ECC803s

Ωραία τα λέτε κύριοι, ξεχωρίζω οπωσδήποτε το παρακάτω post:

6 hours ago, LK said:

Εμένα το "πρόβλημά μου" είναι ΄, ότι όταν κάποιος δεν μπορεί να εκτιμήσει τα βιβλία που βρήκα (έστω σαν ντεκόρ) ή μια κιθάρα ...... η ένα βάζο....ή οτιδήποτε κουβαλάει μια ιστορία (όποια και αν είναι) και τα πετάει στον κάδο....έχει θέματα.

Αισθητικής αξιολόγησης , νοοτροπίας .......και πολλά άλλα.

Το μυαλό των (κατά περίπτωση) επόμενων φτάνει μόνο μέχρι τα λεφτά της πώλησης ή της ενοικίασης του σπιτιού που "θέλει άδειασμα". Για τα οποία συνήθως καίγεται.

Έστω και από καθαρή κερδοσκοπία, πολύ δύσκολα κάποιος θα υποπτευτεί την ευκαιρία σε ένα φλάουτο, ένα κομπολόϊ, μια συλλογή δίσκων, βάλτε ό,τι θέλετε εδώ.

Άρα, ή πέταμα, ή "kill 'em all, sort them out later" πώληση στον περαστικό broker χαλκού που φορά εμφάνιση Manchester City ή Paris SG. 

Υ.Γ: ένα ιδιόχειρο σημείωμα, αρχείο Word ή έστω μια εκτυπωμένη σελίδα (ενυπόγραφη?) ευσταθεί ως διαθήκη ή πρέπει να εμπλέκεται συμβολαιογράφος;

8 hours ago, eliasraptis said:

Αυτο εγινε καποτε με τα super market σε βαρος των μπακαλικων, με τα Jumbo σε βαρος των καταστηματων παιχνιδιων και αργοτερα ειδων οικιακης χρησης, τα public σε βαρος των βιβλιοπωλειων (εδω εβαλε ο σκλαβενιτης βιβλια, και περιοδικα....)  κλπ...... Εδω και πολλα χρονια επαψε να υπαρχει αποκλειστικός διανομεας στα μουσικα οργανα, ο αντιπροσωπος.Ετσι, το bon studio χτυπησε την prs και την gibson απο τον ΖΟΖΕΦ (που εκλεισε και το καταστημα στην Αθηνα), ο Νακας χτυπησε την Fender απο τον Στολλα, ο Τριμης την Ιbanez απο το Λυρικον (που επισης εκλεισε) κ.ο.κ. Εσκασε τελη 90ς το music productiv και ηταν ισως το πρωτο super market μουσικων οργανων..... ο Νακας ανοιξε χαρτοπωλίο και ειδη οικιακης χρησης (Nakas home...) και ολα πανε μια χαρα. Το Thomann δυστυχως καθοριζει πλεον τις τιμες, στην αγορα την εγχωρια, την ευρωπαϊκη κι ισως και στην αμερικη... Δυσκολο να ανταγωνιστει ενα μικρο καταστημα τον s.m. ,Νακα, Bon Studio.... Η σχεση που θα εχει ομως ενας μουσικος σε ενα μικρο καταστημα δεν ειναι αυτη που θα εχει σε ενα μεγαλο καταστημα με κακοπληρωμενους υπαλληλους που καλουνται να ειναι χαζα ευγενικοι και υπερβολικα εξυπηρετικοι. Καποτε τα μουσικομαγαζα αποτελουσαν ενα...μουσικο καφενειο, ανταλλασοταν αποψεις, γινονταν κουβεντες, υπηρχε ενα νταραβερι μεταξυ μας. Η πληροφορία, το διαδυκτιο κι οι διαδυκτιακες αγορες εχουν αλλαξει το τοπιο. Καλο...κακό, θα δειξει.

