D'Ailleurs

έχω δει μερικά βίντεο του αλλά δεν τρελάθηκα. ΄Όπως και ο Ola, σχεδόν ό,τι παρουσιάζει ακούγεται καλά.

Ο κολοσσός του Αμαρουσίου - Χένρι Μίλλερ.

Εγώ αντίθετα θα πρότεινα να πας σε ένα - δύο καταστήματα και να τσεκάρεις μόνος σου κάποια μοντέλα. Δεν είναι μόνο ο ήχος, αλλά και το playability, δηλαδή πως θα σου "κάτσει" η κιθάρα στο χέρι. Εφόσον δε, θέλεις high-end όργανο, μην βιαστείς τσέκαρε όσα περισσότερα μοντέλα μπορείς και φυσικά όσο είναι δυνατό στην εγχώρια αγορά.

Και καινούρια σειρά neck through superstrat μοντέλα: https://harleybenton.com/electric-guitars/amarok-models/ και signature σε youtube περσόνες: https://harleybenton.com/electric-guitars/community-models/ και γενικά τιγκάρουν με κιθάρες! Δεν έχω ιδέα αν αξίζουν αλλά φαίνεται ότι το πάνε τρένο! Ελπίζω να τους βγει σε καλό!

βλέπω ξανά αυτό το βίντεο και το αντίστοιχο του Ζερβουδάκη που τα εξηγεί όμορφα και ωραία. Χίλια δίκια να έχει η κοπέλα αγγίζει τα όρια της γελοιότητας με αυτά που λεεί. Τελικά το πήραν το επίδομα; Διάβασα ότι το πήρανε!

μου φάνηκε υπερβολικά μελοδραματοποιημένο, όπως άλλωστε όλες οι πολιτικοποιημένες ανακοινώσεις. Φέρνει την καταστροφή και τα δραματοποιεί στον μέγιστο βαθμό. Συμφωνώ ότι πρέπει να πάρουν το επίδομα, από την άλλη ποιοι ορίζονται ως καλλιτέχνες; Και αυτό το ρωτάω με την έννοια ποιοί είναι γραμμένοι στο επιμελητήριο και ποιοι δουλεύουν μόνοι τους με "μαύρα"; Τελικά νομίζω ότι πήραν το επίδομα, οπότε τα δάκρυα έπιασαν τόπο.

Είναι λίγο τροφή για σκέψη με την έννοια, αν συμφέρει τον Thomman να πληρώνει συνδρομή στο Σκρούτζ ώστε να συγκρίνεται με τα εγχώρια καταστήματα. Δηλαδή ανησυχούν στον Thomman μήπως οι τιμές τους δεν είναι πλήρως ανταγωνιστικές; Από την άλλη φυσικά ο Σκρούτζ δεν είναι κέντρο βοήθειας, απλά όταν μπαίνει ένα κατάστημα τέτοιου μεγέθους επισκιάζει πολλά μικρά.

Φαντάζομαι ότι με κούριερ μπορείς να παραλάβεις ό,τι θέλεις παρόλα αυτά περιορίζεται ο παράγοντας "δοκιμή στο χώρο μου και πώληση μέσω συνάντησης" με ότι συνεπάγεται αυτό. Και εγώ έχω δύο πραγματάκια στην λίστα αλλά ομολογώ ότι χέρι με χέρι είμαι πολύ δυστακτικός να τα δώσω.

Δεν ξέρω αν έχει σχολιασθεί αλλά μου κάνει τεράστια εντύπωση η παρουσία προιόντων του Thomann στις λίστες του Σκρούτζ. Δεν ξέρω ποιά είναι τα κριτήρια για να μπεί μια εταιρία εκεί αλλά το να μπαίνει μια Γερμανική είναι λίγο σοκαριστικό. Δηλαδή με την ίδια λογική μπορεί να ακολουθήσει το Andertones και το Music Productiv, ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ...

