raindog

Έχω την http://www.thomann.de/gr/thomann_gigbag1_egit.htm η οποία είναι μια χαρά για τα λεφτά της. Για τη Squier θα είναι μια χαρά. Για ακουστικές δεν έχω δοκιμάσει Πάντως μην πάρεις τις πιο φτηνές (με 9,80), είναι χάλια

(λίγο off-topic, αλλά) και νέο χρώμα στην classic player 60's strat http://www.thomann.de/gr/fender_60s_classic_player_strat_rw_ow.htm

...και αφού η περιοδεία έγινε και δεν μπορέσαμε να πάμε, ας βολευτούμε με το Live Cd "Glitter and Doom Live" που κυκλοφορεί στις 24 Νοεμβρίου. Προς το παρόν μπορούμε να κατεβάσουμε και να ακούσουμε τα 8 πρώτα κομμάτια από το δίσκο από το επίσημο site του tom... http://www.tomwaits.com/news/article/60/Free_Glitter_and_Doom_Live_Album_Preview/

;D ;D ;D ;D

Να επισημάνω ότι το Half Note είναι πια χώρος ΜΗ καπνιστών ;) ;)

όντως.... Μόνο αν πατήσεις το φακό και ορίσεις παραμέτρους αναζήτησης (π.χ. "Μόνο τίτλοι θεμάτων") βγάζει σωστά αποτελέσματα

http://www.noiz.gr/index.php?topic=165073.msg282450#msg282450 ...έχει πολύ καιρό που έχει βγει Και είναι must για κάθε δισκοθήκη. Να επισημάνω το multi-angle DVD που συνοδεύει το CD

ok, δεκτό... ;) Δεν εννοούσα για συγκροτήματα/μουσικούς που δεν το άξιζαν

Κάποιες προσωπικές απόψεις σε σχέση με διάφορα προηγούμενα posts - Ο Πετρίδης και ο κάθε Πετρίδης ανά τον κόσμο, είναι αυτοί που έχουν χτίσει διαφόρους «μύθους» στην ιστορία της μουσικής. Λίγο πολύ, θέλουμε δεν θέλουμε, επηρεαζόμαστε όλοι μας στο ποια θεωρούμε «σημαντικά» albums-συγκροτήματα ανά τις δεκαετίες. Όλοι αυτοί έχουν χτίσει τις λίστες των «αντικειμενικά» (αν είναι δυνατό βέβαια να υπάρξει αντικειμενικότητα σε αυτό το θέμα) καλύτερων-σπουδαιότερων δίσκων-συγκροτημάτων όλων των εποχών. - O Πετρίδης είναι κάτι αντίστοιχο και για μένα, αλλά λίγο μεταγενέστερα (mid-late 80’s σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας…) - Ο καθένας μας φτιάχνει τις δικές του λίστες των «αγαπημένων» του, είτε επειδή είναι κάποια groups που τα έζησε και σημαίνουν κάτι γι’ αυτόν, είτε τον σημάδεψαν για οποιοδήποτε άλλο λόγο. - Κι εμένα μου αρέσουν περισσότερο οι Clash από τους Beatles, αν και δεν έζησα ούτε τους μεν, ούτε τους δε. Παρόλα αυτά, τι κι αν με σημάδεψαν συγκροτήματα και καλλιτέχνες της εποχής μου, στη λίστα με τους αγαπημένους μου δίσκους (τονίζω το αγαπημένους, δε λέω καλύτερους, σπουδαιότερους κλπ), οι 10 πρώτοι δίσκοι, έχουν κυκλοφορήσει πριν να γεννηθώ. Όπως και να το κάνουμε οι δεκαετίες 50-60-70 σημαίνουν κάτι περισσότερο για την pop/rock/blues κλπ μουσική, σε σχέση με τις μεταγενέστερες - Και κάτι σχετικό με το θέμα, κάθε τέτοια προσπάθεια είναι σημαντική, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αγοράσει αυτά τα remastered, οι υπόλοιποι τα προσπερνάνε. Και όντως απευθύνονται περισσότερο σε ένα περιορισμένο κοινό φιλόμουσων-fans του εκάστοτε γκρουπ-καλλιτέχνη.

