Ali Barout

2 ώρες πριν, BassicallyGuitarist είπε

Η παρτιτούρα συχνά χρειάζεται εκτός από το πεντάγραμμο ακόμη 3 και 4 βοηθητικές γραμμές, και πάνω αλλά και κάτω, χαλώντας τη συμμετρία και εικόνα όλης της σελίδας με τη παρτιτούρα.

Η εικόνα είναι αυτή που είναι, ανάλογα με τη μουσική που καταγράφεται. Για ποια συμμετρία, και ποια εικόνα μιλάμε;

2 ώρες πριν, BassicallyGuitarist είπε

Άς τό έκαναν επτάγραμμο καλύτερα μπάς και τούς χωρέσουν οι νότες! Γιατί πέντε γραμμές δηλαδή;

Και σκεφτείτε ότι το πεντάγραμμο περιέχει ΜΟΝΟ τις 7 νότες κι όχι και τις 12. Τις υπόλοιπες τίς αναφέρει με το σύμβολο της δίεσης ("#"). Φανταστείτε δηλαδή να τίς έγραφε και τις 12! Χαμός από βοηθητικές γραμμές!

Αν θες να γράψεις μουσική που πηδά τόσο πολύ και συνεχώς (τουλάχιστον διαστήματα 13ης δηλαδή, από το ντο κάτω από το πεντάγραμμο στο κλειδί του σολ π.χ. μέχρι το λα πάνω από το πεντάγραμμο στο κλειδί του σολ), ίσως να χρησίμευε το 7γραμμο. Ίσως. Ίσως... να βόλευε, αν δεν μπερδευόταν το μάτι από τις δύο μόνιμες έξτρα γραμμές. Επειδή όμως δεν είναι μόνο η κιθάρα το όργανο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο κόσμος, κι επειδή συνήθως οι φωνές έχουν μία έκταση 2 οκτάβων και επειδή οι φωνές είναι φωνές και δεν είναι τόσο πηδηχτούλες, μέσα σε ένα πεντάγραμμο φιλοξενείται όλη η έκταση της κάθε φωνής, με χρήση μόνο 1 ή δύο βοηθητικών γραμμών για τους 2 ή 3 φθόγγους στα δύο άκρα της έκτασης.

2 ώρες πριν, BassicallyGuitarist είπε

 

Τώρα που τό σκέφτομαι, αφού χρησιμοποιεί το "#", γιατί να μήν είναι...μονόγραμμο;!

 

Να έχει δηλαδή πχ μονο τη Ντο: η Ντο# θα είναι η "C#", η Ρε θα ειναι η "C##", η Ρε# θα είναι η "C###" η Μι θα είναι η "C####", κλπ!

 

Άν είναι χρησιμοποιούμε τη "#" άς τό πάμε all the way! Και θα γλιτώναμε και τις ασύμμετρες βοηθητικές.

Πολύ πρόχειρη τρολλιά αυτή. Υπάρχει λόγος που οι φθόγγοι είναι 7, και με τις αλλοιώσεις τους 12. Το γιατί μπορεί να το μάθει κανείς σχετικά εύκολα με κάποια ενασχόληση.

2 ώρες πριν, BassicallyGuitarist είπε

 

Και γιατί η εμμονή με τη παρτιτούρα;

Φίλε guitarist, έχω την εντύπωση ότι αυτοί που έχουν μεγαλύτερη εμμονή με την παρτιτούρα είναι αυτοί που δεν ξέρουν να διαβάζουν. Εγώ έμαθα, διαβάζω, με χίλια βάσανα, κι ακόμα το μάτι μου δεν κόβει όσο θα έπρεπε. Ό,τι μπορώ να το παίξω με το αυτί το παίζω. Παρτιτούρα θέλω μόνο αν δεν μπορώ να αποστηθίσω κάτι γρήγορα, για να μου το υπενθυμίζει. Αλλά και να μην διαβάζει κάποιος παρτιτούρα δε με ενοχλεί καθόλου. Δε σημαίνει τίποτα. Αρκεί να ξέρει μουσική για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. 

Τη στιγμή όμως που αυτός που δε διαβάζει έρχεται και μου λέει "τι θες μωρέ και διαβάζεις, μαλακίες είναι όλα", για μένα δε συμβαίνει τίποτα, πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί. Απλά καταλαβαίνω ότι αυτός που το λέει είναι μουσικά ανώριμος, κι ότι τον τσούζει που δεν ξέρει να διαβάζει. Εμένα με νοιάζει; Καθόλου. Ξέρω να διαβάσω; Ξέρω. Ξέρω γιατί διαβάζω; ξέρω. Με ενδιαφέρει αν διαβάζεις εσύ; όχι. Εσένα, γιατί σε ενδιαφέρει που δεν ξέρεις να διαβάζεις τόσο πολύ ώστε να θες να καταστήσεις την παρτιτούρα κρεμαστάρι;

2 ώρες πριν, BassicallyGuitarist είπε

Πολύ απλα διότι, καθώς δεν είστε παραγωγικοί και δημιουργικοί μουσικά και καλλιτεχνικά, θέλετε να αισθάνεστε σπουδαίοι.

 

Έτσι, γίνεστε ελιτιστές και μάλιστα ΧΩΡΙΣ προσόντα που να δικαιολογούν ελιτισμό!

 

Έν προκειμένω, ελιτιστές με τη παρτιτούρα.

 

Αλλού, ελιτιστές με τα ξύλα.

 

Πάντα σε κάτι.

Κι εδώ ακριβώς είναι η απόδειξη. Κάτσε να το γράψω και με κεφαλαία να κάνει ΑΙΣΘΗΣΗ.

ΟΣΟ ΕΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ.

