ΑpussyΑ

Αστο φίλτατε, δεν σώνεται με τίποτα, έπαθα σοκόλημα, πάλι καλά που με ξύπνησες...του κάκου, ούτε και εγώ θυμάμαι την τελευταία φορα που ΔΕΝ έκανα initialize σκληρό δικό μου ως GPT...

Γκουντ φακιν πόιντ, εχεις απόλυτο δίκιο και για να πω την αλήθεια εν ετη 2022 μαλλον GPT είναι...εχει μείνει το μυαλό μου πίσω στο 2010 στο συγκεκριμένο θεμα...good point παντως...

Oh, boy... OK, για να μην μπερδευομαστε ας ονομάσουμε τον παλιό σου δίσκο #1 και τον νεο #2. Το τελευταίο πράγμα που έγινε είναι οτι έστησες λειτουργικο στον #1 ενώ ο #2 ηταν συνδεδεμένος. Αυτό σημαίνει οτι ο #1 ξέρει την ύπαρξη του λειτουργικου στο #2 οπότε ο bootloader που αναλαμβάνει είναι στον #1. Αυτό που δεν θέλαμε. Θα πρέπει να διορθωθει το MBR δυστυχώς (και για αυτό ειναι σημαντικότατο να μην υπάρχει τιποτα συνδεδεμένο όταν κανεις install εκτός απο τον δίσκο που θα δεχθει το λειτουργικο, την είχα πατήσει 2-3 φορές παααρα πολλά χρονια πριν και ήταν σκληρό και επωδυνο μαθημα). Κάνε ένα τεστ σε παρακαλώ. Reboot, επελεξε απο το bios τον δίσκο #2 και δες αν θα ξεκινήσει το λειτουργικό του δισκου #2. Αν όντως φορτώσει (αρα ΔΕΝ σου πεταχτει η λιστα επιλογης των 2 λειτουργικων, αυτο θα γινει οταν εκκινησεις το λειτουργικο του #1, δεν σου πετάξει error οτι δεν βρισκει bootable device κοκ) τότε πιθανόν να σε βοηθήσουν οι οδηγίες αυτού του link: https://www.diskpart.com/windows-10/remove-dual-boot-windows-10-4348.html Αν δεν σου bootάρει (το πιο πιθανό) θα πρέπει να φτιαχτει και το MBR και του #2. Μακάρι να μπορουσα να βοηθησω πραγματικά, αλλα η τελευταία φορά που την έπαθα και επρεπε να καθαρίσω τα χάλια μου manually ήταν πριν απο τουλάχιστον 12 χρόνια. EDIT: sorry, MBR=Master Boot Record

Χαίρομαι που υπάρχει άλλος ένας τρελλός με την τεχνολογία αλλά ειλικρινά ανατρίχιασα με το θρεντ...και το λέω αυτό ως computer-head που ξεκινησε αρχές 80 με Spectrum 48K, μεταπήδησε σε Atari 1040ST (ίδια 10ετια, με εγχρωμο μόνιτορ, έτσι? Και εκει εγιναν και τα πρωτα βηματα προγραμματισμού) μετα σε PC compatible με 8088 (εγκατέστησα και τον μαθηματικό συνεπεξεργαστη 8087 με τα χεράκια μου και τον πρώτο σκληρό μου δίσκο που ήταν 5 κιλά, παλι ιδια 10ετια, α ρε DOS), σε 80287 κλπ κλπ... Όσο και αν τα αγάπησα τότε, όσο και αν είμαι ακόμα τρελλός με την τεχνολογία και τους υπολογιστές, δεν θα ήθελα ούτε να βλέπω τα συγκεκριμένα συστήματα (βασικά οτιδήποτε πριν από intel sandybridge συστήματα). Αλλά χαίρομαι που κάποιος τα αγαπάει, τα εκτιμά και τα φροντίζει ακόμα...

