fusionakis

Danny Gatton Greg Koch http://lh5.ggpht.com/_EHccLmHDMpA/S5FcBRqyZAI/AAAAAAAAACo/BI1gyR0tAzY/greg+koch+2.JPG[/img] Jeff Beck Johnny Hiland Albert Lee Vince Gill

Όλα ωραία τότε. Ε λογικό να κερδίζει η αλητεία τη γλύκα... ;) Πάντως είναι ωραία και τα 3, πραγματικά.

Τρομερός κιθαρίστας και μουσικός για μένα, άσχετα με το ότι μου αρέσουν πολύ μόνο 2-3 από τα κομμάτια του και βαριέμαι την πολύ μπαλάντα και τα σλόου κομμάτια που αποτελούν την πλειονότητα των συνθέσεών του. Στο λάιβ όντως "σπέρνει", και γενικότερα μιλάμε για ένα πολύ ταλαντούχο άτομο. Σούπερ, και έχει ακόμα πολλά να δώσει.

1) Ωραίο παίξιμο και feel... Να το χαίρεσαι! 2) Και γενικά πολύ ωραίο το review... Thanks! 3) Προσωπικά μου αρέσουν για διαφορετικούς λόγους και τα 3. Αν ήταν να διαλέξω ένα, μάλλον θα πήγαινα με το 1. Κι αυτό γιατί βγάζει μεγαλύτερη αλητεία στους μονοπήνιους... και μοιάζει να είναι πιο open sounding από τα άλλα δύο. Γενικότερα, μου μοιάζει για ιδανική λύση για overdrive πάνω στο καθαρό κανάλι ενός ενισχυτή σαν το δικό σου (και πάνω σε ένα κραντσάτο Marshall επίσης πιστεύω θα έκανε ωραία πραγματα). Αν τώρα το ζητούμενό σου είναι κάτι διαφορετικό, όπως πιο amp-like overdrive, πιθανά να υπερτερεί το 3 ας πούμε. Μου αρέσει και η μεσαιϊλα του 2, αλλά νομίζω ότι χάνει στις λεπτομέρειες από τα άλλα δύο. Οι αϋπνίες σε τι οφείλονται αλήθεια; Θές να κρατήσεις 1 ή 2 από τα 3 και δεν ξέρεις ποιο/α; Ρωτάω γιατί από τα προηγούμενα ποστς δεν θυμάμαι να επεξηγείς κάπου.

Το χρόνο μας δεν το χάνουμε από δώ, αλλά από αλλού. Κι αυτό γιατί όσο χρόνο κι αν σπαταλήσεις να ψάξεις πράγματα τα οποία αποσκοπείς ότι θα σε κάνουν να ακουστείς πιο ωραία ή με τα οποία θα νιώσεις καλύτερα σαν οργανοπαίκτης, είναι με το μέρος σου. Όσο το κάνεις αυτό σοβαρά, τόσο θα ανταμείβεσαι από αυτή τη διαδικασία (μιλάμε για κάτι παραγωγικό, όχι να μιλάς 10 ώρες τη μέρα σε ένα φόρουμ για το αν τα πεφτάστερα του ουρανού σε κάνουν να παίζεις πιο γρήγορα). Κατά τα άλλα, σίγουρα θα χάσουμε το χρόνο μας σε άλλες δραστηριότητες από δω κι από κει, είτε στο ίντερνετ, είτε σε υπερβολικό άραγμα καμιά φορά, είτε σε αναγκαίες δουλειές που πρέπει να γίνουν... όλα είναι στο πρόγραμμα, και όλα όσα μας κρατάνε μακριά από το όργανό μας και την τρέλα του (σε αυτό το κομμάτι πάνε και οι αναζητήσεις περί ήχου και λοιπών), τόσο σκουριάζουμε και παικτικά και εγκεφαλικά, και έτσι καταλήγουμε να μένουμε στάσιμοι. Θέλει επαγρύπνυση συνεχή σε όλα τα επίπεδα, μαζί και σε αυτό (που βέβαια πάντα αποτελεί το περιτύλιγμα). Αυτά κι από μένα. Καλό βράδυ σε όλους. Υ.Γ. Πάντως εντάξει, για να είμαστε και σοβαροί, δεν χρειάζεται και συγχαρητήρια για κάτι τέτοιο. Το μεράκι του καθενός είναι. Όταν αυτό το μεράκι και το ενδιαφέρον για ό,τι κινείται στη μουσική αγορά μετατρέπεται σε κάτι όμορφο και πρωτότυπο για εμάς τους ίδιους σαν μουσικούς, αλλά και ευχαρίστηση για τους ακροατές, τότε έρχονται και τα συγχαρητήρια. Μέχρι τότε, είναι απλά ένας όμορφος πονοκέφαλος που μπορεί να μην σε βγάλει και πουθενά.