Κι ας αναρωτηθούμε τώρα αν έχουμε γνωρίσει ποτέ κάποιον σοφό γέροντα που δεν ήξερε να γράψει το όνομά του. Ας αναρωτηθούμε αν έχουμε γνωρίσει κάποιον πολύ σπουδαγμένο, πολύ μορφωμένο, τραχύ μαλάκα. Προσωπικά τα έχω δει και τα δύο. Άρα;

Αν θέλετε να μάθετε να διαβάζετε, καθίστε να μάθετε να διαβάζετε. Αν δε θέλετε, μην κάθεστε. Αλλά παρακαλώ μην επιτίθεστε σε θεωρία μουσικής που βρίσκει εφαρμογή σε πληθώρα μουσικών ειδών, αιώνες τώρα. Σας αδικεί. Είναι σαν να χτυπώ το μπέτη μου και να λέω γιατί δηλαδή Χι τετράγωνο να είναι χι επί χι. Τόσο χάλια φαίνεται.

Απάντησα ότι στο πρώτο λεπτό ξέρω, αλλά συμφωνώ και με @fusionakis και με @ez. (Και @vrasidas27 να πω από τώρα καλορίζικη;)

Είναι δύσκολο το θέμα όπως το θέτει ο @gkourmoul1 για μένα, γιατί η λέξη "αρέσει" κρύβει μέσα δαίμονες. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά όταν πιάνω κάποιο άγνωστο όργανο (όποιο όργανο) στα χέρια, είναι σαν να μπαίνει ο Γιώργος "σε παύση". Δηλαδή παίζω το όργανο, ακούγοντας πολύ προσεκτικά το όργανο, αφήνοντας στην άκρη τα καπρίτσια μου. Υπηρετώ εγώ το όργανο, κι όχι αυτό εμένα.Βρε τι μου θυμίζει αυτό... Α, σαν τα πρώτα ραντεβού. Που βγαίνει ένας ενθουσιώδης εαυτός. Δεν είναι ψεύτικος, αλλά δεν είναι κι αυτό που είμαστε 24 ώρες το 24ωρο.

Αν το όργανο δεν μου κάνει ΑΜΕΣΩΣ αίσθηση, το καταλαβαίνω. Όμως, κι εδώ είναι το πιο επικίνδυνο για εμένα, είναι το όργανο να μου αρέσει πολύ, όμως στην πραγματικότητα, και κατα βάθος, να μην ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου την παιχτική. Δηλαδή και με κοστούμι-σακάκι-γραβάτα πρώτος είμαι, κούκλος, τα φοράω - δε με φοράνε, αλλά ρεαλιστικά τα φοράω μία φορά στα 3-4 χρόνια.

Άρα το όργανο μπορεί σε βάθος χρόνου ναι μεν να έχει κάτι να μου προσφέρει, αλλά να μην είναι το όργανο "της παντρειάς" ας πούμε, το μοναδικό, ανεπανάληπτο, αναντικατάστατο, που θα κράταγα αυτό και θα πούλαγα όλα τα άλλα.

Καλώς η κακώς, δεν μας εμποδίζει κανείς να έχουμε πολλά όργανα - κι αυτό κάνουμε, άρα το "μου αρέσει" νομίζω ότι πήγαινε στην πρώτη περίπτωση, ότι μας "κάνει κλικ" ένα όργανο, εξ' ού και το "Αμέσως" που ψήφισα. Αν ήταν για το 1 όργανο, το μοναδικό της παντρειάς, για κιθάρα δεν θα απαντούσα καν, αλλά για τρομπόνι θα έλεγα "δεν έχω βρει ακόμα 100%".

8 ώρες πριν, kpeyos είπε

δεν πολυκατάλαβα ποιο είναι ο θέμα της συζήτησης

Φίλε @Vasilis Psarakis, ομολογώ ότι κι εγώ το ίδιο έπαθα. Δεν πιστεύω ότι έχει σχέση το Cubase αυτό καθεαυτό ειδικά, με το κούρδισμα φωνής γενικά. Θες δηλαδή να μιλήσουμε μόνο για το variaudio (το σύστημα διόρθωσης του Cubase); Για autotune? Για melodyne? Γενικά περί διόρθωσης φωνής; Και μόνο από skype? Αυτά δεν κατάλαβα.

26 λεπτά πριν, manosx είπε

Για βαλε και ενα print screen για τα πρακτικα, ετσι να μπαινουν ιδεες.

Π.χ. Αριστερά το τι γράφεις, δεξιά το τι φαίνεται.

Ο "μερακλής" μπορεί να πατήσει τα βελάκια, και να δει τα κρυφά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήδη φαίνεται άσχημα, γιατί οι "παρακάμψεις" είναι περισσότερες από το "κύριο" σώμα της απάντησης.

Νομίζω είναι σαφές, άσχετα από το χάλια παράδειγμα που σκάρωσα.

Edit: Αααα, να και κάτι ωραίο. Μόλις έκανα κοπλιμέντο στο προφίλ του Βασίλη. Αυτό το βλέπετε οι υπόλοιποι στη δραστηριότητα; Αν ναι, δεν είναι ανούσιο; Μήπως τα μηνύματα σε τοίχους να ΜΗΝ μετρούσαν στη δραστηριότητα; Όσοι ακολουθούν τα μέλη, ενημερώνονται. Οι υπόλοιποι, γιατί να το βλέπουν;  Τι τους νοιάζει; Αλλά από την άλλη, αν δεν κάνω εγώ κοπλιμέντο στο βασίλη, στον Α, στον Β, πώς θα δημιουργηθούν σχέσεις μέσα στην κοινόητα; 

Άρα, καλό δε θα ήταν να μπορώ να κάνω μεν κοπλιμέντο, αλλά να μην "εκπέμπεται" σε όλο το δίκτυο; Κάτι τέτοιες μικρολεπτομέρεις αξίζει να τις δούμε, γιατί επηρρεάζουν κι αυτές την συνολική εικόνα της ροής. Ταπεινή μου γνώμη και υπόθεση.