Έδειξε αγαπητέ φίλε, ήδη προ αιώνων, σε εποχές που κανείς δε φανταζόταν τί έρχεται: προτιμήθηκε το "ρίσκο" της Γερμανίας από τον επαρχιωτισμό των Εξαρχείων, τους ξυπνητζήδες πίσω απ' τον πάγκο και τους χασομέρηδες "μύστες" που ανέχονταν στα μαγαζιά τους.

Επίσης να μας λείπουν και οι υπαινιγμοί για τους αδηφάγους εβροπέοι που κατάπιαν τα μαγαζάκια μας. Προχτές (κυριολεκτικά προχτές) ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος επιβεβαίωσε αυτό που ήδη ξέραμε: ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ολιγοπώλια... λίγο ως πολύ στα πάντα. Επομένως take it easy, θρηνείς για τον μοναδικό ίσως κλάδο εδώ και δεκαετίες στον οποίο υπήρξαν αλλαγές που ωφέλησαν τον καταναλωτή.

Ο Νάκας κάνει δουλειά επιπέδου, μακάρι να δουλεύει καλά και να προσθέτει ονόματα στο roster, γιατί όχι; Επιβεβαιώνω μέχρι τελείας ό,τι έγραψε νωρίτερα ο @Jazzjoker.

Μένω στο νοίκι και απ' ότι φαίνεται θα μένω στο νοίκι για τα επόμενα 140-150 χρόνια. Συμπτωματικά, καμιά 500αριά μέτρα απ' το πατρικό μου. Εκεί δεν πρόκειται να επιστρέψουμε ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου, μιας και έχουμε και οι δύο τετραμελείς οικογένειες και τα 56 τετραγωνικά το έκαναν μία φορά το θαύμα τους με τετραμελή οικογένεια. Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από το '80 και το '90, άλλες οι ανάγκες για χώρο σήμερα. 

Μερικές σκέψεις με αφορμή το thread αλλά όχι στενά σχετιζόμενες με το θέμα:

• Αξιοσημείωτο πόσο δενόμαστε με τη γη ή και με τα ντουβάρια οι Έλληνες. Δεν κουνάω δάχτυλο, μέσα κι εγώ.
• Άλλοτε θα έκοβα αυτοστιγμή την κουβέντα, σήμερα αν ήταν βιώσιμο μάλλον θα έφευγα απ' την Αθήνα. Μάλλον όχι για χωριό με 30 κατοίκους, αλλά π.χ. για πρωτεύουσα νομού ή παραπλήσιο μέγεθος... χωρίς σκέψη.
• Το κοκτέϊλ σχεδόν μηδενικής οικοδομικής δραστηριότητας για κάμποσα χρόνια και απότομης αλλαγής συσχετισμών λόγω βραχυχρόνιας μίσθωσης περιμένει έναν καταλύτη για να γίνει καμπούμ. Δεν ξέρω ποιος θα είναι αυτός και πώς θα έρθει. Δεν ξέρω καν αν έχω δίκιο. Αλλά όσοι από τη γενιά μου τουλάχιστον αλλά όχι μόνο (είμαι 41) δε βρήκαν έτοιμη λύση, πώς να το πω κομψά, are already drinking him. And by the looks of it they will certainly continue drinking him dryly for the foreseeable future.

(Συγνώμη) 

Καλύτερη όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτή είναι...

Κειμήλιο από τις μέρες που ως γνήσιος ηλίθιος εφούμερνα. Είχα κρατήσει το tip φίλου ότι οι Παπασωτηρίου στο αεροδρόμιο της Αθήνας έχουν πολλά και διάφορα τσιγαροειδή που δεν τα βρίσκεις αλλού, και σε ένα πέρασμα αγοράστηκε και αυτό μεταξύ διαφόρων άλλων...

Για το OCD του πράγματος στο βάζω και ανοιχτό για να μην έχεις αμφιβολίες ότι η δική σου λύση υπερτερεί σε επίπεδο ευταξίας :

Υ.Γ: Στην παλιότερη απ' τις ηλεκτρικές υπάρχει και το κλασικό μαραφέτι που κρατάει 3-4 πένες πίσω απ' το headstock. To θεωρούσα και το θεωρώ απαραίτητο για κάθε κιθάρα - workhorse. Αν είσαι γραφειάτος πάντως, μια χαρά είναι και ο τενεκές της Camel. 

