Ali Barout

Εσύ αυτό λες ρε Μάνο, εγώ το πρώτο που θα φόρτωνα ειναι να μάθω να κάνω σούζα που το χω καημό. Με τους μπασίστες ξέρεις ποιο είναι το ψαρωτικό; Εκεί πάνω στη σφαγή του δράμαλη που κοντεύεις να βρεις πετρέλαιο από το σκάψιμο, πετάς ένα "ρε συ για κοίτα εκείνη τη σι λίγο, είναι κουρδισμένη; γιατί κάτι δε μου πάει καλά." Και την κοιτάνε, και όντως δεν είναι κουρδισμένη, και σε κοιτάνε με σοκ "ρε μλκα ακούει εκεί κάτω στο βόθρο, ούτε εγώ δεν την ακούω"

Γενικά το κέρδος και το χρήμα είναι το όλο θεματάκι. Αν παρακολουθήσει κάποιος μερικά επιστημονοταλιμπάν κανάλια στο γιουτουμπ, θα πειστεί ότι είναι πολύ εύκολο (αν όχι φέτος, του χρόνου), να πάμε στον άρη, και να φτιάξουμε πολυκατοικίες ή υποκατοικίες, και να αρχίσουμε να μεταλλεύουμε και να σου πέρα δώθε τα ταξί κάθε μέρα για τη γη (ποιος ασχολείται με τα παράθυρα μεταφορών, τέρμα γκάζι στην ευθεία και χειρόφρενο όταν φτάσουμε), θα ρίξουμε και 5 πυρηνικά για να φτιάξουμε φαινόμενο θερμοκηπίου να ζεστάνει λίγο μην κυκλοφορούμε με τα μάλλινα τα κίτρινα του στρατού, θα βάλουμε και 5-6-12-360 δορυφόρους-πηνία στο μέγεθος χώρας να του φτιάξουμε μαγνητικό πεδίο, απλά πράματα ρε παιδί μου. Αν είναι να πάμε και παραέξω, διαστρικά, ή θα βάλουμε παίχτες του μπιγκμπράδερ, που αντέχουν τον εγκλεισμό, ή θα τους βάλουμε στην κατάψυξη για κανα δύο τρία πέντε χρόνια, και τους ξυπνάμε αν φτάσουν. Δεν υπάρχει δε μπορώ, υπάρχει δε θέλω! Κατα τα άλλα, πνίγονται εκατοντάδες, ολόκληρες χώρες έχουν μετατραπεί σε σκουπιδοτόπους άλλων χωρών, άλλοι δεν έχουν βρακί να βάλουν στον κώλο τους, κι άλλοι έχουν λεφτά για πέταμα. Άλλοι υπογράφουν συμφωνίες για μείωση των ρύπων και μετά πασπατεύουν τα στοιχεία, άλλοι λένε πριτς δεν υπογράφω καθόλου. Ακόμα και στο θέμα ΑΙ, βγαίνουν επιστήμονες και λένε μήπως να την αράξουμε λίγο να το δούμε κάπως πιο ψύχραιμα το θέμα, αλλά τους κρατάνε στο χορό, σου λέει θες να σταματήσεις εσύ να συνεχίσει ο κινέζος, ο ρώσος, ο τρομοκράτης, ο οχτρός να ξεκλειδώσει τα μυστικά της εξουσίας/βίας στον συνάνθρωπο προόδου;;; Οπότε, αυτά τα πανανθρώπινα είναι λίγο ουτοπορομαντικά. Έτσι μου φαίνεται εμένα τουλάχιστον.

Έλα μωρέ καημένε, εδώ η μισή ομάδα προγραμματίζανε πόδια το δευτερόλεπτο κι η άλλη μισή μέτρα το δευτερόλεπτο και αφήσανε κρατήρα στον άρη, για μια μετατροπή στις 3 το πρωί κάνεις έτσι εσύ;

Περαστικά Πιλάρα μου! Εμείς όχι. Άλλοι ναι. Και τα συντρόφια στην Αφρόδω, και πολλοί στον Άρη (τώρα τελευταία κι οι Ινδοί με πολύ φτηνή μεταφορά, το αντίθετο από τον μεσσία μασκ που έστειλε ένα τέσλα - πόσο ποζεριλίκι πια - σε ηλιακή τροχιά που τέμνει την τροχιά του άρη, για να μας πείσει ότι... αξίζει να του δώσουν τις ανεφοδιαστικές αποστολές του διεθνή διαστημικού σταθμού που είναι σε πολύ χαμηλή γήινη τροχιά). Γίνονται πραγματάκια. Αλλά άνθρωποι γιατί να πάνε;

Ώρες φωτός ξενύχτη πιλάρα!