Beatles το θέμα, το έφερες από δω, το έφερες από κει, στον Jeff Beck το πήγες ;D

"A lot of times people talk about my equipment and particularly my use of electronics, and sometimes I get a little tired of the emphasis on the presumed importance of all that stuff, because about 90 percent of the time I’ m just playing a Telecaster into an amp. I’m totally over-the-top obsessive guitar nerd myself, but what’s in your imagination is way more important than the brand of guitar you’re playing or the amp or whatever effects box you’re using. Its fun to talk about all those things, but when it gets to just playing music, all of that stuff king of goes away." Bill Frisell, αντιγραφή από το GuitarPlayer, Sep 2009

Για το πόσο φίρμα είναι ο τύπος δε γνωρίζω. Αλλά το γιουκαλίλι το έκανε όντως βίδες! Έπαιξε και το συγκεκριμένο, έπαιξε πιο χαβανέζικα, έπαιξε πιο country, μέχρι και Schubert έπαιξε!

Προφανώς και όχι, δεν το συζητάμε.... Κοίτα η Ελβετία είναι ακριβή, θα σου τα πει φαντάζομαι και ο spy καλύτερα... Εγώ έμεινα 2 βράδια στο Chexbres, κάπου ανάμεσα στη Λωζάνη και στο Montreux. Αν δεν θα έχει αυτοκίνητο, τo καλύτερο νομίζω που έχεις να κάνεις είναι να ψάχνεις ξενοδοχεία από... τώρα κάπου στις πόλεις που σταματάνε τα νυχτερινά τρένα, π.χ στο Vevey, δες εδώ http://www.montreuxjazz.com/?lang=en&cat=practical&subcat=transport Δεν ξέρω αν κλείσεις νωρις αν έχουν καλύτερες τιμές, αν και αμφιβάλω Εγώ πήγα με αμάξι στο Montreux, μιας και είχα νοικιασμένο. Εγώ τα εισιτήρια του φεστιβαλ τα είχα πάρει 2 μηνες πριν, αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα είχε πιο μετά, δεν ξέρω καν αν ήταν sold-out o beck. Αεροπορικώς είχα πάει μιλάνο, αλλά δεν πήγα αποκλειστικά για το φεστιβαλ

Μιας και βρέθηκα τις προηγούμενες μέρες σε 2 φεστιβάλ του εξωτερικού, είπα να γράψω λίγο τις εντυπώσεις μου. Jeff beck – Μontreux (17/7) Εφτασα στο Montreux λίγο πριν τη συναυλία, οπότε δεν είδα και πολλά από τον περιβάλλοντα χώρο. Το Miles Davis hall όπου έπαιζε είναι ένας κλειστός χώρος. Η αίθουσα σχεδόν γεμάτη. Συνάντησα και το Σπύρο (spy) του noiz που ήταν εκεί. Η συναυλία ήταν πολύ καλή, ο ήχος καταπληκτικός, το μόνο κακό για μένα που είχα δει, δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές, το DVD από το Ronnie Scott, είναι ότι μου φάνηκε … μία από τα ίδια. Λίγο πολύ τα ίδια κομμάτια, με την ίδια μπάντα κλπ. Βοήθησε και το ότι, λόγω … περιορισμένης ορατότητας στη σκηνή, είμασταν αναγκασμένοι να βλέπουμε κυρίως από τις οθόνες, με σκηνοθεσία ανάλογη του DVD. Και κάτι που δεν περίμενα και με εξέπληξε δυσάρεστα, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης: στον –κλειστό- χώρο της συναυλίας επιτρεπόταν το κάπνισμα! http://www.nicejazzfestival.fr/ Το φεστιβάλ αυτό το έζησα περισσότερο, αφού πήγα δύο ολόκληρες ημέρες. Είναι πιο κοντά σε αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα ως φεστιβάλ. Ανοιχτός χώρος, καλός καιρός, δύο σκηνές, η μία με καθίσματα, η άλλη όχι, ο ήχος πολύ καλός. Τα sets ωριαία (μόνο, δυστυχώς…), από τις 19.00 ως τις 12.00. Μόλις τελείωνε το ένα στη μία σκηνή, ξεκινούσε το άλλο στην άλλη. Έτσι μπορούσες να δεις όλες τις εμφανίσεις και χωρίς καθόλου διακοπές. Ο χώρος πολύ καλός, άνετος, μέσα σε κάτι κήπους στο βόρειο τμήμα της πόλης, κόσμος όσος χρειαζόταν. Τα ονόματα όχι τόσο μεγάλα όσο του Montreux, αν και υπήρχαν πολλά κοινά και στα δύο φεστιβάλ. Τα ημερήσια εισιτήρια, τις δύο μέρες που πήγα εγώ, 28 και 39 ευρώ αντίστοιχα!!! Την πρώτη μέρα (22/7) ο McCoy Tyner με τον Frisell έπαιξε 20.00-21.00, μέρα ακόμη, στη σκηνή με τα καθίσματα. Η μπάντα ήταν το mcoy trio με επιπλέον κιθάρα και σαξόφωνο. Στα κομμάτια και μία σύνθεση του Frisell, το Contemplation που περιέχεται και στο δίσκο Guitars. Ο Frisell, καθ’ όλη τη διάρκεια στραμμένος προς την μπάντα και κυρίως προς το Mccoy-την ταστιέρα της κιθάρας του δεν την είδαμε καθόλου…. Η δεύτερη μέρα (23/7) είχε τον Derek Trucks. Έπαιζε στις 19.00 (η πρώτη συναυλία της ημέρας), ώρα που δεν είχε μαζευτεί και πολύς κόσμος. Για το λόγο αυτό είμασταν μπροστά μπροστά, πιο κοντά δε γινόταν! Η ώρα δε βοηθούσε, μιας και είχε ήλιο και ζέστη (όλο με μια πετσέτα στο χέρι ήταν ο derek), αλλά παρόλα αυτά η συναυλία ήταν πάρα πολύ καλή. Η μία ώρα όμως φάνηκε λίγη… Από τα υπόλοιπα ονόματα των 2 ημερών αξίζει να αναφέρω έναν καταπληκτικό αμερικάνο από τη Χαβάι, επ’ ονόματι Jake Shimabukuro, που έπαιζε γιουκαλίλι. Αξίζει να τον ακούσετε. Τράβηξα πολλά βιντεάκια, ανέβασα στο rapidshare ένα μικρό δείγμα με κάποιες φωτογραφίες. http://rapidshare.com/files/260608843/derek_trucks.rar.html http://rapidshare.com/files/260615556/jeff_beck_bill_frisell.rar

