fusionakis

Όλες οι κιθάρες με τον κατάλληλο παίχτη ακούγονται υπέροχες... Πάντως προσωπικά δεν μου αρέσουν οι κιθάρες με σχήματα απλά για να "δείχνουν", και όχι από κατασκευαστική άποψη. Κάτι BC Rich, αστερίες, Explorer, Flying V, τέτοιες... Εξαιρούνται του Prince και του Uli Jon Roth, γιατί έχουν χαβαλέ. Υ. Γ. Απλά να εκφράσω την άποψη πως θέματα σαν κι αυτό ανήκουν στο noiz cafe, και όχι στο music tech forum.

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις. Όντας εδώ και λίγο καιρό κάτοχος του Xotic RC Booster, καταλαβαίνω ποια είναι η δυναμική του BB Preamp. Επίσης ίσως συμφωνώ με τον bloody_sunday ότι σαν σύνολο τα καλύτερα από αυτά τα πετάλια είναι το BB και το BK Butler tube driver (αν και θα έβαζα μαζί και το Tonebone Classic, το οποίο μου φαίνεται το πιο all-around), παρόλα αυτά προβληματίζομαι για το αν θα ταίριαζαν σε αυτό που θέλω, γιατί πιο πολύ ψάχνω ένα overdrive για SRV καταστάσεις, που εκτός από αυτό θα μπορεί και να χρησιμοποιηθεί και για chord playing. Για να καταλάβετε τι εννοώ, φανταστείτε το 2ο από τους 3 κύριους ήχους του Eric Johnson, αυτόν που παίζει ακόρντα (και τι ακόρντα!) με λίγο τσιμπημένο drive... Εν'ολίγοις, ψάχνω κάτι διαφορετικό από το fat και compressed lead drive του Boogie, κάτι με τα παραπάνω χαρακτηριστικά που απλά θα πλαισιώνει τους δύο κύριους ήχους του ενισχυτή. Και όπως πιθανά να καταλάβατε, σκοπεύω να το χρησιμοποιώ με το καθαρό κανάλι του Boogie. Αν έχει κάποιος γνώμη και για τα πετάλια της Maxon, ας πει τι γνώμη του. Επίσης οποιαδήποτε άλλη πρόταση καλοδεχούμενη. Θα με ενδιέφερε να ακούσω προτάσεις και για κάποιο dual overdrive πετάλι (δηλ. που να μπορείς να έχεις δύο ήχους, όπως το Xotic AC Plus ας πούμε), όχι όμως overdrive/boost (στο θέμα boost έχω ήδη το RC Booster που κάνει πολύ καλά τη δουλειά του).

Γειά σε όλους, Είμαι ευχαριστημένος από τον καθαρό και το lead ήχο μου, και ψάχνω ένα overdrive για τα "ενδιάμεσα", δηλ. για drive ήχο σε στυλ SRV, για crunch σε στυλ Landau και Lukather κλπ. Αρχικά έλεγα να πάρω το Tonebone Classic, διότι μου φαινόταν μια επιλογή που θα με ικανοποιούσε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Στη συνέχεια, σκέφτηκα κατά καιρούς καθένα από τα παραπάνω πετάλια (καθώς από όλα αυτά έχω ακούσει πράγματα που μου αρέσουν πολύ), για το λόγο ότι θα προτιμούσα να δώσω λιγότερα χρήματα, και επηρεασμένος και από αγαπημένους μου κιθαρίστες και τον τρόπο με τον οποίο τα χρησιμοποιούν. Δεν αναφέρομαι στο tube driver... αυτό αν και ακριβότερο το έβαλα για να ακούσω εντυπώσεις από κάποιον που τυχόν το έχει. Υπάρχει κανείς εδώ που έχει δοκιμάσει τα δύο πετάλια της Maxon και το BB Preamp της Xotic; Τι από αυτά πιστεύετε θα ταίριαζε περισσότερο στη χρήση που θέλω να κάνω, καθώς και στον εξοπλισμό μου (Parker MidiFly με δύο μονοπήνιους και ένα humbucker, και ενισχυτής Mesa/Boogie DC-3 combo); Ρωτάω γιατί όσο κι αν έχω δει πολλά videos με αυτά τα πετάλια, δεν έχω την ευκαιρία να τα δοκιμάσω, γιατί εδώ που μένω (Ηράκλειο Κρήτης) δεν υπάρχουν σε κάποιο κατάστημα διαθέσιμα.

Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει αναφορά στο συγκεκριμένο κιθαρίστα, γι'αυτό αποφάσισα να ανοίξω νέο θέμα για αυτόν. Απλώς σας προσκαλώ να ακούσετε τα δείγματα που προσφέρει στα παρακάτω sites από τα δύο τελευταία άλμπουμ του, που είναι και τα δύο με το τρίο του (εξού και οι πρωτότυπες ονομασίες :)). Εγώ από τη στιγμή που τα άκουσα ένα χρόνο πριν, αγόρασα και τα δύο άλμπουμ του, και ομολογουμένως εντυπωσιάστηκα. Όσοι γουστάρουν modern jazz και guitar trio καταστάσεις, αλλά με πολύ πρωτοποριακό ήχο και παίξιμο, πιστεύω θα βρουν ένα νέο αγαπημένο. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί έναν από τους αγαπημένους του Holdsworth (τον αναφέρει στις τελευταίες του συνεντεύξεις). http://www.myspace.com/timmillermusic http://www.timmillermusic.com/ Καλή ακρόαση!

Ωραίο βίντεο delta66... Απλά να παρατηρήσω ότι, αν και τώρα ο Timmons έχει χαλαρά τον πιο εντυπωσιακό ήχο στον πλανήτη (μαζί με τον Johnson ας πούμε), και τόσα χρόνια πριν ο ήχος του είναι αρκετά παρόμοιος, κι αυτό οφείλεται στο φοβερό παίξιμό του (δηλ. αυτό που βγάζουν αυτά τα δάχτυλα). Απλώς τώρα μπορεί κανείς να πει ότι έχει βρεί τον ήχο που τον αναδεικνύει ακόμα καλύτερα και τον ξεχωρίζει από τους άλλους μεγάλους κιθαρίστες. Πάντως μιλάμε σίγουρα για ένα μεγάλο μουσικό, που έχει πολλά ακόμα να δώσει, και που ξεχωρίζει στην κιθαριστική κοινότητα την περίοδο που βρισκόμαστε... επίσης είναι μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις ροκ κιθαρίστα που διαχρονικά φαίνεται ότι το έχει δουλέψει πολύ (και πιθανολογώ ότι συνεχίζει να το κάνει), και έχει φτάσει στο σημείο να πρωτοπορεί και να μην γίνεται σχεδόν ποτέ βαρετός (τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά). Να'ναι καλά το παλικάρι...

Ναι. Δοκίμασα στον κομπρέσορα το Morley, ενώ σε όλα τα άλλα ήταν το 1-Spot, και πάλι το ίδιο αποτέλεσμα ήταν. Από ό,τι φαίνεται θα συνεχίσω όπως έχουν τα πράγματα τώρα, καθώς ο Keeley βολεύει στο θέμα μπαταρίας. Έχει power consumption μόνο 2.5 mA, οπότε κρατάει για πολλούς μήνες με αυτό τον τρόπο.

Ναι, βάσει των δοκιμών προκύπτει ότι ούτε το ProgLooper από μόνο του αντιμετωπίζει πρόβλημα θορύβου, αλλιώς θα το εμφάνιζε και όταν ο κομπρέσορας συνδεόταν στο σύστημα με μπαταρία (επίσης, και να ήθελα, το ProgLooper δεν μπορεί να παίξει με μπαταρία, οπότε είναι αδύνατη και όποια δοκιμή). Όσο για τις isolated εξόδους, να υποθέσω ότι ούτε το 1 Spot ούτε το Morley έχουν; Με μια πρόχειρη ματιά είδα ότι το Voodoo Lab Pedal Power2 και το T-Rex Fuel Tank προσφέρουν κάτι τέτοιο, όμως μήπως υπάρχει και κάποια πιο προσιτή οικονομικά λύση; Αγαπητέ myster_maze, έχεις κάτι να προτείνεις;

Καταρχήν ευχαριστώ για την απάντηση. Τελικά με μπαταρία παίζει μια χαρά... όμως με άλλο τροφοδοτικό, ή σε άλλη πρίζα, πάλι δεν γίνεται δουλειά (συγκεκριμένα το δοκίμασα με το 1 Spot και με το Morley). Αν κανείς έχει και καμιά άλλη ιδέα ας την πεί, αν και εφόσον με την μπαταρία είναι εντάξει, τότε ευτυχώς το πρόβλημα ουσιαστικά έχει λυθεί.