Δυστυχώς το μεταπτυχιακό που μου έχει φάει την ζωή + η τηλε-εργασία (κατάργηση του ωραρίου) δεν αύξησε τις ώρες μελέτης όσο θα ήθελα, απλά μπορώ να ασχολούμαι λίγοοοο περισσότερο!

Tonerider εγγύηση οι καλύτεροι σε αυτή την τιμή.

Το δράμα με τον Τσάπμαν έχει πάρει επικές διαστάσεις και ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι φάση, αφού ο καθένας λεεί τα δικά του. Χτές έβγαλε και ένα δρακρύβρεχτο βίντεο ο Τσάπμαν και έλεγε διάφορα ότι του κάνουν μπούλινγκ και άλλα. Η γνώμη μου είναι ότι αυτά είναι μέρος της γενικότερης παθογένειας του youtube, ο καθένας γίνεται youtube περσόνα και σταδιακά τα βίντεο μετατοπίζονται από το ζουμί (μαθήματα κιθάρας, παρουσίαση εξοπλισμού) στα προσωπικά του καθενός, με άπειρο ξέχεσμα, γκρίνια, δράμα κ.α.

έχω πάρει δύο vintage και οι δύο ήταν πολύ καλά όργανα για τα λεφτά τους. Σίγουρα μια-δύο μικρές αναβαθμίσεις τις σηκώνουν αλλά σε γενικές γραμμές παίρνεις πολύ παραπάνω από ότι δίνεις. Το μόνο αρνητικό με την εταιρία οι "safe" επιλογές τους όσον αφορα τα μοντέλα (αντιγραφές fender-gibson), θα προτιμούσα να δοκίμαζαν κάτι πιο πρωτότυπο όπως είχαν κάνει με την σειρά metal axxe.

Εγώ δεν βλέπω διαφορά μεγάλη, εκτός φυσικά από τα δεματάκια κάτω των 15€ (cd και λοιπά από 'Merica). Βέβαια την στιγμή που η ΝΔ πλάσαρε "φιλελεύθερη πολιτική" το να επιβάλει δασμούς είναι κάτι οξύμωρο. Από την άλλη αν προστατευτούν οι εγχώριες επιχειρήσεις χαλάλι.

υπάρχει και μια γαμάτη εικόνα (meme) με έναν τυπά που κρατάει μια strat και λεεί "πήγα με την γυναίκα μου και αγοράσαμε μια squier των 100 ευρώ, ήρθα την άλλη μέρα και την άλλαξα με fender, δεν θα καταλάβει την διαφορά".

Για την συγκεκριμένη μάρκα έχω δει μερικά βίντεο. Ένας τις έθαψε χοντρά οι υπόλοιποι έλεγαν καλά λόγια. Έχει και κάτι strat με σχέδια πάνω στο σώμα που φαίνονται πολύ γαμάτες (https://www.glarrymusic.com/glarry-st-e-rosewood-fingerboard-electric-guitar-p11.html). Χωρίς να έχω εμπειρία από τέτοιο όργανο θα έλεγα ότι μπορεί να βγεί από τελειωμένο σκουπίδι έως αρκετά αξιόπιστο. Τι εννοώ: φαντάζομαι ότι η μαζική οργανοποιία στην Κίνα γίνεται σε γραμμή παραγωγής με κάποιον τεχνικό έλεγχο στο τελικό προϊόν. Σαφέστατα δεν υπάρχει η φροντίδα του οργανοποιού αλλά όσο περνάει ο καιρός ο αυτοματισμός γίνεται ολοένα και καλύτερος. Εδώ κινέζικοι μαγνήτες και ακούγονταν πολύ καλοι. Πιθανολογώ ότι τέτοιο όργανο με ένα καλό setup θα μπορεί να γίνει αρκετά αξιόπιστο και με μια αλλαγή στα ηλεκτρικά ακόμα καλύτερο. Αν είχα γνώσεις περί εργασιών πάνω στα όργανα θα έπαιρνα μία για να δοκιμάσω πράγματα, τώρα φοβάμαι ότι αν αγόραζα μια θα έδινα άλλα 150 ευρώ για να έρθει στα ίσα. Πάντως πιστεύω ότι σε αρκετές περιπτώσεις αγοράζεις το brand name παρά το ίδιο το όργανο και την αξιοπιστία του στην δευτερογενή αγορά. Δλδ παίζουν πολλά βίντεο όπου μοντάρουν μια κιθάρα των 100 ευρώ και βάζουν πράγματα αξίας 400 ευρώ, αν την πουλήσει κάποιος όμως πιστεύω ότι θα πιάσει το πολύ τα μισά. Καλώς η κακώς οι περισσότεροι κοιτάζουν την μάρκα στο headstock.