Ενταξει, αυτό είναι άλλο πονεμένο θέμα (κοντά είμαστε, άλλη εταιρεία) αλλά 40ΜΒ/sec από USB3 end to end από ότι καταλαβαίνεις είναι ΟΚ απόδοση για USB2, τελείως εκτός προδιαγραφών για USB3. Αυτό ήταν το point μου και ειδικά στους USB3 εξωτερικούς σκληρούς και sticks πεφτει πολλή κοροιδια εδω και πάαααρα πολλά χρόνια. Να στο θέσω διαφορετικά (και δεν μιλάω θεωρητικά, έχω τα μέσα, το βλέπω κάθε μέρα για χρόνια), αν ένας δισκος ειναι USB3, αν είναι μηχανικός γίνεται ο ίδιος το bottleneck (εχω και δίσκους που βαράνε και πάνω απο 150MB/s σε read/write σε USB3 και πάνω απο 200ΜΒ/s σε sata3, βλεπε WD Gold 8Tb). Αν είναι SSD της προκοπής, πλησιάζει στο να κάνει saturate το ίδιο το πρωτοκολλο (π.χ. SSD Samsung 850Pro 512Gb σε σωστή εξωτερική θήκη με σωστό chipset και συνδεδεμένο σε USB3 με σωστό implementation). Μιλαμε για 550ΜΒ/s? Οχι, μιλάμε για πανω από 400MB/s για τον συγκεκριμενο SSD. Και απο την άλλη τον καρφώνεις σε μια native sata3 στην μητρική σου και αναλόγως με τον SSD παίρνεις και 500-550MB/s οπου εκει πλεον bottleneck γινεται η sata3. Ενας απο τους λόγους που έχουμε μεταβει σε M2 PCIE3 και PCIE4 εδω και καιρό.

Στην πράξη αν βλέπεις 25ΜΒ/sec, το implementation του πρωτοκόλλου των συσκευών σου (είτε απο την μερία του σκληρού και πολύ πιο σπανια - εκτός και αν μιλάμε για 3rd party controller - από την μεριά της μητρική σου) είναι - και θα το θέσω ήπια- όχι ιδιαίτερα πετυχημένο. Αν μίλαγες για 40-45MB/s (μαξιμουμ έτσι, γιατι αναλόγως και με τον τυπο και μέγεθος των αρχείων και ανεξαρτήτως πρωτοκόλλου πάλι μπορεί να είναι στο ναδίρ) θα έλεγα, μιά χαρα για USB2.

Αν δεν κάνω λάθος τo USB2 πρωτοκολλο υποστηριζει θεωρητικά έως και 480 Mbit/s, το οποιο μεταφράζεται σε 60ΜΒ/sec.

Για το #2, 40MB/s είναι USB2 απόδοση (το πρωτοκολλο τελικιάζει γύρω στα 60ΜΒ/s αν θυμάμαι καλά). Αν οι δίσκοι σου διαφημιζονται ως USB3 παραείναι μακρια (αν είχαν συνδεθεει σε USB3 θύρα πάντα). Ότι ανέφερα (και δεν το λεω θεωρητικά) πιο πάνω πέρι cases, και τι chipsets/controllers εχουν στην πραγματικότητα. Και σε τετοιες ταχύτητες ούτε το γεγονός οτι οι blue σπινάρουν στις 5400rpms δικαιολογεί αυτή την απόδοση (αν είχαν συνδεθεί σε USB2 θυρες το δικαιολογεί). Anyway, όπως το είπες, κουβέντα να γίνεται...

1) Κανένα πρόβλημα, αλλά θα πρεπει να ξαναστήνεις από την αρχή, ακόμα και "καλό" image να έχεις πάλι θέλεις λιγη ώρα. 2) Δες το *** στο προηγουμενο μου post, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν παιρνεις USB3, USB3 ειναι οι δισκοι, όχι οι controllers στις θήκες των εξωτερικών, όχι πραγματικό USB3 anyway σε επιπεδο απόδοσης 3) Απολύτως σεβαστό απο εμένα.

Θα διαφωνήσω με σεβασμό. Για το #1, ο SSD που υπονοείς εκτός από το γεγονός οτι είναι καρά no-name (red flags τόσο για την αξιοπιστία, όσο και για την απόδοση και την όποια υποστηριξη και επίλυση προβλημάτων μέσω firmware) είναι και μόλις 120Gb. Εκτός απο το λειτουργικό χρειαζόμαστε και χώρο για τα προγράμματα και το rule of thumb στους SSD είναι οτι δεν τους "πιτάρουμε" (από ένα ποσοστό και μετά η απόδοση παίρνει την κατιούσα, εξαρτάται και απο τον controller αλλά αυτό ειναι το rule of thumb). Για το #2, εξωτερικός συνήθως σημαίνει σύνδεση μέσω USB (παλαίοτερα ίσως και με eSata, ακόμα παλαιότερα ίσως και με firewire). Δεν συγκρίνεται η πραγματική (όχι στα χαρτιά) απόδοση εξωτερικού USB δίσκου με native sata κατευθείαν στην μητρική***. Αντιπροτείνω κάτι που κάνω για δεκαετίες, "συρταρια" σκληρών για τους δίσκους data storage (χωρις εργαλεία) οπου πλέον μπορείς να χρησιμοποιήσεις σαν "δισκέτες". Σε συνεργασία είτε με μια εξωτερική USB θήκη, είτε με ένα USB interface, είτε με ένα USB dock (για οταν χρειαστεί, π.χ. αν για κάποιον λογο ο υπολογιστής δεν μπορεί να εκκινήσει κανονικά ουτως ώστε ο χρήστης να μπορεί πάντα να έχει access σε αυτά τα data σε κάποιο άλλο σύστημα). Για το #3, συμφωνώ απόλυτα με την λογική του backup (που θα γλιτώσει άπειρο χρόνο στο config στο μέλλον), διαφωνώ ώς προς το μέσον αποθήκευσης. Τα USB sticks είναι ότι χειρότερο για backups, ανεξαρτήτως τίμής. Είναι εξαιρετικά για να μεταφέρεις αρχεία (που προφανώς υπάρχουν ήδη σε ασφαλές μέρος) από ένα σύστημα σε άλλο. Εδώ θα μπορούσε ο χρήστης να χρησιμοποιήσει και κάποιο cloud δεδομένου οτι μιλάμε για μικρά αρχεία και δεν μας ενδιαφέρει και τόσο η όποια ιδιωτικότητα. Από την άλλη, αυτή είναι η δική μου εμπειρία και έτσι σκέφτομαι εγώ... ***Υπάρχει μια εξάιρεση, αν μιλάμε για εξωτερικους δίσκους με κάποιο τουρμπάτο ASMedia controller που είναι πραγματικά USB3 (ναι, έχω και απο δαύτο, διπλό dock, κυρίως για να παιρνω backups και 2 εξωτερικές θήκες με τέτοια chipsets για χρηση καθαρά με SSD) αλλά και πάλι, προσωπικά όταν έχω επιλογή πάντα προτιμώ native sata συνδεση.

