fusiongtr

Αυτός πάλι ποιος είναι? Όλο καινούρια ονόματα μου αραδιάζετε και μπερδεύομαι.

Παρών. Να βάζουμε και κανένα τόνο καμιά φορά.

Μεγειές και καλές δημιουργίες dim.

Να παραδώσεις τα στοιχεία στον LK, για να αποφανθούν οι ένορκοι.

Κι εγώ αυτό κατάλαβα. Γι' αυτό πρότεινα Τώρα αν είναι κάτι άλλο που δεν άκουσα ... Πάντως θέμα σεταπ δεν είναι.

Εγώ θα σκεφτόμουν σοβαρά να έπαιρνα ένα κομμάτι ash (για veneer μιλάω βέβαια) με ωραία νερά, να το έκοβα στις διαστάσεις του pickguard, και να το έβαφα με ανοιχτό καφέ διαφανές βερνίνι. Θα ταιριάζει τέλεια με το χρώμα της κιθάρας, και θα δίνει και έναν τόνο διαφορετικότητας στο σύνολο.

Δοκίμασε να την παίξεις (την συγχορδία ) και στο 5ο, 7ο και 10ο τάστο, και πες μας πώς σου ακούγεται. Από εκεί και πέρα βγάλε τις παραμορφώσεις (αν είναι από τον ενισχυτή, ρύθμισέ τον για καθαρό ήχο) και ξανα ανέβασε.

Ήρθε το τέλος. Σας έπρηξα με τις αναμνήσεις μου. Τελευταίο για σήμερα ...

Ίσως άσχετο, αλλά για μένα σχετικό, ίσως έχει να κάνει και με προσωπικά βιώματα. Πήγα στον θείο Ted ...

Κοίτα τώρα πώς έρχονται τα πράγματα καμιά φορά. Τα παραπάνω με πήγαν για κάποιο λόγο εδώ ... Και καλά ο Trower, αλλά ... τι φανταστικός τραγουδιστής και μπασίστας είναι αυτός ο Dewar!

Μ΄έβαλε ο Αργύρης (argytar) στην πρίζα ... Φυσικό επακόλουθο το παρακάτω ...

Έλα ρε συ, και rock 'n' roll hoochie koo!!!!!!!!!! ΣΚΟΤΩ Εδώ είσαι....

Νικ, παίζεις πολλά και ασυνάρτητα, χωρίς να χρειάζεται. Έτσι απλά κάνεις εμφανή τα όποια προβλήματα τεχνικής έχεις. Η συμβουλή μου ... Μικρές φράσεις μέχρι 4 - 5 νότες το πολύ. Αλλά πώς ... Βρες ΜΙΑ τέτοια φράση που να σου αρέσει. ΜΙΑ. Βάλε ένα backing track να παίζει. Παίξε την φράση σου σωστά πάνω από το backing track. Κάνε παύση και συνέχισε να ακούς το κομμάτι Στην συνέχεια του track, λίγο αργότερα ξαναπαίξε την φράση σου. Κάνε το ίδιο και με μια δεύτερη φράση. Ξανά παύση, μετά παίξε την πρώτη φράση, και μετά ξανά την δεύτερη. Λιτά φίλε, πες αυτά που έχεις να πεις παίζοντας. Λιτά και ελεγχόμενα. Έτσι κρύβονται και οι τυχόν τεχνικές ατέλειες. Εγώ είμαι σίγουρος ότι μπορείς. Μην νομίζεις πάντως ότι εγώ παίζω πιο καλά από σένα. Και για τους δυο μας τα λέω αυτά.

Το διόρθωσα.

Συμφωνώ. Έτσι κι αλλιώς το sag γίνεται περισσότερο αισθητό όσο ανεβάζεις το volume του ενισχυτή. EDIT: Μάκη περιμένω και τις άλλες κιθάρες. Φαντάζομαι τι θα γίνεται με Strat bridge μαγνήτη σε κάποιους ενισχυτές. Θα ξύνουν κόκκαλα (για τα γούστα μου πάντα).

Δεν νομίζω ότι είναι μόνο αυτό. Έχω παίξει αρκετούς ενισχυτές με solid state rectifier, και μου φαίνονται μια χαρά. Άλλοι πάλι όχι. Σίγουρα βέβαια βοηθάει σ' αυτό να έχει tube rectifier o ενισχυτής, όπως φυσικά και τι λάμπα θα έχει εκεί.

Να βάλω στην κουβέντα και μια άλλη παράμετρο σχετικά με τον ήχο. Εκτός από την χροιά και το eq του κάθε ενισχυτή, υπάρχει και αυτό που λέω απόκριση (το οποίο είναι συνδυασμός κιθάρας ενισχυτή). Θα προσπαθήσω να το περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ. Είναι ένας συνδυασμός του transient, του sustain του transient, και του eq του transient (της ατάκας δηλαδή). Όταν χτυπήσουμε μια χορδή το peak της ατάκας έρχεται συνήθως λίγο αργότερα από το χτύπημα. Όταν αυτό αυτό είναι άμεσο, διαρκεί, και έχει έμφαση στις πριμομεσαίες έχω θέμα. Εκεί ξεμπροστιάζεται το παίξιμο, και δεν μπορώ να λειτουργήσω παιχτικά. Ο ενισχυτής από το review αυτό που έχει πιο έντονα αυτό το χαρακτηριστικό, είναι ο peavey. Σκληρός ενισχυτής. Αισθάνομαι σαν να περπατάω σε πάγο, και πρέπει συνέχεια να προσέχω τα βήματά μου μην γλιστρήσω, οπότε δεν μπορώ να είμαι χαλαρός. Ο subway από την άλλη, μου φάνηκε απαλός, smooth, με το peak του χτυπήματος να έρχεται με μικρή καθυστέρηση, και έμφαση στις μπασομεσαίες. Δεν ξέρω αν το περιέγραψα κατανοητά.

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με αφορμή το review του makam.

Μην σε ρίχνει αυτό. Εγώ δεν ξέρω να παίζω ούτε ηλεκτρική.

... που να ανταποκρίνεται γραμμικά και προβλέψιμα στις μεταβολές της έντασης. Για όλα τα παραπάνω μ' αρέσουν οι solid state.

Μια πενταμελής επιτροπή με τέσσερα άτομα?

Εννοείς τους 60s. Έτσι είναι.

Ο πιο γλυκός ενισχυτής που έχω ακούσει/παίξει ποτέ, που κατά την γνώμη μου είχε τα καλύτερα καθαρά (κάτι σαν fender αλλά με πολύ όμορφα μεσαία) ήταν ο Ampeg R12R (ή R212R με 2 12άρια) reverberockect reissue από τα 90s (blue diamond series). Καταργημένος πλέον, χωρίς περγαμηνές, φθηνός σαν μεταχειρισμένος (αν τον πετύχεις), έπαιρνε υπέροχα τα πετάλια, αλλά ... βαρύς. Ειλικρινά δεν έχω ακούσει πιο γλυκό καθαρό ήχο.

Συμφωνώ απόλυτα.

Και πρώτο το transistor .... 1. Έχεις δίκιο. 2. Δεν θα προτιμούσα τον Fender scooped ήχο, τα θέλω τα μεσαία, αλλά όχι τόσο πολύ τονισμένα όπως εδώ.