fusiongtr

Φώταρε το κομμάτι είναι ωραίο. Νομίζω όμως ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Δύο πράγματα μου χαλάνε την μανέστρα. Το κύριο και βασικότερο είναι το μπάσο. Νομίζω ότι η προσέγγιση του μπασίστα στο κομμάτι είναι "λάθος". Δεν εννοώ τι παίζει, αλλά πώς παίζει, που παίζει, πώς ακούγεται στο σύνολο. Σαν να τσακώθηκε με τον κιθαρίστα λίγο πριν γράψουν και έβαλε στόχο να του χαλάσει τα θέματα. Αυτός ο ήχος που έχει το μπάσο θα μου πήγαινε σε ένα μικρό μέρος του κομματιού, που όμως το μπάσο να έχει κάτι να πει εκεί, μια μελωδία, μια "φαντασία" (που λέει κι ο gvour), κάτι. Εδώ είναι σε όλο το κομμάτι μέσα στα πόδια της κιθάρας, με έναν ήχο που μοιάζει με βαρύτονη κιθάρα, τριγυρνώντας στους χρόνους της κιθάρας, κι όλα αυτά πάνω από ένα στατικό ντραμιστικά μοτίβο. Θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερα να έπαιζε μια μπασογραμμή που να "δίνει" χρονικά στα στατικά τύμπανα, και όχι να είναι συνέχεια πάνω στους χρόνους της κιθάρας, και να είχε πιο βαθύ ήχο. Από εκεί και πέρα, ενώ μου άρεσαν τα τύμπανα (ειδικά στην εισαγωγή είναι καταπληκτικά), από ένα σημείο και μετά τραβάνε κάτω το κομμάτι όχι χρονικά, αλλά ρυθμικά και από άποψη δυναμικών, το φλατάρουν. Σαν να περιμένει ο ντράμερ μια αλλαγή στον τρόπο παιξίματος από τους άλλους, και οι άλλοι περιμένουν μια αλλαγή από τον ντράμερ, αλλά τελικά αυτή δεν έρχεται ποτέ. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολα αυτά που λέω στην πραγματοποίησή τους. Νομίζω όμως ότι θα άξιζε τον κόπο να give it a shot. Σαν πολύ αυστηρός έγινα τελευταία. Είναι που έχω πια μεγαλύτερες απαιτήσεις ίσως, αλλά εσύ μου έχεις δώσει το δικαίωμα με τα κομμάτια σου που όλο και ανεβαίνουν επίπεδο. Για τις κιθάρες τι να πω ... γράφουν "Φώτης" από εδώ μέχρι την Αλεξάνδρεια.

Είδες, σκληρό ροκ.

Γατάκια ....

Εκεί στην fractal μακάκες πρέπει να είναι. Ακόμα δεν σκέφτηκαν να βγάλουν κινητό που να είναι και μονάδα πολυεφφέ. Κινητό ειδικά για κιθαρίστες. Να έχει την φωτογραφική του, το ραδιόφωνό του, τα κόλπα του, και να είναι fm-3. Ακόμα και τάμπλετ για κιθαρίστες. Δεν λέω σαν τους άλλους που βγάζουνε virtual amps, software και daws για κινητό. Λέω πολυεφφέ κανονικό, που να είναι και κινητό. Αφού το 'χεις ρε φιόγκο το εργαλείο το καλό, κάνε το all around να τους πάρεις τα σώβρακα λέμε. Κι άμα χτυπήσει στο live, πατάς ένα μπουτόν με το πόδι και μιλάς από το in ear ασούμε. Ξυπνάτε ρεεε.

Νίκο, θα ήθελα την γνώμη σου και πάνω στις ακουστικές κιθάρες στο θέμα gauge. Τι θα πρότεινες καθαρά ηχοληπτικά.

Ένα πολύ ωραίο μάθημα σχετικά με την σημασία που έχουν οι τριάδες (basic chord tones) στο να μάθει κανείς να αυτοσχεδιάζει (εδώ γίνεται αναφορά στην gypsy jazz). Φαίνεται εδώ, πόσο πολύ μπορεί αυτή η γνώση να απλοποιήσει την διαδικασία του αυτοσχεδιασμού πάνω σε chord changes.

Α γειά σου, όλοι μας λίγο-πολύ. Tube vs digital, Squier strat vs Fender strat (δηλαδή αν ακούσει κάποιος μια strat θα καταλάβει αν είναι fender ή squier?), κλπ. Εγώ πάντως δεν παίρνω το ένα για να προσπαθήσω να το κάνω να ακουστεί σαν το άλλο. Το θέμα είναι να μου αρέσει, και να θεωρώ ότι μπορεί να με ικανοποιήσει με αυτά που κάνει. Τώρα αν είναι κοντά στο άλλο ή μακριά ... αν μου κάνει δεν με ενδιαφέρει. Πχ, δεν θα πάρω ψηφιακό για να προσομοιώσω την λάμπα. Αν μου αρέσει ο ήχος του, δεν με νοιάζει καθόλου αν μοιάζει με λάμπα ή όχι.

