Ali Barout

Ξες να κυβερνάς;

Σίγουρα. Γι'αυτό το θίγουμε το ζήτημα, μήπως πάει σε κάποια λύση που έχει ήδη μέσα κάποια επαναφορτιζόμενη μπαταρία, ή μπορεί να λειτουργεί με συμβατικές μπαταρίες. Ομολογώ ότι ούτε εγώ έχω ασχοληθεί με το θέμα φορητότητας για τέτοια θέματα.

Θα συμφωνήσω με τον κβαντικό εδώ. Οι απλές μολύβδου δεν είναι για τέτοιες δουλειές. Κατα την εκφόρτιση δε, η τάση τους πέφτει αισθητά. Δηλαδή μια 12άρα ξεκινάει με 12,κάτι, κι όσο ξεφορτίζει πέφτει, πέφτει, πέφτει, μπορεί να φτάσει και κάτω από 9 βόλτ. Κι αν μπορεί κάποιος να πάρει μια μολύβδου 12v 72Ah με κανα 80άρι, αν θέλει συνεχή χρήση, με σταθερή τάση ανεξάρτητα από το επίπεδο φόρτισης (12 βόλτ ξερά από το 100% μέχρι να τα φτύσει) και μακροζωία, θέλει μια LiFePo4 γύρω στο 500άρι, που πάει μέχρι 2.000 κύκλους φόρτισης. Ή να αγοράζεις καινούργια μολύβδου κάθε φορά που ψοφάει η προηγούμενη. Αυτό το αποφασίζει ο νοικοκύρης σύμφωνα με την τσέπη.

Μέχρι τώρα ακούγαμε, ήρθε κι η ώρα να δούμε! Μπράβο Γιώργαρε, και εις ανώτερα για τα παιζά σου! Ομορφιές!

To ξέρεις ήδη, γιατί ρωτάς.

Α παίζουν και ξένα;

Τικ τικ τικιτικι τακ Τα καγκέλια aka πωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπωπω Επίσης, άμα θες να μπουμπ μπουμ, Σαμπρίνα. Επίσης, Η παλιοπαρέα, ζαμπέτας Είναι πολλά!

Ναι ρε παίδες! Ωραία ργαλεία.

*vrasidas27 Χαχα* ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ.

Είσαι δυναμίτης! Αμα ετοίμαζες και μια φρεντάρα θα ήσουν δυναμιτύτερος.

Αυτή η φωτογραφία είναι σίγουρα ΑΙ. Δεν υπάρχει ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να είναι πραγματική φωτό και να μην έχει ούτε ένα μπεκάκι βουλωμένο στην τουρμπίνα. Αρνούμαι να το πιστέψω.

Λοιπόν αυτή η εικόνα έχει πολλούς συμβολισμούς. Αμέσως αμέσως, είναι ένας με ένα σταυρό αριστερά δίπλα στο χαρακωμένο λάστιχο, κι ο άλλος με το λεβιέ του γρύλλου δεξιά δίπλα στο ξεμονταρισμένο λάστιχο.(Η δυσκολία της ανθρώπινης συνεργασίας) Μετά, έχουμε το star-C δεξιά, ελληνιστί, στάρ(σ)ι -> στάρι, και αριστερά το ψωμί. Το οποίο το έκοψε με αυτόν τον ψωμοκόφτη στο κέντρο και το έφαγε ο μακαρίτης, γιατί ήταν ματιασμένος από το τεράστιο μάτι στο κέντρο, νύχτα-μέρα. Αυτά σε πρώτη ανάγνωση.

Πες, πες, αν τα βάλουμε μετά στο gpt μπορεί να μας βγάλει λιμπρέττο και να τα κάνουμε εναλλακτική όπερα. (με μερικά νουμεράκια ακόμα)

Ωωω, να και τα αλμπουν κάβερζ! Ευχαριστώ κυρφιουζιονάρα μου!

Τα πρωινά που δεν είμαι πρωινός, σηκώνομαι, πίνω ένα καφεδάκι, ανοίγω το Cubase και γράφω κουταμάρες. Μέχρι πρότινος, όταν έφτανε η ώρα να μαγειρέψω ή να κάνω άλλες δουλειές, ή να φύγω για τη δουλειά, πάταγα X, έλεγε Do you want to save?, επάταγα Νο, σηκωνόμουν έφευγα κύριος. Τώρα τελευταία απέκτησα την εξής κακιά συνήθεια: Πρώτα φτιάχνω φάκελο Jam 22-6-2023 π.χ., και στο τέλος πατώ και Save. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κουταμάρα να μην απελευθερώνεται πάλι στο περιβάλλον, αλλά να μου μένει. 3 τέτοιες περιπτώσεις κουταμαρίσματος με ήχους, ταλαιπωρίας μίας και μόνο ιδέας ανα κομμάτι παρουσιάζω εδώ, για να πούμε καμια κουβέντα. Σκεφτείτε το σαν replay από ποδοσφαιράκι που έπαιξα και ήρθε 0-0 με καταστροφικό παιχνίδι κέντρου. 1. jam 20-4-2023 world.mp3 2. Έχει κάτι ενοχλητικά resonances το συνθ, σόρρυ στους ψηλοευαίσθητους, δεν το κατάφερα να τα κόψω χωρίς να αλλάξει πολύ ο ήχος του. jam 4-5-2023.mp3 3. Είναι σχετικά χαμηλά, ΜΗΝ το ανοίξετε πολύ σε ένταση από την αρχή αρχή όμως. ΚΑΒΑΤΖΟΝΕΫ ο (ανακυκλωμένος) ξάδερφος. (κάπου τον βρήκα σε έναν αραχνιασμένο φάκελο) jam 15-6-2023.mp3

