raindog

Classic albums: Making of The Band's 2nd album το παρακάτω DVD (σε 5 μέρη των 10.30 λεπτών περίπου) για το εκπληκτικό αυτό album (προφανώς λείπει κάτι, το dvd υποτίθεται ότι είναι 75 λεπτά) http://www.amazon.com/Classic-Albums-Band/dp/B0007GADYU/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=dvd&qid=1241445857&sr=8-1ε http://www.youtube.com/watch?v=yIDpG5hozto http://www.youtube.com/watch?v=P7cKCUpD-QA http://www.youtube.com/watch?v=MuTzrBbT7B8 http://www.youtube.com/watch?v=yI61Cr-2V0s http://www.youtube.com/watch?v=jxbnx8MFA3c

κάποιοι νομίζω είχαν παραπονεθεί για τα διαθέσιμα χρώματα... http://www.squierguitars.com/news/index.php?display_article=117

Συμφωνώ απόλυτα! αν και για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, ο McLaughlin -όχι ότι δεν ήταν πολύ καλός- μου άρεσε λιγότερο από τους υπόλοιπους της μπάντας....

αυτό όντως φαίνεται νομίζω και στο τελευταίο τους cd ... ;) το οποίο ουσιαστικά είναι το 2ο στούντιο cd που βγάζουν (μετά το The Circle Maker) Για οπτικό υλικό -με καλύτερο ήχο από τα youtube videos- αναζητήστε το ανεπίσημο "John Zorn Warsaw Summer Jazz Days 1999 DVD" σε torrents (εικόνα από TV broadcast, ήχος από κονσόλα)

...θα ήθελα να επισημάνω μια σχετικά πρόσφατη κυκλοφορία του John Zorn (του 2008) Είναι το Book of Angels vol.10 με τους Bar Kokhba Sextet http://www.amazon.com/Lucifer-Book-Angels-Vol-10/dp/B0012OVG4M/ref=pd_sim_m_1 το οποίο είναι εξίσου εκπληκτικό -μπορεί και καλύτερο- με το The Circle Maker που αναφέρω πιο κάτω Τα λόγια είναι περιττά για την μπαντα (Mark Feldman: Violin, Erik Friedlander: Cello, Marc Ribot: Guitar, Cyro Baptista: Percussion, Joey Baron: Drums, Greg Cohen: Bass). Και για όσους δεν ξέρουν τα προηγούμενα της μπάντας Bar Kokhba ή έχουν χαθεί μέσα στη δαιδαλώδη δισκογραφία του Zorn, ας δοκιμάσουν τα: The Circle Maker (1998) - διπλό CD, το πρώτο με το Masada String Trio και το 2ο με τους Bar Kokhba και τον Ribot http://www.amazon.com/Circle-Maker-2-CD-Set/dp/B0000067WM/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=music&qid=1239720452&sr=1-1 50th Birthday Celebration, Vol. 11 (2005) - τριπλό Live με Bar Kokhba και Ribot http://www.amazon.com/50th-Birthday-Celebration-Vol-11/dp/B0009PP3IU/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=music&qid=1239720375&sr=1-1 Bar Kokhba (1996) - (είναι η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας με επιπλέον μέλη, και τον Ribot να συμμετέχει μόνο σε 3 κομμάτια) http://www.amazon.com/Bar-Kokhba-John-Zorn/dp/B000003YTK/ref=sr_1_2?ie=UTF8&s=music&qid=1239720375&sr=1-2

νομίζω δεν αναφέρθηκε... The Last Waltz http://www.amazon.com/Last-Waltz-Robbie-Robertson/dp/B00003CXB1/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=dvd&qid=1238057053&sr=1-1 το βλέπω, το ξαναβλέπω, το ξαναβλέπω....

