το feedback και ίσως κάποιο modulation. Εκεί είναι που φαίνεται η μαγεία του και δίνει το έξτρα 1% που σε πάει παρακάτω.