rgxinap

το ακούω, και είναι φρικτό. Και όταν λέω φρικτό εννοω με παραμόρφωση. Καθαρό είναι κάτι χειρότερο απο φρικτό - αηδία. Οπότε ... relief (έστω και λίγο). Σκέψου metal, rock, djent, σκαστές μονές στις μπάσες χορδές, κτλ. Και φαντάσου οτι ανήκω στην σχολή shredding, ελάχιστο action, κτλ... αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να θυσιάσω τα ρυθμικά.

Ξαναματα ΑΚΡΙΒΩΣ να πουμε και το άλλο όμως, μηδενίζοντας relief πνίγω τα αριστερά τάστα, power riffs ακούγονται μαυρο χάλι με buzz.

ΑΚΡΙΒΩΣ!

btw ο ίδιος μάστορας είχε συμφωνήσει οτι το relief προφανώς και επηρεάζει στο τελευταίο τάστο. Συμβαίνει με όλες τις κιθάρες μου.

Δηλαδη, παίρνεις ας πουμε μια 24ταστη (ή και 21ταστη απο αυτες που έχεις εσυ), ρυθμίζεις relief στο μηδέν, και action μέσω γέφυρας στο τελευταίο τάστο, επίσης στο μηδεν, και στην συνέχεια αυξάνοντας το relief ΔΕΝ βλέπεις αύξηση του action στο τελευταίο τάστο?

Νικο μπρο, δεν συμφωνώ στα περι relief. Ακόμα και σε ακραία shredding/tapping setup λίγο relief συνηθως υπάρχει. Επίσης, αν ανεβάσεις το relief στον Θεό, απλά αυξάνεις το action (ΚΑΙ στα τελευταία τάστα) χωρίς όφελος. Καμια σχέση με choking. Το relief χρειάζεται για να έχουμε ομοιόμορφο action σε όλη την ταστιέρα : Σενάρια 1) bridge action ψηλο - relief μηδενικό , αποτέλεσμα : πολύ χαμηλό action αριστερά στην ταστιέρα, υψηλό δεξιά 2) bridge action χαμηλό - relief στον Θεό, αποτέλεσμα : action ψηλό αριστερά και στην μέση, ταστάρισμα τερμα δεξια

μου θυμίζει EVA απο το οποίο φτιάχνω πάτους για τα παπούτσια τρεξίματος...

πολυ καλή μουσική και ειρωνεία με την λέξη "grand prix"

Συμφωνώ για Αραβανή σε πλήκτρα. Γιώργο, απο ποιά γωνιά του Μισσισσιππι γράφεις φίλε?

Τους αδικεί νομίζω αυτό και δεν είναι και αλήθεια. Ο ήχος τους ήταν αρκετά "ροκ" για τα δεδομένα της εποχής (σύγχρονοι των Slipknot μην ξεχνάμε, και της απαρχής του ακραίου down tuning) άλλα ήταν τα στοιχεία των SOAD που τους έκαναν τόσο αγαπητούς : καταπληκτικές μελωδίες και φωνητικά, groovy - nu metal ρυθμοί, χωρίς ποτέ όμως να γίνονται βαρετοί, χωρίς να πέφτουν στο ράπ (όχι οτι είναι κάτι απαραίτητα κακό), φοβερή ευρηματικότητα η οποία ποτέ δεν κουράζει και δεν γίνεται αυτοσκοπός, και φυσικά το τόσο φυσικό πάντρεμα των μελωδιών του καυκάσου και της μέσης ανατολής με το ρόκ. Πολλοί ροκαδες είχαν παίξει ανατολίτικα πριν τους SOAD (βλ. απο εποχής Μισιρλού ακόμα), αλλά οι SOAD τα τραγούδισαν κι όλας, γρηγορα groove-αριστά, με φοβερό συναίσθημα. Αυτα τα στοιχεία χάθηκαν κάπως (αλλά όχι εντελώς) στους 2 τελευταίους δίσκους (ή στον 2πλο κατ'άλλους) mesmerize-hypnotize, δυστυχώς.

