bloody_sunday

+1 pap, αυτό θα έλεγα κι εγώ. Νοίκιασε καμία αποθηκούλα, γκαράζ η κάτι παρόμοιο σε μέρος που δεν θα ενοχλούνται (ή δεν θα υπάρχουν) γείτονες. Αν βρεις και παρέα μοιράζεστε κι όλα τα έξοδα. Πολλοί νομίζω εδώ μέσα σκέφτονται ακριβώς το ίδιο πράγμα, πχ εγώ θα ήμουν μέσα 100% (αν δεν μας χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα...)

Για να συνδέσεις ένα keyboard με τον υπολογιστή και να τα βάλεις να συνεργάζονται (κι όχι απλά να το ηχογραφείς) χρειάζεσαι ένα midi keyboard. Τα παιδιά εδώ θα σου πουν ποιο είναι καλό για αρχική αγορά. Επίσης, αν θες να αλλάζεις τον ήχο της κιθάρας σου κατά βούληση (καθαρός, με παραμόρφωση ήρεμη - μεσαία - άγρια, με αιθέρια εφφέ κλπ.) θα χρειαστείς κι ένα εξωτερικό processor ή πεταλιερίτσα που θα συνδέεται με USB 2.0 στον υπολογιστή. Επειδή όλα αυτά αντιροσωπεύουν ένα μάλλον σημαντικό ποσό για έναν αρχάριο, ιεράρχησε τις ανάγκες σου και προχώρα! Εν τω μεταξύ αν ξέρει κάποιος ένα λινκ για How To, ας το γράψει γιατί νομίζω ότι το τοπίο είναι κάπως θολό για τον κ. Rest... (υπάρχει βεβαια το πιο πάνω link αλλά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα)

Ναι αλλά μπορεί ο δεύτερος τεχνικός όντως να χρειαζόταν να κάνει αυτούς τους ελέγχους και να κοστολόγησε την εργασία του και το ανταλλακτικό 40 ευρώ, ενώ ο πρώτος να ήταν πιο ακριβός και πιο επιπόλαιος ("ωχ μωρέ, ένα πυκνωτάκι θα αλλάξω, αφού δουλεύει τώρα τι ελέγχους να κάνω;"), με πιθανό αποτέλεσμα να χαλούσε κάτι άλλο στην τηλεόραση μετά το πρώτο βράδυ λειτουργίας... μάλλον το κακομεταχειρίστηκα το παράδειγμά σου... :lol:

Dndmind σόρι αν φάνηκε ειρωνική η απάντησή μου, δεν το'θελα... Υπάρχουν αρκετές high tech κιθάρες αλλά μια που είχα δει και με είχε κουφάνει εντελώς με την κυριολεκτικά ανεξάντλητη ποικιλία ήχων που βγάζει είναι η custom που είχε φτιαχτεί από την εγγλέζικη Mason για τον Bellamy των Muse (και φτιάχνεται κατόπιν παραγγελίας για τους κοινούς θνητούς): Αυτή μάλιστα! Εκτός από τα περίεργα γκλαμουράτα υλικά, τους hot μαγνήτες και το Sustainer της Fernandez που διαθέτει, το σημαντικότερο είναι το built in Kaoss Pad της Korg ( http://en.wikipedia.org/wiki/Kaoss_Pad ). Οι ήχοι που δημιουργούνται περιορίζονται μόνο από τη φαντασία του χειριστή... εκτός από τρελούς ήχους μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μουσικά (αυτό για μένα είναι το κερασάκι στην τούρτα!). Το ποσό που απαιτείται για να την αποκτήσει κανείς δεν το θυμάμαι, και ίσως να είναι καλύτερα έτσι...

Ποια δεύτερη φωτογραφία; Σόρι που δεν επικροτώ το γούστο σου dmnind, δεν με ενθουσιάζει καθόλου... με τόσα λεφτά (και με ανάλογη διάθεση για πειραματισμό) θα έπαιρνα ένα σιτάρ ή ένα καλό ούτι...

Μα τόσο στραβός είμαι ή μόνο επτά τάστα έχουν ελεύθερη πρόσβαση; Κι ακόμη λιγότερα αν παίζεις συγχορδίες, μπαρέ κλπ...