Φυσικά και το έχεις έτσι γιατί είναι η πιο ασφαλής λύση. Οι ανάγκες αλλάζουν, σιτ χάπενς κοκ, αυτό το σενάριο δίνει την μέγιστη δυνατή ελευθερία και μηδέν προβλήματα (πλήν του να προλαβαίνεις να πατάς σε κάθε boot-reboot το F8, F12 κοκ για να επιλέγεις ποιο λειτουργικό θέλεις να εκκινησεις, αλλιώς ξεκινάει το λειτουργικό του πρώτου boot device που έχεις ορίσει στο bios). 20 χρόνια πριν που δεν είχα χρήματα για έξτρα δίσκους, έστηνα και tri-boot στον ίδιο σκληρο και μετά καλή τύχη όταν ήθελα να αφαιρέσω ή να στήσω από την αρχή κάποιο από αυτά (για να μην ρίξω στο τραπέζι 1-2 απο αυτά τα λειτουργικα να είναι και κάποιο Linux distro).

Να πω την μαύρη αλήθεια, δεν έχει χρειαστεί έως τώρα να εγκαταστήσω δύο Win10 λειτουργικά (στον ίδιο ή σε διαφορερικούς δίσκους) αλλά έχω κάνει το ίδιο πάμπολες φορές με διαφορετικές εκδόσεις Win (και με Linux ενίοτε), πάντα σε διαφορετικούς δίσκους και ως multi-boot (το 2ο, 3ο κοκ λειτουργικό ξέρουν την υπαρξη του πρώτου, οπότε η επιλογή του ποιου θα εκκινησεις γίνεται αποκλειστικα με το boot manager των Win) και ως πλήρως αυτόνομων λειτουργικών (κανένα λειτουργικό δεν γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου, η επιλογή του ποιου λειτουργικό θα εκκινησεις γίνεται manually απο εσένα μεσω του boot manager της μητρικής). Σχετικά με το license και τα Win10, μπορεί κάποιος να αγοράσει ένα license που επιτρέπει με το ίδιο key να είναι ενεργά δύο συστήματα (το ξέρω απο πρώτο χέρι γιατι έχω αγοράσει τέτοιο εδώ και μερικά χρόνια, 11 ευρώ τότε αν θυμάμαι καλά) οπότε ίσως έτσι να ξεπεραστεί το πρόβλημα με το activation των Win10***. Αν θέλεις τα δύο λειτουργικά σου να είναι παντελώς αυτόνομα (το ένα να μην γνωρίζει την ύπαρξη του άλλου, που σημαίνει οτι και να καταστραφεί ή φάει μπόμπα το ένα απο τα δύο δεν θα υπάρχει καμία απολύτως επιπτωση στο άλλο), ΠΡΙΝ εγκαταστήσεις το δεύτερο λειτουργικο, ξεσύνδεσε τον δίσκο που έχει το πρώτο λειτουργικο (ξεσυνδεσε το power cable ή το sata cable, οποιο σου είναι πιο εύκολο) και αν υπάρχουν και άλλοι δισκοι (για data storage κοκ) ξεσύνδεσε τους και αυτούς (ετσι δεν θα γραφτεί απολύτως τίποτα σε κανένα MBR κανενός δίσκου με πληροφορίες για τους άλλους δίσκους/λειτουργικά, όλα θα είναι πλήρως αυτόνομα). Μετά το τέλος της εγκατάστασης συνδεσε τους όλους παλι. Η επιλογή του ποιου λειτουργικου θα ξεκινάς θα γίνεται καθαρά manually μέσω της μητρική σου (κατά το boot, συνηθως είναι το F8 ή F12 - τσέκαρε το manual της μητρικής σου- για να σου βγεί η λίστα με τα διαθέσιμα "μέσα" που μπορούν να εκκινήσουν). ***Θα σου στείλω με PM μερικά sites από τα οποία έχω αγοράσει χωρίς θέμα, για να μην κάνουμε διαφήμιση (ναι, είναι νόμιμα).