Καλημέρα, Έχω το εξής πρόβλημα. Μέχρι πριν λίγες μέρες είχα την παρακάτω συνδεσμολογία, και όλα ήταν καλά... Parker MidiFly κιθάρα -> Keeley Compressor -> Fulltone Ultimate Octave -> 1ο true bypass looper (στη λούπα του οποίου ένα παραμετρικό eq της TC Electronic) -> 2o true bypass looper (στη λούπα του οποίου το Electro-Harmonix V256 vocoder) -> Boss FV-500H volume -> Mesa/Boogie DC-3 ενισχυτής, στο effects loop του οποίου υπήρχε ένα Boss LS-2 το οποίο επέλεγε μεταξύ δύο Lexicon LXP-15 II effects processors. Πριν 2 μέρες όμως μου έφτασε από την Πολωνία το WOBO ProgLooper (http://www.woboge.com/boxes_proglooper.html), το οποίο είναι ένα προγραμματιζόμενο true bypass 4-looper and channel switcher pedal, στο οποίο έχεις τη δυνατότητα να συνδέσεις το footswitch του ενισχυτή για επιλογή μεταξύ καθαρού ή βρώμικου καναλιού, 2 σειρές από εφέ πριν από τον ενισχυτή, και άλλες 2 σειρές από εφέ στο effects loop του ενισχυτή, και να τα συνδυάσεις με όποιον τρόπο θέλεις (με δυνατότητα αποθήκευσης μέχρι 6 presets). Aν δείτε το link, η έκδοση του looper που παρήγγειλα διαφέρει από αυτή του site στο ότι στο δικό μου υπάρχουν 2 λούπες πριν τον ενισχυτή και 2 στο εφέ λουπ, ενώ στη standard έκδοση υπάρχει 1 πριν τον ενισχυτή και 3 στο εφέ λουπ (λεπτομέρεια, απλώς την αναφέρω για όποιον δει το link και έχει την απορία). Κατόπιν αυτής της αγοράς (και με την προσθήκη και του Xotic RC Booster), η συνδεσμολογία μετατράπηκε στην παρακάτω: Parker MidiFly -> ProgLooper inA (πριν τον DC-3): ProgLooper loop1: Keeley Compressor -> Xotic RC Booster -> Fulltone Ultimate Octave ProgLooper loop2: TC Dual Parametric EQ ProgLooper outA -> bypass looper (για το Electro-Harmonix vocoder) -> Boss FV-500H -> Mesa DC-3 Mesa DC-3 send -> ProgLooper inB (στο εφέ λουπ του DC-3): ProgLooper loop3: Lexicon LXP-15 II (1o) ProgLooper loop4: Lexicon LXP-15 II (2o) ProgLooper outB -> Mesa DC-3 return Εν'ολίγοις είναι η ίδια συνδεσμολογία με την προηγούμενη, απλώς γίνεται η χρήση του looper. Όπως θα προσέξατε, όλα τα πετάλια είναι true bypass (εκτός από το vocoder και το Parametric EQ, τα οποία απομονώνονται σε δικά τους loops). Εκτός αυτού, η σειρά των loops στο ProgLooper είναι σειριακή, δηλ. όταν είναι ενεργοποιημένα τα loops 1, 2, και 4 για παράδειγμα, τότε η σειρά είναι κιθάρα -> τα 3 πετάλια σε σειρά του loop1 -> TC EQ -> looper του vocoder -> Boss FV-500H -> Mesa DC-3, και το 2ο Lexicon στο εφέ λουπ του DC-3... Όλα στο setup λειτουργούν τέλεια, το ίδιο το ProgLooper είναι τρομερά ήσυχο στο switching και εύχρηστο, όμως υπάρχει πρόβλημα με τον Keeley Compressor. Όταν είναι ενεργός, και ειδικά στο lead κανάλι, υπάρχει ένας διαρκής και πολύ δυνατός βόμβος... και στο καθαρό υπάρχει, αλλά πρέπει να αυξηθεί η ένταση για να γίνει αντιληπτός. Δοκίμασα να του αλλάξω καλώδιο, κατόπιν τον έβγαλα από το loop1 και τον έβαλα μόνο του πριν το inA του ProgLooper, και πάλι το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Χωρίς να είμαι έμπειρος σε θέματα βόμβου και θορύβου, από ό,τι φαίνεται υπάρχει κάποιου είδους ασυμβατότητα μεταξύ του κομπρέσορα και του ProgLooper. Μπορεί κάποιος να βοηθήσει; Υ.Γ. Συγγνώμη αν σας κούρασα, απλώς είπα να κάνω αναλυτική περιγραφή του προβλήματος. :)

Χωρίς σειρά... Αντώνης Κυρίτσης, Σωκράτης Μάλαμας, Βασίλης Καρράς, Χρήστος Δάντης, Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ελένη Βιτάλη, Στέλιος Καζαντζίδης, Νίκος Ξυλούρης, Βασίλης Σταυρακάκης, Αργύρης Μπακιρτζής, Έλενα Παπαρίζου, Σπύρος Ζαγοραίος, Σωτηρία Μπέλλου, Χάρις Αλεξίου, Νότης Σφακιανάκης, Κώστας Τουρνάς, Γλυκερία, Στράτος Διονυσίου, Κώστας Χατζής, Νίκος Παπάζογλου, Πάνος Γαβαλάς, Γιάννης Πάριος, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιάννης Μπέζος, και άλλοι...