Για τις κρέμες των εταιρειών Extro Cosmesi και Moon Soaps υπάρχει κάποια εμπειρία από πρώτο χέρι;

Κοίταξε @Alex Raptakis, το σκατοκέφαλό μας κρατάει υποχρεωτικά και το ρόλο του αφηγητή στην ταινία στην οποία παίζει ο καθένας μας, στη ζωή μας. Δεν ζούμε για λογαριασμό του αφηγητή στο κεφάλι μας όμως. Και μάλιστα νομίζω ότι το μέγιστο βήμα προς μια ουσιαστική ενηλικίωση είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι είναι πολύ πιθανόν η δική σου ταινία να μην είναι ντε και καλά ένα blockbuster αντάξιο του σπικάζ ενός Morgan Freeman ή ενός Joe Pesci. Απογοητευτικό; Πιθανώς, στο πλαίσιο του "αχ, πού ‘σαι, νιότη, πού δειχνες πως θα γινόμουν άλλος". Μήπως όμως είναι και μιας μορφής λύτρωση να συνειδητοποιείς ότι οι αποσκευές σου δεν είναι δα και τόσο βαριές; Ότι είσαι απλά ένας εχέφρων χλιμίτζουρας σε έναν ωκεανό από χλιμίτζουρες;

(το εχέφρονες ελέγχεται)

Πώς με επηρεάζει λοιπόν η ιδέα ότι δε θα βιώσω ποτέ κάτι που θα ήθελα; Μπορώ να σου πω πώς με επηρεάζει η ιδέα ότι βίωσα κάτι, πολλά κάτι, που δεν ήθελα. Σχεδόν πάντα όταν ξυπνούσα ανακάλυπτα πως έχω επιτρέψει σε πολλές "λεπτομέρειες" να διαμορφώσουν μια δυσμενή κατάσταση που θέλει δουλειά για να αλλάξει. Γι' αυτό, όπως ήδη ορθώς γράφτηκε, συνέχισε να δουλεύεις. Κράτα και το κεφάλι σηκωμένο και α) φτιάχνε το δίκτυό σου, είναι βαρύτερο απ' το πιο βαρύ βιογραφικό, β) ρίχνε καμιά ματιά για την Ευκαιρία. Μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή αλλά συνήθως είναι παράθυρο που κλείνει γρήγορα.

Έχω φτάσει να πιστεύω ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι το ριζικό του. Έχεις κουραστεί να τρως φάπες, για παράδειγμα; Ε ίσως το πιο αναγκαίο πρώτο βήμα να είναι να τα βάλεις κάτω και να αναρωτηθείς μπας και η όλη στάση σου δημιούργησε τις προϋποθέσεις για καρπαζώνεσαι.

Και αν τέλοσπάντων όλα τα παραπάνω είναι αβάσιμα ή μπελαλίδικα, πάρε ένα καινούριο πολυεφέ/πλήκτρο/audio interface/μπάσο και πες μας πώς πήγε.

Ή έστω το Dawn Of The Fifth Era από Mors Principium Est, που γαμάει.

3 hours ago, trolley said:

Η "εκτός πλαισίου" διατύπωση τέτοιων ερωτημάτων έχει το αποτέλεσμα που είδα τ/μ ε, και έχω την εντύπωση ότι ο Grey έχει ενοχληθεί λίγο από τη τροπή που πήρε η κουβέντα

Μας τέθηκε μια "άσπρο/μαύρο" ερώτηση που δεν είχε τις "άσπρο/μαύρο" απαντήσεις που ενδεχομένως θα προτιμούσε να λάβει ο ΟΡ. Aν όμως δεν είναι 20 ετών (το πολύ), ε, τί περίμενε αναζητώντας επιβεβαίωση σε τέτοιους απόλυτους διαχωρισμούς; 