Χρειάζεται να αναφέρω ότι τουλάχιστον το καλοκαίρι, είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να οδηγεί κάποιος παπί πχ μέσα στην μέση της Θησέως στην Καλλιθέα, τρώγοντας με το ένα χέρι σουβλάκι, ενώ με το άλλο μιλάει στο κινητό? Και με τι οδηγεί ρε φίλε? Με τους αγκώνες κύριοι. Αν είχε και τρίτο χέρι, μπορεί να έπινε και μπύρα ταυτόχρονα. Για να κρατήσει το τιμόνι ... πάντως, δεν θα το χρησιμοποιούσε. EDIT: Για να μην αναφέρω τους ντελιβεράδες, που πολλοί από αυτούς έχουν την λογική "όπου μπορεί να πάει ο πεζός, μπορώ να πάω κι εγώ". Τώρα αν απαγορεύεται, αν είναι πεζοδρόμιο, αν είναι μονόδρομος, αν έχει stop ... αυτά είναι για τα αυτοκίνητα.

Εγώ νομίζω ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι "γιατί να σε ενδιαφέρει αν θα μπορούσε κάποιος να το βρει?" Το θέμα δεν είναι (κατά την γνώμη μου) το blind test ήχου. Είναι ο συνδυασμός ήχου με αίσθηση παιξίματος, κάτι που δεν καταλαβαίνει άμεσα ο ακροατής. Αν εσένα σου κάνει, τελείωσε. Βρίσκεις και τις κατάλληλες για σένα ρυθμίσεις σε ενισχυτή και εφφέ (όχι για να προσεγγίσεις τον ήχο από τις 10άρες, αλλά για να σου αρέσει το τελικό συνολικό αποτέλεσμα), και είσαι άρχοντας. Για να καταλάβεις πόσο σημασία έχει αυτό που ρωτάς, είναι αντίστοιχο πχ με το blind test δύο πεταλιών eq, ενός ακριβού/καλού, και ενός φθηνού/όχι τόσο καλού. Κάποια διαφορά ίσως υπάρχει. Και ρωτάς λοιπόν "αν έβαζα μόνο το φθηνό πετάλι, θα το καταλάβαινε κανείς?" Έχει σημασία?

Άβολο πράγμα ρε παιδί μου. Με αυτή πώς στρίβεις?

Υπάρχει και ευδιάκριτη διαφορά στο βιμπράτο σου στα σηκώματα. Με τις 9άρες ακούς σήκωμα στο θεό, κράτημα της νότας και έντονο βιμπράτο πριν ξαναγυρίσει στην θέση της η χορδή. Με τις δεκάρες όχι τόσο ευδιάκριτο βιμπράτο στο σήκωμα και κράτημα. Αλλά ναι, τα καθαρά στο τέλος είναι καραμπίνα.

Μερικά ονόματα ενδεικτικά (κατά την γνώμη μου) Zappa, Miles, Zawinul, Mclaughlin, Jaco, Holdsworth, Django, Bach, debussy, Stravinsky, Jobim, Van Halen, Hendrix, Parker, Coltrane, Prokofiev, Mozart, Bowie, Morricone, Piazzola, Wes, Pass. Μα είναι τόσοι πολλοί ...

Α, οκ.

Δεν σε πιάνω ...

Όχι από το 2019 πάντως. Εδώ όλες οι Les Paul. https://www.gibson.com/Guitars/Les-Paul Αν κάνετε τον κόπο να δείτε τα specs από όλες τις standard (μόνο από αυτές), θα διαπιστώσετε ένα χάος. Πολλοί διαφορετικοί μαγνήτες, πολλές διαφορετικές συνδεσμολογίες και ηλεκτρικά, πολλοί διαφορετικοί τύποι σωμάτων (chambered και μη), ανάλογα με την χρονολογία του reissue, ακόμα και ανάλογα με τα χρώματα. Δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου, αλλά αν πχ σε 5 χρόνια, κάποιος αγοράσει μετάχειρη standard του 2019, θα πρέπει να δώσει serial number για να βρει τα specs. Standard με standard (του 2019) ... καμία σχέση.

Για σένα που είσαι από πάνω, χρόνια πολλά ρε παλικάρι, τώρα που σε πέτυχα. Sorry για το offtopic.

3. 8 4. 7 5. 6 6. 5 . ... . ...

