Να αναφέρω εδώ ένα περιστατικό από τον έγγαμο βίο μου.
Η γυναίκα μου όταν είχε να ξυπνήσει το πρωί, είχε την τάση να κλείνει το ξυπνητήρι και να την ξαναπαίρνει ο ύπνος, με αποτέλεσμα να τρέχει σαν την παλαβή μετά για να προλάβει να πάει στην δουλειά της.
Για να την βοηθήσω λοιπόν, ρύθμισα τον χρονοδιακόπτη του στερεοφωνικού που ήταν στο σαλόνι, έτσι ώστε να ανοίγει το ραδιόφωνο σε "σεβαστή" ένταση όταν ήταν να ξυπνήσει, έτσι ώστε να πρέπει να σηκωθεί από το κρεβάτι, οπότε ξυπνούσε αναγκαστικά.
Μετά από κανα-δύο μέρες, ξύπνησε και ήρθε στο σαλόνι λέγοντάς μου ότι δεν αισθανόταν καλά.
Όταν την ρώτησα τι έχει, μου είπε ότι δεν ήξερε, να την παρατήσω ήσυχη, ξαναπήγε στο δωμάτιο να πιεί καφέ και να συνέρθει.
Από εκείνη την στιγμή και μετά, σχεδόν κάθε μέρα, η ίδια ιστορία.
Ξυπνούσε μέσα στα νεύρα, και δεν αισθανόταν καλά.
Κάποια μέρα είχα ήδη βγει όταν ξύπνησε και δεν την είδα.
Το βράδυ, όταν την ρώτησα πώς ξύπνησε το πρωί (είχα πραγματικά ανησυχήσει πολύ με αυτό που συνέβαινε), μου είπε ότι ξύπνησε μια χαρά.
Μετά με κοίταξε θυμωμένη, και μου είπε ότι κατάλαβε τι συνέβαινε, και ότι εγώ έφταιγα για όλα αυτά.
"Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς και να τσιρίζουν καραμούζες μέσ' τα αυτιά σου?
Απορώ πώς το άντεξα αυτό τόσες μέρες, έπαθαν τα νεύρα μου", μου είπε.
Βλέπετε, το ραδιόφωνο στο σπίτι ήταν μόνιμα στον Jazz fm.
Με αυτό τον σταθμό ξυπνούσε κάθε μέρα ....