Μακράν το πιο ενδιαφέρον ταυράκι (και ίσως η καλύτερη Gibson) είναι αυτή (η φωτό από κατάλογο του '72, νομίζω): ή σε πιο απλούς σχεδιασμούς (απαραιτήτως παρέα με έναν HiWatt, αν με πιάνετε... :wink: ) If looks could kill δεν θα σας έγραφα τώρα... Πάντως, σύμφωνα με το γνωστό "5 δισεκατομμύρια μύγες δεν μπορούν να κάνουν λάθος - φάτε κι εσείς σκ*!", κάπως λιγότεροι κιθαρίστες - επαγγελματίες και μη - θα πρέπει να νιώθουν πολύ άνετα με μια Les Paul κακού neck joint (για να μην γράψουμε για τα αμέτρητα albums και συναυλίες που θα έχουν γίνει με αυτές). Αυτό που με απασχολεί είναι το πόσο ακούγονται αυτά, και ακόμη περισσότερο ο αδικαιολόγητος σνομπισμός που αποκτούμε διαβάζοντας παρόμοια ποστς χωρίς να έχουμε την πείρα ας πούμε του SF.

Δεν σε πειράζει που η ταστιέρα είναι εντελώς δύσχρηστη; Τι σε τράβηξε σε μια τόσο ασυνήθιστη κιθάρα;

Βλέπω να'ρχεται απάντηση του SF... :P

Με γεια!!! Ζηλεύωωωωω!!! Πάντα κυνηγάω σαν πρώτη προτεραιότητα την ευελιξία και την φορητότητα στον ήχο μου... με Koch παίζουν και ένα από τα αγαπημένα μου συκροτήματα, οι Gathering (νομίζω ότι και οι δυο προέρχονται από την ίδια χώρα - την Ολλανδία - οπότε θα έπαιξε κι αυτό τον ρόλο του...)

Θυμηθείτε και την αλλαγή ιδιοκτησίας της Fender από τον κ. Λεονάρδο στην CBS... πολλά πήραν τον κατήφορο... Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως εμένα σε μια κιθάρα είναι να έχει καλά ξύλα και κατασκευή - από κει και πέρα τα ηλεκτρικά και οι μαγνήτες μπορούν να customαριστούν πολύ άνετα. +100 στον SF. Πιστεύω ότι το 90% ενός καλού ή κακού ήχου έγκειται σε αυτό το ευαίσθητο σημείο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο ατού των singlecuts (Les paul, Tele) έναντι των doublecuts (Strat κλπ): τα σημεία επαφής του μπράτσου με το κυρίως σώμα είναι περισσότερα, με την ανάλογη επίπτωση στις συχνότητες, στο sustain κλπ. Βεβαίως, αν δεν κατασκευαστεί καλά (όπως στην παραπάνω φωτό) γίνεται πια η αχίλλειος πτέρνα τους. Όμως όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε, σαν σύνολο μια neck through είναι σαφώς πιο δύσκολο να κατασκευαστεί από μια bolt on, με αποτέλεσμα οι κατασκευαστές bolt on να διαπρέπουν εύκολα σε αυτές ενώ οι κατασκευαστές neck through να αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Παρεπιπτόντως, πολλές doublecuts - ανάμεσά τους και η δικιά μου, τολμώ να πω - μπορούν άνετα να ντροπιάσουν μια μη καλοφτιαγμένη singlecut... Τώρα όσον αφορά στα ξερά σαν τη Σαχάρα fretboards, δεν χρειάζεται όντως να είναι ξερά; Εδώ στις καλές σειρές αφήνουν το ξύλο να ξεραθεί τουλάχιστον τρία χρόνια μόνο του, κι αν βιάζονται για τις πιο οικονομικές σειρές το ξεραίνουν τεχνητά...

Νομίζω το Buddy Holly από Weezer. Ας κοιτάξει κάποιος στο You Tube γιατί είμαι μακριά απ΄το σπίτι μου που έχω broadband.