Εμένα μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα το παίξιμο. Ωραίος ρε μάγκα!

Ξέρεις ότι στην κλασσική μουσική, ο εκτελεστής εκτός από πιστός αναπαραγωγέας, είναι και "αυτοσχεδιαστής", αλλά και έχει ήδη την μουσική παιδεία (και ακουστικά, και με βάση τις σπουδές του), να έχει πιο εμπεριστατωμένη άποψη πάνω στους συνθέτες τα κομμάτια των οποίων εκτελεί.

Συμπλήρωνα στο προηγούμενο ποστ όσο έγραφες. Είναι μια πρώτη τοποθέτηση. Ένα άλλο παράδειγμα. Ο pipityri είναι (για τα γούστα μου) συνθεταράς, εκτελεσταράς, αυτοσχεδιασταράς, οργανοπαιχταράς. Η άποψή του σχετικά με την ποιότητα ενός κομματιού στα στυλ που τον ενδιαφέρουν έχει μεγάλη βαρύτητα (κι ας μην μου αρέσει αισθητικά το κομμάτι). Αν μου το προτείνει θα το ακούσω. Δεν έχει η άποψη αυτή την ίδια βαρύτητα με την άποψη κάποιου που απλώς παίζει το σόλο του Metheny νότα νότα, χωρίς να ενδιαφέρεται και πολύ να το ψάξει μουσικά.

Δεν πειράζει να διαφωνούμε, έτσι είναι αυτά, και γίνεται και κουβέντα. Έγραψα ήδη ότι πολλές φορές συμπίπτουν οι ρόλοι. Όμως υπάρχουν φορές που είναι εντελώς διακριτοί, και περισσότερο σ'αυτές επικεντρώνομαι. Και να το αιτιολογήσω. Η άποψη ενός μουσικού, αν αυτός είναι μόνο "πιστός αναπαραγωγέας/εκτελεστής", δεν θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από αυτήν ενός ακροατή (του ίδιου μουσικού ιδιώματος) σχετικά με την συνθετική ποιότητα ενός κομματιού. Μόνο στην εκτελεστική τελειότητα (του ίδιου οργάνου) θα έχει αυτός ο μουσικός σοβαρότερη άποψη.

Πολύ ωραία ερώτηση. Για μένα η έννοια "μουσικός" σηκώνει πολύ νερό. Το "παίζω κάποιο μουσικό όργανο" δεν μου φτάνει. Με ποιόν τρόπο χρησιμοποιείται το παίξιμο αυτό είναι για μένα πολύ σημαντικό. Πχ, ο δημιουργός και ο οργανοπαίχτης δεν είναι το ίδιο (μπορεί βέβαια να συμπίπτουν πολλές φορές, αλλά είναι εντελώς διαφορετικοί ρόλοι), κι ας είναι κάτω από την ενιαία ταμπέλα του "μουσικού". Άλλη πχ είναι επίσης η έννοια του αυτοσχεδιαστή από αυτήν του "πιστού αναπαραγωγέα/εκτελεστή".

Να πω εδώ και κάτι άλλο. Ανεβάζουν πολλά παιδιά από το φόρουμ μουσικές. Πατάω το play, αράζω, κι ακούω μουσική. Εκείνη η πρώτη ακρόαση, είναι ότι πιο κοντά μπορεί να υπάρξει για μένα (που δεν είμαι μουσικός, κι όμως ...) στο άκουσμα του απλού ακροατή. Ακούω το όλον, το κομμάτι, δεν επικεντρώνομαι σε τεχνικά. Λοιπόν τις περισσότερες φορές το κομμάτι μου αρέσει (περισσότερο ή λιγότερο), είμαι ικανοποιημένος από αυτό που άκουσα. Διαβάζω τα σχόλια, το ταμπούρο έτσι, το μπάσο αλλιώς, τα ακκόρντα αλλιώτικα, κλπ, και το ξανακούω πιο προσεκτικά ως προς τα τεχνικά. Και εκεί όντως κάποια πράγματα μου χτυπάνε και τα γράφω. Ε, αυτό ήταν. Δεν μπορώ να ξανακούσω το κομμάτι χωρίς να μου "χτυπήσουν" αυτά πάλι. Η ικανοποίηση του ακροατή χάθηκε. Δεν είναι κρίμα?

Να αγιάσει ο στόμας σου εσένα που είσαι από πάνω.

Μήπως σε μπέρδεψα βρε bill? Όταν λέω απλός ακροατής, εννοώ ακροατής-μη μουσικός, δεν εννοώ αυτόν που θα βάλει ραδιόφωνο ότι να 'ναι για να σιδερώσει ακούγοντας ήχο. Εννοώ τον συνειδητοποιημένο ακροατή, όχι τον μέσο ακροατή.