fusiongtr

Βρε παιδιά, δεν ξέρω από αυτά, αλλά έχω την εντύπωση ότι το aptX το υποστηρίζουν smartphone των 2-3 τελευταίων ετών (εκτός ίσως από πολύ ακριβά μοντέλα που μπορεί να το υποστήριζαν και λίγο πιο πριν). Δηλαδή αν έχεις ένα μέτριο smartphone 3-4 ετών, δεν παίζεις μπάλα με aptX. Θέλεις και νέο κινητό. Ισχύει αυτό? Τώρα βέβαια, ήρθανε και τα μπλουτούθια 5, κλπ.

Μπα, δεν νομίζω.

Θα πρέπει όμως και η συσκευή (smartphone) να υποστηρίζει το aptx.

Όχι, ο ντράμερ.

Όχι, ο ντράμερ.

Λοιπόν Φώτη μου κατά την γνώμη μου, αυτό το κομμάτι, είναι κάτι σαν συνέχεια του προηγούμενου. Δύο κομμάτια τα οποία με βοήθησαν να βγάλω το παρακάτω συμπέρασμα. Είσαι φοβερός σκηνοθέτης μουσικής. Έχεις ένα τεράστιο ταλέντο σ' αυτό. Λέγοντας σκηνοθέτης μουσικής, εννοώ ακριβώς αυτό. Φτιάχνεις εκπληκτικές μουσικές σκηνές (και ταινίες ολόκληρες), χειρίζεσαι καταπληκτικά τους ηθοποιούς σου (τα μουσικά όργανα που συμμετέχουν), καθορίζεις πότε θα μιλήσει ο ένας, πότε ο άλλος, τι θα κάνουν οι άλλοι όταν η κάμερα εστιάζει σε έναν, πότε θα πεταχτεί κάποιος να πει κάτι, φτιάχνεις το background κάθε σκηνής (το τοπίο από πίσω), την κίνηση της κάμερας, όλα αυτά τα κάνεις απίστευτα καλά. Δεν είναι μόνο θέμα ενορχήστρωσης (στο οποίο είσαι πάρα πολύ καλός για το είδος των κομματιών σου), εδώ είναι μουσική σκηνοθεσία κανονικά. Αν και δεν φοράω καπέλο, εσένα σου το βγάζω. Εύγε σου!

Ισχύει αυτό και σήμερα? Έχω διαβάσει για bluetooth receivers που είναι "hi-fi" με ποιότητα cd. Τι ισχύει τελικά?

Αμάν ...

58 νούμερο παπούτσι. Giannis .... εσύ?

Μόλις τον ρώτησα. Η απάντησή του ... "Hi there, i remember that i tried to set up my tremolo back in the time. But that f**cking thing was always getting on my nerves, cause i couldn't find the right angle for the springs claw. Neither straight nor angled was comfortable enough for me, so i blocked that damn thing and finally found peace of mind."

Εξαρτάται από το μέγεθος της πατούσας, δηλαδή πόσα κουμπιά μπορεί να πατήσει ταυτόχρονα.

Διάβασα κάπου ότι δεν έχει σημασία αν είναι κοντό ή μακρύ σε κατάσταση ηρεμίας, γιατί όταν τεντωθεί, οι διαφορές στο μήκος αμβλύνονται. Άσε δηλαδή που είναι μύθος αυτά για το μήκος. Εκτός κι αν είσαι ο John Holmes. EDIT: Τώρα που το σκέφτομαι, δεν βρέθηκε κανένας να βγάλει "John Holmes signature" τρέμολο. Με διαφημιστικό spot ... "Dive like never before" "Σηκώνεται όσο ψηλά θέλεις, αντέχεις?" Αλλά ποιος να το σκεφτεί αυτό? Αυτοί οι χαρτογιακάδες που ασχολούνται με το marketing στις εταιρίες? Που δεν το σηκώνουν ούτε με γρύλλο?

Αυτό μάλιστα, είναι πολύ ωραίο.