Μα δεν θα φανεί τιποτα το ιδιαίτερο από τις φωτογραφίες... 2 απο τις 3 κιθάρες μου έχουν υποστεί ακριβώς τις ίδιες αλλαγές, ή 3η ακολουθεί από πολύ κοντά. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για φάγωμα μπράτσου στο πίσω μέρος, αλλαγή radius ταστιέρας, τάστα (άλλη διάσταση και ενίοτε και υλικό), locking tuners, αλλαγή nut, αλλαγή string tree, aftermarket bridge plate, top plate screws, block, saddles και tremolo springs, χειροποίητο tremolo arm, pickguard (με notch mod για να μην χρειάζεται να λυνω μπράτσο κάθε φορά που θέλω να ρυθμίσω relief), wiring και μαγνήτες. ΥΓ: αναλυτικά εδώ

Άστο, τι να ποστάρω, 3 έχω όλες και όλες, το μόνο που έχει μεινει ανέγγιχτο και στις 3 είναι το σώμα αυτό καθαυτό.

Προσωπική μου άποψη, δύο ίντσες διαφορά στο scale δεν νομίζω να κάνουν ένα μπάσο λιγότερο ή περισσοτερο ευκολόπαιχτο. Αν φοβάσαι οτι θα σε προβληματίσει η διαφορά στις αποστάσεις στα τάστα σε σχέση με μία κιθάρα (τι scale κιθάρες παιζεις?) τότε καλύτερα κατέβα στις 30" ή και χαμηλότερα. Για μένα την μεγαλύτερη διαφορά (οπως ακριβώς και στις κιθάρες) κάνει το μπράτσο (να σου "καθεται" καλά στο χέρι, υποκειμενικό) και να φέρεις το action εκεί ακριβώς που θέλεις για να μην το "πολεμάς", χωρίς παρατράγουδα. Για μένα, μείνε στο "κανονικό" scale (εκει στις 34"), απείρως περισσοτερες επιλογές για καθε budget και ηχητικές προτιμήσεις (και αυτο σημαντικο, εγραψα την ιστορία μου πιο πανω, πηρα Jazz bass και σε 2 εβδομαδες το έστειλα γιατι ούτε ηχητικά δεν με καλυπτέ, λαθος επιλογή). Και αν δεν ψάχνεις συγκεκριμένο ήχο, πάρε και κάτι πιο ευέλικτο απο τις "παραδοσιακες" επιλογες (J, P, J+P κοκ). ΥΓ: Α ναι, ξέχασα, υπάρχει στην οικογένεια και ένα short scale ΗΒ μπασο (δεν το έβαλα στο poll, ουσιαστικά δεν είναι δικό μου, ούτε παίζω με αυτό), είχε αγοραστεί για το πρωην έτερον ήμισυ (πολύ μικρά χέρια κοκ). Το μόνο όργανο του οποίου ποτέ δεν κατάφερα να ρυθμίσω ικανοποιητικά το intonation (αντε στα πρώτα 7 τάστα σε όλες τις χορδες να ήταν ΟΚ, απο εκει και κάτω, βαράτε βιολιτζήδες, με ότι σεταπ, χορδες κοκ)...υποθέτω οτι στο συγκεκριμένο το πρόβλημα ειναι κατασκευαστικό (καλα, 80-85 ευρώ έκανε τότε) αλλά από τότε οτιδήποτε είναι short scale το έχω πάρει απο φόβο.