Ρε συ αυτό ήτανε τενοία, το Κριστίν, με ένα αυτοκίνητο. Βέβαια δε τη θυμάμαι καλά, βγήκε ένας και είπε φυγε κριστιν κρατάω μαχαίρι; Κι ειχε βγει ο πιλάλας στο τέλος και είπε η αγάπη κριστιν ειναι για όοολον τον κόσμο, Τζήζας Κράιστ; Μπορεί να κάνω και λάθος. Αλλά στηντενοία τόχανε ρίξει στο υπερφυσικόν τάχα, δεν τους έκοψε να το κάνουν ΑΙ. Δεν πειράζει. Πεδίον λόξης δαμπρό. Το γυρνάμε τώρα. Λουσίλ. Ο δαιμονισμένος λαμπάτος καθαρός που αποκτά συναισθήματα και ερωτεύεται τόσο παράφορα τον μπλουζμαν που στο τέλος τον σκοτώνει με μια θανατηφόρα εκκένωση (ΕΚκένωση, ηλεκτρική), πεθαίνοντας κι αυτή μαζί. Πολλλλλυυυυυυ νόοοοηημα ναουμ... (Περί τραγικής ειρωνίας, ένεκα που η μηχανή ανθρωπομορφίζεται ναουμ, γίνεται θύτης και θύμα για την καψούρα και απαρνιέται την φθαρτή αθανασία της ύλης για τον άφθαρτο απαθανατισμό του έρωτα.)

Μα κι ο Γκατούζο πολιτικλυ κορρεκτ ήταν. Άσπρους, μαύρους, γυναίκες, παιδιά, γέροντες, μέσους, αμυντικούς τερματοφύλακες, τους κλάδευε όλους.

Μάνα γιατί με γέννησες;

Το ορίτζιναλ μου άρεσε περισσότερο. Πίρλο - Γκατούζο καμπ.

Στο πατρικό! Έχω πολλή σαβούρα. Αλλά ειλικρινά μην το εκτροχιάσουμε!

Που λες εμένα περισσότερο μου αρέσει να παίζω μπουζούκι στον τάινυ τέρρορ, παρα κιθάρα με το mooer το 200.

Δεν ξέρω γουασίλημ. Συνεχίστε που τα λέτε τόσο ωραία, 5 σελίδες χωρίς εκτροχιασμό.

@vrasidas27 Μάλλον από τον ΜΚΙ Κατάνα που έχει. @vrasidas27 Μάλλον από τον ΜΚΙ Κατάνα που έχει.

Κάπου πήρε το μάτι μου ότι έχει ένα generative fill μέσα, και μπορεί ένα κροπαρισμένο κάδρο να το συμπληρώσει με "πιο ενδιαφέροντα" περιβάλλοντα. Πολύ ωραία παρατήρηση, και κουμπώνει ωραία με τη φύση των "αγγαρειών" που ανέφερε ο @harilatron. Δηλαδή, ευκολία-ευκολία, αν εδραιωθεί αυτή η φιλοσοφία, θα καταλήξουμε νησιά δημιουργικότητας, και ούτε μια σχεδία πουθενά να πάμε από το ένα στο άλλο. Καθένας μόνος του, καμία ζύμωση έξωθεν.

10-46, 9-42, 11-49; Ρεεεε βγάααααλσιμο απ την πρίζα. Οουυυυνουμουχαθεις παλιο286!