Θα βρείς πολλά wah που κάνουν καλά τη δουλειά τους (αν και πάνω από όλα είναι πως το χρησιμοποιεί κάθε κιθαρίστας). Προσωπικά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει είναι το Budda Budwah... Δεν το έχω παίξει ο ίδιος, αλλά το έχω ακούσει να το χρησιμοποιεί κάποιος μπροστά μου,και είναι super. Επίσης είναι και μωβ!

Τέλη Γυμνασίου άρχισε το μικρόβιο, με κύριες επιρροές τους Led Zeppelin, Jimi Hendrix & the Band Of Gypsys, Deep Purple, και κυρίως τους μέγιστους Socrates Drank The Conium. Έτυχε να πέσω στην περίοδο που έκαναν το reunion, και αφού αγόρασα το live album που κυκλοφόρησαν, κόλλησα άσχημα (ακόμα και σήμερα νομίζω ότι είναι το album που έχει παίξει τις περισσότερες φορές στο cd player μου). Η επόμενη φάση ήταν 2 χρόνια μετά, όταν, επηρεασμένος από το με διαφορά κορυφαίο πρώτο G3 (Satriani, Johnson, Vai), άρχισα να "ξεκολλάω" σιγά σιγά από τα classic stuff, και να πωρώνομαι με την ηλεκτρική κιθάρα γενικότερα σαν όργανο. Και εδώ και 5 -6 χρόνια, έχει φτάσει η έως τώρα κατάσταση, όπου επιρροές είναι τα πάντα (από Chick Corea σε Massive Attack, από Allan Holdsworth σε Πετρο-Λούκα Χαλκιά και Αντώνη Κυρίτση, από Prodigy σε Andy Timmons, από Stevie Wonder σε Mike Oldfield κλπ.), ανεξαρτήτως είδους, καλλιτέχνη ή οργάνου... και αυτή θα συνεχίζεται επ'άπειρο...

Ευχαριστώ για το μήνυμα. Καλό βράδυ!

Ξέρει κανείς ποιά καταστήματα είναι αντιπρόσωποι της JJ Electronics στην Ελλάδα;

Πέρα από τα industry standards που χρησιμοποιούν οι Petrucci, Timmons, Lukather κλπ. (βλ. Voodoo Lab GCX audio switcher, Bradshaw/CAE system interface...), τα οποία όμως κοστίζουν αρκετά, υπάρχουν και εναλλακτικές λύσεις, όπως τα προϊόντα αυτής της εταιρίας (http://www.woboge.com/). Ρίξε μια ματιά στο programmable looper ας πούμε (http://www.woboge.com/boxes_proglooper.html). Σε αυτό μπορείς να συνδέσεις 4 loops, και το channel switch του ενισχυτή. Οπότε κατ'αυτό τον τρόπο μπορείς με ένα μόνο πάτημα να μεταβείς π.χ. από έναν καθαρό ήχο, σε ένα lead μαζί με ένα delay, ένα booster ή οτιδήποτε. Δεν χρησιμοποιεί midi, και ο μόνος περιορισμός του είναι ότι μπορείς να έχεις μέχρι 6 presets.

O Alter έχει δίκιο. Αυτό που χρειάζεσαι είναι ένα πολύ απλό looper pedal. Συγκεκριμένα, μια τέτοια συνδεσμολογία: κιθάρα -> looper -> ενισχυτής, όπου από το send του looper το σήμα θα πηγαίνει στο booster και στο delay, και θα επιστρέφει στο return του looper. 60 ευρώ κοστίζει το αντίστοιχο του Jam. Είναι ακριβώς αυτό που θες και είναι και true bypass. Ιδού (δες και τα σχήματα, η λειτουργία που θες εσύ είναι η πρώτη): http://www.jampedals.com/index.php?page=true-bypass-multi-box&hl=el_GR Έχω κι εγώ ένα πολύ πρόσφατα αγορασμένο, αλλά σε λίγο καιρό μάλλον δεν θα το χρειάζομαι πια, λόγω αγοράς ενός μεγαλύτερου looper. Είναι σε υπεράριστη κατάσταση, οπότε σκέφτομαι να το δώσω 50 ευρώ. Αν ενδιαφέρεσαι, ενημέρωσέ με.