Εσυ τουλάχιστον αδερφέ είσαι μπασίστας...εγώ ούτε ήμουν και δεν θα έλεγα οτι και τώρα είμαι μπασίστας (εδώ καλά καλά δεν είμαι κιθαρίστας, τα κόντρα φλαμπούτσο και το Αφρικανικό μονόχορδο είναι το οργανα μου). Το Aria Pro II το πήρα σε μια στιγμή απελπισίας γιατι ενώ ηχογραφούσα απο αρχές '90 και τα μπάσα στα κομμάτια μου, πάντα ζητουσα δανεικά (ναι, εχω ηχογραφήσει και με Fender του '74, ένα 20άκιλο με P και J μαγνητες). Εκανα την δουλεια μου σε μερικά κομμάτια αλλα δεν με βολεψε ποτέ. Ηρθε το πρώτο GSR200 (passive EQ τότε) ευχαριστιόμουν το παίξιμο (τα μπράτσα των μπάσων Ibanez είναι ενα και ένα για μένα, ανωμαλία). Αν θυμαμαι καλά το πουλησα σε φίλο γιατι το ειχε αναγκη ή κατι τετοιο. Όταν επρεπε να περάσω μπασα σε μερικά νέα κομματια, παμε παλι απο την αρχή. GSR200 αλλα είχε αλλαξει το μοντέλο και μου ηρθε με active EQ. Του οποιου η μπαταρια για καποιον λογο τελειωνε σε χρονο ρεκορ (ακομα και χωρις καλώδιο), Του εβγαλα τα μάτια, ε λεω κατσε να παρω κατι σοβαρο να τελειωνω με αυτο. Ερχεται το Classic Vibes Jazz, λεω, επιτέλους, λατρευω τα maple μπρατσα/ταστιερες στις κιθαρες, θα μου κάτσει. Η απολυτα αποτυχημένη επιλογη. Ηχος καμία σχεση με εμένα, μπράτσο καμία σχεση με αυτό που θέλω. Ισα που προλαβα να του βάλω flats, 2 εβδομαδες μετα, τις εβγαλα, εβαλα τις δικές του και αγγελια. Το SR300 ειναι και το πρώτο μπάσο (και μοναδικο μεχρι στιγμής) που δεν το έχω μόνο για ηχογραφησεις αλλά πραγματικά γουστάρω να παίζω και για την ευχαρίστηση μου. Για την ακριβεια μέσα απο το παιξιμο του συγκεκριμένου, έχουν βγεί και κομμάτια που στηρίζονται πολύ περισσοτερο στο μπάσο και λιγότερο ή και καθόλου στην κιθάρα. Αλλά όσο λειτουργεί, δεν πάει πουθενά (και αν τα παίξει, πάλι Ibanez με τα ίδια χαρακτηριστικά και παρόμοια τάξη τιμής και πάπαλα).

Μετά απο ένα Aria Pro, δύο Ibanez GSR200 (ενα με passive EQ και ένα με active), ένα Harley Benton 6χορδο και ένα Classic Vibes Jazz, τελικά πήρα το συγκεκριμένο (Ibanez SR300) πριν από 9 χρόνια και ηρέμησα. Flats από την πρώτη μέρα (το σετ που μετέφερα απο μπάσο σε μπάσο) και πάπαλα. Πανάλαφρο, τρελλαινομαι για το μπράτσο του, σεταρισμενο με χαμηλό action, πληθώρα επιλογών για ήχους και τιμή χώμα (κανά 300άρι απο ότι θυμάμαι, τότε)...προσωπικά δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω.

Εχω δικό μου καθαρό ήχο, δεν κυνηγάω κάποιου άλλου αδερφε. Με τις κατάλληλες ρυθμίσεις και booster και άλλες 3000 ρυθμίσεις που έχει το modeler μου μπορει να διαφοροποιηθει, αλλά αφενος δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην εποχή όπου όταν αλλάζεις θέση στον επιλογέα μαγνητών να αλλάζει κανάλι ενισχυτή ή preset modeler αυτόματα , αφετέρου το θέμα είναι να έχεις μια ρυθμιση για όλες τις θέσεις. Το Single Coil voicing των FS1 ΔΕΝ γινοταν να φυγει με τίποτα, αυτό το scooped πραμα (και ειναι και hot ο συγκεκριμένος έτσι?) με τα συγκεκριμένα πρίμα, δεν εβγαιναν με τιποτα. Το ξαναλέω, έχω κάνει ΠΟΛΥ ακραιες ρυθμίσεις μπας και, και έχω χιλιάδες ρυθμίσεις να πειράξω (οχι, δεν ειμαι καινουριος στα modelers, 9 χρόνια με AF2 και 2ο χρόνο με το AF3), ε δεν. Τι να κάνουμε. Δεν είναι όλα απλά EQ.