Βρε παλικάρι, αν αυτό είναι απλά για επίδειξη, πέτυχε τον σκοπό του. Εγώ δεν σε ξέρω. Τι λαμβάνω εγώ από το κομμάτι ... Ένας πολύ καλός κιθαρίστας αλλά όχι ανάλογα καλός μουσικός. Να πω τι εννοώ για να μην παρεξηγηθώ. Την κιθάρα την σκίζεις, αλλά ... το παίξιμό σου δεν παίρνει ανάσα. Είναι instrumental, φαντάσου το με φωνή στην θέση της κιθάρας. Θα έλεγα του τραγουδιάρη (αν υπήρχε) κάποια στιγμή "σκάσε επιτέλους", μιλάς συνέχεια και καταντάει εκνευριστικό. Νομίζω ότι εδώ αδικείς τον εαυτό σου, γιατί παίζεις κάποιες πολύ ωραίες φράσεις, που όμως χάνονται στον καταιγισμό single note παιξίματος. Με ένα πιο "λιτό" παίξιμο, όταν μπουν αυτές οι φράσεις θα ξεχωρίσουν, έτσι όπως είναι περνάνε απαρατήρητες. Το "που", το "πόσο" και το "πώς" θα παίξεις "τι", είναι το θέμα. Το tapping το σκίζεις, αλλά δεν άκουσα καθόλου δυναμικές. Όλο ένα ίσιο πράγμα από την αρχή μέχρι το τέλος (και αυτό ισχύει και για το κομμάτι, που μοιάζει με backing track για να σολάρεις από πάνω). Δεν μου αρέσει ο ήχος της κιθάρας (τζιτζικίζει πολύ, δεν έχει "σώμα"), αλλά αυτό είναι θέμα γούστου. Τέλος να πω ότι το κομμάτι σαν σύνθεση δεν μου είπε και πολλά, ίσως έχει να κάνει και με την αισθητική του αντιμετώπιση εκ μέρους σου. Είπαμε .... την κιθάρα (στο συγκεκριμένο ύφος) την σκίζεις. Αλλά .....

Βρε παλικάρι, αν αυτό είναι απλά για επίδειξη, πέτυχε τον σκοπό του. Εγώ δεν σε ξέρω. Τι λαμβάνω εγώ από το κομμάτι ... Ένας πολύ καλός κιθαρίστας αλλά όχι ανάλογα καλός μουσικός. Να πω τι εννοώ για να μην παρεξηγηθώ. Την κιθάρα την σκίζεις, αλλά ... το παίξιμό σου δεν παίρνει ανάσα. Είναι instrumental, φαντάσου το με φωνή στην θέση της κιθάρας. Θα έλεγα του τραγουδιάρη (αν υπήρχε) κάποια στιγμή "σκάσε επιτέλους", μιλάς συνέχεια και καταντάει εκνευριστικό. Νομίζω ότι εδώ αδικείς τον εαυτό σου, γιατί παίζεις κάποιες πολύ ωραίες φράσεις, που όμως χάνονται στον καταιγισμό single note παιξίματος. Με ένα πιο "λιτό" παίξιμο, όταν μπουν αυτές οι φράσεις θα ξεχωρίσουν, έτσι όπως είναι περνάνε απαρατήρητες. Το "που", το "πόσο" και το "πώς" θα παίξεις "τι", είναι το θέμα. Το tapping το σκίζεις, αλλά δεν άκουσα καθόλου δυναμικές. Όλο ένα ίσιο πράγμα από την αρχή μέχρι το τέλος (και αυτό ισχύει και για το κομμάτι, που μοιάζει με backing track για να σολάρεις από πάνω). Δεν μου αρέσει ο ήχος της κιθάρας (τζιτζικίζει πολύ, δεν έχει "σώμα"), αλλά αυτό είναι θέμα γούστου. Τέλος να πω ότι το κομμάτι σαν σύνθεση δεν μου είπε και πολλά, ίσως έχει να κάνει και με την αισθητική του αντιμετώπιση εκ μέρους σου. Είπαμε .... την κιθάρα (στο συγκεκριμένο ύφος) την σκίζεις. Αλλά .....

Να την χαίρεσαι Νίκο. Μια ερώτηση. Είναι καλή για metal?

Πω , πω!!!!! Παίρνει το FIFA 2019?

Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Πχ. - Φτιάξε μελωδίες σε στυλ ποπ του 60-70 (βάλε και Μπητλικές μελωδίες ακόμα καλύτερα), και ενορχήστρωσέ τες σύγχρονα, άλλαξε τα όργανα με σημερινά, άλλαξε το μπητ, κλπ, κάντες σύγχρονα πιασάρικες. - Ένας άλλος πιο εύκολος τρόπος είναι ο εξής. Παίξε ένα blues rock riff στην κιθάρα (απλό, δεν χρειαζόμαστε πολύπλοκα πράγματα εδώ), και δώσε το στην μελωδία της φωνής (να το τραγουδάει η φωνή, χωρίς κιθάρα). Εναρμόνισέ το απλά, χώσε ένα πιασάρικο μπητ (funk-soul, κάτι τέτοιο), βάλε και μερικά συνθοπνευστά (ορχήστρα) αν θέλεις, βρες μια γεφυρούλα που να θέλει να ξαναγυρίσει στο αρχικό ριφφ, και τέλος. - Για μπαλάντα, παίξε 3-4 ακκόρντα διατονικά, και βρες μέσα από αυτά μια δυνατή μελωδία. Μια καλή, σύγχρονη ενορχήστρωση είναι τα υπόλοιπα. Ότι κι αν κάνεις όμως, ένα πράγμα να έχεις στο νου σου. Ξεκινάμε πάντα βρίσκοντας πρώτα ένα δυνατό ρεφραίν.

Αν δεν ήταν και τόσο καλή δεν θα έλεγα τίποτα. Αλλά είναι πολύ καλή ρε παλικάρι. Στρώσε της την αρχή ενός δρόμου.

Τέτοιο κορίτσι στην οικογένεια, και ακόμα βρε δεν της έχεις γράψει μερικά κομμάτια που να πηγαίνουν στο ύφος της? Θα σε μαλώσω. Από αύριο ξεκινάς .... dim.

Επειδή τις είχα παίξει και τις δύο, μπορώ να σου πω την δική μου γνώμη. Σε βάρος είχαν διαφορά όχι όμως τεράστια, παρ' όλα αυτά ήταν αισθητή. Σε ήχο τώρα, είχαν μεγαλύτερες διαφορές. Δεν νομίζω όμως ότι η μόνη τους διαφορά κατασκευαστικά ήταν το center block, για να το θεωρήσω ως μοναδικό υπεύθυνο για τις διαφορές στον ήχο. Η κόκκινη είχε περισσότερο "ψωμί" στον ήχο της, η άσπρη ήταν πιο "αεράτη". Η άσπρη είχε μια τρελλή απόκριση και αμεσότητα στην πένα σε σημείο που όταν την έπιασα πρώτη φορά δεν μπορούσα να διαχειριστώ. Σαν να άκουγες την πένα πριν χτυπήσεις την χορδή ένα πράγμα. Βέβαια μετά συνήθισα. Θα έλεγα ότι η κόκκινη ήταν πιο forgiving στο παίξιμο, ενώ η άσπρη σε ξεμπρόστιαζε. Και οι δύο φοβερές κιθάρες, και μάλιστα θα μπορούσα να πω ότι κάθε μια σε πάει σε άλλο παίξιμο. Αν χτυπήσεις με τον ίδιο τρόπο την πένα και στις δύο, θα πάρεις αρκετά διαφορετικό attack και decay στον ήχο, οπότε πρέπει να προσαρμόσεις το παίξιμό σου. Άρα σε πάει να παίξεις διαφορετικά. Καλές κατασκευές Αργύρη!

Είσαι "πονηρός" στις αρμονίες, και ειδικά στο σόλο. Δώσε μπαχάρι μάστορα, ωραίος. Και ειδικά εδώ, πολύ ωραίες δυναμικές σολιστικά. Αλλά αυτές οι φρασούλες "το 'να πόδι πάνω στο πεζοδρόμιο, το 'να πόδι κάτω" με τρελλαίνουν.

Ναι ρε μαμώτο! Έχεις πράμα, μην το αφήνεις έτσι. ΥΓ. Για τα τύμπανα κι εγώ το ίδιο με τον αδερφούλη από πάνω "ακούω". Riffworks all the way.

Ναι ρε μαμώτο! Έχεις πράμα, μην το αφήνεις έτσι. ΥΓ. Για τα τύμπανα κι εγώ το ίδιο με τον αδερφούλη από πάνω "ακούω". Riffworks all the way.