Yannis Methenitis

Κακούργα κενωνία...

Νηφάλια ματιά και μια ολοκληρωμένη άποψη απο την πλευρά του μουσικού.

31 λεπτά πριν, dimsonic είπε

 

Ζήλο διάβαζα μέχρι το 1981. Συμφωνούσαμε σε ποσοστό 30%

Λυμπερόπουλο διαβαζα ελάχιστα, είναι και καλός φίλος, συμφωνούμε σ αυτά που ακούει στο 5%.

Τον Χαρωνίτη που αναφέρεις, ούτε καν ξέρω με τι ασχολείται. Νόμιζα ότι είναι σε κοσμικές στήλες.

Με τον Νταλούκα είμασταν στην ίδια διμοιρία.... (άστο καλύτερα)

Γιαννουλόπουλο σε κάποιο βαθμό, Παπαδημητρίου επίσης, γνωριζόμασταν κάποτε κι όλας.

Εκείνες τις εποχές διάβαζα αρκετά ΝΜΕ, οπότε δεν εβρισκα πολλά στους εγχώριους.

 

Αλλά....

 

Εδώ και παρα πολλά χρόνια (γύρω στα 40) αυτά που γράφω όταν γράφω είναι προσωπικές εκτιμήσεις (και αρκετοί θα έχετε καταλάβει ότι περιορίζονται σε λίγα ονόματα και είδη καλώς ή κακώς)

Και μόνο που τους θυμάσαι δεν σου λέει κάτι;

Να πω την μακακία μου κι εγω σαν γηραιότερος τώρα; Πιπέρι στο στόμα μου!

Εχω γνωρίσει αρκετά μουσικόφιλα άτομα της γενιάς μου, με άρτια γνώση δισκογραφίας, που έπεσαν θύματα των "αυστηρών" δισκοκριτικών του περιοδικού "Ηχος και HiFi" της εποχής (Ζήλος, Χαρωνίτης κ.α.) λόγω του σοβαροφανούς ύφους τους, τόσο που σήμερα οι μαθητές τους, διακρίνονται απο μια περίεργη κορεκτίλα που ξεκίνησε εκει μέσα απο αυτούς τους συνομήλικους με την δηθεν βαθιά γνώση. Οχι πως δεν ήξεραν ακριβώς αλλά ήταν τόσο αυστηροί και με τετοια ορολογία που έλεγες... ρε φίλε αυτός όχι μόνο ξέρει αλλά έδειξε και στον Κάραγιαν πως να κουνάει την μπαγκέτα όταν ήταν μικρός! Κάτσε καλά...

Παράδειγμα που βρήκα μόλις και ταιριάζει γάντι στις προηγούμενες σελίδες είναι το μικρό βιογραφικό του ενός εξ αυτών στο Αθηνόραμα που γράφει σήμερα. Διαβάστε και θα καταλάβετε.

dimsonic δεν θελω να σε στενοχωρήσω αλλά νομίζω πως έχεις επηρεαστεί πολύ απο τον συγκεκριμένο σε πάρα πολλά.

Including Zappa.

Όντως. Ισχύει. Που λέν' και τα άτομα προχώ.

Είναι αρχιμάστορας είτε μας αρέσει η μουσική του, είτε όχι.

Προσωπικά εκτίμησα το καθαρό παίξιμο που δεν βολεύεται σε 5 τόνους distortion και έντασης. Δεν ισχύει γι αυτόν βέβαια όπως είναι εξόφθαλμα προφανές αλλά είναι άλλο ένα καλό που βγήκε απο το lockdown.

Πολυ ενδιαφέρουσα η ενορχήστρωση με τα φυσικά όργανα. Ωραίο background.

Τα τύμπανα αν και καλογραμμένα με ξένισαν στην μείξη.

Καταλαβαίνω πως έγινε προσπάθεια για να δοθεί όγκος μιας και είναι το κύριο όργανο στο είδος.