Οκ, πάντως τον SteveT τον θεωρώ ένα πανέξυπνο και σουπερ ταλαντούχο μουσικό - κωμικό.

ακουγα λίγο το Tool - Lateralus, έχω φθάσει στην μέση του κομματιού (αισίως). System με Tool ναι σίγουρα υπάρχουν διαφορές, οι μέν έβγαλαν τραγουδάρες οι άλλοι ένα στυλ κουλτουροφανές, με κλασικο-ροκάδικα αλλά εκμοντερνισμένα αργά ριφάκια και ψυθιριστά φωνητικά που ίσως αρέσει σε κάποιο κοινό. Και παραδόξως οι 2 έχουν κονταροχτυπηθεί σε πολλά polls με τους Tool σχεδόν πάντα να βγαίνουν νικητές. Περι Ζουγανέλη - Αλεξίου δηλώνω άσχετος οπότε κανένα σχόλιο. Οσον αφορά την πλάκα, το Djent σήμερα είναι ότι ήταν το Θρας στην 10ετία του 80. Οι κλασικοροκάδες ούτε καν μπορούσαν να διανοηθούν να ακολουθήσουν αυτούς τους ρυθμούς και την τεχνική : Sadus, Wrathchild America 2 παραδείγματα. Ετσι οπως σήμερα έχει πλάκα να παίζει κανείς Metallica και Exodus (αλλο αν το 1985 δεν είχε και τόσο "πλάκα" να παίζεις το battery με το παραπάνω σκεπτικό), έτσι σε καμια 10 χρόνια οι νυν πιτσιρικάδες θα παίζουν καταναλογία φαντάζομαι Periphery και August Burns Red και Meshugah χωρίς ιδιαίτερα δράματα οκ άκουσα, και ένα κάρο άλλα έχω ακούσει, και πίστεψε με Μπιλ άκουγα και SexPistols στα τέλη του 70ς!! Ανέφερα πριν 2 thrash της εποχής μου : Sadus και Wrathchild America, φοβερό δέσιμο, κτλ κτλ, αλλά τι να το κάνεις αν δεν βγάζουν τραγούδια που να μπορέσεις να τραγουδήσεις, χορέψεις, παίξεις, χτυπηθείς? Μην μπαίνουμε σε λογικές τσίρκου, οκ, δεν είπαμε οτι το κοινό ρυθμίζει το τι σημαίνει ποιότητα (διαφορετικά θα μέναμε στην Μαντόνα και τον Justin Bieber), αλλά σίγουρα παίζει ρόλο και το κοινό. Μιας και ανέφερες Sex Pistols, μέχρι και τους Suicidal Tendencies ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ τα σόλο στο πάνκ!! και το ίδιο ίσχυε σε μικρότερο βαθμό και στο crossover αλλά και στο πρώιμο thrash, το σόλο ήταν μια παπαριά να περάσουν 5-10 δευτερόλεπτα. Και προσωπικά, τα καλύτερα τραγούδια μου τα έγραψα μακριά απο κιθάρα, τεχνική, η οτιδήποτε το δύσκολο. Το συναίσθημα και η ψυχή είναι αυτό που αντιλαμβάνονται οι ακροατές, το κοινό. Αν ένα περίτεχνο σόλο έχει αυτα τα 2 τότε ακόμα καλύτερα. Διαφορετικά αν απλά είναι δύσκολο, είτε είναι σολο είτε ριφφ, δεν θα έχει απήχηση.

Σεμινάρια μάρκετινγκ και πωλήσεων θα έδινε ο τυπάκος. Δεν ξέρω, εμένα την Kramer μου την είχε πουλήσει ο Μανουσέλης στον Ζοζέφ Χαρ. Τρικούπη, εν έτει 1990, και την αγόρασα αφου άκουσα ΑΥΤΟΝ να παίζει!