Εμένα αυτό που με ανησυχεί κάπως με τα μοντέλα είναι η "μεθοδική" προσέγγιση της δημιουργικότητας, και της επιτυχίας, με ταυτόχρονη πλήρη παράλειψη της αποτυχίας και του εντελώς τυχαίου ως ανεπιθύμητου. Δηλαδή. Μου λένε εμένα γράψε ένα desert metal κομμάτι. Πολύ καλά. Εγώ δεν έχω ΙΔΕΑ από desert metal. Τι θα κάνω; Θα δω όσο αντέχω (σίγουρα όχι για πάντα, υπάρχει προθεσμία), θα ακούσω όσο αντέχω (ομοίως), θα μου μείνει μια x ποσότητα "στοιχείων που συνθέτουν και χαρακτηρίζουν" το desert metal. Θα ξεκινήσω να γράφω, προσπαθώντας στο μυαλό μου να πλάσω αυτό τον πολτό ιδεών. Αν το δούμε ψύχραιμα, ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΓΝΟΙΑΣ (κι όσο και να μελετήσω, ΠΟΤΕ από θέση πλήρους γνώσεως). Αλλά αυτό δε θα με εμποδίσει. Θα παράξω τελικά ένα αποτέλεσμα. Για desert metal, θα είναι μιλάμε πολύ φόλα. Όμως, αν έχω τηρήσει κάποιες βασικές συμβάσεις της μουσικής, θα είναι μια κάποια μουσική αχαρακτήριστη που μπορεί και να τρώγεται (κι ας μην είναι desert metal). Κάποιος καλύτερος, μπορεί να έφτιαχνε κάτι εντελώς καινούργιο και θαυμάσιο (που πάλι να μην ήταν desert metal). Δηλαδή, τι θέλω να πω. Όταν το μοντέλο αντλεί από το σωστό, το παλιό, το ορθόδοξο, ΔΕΝ θα βγει κάτι καινούργιο, παρα μόνο σαν τυχαία μετάλλαξη μιας αργής εξέλιξης. Γι' αυτό έλεγα για δικαίωμα στην άγνοια μια άλλη φορά, γιατί στην ουσία, τι είναι ο χαρακτήρας στο παίξιμο, στο γράψιμο, σε οτιδήποτε; Δεν είναι η άρνησή μας να τα μάθουμε όλα "σωστά"; Να μιμούμαστε τους μεγάλους; Να προσεγγίζουμε το φρασεολόγιο; Τον ήχο; Τη σκέψη; "Άλλο κομμάτι; Άλλο παίξιμο. Ποιος το παιξε; Άλλη τεχνική!" Έτσι δεν είναι το "σωστό"; Όμως, έρχεται κάποια στιγμή που λες "όχι ρε φίλε, εγώ έτσι θέλω να παίζω γιατί έτσι μου αρέσει, και το τάδε κομμάτι το κάνω έτσι, κι αμα βγάζω σόλο τώρα παίζω αυτό, και αν το παίξω αύριο θα παίξω άλλα." Δηλαδή, είναι ο χαρακτήρας τελικά κάτι που υπάρχει; Ή κάτι που λείπει;

Από αυτό, εγώ κατάλαβα ότι στην ουσία δίνεται αξία στην "είσοδο" που προσφέρουμε σαν διαδικασία, στο νταραβέρι με το μοντέλο. Το αποτέλεσμα που δίνει το μοντέλο, είναι μεν η πραγματωμένη βούλησή μας, αλλά εγώ θεωρώ ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι τόσο φιλτραρισμένο που απέχει πάαααρα πολύ για να μας αποδοθεί πατρότητα του αποτελέσματος αυτού. Γι' αυτό ρώτησα. Συγγνώμη που αμφέβαλλα. Αφού τα ίδια σκεφτόμαστε στο 99%, αηδία έχουμε καταντήσει! ΩΩΩΩ ρε Γίωργαρε ιδέα! Όταν θα γίνουν πολύ της μόδας, θα αλλάξω, θα γίνω AI Barout, να είμαι in!

Το διάβασα προσεκτικά, αλλά και κατάλαβα λάθος. Σόρρυ!

Αχ είχα γράψει παπάδες και τα έχασα. Θεωρείς κυρ φιουζιονάρα μου ότι η συνδιαλλαγή με το μοντέλο προς επίτευξη ενός έργου είναι εξ ίσου δημιουργική με την ίδια τη δημιουργία του έργου ιδιοχείρως; (κι ας χρησιμοποιούνται ΑΙ εργαλεία κατά τη σύνθεση;) Ναι οκ. Αυτό λέω κι εγώ. Κάποια στιγμή αν το πράγμα πάει τέλεια, θα έχουμε το θάνατο της δημιουργικότητας.

