Κακομαθημένα μου,μην παραγγείλετε delivery σήμερα.

Πρίν λίγο, βγήκα για να πάω στο σούπερ μάρκετ,και μπροστά στα μάτια μου έπεσε ένα παιδί. 

Από τα πιό αγαπημένα μου ποιήματα,του Τάκη Παπατσώνη.

ΠΡΩΤΕΣ ΧΛΟΕΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Οι πρόδρομοι όλοι

στο προσκλητήριο απόψε

παρόντες·

η ψύχρα, η υγρασία,

η σκοτείνια,

όλη η κρυμμένη

άνοιξη εδώ κάτου,

τόσο χαμηλά,

στο σβώλιασμα του χώματος,

στο μέστωμα του αγριολούλουδου,

κι ο ακαταπόνητος

χτύπος της καρδιάς,

(γιατί χτυπάει

αυτή η καρδιά;)

χίλιες εικασίες η κάθε σφυριά της

κι άλλες τόσες

αβεβαιότητες:

ένας τυφλός

δεν είναι πιο αβέβαιος

ακούοντας να δουλεύει

το σκεπάρνι,

αν τάχα ο εργάτης

φυτεύει

τα νέα του δέντρα,

ή αν ανοίγει

βιαστικά μνήματα

στις χλόες.

Καλά,άμα είναι έτσι,πιστεύω κι εγώ στον Άγιο Βαλεντίνο.