fusionakis

Ιδού... Από στιγμή σε στιγμή τις ανάβω...

Με κάλυψες, εφόσον έχεις τη δύναμη και μιλάς εξ'ονόματος όλων. Επειδή αποστομώθηκα από την παραπάνω "χαριτωμενιά", με την οποία σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει (που μάλλον δεν το έχετε) συμφωνώ(!!!!!), και το ανέφερα και πριν αλλά φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμία συνεννόηση, να θυμίσω ότι αναφέρθηκα εξ'αρχής με γνώμονα το μουσικό επαγγελματισμό και τη μουσικότητα των Toto, και ποτέ δεν είπα ότι έχουν προσφέρει περισσότερα στην ιστορία της μοντέρνας δυτικής μουσικής από ό,τι οι Beatles, γι'αυτό θα το πω με έναν ακόμα διαφορετικό τρόπο... Είσαι μία κορυφαία μπάντα, ή ένας κορυφαίος παραγωγός, ή ό,τι άλλο θες, και ζητάς ένα (και όχι δύο ;D) πρόσωπο που θα σου καλύψει τη θέση κιθαρίστα/τραγουδιστή για να σου κάνει τη δουλειά σου, ποιόν παίρνεις: τον John Lennon ή το Steve Lukather; Αν και πάλι ρε παιδιά απαντήσετε με πλακίτσα κι έτσι, απλά να εκφράσω την ταπεινή μoυ άποψη ότι το noiz προορίζεται για εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων, και όχι για να "την λέει" ο ένας στον άλλο...

Αν είναι ο ένας να επαναλαμβάνει τον άλλο, δεν έχει νόημα... Εγώ δεν έχω να γράψω τίποτα άλλο... ήδη έγραψα πάρα πολλά, τα οποία από ό,τι φαίνεται δεν σας είναι ενδιαφέροντα, καθότι δεν νομίζω ότι το τελευταίο μήνυμα γράφτηκε από κάποιον που διάβασε αυτά που έγραψα πριν... Επίσης αγαπητέ fleamail αν θεωρείς ηχητική πανδαισία τους Beatles, ενώ τους Toto τους θεωρείς συγκρότημα που προσφέρεται μόνο για παραπομπή σε χαρακτήρα γνωστών ελληνικών ανεκδότων, τότε απλά τι να πώ; Κάτσε και άκου τους να τους χαίρεσαι ;D... Υ. Γ. 1) Είμαι ο μόνος που μου αρέσουν οι Beatles, αλλά προτιμώ να ακούσω το Eleanor Rigby από Stanley Jordan, το Norwegian Wood από Victor Wooten, το Yesterday από Tom Jones, το Michelle από Allan Holdsworth, το While my guitar gently weeps από Toto, και το Come Together από Marcus Miller; Απλά ρωτάω για να μάθω... 2) Συγγνώμη που το post πήγε αλλού. Όποιος θέλει ας βάλει κι άλλα ωραία βιντεάκια των κυρίων Toto να έρθουμε στα ίσια μας.