Μα εγώ είπα ότι το money τείνει στο μηδέν αφού τα Behringer το έχουν πολύ χαμηλό... έχετε δει φτηνότερα πετάλια; Εγώ σε κάποια μαγαζιά που πηγαίνω τα βλέπω στα καλάθια... όχι κακό per se, απλά επιχειρηματολογώ. Επίσης, το value τελικά αλλιώς ορίζεται για φτηνότερα και αλλιώς για ακριβότερα προϊόντα. Επομένως, οι δυο συντελεστές του κλάσματος αλληλοσυνδέονται και έτσι, πρέπει να ορίσουμε την μεταξύ τους συνάρτηση πριν προχωρήσουμε. Αν εννοείς εμένα κάνεις λάθος...

Κάτσε τώρα γιατί ανατρέπεις τα μαθηματικά εσύ :lol: Αριθμητής τείνει στο 0 συνεπάγεται και το κλάσμα τείνει στο 0 δηλαδή έθαψες τα Behringer 5 μέτρα κάτω απο τη γή χωρίς να το καταλάβεις :lol: :lol: :lol: αλλά με το διαφημιστικό σου κόλπο τους μπερδεύεις όλους και τα αγοράζουν :lol: ΠΩ ΠΩ, sorry! Για τον παρονομαστή ήθελα να γράψω ότι τείνει στο μηδέν! Ρόμπα έγινα... ¶τιμοι, δεν μου στέλνετε κανένα pm να το διορθώσω στα κρυφά... ¶, έβαλα και μια ακόμη χρήση των Βehringer στο αρχικό μου ποστ με την ευκαιρία του edit... Να που υπάρχουν και vintage Behringer... (no offence συνφορουμίτη) De l'hospital δεν θα εφαρμόσουμε αλλά με αυτά που γράφουμε σήμερα το hospital το έχουμε σίγουρο...

-1. Το value for money λέτε ότι είναι ψηλό. Ας το αναλύσουμε λίγο. Έχουμε το εξής κλάσμα: value --------- money Και οι δυο συντελεστές είναι θετικοί (ή τουλάχιστον ας υποθέσουμε ότι ο αριθμητής είναι θετικός - κι όχι αρνητικός - χάριν του επιχειρήματος βρε αδερφέ). Σύμφωνα με τα ανωτέρω σχόλια υπάρχει κάποιο value, οπότε o αριθμητής δεν ισούται με μηδέν. Επειδή όμως ο παρονομαστής τείνει προς το μηδέν στα Behringer, η τιμή του ολικού κλάσματος τείνει προς το + άπειρο. Αυτή η τιμή > τιμή μαρκών όπως T Rex, Carl Martin, Fulltone, Maxon, ΗΒΕ, D*A*M, Diamond, Electroharmonix και ακόμη περισσότερο από πιο προσγειωμένες όπως Boss. Ηθικόν δίδαγμα; Το αφήνω σε σας... :wink: Λινκς για μοντς δεν έχω αλλά το Google ίσως βοηθήσει. Επειδή νομίζω ότι αυτά που φτιάχνει η B. είναι κλώνοι, πχ των Tube Screamer, Big Muff κλπ., βρίσκεις τα schematics τους και εφαρμόζεις αλλαγές κατά βούληση, ξεκινώντας από αλλαγή επιμέρους υλικών με άλλα καλύτερης ποιότητας.

ΤΟνιονιονιονιονιο... εχμ... το αναλύεις λίγο αυτό; ΥΓ. Αν εννοείς έναν που παίζει εμπειρικά ακουστική κιθάρα, σύμφωνα με τον ορισμό σου βαφτίζεται (καλώς ή κακώς) κι αυτός μουσικός, ακριβώς όπως ένας εμπειρικός dj. Πάρ'τον ένα και χτύπα τον άλλο, δηλαδή.

Kαι γιατί δεν λινκάρεις εδώ; http://www.engl-amps.com/e330.html Noiz.gr sponsored by Thomann για μια ακόμη φορά...

Το ανέκδοτο με το Apple gaming το ξέρετε; Όσον αφορά στη μουσική, απλά παίζει ρόλο το interface που θα συνηθίσει κάποιος. Ούτε τα μήλα, ούτε ο κύριος Βασιλάκης θα σου προεξοφλήσουν / εξασφαλίσουν καλύτερο μουσικό αποτέλεσμα. Αν σας αρέσει η σταθερότητα και το layout ενός λειτουργικού από Apple, βάλτε ένα Linux! Κι αν θέλετε ένα status symbol που εμφανίζεται σχεδόν σε όλες τις χολιγουντιανές ταινίες, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα...

