Yannis Methenitis

Θα μπορούσε να είναι Toto αλλά και μόνο το γεγονός πως είναι playback του δίσκου πάνω σε footage του 1994 αρκεί για να λειτουργεί ως απλό ιστορικό κειμήλιο. Χωρίς δάφνες.

...και για τα σκληρά καρύδια βάζουν τα μεγάλα μέσα: σόλο ταμπούρο... πριν το μπάσο!

Θα αναγνώριζα το delay του μεταξύ δεκάδων άλλων.

15 ώρες πριν, dimsonic είπε

Αυτό συμβαίνει με όλους.

Με όλους, ποιούς;

Σίγουρα ο ήχος του καλού είναι στα δάχτυλα όπως του Mayer, Carlton, Ford, etc.

Είσαι σίγουρος πως θα συνέβαινε το ίδιο και με τον Edge ας πούμε;

4 ώρες πριν, dimsonic είπε

Και εδώ λίγο ο Wayne είναι ελαφρά εκτός τόνου? Μήπως δεν ακούει καλά?

Δεν νομίζω να έπαιξε ποτέ αλλιώς.

Η καλύτερη μπάντα που έβγαλε στον δρόμο ο κυρ Λάρης. Υπερπαραγωγή!

Και απο κάτω βαρβατήλα wannabes.

...μονόκεροι στο pickguard και καρδούλες στα κλειδιά. Μπράβο της!

Pop song είναι ένα popular - δημοφιλές τραγούδι που έκανε ή ίσως έχει στόχο και την εμπορική επιτυχία. 

Εδώ στην χώρα μας αντιλαμβανόμαστε τον όρο μουσικά και συνήθως με αρνητικό πρόσημο.

"Weil and Mann originally submitted "Never Gonna Let You Go" to American funk band Earth, Wind & Fire, but they decided not to record the song" - https://en.wikipedia.org/wiki/Never_Gonna_Let_You_Go_(Sérgio_Mendes_song)

Όχι, θα γράφανε 3 σελίδες παρτιτούρα για να το θυμούνται σε κάθε εμφάνιση...

Καλό το κομμάτι σας αλλά ξέρετε... 

Έχω το βινύλιο απο τότε.

Αυτά άκουγα στα 80'ς και εντυπωσιαζόμουνα προσωπικά μιας και δεν το συζητούσαμε μεταξύ μας οι μουσικοί. Και αυτή είναι η αισθητική jazz που έκανε να αξίζει να ακούς "σαχλοτράγουδα" και όχι φασολάδες πανκ και ροκ της εποχής με κολλητά τζιν.

Είναι πολύ παραπλανητικό το θεμα όπως το θέτει ο Ρικ που προφανώς δεν το έπιασε το τραγούδι στην εποχή του.

Σίγουρα η pop τότε δεν ήταν αυτό που νομίζουμε ευρέως. Οι συνθέτες ήταν βαρβάτοι όπως το ζευγάρι Cynthia Weil και Barry Mann που το έγραψαν ή η Diane Warren που θυμάμαι αυτη τη στιγμή, με δεκάδες chart επιτυχίες που σου έπεφταν τα σαγόνια αν προσπαθούσες να τα παίξεις.

Έγραφαν για μεγάλα ονόματα και μη των δισκογραφικών τέτοιες κομματάρες κατα παραγγελία και κανείς δεν τους ήξερε εκτός αν έψαχνε πολύ βαθειά στα credits του δίσκου. Δεν θα πρέπει να εκπλαγεί κανείς δε αν δει στα credits επιτυχιών, ροκάδων τύπου Aerosmith και λοιπών, ονόματα σαν τα παραπάνω.

Το θέμα δεν είναι πόσα πετυχημένα ακόρντα μπορείς να βάλεις σε 50 μέτρα αλλά αν με όλα αυτά γίνεται να κάνεις αξιομνημόνευτη μελωδία και Νο.1 εμπορική επιτυχία. Εδώ σε θέλω κάβουρα.  