9 λεπτά πριν, manosx είπε

Αλλα απο το σημειο αυτο, μεχρι να ξεκιναει διαλογος 7 σελιδων για τις τελε σε θεμα για τα πληκτρα, ε ρε παιδια ειναι οφσαιντ αυτο, πως να μην μπει χερι μετα;

Γι' αυτό ρωτάω για τα εργαλεία εγώ.

Γιατί αν πω μία κουβέντα μέσα στο "σοβαρό" σώμα του κειμένου μου, ως διαβατική νότα, διαφυγή, ή προήγηση, το καταλαβαίνει ο άλλος ότι είναι χρωματισμός του λόγου.

Αν αφιερώσω ολόκληρο ποστ στο χαχαχούχα, ειναι πρόβλημα. Γι' αυτό, κι επειδή υπάρχει αυτή η τάση (λέμε κάτι σοβαρό 1 παράγραφο, και στη 2η κάνουμε μια λογική επέκταση του συλλογισμού, και στην 3η χαχαχούχα), θα μπορούσε ένα εργαλείο να βοηθήσει, με το οποίο μαρκάρουμε ένα κείμενο ως "αχαχούχα" ή "συναφές" ή "κουραστικές λεπτομέρειες" ή "τα αισθηματικά μου", και αυτό θα παρουσιάζεται μόνο ως αυτός ο τίτλος, και επαφίεται στον αναγνώστη αν θέλει να πατήσει το τριγωνάκι και να αναπτύξει το κείμενο, για να το δει και να το διαβάσει.

Επίσης, με αυτόν τον τρόπο, όταν εγώ γράψω κάτι και το εγκιβωτίσω σε τέτοια φάση μέσα, δείχνω εγώ ο ίδιος στους άλλους χρήστες ότι οκ μωρέ, δεν ειναι ουσιαστικό αυτό που έγραψα, αλλά ήθελα να το γράψω. Οπότε κι ο άλλος χρήστης μετά, δύσκολα πιστεύω θα μπει στη διαδικασία να απαντήσει με ποστ-κύριο κορμό κειμένου σε κάτι "κρυμμένο", δευτερεύον, επουσιώδες.

Άρα θεωρώ ότι θα γινόταν πιο εύκολος ο διαχωρισμός μεταξύ σοβαρού, λιγότερο σοβαρου, προσωπικής εμπειρίας κτπ.

Σίγουρα το έχετε δει αυτό σε άλλα φόρουμ; να βάλω σκριν;

Έχει εργαλείο summary το vbulletin?

@Nekkon, τι σκέφτεσαι;

4 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Κατάλαβα, θα περιμένω να βγει στο smart noiz...

Ή

ή οποιοδήποτε ηλεκτρονικό κατάστημα.

1 ώρα πριν, Lord_Goumis είπε

Ναι, το νόημα των "φυσικών" μαγαζιών είναι να δοκιμάζεις. Φαντάσου να πας σε μαγαζί με ρούχα και να μην σε αφήνουν να δοκιμάσεις το τζιν αν σου κάνει. Πόσο μάλλον για κιθάρα. Βέβαια κατανοώ ότι δεν έχουν την ίδια αξία, αλλά με προσοχή και καλή διάθεση θα έπρεπε να γίνεται.

Κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. 3 τρομπέτες, μία μαθητική Bb, μία καλή Bb, μία καλή C. 5 τρομπόνια, ένα μαθητικό .500", ένα καλό .500", ένα καλό .525", ένα μαθητικό .547", ένα καλό .547", κανα 2 μπασοτρόμπονα. Αυτά που είπα μόνο κάνουν κανα 25άρι χιλιάρικα. Για να κάθονται. Θα μου πεις χέσε μας με τα όργανα που δεν παίζει κανείς. Οκ.

Κανα ράιντ να μην έχει για δοκιμή, με 600 το κομμάτι; Να έχει 3 τεμάχια από κάθε μεγάλη μάρκα 20", 22", 24"; Άλλα 3,5k. Κανα πλήκτρο; Κανα πιάνο; Κανα μικροφωνάκι;

Άρα το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ το έχω βαφτίσει χαριτολογώντας "μα γιατί δεν είσαι τόσο πλούσιος όσο θα ήθελα;"

Με το υπόλοιπο μήνυμα του @Lord_Goumis συμφωνώ απολύτως, μην παρεξηγηθώ. (Από εδώ και κάτω δεν σχολιάζω με αφορμή την παράθεση.)

Δεν κρίνω. Κι εγώ από ιντερνετ αγοράζω πολλές φορές. Γουρούνι στο σακί. Αφού έτσι είναι η φάση. Δε σου κάνει; Υπάρχει κοινοτική οδηγία. Σε 14 μέρες μέσα έχεις δικαίωμα να το γυρίσεις πίσω. Γιατί; Γιατί έτσι. Χωρίς μα-μου. Κουτάκια είναι πια.

(Πάντως έχει ενδιαφέρον το τι τουρλουμπούκι αντιμετώπισα μια μέρα στον Τόμανν, όταν προσπάθησα να του συμπεριφερθώ σαν "φυσικό κατάστημα". Βαράω στο τσατ δηλαδή και λέω: Παιδιά με ενδιαφέρει το Silent Brass. Αλλά θέλω να ρωτήσω 2-3 πράγματα πρώτα, μην το παραγγείλω, δεν μου κάνει, κι αναγκαστώ να το επιστρέψω. Μου πέφτει άσχημο να γυρνάω πράγματα πίσω.

