bloody_sunday

Καλά ντε, δεν αρπάζομαι!!!!!!! Με παρεξήγησες!! Chill!!!!!! Ο ήχος καλός αλλά κλασικό power amp distortion. Ποιοτικό, σίγουρα. Γι'αυτό και τον έκανε με τόσα λίγα watt, για να "τρελαίνεται" εύκολα. Κάτι που θα με ενδιέφερε από τα ενισχυτάκια του κ. Ζαχαρία (κάτι που το βγάζουν κι άλλες εταιρίες) είναι ένας μικροσκοπικός που ενισχύει μια είσοδο line, όπως πχ ένα ipod. Προσθέτει την ηχητική "υπογραφή" της λάμπας. Δεν τον έχω ακούσει από κοντά όμως.

Διάδοχος των 95; Αφού τα '95 ήταν για οικιακή χρήση και τα NT για δικτύωση και serving, προσεγγίζοντας και επαγγελματικές εφαρμογές... εντελώς διαφορετικές χρήσεις και κοινό. Ο διάδοχος των '95 ήταν τα '98.

Ωραίο, το έχω ακούσει πιο παλιά... δυστυχώς, όπως πολλά πετάλια του κυρίου Ζαχαρία, είναι στα όρια του παιχνιδιού κι όχι του χρήσιμου gear... τώρα η αντιστοιχία με τους Express ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού κολλάει...

Καταρχήν με γεια! Πιστεύω ότι η επιρροή του (λόγω εσού, SF) θα είναι πολύ καλή, αν και πριν τον αποτρέψω από τις high tech αγριάδες (EMGs, floyd rose κλπ) θα του εξηγούσα γιατί πρέπει να τις αποφύγει και θα τον άφηνα λίγο λάσκα... ε, στο κάτω κάτω μικρός είναι και την μουσική του ωριμότητα πρέπει να την κερδίσει...!! :wink: Να ρωτήσω κάτι μόνο: Εδώ δεν φαίνεται μια αστοχία στο nut; Κι εδώ τι είναι αυτό το σημάδι πάνω στον neck μαγνήτη;

Συγνώμη παιδιά αλλά αν κρίνω από τα χρώματα της ψηφοφορίας και από τα θετικά σχόλια πολλών, νομίζω ότι τα πράγματα είναι τουλάχιστον ανησυχητικά... :P :P :P Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι και τα πιο απλά:

(Πολύ ωραίο nick φίλε Rain Parade... μπράβο από μένα!) Συνεχίστε...

Ναι, ακριβώς αυτόν εννοούσα!!! Είναι φανταστικό το πώς αυτός ο ενισχυτής έχει το DNA των παλιών Marshall αλλά διαφορετική προσωπικότητα... Ο Clapton είχε ζητήσει από τον κύριο Marshall ένα combo για να χωράει στο γκαράζ του αμαξιού του... σοφά σκεπτόμενος αυτός τον έκανε και open back... στις ηχογραφήσεις ο Clapton τους είχε προειδοποιήσει ότι θα τον έχει ΔΥΝΑΤΑ - λένε ότι τον είχε βάλει στην άλλη άκρη του στούντιο! Σημείωση: εδώ εικονίζεται ένα reissue αλλά αν έπαιρνα, θα προτιμούσα κάποια boutique κόπια του αυθεντικού με τις σωστές λυχνίες κλπ

Η δικιά μου πείρα εδώ λέει ότι η έμπνευση μπορεί να σου έρθει στα αγγλικά όχι γιατί είναι της μοδός αλλά γιατί μπορεί να διαβάζεις λογοτεχνία στα αγγλικά (πχ εγώ το παραδέχομαι - κακό αυτό - ότι ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να διαβάσω βιβλίο στα ελληνικά). Επίσης σημαντικός λόγος είναι και το ότι είναι ευκολότερο να εκφράσεις τα βαθύτερά και πιο ενδόμυχά σου συναισθήματα σε άλλη γλώσσα χωρίς να ντραπείς. Είναι σαν μια υπεκφυγή. Αυτό το καταλαβαίνεις παίρνοντας έναν οποιονδήποτε αγγλικό στίχο και μεταφράζοντάς τον στα ελληνικά... αν είναι χαζός θα γελοιοποιηθεί ΕΝΤΕΛΩΣ στα ελληνικά - αν είναι καλός θα αποκτήσει μια χροιά πολύ έντονη, σχεδόν ζοφερή.