Ποιο υπολοιπο setup? Δύο κιθάρες πανομοιότυπες (υλικα, mods kok), ιδιο ακριβώς kitchen sink preset, καθαρός ήχος (και όταν λέω καθαρός, εννοώ ΚΑΘΑΡΟΣ). Ολοι οι bridge που έχω αναφέρει μου αρέσουν, με υπερκαλυπτουν και δεν πανε πουθενά. Οι Cruisers δεν μου άρεσαν ποτέ ιδιαίτερα απλά 2 χρόνια εμειναν στην συγκεκριμένη κιθάρα για να έχω και μια "επιλογη" για single coil voicing "μπας και" (και στο τέλος δεν την επιανα καν). Και άλλα τόσα έχω τους Fast Track 1 στην άλλη κιθάρα που απλά τους ανεχόμουν προσπαθώντας καθε λιγο και λιγάκι να tweakάρω μπας και. Δεν "ανέχομαι" πλέον για κάποιον λόγο οτιδήποτε έχει έστω και υποψία απο single coil voicing. Παρανοικό, ξέρω, ειδικά μετά απο 25 χρόνια αυστηρα με SSS κιθάρες αλλά τι να κάνουμε, προφανώς κάτι άλλαξε μέσα μου. Με αυτά τα στοιχεία του SC voicing παλευω εδω και 2 χρονια με τους Fast Track 1 (δικό μου λάθος, δική μου λάθος επιλογή απο την αρχή, η εταιρεία δεν τους διαφήμιζε ποτέ ως hum voicing μαγνητες). Ε ,με τον Pro Track δεν ειχα να παλεψω με τιποτα SC. Cut Bass, Bass στο μηδεν, τσιμπημα μεσαια και πρίμα, Prescence στο 5, KT88 λάμπες, χαμηλωμα του amp Drive (για να μην βρωμίζει), παπαλα. Με τους Fast Track 1 σε αυτες τις ρυθμίσεις βάλει άλλες 20 (πολύ ακραιες) και πάλι δεν. Σε 2 λεπτά με τον Pro Track ήμουν έτοιμος και εκει που ήθελα χωρις να ακούω κάτι που δεν μου αρέσει.

OK, μου φαίνεται οτι τα "βάσανα" μου τελειώνουν... Πριν από κάνα δύο ώρες λέω, ΟΚ, ας ξηλώσω τους Cruisers απο την #2 (ο κυριος λογος που δεν την επιανα ήταν οι Cruisers btw). Αυτή είχε τον Pro Track στην γέφυρα, λέω, δεν τον δοκιμάζω και αυτόν στην neck θέση. Μετά από την νίλα που είχα πάθει εναν χρόνο πριν οταν έκανα το ιδιο πειραμα με τον Norton S, ήμουν έτοιμος για μεγάλη απογοήτευση... Αμ δέ...οπως μπήκε, έτσι και έμεινε. Reset το βασικό μου preset και με ελάχιστες ρυθμίσεις (και όχι παρανοικές όπως όταν πολέμαω και μέχρι και χθες πολέμαγα με τον Fast Track 1 και πάλι δεν) ήμουν ακριβώς εκεί που θέλω. Το γεγονός οτι δεν ήθελα να σταματήσω να παίζω (που έχει να συμβεί αρκετο καιρό) ήταν μια πολύ καλή ενδειξη οτι είμαι σε καλό δρόμο. Αλλά επειδή το παραμύθι το έχω ξαναδεί, για καμια εβδομάδα θα παίζω μόνο με αυτή για να ειμαι σιγουρος οτι αυτός ο μαγνητης με καλύπτει (και όντως είναι έτσι, παραγγελνω όταν μπορώ άλλους 2 να συνοδευσουν τον Norton S στην γέφυρα και τα υπόλοιπα τα κοιτάω επιτοπου). Για να δούμε...

Μπα, και ο Θωμάς δίνει μήνες ως ημερομηνια παραλαβής σε αυτές τις περιπτώσεις. Ειχα κανει στο παρελθόν 2 φορές απόπειρα να παραγγειλω απο αυτούς τον Satch Track. Δεν τρέχει τίποτα, κάποια στιγμή θα πάρω έναν Seymour Duncan Little 59 neck να τον δοκιμάσω και αυτόν (και σε neck και σε middle) μπας και...τουλάχιστον μπορώ να τον βρώ όποτε θέλω και παντού... Αν δεν κάνω λάθος ο SD σχεδιάζει τους SC sized hums ως retrofit σε strats με κλασσικό wiring και components οπότε υπάρχει μια ελπίδα να δουλευουν όπως θελω και με 250άρια pots. ΥΓ: δεν ψάχνω για "hifi" ήχο, ψάχνω για κάτι που δεν ακούγεται σαν SC. Ας πουμε σαν τους bridge που έχω στις 3 κιθάρες (Norton S, Pro Track, Tone Zone S με 250Κ) αλλά για τις υπόλοιπες θέσεις και να "παιζουν" (στις συγκεκριμένες θέσεις) με 250άρια (προφανώς χωρίς να μπουκώνουν όλα). Και σίγουρα δεν με ενδιαφέρουν "μπουτικ" λύσεις που θα μου φύγει ο πάτος να τις βρώ και θα τις χρυσοπληρώσω τοιουτοτρόπως (και ως τιμή αγοράς και κερατιάτικα με μεταφορικά και δασμούς). Προτιμώ εδώ και χρόνια τις όσο περισσοτερο γίνεται mainstream λύσεις. Been there, done that (δεκαετιες πριν), πάμε για άλλα.