Νομίζω ότι και εγώ και ο ignantios (δεν το ξέρω το παιδί, κι αν διαφωνεί ας διαχωρίσει τη θέση του) απλά προσπαθούμε να δώσουμε μια σωστή βάση στο τι σημαίνει να είσαι μουσικός, και πόσο μεγάλη αξία έχει. Προφανώς και δεν υπαινίσσομαι ότι η τεχνική είναι το μόνο που κάνει τον ήχο και την προσωπικότητα ενός γκρουπ. Και εκεί είναι που ξεχωρίζουν οι Toto, οι οποίοι βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στη μουσικότητά τους, είτε όταν γράφουν δικά τους κομμάτια, είτε στο live performance κάποιων κομματιών που αποτελούν δημιουργήματα άλλων. Δεν αντιλέγω σε αυτό. Ούτε επίσης θεωρώ ότι η εμπορικότερη και η ιστορικότερη μπάντα του πλανήτη χρειάζεται "συνήγορο" γύρω από αυτό το θέμα (μην το πάρεις προσωπικά, δεν σε προσβάλλω, απλώς αυτή η φράση μου ήρθε, γι'αυτό την έβαλα και σε εισαγωγικά... κουβέντα κάνουμε). Οι Beatles είναι αυτό που είναι γιατί όντως έγραψαν κομματάρες, ήταν πρωτοπόροι στην εποχοί τους, και πολύ καλοί μουσικοί. Αυτό που λέω όμως είναι όταν είσαι ένας μουσικός πιο άρτιος, πιο εξελιγμένος αν θες (μιας και οι Toto είναι μουσικοί της επόμενης γενιάς από αυτή των σκαθαριών), σέβεσαι το έργο του παλιότερου σου, και είσαι και ουσιαστικός στο δικό σου έργο αντί να βασίζεσαι μόνο σε τεχνικές εντυπωσιασμού, τότε προχωράς το πράγμα προς τα μπροστά. Γι'αυτό και ισχυρίζομαι ότι οι Toto μπορούν να παίξουν κομμάτια των Beatles, να ακουστούν σαν Toto, και αυτό να είναι πιο όμορφο ηχητικά από το αποτέλεσμα των Beatles. Μπορεί... Θα ήταν ενδιαφέρον να το ακούσουμε, γιατί και εκεί μιλάμε για τεράστιους μουσικούς, που μπορούν να παίξουν τα πάντα (το θέμα είναι ποιός θα τραγουδούσε! :))... Χαχα, όχι, μην ανησυχείς... τουλάχιστον εγώ δεν το βλέπω καθόλου έτσι... Άσε που αν μας άκουγαν οι Toto που οι Beatles είναι σίγουρα μουσικοί τους μπαμπάδες, θα είχαν ήδη σταματήσει τη συζήτηση... Εκτός αυτού, απλά να προσθέσω ότι σε καμία περίπτωση οι Toto δεν είναι οι μουσικοί μου μπαμπάδες (έχω ακούσει σχετικά λίγα πράγματα από την καριέρα τους, και απλά τους εκτιμώ βαθύτατα σε ό,τι έχω ακούσει και δει μέχρι τώρα, και σαν μπάντα, και σαν ατομικές μουσικές προσωπικότητες). Ιδού και στην πράξη αυτό που λέω... http://www.youtube.com/watch?v=GginWYf22rs

Δηλαδή εν έτει 2010, πιστεύεις ότι η μπάντα με τους κορυφαίους μουσικούς που έχει περάσει είναι οι Beatles; Γιατί αν είναι έτσι, να μην πιστεύουμε τα αυτιά μας, αλλά μόνο ότι διαβάζουμε στο περιοδικό Rolling Stone.

Ωραία βίντεο! ;D

Οι Toto πραγματικά ξεχωρίζουν σαν μουσικοί... μόνο τους Lukather και Porcaro να πάρεις, κατευθείαν ξετυλίγεται μπροστά σου ολόκληρη η αμερικάνικη δισκογραφία από το 70 μέχρι και σήμερα... Οπότε από τις μπάντες που αναφέρεις, οι μόνοι που μπορούν να συγκριθούν μαζί τους είναι οι "θεοί" σε όλα τα επίπεδα Queen... Για να καταλάβεις αυτό που σου λέω, σκέψου μια συναυλία με τους Toto και τις υπόλοιπες μπάντες που αναφέρεις να παίζουν εναλλάξ, και πες μου αν μπορεί έστω μία μπάντα από αυτές να συγκριθεί με τους Toto σε επίπεδο επαγγελματικού performance και ηχητικού αποτελέσματος. Εν'ολίγοις, βάλε τους Toto να παίξουν τα κομμάτια των Beatles, θα τα παίξουν 100 φορές καλύτερα... γιατί απλά είναι μουσικάρες... ενώ οι Beatles έκαναν την ιστορία που έκαναν λόγω ταλέντου, πρωτοτυπίας, και λόγω ιστορικής σύμπτωσης (καθώς στην ουσία αποτέλεσαν οι ίδιοι την παρθενογένεση της έννοιας ροκ/ποπ μπάντα, που βασιλεύει στη μουσική βιομηχανία εδώ και 40-50 χρόνια), και όχι λόγω ότι αποτελούν άριστους μουσικούς που είναι ικανοί να παίξουν πολλά διαφορετικά πράγματα (όπως είναι οι Toto). Αυτά από μένα.

Εγώ έχω αγοράσει δύο φορές από κει, έμεινα τρομερά ευχαριστημένος, και σκοπεύω να το επαναλάβω και στο μέλλον. Νομίζω ότι είναι με διαφορά το κορυφαίο και πιο οργανωμένο κατάστημα πανελληνίως αυτή τη στιγμή, καθώς είναι ένα μικρό thomann μέσα στην Ελλάδα. Επίσης, είναι τέλεια οργανωμένο διαδικτυακά, και συγκριτικά με το Μουσικόραμα, νομίζω προσφέρει αρκετά περισσότερα προϊόντα. Εν'ολίγοις στο συστήνω ανεπιφύλακτα.