...και μια συνέντευξη από το τεύχος Οκτωβρίου 2008 του Guitar Player που αναφέρεται -και- στον τρέχοντα εξοπλισμό του http://www.guitarplayer.com/article/marc-ribot/oct-08/87825

Ευχαριστώ για την απάντηση. Το φανταζόμουν -απλά είχα μία ελπίδα... Τώρα για τον ακουστικό ήχο των archtop προφανώς και είναι συγκεκριμένος και δε συγκρίνεται με τις Flat-top acoustics. Πάντως και η godin έχει laminated top... αλλά προφανώς έχει σχεδιαστεί σαν ακουστική και μετά βγήκε και έκδοση με τον p90

Έτσι απλά ε;; :( Μιλάς για τις συγκεκριμένες ή για όλες του είδους;

Ξέρω ότι οι κιθάρες αυτές στα πρώτα τους βήματα, ήταν χωρίς μαγνήτες και στη συνέχεια βγήκαν εκδόσεις με μαγνήτες (π.χ. Gibson L-5). Συνεπώς φαντάζομαι πως αυτές μπορούσαν να παιχτούν με και χωρίς ενισχυτή. Τι γίνεται όμως με τις σημερινές full hollow body? Μπορούν να παίξουν και σαν ακουστικές κιθάρες, χωρίς ενισχυτή με ικανοποιητικό ακουστικό ήχο; Μιλάω κυρίως για χαμηλής-μέσης κατηγορίας τιμής κιθάρες όπως οι παρακάτω http://www.thomann.de/gr/ibanez_af75bs_jazzgitarre.htm http://www.thomann.de/gr/epiphone_emperor_ii_joe_pass_16_nt.htm http://www.thomann.de/gr/hagstrom_hj500_na.htm Μπορείς π.χ. να βγάλεις ήχο με τις παραπάνω όπως με την παρακάτω; Η συγκεκριμένη (GODIN 5TH AVENUE) βγαίνει σε 2 εκδόσεις: και με μαγνήτη p90 και χωρίς, οπότε προφανώς είναι μια χαρά και σαν ακουστική και στην έκδοση με το μαγνήτη. Ισχύει το ίδιο και γι΄αυτές που βγαίνουν μόνο σε έκδοση με μαγνήτες;

Επίσης θα πρότεινα το παρακάτω (σε ελληνική μετάφραση) "Η απόλαυση της μουσικής - Εισαγωγή στην ιστορία-μορφολογία της δυτικής μουσικής" Συγγραφέας: Joseph Machlis http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/65405 Το βιβλίο αυτό δίνεται και στο μάθημα "Ιστορία της Τέχνης" στο τμήμα "Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό" του Ανοιχτού Πανεπιστημίου

Μιας και τις έχεις τεστάρει πλάι πλάι, όσο αφορά στον ήχο, δεν έχουν ουδεμία σχέση σε όλα; σε κάποια εφέ συγκεκριμένα; η korg είναι χάλια; κάτι πιο συγκεκριμένο;;;

Έχει αναφερθεί –και εδώ στο noiz- για την ομοιότητα που έχουν οι 2 αυτές πεταλιέρες, δεδομένης και της ίδιας εταιρίας που κρύβεται από πίσω τους. Πέρα από τη διαφορά στην εμφάνιση, στο κουτί, στη λάμπα που έχει η tonelab, και κάποιες διαφορές στη διάταξη των εφέ (ένα εμφανές καλό που έχει για μένα η korg σε σχέση με την tonelab είναι ότι στην Korg, απ' ότι φαίνεται, μπορείς να συνδυάσεις wah και fuzz κάτι που στην tonelab δεν μπορείς) υπάρχει κάποιος επί της ουσίας λόγος να προτιμήσει κάποιος την tonelab, δεδομένης και της διαφοράς τιμής που έχουν (104 ευρώ στο thomann και 177 !! ευρώ στο dv247); Υπάρχει δηλ. ουσιαστική διαφορά στον ήχο, στο θόρυβο που πιθανόν έχουν, στην αλλοίωση του χαρακτήρα του ενισχυτή κλπ; Αν είναι όντως ίδιες γιατί -εδώ στο Noiz- η tonelab χαίρει τέτοιας εκτίμησης ενώ η Korg όχι; Υ.Γ. Έχω διαβάσει τα περισσότερα από τα ...άπειρα θέματα που έχουν γραφεί για την tonelab, πολύ λίγα όμως έχουν γραφεί για τη σύγκριση αυτή.