Προσωπικά νομίζω πως ο πραγματικός διαχωρισμός στην περίπτωσή μας, και με δεδομένο το χώρο όπου βρισκόμαστε και συζητάμε, δε θα πρέπει να γίνει στον άξονα "ποιότητα - μαλακία" αλλά στον άξονα "ενδιαφέρον - αδιαφορία".
Εμείς που συμμετέχουμε στο forum αυτό υποθέτω πως παίζουμε μουσική, συνθέτουμε μουσική, ακούμε σχολαστικότερα, σε κάθε περίπτωση η μουσική μας ενδιαφέρει ζωηρά και της αφιερωνόμαστε.

Ζουν πάαααααρα πολλοί άνθρωποι δίπλα μας που δε συμμερίζονται αυτή τη σπουδή στο ελάχιστο. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο να το καταλάβουμε ή να το αποδεχτούμε.

1 hour ago, Πάνος Χελιδόνης said:

Κουβέντα για τον Gavin Harrison..

Μα κανείς; ούτε ένας;

Μόνο εγώ ακούω Porcupine Tree στην Ελλάδα;

Κάθε άλλο, απλά προτιμούμε Maitland 

Α)Οπτικά δε θα μου το επέτρεπε η συνείδησή μου
Β)τεχνικά θα πρέπει να μπει λίγο ή πολύ χέρι για να κάνεις χώρο για τη μπαταρία

Γ)Χίλιες λύσεις δεν υπάρχουν πια και σε passive επιλογές; Αφού δεν ανήκεις στους βορβορώδεις  απ' ότι γράφεις...

Οπότε, γιατί όχι; Κάντο! 

ΥΓ: έχει πάρει το μάτι μου κάτι EMG με το look του κλασικού "καπακωμένου" humbucker τα τελευταία χρόνια. Δεν τους έχω δει από κοντά όμως. Είναι κοντά στο real deal άραγε; Αυτό ίσως να αχρήστευε το "πρόβλημα" στο μάτι, για όποιον είναι πρόβλημα. Και να φέρνει το τελικό αποτέλεσμα πιο κοντά στη μαμίσια κατάσταση αλλά και με τον active ήχο, αν δε γίνεται αλλιώς

Και οι δύο έρχονται με εργονομικούς αστερίσκους, και οι δύο θα έκαναν ωραία προσθήκη στην όποια κολεξιόν, στο δικό μου τεφτέρι η SG τικάρει περισσότερα κουτάκια. Κι αν υπάρχουν ήδη humbuckers στην οικογένεια κανένα πρόβλημα,  κοιτάς προς P-90 μεριά.

(δηλαδή προς τη σωστή μεριά) 

2 hours ago, manosx said:

 Γενικα δεν ειμαι φιλος με την ολη φαση. ΟΚ, οταν πρωτοβγηκε ειχε μια πλακα που εβρισκες κοσμο που ειχες χασει, αλλα στην πορεια καταλαβαινες οτι καλυτερα που τους ειχες χασει.

 

 Με αυτους που θελω να εχω επαφη εχω πραγματικη επαφη, τα μηνυματα στα social δεν ειναι επαφη, ειναι ναχαμε να λεγαμε και ναχαμε να πουμε.

Εγώ έχω πάει ακόμα πιο κάτω FWIW. Πλέον έχω κόψει online επαφές με ανθρώπους του στενού μου περιβάλλοντος, πλην 3-4 με βρήκαν εκείνοι. Ούτε καν Facebook δηλαδή, ένα ψευδώνυμο Twitter και ένα ψευδώνυμο Instagram.
Η αφορμή ήταν ότι είτε διάβαζα πράγματα που μου στρίβανε το στομάχι είτε 

2 hours ago, Ali Barout said:

Εγώ το είχα βάλει λίγο το 2008, "έκλασα στο μαξιλάρι" μερικών, μετά σκέφτηκα λίγο πιο σοβαρά, λέω, τι νόημα έχει αν δεν την μυρίζουν; Και το παράτησα.

