fusiongtr

Κάπου εκεί (ίσως λίγο αργότερα) είχα την τύχη/ευτυχία να τους δω live μαζί με τον φίλτατο pipityri, καθώς και να παρακολουθήσουμε το σεμινάριο του Scott Henderson την επόμενη μέρα. Μετά το τέλος του live θυμάμαι, πήρα το τρόλεϋ να γυρίσω στο σπίτι (από το κέντρο της Αθήνας στην Νέα Σμύρνη). Η ένταση που αισθανόμουν ήταν τεράστια. Τόσο τεράστια, που δεν άντεχα μέσα στο τρόλεϋ, κατέβηκα στην Πάντειο (περίπου στα μέσα της διαδρομής), και πήγα τρέχοντας στο σπίτι με τα πόδια. Απίστευτες εμπειρίες!

Δεν με ενδιαφέρει αν θα είναι πιο φιλικό προς τον καταναλωτή (τον μέσο καταναλωτή). Θα ήθελα όμως να μπορεί να το παρακολουθήσει ο ακροατής (όχι ο οποιοσδήποτε ακροατής, αλλά ο ακροατής προς τον οποίο απευθύνεται το έργο) πιο εύκολα.

Γιώργο αυτό δεν είναι μια συμφωνία, αλλά τουλάχιστον τρεις, ή αν είναι μια έπρεπε να κρατήσει τουλάχιστον τριανταπέντε λεπτά. Είναι πολύ πυκνή, ίσως περισσότερο απ' όσο χρειάζεται, ειδικά στο πρώτο μισό. Πολύ πυκνά/πηχτά ερεθίσματα που δεν είναι εύκολα εσωτερικεύσιμα και παρακολουθήσιμα από τον ακροατή. Μετά το 8ο λεπτό ειδικά (αλλά και σε ολόκληρο το 2ο μισό), είναι απίθανη (δίνεις στον ακροατή τον απαραίτητο χρόνο να εσωτερικεύσει και να παρακολουθήσει πιο εύκολα τα δρώμενα). Αν επέκτεινες την ανάπτυξη/ενορχήστρωση όπως είναι από την μέση μέχρι το τέλος σε όλο το έργο, θα μιλούσα σίγουρα για σριστούργημα. Για τα γούστα μου είναι πραγματικά καταπληκτικό. Μπροστά σε κάτι τέτοιο εγώ γράφω π@π@ριές. Απίθανο, χίλια "μπράβο".

Έχει πολλά μεγέθη, για κοίταξε. https://www.thomann.de/gb/double_basses_for_children.html Μην τον πας σε κλασσικό ωδείο, αν δεν ακούει το μπάσο σε κλασσική. Ή που θα γίνει κρεμάστρα το μπάσο, ή που σε τέσσερα πέντε χρόνια, θα ανεβάζεις άλλου είδους κομμάτια πια στο noiz.

Γιατί δεν ρωτάς πόσους ενισχυτές, ε?

Απλά πράγματα. Σκάσιμο στα τύμπανα, και εντελώς ήρεμο ύφος (κιθάρες χωρίς διστόρσια, αλλά με τρέμολα, chorus, πολλά modulation fx) που να προετοιμάζει άλλη καταιγίδα.

Με ένα pitch shift (ή octaver ή harmonizer) μπορείς να ρυθμίσεις ότι θέλεις, αλλά (πολύ σημαντικό) ακόμα και το wet/dry signal, πόσο θέλεις δηλαδή να ακούγεται η κανονική νότα και πόσο η ξεκούρδιστη. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από απλά να δώσεις λίγο όγκο στο ριφφ, μέχρι πολύ όγκο κρατώντας παράλληλα (αν πρόκειται για οκτάβα όλα αυτά) και την αναφορά στην αρχική νότα (ακούς δηλαδή τουλάχιστον δυο νότες). Αν βέβαια το χρησιμοποιήσεις πχ με 4ες ή 5ες (χαμηλότερα), έχεις φοβερές επιλογές.

