fusiongtr

Πιστεύω ότι είναι για καλό. Η δική μου άποψη πάνω στο θέμα, είναι ότι οι solid state έχουν πολύ πιο γραμμική απόκριση στην ένταση, πράγμα που τους κάνει πολύ πιο προβλέψιμους στις αλλαγές έντασης. Σε κάποια είδη μουσικής αυτό είναι ζητούμενο. Για τέτοια κατάσταση (σπιτική) λοιπόν, εγώ είμαι μάλλον υπέρ των solid state, εκτός και αν το ζητούμενο, είναι το φυσικό κομπρεσάρισμα/παραμόρφωση ενός λαμπάτου. Γιατί υπάρχουν καθαρά και καθαρά. Δεν ξέρω τι εννοεί κάποιος όταν λέει "καθαρά". Ακόμα και στην κλασσική jazz πχ, τα καθαρά .... δεν είναι πραγματικά "καθαρά". Ένα κλικ (ίσως και περισσότερο) breakup το έχουν.

Επειδή βλέπω μάχη σχετικά με το θέμα, θα ήθελα να καταθέσετε τις απόψεις σας εδώ. Πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον. Αναφερθείτε μόνο στα καθαρά σε χαμηλές εντάσεις (σπιτιού). Πλεονεκτήματα - μειονεκτήματα για κάθε επιλογή.

Με slide δεν σπάνε οι χορδές παλικάρι ...

Σώπα μωρέ τώρα, και αν είναι πάνω από τα τάστα τι έγινε? Απλά θα αποφεύγεις να παίξεις σε ένα - δυο τάστα σε μια χορδή. Σιγά το πράγμα.

Δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις τον κόμπο στην μέση?

Κάνεις αυτό και αποφεύγεις ένα - δυο τάστα.

Αφού τις έχω, να αγοράσω καινούριες και να περιμένω καμιά πενταετία πρώτα να στρώσουν?

Τώρα πάρε ότι θέλεις να βολευτείς. Όταν μεγαλώσεις όμως, αν σου αρέσει η κιθάρα και συνεχίσεις, ίσως χρειαστεί να πάρεις και μια κανονική κιθάρα.

Μου άνοιξες τα μάτια! Στο εξής θα κρατάω τις μπιλίτσες όταν πετάω τις παλιές χορδές. Να έχω απόθεμα δηλαδής.

Αυτό το κόλπο δεν το ξέρω .... Πες μας πώς το κάνεις μπας και γλιτώσω καμιά αλλαγή χορδών σε νεότατο σετ 10 χρόνων? Φαίνεται Γιώργο μου ότι ξέσπασες. Τα της μουσικότητας και παιχτικής ικανότητας είναι δεδομένα.

Ε τότε ρε παιδιά τι ψάχνεστε όλοι για μαγνήτες? Βάλτε ένα τέτοιο μαραφέτι ασούμε, να τους κάνει αντικατάσταση αυτόματα. Αυτές οι κιθάρες έχουνε αυτό το σβήτσ που κάνει ασούμε αντικατάσταση μαγνητών?

Άμα είναι έτσι ασούμε, να ντο ανεβάσω κι εγώ αύριο σε νέο θέμα .... Να ντο εμπεδώσουμε .... Τα έχω τα χρονάκια μου .... Στην ηλικία?

Ειδικά αν μπαίνει το ίδιο όργανο κάθε μέρα ....

Ακούστε εδώ ξεκάθαρα το φραζάρισμα του bill (ειδικά το σήκωμα και το βιμπράτο είναι καραμπίνα)...

Συμφωνώ βέβαια.

Όπως είδες όμως, ακολούθησε διαφορετικό δρόμο.

Για την Les Paul δεν είδα και ανησυχώ ....

Να ήξερες πόσο τον θυμίζει το φραζάρισμά σου ....

Ποιον εννοείς, τον Santana?

Είχε ίσως τον πιο ζουμερό ήχο της εποχής του μαζί με τον Tom Scholz.

Να σου πω. Έχει στοιχεία, αλλά όχι κατευθείαν από αυτόν. Αν ακούσεις "σύγχρονο metal" είναι χαρακτηριστικός αυτός ο ήχος σε κάποιες "σχολές". Το βιμπράτο επίσης παραπέμπει σε Vinnie Moore (και φυσικά Yngwie) στυλ. Ο Schon πάντως αν και σχετικά άγνωστος στους θιασώτες του είδους, έχει αφήσει σφραγίδα.

Είναι διαχρονικός ο αλήτης ο Schon, και στον ήχο και στο παίξιμο.

Μπράβο ρε bill-αρε, μπράβο. Ήχος, παίξιμο, φραζάρισμα, σούπερ. Και ωραίο κομμάτι. Τώρα για τα περί ηχοληψίας δεν πολυκατέχω, αλλά μου φαίνεται καλύτερο το δεύτερο. Δεν συμφωνώ ότι είναι μπροστά η κιθάρα, και πίσω το μπασοτύμπανο. Μια χαρά μου φαίνονται από θέμα εντάσεων. Νομίζω ότι θέλει λίγο hi-pass στο μπάσο και τα τύμπανα (εκτός πιάτων) να καθαρίσουν γιατί θολώνουν, και λίγο κομπρέσορα στο μπάσο μετά, να ξεχωρίσει η ατάκα του. Ξαναμπράβο.