δεν έθεσα καθόλου θέματα πολυπλοκότητας ή δυσκολίας, υπάρχει κομάτι των SOAD με 4 ριφ που κλαιω όταν το ακούω (ATWA), αυτο δεν συνέβη σε μένα με τους Tool, αν και αυτό περίμενα να συμβεί, άκουσα ένα δισκο που έχει τίτλο 10,000 + τον προηγούμενο, νομίζω. Περι Djent, αν και ξεφευγει σε τεχνικά επίπεδα, (βλεπε Jared Dines, Steve Terrebery), θα συμφωνήσω οτι έχει πλάκα!

Θα συμφωνήσω για Tool, σύγχρονοι με τους SOAD και υποτίθεται με παρόμοιο κοινό, προσπάθησα να ακούσω 1-2 δίσκους τους στο αυτοκίνητο χωρίς επιτυχία. Φάνη, βάλε κανα συναγερμό, προσέλαβε τίποτε σωματοφύλακες για καλό και για κακό

Και το Love at first Sting, δισκάρα. Τεράστια μπαντα. Και μιας και πολύ ορθά ανέφερες τον Θεό τον Ρόθ, και ο Ματίας Τζαμπς που τον αντικατέστησε ήταν μια σχολή απο μόνος του. Και αυτά δεν τα λεει κανα ποζεράς αλλά απο τους πρωτους που πεταξαν τα δερμάτινα και τα σπαντεξ και φόρεσαν τα αθλητικά και τις βερμούδες με το πρώτο θρασ.. Στην ερώτηση τώρα, θα πω φυσικά Led Zeppelin. Δεν υπάρχει δίσκος τους χωρίς τον οποίο να μην μπορώ να ζήσω. Ενώ απο Purple π.χ. υπάρχει ο ομώνυμος δίσκος.

σορρυ κιόλας ο αδαής αλλά πως μπορεί να χαλάσει λόγω παλαιότητας .... το software?

μπορεις να συνδέσεις τον neck σε παράλληλο σεταπ ωστε να έχεις ελαφρως μειωμένη ένταση (και άρα σωστό balance με bridge) αλλά και ελαφρώς περισσότερα πρίμα στην θέση neck.

χρόνια έπαιζα με αυτες, εδω και καιρό μόνο pickboy 0.88 (κάνει και για filler gauge)

Οι γύφτοι (κανένας ρατσισμός) πολύ καλά κάνουν και παίζουν την μουσική που γουστάρουν. Στα χρόνια μου (1980+), οι ντόπιοι μη-γύφτοι έφτυναν την δική τους μουσική και απαξίωναν οτιδήποτε τοπικό (ντοπιολαλιά, ντύσιμο, χορός, φαγητά, κτλ, οτιδήποτε συνιστά μια κουλτούρα). Και μάλιστα στην Ηπειρο αυτο συνέβαινε σε μικρότερο βαθμό απο ότι σε Θεσαλία, Ρούμελη, Μωριά, κτλ Οπότε μην παραπονιόμαστε για τα τσιφτετέλια, εμείς ευθυνόμαστε αποκλειστικά. ΠΑΝΤΩΣ, σήμερα βλέπω φοβερές προσπαθειες ανθρώπων ακομπλεξάριστων και άνετων όπως αυτός ο Πιστιόλης, φοβερός, άψογος. Μακάρι να του μοιάζαμε και εμείς οι πιο παλιοί. Παιδάκι πήγα στην Κρήτη να σπουδάσω και έπαθα πλάκα με την άνεση και το ακομπλεξάριστο των Κρητικών σε σχέση με την κουλτούρα τους. Είναι ελπιδοφόρο που ξυπνήσαμε και εμείς, έστω και αργά.

περι ρελικ.. η κράμερ μου (1990) είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση, και τα όποια ελάχιστα ανεπαίσθητα σημάδια είναι απο δικούς μου κακούς χειρισμούς... POLY παιδί μου, τι νίτρο και βιντατζιές....

ωραίος, αυτο το σημείο : κοίτα το.

Για Papanini-correct performance χρειάζεται και ανάλογη κόμωση :

πόσα κιθαριστόνια έχουν παίξει το καπρίτσιο νο24?