Από πωλητή που τις είχε στο μαγαζί του έχω ακούσει θάψιμο :!: (δεν ξέρω αν σας λέει κάτι αλλά δεν ήταν Έλληνας). Σε reviews σε περιοδικά έχω διαβάσει πολύ καλές εντυπώσεις. Προσωπικά έχω κι εγώ πολύ καλή γνώμη για αυτές. Σύμφωνα με τα γούστα και τις ανάγκες μου αυτήν τη στιγμή, θα έπαιρνα αυτήν εδώ: Gretsch Electromatic G5135 Corvette αλλά για την semihollow που ονειρεύομαι εδώ και χρόνια θα προτιμούσα δαγκωτό (από πλευράς ποιότητας και τιμής) αυτήν: Prs Custom Semi Hollow (μάλλον σε κόκκινο θα την έπαιρνα) (αν εξαιρέσει κάποιος την απαράδεκτη απουσία intonation στη γέφυρα...)

Δεν έβαλες πολλές άλλες. Τις τύπου "Superstrat" σε Jackson ή σαν αυτή του Randy Rhoads. Τις BC Rich. Τις Gretsch. Τις Danelectro. Και μιλάς για hollow bodies, solid bodies ή semihollow; Εγώ θα πήγαινα στην επιλογή "none of the above" (αν υπήρχε)...

Ευχαριστώ! Τάκη καταλαβαίνω τι εννοείς για pure ήχο με τον Marshall και τον silverface. Αλλά αλήθεια πώς ορίζει ο καθένας μας τον pure ήχο; Μήπως πρέπει να έχουμε έναν μεγάλο solid state τελικό για να τον αντιληφθούμε, ή μήπως τους δυο που είπες; Πάλι υποκειμενικό είναι. Το metal το ανέφερα γιατί ο διάσημος ήχος του V equalisation και των scooped mids των Mesa έχει "μεγεθυνθεί" και αγριέψει τα τελευταία χρόνια με τους Rectifiers, που είναι μια από τις πιο δημοφιλείς επιλογές για αυτό το είδος μουσικής. Μην με παρεξηγείς, εγώ το ακούω (αρκετά μάλιστα) και τους Triple Rectifiers τους θαυμάζω για τον ήχο τους. Όσον αφορά στους Marshall, πιστεύω ότι είναι τόσο δημοφιλείς γιατί το "ξύσιμό" τους θα εγγυηθεί ότι θα ακουστείς σε ένα χαμό. Σίγουρα έχουν καλό ήχο σαν distortion, και μεγάλοι παίχτες παίζουν με απλό overdrive σε αυτούς αλλά τους έχω μια αλλεργία όμοια με το παλιό σλόγκαν: "Όχι άλλο Νταλάρα"... ε, " Όχι άλλο Marshall!" Παίζουν τόσοι πολλοί με αυτούς που τους έχω σιχαθεί. Αν ποτέ έπαιρνα Marshall, θα ήταν μόνο αυτός που ακούγεται σε ένα album που του έδωσε το όνομά του... να κι ένα μικρό κουίζ...