Άκου τον John Jorgenson. Έχω τα Franco-American Swing και Ultraspontane και ειδικά το πρώτο (έχει και αρκετά waltz) το συστήνω ανεπιφύλακτα http://www.amazon.com/Franco-American-Swing-John-Jorgenson/dp/B00023XGZG/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=music&qid=1234896762&sr=1-1 δυστυχώς απ' ότι βλέπω δεν έχει samples...

μήπως στα αποτελέσματα αναζήτησης αγγελιών δε θα πρέπει να εμφανίζονται οι αγγελίες που έχουν λήξει; ούτως ή άλλως δεν μπορούμε να τις δούμε...

Σε όσους αρέσουν οι Hank Williams και Johny Cash, νομίζω θα ενθουσιαστούν από αυτή την ελληνική μπάντα. Μπορεί να πει κανείς ότι δεν κάνουν κάτι "καινούριο", αλλά αυτό που κάνουν το κάνουν εκπληκτικά καλά. Εδώ μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το cd τους, με διασκευές και δικές τους συνθέσεις-είναι και πολύ ωραία παραγωγή (Artwork-βιβλιαράκι κλπ) http://www.dustbowl.gr/discogr.htm Α, είναι και πολύ καλοί στα Live

κι ένα άλλο, επίσης απλό, πρόγραμμα γι' αυτή τη δουλειά είναι το BestPractice (είναι open-source) http://www.xs4all.nl/~mp2004/bp/

Αν και δεν έχει νόημα να μπαίνει κανείς σε τέτοιες κουβέντες, διότι περί όρεξεως...., παρόλα αυτά, στην περίπτωση αυτή δεν κρατήθηκα. Πρώτα πρώτα να πω ότι μέχρι πριν 3-4 χρόνια, θα έλεγα κι εγώ τα ίδια με τους περισσότερους, ότι σιγά το πράγμα ο Clapton κλπ κλπ Βεβαια οι κρίσεις μου βασίζονταν σε ακούσματα ενός-δύο δίσκων του και κάποιων σκόρπιων κομματιών -όπως είμαι σίγουρος και κάποιων εδώ μέσα- Κάποια στιγμή, δε θυμάμαι πως έγινε, έφαγα κάποια φλασιά και κόλησα. Το ένα έφερε το άλλο και άκουσα τα άπαντα του Clapton (εντάξει, κι εγώ δεν μπορώ να ακούσω τo August και άλλα παρόμοια της εποχής, αλλα΄ούτε και τα τελευταία του με τρελαίνουν, π.χ. το Back Home) Μέχρι και Δουβλίνο πήγα το καλοκαίρι για να τον δω, -τα τελευταία 2 χρόνια έχει και φοβερό track list- Είμαι σίγουρος ότι πολλοί που λένε για το Layla, ΔΕΝ έχουν ακούσει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το δίσκο των Derek and The Dominos. ΓΙΑ ΜΕΝΑ, το συγκεκριμένο κομμάτι το κάνω skip κάθε φορά που ακούω το δίσκο, αλλά τα υπόλοιπα 13 είναι μαγεία, ο δίσκος είναι αριστούργημα. Και σαν ταίρι του, εξίσου καλό αν όχι καλύτερο, είναι και το Live At The Fillmore των Derek and The Dominos, χωρίς τον Duane, αλλά με τον Clapton στην καλύτερη ηχογραφημένη στιγμή του. Πάντως θεωρώ ότι κανένας δίσκος του Clapton μέχρι και το 1982 (προσωπικός και μη), δεν είναι μέτριος Βέβαια δε χρειάζεται να ΞΑΞΑπω ότι όλα αυτά είναι προσωπικές απόψεις και ότι περί ορέξεως.... Αυτά. Το Live At The Fillmore το έχεις ακούσει;;; http://www.amazon.com/Live-at-Fillmore-Derek-Dominos/dp/B000001E3V

Κι εμένα μου έτυχε, επικοινώνησα με τον Αγγελόπουλο με mail και απλά ακύρωσε την παραγγελία

Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι, καινούριο CD του Mccoy Tyner με Ron Carter-Jack DeJohnette και στις κιθάρες τους (κρατηθείτε!): Marc Ribot, John Scofield, Bela Fleck (banjo), Derek Trucks, Bill Frisell Η πρώτη εντύπωση είναι πολύ θετική αλλά έπονται πολλές πολλές ακροάσεις! δείτε κι εδώ http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=30638 έχει και bonus DVD: The CD is accompanied by a state of the art DVD featuring songs with each special guest guitarist and bonus footage. The DVD has 3 hours of multiple-angle viewing capability

Δες αρχικά κάτι επεξηγηματικό http://www.online-guitarist.com/instruments/resonator-guitar/pickups.html Η πιο ενδεδειγμένη λύση για tricones είναι αυτή (Resonator transducer) http://highlanderpickups.com/catalog/magno.htm http://highlanderpickups.com/install/images/magno/magno.pdf Αλλά είναι λίγο ακριβή... (http://elderly.com/new_instruments/items/IP-MAGX.htm) και βέβαια πρέπει να γίνει από εξειδικευμένο τεχνίτη, που δεν ξέρω αν υπάρχει στην Ελλάδα. Τους highlander χρησιμοποιεί και η National, οπότε κάτι θα σημαίνει αυτό... Υπάρχει και η πιο εύκολη λύση του κλασικού μαγνήτη -συνήθως p90- αλλά ο ήχος δεν κρατά τόσο καλά το χαρακτήρα της resonator Άλλη γνωστή λύση είναι της fishman.com, αλλά νομίζω δεν έχει σύστημα για Tricones Διευκρινίζω ότι δεν έχω δοκιμάσει κάτι από αυτά, η δική μου είναι χωρίς ...ηλεκτρισμό :)

κι ένα πολύ καλό forum για resonators (και ακουστικές γενικότερα) με πάρα πολλές πληροφορίες http://www.guitarseminars.com/gs/viewforum.php?f=1 Τα posts mέχρι το Μάιο του 2008 εδώ http://www.guitarseminars.com/cgi-bin//forumdisplay.cgi?action=topics&forum=The+IGS+Guitar+Forum&number=1&DaysPrune=1000&SUBMIT=Go

φίλε alter, προφανώς δεν έχω κάτι να προσθέσω σε αυτά που λέει ο Bob Brozman. Σίγουρα μία tricone είναι εναλλακτική και κάποιοι τις προτιμούν (όπως και ο ίδιος ο Brozman) λόγω κυρίως του μεγαλύτερου sustain, χρήσιμου για το Slide, σε κάποιους μπορεί να αρέσει σε κάποιους όχι. Νομίζω μια Single-cone είναι πιο κλασική λύση. Προσωπικά δεν τις ανέφερα επειδή α) είναι πιο ακριβές και β) μάλλον δεν είναι ότι έχει στο μυαλό του κάποιος που ψάχνει 1η resonator (και προσωπικά δε μου αρέσουν και .... αισθητικά ;D )

H 2η (johnson) και η 3η (Tanglewood) είναι λίγο πολύ ίδιες κιθάρες (brass body, nickel plated, biscuit bridge, 9,5'' cone 14 fret), για πιο blues καταστάσεις. H πρώτη, η Dobro (http://www.gibson.com/en-us/Divisions/Gibson%20Original/GibsonDobros/Dobros/HoundDogDeluxeRoundNeck/) σίγουρα έχει διαφορετικό ήχο (αφού είναι wood body, spider bridge, 10,5'' cone), πιο γλυκό και πιο "country". H συγκεκριμένη έχει και piezo pickup. Εξαρτάται τι ήχος σου αρέσει περισσότερο

Για να καταλάβεις τις διαφορές στον ήχο, μπορείς να ακουσεις τα samples από το site της National. Δε σημαίνει βέβαια ότι και άλλες πιο φτηνές μάρκες θα ακούγονται το ίδιο, αλλά σίγουρα θα πάρεις μια ιδέα για τις διαφορές Πήγαινε λοιπόν στο http://nationalguitars.com/admin/mp3comparedeploy/soundclips.html και επέλεξε και άκου από τη λίστα, τις 3 παρακάτω κιθάρες Delphi (biscuit bridge -steel body) Style O (biscuit bridge -brass body) Model D (spider bridge - wooden body) Οι τρεις αυτές είναι αντιπροσωπευτικές των κατηγοριών που υπάρχουν