Περιέργως λίγο μετά που δημιούργησα το θέμα, βρήκα αυτό που έψαχνα. Δείτε εδώ: http://www.woboge.com/ Αν έχει δοκιμάσει κανείς κάποιο από τα προϊόντα της εταιρίας, ας μας πει τη γνώμη του. Εγώ μάλλον βρήκα αυτό που έψαχνα στο programmable looper.

Όπως λέει και το θέμα, θα ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζει κανείς αν υπάρχει κάποιο μηχάνημα αντίστοιχο του GCX guitar audio switcher της Voodoo Lab, σε φθηνότερη τιμή. Οποιαδήποτε πληροφορία θα βοηθούσε...

Απόλυτα σεβαστό αυτό που λες... και γω ψάχνω αυτό που σ'αρέσει. Απλά θεωρώ πχ καλύτερο κιθαρίστα τον Gary Moore από το Santana, γιατί αν ακούσω το συναίσθημα που βγάζει ο ένας στο Europa και ο άλλος στο Still Got the Blues (καθώς και οι δύο είναι "συναισθηματίες"), με συνεπαίρνει πολύ περισσότερο το δεύτερο, και εξήγησα και το γιατί. Επίσης αναφέρθηκα στο vibrato, γιατί το θεωρώ τη θεμελιώδη τεχνική σε κάθε κιθαρίστα (η οποία σχεδόν καθορίζει το συνολικό παίξιμο κάποιου) και κατ'επέκταση σε κάθε μουσικό και τραγουδιστή. Και ναι, οι παπάδες, από μόνοι τους δεν λένε τίποτα... Σημαίνουν κάτι όταν υπάρχει και όλο το "πακέτο" από πίσω... Όσο για αυτό που είπες X-minor, πάντα μουσική ακούμε. Ακόμα καλύτερα όταν αυτή ακούγεται ωραία στα αυτιά μας και κάποιοι χρησιμοποιούν καλή τεχνική για αυτό. Ο Clapton ας πούμε δεν είναι μεγάλος βιρτουόζος όπως ο Paco De Lucia, αλλά μια τεχνική την κατέχει πολύ καλά και εκεί πάνω έχει στηρίξει όλη του την τέχνη σαν κιθαρίστας (vibratο)... Άλλο παράδειγμα είναι ο Vai, που μπορεί να είναι ίσως ο άνθρωπος που έχει κάνει τις περισσότερες ποζεριές που υπάρχουν πάνω στο όργανο, αλλά πίσω από αυτό έχει όλα όσα χρειάζεται για να κάνει το όργανο να ακουστεί όπως ο ίδιος θέλει... μιλάω για τεχνική, για μουσικότητα, για τα πάντα... επομένως όταν κάποιος ακούσει το Vai, επιλέγει να ακούσει τη μουσική του Vai, που απλά τυχαίνει να χρησιμοποιεί πολλές διαφορετικές τεχνικές για να αποδώσει αυτό που θέλει (και τις χρησιμοποιεί όλες με απίστευτη έκφραστικότητα και άνεση). Μακάρι όλοι μας να είχαμε την τεχνική του Vai και το τρομακτικό ταλέντο του Vai, και ας παίζαμε απλές φράσεις σαν τον Clapton (βέβαια και ο Clapton εάν είχε τη διάθεση να εξελιχθεί περισσότερο σαν οργανοπαίκτης, μην νομίζετε ότι θα έπαιζε μόνο αυτά που παίζει). Σας παραθέτω κάτι που είχε γράψει ο quintiplet σε παλιότερο topic(δεν το ξέρω το παιδί, απλά συμφωνώ απόλυτα με αυτά που είχε γράψει)... "Κάποτε, σε μια συνέντευξη είπαν στον al di meola ''Παίζετε πολλές νότες και γρήγορα. Συμφωνείτε με αυτό που είπε ο John Lee Hooker (ότι πιο σημαντικές είναι οι νότες που δεν παίζεις και ότι μετράει το feeling και όχι η ταχύτητα)''. Τότε ο Al di Meola τα πήρε με τη νοοτροπία ''όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια'' και εξήγησε πως η ταχύτητα και η τεχνική είναι παρεξηγημένη, και πως το να μπορείς να παίζεις γρήγορα και τεχνικά μόνο θετικό είναι γιατί έχεις πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα έκφρασης. Έχουμε καταντήσει να λέμε feeling τα πανάθλια, αργά και κακοπαιγμένα πεντατονικά σολίδια και φλυαρίες όλα τ'άλλα !! Και κλείνω με μια φράση που είπε ο Satriani όταν τον ρώτησαν τη γνώμη του για τον Neil Young (ως κιθαρίστα, όχι ως καλλιτέχνη). Είπε λοιπόν ο joe : ''Neil Young is playing as good as he can. But if he could play better, he would.."" Γενικώς, καλή η υποκειμενικότητα, υφίσταται στο μυαλό όλων μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει αντικειμενικά πράγματα, όπως το ότι ο Vai εκτός από όλα όσα κάνει έχει υπέροχο vibrato, και μπορεί να παίξει με συναίσθημα ένα μπλουζ, ή όπως το ότι ο Clapton δεν είναι βιρτουόζος... είναι ένας κιθαρίστας που έχει αφήσει μια κληρονομιά πίσω του στη ροκ/μπλουζ παράδοση, αλλά δεν είναι και κάποιος που θα δώσει solo concert να πας να ακούσεις...