Σύμφωνοι kpeyos, δεν είναι σωστό να σε κρίνω από τον αριθμό των ποστς σου. Απλά στάθηκα εδώ: Δεν πιστεύεις ότι είναι απότομο; Τεσπα. Τώρα για τα περί κιτρινισμού, το σκέφτηκα και πιστεύω ότι δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Δεν έπρεπε να αλλάξει ο τίτλος του θρεντ, ούτε υπάρχει το ενδεχόμενο του κιτρινισμού στο φόρουμ (όσο κι αν έχει μια ωραία μουσταρδί απόχρωση!) Εδώ είναι ένα φόρουμ όχι μετάδοσης μιας είδησης αλλά συζήτησης μιας είδησης, και ο φίλος που πρωτοξεκίνησε το θρεντ είχε την άποψη ότι αυτά τα βίντεο δείχνουν μια κατάντια. Αν επρόκειτο περί ειδησεογραφικού σάιτ, πχ. in.gr, pathfinder.gr, flash.gr κλπ. τότε ναι, θα ήταν κιτρινισμός διότι ένας δημοσιογράφος του οποίου η αποστολή είναι να ενημερώσει το κοινό όσο πιο αντικειμενικά γίνεται δεν θα μπορούσε να γράψει κάτι περί κατάντιας - θα είχε περάσει στο πεδίο της υποκειμενικής θεώρησης και εν τέλει, του κιτρινισμού. Όμως, προσέξτε ότι ακόμη και στα φόρουμ των εν λόγω σάιτ υπάρχουν άνθρωποι που εκφράζονται ελεύθερα με τέτοιους χαρακτηρισμούς. Στα φόρα του BBC αυτό γίνεται κάθε μέρα, κανείς όμως δεν τους κατηγόρησε για κιτρινισμό... Είναι στο πλαίσιο της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων και όχι της μετάδοσης μιας είδησης. Επομένως πιστεύω ότι έγινε λάθος με την αλλαγή του τίτλου του θρεντ.

Αυτό ράδιο αρβύλα μου φαίνεται. Υπάρχουν δέκα εις την δεκάτη τρόποι να απαυτώσεις έναν ενισχυτή, όχι μόνο αν είσαι άσχετος (και αρκετοί ματσωμένοι μεν, άσχετοι δε παίρνουν Mesa) αλλά κι αν είσαι απρόσεκτος (που συμβαίνει συχνά). Συν το ότι "επισκευή" εγώ μπορώ να βαφτίσω οτιδήποτε από απλή συντήρηση μέχρι αλλαγή λαμπών και μεγαφώνου... Επίσης, μην βάζεις στην εξίσωση τα πετάλια. Κι εγώ έχω πετάλια που μπορούν να μου δώσουν πάλι δέκα εις την δεκάτη διαφορετικούς ήχους - εδώ μιλάμε μόνο για τον ενισχυτή. Και στο review είχα γράψει: Όσο για το αν έχουν pure ήχο και τόνο, αυτό θα στο πουν οι φανατικοί φίλοι των Mesa που τους διαλέγουν για είδη έτη φωτός μακριά από metal...

Να ρωτήσω κάτι; Γιατί τα εισαγωγικά στα "κανάλια"; Εδώ είναι εντελώς ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, σε αντίθεση με άλλους ενισχυτές που απλά έχουν ένα κύκλωμα για το πρώτο κανάλι και το πουσάρουν για να βγει το δεύτερο... Θα εκπλαγείτε αν δείτε πόσοι ενισχυτές το κάνουν αυτό, ξεκινώντας από πολλούς Fender... όχι ότι είναι κακό, απλά σου αφαιρεί την ευελιξία με τα ανεξάρτητα knobs που βλέπετε εδώ.

Παιδιά το να λέτε ότι είναι "ενισχυτάκος" είναι σαν να λέτε ότι ένα φαλαινάκι είναι ελαφρύ... και τα κουμπιά χρειάζονται για την απίστευτή του ευελιξία. Πόσες φορές σας έχει τύχει πχ να θέλετε τα καθαρά σας με ένα συγκεκριμένο equalisation και με reverb, και μετά πηγαίνοντας στο δεύτερο κανάλι να μην θέλετε reverb και το equalisation να είναι τέτοιο που να χάνεται, ειδικά με μια δεύτερη κιθάρα; Καλές οι προσωπικές γνώμες αλλά ακούστε τον και παίξτε κιόλας... Χμ, και το Guitar Player στο χορό... αυτό δεν το εμπιστεύομαι ιδιαίτερα αλλά θα ρίξω μια ματιά και στα γραφόμενά τους...