Μουσικά μου άρεσε και ξεχωρίζει απο άλλα του ύφους που  ακολουθούν την πεπατημένη, σχεδόν ανύπαρκτη μελωδική γραμμή.

Πως γίνεται ένα κομμάτι χιλιοπαιγμένο, καθόλου μοναδικό και με όλες τις προδιαγραφές επαναλαμβανόμενης σούπας, να απογειώνεται με ένα σόλο ή μάλλον να υπάρχει αποκλειστικά και μόνο για τα σόλο. Πραγματικά μονο μουσικοί θα μπορούσαν να έχουν μείνει στο ακροατήριο. Με αυτούς επάνω, εγώ πρώτος.

Πόσο διαφορετικό απο ένα classic rock tune.

Μου θύμισε την προσπάθεια που έκανε στα 80'ς ο Nik Kershaw.

Είναι καποιοι στη γη, πολύ λίγοι βέβαια, που απλά κλείνεις τα μάτια και απολαμβάνεις το μοναδικό τους ταλέντο. Οσο κιτς κι αν νομίζεις πως είναι κάτι επάνω τους.

Π.χ ο αγαπημένος μου Arturo Sandoval.

Τον εχω δει 3-4 φορές εκ των οποίων στις 2, ήταν ντυμένος λες κι είχε ξεφορτώσει ένα Ντατσουν καρπούζια πριν.

Αλλά έπαιζε ρε φιλε παραδεισένια!

Και καμια φορά αναρωτιέμαι τι σχέση έχει το γούστο εμφάνισης και μουσικότητας σε έναν άνθρωπο. Δεν έχει;

Αλλά είπαμε: όπως και ο Σκοτ, αυτοί δεν είναι άνθρωποι.

Εγω δεν έκανα το clinic (αφού τα ξέρω, ρε συ ) και στη συναυλία δεν μου έκανε καμία αρνητική εντύπωση, ούτε ο ήχος ούτε η ένταση. Ηταν απλά όμορφα. Ακόμα και τα μαλλιά του.

Ήμουν κι εγω εκεί!

Κάποια στιγμή ήρθε στο τραπέζι μας (δεν θυμάμαι πως...) και μου λέει

- "Are you having a good time?"

Τι να του πω του ανθρώπου... Μου βγήκε αυθόρμητα ένα

- "Υou are a terrorist my friend. You terrorize poor unsuspecting guitarists."

Και ξεράθηκε στο γέλιο.

Εγώ καθόλου. Το έλεγα σοβαρά.

Η Εβελίνα είναι θεσμός.

Άλλη μια συνέντευξη του που δείχνει πόσο φιλοσοφημένος άνθρωπος ήταν.

Έχω επηρεαστεί θετικά σε πολλά απο την Bill. Η μοναχική ακρόαση εκατοντάδων ωρών στα τραγούδια του,  κάτι κατάφερε. Μοναδική φιγουρα και άνθρωπος που ακολούθησε αυτό που ήθελε να κάνει και το έκανε με τον δικό του τρόπο. Δεν το έβαλε κάτω και δεν παρασύρθηκε.

Πολύ περιορισμένες οι πληροφορίες που είχαμε γι αυτόν και στο βίντεο αυτό καταλάβαμε και γιατί. Ετσι το ΄θελε.

Ακριβώς αυτό εννοώ.

Αφου κλαίει η κιθάρα όταν την χτυπάς με το δεξί στο τρέμολο, δεν τη λυπάσαι;

Ωραίο και laid back Νάσο μου, όπως πάντα.

Ο ακέφαλος κιθαρίστας όμως; Τι πλάνο είναι αφτό.

Ανέβασε κι άλλα να βλέπουμε.

Κάπου στο '91 - 94 πρέπει να ήταν. Απίστευτη εμπειρία.

Εκείνη την εποχή έβλεπες πραγματικά μεγάλα ονόματα.

Τι κρίμα. Τον είχα δει στο Ηρώδειο να διευθύνει έργα του.

Το ρέκβιεμ είναι απο τα καλύτερα έβερ. RIP.