1. Ο προενισχυτής των ακουστικών σηκώνει ακουστικά 250Ω;

2. Όταν συνδέεται μέσω USB στο PC, τι sample rate / bit depth / latency έχει ο driver της Steinberg/Yamaha;

3. Το phones out μπορεί να λειτουργήσει ως line-out;

Ε, με πετάγανε από τα χάλκινα... στα πλήκτρα... και πάλι πίσω στα χάλκινα... για να μου πουν στο τέλος στείλτε e-mail γιατί είναι συνδυαστική ερώτηση μεταξύ των παραρτημάτων. Κατάλαβα κι εγώ, λέω, άστο, τζάμπα ταλαιπωρώ τους ανθρώπους. Θα το παραγγείλω, κι αν δεν κάνει το γυρίζω. Αφού το έχουν δεδομένο. Γιατί να τα μπλέκω τα πράγματα;

Ε, το παρήγγειλα, μου ήρθε, πάλι καλά που με βόλεψε, όλα τέλεια. Δεν είχε διαφορά από το να μου είχαν ανοίξει ένα silent brass 235 ευρώ, ένα DT 770 150 ευρώ, μια έστω behringer 40ευρώ, και να τους απασχολώ έναν υπάλληλο 1 ώρα να εγκαθιστούμε drivers σε κάποιον(;) υπολογιστή του καταστήματος και να παίζω εγώ για να δω αν μου κάνει, και στο τέλος να πάρω μόνο το Silent Brass, και τα άλλα να μείνουν ανοιγμένα, και B-Stock. Δηλαδή ένα κέρδος που θα βγάζαν από το Silent Brass, να τους το έβγαζα από τη μύτη.)

6 λεπτά πριν, BillTrantos είπε

Ας αποφασίσουμε ποιο είναι το θέμα και ας μιλήσουμε ανοιχτά.

Δεν αρέσουμε.  Περί αυτού πρόκειται. Και συζητάμε τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να αρέσουμε.

49 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Μα αυτό ακριβώς είναι το αντιφατικό. Υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο ακολουθεί η διαχείριση λοιπόν. Γιατί η διαχείριση δεν μπορεί να λειτουργεί στον αέρα ή με προσωπικό κριτήριο. Οπότε εκείνοι ακολουθούν κάποιους κανόνες για το moderation. Αυτοί οι κανόνες είναι οι κανόνες του forum.

Να δώσω ένα παράδειγμα, γιατί μου φαίνεται δεν τα έχω πει τόσο καλά ώστε να γίνουν αντιληπτά.

Ανοίγει κάποιος θέμα: 

"Κανα μικροφωνάκι μεγάλου διαφράγματος μέχρι κανα διακοσάρι;"

Μόνο αυτό.

Και μπαίνω εγώ και αρχίζω. Και πού πας χωρίς ηχομόνωση καλή. Και χωρίς mic screen. Και θα σε φάει η κουβαδίλα. Και τι να λέει το μικρόφωνο μέχρι 200 ευρώ σιγά τις διαφορές πάρε στην τύχη. Να έπαιρνες u-89 μιλάγαμε. Γιατί δεν κοιτάς το KSM44. Αν σώνει και καλά με αναγκάζανε να έπαιρνα μικρόφωνο μέχρι 200 ευρώ θα έπαιρνα το Lewitt 240 έτσι για τέμπερα, να μου χρωματίζει το σήμα, συμπαθητικούλι είναι.

Είμαι, ή δεν είμαι φουλ οφφ τόπικ; Τι δουλειά έχουν τα μικρόφωνα πάνω από το χιλιάρικο ως πρόταση. Τι δουλειά έχω να κάνω υποθέσεις για τη χρήση και τον χώρο. Προσοχή! Πέραν του γεγονότος ότι μιλάω μόνο από προσωπική εμπειρία, και άρα από θέση άγνοιας! Πέραν αυτού!  Μου δίνεται το δικαίωμα, η ελευθερία, να γράψω. Οκ. Έγραψα. Αλλά τι έγραψα; Θα μπορούσα να γράψω μόνο "Μου άρεσε αρκετά το Lewitt 240 για την τιμή του." και να μην ταλαιπωρήσω κανέναν. ΔΕΝ το έγραψα όμως, έγραψα αυτό που ήθελα να γράψω.

Θα μπορούσα να μη γράψω τίποτα, και να περιμένουμε κάποιον επαγγελματία που τα έχει φάει στη μάπα να εξυπηρετήσει "τον πελάτη", και να μάθουμε κι εμείς, και μετά να παραπέμπουμε όποιον ρωτήσει την ίδια ερώτηση στο θρεντ αυτό.

Οπότε η ερώτηση τώρα είναι η εξής. Έπρεπε, ή δεν έπρεπε ο mod να πετσοκόψει την απάντησή μου; Για μενα ως χρήστη, δεν έπρεπε, είναι η άποψή μου, και τη θέλω ολόκληρη. Για το καλό του θέματος όμως (κι αν τελικά έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε ας πούμε 3-4 καθαρά θέματα με προτάσεις για μικρόφωνα, ώστε να παραπέμπουμε κόσμο ή να τα κάνουμε στίκυ) έπρεπε να πετσοκοπεί η απάντηση, και να μείνει μόνο "Lewitt 240", γιατί το 90% όσων έγραψα είναι εκτός θέματος.