Πολύ καλή προσπάθεια παιδιά! Συνεχίστε έτσι, και ανεβάσετε κι άλλα πράγματα...

Κανείς;

Τώρα που το ξανακούω αναθεωρώ. Στο 2:55 μάλλον προσθέτει κάποιο octave/fuzz, εξού και αυτό το διαστημικά ηλεκτρικό αποτέλεσμα... Όμως ακόμα έχω απορία για το τι χρησιμοποιεί σε ολόκληρο το κομμάτι. Είναι το Arion chorus για Leslie type εφέ, ή μήπως το Voodoo Vibe; Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω ας βοηθήσει.

Σε αυτό το video, ο αγαπητός κύριος Landau έχει έναν ήχο που σκοτώνει. Δείτε και θα καταλάβετε: Σας παραθέτω επίσης αυτό το βίντεο, όπου αν πάτε να το δείτε από τη σελίδα στο youtube και κάνετε κλικ δεξιά στο more, γίνεται αναλυτική περιγραφή όλου του στουντιακού και live setup του (επίσης και το κομμάτι που ακούγεται σκίζει). Η περιγραφή είναι του ίδιου από κάποια συνέντευξη. http://www.youtube.com/watch?v=KTY06yeKarc Η ερώτησή μου αφορά τον ήχο που έχει στο heart shaped box, και είναι συγκεκριμένα η εξής: Βάσει των πεταλιών που χρησιμοποιεί live, υποθέτω ότι σε όλο το κομμάτι χρησιμοποιεί το Arion Chorus, ενώ στο 2:55 που παίζει μια δυο πιο έντονες φράσεις βάζει και κάτι επιπλέον, και υποθέτω ότι μπορεί να είναι το Roger Mayer Voodoo-Vibe. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; Αν κάποιος έχει εντρυφήσει στον ήχο του Landau σε αυτή τη φάση, ή αν κάποιος έχει στην κατοχή του το Arion Chorus και το Voodoo-Vibe και το έχει χρησιμοποιήσει ανάλογα, ή αν κάποιος ξέρει ότι χρησιμοποιεί κάτι άλλο για να βγει αυτός ο ήχος (και ιδιαίτερα στο 2:55), ας βοηθήσει.