Ευχαριστούμε για το report Θα είμαι κι εγώ εκεί, έχεις pm

Επίσημα και νόμιμα φαντάζομαι πουθενά, τον Αύγουστο βγαίνει. Μέχρι τώρα έχει παίξει μόνο σε φεστιβάλ.

Ένα ντοκιμαντέρ με 3 κιθαρίστες από 3 διαφορετικές γενιές... φαίνεται ενδιαφέρον http://www.sonyclassics.com/itmightgetloud/ http://www.youtube.com/watch?v=Rl9iS2egnC0

είναι στη σειρά Custom, γι' αυτό... http://www.fender.com/products/search.php?section=amplifiers&cat=guitaramplifiersenclosures&subcat=custom που είναι πιο ακριβοί από τους vintage reissue, hot rod κλπ

στις διαφορές ανάμεσα στην classic player 50's και 60's να προσθέσω μία ακόμη -ίσως όχι και πολύ σημαντική-, το custom wiring της 50's, όπου η θέση 4 είναι neck και bridge μαζί. Δεν ξέρω αν η 60's έχει κάτι ανάλογο, πάντως για της 50's στο site της fender τα specs είναι λάθος. επισυνάπτω τη σχετική εικόνα

Δεν θα πάω αποκλειστικά στο Montreux. Θα είμαι εκεί τη μέρα αυτή στο πλαίσιο ενός tour με αυτοκίνητο μεταξύ Ιταλίας-Ελβετίας-Γαλλίας με εκκίνηση και τερματισμό το Μιλάνο (στο οποίο βέβαια θα πάω με αεροπλάνο). Θα το συνδυάσω επίσης με το ένα άλλο φεστιβάλ στη Νίκαια (έχω πάρει εισιτήρια για δύο μέρες στο http://www.nicejazzfestival.fr/, τις μέρες με McCoy Tyner/Bill Frisell και Derek Trucks) Για το θέμα της διαμονής δεν έχω κάνει πολλά πράγματα ακόμη, δε με ενδιαφέρει βέβαια να μένω μέσα στις πόλεις, και ειδικά τις μέρες των φεστιβάλ.