Δε χρειάζεται σε κάθε θρεντ να εφευρίσκουμε τον τροχό εξαρχής για κάθε νέο μέλος. Νέο μέλος δε σημαίνει πάντα μπίτι αρχάριος. Μερικοί μπορεί να το θεωρούν και πατρονάρισμα και να απελπίζονται, να σου λέει ο άλλος, πού να γράφω τώρα και να εξηγώ την ιστορία της ζωής μου για να ρωτήσω για ένα pzm; Άστο καλύτερα.

8 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Αδιαπραγμάτευτη ελευθερία (υποθέτω ότι εννοείς περισσότερο απόλυτη ελευθερία, αν όχι το παίρνω πίσω) σημαίνει καμία ρυθμιστική παρέμβαση.

Όχι. Εννοώ ότι ο χρήστης δεν έχει κάποιο πλαίσιο ρυθμιστικό μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθεί, αντιθέτως αμολάει τη στοματάρα του αφιλτράριστη, και μετά επαφίεται στη διαχείριση να κάνει "ξεσκαρτάρισμα" σβήνοντας ποστ, λέξεις, παραγράφους, μπανάροντας, ώστε το περιεχόμενο που μένει τελικά να αντιπροσωπεύει τις αξίες της διοίκησης.

(σαν κανάλι του youtube π.χ. με ελεγχόμενα σχόλια, αλλά αυτό να γίνεται σε δεύτερο χρόνο - αντί τα σχόλια πρώτα να αξιολογούνται, κι αν περνούν τη βάση του καναλάρχη τότε μόνο να δημοσιοποιούνται.)

Δεν εννοώ αναρχία. Ο συλλογισμός μου και η διατύπωση αξιωματικά υπονοεί ότι η αισθητική, η επιθυμία, η θέληση της διοίκησης είναι πάνω από όλα, και στις δύο περιπτώσεις. Έχει τον τελικό λόγο για το τι δημοσιοποιείται, και τι όχι.

22 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Αυτό δε λειτουργεί ποτέ και πουθενά, Είναι αντίθετο με την ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι που μπορούν να το εφαρμόσουν στους εαυτούς τους είναι τραγικά λίγοι και εκ των πραγμάτων πολύ γρήγορα παραδίδουν τη θέση τους στους υπόλοιπους οι οποίοι, χωρίς κανέναν έλεγχο/ρύθμιση, απλά μετατρέπουν το όποιο σύστημα/σύνολο σε χάος με πολύ κακές συνέπειες και για τους ίδιους.

Σύμφωνοι, αλλά αν το 90% των χρηστών δίνουν τόπο στην οργή, σκέφτονται δύο φορές πριν γράψουν, και τελικά γράφουν το 1-10% αυτών που θα έγραφαν προσπαθόντας να βρουν κοινό τόπο και να μην δημιουργούν τριβές, σημαίνει ότι δεν απασχολούν τη διαχείριση. Αυτοί που θα πουν και 10 κουβέντες παραπάνω, μπορούν να ελεγχθούν από τη διαχείριση, ακριβώς για να μη δημιουργηθεί χάος. Συνήθως, όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.

Χοντρικά τα λέω αυτά, δεν ψάχνω αλγόριθμο αποδεκτής συμπεριφοράς και "καλύτερου παιδιού". Όλοι έχουμε, και είμαστε με, τις μέρες μας. Το θέμα είναι να βγαίνει κάποιος να λέει "ώπα ρε συ, άραξε λίγο" και να πιάνει. Να αράζουμε λίγο, να το σκεφτόμαστε, να λέμε οκ, πάμε πάλι αλλά αλλιώς. Αλλά να γίνεται, να πιάνει.

Μόλις τώρα, Slew Rate είπε

Ακόμα και αυτά θέλουν προσοχή γιατι μπορούν να πυροδοτήσουν συζητήσεις για κόμματα κτλ.

Μα αυτό είναι το σίχαμα της όλης υπόθεσης. Ότι χάνεται η ουσία και μιλάμε για σώβρακα και φανέλες.

Μερικές σκέψεις.

Υπάρχουν δύο δρόμοι:

α) Ο δρόμος της αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας, όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, και οι διαχειριστές να δουλεύουν υπερωρίες για να λογοκρίνουν, και να κατευθύνουν, να πλάθουν, να φιλτράρουν τις συζητήσεις, κατα περίπτωση και κατα κρίση. Αυτή είναι μια δουλειά δύσκολη, επίπονη, που μάλλον θα έπρεπε να πληρώνεται αδρά. Απ' όσο έχω καταλάβει δεν είναι αυτή η επιθυμητή κατεύθυνση.

β) Ο δρόμος της αυτοσυγκράτησης, της αυτολογοκρισίας. Το "αυτο-" μετριάζει το πρόβλημα κατα την κρίση του μέλους πλέον. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να κάθονται σιωπηλοί ακόμα κι όταν τους συκοφαντούν, ή όταν ακούνε κοτσάνες μεγατόνων, και ΔΕΝ έχουν ανάγκη να διορθώσουν ή να διαφωνήσουν. Υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο, να εκμαιεύουν τη συμφωνία για κάθε τι ώστε να νιώθουν ότι ο κόσμος συμφωνεί με την κοσμοθεωρία τους. Οπότε, επειδή οι μεν "ήσυχοι" έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αυτολογοκρισίας, ενώ οι "ζωηροί" μικρότερη ικανότητα αυτολογοκρισίας, ναι μεν γίνεται ευκολότερο το έργο των διαχειριστών, αλλά πολλές συζητήσεις μπορούν να μείνουν στα ρηχά, ακριβώς λόγω μιας υπέρμετρα συγκρατημένης στάσης των χρηστών.