Συμφωνούμε απόλυτα αγαπητέ pan12. Επιτέλους και κάποιος που λέει τα πράγματα σωστά και μένει και στην ουσία (και το λέω χωρίς να είμαι κανένας μεγάλος fan του Petrucci). Ρε παιδιά, ο άνθρωπος έχει μια τεχνικη που μπορεί να παίξει όσες νότες θέλει, να τις χρωματίσει όπως θέλει, και το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό και άρτιο ηχητικά... γι'αυτό και είτε παίζει μόνος του στο studio, είτε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο σε ένα στάδιο, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει, αλλά παραμένει εκπληκτικό και τρομερά επαγγελματικό. Για να μην παρεξηγηθώ, σωστά είναι και όσα διάβασα στα προηγούμενα posts, αναφορικά με τους ανθρώπους που "φροντίζουν" τον ήχο του στα studio και στο live. Αλλά μην ξεχνάμε ότι ο κύριος λόγος που βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα, είναι οι άπειρες ώρες δουλειάς και το ταλέντο του ίδιου του κύριου Petrucci... τα άλλα (δηλ. ο κορυφαίος, πολύς και πανάκριβος εξοπλισμός του, το crew που πάει παντού μαζί του για να τα βρίσκει όλα έτοιμα κλπ.) απλώς αποτελούν επαγγελματικές επιλογές του, που έχει τη δυνατότητα να παρέχει ο ίδιος στον εαυτό του. Υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα κιθαριστών μικρότερου εμπορικού βεληνεκούς, που μπορεί να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να έχουν ένα "κοπάδι άριστων τεχνικών" συνέχεια μαζί τους, όμως φτάνουν σε ίδιας (ή και ανώτερης) ποιότητας τελικό αποτέλεσμα ήχου... κι αυτό πολύ απλά επειδή οι άνθρωποι δουλεύουν και αξιοποιούν το πλούσιο ταλέντο που έχουν, ενώ ταυτόχρονα είναι και δημιουργικοί, ευφυείς, και με φαντασία (πχ. Andy Timmons, Eric Johnson, Mike Landau, Scott Henderson, Allan Holdsworth, Allen Hinds, Carl Verheyen κλπ.). Να εισαι σίγουρος πάντως ότι και με το pod σου να παίξει ο αγαπητός John θα ακουστεί κατά ένα 90% κάτι παρόμοιο ηχητικά. Κι αυτό γιατί η ουσία πάντα είναι τι βγαίνει από τα δάκτυλα (άσε που προϊόντα modelling όπως το Pod, που προσφέρουν πολλά καλούδια όπως προσωμοιώσεις ενισχυτών και εφέ, μπορούν να σου δώσουν ένα αποτέλεσμα άκρως ικανοποιητικό και λειτουργικό)... Αυτά τα δύο πάνε μαζί, οπότε με το να φτιάχνεις το παίξιμό σου τεχνικά και σε περιεχόμενο, ουσιαστικά φτιάχνεις και τον ήχο σου... Τώρα τα μηχανήματα απλώς σε βοηθούν να κάνεις κάποια πράγματα ελαφρώς καλύτερα από άλλα, να έχεις μια κατεύθυνση ας πούμε προς ένα συγκεκριμένο στυλ... τέτοια πράγματα. Τέλος, επειδή από ό,τι κατάλαβα πρέπει να γουστάρεις πολύ τον Petrucci, μια μικρή συμβουλή από προσωπική εμπειρία είναι η εξής... όταν βλέπουμε κάποιον τέτοιο παίχτη που είναι άρτιος τεχνικά σε όλα τα επίπεδα, συνήθως εντυπωσιαζόμαστε από τα πιό αστραφτερά σημεία του παιξίματός του (και μιλώντας για το συγκεκριμένο, για το δεξί του χέρι και πόσο τρομερές ταχύτητες μπορεί να πιάσει, παίζοντας ταυτόχρονα με πολύ καθαρό τρόπο)... Όμως αυτό που ξεχωρίζει τον Petrucci από άλλους μεταλάδες με γρήγορο παίξιμο, είναι ότι αφενός κάνει τα κύρια πράγματα πάρα πολύ καλά (δηλ. έχει εξαιρετικό vibrato και bending, που ειδικά το πρώτο αποτελεί τη "μητέρα" όλων των τεχνικών), αφετέρου έχει γούστο στο πως να αναδεικνύει το παίξιμό του, χωρίς να το παρακάνει στα "τζιτζίκια" και κοντρολάροντας απόλυτα τη "βρώμα" του (πράγμα αρκετά δύσκολο, γιατί άλλο πράγμα οι 5-6 μεσαμπούγκηδες που αναδεικνύουν εντελώς το παίξιμό σου και τις αδυναμίες αυτού, και μάλιστα σε τρομερά υψηλές εντάσεις, κι άλλο ένα pod όπως στην περίπτωσή σου). Αυτό το τελευταίο το είπα, γιατί ήταν κάτι που κατάλαβα δυο τρία χρόνια μετά που άρχισα να παίζω κιθάρα, όταν με έκαναν κάποια άτομα να συνειδητοποιήσω πως χωρίς καλό vibrato, και χωρίς αίσθηση πως να το χρησιμοποιείς, δεν πας πουθενά... Αυτά. Καλό βράδυ σε όλους!

Πληροφοριακά, έτσι την κρατάει και ο Henderson. Υπάρχουν βιντεάκια που το εξηγεί, αλλά δεν θυμάμαι τώρα ποια ήταν αυτά... Δείτε και δω. Προσέξτε το δεξί του χέρι, φαίνεται καθαρά.

Μην έχεις κανένα πρόβλημα. Είσαι σίγουρα οκ. Απλώς σου έλεγα να τα βρεις για να ξέρεις και συ ο ίδιος ακριβώς. Αλλά τα 8 πετάλια που λες ούτε 500 mA συνολικά δεν θα είναι πιστεύω. Στο λέω κρίνοντας κι από το δικό μου εξοπλισμό, όπου πετάλια αντίστοιχα με τα δικά σου έχουν power consumption από 2,5 έως 50 mA (κομπρέσορες, boost, eq, κουρδιστήρια κλπ.). Επομένως καταλαβαίνεις ότι είσαι πολύ άνετος, και μπορείς να προσθέσεις και πολλά ακόμα εάν θες. Απλώς για να μην λέμε λόγια του αέρα, όποτε δεν βαριέσαι, ρίξε ένα ψαξιματάκι και σημείωσε κάπου αυτό τον αριθμό να τον ξέρεις, για να τον ελέγχεις κάθε φορά που σκοπεύεις να προσθέσεις άλλο ένα πετάλι στον εξοπλισμό με την ίδια τροφοδοσία.