Ο λόγος για τον οποίο έγραψα όλα τα παραπάνω, είναι για να προβληματιστούν κάποιοι με τις επιλογές τους και να αρχίζουν να δίνουν λίγο περισσότερη έμφαση στη λεπτομέρεια του παιξίματος κάποιου κιθαρίστα, ή αντίστοιχα στη μουσική που δημιουργεί ένας κιθαρίστας, και όχι να φτάνουμε στο σημείο να γινόμαστε οπαδοί... Για παράδειγμα, ο Carlos Santana είναι σίγουρα μεγάλος μουσικός... είναι όμως μεγάλος κιθαρίστας; Εγώ πιστεύω όχι. Σε κάποια σημεία το παίξιμό του είναι ευχάριστο και με ωραίο feeling, αλλά έναν άνθρωπο με τόσο ελαττωματικό vibrato (και κατά τη δική μου άποψη με ελαφρώς βαρετή φρασεολογία) δεν μπορώ να το θεωρήσω ισάξιο κιθαρίστα με τον Eric Johnson, το Steve Lukather, και το Gary Moore για παράδειγμα, οι οποίοι έχουν μια αντίστοιχα μεγάλη καριέρα, είναι εξαιρετικοί μουσικοί, και άμα κάποιος ακούσει πώς κάνουν vibrato (ή πώς "φρασάρουν" αντίστοιχα), θα καταλάβουν τι θα πει να "τρώς" το όργανο (σε αντίθεση με το Santana που σε αυτό υστερεί και θυμίζει αρχάριο κιθαρίστα)... Από την άλλη μεριά, φοβερός κιθαρίστας ο Vinnie Moore, και εγώ έχω 3 albums του από παλιά, τρομερά άρτιος τεχνικά, με γνώσεις και αίσθηση αρμονίας και άλλα πολλά... Όμως ενώ μιλάμε σίγουρα για ένα βιρτουόζο, έχει τόσο ιδιαίτερο στίγμα σαν μουσικός που να μπορεί να σε κρατήσει το παίξιμό του και η μουσική του; Κατ'εμέ προσπαθεί να αποκτήσει κάτι τέτοιο, μπορεί με την πορεία του χρόνου να το αποκτά πιο πολύ, αλλά δεν μπορεί να φτάσει στα επίπεδα μουσικότητας και ισχυρής κιθαριστικής προσωπικότητας άλλων τεράστιων βιρτουόζων, όπως ο Allan Holdsworth, o Guthrie Govan, o Greg Howe, ή ο Steve Morse... Για παράδειγμα ο Allan Holdsworth, εκτός από το ότι είναι τρομερά άρτιος σε όλες τις πτυχές του παιξίματός του (και πρωτοπόρος), αποτελεί στην ουσία μόνος όχι μόνο ξεχωριστό κιθαριστικό είδος (με χιλιάδες παικταράδες από όλο τον κόσμο να προσπαθούν να μελετήσουν όσα κάνει), αλλά και ξεχωριστό μουσικό είδος. Μπορεί σε κάποιους να μην φαίνεται ελκυστική η μουσική του, όμως για έναν κιθαρίστα και μουσικό που ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται, μπορεί να εκτιμήσει αυτό που κάνει, και να καταλάβει ότι είναι μοναδικό και έχει τη δική του αξία... Χρησιμοποίησα αυτά τα δύο παραδείγματα (προσπαθώντας να συγκρίνω κιθαρίστες που, έστω και δύσκολα, μπορούν να συγκριθούν σαν στυλ) ελπίζοντας να δείτε τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Γιατί και γω με τον Jimmy Page μεγάλωσα, και το γουστάρω σαν κιθαρίστα και σαν μουσικό (μεγάλο κομμάτι στην ιστορία της ροκ), όμως στην πορεία άρχισα να βλέπω άλλους, που είτε ακολούθησαν ένα δικό τους απίστευτα μοναδικό και δημιουργικό δρόμο και άφησαν το στίγμα τους πολύ παραπάνω στο όργανο(π.χ. Eric Johnson), είτε ξεκίνησαν από παρόμοιους δρόμους και εξελίχτηκαν οι ίδιοι σαν μουσικοί και σαν οργανοπαίκτες τόσο, που ξεχώρισαν μουσικά και παικτικά από τους σύγχρονους της εποχής τους (π.χ. Jeff Beck)... Επομένως, ας μην μένουμε μόνο στο τι προσέφεραν κάποιοι τεράστιοι μουσικοί στο παρελθόν (όπως ο μέγιστος Jimi), αλλά ούτε και μόνο στο "... δες έναν τύπο που δεν χάνει πουθενά, είναι ο απόλυτος shredder και τους βάζει όλους κάτω..." (π.χ. Michael Angelo Batio)... Νομίζω αυτοί που ξεχωρίζουν είναι αυτοί που τα έχουν όλα, τα εκφράζουν με ένα δικό τους μοναδικό τρόπο, και εξελίσσονται συνέχεια, και μέσω του ταλέντου τους εξελίσσεται η ίδια η μουσική μέσα από αυτούς. Υ. Γ. 1: Andy McKee = φοβερός! Y. Γ. 2: Κι αυτοί οι δύο κύριοι, το τι έχουν κάνει για την ηλεκτρική κιθάρα σαν όργανο, δεν λέγεται... Ακούς από τη μία τον τεράστιο τζαζίστα Joe Pass, που δύσκολα μπορείς να βρεις άνθρωπο με τέτοια μουσικότητα και τεχνική, και μετά ξαφνικά ακούς ένα μαλλιά και ένα καράφλα με μια Ibanez να μπουκάρουν στη σκηνή και όλο το σύμπαν να αναστατώνεται, και καταλαβαίνεις ότι άλλος ο προορισμός της ηλεκτρικής κιθάρας σαν όργανο (το είπα για να αναφερθώ στην αξία του καθενός ξεχωριστά, όχι για να μειώσω την αξία αυτού που κάνει ο Joe Pass σε σχέση με αυτό που κάνει ο Satriani... μην τρελαθούμε... είναι δύο διαφορετικά πράγματα)... Θρύλοι! Υ. Γ. 3: Άμα έχεις project να κάνεις για τη σχολή, σε πιάνει η όρεξη για κουβέντα. Συγγνώμη αν σας κούρασα παιδιά...

