fusiongtr

Δεν καταλαβαίνω εγώ από alnico. Θέλω να μας πεις πόσες περιτυλίξεις έχει το πηνίο σε κάθε μαγνήτη, και από τι υλικό είναι φτιαγμένο το σύρμα για να καταλάβω.

Τα είπες όλα εδώ. Ένας άνθρωπας έχει συγκεκριμένα ακούσματα, ήχο στο μυαλό του, δάχτυλα που χτυπάνε την χορδή με τον ίδιο τρόπο, κλπ.

Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζετε τον Nelson Veras. Είναι ένας βραζιλιάνος κιθαρίστας, που παίζει jazz με nylon string κιθάρα. Εκτός της τεχνικής του αρτιότητας, θα έλεγα ότι έχει μια δική του προσωπική φωνή, και αυτό είναι το σημαντικότερο. Το 1992 σε ηλικία 14 χρονών τζάμαρε με τον Metheny. Στην θέση του δεν θα μπορούσα καν να κουνήσω τα δάχτυλά μου, ούτε για να ξύσω την μύτη μου. Με τέτοιο ξεκίνημα, θα περίμενε κάποιος μια ανάλογη συνέχεια. Εδώ το 2007 πλέον ... Και η προσωπική του φωνή βρίσκει διεξόδους ... Και πρόπερσι με τον φανταστικό Jonathan Kreisberg (τυχεροι όσοι τον είδαν στο half note πρόσφατα) φτιάχνουν ένα album μόνο με δυο κιθάρες. Από αυτό το καταπληκτικό album, μια μαγευτική εκτέλεση του Goodbye Porkpie Hat. EDIT: Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι η εκτέλεση του album, αλλά από κάποιο live.

Και η μπλέ κατοχυρώνεται στον gkourmoul1. End of auction.

Πολύ ωραίο αλλά πολύ μικρό. Πάνω που είχα αρχίσει να φτιάχνομαι .... τελείωσε.

Ρε φίλε εγώ δεν ακούω τέτοια. Πώς στο καλό μου αρέσουν τα δικά σου δεν ξέρω. Αλλά μου αρέσουν.

Είναι το πρώτο στο οποίο κρατάς κάποιες ρυθμικές αξίες σχετικά σταθερά και δεν παίζεις ασύνδετα πράγματα. Συνέχισε έτσι. Μείνε συγκεκριμένος και λιτός.

Εγώ πάλι δεν αντέχω αυτή την έλλειψη μεσαίων.

1500 έκαστη παίδες. Εντάξει Νίκο, ξεπούλησες.

Θα ήθελα να σε ρωτήσω τα εξής. Έχεις κάποιες κιθάρες, και μάλιστα με εντελώς διαφορετική φιλοσοφία η κάθε μια. Ποια από τις κιθάρες σου χρησιμοποιείς περισσότερο και γιατί? Επίσης πώς κάνεις την επιλογή ποια κιθάρα για ποιο project? Το ίδιο και με τα εφφέ. Πότε vg και πότε πετάλια και γιατί? EDIT: Να σου πω την αλήθεια, πιστεύω ότι εδώ θα ταίριαζε γάντι η άταστη για σόλο.

Τι να λέμε τώρα ... Πανέμορφο! Μου αρέσει πολύ η αισθητική αντίθεση ανάμεσα στην mellow κιθάρα και την σόλο, και βρίσκω ότι τα έγχορδα γεφυρώνουν καταπληκτικά αυτή την αντίθεση. Αλλά ρε φίλε αυτό το φραζάρισμα που έχεις στο σόλο .... ΣΚΟΤΩ.

Δημήτρη παιχταράδες και οι δύο, είναι πολύ ωραίο, αλλά τον χαρακτήρα αυτού δεν τον έχει. Είναι κι αυτή ρουφιάνα η ανατριχίλα που με πιάνει όταν ακούω αυτή την εκτέλεση.

Η κλασσική τετράδα Φάνη.

.... ή ίσως γιατί τονίζουν τις συχνότητες που λείπουν από την strat.

Μετά από μια πολύ γρήγορη ακρόαση ... Subway Blues και μάλιστα με μεγάλη διαφορά ο καλύτερος. Γλυκός, όλες οι θέσεις της strat ακούγονται πολύ καλά, ειδικά οι 2, 4 έχουν ψυχή (που σε άλλους είναι άψυχες) και είναι εμφανής ο χαρακτηριστικός ένρινος strat ήχος (που σε άλλους είναι λιγότερο διακριτός). Εξημερώνει επίσης υπέροχα τα πρίμα του bridge. Θα το ξανανακούσω πάντως πιο προσεκτικά αργότερα.

Για την Μακρυπούλια δεν λέμε?

Όχι, που να τον πετύχω. Άμα ήταν έτσι ασούμε θα είχα γνωρίσει και την Ζέτα με το μακρύ το πουλί.

Και όμως όταν είχε πρωτοξεκινήσει (πολύ αρχή) τον συμπαθούσα. Αλλά αποδείχθηκε ότι και από μακριά αν τον βλέπεις, πρέπει να κρατάς σφιχτά το πορτοφόλι σου.

Έλα κακίες ... Ρε συ Δημήτρη, μόνο το κουπλέ πήρε από τον Παναγόπουλο, εντάξει. Το ρεφραίν το πήρε από εδώ ασούμε ...

Αμ δε, που θα πήγαινε για υφάσματα ... Τον ρώτησα και μου είπε, καλά δεν ξέρεις τον Λυδάκη?

Ρε σοβαρά μιλάω. Προχθές μου είπε ένας, άντε να ανοίξουν τα μαγαζιά να πάω στολιδάκι. Ακόμα ψάχνω που είναι αυτό το στολιδάκι. Ξέρεις κανείς σας?

Αυτός πάλι ποιος είναι? Όλο καινούρια ονόματα μου αραδιάζετε και μπερδεύομαι.