fusiongtr

Miltos Friedman? Αυτή η απλή εξίσωση ισχύει στην περίπτωση που θα θέλει κάποιος το προϊόν που του προσφέρεται στην ανταλλαγή σε είδος. Αυτό όμως δεν το γνωρίζουμε εκ των προτέρων, άρα θα πρέπει να συμβουλευτούμε και άλλα μπιχαβιοριστικά μοντέλα προσομοίωσης συναλλαγής από την οικονομετρία.

Ξεράθηκα!

Αυτό είναι το βασικό ερώτημα. Και φυσικά η απάντηση είναι "δεν προεξοφλείται". Εκεί παίζει το θέμα.

"Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους".

Οικονομολόγος είμαι, και σ' ευχαριστώ! Δηλαδή τις αγοράζουν πιο φθηνά τις κιθάρες, και τις πουλάνε ακριβότερα? Τι σχέση έχει αυτό με την "τιμή ανταλλαγής"? Η ΤΤΕ αγοράζει χρυσό και τον πουλάει με αντάλλαγμα κάτι άλλο, πχ πετρέλαιο? Γι' αυτό τον πουλάει ακριβότερα? Χάνει ο χρυσός αξία αν είναι μετάχειρος? Παιδιά ας σκεφτόμαστε λίγο πριν γράψουμε και πριν χρησιμοποιήσουμε χαρακτηρισμούς (σε όλους μας πάει αυτό).

Κι αυτό το βρήκα, α ρε Νίκο, φάκελλο σου έχω.

Έλα, βρήκα μια φωτό που είσαστε μαζί.

Έλα ρε συ, απλό είναι ...

Βρε εσείς γιατί μπερδεύεστε? Η λέξη "ανταλλαγή" φταίει εδώ, που ναι μεν χρησιμοποιείται κατά κόρον, είναι όμως λάθος σ' αυτή την περίπτωση. Η σωστή φράση είναι "πληρωμή σε είδος" αντί της λέξης "ανταλλαγή". Η ανταλλαγή είναι όταν δυο άτομα θέλουν ο ένας αυτό που πουλάει ο άλλος. Αν κάποιος θέλει αυτό που πουλάω εγώ, αλλά εγώ δεν θέλω αυτό που πουλάει ο άλλος, έχω δυο επιλογές. Ή αρνούμαι να κάνω συναλλαγή, ή αν κάνω συναλλαγή, πρέπει να κερδίσω κι εγώ κάτι, αλλιώς αντί να πουλάω το δικό μου, θα βρεθώ απλά να πουλάω το αντικείμενο του άλλου. Έτσι ζητάω κάτι παραπάνω, για να μπω στην διαδικασία να κάνω την συναλλαγή. Πιο σωστά λοιπόν, θα έπρεπε να γράφει "τιμή 1000 ευρώ, τιμή πληρωμής σε είδος 1200 ευρώ".

Εντελώς, και μπράβο σου!

Φανταστικό! Κανονικό τσέμπαλο ο ήχος.

Ηρακλής Πουμαρό?

Φοβερό!

Πολύ όμορφο!

Δεν έχεις άδικο, κι εγώ την είχα την απορία. Μετά σκέφτηκα το εξής. Εγώ πουλάω λοιπόν μια κιθάρα 500 ευρώ. Υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να την θέλουν, αλλά να μην έχουν τα χρήματα. - Αν φίλος την θέλεις αλλά δεν έχεις τα χρήματα, πώς θα την πάρεις? - Ξέρω εγώ? Έχω κάτι πετάλια που κάνουν 500 ευρώ περίπου. - Ναι αλλά εγώ θέλω λεφτά, όχι πετάλια. Τι να τα κάνω τα πετάλια? - Πούλησέ τα. - Ναι αλλά και χρόνο θα χάσω, και βρίσκομαι πάλι στην ίδια κατάσταση (να ψάχνω να πουλήσω κάτι για να πάρω τα χρήματα), και μπορεί να μην πιάσω τόσα. Θέλω λοιπόν πετάλια μεγαλύτερης αξίας, για εξασφάλιση, και λόγω της δυσκολίας πώλησης (ξαναμπαίνω στην ίδια διαδικασία για να πάρω τα χρήματα).