Τεράστια απώλεια. Πραγματικά στεναχωρήθηκα.

Κοίτα σε τέτοια περίπτωση δεν θα άλλαζα τίποτα ή ακόμα και να άλλαζα θα κράταγα τα αρχικά parts. Φαντάζομαι ότι όσοι αγοράζουν σπάνια και συλλεκτικά όργανα δεν ενδιαφέρονται για τις μόντες αλλά για το όργανο αυτούσιο.

Εγώ είχα τρύπα στο pickguard την άφησα μια χαρά ποτέ δεν έγινε κάτι. Και στο σώμα πάνω άφησα τρύπα για knob (γενικά αφαιρώ τα knobs που βρίσκονται κοντά στην γέφυρα, δεν με βολεύουν καθόλου). Νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να το αφήσεις έτσι, οτιδήποτε άλλο θα σε βάλει σε μπελάδες. Το σενάριο αλλαγής pickguard υπάρχει;

έγώ να συμπληρώσω το εξής και ας φανώ παράξενος: στις περιπτώσεις που κάποιος έρχεται στον χώρο μου ή εγώ πάω στο δικό του θα ήθελα να ξέρω από πριν ποιος και πού. Δλδ ένα προφίλ στο f/b, διεύθυνση κ.α. Περιπτώσεις "θα βρεθούμε εκεί και θα πάμε σε ένα στούντιο δικό μου" και τέτοια τις κοιτάζω με καχυποψία. Όχι ότι έχει συμβεί κάτι (ποτέ!) αλλά αν δεν τον ξέρεις τον άλλο κάλο είναι να έχεις το νού σου. Για την πρώτη περίπτωση θεωρώ ότι καλό είναι αυτά να ξεκαθαρίζονται αρχικά. Γιαυτό ρωτάω/δίνω κάποιο μικρό ιστορικό του αντικειμένου που πουλάω (έχει ξανα-αναφερθεί και αρκετά άτομα απόρισαν που μερικοί το κάνουν αυτό). Για μένα σε μια συναλλαγή όλα ισχύουν αρκεί πρώτα να υπάρχει ξακάθαρη εξήγηση: φίλε πήρα αυτό από άλλη ανταλλαγή, δεν το έχω δουλέψει ποτέ το παίρνεις as it is με δική σου ευθύνη ή έχω να το λειτουργήσω χρόνια είναι στην αποθήκη το παίρνεις με δική σου ευθύνη και τέλος. Στην δεύτερη περίπτωση δεν βρίσκω κάτι κακό, δλδ αυτό δεν είναι το νόημα της δοκιμής; Αν δεν του αρέσει κάτι να μην το πάρει αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος να βρεθείτε. Βέβαια μπορεί να τύχει ο άλλος να θέλει να το δοκιμάσει κανένα δύορο (τέτοια δεν πάιζουν).... Το παζάρι το θεωρώ αυτονόητο. Ακόμα και για τα δέκα ευρώ. Δεν διαφωνώ στο να το κάνεις ή να ζητήσεις μια καλύτερη τιμή. Αν ο άλλος δεν δεχτεί επανα-αξιολογείς και αν θέλεις το παίρνεις όσα το δίνει. Δεν είναι ντροπή, τα λεφτά δεν μας περισσεύουν. Αυτό όμως που θεωρώ ξεφτύλα είναι να το τερματίζει κάποιος: πουλάς κάτι 180€ να το ζητάει για 100€ ή ακόμα χειρότερα να συμφωνείτε στην τιμή και όταν βρίσκεστε να πετάει δικαιολογίες ότι έχει λιγότερα. Κλασσικά κόλπα δυστυχώς ισχύουν ακόμα.