Περί αυθεντίας, πολιτικής, θρησκείας:

Μερικές φορές, κάποια πράγματα για να συζητηθούν ΠΡΕΠΕΙ να γίνει πολιτική συζήτηση. Π.χ.. Ας υποθέσουμε ότι εγγράφεται ο "Χ" παίκτης στο φόρουμ. Εμπειροτέχνης, κομιστής τουμπέκας ψιλοκομμένης, και γενικώς τυχών μέγιστου σεβασμού από μεγάλη πλειοψηφία, εκτός κάποιας μερίδας φυσικά. Κι ας υποθέσουμε ότι έτερον μέλος του φόρουμ, κάτοχος πτυχίου από ωδείο της γειτονιάς διαφωνεί μαζί του γενικώς. Επώνυμα κι οι δύο. Ποια είναι τα τεκμήρια επίλυσης της διαφωνίας; Η δια βοής επιδοκιμασία και συμπόρευση; (Υπολογίζοντας το ανωτέρω σημείο β), μάλλον οι "ζωηροί" θα επιβάλουν την άποψή τους.) Η προτίμηση της διαχείρισης; (κανένα πρόβλημα, όμως δημιουργείται μια κάστα, κλίκα, παρέα, όπως θέλουμε να το πούμε - με καμία μομφή - άλλου τύπου.) Τα επίσημα πτυχία που αναγνωρίζει το ελληνικό κράτος;

Πώς θα μπορέσει ο εμπειροτέχνης να υπερασπιστεί τη θέση του όταν δεν είναι "όσο μουσικός" όσο ο ωδειακός; Πώς να υπερασπιστεί τη θέση του ο ωδειακός έναντι του ΤΕΙτζή, κι αυτός έναντι του ΑΕΙτζή; Η σχέση όλων αυτών με την εφορία, με την ασφάλιση, με σειρά ζητημάτων, δεν είναι θέματα που τα διαπερνά ΚΑΘΕΤΑ η πολιτική; Αν γίνει συζήτηση γι' αυτά τα θέματα, είναι πρόβλημα; Και αν είναι πρόβλημα, είναι η ίδια η η ουσία της συζήτησης που ενοχλεί; Ή ο τρόπος που διεξάγεται;

Ή είναι επιθυμία της διαχείρισης αυτά τα θέματα, που επεκτείνονται και στη ζωή των χρηστών του φόρουμ ως επαγγελματιών - αν είναι - να συζητιούνται σε άλλα φόρουμ, π.χ. συλλόγων αν υπάρχουν, και άλλων τέτοιων συλλογικοτήτων;

Ή περι θρησκείας. Όταν κάποιος κάνει αναφορές στα ευαγγέλια, ποστάρει βίντεο μιας καντάτας ή ενός ύμνου, ένα δικό μας τροπάριο στα πλαίσια της βυζαντινής μουσικής, δεν είναι καθαρά θρησκευτικό περιεχόμενο;

Άρα, το πρόβλημα είναι η ίδια η θεματολογία; Ή η αδυναμία μας να συζητήσουμε γι' αυτά τα θέματα χωρίς να βυθιστούμε στον συναισθηματισμό και τον οπαδισμό, παράγοντας συζητήσεις τραγικά χαμηλής ποιότητας;

31 λεπτά πριν, trolley είπε

Οι υπόλοιποι τι πρόβλημα έχουμε;

Εγώ έχω πρόβλημα να δεχτώ ότι 5 άτομα, εμού συμπεριλαμβανομένου, δε βγάζω την ουρά μου απ έξω, με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνουμε να αποτρέπουμε τη συμμετοχή χιλιάδων. Μου φαίνεται τουλάχιστον αστείο.

Γιατί το 1/10 να μπει από αυτούς και να συζητούν ανά πεντάδες για 20 θέματα, το σήμα τους θα πνίξει το δικό μας θόρυβο. (Άσε που θα διαβάζουμε και κάτι καινούργιο, δε θα χρειάζεται να γράφουμε καν, και να θέλαμε δηλαδή επιτούτου να χαλάμε τα θρεντ για να υπονομεύσουμε το φόρουμ, πόσα να προλαβαίναμε να χαλάσουμε;)

Αργία μήτηρ πάσης κακίας μπρο.

Τέλος πάντων. Καλές γιορτές, με υγεία για όλον τον κόσμο.

7 λεπτά πριν, manosx είπε

Σε πλατωνικο ιδεωδες δεν πρεπει να ελπιζουμε. Σε καμια περιπτωση.

 

 Αλλα ειναι και κριμα να πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο.

 

 Δηλαδη αν πεφτουν ban τωρα για τα offtopic, παλιοτερα επρεπε να μας εχουν σταυρωσει στη via appia, και να περναει το καρο απο μπροστα με τους δικους μας που φευγουν για να γλυτωσουν, I am Spartacus, I am Fusion και τετοια.

Δε διαφωνώ Μάνο. Το θέμα είναι ότι ιδανικά, σε ένα φόρουμ με χιλιάδες χρήστες, όταν αρχίζουν να γράφουν και οι χιλιάδες, είναι στατιστικά αδύνατον όλοι να αγαπιόνται με όλους. Εκεί, ή πρέπει να υπάρχει μέθοδος αντιμετώπισης των τριβών, ή δεχόμαστε ότι μπορεί να γίνει κούγκι το οποιοδήποτε θέμα, ή γλιστράμε στις χαραμάδες (π.χ. γκρουπς μέσω π.μ. και κατιναριό, μεταφορά της παράλληλης συζήτησης σε unmoderated μέρος του φόρουμ (π.χ. δε σου γράφω εσένα που διαφωνώ φριχτά μαζί σου "Χέστε μας κύριε, επειδή Α, Β,Γ", αλλά σου γράφω "Ό,τι πείτε κύριε" και στα καπάκια, πάω στην παιδική χαρά και ανοίγω θέμα "Έεεεελλααααα Σούυυυλαααα ΜΠαααανάααααναααα..." Δηλαδή οκ, πιο κατιναργιό και ντεκαντάνς πεθαίνεις.) ή τέλος μένει ένα φόρουμ κουφάρι, που απαντάνε μποτάκια το ένα στο άλλο με ξύλινη γλώσσα.