Έτσι είναι και σαν τύπος. Χύμα. Και όποτε μιλάει, τα λέει όπως του έρχονται, έξω απ' τα δόντια.

Δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο είχαμε εκνευριστεί και οι δύο από κάτι ερωτήσεις που έκαναν κάποιοι στον Henderson. Είχε βγει πριν περίπου ένα χρόνο το dog party (το πρώτο προσωπικό του album) που ήταν blues. Αλλά ρε φίλε, έχεις ολόκληρο Henderson μπροστά σου, και την ευκαιρία να ρωτήσεις ότι θέλεις, να προσπαθήσεις να καταλάβεις πώς σκέφτεται όταν συνθέτει και όταν αυτοσχεδιάζει, πώς αντιλαμβάνεται και οργανώνει φράσεις, κλπ, και εσύ τρως και-εγώ-δεν-ξέρω-πόση-ώρα, να τον ρωτάς για την σχέση του με τα σκυλιά? Κάνε μια ερώτηση και τέρμα, όχι εκατό ερωτήσεις για τα σκυλιά .... Ευτυχώς που το είχες γράψει πάντως, γιατί παίζει να το έχω ακούσει πάνω από 100 φορές, και κάθε φορά ανακάλυπτα και κάτι άλλο που δεν του είχα δώσει όση σημασία έπρεπε πριν. Πραγματικά χορταστικό!

Έχεις δίκιο. Τον είχα δει στην υπερμπάντα με τον Paquito D'Rivera, π οποίος φώναζε fuego, fuego στον Λυκαβηττό, όταν έπιασαν φωτιά τα καλώδια. Και ο Scott φορούσε κάτι λουλουδένια πουκάμισα κάποτε, αλλά αυτά εμένα με παραπέμπανε στην Φλόριντα. Αν κλείσω τα μάτια, έχω όλη αυτή την σκηνή μπροστά μου. Με φοβερούς μουσικούς, με πρωτόγνωρες εμπειρίες για μένα, με "παράξενο" ντύσιμο (σκέψου τον Metheny με το ριγέ μπλουζάκι). Μια ρημαδοπαρέα ήταν όλοι αυτοί τότε (ή σχεδόν μια παρέα), και εμείς από κάτω ..... παραληρούσαμε.

Θα συμφωνήσω με όλα. Δεν το είπα για κακό αυτό με την ένταση, ίσα ίσα. Έτσι πρέπει να είναι οι μπάντες αυτού του ύφους. Σε παίρνουν μαζί τους. Και ναι, τα μαλλιά του μου άρεσαν κι εμένα.

Για να βάλω και λίγο φωτιά (flame) ένα από τα πράγματα που έτυχε να προσέξω σ' αυτό το live, ήταν η διαφορά μεταξύ Henderson (πολύ αγαπημένος) και του Gary Willis του μπασίστα, σχετικά με την θέση του αντίχειρα. Λοιπόν ο αντίχειρας του Willis ήταν μόνιμα πίσω από το μπράτσο (δεν τον έβλεπες καν), ενώ του Henderson, ήταν πάνω από την ταστιέρα φόρα παρτίδα σχεδόν μόνιμα. Τι να λέει θα μου πείτε. Απλά ο Willis είναι τέρας τεχνικής, ενώ ο Scotty, είναι πιο ροκ άποψης. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για μένα. Εδώ ο ΦΑΣΙΟΝ με τον Scotty

Λάθος, αν δεν τα ακούς κι εσύ έτσι, μπορεί να λέω π@π@ριές.

Απολύτως! Μιλάω για τα πρώτα χτυπήματα.

Να σου πω την αλήθεια Γιώργο, το θεωρώ ακόμα ημιτελές. Ήθελε μια ακόμα βαρβάτη αλλαγή ατμόσφαιρας (προς το πιο ήρεμο). Πήγες να με φτιάξεις άσχημα (με την καλή έννοια) στο 1:11 και στο 2:22, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκες όσο θα μπορούσες (πχ. "περίεργα" ακκόρντα με modulation). Πρόσεχε τα τύμπανα στο 2:28, το break είναι λίγο εκτός χρόνου.

Άρα μπορείς να επιβεβαιώσεις ότι σε κάποιες φάσεις, οι εντάσεις (της μπάντας) ήταν στα όρια του metal.