Κλαααααμα! Αυτό το έχω κάνει εγώ σε κάτι φίλους, παίζαμε μια δουλειά τελείωνουμε 3, και πάω να δω μήπως παίζουν ακόμα οι φίλοι. Φτάνω κατα τις 3:30, και βλέπω ξεβράκωτη κονσόλα, ηχολήπτης να κρατάει κάτι καλώδια, και αυτούς με τα όργανα τα μισά στις θήκες. Και γυρνάω λέω (δυνατά, να ακουστώ) της γυναίκας "Α! Να, στήνουνε τα παιδιά, θα ξεκινήσουνε!" Edit: Δεν είμαστε off-topic, ας θεωρηθεί ότι παρέχουμε outliers στα δεδομένα εκπαίδευσης των γλωσσικών μοντέλων.

Στην ίδια δουλειά, πριν ανέβει ο πάτερ, τραγουδούσε ένας δικός μας, ο οποίος δεν είχε μεγάλη εικόνα του πού τραγουδούσε (από θέμα τόνου). Και πήρε την πρωτοβουλία σε μια φάση απάνω στη βράση και έβαλε κουπλέ το αστεράκι φωτεινό από ΣΟΛ. Εγώ έχω αρχίσει και γελάω ήδη, ο μπουζουξής μου λέει τι έπαθες ρε, του λέω περίμενε περίμενε θα δεις! Ε και ήρθε το ρεφραιν και είδε. ΜΩΒ έγινε ο μαυρίλας, οι φλέβες του σαν τα πάνω μακαρόνια από το παστίτσιο του είχαν πεταχτεί. Και μετά έκανε νοήματα, να αλλάξουμε τραγούδι, να αλλάξουμε τόνο, κι έλεγα εγώ "τι; από τώρα; έχει και άλλα δύο κουπλέ ρεφραιν!" ωραίες φάσεις. (και στη δική μας περίπτωση, αφού ήμασταν φαντάρια, είχαμε και ασυλία, δεν θα τρώγαμε ξύλο ό,τι και να παίζαμε)

Μήπως ήταν τότε που χτίζαμε τον μύθο σου; Κοίτα, ήταν αυτός που είχε έρθει και λέει να ανέβω να πω ένα τραγουδάκι; Και του λέει ο Γιώργης και δε λες πάτερ. Και ξεκινάει με Προσευχή (σι μινόρε), και μετά βάζει σειρά όλες τις ρούμπες και τραγούδαγε καμια ώρα. Και αφού κατέβηκε από το πατάρι κι άραξε, στο τέλος στο μάζεμα ήρθε και μας είπε παιδιά το καταευχαριστήθηκα σήμερα, αν έχετε έξοδο καμια κυριακή ελάτε στο μοναστήρι να τη βρούμε ανπλαγκντ. Αν δε σου θυμίζει κάτι, μάλλον δεν ήσουνα. Αυτό ήταν το νούμερο 2 σουρρεαλιστικό για μενα (τοπ στο γήπεδο μπάσκετ [πιάνο, γυαλιά ηλίου, εσύ], 2 αυτό, 3ο το 2 σακούλες κάρβουνα)

Και η μεγαλύτερη θρησκεία, η μουσική. Θυμάσαι βρασίδα τον ιερομόναχο στην πυκνοδενδριά; Ήσουν;

Το πρώτο έχει τη φάση της στιγμής. Είναι λίγο δυνατό όλο, και πετάει σαν ένταση. Το β με το φλάουτο, είναι μέσος δρόμος. Το γ με το άλλο ψηφίο μπαινει "κάπως", έχει κάτι σχληρές αττάκες, αλλά μετά αφού μαλακώνει ειναι ΑΑΑ. Ψηφίζω ριαμπ το α με το ψηφίο γ. Ή μπασπάτεμα το α. Ή το γ. Δεν ξέρω. Όλα στέκονται.

de mou lete re paidia afth i tele bgenh kie bolt throu?

Τιναφτά ρε; Μαρτυτούρα;

Και cos reverence βεβαίως βεβαίως, ότι αγαθός και φιλάνθρωπος ο cos υπάρχει.

Μόοοοοονον; Πωωω, κοίτα να δεις που θα έρθουν να μας ζητήσουν δανεικά οι χλεμπονιάρηδες. Θα μας δώσουν κανα ομόλογο εκατομμυριοετές με 1.000% απόδοση σε καμια τράπεζα του Μπετελγκέζη, κι όταν σκάσει να δω ποιος θα πληρώσει την τρισχιλιοστη γενιά μικροομολογιούχων.

Γεια σου ρε αλγόριθμα δυναμίτη!