Αφού ανοίχτηκε και το can of worms των μαγνητών (α ρε Κωστή) για να δούμε αν κάποιος έχει καμία ιδέα για την ανώμαλη περίπτωση μου. Εδώ και μερικά χρόνια, έχω αποκτήσει μία φυσική απέχθεια προς οτιδήποτε ακούγεται σαν μονοπηνιακός (αυτό το κλασσικό scooped χαμόγελο) όπως επίσης και στον εγγενή θόρυβο αυτών. Ξεκινώντας την αναζήτηση, τελικά το πίο εύκολο ήταν οι bridge με το μοναδικό όριο να μήν είναι υπερβολικά "middy" για τα γούστα μου. Μετά από αγορές και δοκιμές, κατέληξα πριν απο χρόνια σε έναν Dimarzio Norton S (πολύ ισορροπημένος για τα δικά μου δεδομένα, σχεδόν flat, 500K αλλά με dedicated Tone pot συνήθως στο 4-5 για καθαρό ήχο) για την κιθάρα την οποία αγγίζω πλέον 99 στις 100 φορές που θέλω να παίξω, εναν Pro Track στην 2ή "ενεργή" κιθάρα (middy αλλά πολύ παιχνιδιάρικος και αυτός με 500αρια και dedicated Tone pot, επισης στο 4-5 για καθαρό) και τέλος ένας Tone Zone S που μου είχε ξεμείνει για την 3η κιθάρα που έχει πάρει σύνταξη εδω και πολλά χρόνια (με 500Κ ειναι ο πιο middy που έχω ακούσει σε σήμειο να μην τον αντέχω και να μήν γινεται tame ουτε με dedicated tone pot, με standard strat wiring με 250άρια και dedicated Tone pot είναι ο πιό γλυκός μαγνήτης που έχω ακούσει σε birdge θέση). Μέχρι εδώ καλά λοιπόν, το quest για bridge ήταν σχετικά ευκολο και ανώδυνο. Και πάμε στα δύσκολα τώρα και εδώ μιλάμε μόνο για τις 2 "ενεργές" strats. Μέχρι τότε που έκανα την αναζήτηση, έχω δοκιμάσει όλους τους πιθανους συνδυασμους με Cruisers (neck και bridge μοντέλα) και Fast Track 1 σε middle και neck. Αυτές οι κιθάρες έχουν τα Obsidianwire HSS harnesses τα οποία και θέλω να κρατήσω (treble bleed circuit, o bridge βλέπει πάντα 500Κ pots και τον αντίστοιχης τιμής tone cap, οι middle και neck βλέπουν πάντα 250Κ pots κοκ, το Tone #2 ειναι για τον bridge, το Tone #1 ειναι shared για middle και neck). Οι μεν Cruisers δεν μου κάνουν και δεν θέλει πολλή συζήτηση, έχουν καθαρά single coil voicing (scooped), το ήξερα, τους είχα πάρει για να έχει η 2η διαφορετικό ήχο αν χρειαστεί (δεν έχει χρειαστει οπότε δεν). Ο Fast Track 1 στην middle δεν θα έλεγα οτι με ικανοποιεί ιδιαιτερα, σίγουρα καλύτερος από τους Cruisers για τα δικά μου γούστα αλλά και πάλι όχι, scoopάρει εκνευριστικά στην συγκεκριμένη θέση για τα γούστα μου. Για την θέση neck είναι πολύ καλύτερος αλλα και πάλι μου την δίνει γιατι πάλι υπάρχει αυτο το χαμογελάκι με περισσοτερα πρίμα και μπάσα από ότι θα ήθελα (ή για να το πω πιο σωστά, με πολύ λιγότερα μεσαία από ότι θα ήθελα). Κάπου εκει πέρα μέσα ακούω πάλι SC και καλά κάνει γιατί η εταιρεία δεν τον διαφήμισε και ποτέ για κάτι διαφορετικό αλλά.. Προσπάθησα να βρώ στην Ευρώπη τον Dimarzio Satch Track για αυτές τις θέσεις αλλά δεν...από εκει και πάνω (σε output) στα μοντέλα που ξέρω της συγκεκριμένης εταιρείας το output αυξανεται δραματικά και με τα 250Κ λίγο χλωμό να μην μπουκώσουν όλα (ειχα κάνει περισυ μια δοκιμή με τον Norton S στο neck, με την καμία). Και επειδή ήδη αυτό το post είναι ήδη σεντόνι, πάμε σε ένα TLDR για να μην τα ακούσω: - Παρακαλώ για προτάσεις για single coil sized humbucker (γιατι δεν θέλω να ξαναγυρίσω στον θόρυβο των SC) μαγνήτες για τις θέσεις middle και neck, να "λειτουργούν/παιζουν" με 250Κ pots, όχι single coil/P90 voicing, όχι scooped, αν μη τι άλλο να είναι ανάποδο χαμόγελο (μεσαία με λίγότερα πρίμα και μπάσα) ή έστω flat (αν και δεν ξέρω αν ένας flat μαγνητης θα δουλευε στην neck θέση). - Κανένας περιορισμός σε εταιρεία αρκεί να μπορώ να τους βρω εντός EU τουλάχιστον, εμφάνιση κοκ είναι αδιάφορα. - Προορίζονται για 95% καθαρό ήχο. - Δεν με ενδιαφέρουν τα split coil κοκ, όλοι οι SC sized hums που έχω δοκιμάσει ή έχω αυτή την στιγμή μου αρέσουν απείρως περισσοτερο σε full humbucker mode (ναι, και στις ενδιαμεσες 2 και 4 θέσεις, ούτε και το πολυπόθητο "quack" με ενδιαφέρει). - Δεν θέλω να αλλάξω (προς το παρόν τουλάχιστον) το wiring, οπότε τα 250Κ pots σε middle και neck αν και περιοριστικά, θέλω να παραμείνουν. Ευχαριστώ προκαταβολικά. ΥΓ: κάποια στιγμή θα δοκιμάσω τον Pro Track στην θέση middle τουλάχιστον να πάρω μια ιδέα για το άν μπορεί να "δουλεψουν" μαγνήτες σντίστοιχου output και voicing στην συγκεκριμένη θέση με το συγκεκριμένο wiring.