1η λύση: πας σε μπυραρία όπως πρότεινες αρχικά, ζητώντας συμβουλές από το μπυρόφιλο noiz (ανάμεσά τους κι εγώ). Μετά από 7-8 μπύρες, θα είσαι έτοιμος να κάνεις την απονενοημένη αυτή πράξη μιας και θα πιστεύεις σθεναρά ότι πατάνε κάτω μέχρι και την Tonelab (σπόντα προς τους Tonelab lovers του φόρουμ - δεν ανήκω σε αυτούς) 2η λύση: παίρνεις ένα, το ανοίγεις και το τρελαίνεις στα modifications. Η εμπειρία που θα κερδίσεις θα αξίζει τουλάχιστον όσο 10 φορές το ίδιο το πετάλι... Αν σταματήσει να δουλεύει το χρησιμοποιείς για circuit bending κουφούς ήχους ή για ανταλλακτικά (όπως τα ανέκδοτα με τα Yugo). 3η λύση: παίρνεις ένα και το χρησιμοποιείς σαν κατώτατο μέτρο σύγκρισης. Αυτό έχει και ψυχολογικά οφέλη διότι σου τονώνει την αυτοεκτίμηση & σε κάνει να νιώθεις καλά με τις μελλοντικές σου επιλογές μιας και όλες θα ακούγονται καλύτερα. 4η λύση: παίρνεις ένα, και σε στιγμές απίστευτης τσαντίλας λόγω της απόδοσής του το καταστρέφεις. Μιας και αυτό θα γίνει πολύ εύκολα, θα απολαύσεις την ευχαρίστηση του να καταστρέφεις τον εξοπλισμό σου (βλέπε πχ Who, Nirvana κλπ) χωρίς να έχεις ξοδέψει πολλά χρήματα. ¶σε που θα είναι και εντυπωσιακό προς τους ανυποψίαστους προς την πραγματική του αξία. Αυτή η λύση έχει και το πλεονέκτημα της (σχεδόν) ανέξοδης διοχέτευσης του θυμού σου, ένα ακόμη αναντίρρητα σημαντικό ψυχολογικό όφελος. 5η λύση: παίρνεις ένα, και το κρατάς για να το δείξεις στα εγγόνια σου (αν επιβιώσει μέχρι τότε). Τους λες "κοιτάξτε βρε με τι έπαιζα εγώ στην ηλικία σας και με τι παίζετε εσείς τώρα", και τους κάνεις μια διάλεξη σε στυλ "πτωχός πλην τίμιος οικοδόμος" για τα πέτρινα χρόνια, τα λιγοστά λεφτά, τις δυσκολίες, τις κακουχίες κλπ., με σαφείς επιρροές από Νίκο Ξανθόπουλο. Μόλις σβηστούν οι πρώτες εκφράσεις φρίκης από τα παιδικά τους πρόσωπα, θα σε αντιμετωπίζουν σαν θεό. 6η λύση: Παλιότερα σε ένα θρεντ για γκραντζ μαγνήτες είχα γράψει για τον Κομπέιν: Ακολουθώντας την ίδια μαζοχιστική τακτική, αγοράζεις πετάλια Behringer και είσαι απόλυτα έτοιμος να φτάσεις στην γκραντζιστική νιρβάνα. ΥΓ. Προτείνω να αλλαχθεί ο τίτλος του θρεντ σαν "Η προσφορά των πεταλακίων Behringer στις ανθρώπινες σχέσεις και στην αυτοβελτίωση". Αν γίνει τίτλος διατριβής, θέλω το clopyright. Αν έχετε κι άλλες προτάσεις, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να τις καταθέσετε στη συζήτηση.

Πολύ κακό για το τίποτα παιδιά... κάποιος κάθεται και απαντάει σε αγράμματα αγγλικά μέσα σε ένα ελληνικό forum και ακόμη κάθεστε και ασχολείστε μαζί του... ¶ντε και καλή τύχη στο ΠΑΛΣΟ!