Τώρα που το λες, μήπως στα 80'ς πέρασαν όλοι οι μεγάλοι της jazz και ακούσαμε πραγματικούς μουσικούς;

Διότι μετα το 2000 μόνο Rockwave και πλατεία νερού με metal, εναλλακτικούς και dance έρχονται.

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως ο Μικρούτσικος θα το προτιμούσε έτσι.

Μπράβο!

Ωραία εκτέλεση και προσεγμένο βίντεο - ηχογράφηση.

...και δεν νομίζω να έδωσε justice στην πεταλιέρα. 

Μιλάει πάντως λες και έχει να κάνει με ένα nintendo πρώτης γενιάς. Περισσότερο clickbait μου φάνηκε το βίντεο.

Παπάδες μπορεί να φτιάξει όποιος ασχοληθεί. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως οι προσομοιώσεις δεν είναι τόσο πετυχημένες, είναι τόσες οι παράμετροι προενίσχυσης και εφέ που ελέγχονται που δεν υπάρχει περίπτωση να μην βγάλεις καλό ήχο.

Μπήκα στη διαδικασία να δω τα 10.

Ειλικρινά το δικό σου με μετέφερε στην παραμυθένια ατμόσφαιρα απο το πρώτο ακόρντο.

Για μένα το καλύτερο και αυτό με την περισσότερη μουσικότητα. Τονίζει κάθε καρέ.

Συγχαρητήρια φίλε μου.

History of his guitars... before 1978.

To Kurzweil KP300x και οι ήχοι του είναι μια χαρά. Υπάρχει όμως πρόβλημα με το κομμάτι, όπως λένε και οι παραπάνω.

Το θεμα είναι εσυ το καταλαβαίνεις όταν το συγκρίνεις με τον δίσκο; Είτε το λέει το βιβλίο, είτε όχι. Εκεί να εστιάσεις.

Το ίδιο λέμε απλά ανέφερα το πως πιθανά γίνεται αλλά και τις αποκλίσεις που είναι μεγάλες με αποτέλεσμα η απόκριση να μην είναι αυτή που περιμένεις. Συμπεριφορά χωρίς αποκλίσεις συμβαίνει μόνο σε ψηφιακό κύκλωμα. 

Απο την άλλη ίσως και να του ξέφυγε.

Δεν υπάρχει τετοιο εργαλείο που λες. Πιθανώς να πρόκειται για το εύρος του bell παραμετρικού eq και πέραν αυτού όλα τα ποτενσιόμετρα έχουν αποκλίσεις ακόμα και 20%, οπότε και 2 ιδια πετάλια αν έβαζες μαζί δεν σημαίνει πως θα είχαν την ίδια απόκριση στην ίδια ακριβώς θέση του ποτ. Συνήθως το φερνεις με το αυτί αν δεν έχεις άλλα εργαλεία.

Δεν υπάρχουν τέτοια στο πετάλι. Τα έχει φέρει όλα όσο πιο κοντά γίνεται με το eq του καθενός.

Αυτός είναι ο χαρακτήρας το Nobels. Transparent και όσο πιο κοντά στον ήχο της κιθάρας.

Αυτό είναι και το νόημα του τεστ. Να δει κανείς τον χαρακτήρα που προσθετει το καθε ένα.

Οτι πεις. Τραγουδάνε στον τόνο της Janis και λένε κομμάτι της.

Ο Τομ απλά ακολουθεί και κάνει ακόμα και ότι κάνει εκείνη και αποτέλεσε σφραγίδα της. Την παίζει στα δάχτυλα κανονικά.

Κι εγω μια χαρά βρίσκω το σύνολο στο βίντεο που ανέβασες. Πολυ καλοί όλοι.

Άλλο βεβαια τι της εχει μαζεμένα απο παλιά.

Πάρα πολύ ωραία και ενημερωτική εισαγωγή στα Arduino. Μπράβο.

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Βασίλη Γκίνο που μεταδίδουν την έγκυρη τεχνογνωσία τους στα ελληνικά, γιατί η πληροφορία στη γλώσσα μας είναι φτωχή και λίγοι την μοιράζονται.