Εγώ μια φορά έτυχε να δω το Στέφανο Δημητρίου live, και από τότε έχω να λέω ότι δεν έχω δει καλύτερο Έλληνα ντράμερ. Φοβερός...

Είναι πάρα πολλά τα posts και δεν είχα την αντοχή να τα διαβάσω (πράγμα λογικό, μιας που όλοι ενθουσιαζόμαστε να μιλάμε για τέτοια θέματα)... Κάπου διάβασα ότι ένας κιθαρίστας πρέπει να είναι πρώτα μουσικός, και μετά κιθαρίστας. Συμφωνώ απόλυτα, και αυτό ισχύει και για κάθε οργανοπαίκτη, αλλά και για κάθε τραγουδιστή. Γι'αυτό, παραθέτω τους δικούς μου αγαπημένους, που νομίζω ότι είναι αδύνατο να βρεις κάτι που τους λείπει (οι πρώτοι 3 είναι τα τελευταία χρόνια οι απόλυτοι αγαπημένοι, που δεν έχει βρεθεί ακόμα κανείς να τους εκθρονίσει)... Μιλάμε για μεγάλες μουσικές και κιθαριστικές προσωπικότητες, που είναι πραγματικοί guitar heroes, όχι για τα παιδάκια που πρωτοπιάνουν κιθάρα με σκοπό να παίξουν το Smoke on the water (φάση που την έχουμε περάσει νομίζω σχεδόν όλοι), αλλά για τους νέους μεγάλους βιρτουόζους του οργάνου... -Allan Holdsworth -Eric Johnson -Scott Henderson -Carl Verheyen -Steve Lukather -Bireli Lagrene -Wayne Krantz -Tim Miller -Pat Metheny -Guthrie Govan -Jeff Beck -Stevie Ray Vaughan -Mike Landau -Andy Timmons Άλλοι μεγάλοι, που τους θεωρώ στην ίδια κατηγορία με τους παραπάνω, και απλά δεν θέλω να τους βάλω στην ίδια κλίμακα, επειδή στην παρούσα φάση δεν ανήκουν στους απόλυτα αγαπημένους... -Stanley Jordan -Paco De Lucia -Al Di Meola -Danny Gatton -Sylvain Luc -Frank Gambale -George Benson -Greg Howe -Shawn Lane -Steve Vai -Steve Morse -Derek Trucks -Gary Moore -Brett Garsed -Jimmy Herring -Joe Satriani -Wes Montgomery -Eric Gales -Robben Ford -Γιάννης Σπάθας και πολλοί ακόμα (θα μαζευτούν καμιά εκατοσταριά και δεν θέλω να σας κουράσω)...