Σαν τις γκόμενες με τα κοσμήματα και τα ρούχα είμαστε ένα πράγμα... Να είμαστε καλά και να μαθαίνουμε και από τις λάθος αγορές μας. Μόνο έτσι εκτιμάμε καλύτερα τις μελλοντικές μας, και πορωνόμαστε κι από το αποτέλεσμα ανάλογα. Πάντως είναι πάθος που δύσκολα αλλάζει.

Τα ίδια με το φίλο nikitas.t έχω να πώ και γώ για το Dunlop JH-1 FuzzFace, το οποίο τυχαίνει να έχω. Επίσης να συμπληρώσω ότι εκτός του ότι καθαρίζει πολύ ωραία με το volume της κιθάρας, πετυχαίνεις καταλαπληκτικά αποτελέσματα (έχοντας γενικότερα μεγάλο εύρος ήχων ας πούμε) χρησιμοποιώντας το tone της κιθάρας. Επομένως αν ψάχνεσαι σε φάση (γενικότερα) Hendrix, νομίζω ότι μια επιλογή σαν αυτό ή σαν το MXR με το BC-108 (το οποίο είναι καλύτερη λύση από πρακτικής πλευράς - τιμή, μέγεθος κλπ) είναι απόλυτα ενδεδειγμένη. Υ.Γ. Παραθέτω το παρακάτω βιντεάκι, το οποίο για μένα είναι η πιο πιστή και όμορφη αναπαραγωγή αυτού του θέματος του Jimi. Ο ήχος βγαίνει από τα δάκτυλα του τύπου, μια Strat, ένα Marshall JCM 2000 100 watt, ένα Roger Mayer Voodoo Vibe, και ένα Dunlop Fuzz Face.

Κορυφαίο το RC Booster. Τσέκαρε μόνο πόσοι (και ποιοι) κιθαρίστες παίζουν με αυτό και θα πάρεις την απάντησή σου. Το σημαντικό όμως είναι να δείς και πώς το χρησιμοποιούν αυτοί, για να δείς αν βρείς τον εαυτό σου και μέσα σε αυτές τις περιπτώσεις. Προσωπικά το είχα το πετάλι και το έδωσα γιατί απλά έβλεπα να μην μου είναι απαραίτητο. Παρόλα αυτά μιλάμε για σούπερ πετάλι... Οπότε το συστήνω ανεπιφύλακτα και εγώ από την πλευρά μου.

Victor Wooten, Gary Willis, Jaco Pastorius, Matt Garrison, Francis Rocco Prestia, Larry Graham, Γιώτης Κιουρτσόγλου.

Μαζί σου... Άλλωστε μεγάλοι ντράμερ υπάρχουν άπειροι, αν αρχίζουμε να τους αναφέρουμε όλους δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Απλά εφόσον το θέμα αφορά σε αγαπημένους δίσκους του καθένα, τους οποίους έχουμε συνδέσει και με τρομερά παιξίματα συγκεκριμένων ντράμερ, είναι ωραίο να γράψει ο καθένας αυτούς που του έρχονται πρώτα στο μυαλό για να έχουμε να λέμε και να μαζεύεται μπόλικη πληροφορία. Καλές γιορτές!