Κι εγώ θέλω περισσότερη ανεκτικότητα από όλους, και να αρπακολιαζόμαστε όσο γίνεται, απλά ρε φίλε οκ, κουβέντες κάνουμε σε φόρουμ και δεν ξέρουμε ούτε τι σχήμα έχει ο άλλος, ας μην τα παίρνουμε τόσο σοβαρά, ούτε εμείς που σαπίζουμε εδώ μέσα, ούτε αυτοί που μπαίνουν φρέσκιοι με τη ζελατίνα.

12 λεπτά πριν, manosx είπε

Και επισης, αυτο που μενει δηλαδη τα "ενδιαμεσα" θεματα, ειναι αυτονοητο, η θα επρεπε να ειναι, οτι οταν σε μια συζητηση για κιθαρες αρχιζουμε και μιλαμε για την ιστορια του τσαμικου, θα πρεπει να το κοψουμε και να αρχισουμε αλλο θεμα.

Μερικές φορές είναι και τεχνικό το θέμα. Στο φόρουμ της steinberg π.χ. που είναι βασισμένο στο discourse, και όχι στο vbulletin, υπάρχουν διάφορα εργαλεία για τους moderator. Π.χ.:

1) Cooldown. Όταν οι πολιτισμένοι χρήστες έχουν φτάσει στο σημείο "Α μωρη χαμούρα" "Στα μούτρα σου τσόκαρο!", ο mod έχει τη δυνατότητα να πατήσει το κουμπί cooldown. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας χρήστης μπορεί αποτούδε να δημοσιοποιήσει ΈΝΑ μόνο μήνυμα ανά κάποιο χρονικό διάστημα. Μισή ώρα, μία ώρα, ό,τι διαλέξει ο mod. Αυτό αποφεύγει την καταστροφή του λουκέτου (με παράλληλο άνοιγμα καινούργιου θέματος από τους επίμονους), και επιτρέπει στη συζήτηση να κουλάρει. Επίσης επιτρέπει και στους mods να κάνουν γρήγορα ξεκαθαρίσματα θεμάτων όσο είναι σε cooldown. Παίρνω αυτά τα 5 μηνύματα, τα βάζω στο θέμα κομμουνιστική επανάσταση. Αυτά τα 3, στο διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου. Αυτό το 1, στο Ψευτίσαν τα καλάμια οι αλήτες.

Το θέμα είναι ότι τα εργαλεία αυτά επιτρέπουν στους mod να κάνουν γρήγορες κινήσεις. Μερικές φορές τόσο γρήγορες, που οι εκτοσθεματάκηδες δεν καταλαβαίνουν ΚΑΝ ότι βρέθηκαν σε καινούργιο θέμα, παρα συνεχίζουν την συζήτησή τους απερίσπαστοι.

Το βάζω κι αυτό σαν παράμετρο, την τεχνική οργάνωση του πράγματος ώστε να μην ελπίζουμε στο πλατωνικό ιδεώδες του χρήστη.

15 λεπτά πριν, PAL είπε

Κάθε συζήτηση που κάνουμε σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής μας ζωής καταλήγει μοιραία σε off topic.

Συμφωνώ. Κι επιπλέον, εξαρτάται ισχυρά από το θέμα. Είμαστε άνθρωποι. Όποιος θέλει να ρωτάει ποιο πετάλι να πάρει για να το βάλει στον ενισχυτή μπαταρίας και περιμένει να του πουν "πάρε το boss od1" ας ρωτάει το GPT καλύτερα.

Ή πού μπορεί να βρει μετατροπέα για να βάλει το 1 1/2 επιστόμιο στο .500" όργανο, ή σε ποιον μετρονόμο αρχίζει η βιρτουοζιτέ, ή ή ή.

Κάποια ερωτήματα όταν μπαίνουν, αποκαλύπτουν κάποια ελατήρια που ώθησαν στη διατύπωσή τους. Είμαστε άνθρωποι, θα τα σχολιάσουμε κι αυτά που κρύβονται πίσω από την ερώτηση όταν το κρίνουμε απαραίτητο. Και θα κάνουμε και χαβαλέ όταν έχει δοθεί η απάντηση, ή όταν η απάντηση δε φαίνεται να γίνεται κατανοητή μετά από φιλότιμες προσπάθειες.

1 ώρα πριν, MarLog είπε

Δεν σας απασχολεί? 

Προσωπικά, και εγωιστικά, με απασχολεί.

Γιατί ο κυρφιουζιονάρας, πέραν της μουσικής μπάλας που γνωρίζει, που ουαί και αλίμονο σε όποιον την υποτιμά, γνωρίζει άριστα, ΑΡΙΣΤΑ όμως, τη μπάλα του να είσαι άνθρωπος, να μην προσβάλεις, να δέχεσαι τις αντίθετες απόψεις, να μπορείς να μπαίνεις στη θέση του άλλου, χωρίς ταυτόχρονα να το παίζεις παπάς ή πατερούλης. Συν ότι έχει φοβερό χιούμορ, και σου φτιάχνει τη διάθεση. Τζάμπα.

Μη εγωιστικά, ή υπερ-εγωιστικά, δε με απασχολεί. Γιατί ο κυρφιουζιονάρας πάντα κυρφιουζιονάρας θα είναι. Δεν απώλεσε κάτι από την κυρφιουζιονότητά του λόγω αυτής της ιστορίας. Άλλοι χάνουμε.