Υπάρχουν άπειροι απίστευτοι ντράμερ. Κάποιοι έχουν πάει μπροστά το όργανο, άλλοι έχουν το απόλυτο feel, άλλοι είναι groove machines... και άλλοι τα έχουν όλα! Να τους χαιρόμαστε! Ορίστε μερικοί από αυτούς: Gary Novak, Dave Weckl, Dennis Chambers, Vinnie Colaiuta, Gary Husband, Kirk Covington, Steve Smith, Terri Lyne Carrington, Tony Williams, Virgil Donati, Tony Royster Jr., Horacio "El Negro" Hernandez, Nate Smith, Jack DeJohnette...

Καλησπέρα, Έχω έναν ενισχυτή Mesa/Boogie DC-3, ο οποίος πραγματικά ταιριάζει πάρα πολύ στα γούστα μου. Μου αρέσει να χρησιμοποιώ το gain στο lead κανάλι μεταξύ 7 και 8, και όπως είναι φυσιολογικό, σε τέτοιες ρυθμίσεις παρατηρείται preamp noise (κάτι που φαντάζομαι είναι φυσιολογικό σε τέτοιες ρυθμίσεις). Αυτό από μόνο του δεν είναι τρομερά τραγικό, αλλά επειδή θέλω η μετάβαση από τον καθαρό στο βρώμικο ήχο να είναι όσο γίνεται πιο ομαλή (και επειδή το καθαρό κανάλι είναι τελείως αθόρυβο), αποφάσισα να κάνω κάτι ώστε να αφαιρέσω αυτό το θόρυβο. Μετά από κάμποσο ψάξιμο, κατέληξα στο να αγοράσω ένα πετάλι ISP Decimator G-String noise reduction. Το πρόβλημα είναι ότι τέτοια πετάλια προορίζονται να δουλεύουν καλά σε series effects loop, και όχι σε parallel, που είναι ο τύπος effects loop του Boogie μου. Πιθανή λύση σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι να πάρω το πετάλι, και να μετατρέψω το effects loop από parallel σε series, ωστόσο η διαδικασία της μετατροπής ούτε ξέρω πόσο ακριβή είναι, ούτε ξέρω αν αξίζει τον κόπο να γίνει. Γι'αυτό και θα ήθελα, όποιος έχει αντιμετωπίσει παρόμοιο θέμα στο παρελθόν (ή όποιος τυχαίνει να γνωρίζει ένα δυο πράγματα παραπάνω γύρω από το θέμα), να μου δώσει κάποια συμβουλή για το τι πρέπει να κάνω.

Νομίζω ότι για τα λεφτά που προτίθεσαι να δώσεις, η καμπίνα που πουλάω είναι καλύτερης ποιότητας από τις προηγούμενες που αναφέρθηκαν (και με εξαιρετικά ηχεία Carvin), και είναι σε άριστη κατάσταση. Δες εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?action=classifieds;sa=view;id=15991 Είχα 2 ίδιες όταν έπαιζα stereo με rack σύστημα, αλλά τώρα που παίζω με combo δεν τις χρειάζομαι. Τη μία την πούλησα πριν ένα χρόνο σε ένα παιδί (για την ακρίβεια σχεδόν τη χάρισα). Δυστυχώς δεν θυμάμαι το username του στο noiz για να σου πω να απευθυνθείς και στον ίδιο να σου πει τις εντυπώσεις του. Η άλλη έχει μείνει απούλητη. Αν ενδιαφέρεσαι, επικοινώνησε όποτε θες.