Μερικά που μου έρχονται αυτόματα στο μυαλό και μένα: 12. Outlandos d'Amour, Regatt de Blanc, Zenyatta Mondatta, Synchronicity (The Police) --> Stewart Copeland 11. Όλα με John Coltrane quarter --> Elvin Jones 10. Όλα με Miles Davis quintet --> Tony Williams 9. Standard Time Vol. 1 (Wynton Marsalis), Channel Three (Greg Osby) --> Jeff "Tain" Watts 8. Οτιδήποτε από Toto, αλλά και από τις άπειρες δουλειές του σαν session --> Jeff Porcaro 7. Hard Hat Area, Atavachron , Then! Live in Tokyo, Sand, Metal Fatigue (Allan Holdsworth) --> Gary Husband 6. The Heart Of Things Live in Paris (John McLaughlin), Blue Matter (John Scofield), Extraction (Greg Howe) --> Dennis Chambers 5. The Mad Hatter, My Spanish Heart (Chick Corea), Elegant Gypsy, Casino (Al Di Meola) --> Steve Gadd 4. Illicit, Face First, Reality Check (Tribal Tech) --> Kirk Covington 3. Heads Up, Transition, Hard-Wired, δουλειές με Michel Camilo, live με Chick Corea Elektric & Akoustic Bands και Dave Weckl Band (Dave Weckl) --> Dave Weckl 2. Secrets, Wardenclyffe Tower (Allan Holdsworth), Ten Summoner's Tales (Sting), live με Chick Corea Akoustic Band και Jeff Beck --> Vinnie Colaiuta 1. The Sixteen Men Of Tain (Allan Holdsworth), Paint The World (Chick Corea Elektric Band II), live με Allan Holdsworth Trio και Scott Kinsey Group --> Gary Novak

Το Nova Repeater τυχαίνει να το έχω και μιλάμε για εξαιρετικό μηχάνημα. Σούπερ ήχος, πολύ εύχρηστο tap tempo (δες σχετικά βίντεο στο youtube)... γενικώς εάν δεν έχεις ανάγκες ενός programmable delay νομίζω είναι αδύνατο να μην καλυφθείς. Μάλλον θα πρέπει να αποφασίσεις αν θέλεις ένα ψηφιακό με καλό ήχο και λοιπές ευκολίες (όπως το Nova Repeater ή το DL-8) ή αν θές να δοκιμάσεις κάτι σε αναλογικό, όπως το Carbon Copy ή το Memory Man. Πάντως μιλάμε για πολύ καλά μηχανήματα όλα τους.

Riot... ;D

Απλά πάρ'το, γιατί θα σου δώσει ακριβώς συτό που θες. Και χωρίς να το έχω συγκρίνει πλάι πλάι με άλλα πετάλια (εκτός του Maxon SD-9, το οποίο αν και επίσης πολύ αγαπημένο μου πετάλι, αντικειμενικά αν το συγκρίνεις με το Riot μοιάζει σαν παιχνίδι μπροστά του), είναι πραγματικά ό,τι γράφει ο φίλος Nicholas_tsili... full μοντέρνος και στρογγυλός ήχος, που δεν αλλάζει χαρακτήρα όσο κι αν αυξηθεί το gain. Είναι σαν να αγοράζεις καινούριο κάποιο τρομερό κανάλι ενισχυτή. Με ένα delay πετάλι και είσαι άρχοντας... ούτε κουβέντα για boost (τουλάχιστον για μένα).

Πραγματικά μπράβο! Καλή συνέχεια φίλε... και καλή δουλειά και για μας τους not worthy! ;D

Πολύ ωραίο... μπράβο κι από μένα φίλε Θοδωρή! Και δεν ξέρω αν σε κάποιους κακοφάνηκε κάτι στον τραγουδιστή, εμένα το αντίθετο... το έχει το κομμάτι... μπράβο και πάλι!

Ορίστε κι από μένα... Επιτέλους κατέληξα κάπου: Κιθάρα: Parker MidiFly Ενισχυτής: Mesa/Boogie DC-3 combo Rack (στο effects loop του ενισχυτή): 2 x Lexicon LXP-15 II Πετάλια (το EP Booster και το Riot αναμένονται εντός των ημερών): Xotic EP Booster WOBO ProgLooper Boss LS-2 Maxon SD-9 distortion Suhr Riot distortion Dunlop JH-F1 FuzzFace Fulltone Ultimate Octave Lovepedal Pickle Vibe Arion SCH-1 Chorus TC Electronic Nova Repeater delay JAM multi-box Electro-Harmonix V256 Vocoder Boss RC-2 loop station Boss FV-500H volume pedal Ο τρόπος σύνδεσής τους φαίνεται στο διάγραμμα. Το WOBO ProgLooper είναι ένα looper πετάλι από Πωλωνία οποίο δεν έχει σχέση με midi και με τα switching συστήματα της Voodoo Lab και του Bradshaw, αλλά κάνει έως ένα βαθμό παρόμοια δουλειά, καθώς προσφέρει μεγάλη ευκολία σε όσους δεν είναι συνηθισμένοι στα πολλά πατήματα κουμπιών (νομίζω αρκετοί ανήκουμε σε αυτή την κατηγορία), αλλά θέλουν με 1 πάτημα να βρίσκονται στον ήχο της προτίμησής τους.