6 λεπτά πριν, Superfunk είπε

Καλά άκου τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ φλαουτίστα στο άσθμα του Μελα από πάνω και πες μου αν κοντραρει.

Μια χαρά πλαισίωσε τον ζαχείρη, δημιουργώντας μια αξιομνημόνευτη μουσική στιγμή. 

2 λεπτά πριν, Jet72 είπε

VH

Τα μαθα τα μαντάτα σου,

για την αρρώστια σου

Όλα μαθέλεις τάχεις κούκλα μου

Μαγώχω κάτι που το χρειάζεσαι, αμέ

Δε λέω για έρωτες

Ο έρωτας μου σάπιος μέχρι το μεδούλι

Δε λέω για έρωτες

Σου τα πα κι άλλη φορά, άλλη φορά.

Γιατί; Πρώτο είναι!

1 λεπτό πριν, Άγιος είπε

είναι ΚΙΤΣ ρε ALI

Οκ. Αλλά για να μην πάμε στο άλλο άκρο και συζητήσουμε αν ΚΑΙ το κιτς είναι τέχνη και αποτελειωθούμε, ας προσπαθήσουμε να αναρωτηθούμε αν υπάρχει ένα κιτς, μία αισθητική που διαπερνά όλα τα είδη. Προσωπικά, έχοντας ακούσει τον Emmanuel Pahud - έναν από τους μεγαθηριωδέστερους φλαουτίστες της "νέας γενιάς" και τον οποίον έχω σε φοβερή εκτίμηση - να παίζει... blues, σε έναν ατυχούς έμπνευσης δίσκο, που για τη δική μου αισθητική ήταν ΚΑΡΑΚΙΤΣ, δεν είμαι σίγουρος ότι το κιτς είναι θέμα μουσικής ποιότητας. Κάποιος που δεν έχει επαφή με μπλουζ αλλά ξέρει όλα τα κλασσικά έργα φλάουτου (δεν ξέρω ποιος μπορεί να είναι αυτός πάντως) θα μπορούσε να πει, "Α ο Εμμανουέλ παίζει ΚΑΙ μπλουζ, χιχι, τι ζαβολιάρης, πολύ τον αγαπώ τον μπαγασάκο." (Ή π.χ. οι "Τζαζ" σουίτες του Bolling για φλάουτο, που οκ, τι τζαζ, κιτς καθαρότατο. Ωραίο σαν σύνθεση, κουλ, αλλά δεν το λες τζαζ.) Παρόλα αυτά στους κύκλους τους χαίρουν μεγάλης εκτίμησης.

Δηλαδή για μενα δεν υπάρχει διαφορά από τον δημοτικό που λέει "παίζουμε ευρωπαϊκά". Ισοπεδωτική αντιμετώπιση της μουσικής και στις δύο περιπτώσεις. Το μήνυμα είναι αυτό που μετράει. Αν δεν αγγίζει κανέναν είναι πρόβλημα. Αν αγγίζει κάποιους, και άλλοι το μισούν, οκ, γίνεται δουλειά. (βλέπε τραπ, μοντερνοσκυλάδικο - που τα μπουζούκια είναι διακοσμητικότατα, οι μουσικοί καλούνται να παίζουν το ένα δέκατο απ' ό,τι παίζουν οι μουσικοί στα άλμπουμ του τερλέγκα, κι απορώ πια γιατί λέει ο κόσμος ότι πάει στα μπουζούκια και όχι στα πλήκτρα π.χ.)

14 λεπτά πριν, Άγιος είπε

η μουσική που παράγει όμως είναι τόσο κακής ποιότητας

Πέραν της προβλέψιμης σύνθεσης στα πλαίσια της λαϊκότατης μουσικής, πέρα από την ακούρδιστη και υπερβολική ερμηνεία, πέρα από το μαξιμαλισμό των μέσων και των ενορχηστρώσεων που περνούν ξώφαλτσα τις επιρροές (έξωθεν επιρροές) της εποχής (κιθάρες, τύμπανα, σλαπίδια κ.τ.π.), τι ακριβώς κάνει τη μουσική κακή σαν ποιότητα;

8 λεπτά πριν, Jet72 είπε

Ή είναι η ιδέα μου;

Όχι, έτσι λένε οι μουσικοί, ότι θέλουν να παίζουν άλλα, αλλά κάθονται εκεί που παίζουν άλλα όσο βγαίνει το μεροκάματο. Θυμάμαι κι έναν κιθαρίστα με μακρύ άσπρο ίσιο μαλλί που έπαιζε εδώ τοπικά σε ένα σκυλάδικο γύρω στο 2000. Πάντα φορούσε μπλουζάκι ICED EARTH και έπαιζε με την SG του. Το ζήτημα είναι ότι αν έφευγε ο τραγουδιστής και έμεναν μόνοι τους, ο ένας για να παίξει ξέρω γω Miles Davis, ο άλλος Pat Metheny κι ο άλλος Iced Earth, μάλλον δε θα έμενε κανείς από το κοινό. Άσε που δε θα μαζεύονταν ποτέ μόνοι τους να ξεκινήσουν κάτι, οπότε δε θα έφταναν στο σημείο να παίξουν σε κοινό.

Δεν αρκεί να έχεις ένα προϊόν. Πρέπει να το ζητάνε και πελάτες. Πρέπει και να το προωθείς, αλλιώς δεν το αγοράζει κανείς. Όσο καλό κι αν είναι.

Σταθείτε κύριε Δημήτρη!

Υπάρχει ακόμα η HELMEPA άραγε;

*τσεκ*

Υπάρχει!