26 λεπτά πριν, Nestoras είπε

Θα πρέπει εδώ να πω κάτι που πρέπει ν' αναφερθεί:

Όταν άκουσα τους οδηγούς των κομματιών και όταν το κομμάτι έπαιρνε τη τελική μορφή του είχα προτείνει στους συντελεστές ότι το κομμάτι ταίριαζε στο παίξιμο του yameth και αυτός έπρεπε να παίξει κιθάρα. Ο Τέρυ και ο Γιώργος συμφώνησαν. Ο Σέμης μόνο δεν ήθελε γιατί ήθελε τα κομμάτια να έχουν τη συνοχή μπάντας και δεν ήθελε extra μουσικούς που θα έδιναν άλλο χρώμα. Οπότε έπαιξα εγώ προσπαθώντας να σκεφτώ όπως ο Γιάννης. Τώρα αν τα κατάφερα ...

Μα τι λεει ο άνθρωπος.

Αν έκαναν αυτή τη δουλειά όλα τα γκρουπ δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης του... γκρουπ.

Σε ευχαριστώ και μόνο για τη σκέψη αλλά όπως ξέρεις το κασέ μου είναι υψηλό.

Εξ άλλου γι αυτό δεν παίζω πουθενά!

Απο την άλλη έχεις μια αυτογνωσία. Είσαι πανκ τύπος και αφήνεις τα μελό για τους θείους.

Συγχαρητήρια, πολύ κατατοπιστικό και ολοκληρωμένο.

2 ώρες πριν, harilatron είπε

Είναι κάποιας μορφής parody?

Κι εμένα έτσι μου φάνηκε.

Παίζουν τόσο όσο χρειάζεται για το ύφος (το έχω ακούσει και πολύ καλύτερα).

ΟΜΩΣ παίζουν ομαδικά και προγραμματισμένα συν το ότι έχουν σωστό rhythm section.

Κάτι που είναι το ζητούμενο σε ένα γκρουπ. Τα περισσότερα δεν έχουν αυτό το στοιχείο στα προβάδικα και τα κλαμπ που ακούω, αν και με καλύτερες μονάδες.

Κοιτάξτε, τομ παίζουν όλοι και σε κάθε αφορμή.

Υπάρχει κομμάτι χωρίς τομ? Θα μπορούσαμε να βάλουμε τα άπαντα τότε εδω. Τι να πω για τον Billy Cobham τότε...

Δεν νομίζω πως συζητάμε το ίδιο πράγμα.

Κανένα απο αυτά δεν έχει σαν μέρος της σύνθεσης και του ντραμ μπιτ τα τομ. Απλά αλλάζει η χροιά του τυμπάνου σε κάποια χτυπήματα που θα μπορούσαν να παίζονται και με ταμπούρο - κασα. Δηλαδή σίγουρα τα παίζει κάποιος κάπου και χωρίς τομ και μάλλον δεν φαίνεται η έλλειψη. Λέω 'γω... Προσωπική μου άποψη φυσικά και λάβε υπ όψη πως ο ιδανικός ντράμερ για τα αυτιά μου είναι αυτος που έχει μπροστά του μόνο κάσα, ταμπούρο, hihat.

Βάλε ντε... και βλέπουμε αν ο ακροατής περίμενε με τόση ανυπομονησία να μπουν τα τομ, όπως στου Collins.

Είναι το στυλ που προβάλει για να ξεχωρίσει στη σκηνή. Φυσικά υπάρχει κάποιο image making team απο πίσω.

Για μένα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα απο το αναμενόμενο καθως το πιο πιθανό είναι πως αυτες που προσπαθεί να πείσει με το look δεν θα τον πλησίαζαν έτσι ούτε για αυτόγραφο. Μόνο ένας μουσικός που έχει βρεθεί στη σκηνή μπορεί να το καταλάβει αλλά και αυτός μόνο κοστούμι δεν θα φόραγε, εκτός και αν έπαιζε σε cocktail bar στο Las Vegas.