τις τελευταίες 3 εβδομάδες το έχω λιώσει αυτό το dvd -ναι οκ άργησα λίγο...- και είναι απίστευτο πόσο περισσότερο απολαμβάνεις αυτή τη συναυλία όταν τη βλέπεις σε σχέση με το να την ακούς μόνο... Παρεπιπτόντως, Ιούνιο-Ιούλιο έχει πολλές εμφανίσεις Ευρώπη http://www.jeffbeck.com/news_details.php?item=18 εγώ έχω πάρει ήδη εισιτήρια για το montreux ;)

δεν έπεσε... :( το Link που παράθεσε ο φίλος είναι για Αγγλία. Το δικό μας είναι αυτό http://www.thomann.de/gr/blackheart_little_giant_bh5h.htm

...μέχρι να γράψει τις λεπτομέρειες ο φίλος, ας γράψω εγώ τις εντυπώσεις μου, μιας και είδα τον les paul στις 29/12/08 Λοιπόν, πρώτα πρώτα (το θετικό της υπόθεσης) o τύπος μπορεί και παίζει για την ηλικία του μια χαρά... αλλά βέβαια ΟΤΑΝ παίζει, διότι: -Δεν έπαιζε και πολύ, περισσότερο μίλαγε, έλεγε "αστεία" κλπ. -Ανέβαιναν στη σκηνή διάφοροι τύπους που έπαιζαν, τραγούδαγαν μέχρι και χόρευαν κλακέτες! -Το μαγαζί ήταν άθλιο, σαν ελληνικό σκυλάδικο...με τραπέζια σαν του γάμου τεράστια, πολύ στριμωχτά, δύσκολα μπορούσες να σηκωθείς και γενικά η όλη κατάσταση ήταν πολύ "να τους τα πάρουμε". Είχε και "ελάχιστη κατανάλωση", όπως στην Ελλάδα! Στο τέλος υπέγραφε κιθάρες και όχι μόνο...ήταν κανονικά μέρος του προγράμματος αφού είχε αναγγελθεί. Είχε ουρά μάλιστα...πάρα πολλοί είχαν πάει με τις κιθάρες τους εκεί. Να σημειώσω ότι ενώ περιμέναμε καμιά ώρα στην ουρά για να μπούμε στο ψωφόκρυο! (εννοείτε ότι είχαμε αγοράσει εισιτήρια μέρες πριν μέσω Internet), μόλις μπήκε η μπροστινή μας παρέα, μας λένε ότι υπάρχουν μόνο 2 θέσεις (2 είμασταν) αλλά δεν είναι δίπλα δίπλα, αν θέλουμε να μπούμε. Τελικά μπήκαμε και ευτυχώς οι 2 θέσεις ήταν στο ίδιο τραπέζι και αλλάξαμε με κάποιους άλλους και έτσι κάτσαμε μαζί. Εννοείται πίσω από μας ήταν αρκετοί άλλοι που είχαν επίσης αγοράσει εισιτήρια και προφανώς δεν μπήκαν. Ούτε στην Ελλάδα δηλ. αυτά... Πάντως, πέρα από το ότι είδαμε ένα θρύλο, όλα τα άλλα live που είδαμε στη ΝΥ ήταν πολύ καλύτερα και ενδιαφέροντα...

Ονομάζονται The Lost Fingers, είναι καναδοί από το γαλλόφωνο Quebec , και διασκευάζουν κομμάτια των 80's σε django style (καταλαβαίνετε από που έχουν πάρει το ονομά τους...). Από Bon Jovi, AC/DC μέχρι Celine Dion, Samantha Fox, Stevie Wonder, George Michael, Paula Abdul και άλλους Δυστυχώς δεν υπάρχουν καλά video στο youtube, ακούστε το cd τους ή τα αποσπάσματα από το site τους http://thelostfingers.com/en Για όσους έχουμε μεγαλώσει στη δεκαετία του 80 έχει περισσότερη πλάκα. Και πέρα από πλάκα οι τύποι ξέρουν και παίζουν.... http://thelostfingers.com/en http://en.wikipedia.org/wiki/The_Lost_Fingers δείτε το και το (unofficial video)

Eγώ παίρνω συνήθως από το www.cduniverse.com -έχω κάνει πολλές παραγγελίες χωρίς κανένα πρόβλημα-το οποίο έχει γενικά καλύτερες τιμές από το amazon.com