¶ντε πάλι με το Harmony Central... never learn, never learn που έλεγε κι ένα παλιό τραγούδι των Nailbomb... http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9159&start=30 http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9156&postdays=0&postorder=asc&start=10 Και γιατί λινκάρετε στο Thomann για πληροφορίες και τεχνικά χαρακτηριστικά, κι όχι στο site της ίδιας της εταιρίας; Αρκετή διαφήμιση δεν του έχουμε κάνει; Ο Epi Valve Junior δεν είναι αγορά αρχαρίου. Η μινιμαλιστική του σχεδίαση θα εκτιμηθεί μόνο από κάποιον με έμπειρα αυτιά, όπως μάλλον ο Jam (δεν ειρωνεύομαι). Ο ήχος του δεν μου αρέσει προσωπικά καθόλου. Λόγω και της απλής του σχεδίασης, πολύς κόσμος τον αγοράζει και βγάζει τον καταπιεσμένο μαστροχαλαστή και modder από μέσα του, τις περισσότερες φορές φτιάχνοντας τραγικά φρανκενσταϊνικά κατορθώματα...! Οι προτάσεις με ένα βασικό eq και δυο καναλάκια είναι ok, όπως επίσης και τα Valvetronix της Vox.

Μα όχι, εγώ εννοούσα ότι η ZVex κι άλλες εταιρίες φτιάχνουν μικροσκοπικούς λαμπάτους ενισχυτές για hi fi χρήση! Συνδέεις πχ ένα cd player ή ένα ipod επάνω του και αυτό το ενισχύει στέλνοντάς το στα ανάλογα ηχεία. Ιδανική χρήση αν δεν θες να καταξοδευτείς για να αγοράσεις έναν high end λαμπάτο ενισχυτή για το ηχοσύστημά σου. Παράδειγμα το impAmp του κ. Ζαχαρία: http://www.impamp.com/ Επαναλαμβάνω ότι δεν το έχω ακούσει... έχω δει κι άλλα παρόμοια από άλλες εταιρίες αλλά μάλλον πιστεύω ότι αν θες να βάλεις λυχνίες στην hi fi ζωή σου πρέπει να δώσεις πενταψήφιο ποσό σε ευρώ (σαν σύνολο βέβαια, γιατί θα πρέπει να διαλέξεις και κατάλληλες high end πηγές + ηχεία). Και η ενίσχυση λυχνιών σε hi fi έχει μειονεκτήματα που δεν είναι της παρούσης. Για να γυρίσουμε στο θέμα μας, δεν ξέρω άλλα ενισχυτάκια για κιθάρα όμοια με αυτό, εκτός ίσως από το Orange Tiny Terror: http://www.orangeamps.com/tinyterror/ Νομίζω ότι έχει συζητηθεί στο φόρουμ, αν θέλει κάποιος να ρωτήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του ας ποστάρει πάντως γιατί με ενδιέφερε πολύ πριν από μερικούς μήνες (στις πιθανές μελλοντικές αγορές μου ψάχνω μέχρι και την τελευταία βίδα :lol: )

Λοιπόν εγώ είμαι σαφώς υπέρ ενός φτηνού μεν, ποιοτικού δε οργάνου σαν κι αυτό. Αν μη τι άλλο, αν (μερικοί θα πουν "όταν" :P ) γίνεις οπαδός του ήχου πχ της Tele και θες να αγοράσεις αργότερα μια καλή (καλύτερη + ακριβότερη δλδ), όταν πας να παίξεις με αυτήν θα καταλάβεις αμέσως τι μέρος του λόγου είναι και θα πράξεις ανάλογα.

Τώρα ελπίζω να μη με θεωρήσετε σνομπ αλλά όπως παραδέχεται κι ο ίδιος ο κ. Ζαχαρίας, το Box of Rock είναι στα χνάρια ενός τερματισμένου Marshall (ας πούμε ενός JCM 800), το οποίο είναι σίγουρα χρήσιμο αν επιθυμείς να διατηρήσεις την ακοή σου σε ανεκτά επίπεδα αλλά εφικτέο άπειρες φορές από άλλες μάρκες, boutique και μη... ποια να πρωτοπώ; To Radial Tonebone; To Plexitube; Το EH English Muff'n; Βασικά όλες οι εταιρίες σερβίρουν κάτι από "british distortion" στο μενού τους...