Ναι, ο χρήστης. Αν η άδεια χρήσης του λέει ότι έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει εμπορικά το αποτέλεσμα ναι. Άλλο το "AI" του spectralayers π.χ. που σου χωρίζει στεμς, άλλο το "ΑΙ" του drummer του logic, που στην ουσία είναι "έξυπνος προγραμματισμός", κι άλλο το generative AI. Γιατί ακόμα και στο είδος μουσικής που λες, υπάρχουν θεματάκια. Αν δηλαδή ζητήσουμε να μας φτιάξει κλαριτζήδικο παίξιμο που να προσομοιάζει την σχολή του Κομποτίου, και το κάνει, κάτι βρωμάει. Πόσους κλαριτζήδες έχει βγάλει το Κομπότι. Πήραν κανα φράγκο για να "εκπαιδευτεί" η ΑΙ ή όχι; Θα μου πεις το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς; Κλέψε από δω, κλέψε από κει μαθαίνεις. Οκ. Όμως. Ένα. Δεν μπορείς να κλέψεις 100% από κανέναν. Δύο. Δεν μπορείς να τα κλέψεις όλα από όλους σε μια ζωή. Κοίτα, αυτό τώρα δεν έχει απάντηση. Αν αυτό θέλουμε, εκεί θα πάμε. Μπορεί σε 30 χρόνια να κρεμάμε τίποτα ξεκοιλιασμένα κοράκια από την πόρτα του σπιτιού για να μας ξεχωρίζουνε (ότι ξέρουμε νότες π.χ.). Αλλά από την άλλη ρε Πιλάρα, πόσο ezkeyz να αντέξεις; Πόσο ορθόν voice leading; Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, κι αμφιβάλλω ποτέ αν θα φτάσουμε ποτέ σε επίπεδο να πατάω το κουμπί του AI assistant και να μου λέει "Λοιπόν, μετά από μια γρήγορη ανάλυση, εκτός ότι το μισό αυτό που έχεις γράψει είναι σαν φθηνή απομίμηση του Χ, είναι και χάλια μαύρα από μόνο του. Λοιπόν, σβήστο με το καλό, ή θα στο σβήσω εγώ." που θα είχε και μια πλάκα.

Σύμφωνοι, όμως: Δε νομίζω ότι η έξοδος είναι ντετερμινιστική. Αν ζητήσουμε 2 κόκκινα γατιά, δεν μας επιστρέφει το ίδιο αποτέλεσμα. Άρα το input που δίνουμε δεν μπορεί να θεωρηθεί μοναδικό. Και επιπλέον, η χαρά της αναζήτησης και της δημιουργίας νομίζω ότι είναι όλη η φασούλα που αξίζει, και τα δικαιώματα είναι η αναγνώριση κάποιας εργασίας, έστω διανοητικής. Κοίτα, ΑΝ το γράψει, κι ΑΝ σου αρέσει, κι ΑΝ το παίξεις με όργανα ακριβώς ίδιο, αν δεν το δηλώσεις δεν θα το μάθει κανείς. Όμως μου φαίνεται κάπως δύσκολο όπου μπαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας να έχουμε 100% αναπαράξιμη ακρίβεια. Μα μια νότα θα πειράξεις, μα μια νότα θα την παίξεις 1/64 κοντύτερη, δεν θα είναι ίδιο. Από τη στιγμή που παίζεις, καταβάλεις έργο. Κι αν δώσω εγώ ένα lead sheet βαρύ, υπερβολικό, δεσμευτικό, και το εκτελέσουν όλοι καρμπόν κατά τις οδηγίες, μέχρι και τι πένα θα κρατάνε, δεν έχει δικαιώματα ο session μετά; Φυσικά και έχει. Ο άνθρωπος έχει δικαιώματα, και νοημοσύνη. Το γλωσσικό μοντέλο δεν έχει ούτε δικαιώματα, ούτε νοημοσύνη.

Πες του "When LK was coming, you were still going".

Δεν το ξέρει. Και πρόσεξε τώρα. Ήδη αυτό μπορεί να γίνει, χοντρικά. Είτε με garageband, είτε με Magix Musicmaker, η "μουσική" εμπλοκή είναι σχετικά μικρή. Όμως, το ξεκαθάρισμα έχει γίνει "παραπάνω". Σου λέει η άδεια χρήσης του προγράμματος, ότι το υλικό επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς, αυτοί που γράψανε τις λούπες πληρώνονται, κτπ κτπ.. Όταν εσύ γράφεις με ΑΙ, κατευθείαν κείμενο, και η εκπαίδευση έχει γίνει σε έναν όγκο δεδομένων ιντερνετικό, ποιος θα πάρει δικαιώματα; Αν έχει εκπαιδευτεί το εργαλείο και στο noiz.gr και του ζητήσει η μάνα μου να γράψει ένα κεφάτο πόζερ κομμάτι με τσαχπινογαργαλιάρα κιθάρα και σε κοτσάρει μέσα, κάνει κρα η κιθάρα ότι είναι βρασίδας27, ποιος θα πάρει τα δικαιώματα; Το μοντέλο; Η μάνα μου; Κι εσύ;;;; Τίνος είναι δηλαδή ο κόπος, τι προστατεύουν τα δικαιώματα τελικά; (Με κάλυψε η απάντηση του @LK που μόλις διάβασα.)

Εγώ θα πρότεινα να μην υπάρχουν καν δικαιώματα για τα αποτελέσματα των εργαλείων ΑΙ.

Αυτές οι μακρινές μετατροπίες του Ντεοντάτο που είναι λες και σου παίρνει η θαλάσσια αύρα το ξανθό ίσο μαλλί... με τρελαίνουν!