To "Hulk" του Ανγκ Λί, τα Batman του Νόλαν και του Μπάρτον, ακόμα και τα έργα του Σναίντερ, παρόλο που δεν βγήκανε όπως έπρεπε. Πάντα υπάρχει χώρος για την άποψη του σκηνοθέτη, αλλά από την στιγμή που η Marvel δημιουργεί ένα franchise βάσει σχεδίου αυτή αναγκαστικά περιορίζεται.

Δεν ξέρω αν εχει δοκιμάσει κανείς τους oripure απο΄την Κινέζικη εταιρία iknmusic. Στο site (https://iknmusic.com/collections/oripure-pickup) φαίνονται τυποποιημένοι Κινέζικοι μαγνήτες (δεν ξέρω αν είναι καλοί η όχι). Στο ebay όμως έπεσα πάνω στους LYTC των οποίων η τιμή είναι υψηλότερη (γύρω στα 50€ ο καθένας) και περιγράφονται ως handmade. Τους έχει δοκιμάσει κανείς; Το link είναι αυτό: https://www.ebay.com/itm/LYTC-Alnico-5-Dual-Modes-Guitar-Humbucker-Pickup-Neck-Pickup-Double-Coil-6-Wires/401619880418?hash=item5d826909e2:g:cJUAAOSw3ANb28t4

Ακραία δήλωση αλλά νομίζω υπερβολική. Blockbuster, εύπεπτα θα γίνονται πάντα, από τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο μέχρι σήμερα. Εμένα με έχουν κουράσει λίγο οι σύγχρονες ταινίες, πολύ προκάτ, πολύ τυποποιημένες, πολύ cgi, κάπου δεν νιώθω την άποψη του δημιουργού αλλά την απαίτηση του στούντιο αλλά εντάξει δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα, απλά προτιμώ πλέον τις ανεξάρτητες παραγωγές τύπου mumblecore. Υπάρχει άπειρος κινηματογράφος για όλα τα γούστα.

δουλεύω σε εταιρία leasing.

Είναι δύσκολο να κάνω μια τέτοια λίστα. Όσο περνάνε τα χρόνια ακούω δίσκους όλο και λιγότερο, παρόλο που αγοράζω πολύ περισσότερη μουσική από όσο πριν πχ 20 χρόνια. Όμως απορροφώ λιγότερα πράγματα ενώ δεν υπάρχει το συναισθηματικό δέσιμο που υπήρχε στα πχ 15 ή 16 μου. Καλώς η κακώς οι περισσότεροι αντλούμε τις αναμνήσεις από αυτές τις ηλικίες. Μερικοί από τους δίσκους που έχω λιώσει: Manowar - Hail to England - Sign of the Hammer - Kings of metal - Triumph of steel Judas Priest - Sreaming for vengance - Defenders of the faith - Painkiller Thin Lizzy - Jailbreak - Johnny the Fox B.O.C. - Spectres - Some enchanted evening Domine - Champion eternal TTD - Isle of the hydra Virgin Steele - The marriage of Heaven and Hell part.1 & 2 - Invictus Hawkwind - Live chronicles Omen - Battle cry - Warning of danger Running Wild - Death or glory - Blazon Stone - Black hand inn - Port royal Blind Guardian - Somewhere far beyond Black Sabbath - Vol.4 - Black Sabbath Uriah Heep - Demons and wizards Cage - Darker than black Doomsword - Doomsword και η λίστα δεν σταματάει...