έκλανα στο μαξιλάρι φίλων που στην πραγματικότητα έμπαιναν στη φάση επώνυμα (σε αντίθεση με εμένα). Αυτοί οι άνθρωποι πάσχιζαν να δημιουργήσουν μια παρουσία και μια επαγγελματική συνέχεια, δεν είχαν δηλαδή κανένα νταλκά να κάνουν στο Instagram την ίδια πλάκα που έκαναν μαζί μου στην καφετέρια.
Όταν συνειδητοποίησα πόσο μαλάκας ήμουν βύθισα αυτοστιγμή τα προφίλ που γνώριζαν οι δικοί μου, και εν καιρώ μπήκα πάλι με καινούρια.

Η κατάληξη βέβαια είναι να μην κάνω πια πλάκα σχεδόν με κανέναν και σχεδόν για τίποτα, αλλά 

...έτσι κι αλλιώς έχω σοβαρότερες ασχολίες στην παρούσα φάση, σε αντίθεση με τους φασαίους της κακής δγιαφιμισισ.

40 minutes ago, shelter said:

Σας ζηλεύω ρε μπαγάσηδες που έχετε ξυλόφουρνο. Είναι το ένα level παραπάνω που δεν μπορούμε να εχουμε εμεις στα διαμερισματα. Ενταξει καταλαβαινω οτι δεν ανάβεις φουρνο για ενα δυο ψωμιά αλλά αν εχεις κοσμο και τραπέζι με φίλους και οικογένεια είναι τρομερή φάση.

Για την ακρίβεια τα πεθερικά μου έχουν στο χωριό... αλλά μέχρι η κόρη τους να δείξει ανώτερη ευφυΐα και να με παντρευτεί, ο φούρνος είχε ανάψει μία φορά νομίζω. Τα τελευταία χρόνια το παιδεύω.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι το τάϊσμα μας το αναλαμβάνει κατά βάση η ψησταριά που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. 

Στα του άρτου είμαι ανίδεος αλλά αν ανοίξει και Club Ψητοπωλείο το Noiz ίσως μπορώ να κάνω κάποιες θεσμικές τοποθετήσεις σε υποθετικά thread "πόσο αλάτι στο χοιρινό;" και "θυμάρι στα φρυγαδέλια, ναι ή όχι;"

Duly noted, ευχαριστώ @gmoukou & @shelter.

Υπάρχουν (θεωρητικές έστω) οδηγίες για χρήση ξυλόφουρνου; Η πρώτη απόπειρα σε ψωμί δεν πήγε καλά. Υποθέτω ότι έπρεπε να τον έχω αδειάσει τελείως από κάρβουνα και να τον έχω αφήσει και λίγη ώρα να κατέβει η θερμοκρασία... το ψωμί μαύρισε αμέσως από πάνω.

Είναι όντως καλή περίπτωση το Pitch Key (σε ποιο κουτί να αράζει το δικό μου...).

Νομίζω πάντως ότι αν πρόκειται να γίνει βαριά χρήση χρειάζεται και τις σχετικές πρόβες. Εξηγώ: με το αριστερό δεν κατάφερα να το χρησιμοποιήσω, με το δεξί υπάρχει μια κάποια καθυστέρηση μέχρι να του πάρεις τον αέρα και να ξέρεις πόση δύναμη να βάλεις ώστε η κίνηση να γίνει ομαλά, αλλά σε κάθε περίπτωση το χέρι της πένας απουσιάζει από το χώρο ευθύνης του για ένα x διάστημα. Για να ελαχιστοποιηθεί αυτό το κενό θα χρειαστούν επαναλήψεις.

(εκτός αν το τραγούδι δεν απαιτεί ζογκλερικά οπότε αγνοήστε τα παραπάνω)

Θυμάμαι πάντως πως ήταν η μόνη άξια λόγου προσιτή (και μη παρεμβατική στην κιθάρα) λύση για drop D που το ήθελα κι εγώ. Tουλάχιστον την εποχή που το έψαξα εκτενώς το πράγμα και τελικά το αγόρασα, πάνε τουλάχιστον 6-7 χρόνια.