Δες σε καθένα από τα πετάλια που έχεις την ένδειξη σε mA (το λεγόμενο power consumption), και κάνε το συνολικό άθροισμά τους. Το 1-Spot "handles from one to over twenty guitar pedals (1700mA max!)", όπως αναφέρει στη σελίδα του προϊόντος. Επομένως, αν το συνολικό άθροισμα σε mA των πεταλιών σου είναι λιγότερο από 1700mA, είσαι οκ. Χωρίς να ξέρω το power consumption των πεταλιών σου, κατά ένα 99% είσαι μια χαρά, διότι τα 1700mA του 1-Spot είναι πάρα πολλά...

Καλημέρα σε όλους! Ρε παιδιά (αναφέρομαι στο παιδί που άνοιξε το θέμα και σε όσους δεν τους αρέσουν κάποιοι από τα εμπορικά ονόματα που έχουν αναφερθεί), καλό είναι να καταλάβουμε ότι οι έννοιες μουσική και μουσική βιομηχανία είναι διαφορετικές, και απλά πορεύονται αλληλοεξαρτώμενες (τι είπα πάλι ο καραγκιόζης!)... Για να εξηγήσω, θα πω ένα δυο πραγματάκια πάνω σ'αυτό: 1) Πολλά από τα πολύ εμπορικά ονόματα της rock, pop, και R'n'B, έχουν κερδίσει και με το παραπάνω αυτή την εμπορικότητα τους. Μιλάμε για καλλιτέχνες που πέρα από τεράστιο ταλέντο, έχουν δουλέψει σε σημείο που ούτε μπορείτε να φανταστείτε για να βελτιωθούν σαν μουσικοί και σαν performers. Τρανό τέτοιο παράδειγμα η Beyonce... Σε περίπτωση που κάποιοι από εσάς δεν την έχετε ακούσει να τραγουδάει live, απλά κατεβάστε να δείτε τα live στο Wembley, The Beyonce Experience, και live στην Atlanta των Destiny's Child... Εκτός από το γεγονός ότι είναι θεά, θα είναι δύσκολο να βρείτε πιο αψεγάδιαστη ζωντανή ερμηνεία (ενώ είναι επίσης η μοναδική γυναίκα που τραγουδάει ζωντανά και χορεύει σαν τρελή ταυτόχρονα, και η φωνή της δεν "χάνει" ούτε στο ελάχιστο)... 2) Καλό είναι να βγάλουμε από το μυαλό μας την καραμέλα ότι όταν κάτι είναι εύπεπτο, σημαίνει ότι δεν είναι ποιοτικό. Εν'ολίγοις, όταν μιλάμε για ένα hit της Britney, μην κολλάτε μόνο στο αν ο στίχος λέει "oops I did it again"... ακούστε λίγο και την εκτέλεση του κομματιού, και την παραγωγή... και θα καταλάβετε ότι μιλάμε για ένα εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα για το οποίο ευθύνονται κάποιοι κορυφαίοι μουσικοί που παίζουν εκεί μέσα, ένας κατά πάσα πιθανότητα τρομερός παραγωγός και άλλοι πολλοί... το λέω αυτό για να καταλάβουμε ότι όταν κάτι έχει τόση φοβερή υποστήριξη υψηλότατης ποιότητας, είναι και φυσιολογικό να "φτουρήσει" και εμπορικά, και με την αξία του... 3) Αγαπητέ Superfunk, συμφωνώ κι επαυξάνω με όσα λες, γουστάρω πολύ και την Aguilera (ειδικά το back to basics ήταν τρομερό, απίστευτο άλμπουμ), όμως σε αντίθεση με εσένα και τη θεά Aretha, πιστεύω ότι η σπουδαιότερη σύγχρονη γυναικεία φωνή είναι η Jill Scott (για όσους δεν την ξέρουν, ας ακούσουν το κομμάτι hate on me)... Αυτά.

