fusiongtr

"Ένα τεράστιο έργο σταθμός στην κλασική κιθάρα που κάθε κιθαρίστας πρέπει να ξέρει (ανεξαιρέτως του είδους της κιθάρας)." Πολύ λυπάμαι που δεν το ήξερα! Και σ' ευχαριστώ και σένα και τον Δημήτρη (Αετό) που είσαστε μια όαση διαφορετικότητας στο forum, ανεβάζοντας κλασσική κιθάρα (και κλασσική μουσική γενικότερα), αλλά και άλλα πράγματα που δεν ακούγονται συχνά. Είναι πολλά αυτά που χωρίς εσάς δεν θα είχα ακούσει ποτέ, και αισθάνομαι ευτυχής που τα άκουσα. Η παρουσίαση επίσης καταπληκτική, δίνει με λίγα λόγια όλες τις σημαντικές πληροφορίες που χρειάζεται κάποιος που το ακούει πρώτη φορά. Μπράβο σου, και σ' ευχαριστώ. Ο παλικάρης παίζει με 7χορδη?

Αυτό ακριβώς!

... αν και δεν ξέρω αν θα έρθει στο πιθανό live που θα κλείσουμε, γιατί μπορεί να έχει πάει βόλτα με την γκόμενα. Απλά το συνέχισα Βαγγέλη..... Ξανασκέψου το. Να αναφέρω επίσης κάτι από την δική μου μικρή εμπειρία πάνω στο θέμα. Κάποτες, στα χρόνια τα παλιά, είμασταν τρεις φίλοι, ένας κιθαρίστας, ένας ντράμερ και ένας μπασίστας. Είπαμε λοιπόν να μαζευόμαστε και να παίζουμε, στην αρχή κάποια standards (σχετικά ασυνήθιστα όμως) με τον τρόπο μας, και μετά κάποια δικά μας, όλα πάνω σε μια jazz/fusion πλατφόρμα και λογική. Ο μπασίστας ήταν επαγγελματίας, αλλά γούσταρε να δει και κάτι διαφορετικό από αυτά που έπαιζε συνήθως. Σχεδόν ποτέ δεν είχε κοιτάξει τα κομμάτια που δουλεύαμε (δύο-τρία ήταν ακόμα). Όμως προσπαθούσε στις πρόβες, και όλα πήγαιναν σχετικά καλά. Δύο μήνες περίπου μετά μας λέει "παιδιά φεύγω 20ήμερο με τον τάδε για live και δεν μπορώ μέχρι τότε να έρθω". Οκ, δεν μπορούσαμε φυσικά να πούμε τίποτα, η δουλειά του ήταν, και παίζαμε οι άλλοι δύο για ένα διάστημα. Αυτό όμως έγινε αρκετές φορές (το να φεύγει 15ήμερα και 20ήμερα για δουλειά/live), οπότε κατάντησε σχεδόν μόνιμο το να παίζουμε μόνο τύμπανα κιθάρα. Κάποια στιγμη ατόνησε το εγχείρημα. Δύσκολος ο γάμος ερασιτέχνη με επαγγελματία.

Του χρόνου, να του πεις του Άη Βασίλη να σου φέρει ένα τέτοιο να γουστάρεις περισσότερο.

Το πρώτο βίντεο του 2020 ανάρτησες Δημήτρη. Με Βach λοιπόν ξεκινάει η χρονιά.

Θεωρώ ότι αυτό το post πρέπει να γίνει sticky, γιατί δίνει μέσα σε λίγες γραμμές έναν ολόκληρο τρόπο αντίληψης της αρμονίας, των συμβολισμών της, αλλά και της μελωδικής αντιμετώπισής της, από έναν φοβερό συνθέτη και μουσικό. Ευχαριστώ για την απάντηση Σπύρο, ελπίζω όλοι να την διαβάσουν, και να την εκμεταλλευτούν κατάλληλα.

Καταλαβαίνω, και φαίνεται κιόλας. Η "ένστασή" μου είχε να κάνει περισσότερο με τον ήχο (και ίσως και την ένταση που θα την ήθελα χαμηλότερα) , παρά με τον ρόλο της κιθάρας. Εμείς ευχαριστούμε Σπύρο μου που όλα αυτά τα μοιράζεσαι εδώ μαζί μας. Το G7b9(#11)/CMaj7 είναι σίγουρα polychord. Τα Eb/E και Bbm9(#11)/Ab είναι polychords ή απλά slash chords (τα ακκόρντα του Slash )?