Αν ήθελε θα έπερνε. Σιγά μην πάρει και μπουζούκι. Easy... είναι εσωτερικό αστείο του φόρουμ, δεν μπορεί να μην το έχεις αντιληφθεί ακόμη...

kpeyos έθεσες μια άποψη με τρόπο κάπως θρασύ για μόλις 80 δημοσιεύσεις, επέτρεψέ μου να σου πω... Και εγώ καινούργιος είμαι αλλά σίγουρα έχω επίγνωση της etiquette ενός φόρουμ και εκτός φόρουμ (πολλές φορές διαφαίνεται το δεύτερο από το πρώτο). Η ανωτέρω αντιστοιχία ήταν ενδιαφέρουσα, και επίσης ενδιαφέρουσα ήταν και η απάντηση του κυρίου αντμίνου, και σε πολύ ψύχραιμο ύφος σε πληροφορώ... καθώς τον τσιγκλάτε για αρκετά ποστς... Όσο για αυτό, υποπτεύομαι ότι έχει φτάσει στο αξιοζήλευτο επίπεδο (στο οποίο ελπίζω να βρεθώ κι εγώ) που έχει βρει τον ήχο του και έχει αποβάλλει το καταναλωτικό μικρόβιο...

Κλασικές κιθάρες ροκαμπίλυ και όχι μόνο. Οι μαγνήτες τους και η κατασκευή τους δίνουν έναν χαρακτηριστικό ήχο με jangly, "κουδουνιστά" ψηλά, μια ιδιόμορφη έλλειψη μεσαίων και μπάσα που μπορούν μέσω ορισμένων switches να τονιστούν, πάντα όμως για vintage γκαράζ ήχο. Βγαίνουν σε hollow και solid bodies (AX...!). Τα χαρακτηριστικότερα signature μοντέλα της είναι αυτό του Brian Setzer των Stray Cats (βόλτα από You Tube για όσους δεν ξέρουν) και του Bono των U2 (ασχολίαστο αυτό). Το ευρύ κοινό φαίνεται να "ανακαλύπτει" τις solid bodies τώρα τελευταία διότι αποκτούν φήμη λόγω των εμφανίσεων του Jack White με τους Raveonettes (νομίζω με Duo Jet). Κακώς γιατί πολύ πριν τον κύριο White έπαιζε με αυτές ο Malcolm Young των AcDc. Η φτηνή σειρά της, οι Electromatic, κερδίζουν τις εντυπώσεις τώρα τελευταία (και τις δικές μου...). Θα έγραφα κι άλλα αλλά ήρθα από μεγάλο ταξίδι και νυστάζω...

Ε κάνε κι ένα search στο φόρουμ... ούτε μια βδομάδα πριν δεν γράφαμε για αυτά... http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=9285&postdays=0&postorder=asc&start=20

Οι λυχνίες είναι σαν τις λάμπες φωτισμού: γνωρίζεις ότι το γυαλί δεν είναι ιδιαίτερα εύθραυστο, αλλά καλύτερα να μην ελέγξεις τις αντοχές του! :D Προσπάθησε να τις τραβήξεις από τη βάση, εν ανάγκη ξεβιδώνοντας τα στηρίγματά τους πάνω στο σασί για να αποκτήσεις πρόσβαση εκεί. Αν δυσκολεύεσαι, κάνε τους απαλές κινήσεις πέρα δώθε, αλλά μην το παρακάνεις γιατί θα σπάσει κάποιο από τα pins τους, κάτι το οποίο ισχύει όχι μόνο στην αφαίρεσή τους αλλά και στην τοποθέτηση. Προσοχή να μην καίνε και προσοχή όχι μόνο ο ενισχυτής να είναι εκτός πρίζας αλλά να εφαρμόσεις ένα μπακάλικο κόλπο για την αποφόρτιση των πυκνωτών (που ακόμη κι όταν είναι εκτός πρίζας ο ενισχυτής εξακολουθούν να κρατούν πολύ επικίνδυνα φορτία): έχοντάς τον ανοιχτό στο distortion κανάλι του και σε λογική ένταση, παίξε κάτι δυνατά και χωρίς να τον κλείσεις κράτα το τη στιγμή που τραβάς την πρίζα. Μπακάλικο κόλπο επαναλαμβάνω - η ευθύνη δική σου!