Ίσως είναι, ίσως όχι. Πάντως είναι σίγουρα από τους κορυφαίους ντράμερ της ιστορίας της ροκ. Σε καμία περίπτωση. Από τους ροκάδες είπαμε, ίσως είναι κι ο κορυφαίος. Όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν μιλάμε για drums, κρουστά, και γενικά ρυθμό, είναι άλλες μουσικές που έχουν τον πρώτο λόγο. Μιλάμε για λάτιν, funk, jazz, ινδική μουσική, βουλγάρικη κλπ... Αυτό που κάνει τον Bonham μεγάλο, είναι ότι στην εποχή του υπήρξε πρότυπο όχι μόνο για τους ροκάδες, άλλα και για τους τζαζίστες, όπως και γενικά για όλους τους ντράμερ. Για αυτό μόνο σίγουρα μπορεί να ειπωθεί ότι είναι από τους κορυφαίους ντράμερ γενικώς, όχι όμως να φτάσουμε στο σημείο να λέμε ότι είναι από τους δύο κορυφαίους γενικά στην ιστορία!

Ναι, το έχω δει αυτό το demo (φαίνεται ωραίο πετάλι). Επίσης ο Henderson σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε πως αφήνει το Maxon SD-9 και το αντικαθιστά με το VOP-9. Γενικώς, τα συγκεκριμένα πετάλια της Maxon μου βγάζουν κάτι πολύ "αλήτικο", γι'αυτό μ'αρέσουν. Και ηχητικά μου αρέσουν από αυτά που έχω ακούσει. Όμως και με τα Barber κόλλησα, λόγω καθαρότητας κυρίως... Δεν ξέρω ρε γαμώτο, μακάρι να τα είχα όλα μπροστά μου για 2 ωρίτσες να κατέληγα κάπου :)... αλλά αυτό είναι πολυτέλεια... Το καλό είναι ότι σε όποιο και να καταλήξω από όλα όσα έχουν αναφερθεί στο topic, νομίζω ότι θα μ'αρέσει.

Εντάξει, όταν λέω SRV καταστάσεις, το λέω αφενός για να καταλάβετε το στυλ παιξίματος (όχι ότι στόχος μου είναι να αντιγράψω στεγνά τον ήχο του SRV, οπότε και όντως θα έπρεπε να πάω προς Fender μεριά), αφετέρου για να μην πω tubescreamer, καθώς δεν θέλω να αγοράσω απαραίτητα ένα tubescreamer (τουναντίον θα έλεγα), αλλά ένα πετάλι που θα μπορεί να παρέχει καθαρότητα σε chords. Επίσης, δεν ξέρω αν έχετε δοκιμάσει την Parker MidiFly (είναι παλιό μοντέλο, και δεν νομίζω να έχει κυκλοφορήσει και πολύ), αλλά είναι μια κιθάρα που μπορεί να ροκομπλουζάρει πολύ ωραία στους μονούς μαγνήτες... Ήδη με τον drive ήχο του ενισχυτή, τα αποτελέσματα είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά. Τέλος, έχει κανείς άποψη για τα Barber; Όσο περνούν οι μέρες καταλήγω προς τα εκεί. Απλώς σκέφτομαι και το Tone Pump, αντί του LTD.

Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα. Άσε που γενικώς πάντα καλό είναι να ξεκινάμε από το καθαρό κανάλι... Έχεις δίκιο, μπερδεύτηκα εδώ. Πάντως καλό είναι να πούμε ότι και οι modelling ενισχυτές έχουν αποτελέσει επιλογή για πάρα πολλούς κιθαρίστες, και τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά (τρανό παράδειγμα ο Holdsworth που είπα πριν).