Lydian-apolis η χώρα καταγωγής σου? Μου άρεσε πολύ το όλον, ειδικά όμως το 2ο μέρος, που είναι πολύ Beirach-ικό με τις μινόρε/μεγάλες έβδομες, είναι το καλύτερο για τα γούστα μου. Το 1ο επίσης πολύ όμορφο με πολύ ωραίο θέμα και εξαιρετική αρμονία στην ορχήστρα. Για κάποιο λόγο (θέμα γούστου καθαρά) μου φαίνεται "αδύναμη" η παρουσία της κιθάρας στο τελευταίο μέρος, ίσως είναι και θέμα ήχου εδώ, που δεν είναι πολύ του γούστου μου. Λεπτομέρειες παλικάρι μου όμως είναι αυτές. Η ουσία είναι, ότι είναι άλλη μια κομματάρα που παίζει με το μυαλό και το συναίσθημα του ακροατή. Φυσικά υποκλίνομαι.

Πώς διάολο την κάνεις να ακούγεται σαν fender βρε Σπύρο?

Ναι η ρουφιάνα!

Επειδής ξουρίστηκες τώρα δηλαδής έγινες άμουσος? Να ξαναφήσεις μούσι αγόρι μου, εύκολο είναι. Α, και χωρίς αυτιά, δεν γίνονται οι παραγωγές που κάνεις. Να το ξέρεις αυτό.

Τα 'φτυσα. Θα αλλάξει κάτι τώρα?

Γιατί δεν είμαι μουσικός, μόνο wannabe μουσικός. Έχω τα περισσότερα αρνητικά από όσα περιγράφετε εδώ, κι ακόμα περισσότερα. Όσο για την Σακίρα σε παραδέχομαι ρε Χάρη. Άπαξ και την ξαπόστειλες, don't look back again.

Είσαι ωραίος ρε φίλε. Τα αυτά και από μένα σε όλους.

Άντε ρε Νάσαρε κι εσύ, να μας τρέχουνε τα σάλια. Το 2020 θα είναι έτος Les Paul. Είναι και ρουφιάνα η άτιμη, δεν έχει flat top καπάκι. Να δω πώς θα κάνετε το carved top.

Να μιλήσω κι εγώ ως μη μουσικός, που έχει πραγματικά απογοητευτεί από τον εαυτό του από τα όσα γράφονται σ' αυτό το νήμα (αν και είναι σωστά), και συνεχώς αναθεωρεί την σχέση του με την μουσική. Η μουσική εκπαίδευση μέσω της γιουτουμπίστικης (από το youtube και ανάλογα sites) αντίληψης είναι άνιση. Έχει περάσει η αντίληψη του ατόμου/μουσικού σε αντίθεση με αυτή του μουσικού που παίζει σε μπάντα. Σύνθεση ελάχιστη, προβολή σολιστικών ικανοτήτων τεράστια, συμμετοχή σε μπάντα μηδενική, ύπαρξη ως μέλος συνόλου μηδενικότερη. Και μιλάω για όλα τα όργανα, ακόμα και για ντράμμερς. Μου θυμίζει τις αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο. Άναρχο παίξιμο, και προσπάθεια επίδειξης του "ποιός ξέρει καλύτερη μπάλα". Δυσκολία ή και απροθυμία προσαρμογής σε "κανόνες" ομάδας, να βάλω το "εμείς" πάνω από το "εγώ". Δεν λέω, η έλλειψη πια της αλάνας, συντέλεσε στο να μην ξέρει κανείς πια μπάλα. Αλλά μην πάμε και στο άλλο άκρο, "μόνος μου και όλοι σας". Σε youtube και social media υπερπροβάλεται το ατομικό παίξιμο (συνήθως πάνω σε backing tracks που το υποστηρίζουν, χαλί για σόλο). Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι το ρυθμικό παίξιμο, αυτού του είδους που να εξυπηρετεί τις ανάγκες συνόλου, δεν τυγχάνει προβολής, και ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό. Οι ντράμμερ γίνανε "επιδειξίες", προσπαθούν να παίξουν Portnoy, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πώς θα κρατήσουν ρυθμικά την μπάντα, έστω για να μπορούν μετά να χτίσουν εκεί πάνω. Το ίδιο και οι μπασίστες, αλλά και οι πληκτράδες. Παίρνεις πληκτρά, και δεν μπορεί να κρατήσει ακκόρντα, να είναι μέσα στον χρόνο, να ξέρει που πρέπει να παίξει και που όχι, να μην γεμίζει με τον ήχο του το σύμπαν, να συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν κι άλλοι στην μπάντα που παίζουν, δεν είναι μόνος του. Είμαι ο πρώτος που θεωρώ ίσους τους όρους όλων των οργάνων όσον αφορά στο σολιστικό μέρος μέσα σε μια μπάντα, αλλά όχι ότι να ναι όπου να ναι. Χειρότεροι όλων βέβαια οι κιθαρίστες. Για φαντάσου Σπύρο μου να ψάχνεις blues κιθαρίστα, και να έρχεται ο άλλος στην πρόβα/δοκιμή και να ανεβοκατεβάζει Petrucci. Τεσπα, όλα είναι νομίζω σημεία των καιρών. Καλό κουράγιο σου εύχομαι, και ξέρω ότι θα σου χρειαστεί. Από εκεί και πέρα, άκουσα ότι η Σακίρα έψαχνε ντράμμερ. Α ρε Χάρη, και την δουλειά τσίμπησες, και το γκομενάκι.