Τα κλειδιά της κυρίας τί μέρος του λόγου είναι φίλε @fusionakis; Ωραία buttons. Εργοστασιακά;

2 hours ago, Superfunk said:

 

Λίγο πιο bright απο μια 70s Les Paul Deluxe λόγω long scale, ουδεμία σχέση με tele δηλ.

Αν θες να πλησιάσει ο ήχος σε κλασσική tele θες τον καλύτερο μαγνήτη που έχει κατασκευάσει ποτέ η Gibson δηλ τον Firebird ,τον  alnico βέβαια όχι τις κεραμικές αηδιες που χρησιμοποιεί τώρα,οπότε πας σε Seymour Duncan Antiquity Firebird (πολύς κόσμος νομίζει ότι οι Firebird και οι mini humbuckers είναι το ίδιο πράγμα αλλά ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν)

2 hours ago, shelter said:

+1

 

Η μεγαλύτερη πλάνη μετά τους μαγνήτες της Jazzmaster (σε συνάρτηση με τους P90s).

Μήπως εδώ υπάρχει η αρχή ενός dedicated thread;

49 minutes ago, shelter said:

Δυστυχως οι πραγματικοί φούρνοι (δηλαδή αυτοί που παράγουν αρτο και αρτοπαρασκευάσματα και δεν ειναι πρατήρια) είναι πλεον λίγοι. Και απο αυτούς λιγότεροι είναι καλοί. Τεράστια κουβέντα το γιατί και μερίδιο ευθύνης έχει και η πολιτεία που έχει πριμοδοτήσει πολύ τα διαφορα καταστήματα που πουλάνε συσκευασμένα προιόντα ζύμης. Ειδικά την περίοδο της πανδημίας... Ειδικότερα τη στιγμή που το ψωμί είναι διατιμημένο (και πρέπει να είναι).

 

Οι πραγματικοί φούρνοι φέρουν απ έξω σε διακριτό σημείο σχετική σήμανση απο την Ομοσπονδία Αρτοποιών Ελλάδος, μπορεί και της νεοσυσταθείσας Ελληνικής Ένωσης Επιχειρήσεων Αρτοποιίας αλλά μερικές φορές και σήμανση απο κρατικούς φορείς όπως το Χημείο. Η σύμανση τη ς ομοσπονδιας είναι αυτή παρακάτω.

To σημειώνω και ευχαριστώ!

50 minutes ago, shelter said:

 

 

Παρεμπιπτόντως λίγο πριν αποφασίσω να ασχοληθώ με την αρτοποιία, είχα παραγγείλει σε φούρνο τα buns και μου τα φτιάξανε ΤΕΛΕΙΑ. Αυτά είναι αστεία για επαγγελματία αρτοποιό.

Ε πού ήταν ντε; 

38 minutes ago, shelter said:

Άχαστη συνταγή και πολύ ανώτερη απο οποιοδήποτε ετοιματζίδικο burger bun της αγοράς. Ειδικά αμα τα περάσεις μια απο τηγάνι μόλις τα κόψεις.

Speaking of which, υπάρχουν φούρνοι κάπου, οπουδήποτε, που να προσφέρουν κάτι λίγο ή πολύ παραπάνω από τις συσκευασμένες αηδίες των super market;

cc @UNESCO

Long shaft σίγουρα, πέραν αυτού η λογική λέει audio taper και 500Κ. Αν ήταν τέτοια και αυτά που σου χάλασαν δε μπορώ να το πω, αν ωστόσο πας σε τεχνικό φαντάζομαι θα είναι απλό να το επαληθεύσει.

46 minutes ago, solega said:

τα παιδιά δεν εντάχθηκαν ποτε στο γερμανικό σύστημα, πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία.

Με όλο το θάρρος και χωρίς να είναι δική μου-μας δουλειά, εδώ έχετε κάνει φάουλ. Δηλαδή τα παιδιά δεν είναι ήδη δίγλωσσα;