Αν η κιθάρα έρθει με μαγνήτες που μου κάνουν εκεινη την στιγμη, δεν τους αλλάζω (π.χ. 57RI με 57/62, για 13 συναπτά χρόνια εμειναν ως είχαν). Αν δεν μου κάνουν, τους αλλάζω (π.χ. MIJ/CIJ 68Ris με Texas Specials, εφυγαν τα σετς με την μια και μπηκαν CS69, ή πριν απο 2 χρόνια που συνειδητοποιησα οτι δεν έχω σχεση πλεον με single coil voicings, έφυγαν και αυτοι). Ξερω, ξέρω, duh? Το ίδιο και με τα wirings, αλλάζουν και τα γουστα και οι ανάγκες κοκ. Αν ήταν να αγοραζα όργανα με βάση τους μαγνήτες και όχι με προτεραιότητα το playability και το functionality (και τα δύο με τα δικά μου standards προφανώς) αντί για 3 κιθάρες θα έπρεπε να έχω καμιά 10αριά σε βάθος χρόνου 30 ετών, χωρίς κανέναν σοβαρό λόγο. Το οτι αλλάζουν τα γούστα/θελω δεν σημαίνει οτι θα πουλήσω όργανα τα οποια με καλύπτουν κατα τα άλλα για να αγοράσω νέα μονο και μόνο για τους μαγνήτες ούτε και να έχω μισό δωμάτιο απο όργανα τα οποία σπάνια θα αγγίζω (εδω 3 κιθάρες έχω και νιώθω και άσχημα γιατι ουσιαστικά μονο μία ακουμπάω). Και όπως πάντα, YMMV ΥΓ1: δεν ψήφισα γιατι δεν με κάλυπτε καμία από τις 2 επιλογές ΥΓ2: ναι, η αναζήτηση μαγνητών είναι μεγάλο rabbit hole, ευτυχισμένοι αυτοι που παιρνουν όργανο που τους ικανοποιούν οι μαγνήτες από την πρώτη στιγμή μεχρι και το τέλος.

Fender Strat MIJ/CIJ RI '68' (heavily modded) Fender Strat CIJ RI '68 (heavily modded) Fender Strat MIA RI '57 (heavily modded) Αυτό το "Ποσες συνολικα (ηλεκτρικες) κιθαρες εχετε" με σκότωσε...ή MIA έχει βγει στην σύνταξη από το 2007-2008, σπάνια την πιάνω και αυτό για καμιά ηχογράφηση. Οι γιαπωνέζες ήταν οι ενεργές απο το 2007 και μετά αλλά στην πράξη εδω και πολύ καιρό πιάνω μόνο μια από τις δυο... ΥΓ: η λίστα των mods είναι μεγάλη, όλα συγκεντρωμένα ανά όργανο εδώ .