Σε ευχαριστώ πολύ snare!! :oops: Τώρα για τον Bonham, ότι και να πούμε είναι λίγο... φαντάσου ότι επίτηδες δεν έβαζε τεχνητό reverb στα ντραμ παρτ του στις ηχογραφήσεις αλλά διάλεγε να παίζει σε χώρους με καταπληκτική ακουστική... αυτός ο heavy όγκος είναι 100% φυσικός... Όσο για το εικονίδιο, μακάριοι όσοι καταλαβαίνουν πραγματικά τι δείχνει, τι σημαίνει και τι συμβολίζει!! :wink: Ας το απολαύσουμε:

Βάλε ακριβώς τις ίδιες. Νομίζω ότι αυτές είναι Ruby, η οποία είναι μια μάρκα ανάλογη με την Groove Tubes, δηλ. μια εταιρία που παίρνει λάμπες από άλλους κατασκευαστές (ως επί το πλείστον φτηνές), τους κάνει μερικές δοκιμές αντοχής και matching, τους βάζει τη δικιά της ωραία ταμπελίτσα επάνω (βγάζοντας την προηγούμενη) και στις πουλάει 8-10 φορές ακριβότερα... Δυστυχώς όμως, το να βάλεις ακριβώς τις ίδιες λάμπες είναι μάλλον ο μόνος δρόμος για να έχεις ακριβώς τον ίδιο ήχο. Στα μείον είναι ότι έχει fixed bias, επομένως δεν έχεις την ευχέρεια για μεγάλες αλλαγές. Πάρε οπωσδήποτε μια matched τετράδα σε κάθε περίπτωση, και όχι ζευγάρια ή τέσσερις μεμονωμένες. Αν νιώθεις κάπως περιπετειώδης, δοκίμασε μια από τις δυο αυτές επιλογές: Harma STR 6L6GC (πολύ καλή συμπεριφορά σε καθαρά και μη) Svetlana 6L6GC Winged C (καλό overdrive, αριστεύει στα καθαρά) (συνειδητά δεν προτείνω παλιές λάμπες γιατί κοστίζουν πολύ και οι γνώμες είναι πολύ υποκειμενικές γι'αυτές) ΥΓ. Δεν φτιάχνονται όλες εκεί, πχ μερικές Tung Sol και το καινούργιο μοντέλο της Groove Tubes (αυτήν που έθαψα παραπάνω) είναι 100% αμερικάνικες. Και η Κινεζορωσικοτσέχικη ταμπέλα προσωπικά δεν με επηρεάζει καθόλου, μόνο οι μάρκες (που δεν είναι βέβαια όλες ίδιες - έχουν διαφορετικές συμπεριφορές - microphonics - αντοχές - output - ελαφρές διαφορές στον ήχο κλπ) και το testing.

Και ο Peavey και η κεφαλή Randall είναι 100% λάμπες και όχι μόνο στην τελική ενίσχυση (αν εξαιρέσουμε μάλλον το rectifier τους αλλά αυτό είναι υπέρ σου αν θες τον ήχο "χαμό στο ίσιωμα" όπως σε κόβω). Να θυμάσαι αν θες οπωσδήποτε έναν ενισχυτή για πανκομεταλοσκότωμα ένα μότο μου, ότι έναν "καθαρό" ενισχυτή μπορείς να τον "βρωμίσεις" αλλά όχι το ανάποδο, δηλ. ο Peavey όντας σαφώς πιο μουσικός θα σε συντροφέψει σε πιο ήρεμες στιγμές ενώ ο Randall δεν θα "καθαρίσει" όταν θελήσεις να ακολουθήσεις πιο προσγειωμένους μουσικούς δρόμους.

Πολλοί χώροι που δεν είναι φτιαγμένοι για συναυλίες, και που ο καθένας μπορεί να τύχει να παίξει, δεν έχουν PA, επομένως δεν θα υπάρχουν μικρόφωνα κλπ. Επομένως, η ικανοποιητική ένταση (αν κι όχι υπερβολική) δεν είναι overkill. Προσοχή για τον φίλο που θα πάει να ακούσει τον Peavey Classic 30. Μην νομίζεις ότι τα γκάζια του είναι πολύ άγρια. Έχει πολύ ωραία καθαρά που ελπίζω να κολακεύσουν την πεταλιέρα σου, και το distortion του είναι ήρεμο (τουλάχ. δεν κάνει για punk - metal - συναφή). Οπότε να είσαι προετοιμασμένος για το τι θα πας να ακούσεις... Και τον προτιμώ σαν πρόταση από τον Fender Hot Rod Deluxe γιατί έχει καλύτερη κατασκευή, είναι ομορφότερος και είναι 200 ευρώ περίπου φτηνότερος...