Δεν ακούγεται όπως πρέπει. Το θέμα δεν είναι να τα ξεκουρδίσεις όλα. Ίσα ίσα, πρέπει να φαίνεται ακριβώς αυτή η διαφορά, και να γίνεται η αντίθεση μεταξύ κάποιων (στοχευμένα) "ξεκούρδιστων" και των υπόλοιπων. Το ίδιο ισχύει και στα drop κουρδίσματα σ' αυτό το ύφος. Αυτό είναι που δίνει τον όγκο.

Δεν λες τίποτα!

Αν έχεις octaver ή pitch shift δεν χρειάζεται ξεκούρδισμα.

Αυτά ακριβώς!

Το συμπλήρωσα Όθωνα, απλά για να δώσω μια ιδέα της δικής μου άποψης. Είναι όμως άλλο θέμα αυτό, είναι τεράστιο, και δεν νομίζω ότι ταιριάζει σε αυτό το νήμα. Οπότε δεν γράφω κάτι περισσότερο.

Και καλό θα ήταν (για να λειτουργήσει και ασφαλιστικά σωστά όλο αυτό) να υπάρχει κάποιου είδους σύμβαση που να καλύπτει ασφαλιστικά τον μουσικό από την αρχή του "έργου" μέχρι το τέλος, και να μην παίρνει ένα ένσημο μόνο για την συναυλία.

Και τσέκαρε μετά αν τα αρχεία που αντέγραψες είναι εντάξει. Μου έχει τύχει να φαίνονται όλα σωστά, αλλά τα αρχεία να είναι corrupted. Επίσης αν έγραφες ότι και οι άλλοι δύο δίσκοι (ή κάποιος από αυτούς) έχουν παράξενη συμπεριφορά, θα φανταζόμουν ίσως και μητρική ή τροφοδοτικό. Όπως τα λέει ο cos, sata καλώδιο, ή δίσκος.

Έτσι όπως τα γράφεις Νίκο, εγώ θα έψαχνα άμεσα για κάποιο πρόγραμμα ανάκτησης δεδομένων από σκληρό που τα έχει φτύσει. Θα σου έλεγα να χρησιμοποιήσεις διαγνωστικά δίσκου, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα τα αντέξει. Καλό θα είναι να τον χρησιμοποιείς όσο λιγότερο μπορείς (καθόλου δηλαδή), μέχρι να ανακτήσεις τα αρχεία που έχει μέσα. Καλό κουράγιο.

Μανώλη νομίζω ότι δεν το έπιασες αυτό που έγραψε ο Γιάννης. Το θέμα είναι να υπάρχει πραγματική ζήτηση και όχι να υπάρχει επιβολή από νόμους για μουσικούς. Αν υπάρχει πραγματική ζήτηση ναι, υπάρχει μέλλον, αν απλά επιβάλλεται από νόμο τότε .... Δηλαδή με το ζόρι, επειδή είμαστε μουσικοί να δουλέψουμε? Νομίζω ότι το πνεύμα είναι αν δεν υπάρχει τόση ζήτηση, να απασχοληθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι σε παράπλευρες σχετικές δραστηριότητες (πράγμα που γίνεται βέβαια, αλλά δεν ξέρω ως πότε). Να είναι πραγματικά παραγωγικοί και όχι με το ζόρι.

1. Από την στιγμή που έκλεισες το μαγαζί, είσαι υπάλληλος. 2. Είσαι μουσικός (από την στιγμή που η μόνη δραστηριότητα που σου αποφέρει αποδοχές είναι η μουσική) αλλά και εισοδηματίας. Να σε ρωτήσω για το ίδιο παράδειγμα, αν εισπράττεις ενοίκιο 500 ευρώ τον μήνα και δουλεύεις ως μουσικός ταυτόχρονα με 300 ευρώ τον μήνα τι είσαι? Το να υπάρχει ένα οικονομικό βοήθημα/αποκούμπι δεν αναιρεί κατά την άποψή μου την ιδιότητα της βασικής σου επαγγελματικής δραστηριότητας. Και να το πω κι αλλιώς. Αν του χρόνου έχεις τριπλάσια δουλειά και βγάζεις 900 ευρώ τον μήνα από μουσική δραστηριότητα και τα 500 ευρώ από το νοίκι, τότε έγινες μουσικός? Και αν τον επόμενο χρόνο ξαναπέσει η δουλειά και βγάζεις 200 ευρώ από την μουσική τότε ξαναγίνεσαι εισοδηματίας? Σου ξαναλέω καταλαβαίνω το πνεύμα σου, αλλά διαφωνώ στα κριτήρια που θέτεις. Θα επιμείνω να είμαστε ελαστικοί στα κριτήριά μας.