ΟΛΕ!!!!!!

Εσύ αγόρι μου έχεις ξεφύγει λέμε!

Έλα να έρχονται οι 59άρες λέμε! Ωραίο καπάκι. Θα φτιάξεις και το μπράτσο από ένα κομμάτι μαόνι? Θα είναι long tenon κανονικά? Δεν πιστεύω να την κάνεις emmental από τις τρύπες όπως είναι το template .... Θα βαφτεί νίτρο?

Κατάλαβα. Νόμιζα ότι προσπαθούσες να πετύχεις κάποιον συγκεκριμένο ήχο που είχες στο μυαλό σου, χρησιμοποιώντας αυτά τα vst. Εξακολουθώ λοιπόν να θεωρώ καλύτερο τον direct ήχο.

Εκτός ενισχυτή, αλλά μέσα από το vst. Το λέω γιατί σαφώς κάθε vst τέτοιου είδους, έχει ξεχωριστά ηχητικά χαρακτηριστικά, άσχετα με την προσομοίωση, και θεωρώ ότι θέλει διαφορετική προσέγγιση για να πλησιάσουμε έναν ήχο που έχουμε στο μυαλό μας. Εδώ έχουμε 4 διαφορετικούς ήχους. Ποιός είναι πιο κοντά σ' αυτό που ήθελες?

Εννοούσα έξτρα eq, εκτός ενισχυτή.

Πιο πολύ μου άρεσε ο direct ήχος. Γιάννη έβαλες eq (μετά από κάθε vst)? Νομίζω χρειαζόταν ξεχωριστή ρύθμιση eq στο κάθε ένα, οπότε μάλλον άδικο θεωρώ το αποτέλεσμα. Το cla μου φάνηκε υπερκομπρεσαρισμένο και χωρίς "σώμα" μ' αυτές τις ρυθμίσεις, ενώ το steinberg ξύριζε κόντρα. Ίσως εκτός από eq, ήθελε και ξεχωριστές ρυθμίσεις στον κομπρέσορα για κάθε ένα, οπότε δεν νομίζω ότι το να τα ρίξεις όλα στο ίδιο group channel ήταν το καλύτερο δυνατό. EDIT: Ώπα, τώρα κατάλαβα ότι χρησιμοποίησες τον κομπρέσορα του κάθε vst και όχι άλλο εξωτερικό vst. Ίσως εκεί οι ρυθμίσεις να μην ήταν οι κατάλληλες για τα γούστα μου. Από εκεί και πέρα το eq επιβάλλεται.

Ότι έγραψε ο αποπάνω. Ακριβώς όμως, εκτός από το "Ωραία μπάντα". Πάρα πολύ ωραία μπάντα, όχι απλά ωραία. Χαίρομαι που βλέπω ότι τα πρώτα κομμάτια σας δεν ήταν πυροτέχνημα, αλλά συνεχίζετε ακάθεκτοι και γίνεστε ακόμα καλύτεροι. Εσύ Χαρά "το 'χεις", αλλά νομίζω ότι αυτό το ξέρεις ήδη.