Κρίμα ρε γαμώτο... ας ελπίσουμε ότι αφού ανιχνεύτηκε νωρίς, όλα θα πάνε καλά. Περαστικά του, και όσο γίνεται με λιγότερη ταλαιπωρία...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είστε όλοι τόσο μανιακοί υπέρ της λάμπας και αρνείστε να παραδεχτείτε ότι υπάρχουν και καταπληκτικοί τρανζιστοράτοι ενισχυτές. Κι εγώ με λαμπάτους παίζω, αλλά έχω δει υπέροχα πράγματα να ακούγονται από τρανζιστοράτους. Ο ίδιος ο Holdsworth που έχει παίξει με τα πάντα εδώ και 40 χρόνια, και που τυχαίνει να είναι ένας κιθαρίστας που σε θέμα ήχου βάζει τους πάντες κάτω (και στα περισσότερα άλλα θέματα επίσης για την ακρίβεια :)), κυρίως χρησιμοποιούσε λαμπάτους στην πορεία του (και έχει πει ότι για τον ίδιο μάλλον ο καλύτερος ενισχυτής που υπήρξε είναι ο Mesa/Boogie Dual Rectifier των αρχών των 90's), αλλά για μια πολύ μεγάλη περίοδο μέσα στη δεκαετία που διανύουμε έπαιζε με τους DG-80 της Yamaha, και μάλιστα με εκπληκτικά αποτελέσματα... Αφήστε που, και τον εξοπλισμό του Edge και του Van Halen μαζί να αποκτήσει κάποιος, άμα τα δακτυλάκια δεν τραβάνε, τι να κάνει η λάμπα; Εν'ολίγοις ας κρίνουμε με τα αυτιά και όχι με ταμπέλες. Και μια παρατήρηση για το τέλος... Εκτός από το ότι ο τρόπος που παίζει κάποιος αποτελεί το 90% του προσωπικού του ήχου, το υπόλοιπο 10% για το οποίο ευθύνεται ο εξοπλισμός του, προσδιορίζεται από κάποια πράγματα πολύ περισσότερο από ό,τι η ταυτότητα (λαμπάτος ή τρανζίστορ) του ενισχυτή. Τι εννοώ; Σκεφτείτε τον Eric Johnson να παίζει κανονικά με τους Marshall και τους Fender του, αλλά χωρίς τα tape echos του, και αντίστοιχα πάλι φανταστείτε τον να παίζει με τα tape echos του, αλλά με τρανζιστοράτους ενισχυτές αντί για τους λαμπάτους του. Ακόμα πιο ακραίο παράδειγμα, ο Edge με τα άπειρα delay του, ή ο Lukather με τα "μακρά" delay του... και η λίστα συνεχίζεται... Αυτό απλά για να απομυθοποιήσουμε και λίγο την αξία της λάμπας... Πάνω από όλα είναι το παίξιμο, και μετά η φαντασία και η συνειδητοποίηση των πραγμάτων που μπορούμε να κάνουμε ώστε να ακουστούμε καλά (χωρίς να γελοιοποιούμαστε)...

Νομίζω ότι δεν υπάρχουν κανόνες σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν ισχύει ότι κάθε λαμπάτος έχει καλό καθαρό ή καλό drive, ή το αντίστοιχο για έναν τρανζιστοράτο... Νομίζω ότι σε κάθε περίπτωση είναι καλό να μιλάμε για συγκεκριμένους ενισχυτές, και όχι να κάνουμε γενικεύσεις του τύπου, "είναι λαμπάτος, άρα κάνει καλά τα εξής πράγματα, ενώ ο άλλος, δεν τα κάνει"... Επομένως έχει νόημα ένας Fender Twin Reverb να παιχτεί με μια παραμόρφωση από πετάλι, όπως μπορεί να έχει και νόημα το ίδιο με ένα Roland Jazz Chorus.

Όλες οι προτάσεις είναι ωραίες, αλλά επειδή δίνω βάση πολύ στο dirty rhythm παίξιμο αλά Johnson που λέγαμε πριν, τελικά λέω να πάω προς Barber LTD μεριά (σας έστειλα λίγο ε; :)). Το ξέρω ότι ουσιαστικά έτσι βγαίνω εκτός αρχικού προσανατολισμού (δείγμα της σταθερότητας όλων των κιθαριστών σε θέματα εξοπλισμού), όμως μετά από αυτά που άκουσα έμεινα πάλι εντυπωσιασμένος, και από τον ήχο του, και από την τιμή. Βασικά μου μοιάζει σαν εκείνο το πετάλι που μπορεί να προσφέρει καλύτερα αυτό που έχω στο μυαλό μου. Εγκρίνετε με αυτή την απόφαση; Πάλι θα ήθελα να ακούσω γνώμες κατόχων ή όσων το έχουν δοκιμάσει. Κοιτάζοντας και σε παλαιότερο θέμα είδα πολύ θετικές κριτικές από τα μέλη εδώ. Και μια ακόμα ερώτηση; Γνωρίζετε πόσο το δίνει ο Κουρμπής;