Για να καταλάβεις πώς το εννοώ. Έστω λοιπόν ένας μουσικός, που μένει άνεργος. Παλεύει λοιπόν, κάνει μερικά μεροκάματα, και ταυτόχρονα δουλεύει και part time κάπου αλλού. Γιατί δεν είναι μουσικός? Επειδή δουλεύει και αλλού? Το θέμα είναι ένα μεγάλο ποσοστό των αποδοχών του να προέρχονται από την μουσική. Αυτή είναι η άποψή μου. EDIT: Να επισημάνω εδώ, ότι οι εποχές αλλάζουν και αυτή που διανύουμε σίγουρα δεν ευνοεί την επαγγελματική ασφάλεια, την εργασιακή μονιμότητα, και την "συγκεκριμένη απασχόληση". Υπό αυτό το πρίσμα, ας είμαστε λίγο πιο ελαστικοί στους επαγγελματικούς προσδιορισμούς μας.

Ναι, αλλά αν υποαπασχολείται? Ξέρεις πώς είναι αυτά τα πράγματα. Επίδομα ανεργίας για ένα χρόνο, μην ξεχνιόμαστε, μετά αν δεν χτυπήσει το τηλέφωνο, είναι δύσκολα τα πράγματα. Για μένα μουσικός (με την επαγγελματική έννοια του όρου) είναι όποιος έχει ως βασική βιοποριστική δραστηριότητα την μουσική άσχετα με το ύψος των ετήσιων αποδοχών του.

Που σημαίνει ότι ο άνεργος μουσικός, ή ο μουσικός που δεν έχει σοβαρό εισόδημα δεν είναι μουσικός? Καταλαβαίνω το πνεύμα σου, αλλά τα κριτήριά σου νομίζω ότι πάσχουν.

Να αγιάσει ο στόμας σου αφεντικό. Και να το πάω και παραπέρα? Μειώθηκαν οι δουλειές, και ποιοι δούλευαν? Όσοι είχαν άκρες σε αυτές τις κομματικές συντεχνίες, αλληλοσπαραγμός κανονικός. Άσχετο αλλά το αναφέρω χάριν της κουβέντας. Στην περίοδο των παχέων αγελάδων, σε μεγάλο μαγαζί στην παραλιακή, δούλευαν τρεις κιθαρίστες. Ο ένας, δεν ήταν καν πλαγκαρισμένος σε ενισχυτή, αν αυτό σας λέει κάτι.

Και καλά έκανε. Πρώτος εγώ απολογούμαι. Πάνω σ' αυτό επίσης, να πω ότι κάποτε στην Γαλλία, για τους καλλιτέχνες (ζωγράφους νομίζω, αλλά ίσως όχι μόνο), υπήρχε το εξής καθεστώς. Γνωρίζοντας το κράτος τις ιδιαιτερότητες του επαγγέλματος (μη σταθερή εργασία/αποδοχές, μεγάλα διαστήματα απραξίας, κλπ), είχε υπολογίσει ένα ποσό ετησίως που θα ήταν απαραίτητο για την διαβίωσή τους. Όταν λοιπόν οι ετήσιες αποδοχές ήταν κάτω από αυτό το ποσό, το κράτος συμπλήρωνε τα υπόλοιπα χρήματα. Φυσικά δεν νομίζω πια να υπάρχει αυτού του είδους το σύστημα.

Χώμα μας έκανες νυχτιάτικα Δημήτρη. Και με εφτάχορδη ο αλιήτης.