Απελπιστικά μοναδικός και απλησίαστος... Eric Johnson - Zenland - Austin City Limits 2000 YouTube - Broadcast Yourself.

Έχετε δίκιο... Φοβερός μουσικός ο Λάντσιας. Και με υπέροχες συνθέσεις... Όποιοι δεν τον έχουν δει λάιβ, όποτε παίζουν κάπου οι Human Touch πηγαίνετε να τους δείτε. Είναι από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορεί να δει κανείς.

Κάποιοι είναι μόνο πιανίστες, κάποιοι μόνο πληκτράδες, κάποιοι και τα δύο... Κάποιοι είναι τζαζίστες, κάποιοι φανκάδες, κάποιοι ροκάδες... Όπως και να έχει, είναι τεράστιοι μουσικοί και είναι πολλοί (και δεν μιλάω καθόλου για κλασική μουσική)... Chick Corea, Herbie Hancock, George Duke, Stevie Wonder, Michel Camilo, Scott Kinsey, Gonzalo Rubalcaba, Joey DeFrancesco, Joe Zawinul, Jay Oliver, Lyle Mays, Thelonius Monk, David Garfield, Randy Waldman, Michel Petrucciani, John Novello, Jim Beard, Steve Hunt, Eliane Elias, Jan Hammer, Jordan Rudess, κλπ... Πάντως από τη δική μου πλευρά, που είμαι ένας κιθαρίστας που δεν με ελκύει ηχητικά το πιάνο σαν όργανο (αν και παραδέχομαι ότι είναι ο βασιλιάς :)), ο πιανίστας που με έχει αφήσει άφωνο με το έργο του (με τις συνθέσεις του δηλαδή), με το παίξιμό του, και με το ρυθμό του, περισσότερο από όλους τους άλλους, είναι ο Chick Corea. Και ταυτόχρονα είναι και μεγάλος πληκτράς...

Φίλε έγραψες! Πιθανά ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί στο φόρουμ... Μπράβο!

Είναι λίγο περίεργη η ερώτησή σου γιατί δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να χαρακτηριστεί ως "κοινός ενισχυτής"... μάλιστα αν είναι να δώσουμε τον τίτλο "κοινός ενισχυτής" σε κάποιο τύπο ενισχυτή, αυτό μάλλον οι λαμπάτοι θα τον έπαιρναν (λόγω του ότι είναι μάλλον αυτοί που χρησιμοποιούνται περισσότερο στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία). Όπως και να'χει, η απλή περιγραφή του psixanwmalos έχει βάση, και για να το διαπιστώσεις και σύ δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις κάποιον καλό λαμπάτο, κάποιον καλό τρανζιστοράτο, και κάποιον καλό modelling ενισχυτή ταυτόχρονα (σε κάποιο μαγαζί ή σε κάποιο γνωστό σου που τυχαίνει να έχει στην κατοχή του). Τώρα για τις τεχνολογικές διαφορές τους, μπορεί να σε διαφωτίσει καλύτερα από μένα κάποιος με πείρα επί του θέματος ή κάποιος με γνώσεις φυσικής. :)

Κι εγώ δυστυχώς ανήκω σε αυτούς που το έχασαν. Ωραίο topic παιδιά... Βάλτε κι άλλα άμα γουστάρετε...

Όντως πολύ κρίμα ρε γαμώτο. Έφυγε ένας ωραίος άνθρωπος και μια τεράστια φωνή... ΤΕΡΑΣΤΙΑ όμως. Και όντως νομίζω κι εγώ ότι πρόκειται για τον πιο χαρακτηριστικό και σπουδαίο του είδους του. Θα είναι πάντα στα αυτιά, στο μυαλό και στις καρδιές μας... Υ.Γ Από τους ελάχιστους τραγουδιστές που μέχρι και στα 100 να έφτανε η φωνή του θα έμενε αναλλοίωτη... Χαρισματικός.

Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι σε κάποιον άλλο, αυτός που σίγουρα χρησιμοποιεί μπαταρίες και νομίζω το υποστηρίζει αυτό είναι ο Eric Johnson, όπως ανέφερε σε προηγούμενο post και ο astraxan19.