ez

Biased old school με πέτσινα αυτιά εδώ. Super Reverb για μένα, ίσως όμως για δύο βασικούς λόγους. 1. Ξέρω πως ακούγεται στο 10 2. Στον ήχο του "ακούω" τους περισσότερους δίσκους που έχω στο μυαλό και στη συνείδηση μου. Άντε κι ένας τρίτος, το εύρος που καλύπτει στην τονική παλέτα είναι αξιοθαύμαστο, όπως και ο "χειρισμός" των πρίμων στον μπριτζ μαγνήτη. Τουήν κλασσική καθαρή αξία, Πήβη στο 80% - 90% των Φεντερ, συμπαθείς οι Ριβέρα (ιδιαίτερα ο μικρός), ο Μέσα μπλουζ αξιοπρεπής, ο ΑΕΡ - έκπληξη - στάθηκε καλά σχετικά. Με μία πρόχειρη ακρόαση όλα αυτά, το Νο1 δεν αλλάζει πάντως.

Και αναμεσα σε 2 στηλ υπαρχουν διαφορες, ειναι παγιδα μεγαλη παντως οι αναβαθμισεις, μπορει να σε αποπροσανατολισουν αρκετα. Κρινε συμφωνα με την αισθητικη και τις αναγκες σου.

Ναι, φουλ μπλοκ εχει...κατα διαστηματα ειχα απο ολα τα είδη, μικρα, μεγάλα, μπουτικ κλπ.. Η κιθάρα είναι που μετράει, αν σε φτιάχνει και σε ικανοποιεί, δε λεω και κατι να βοηθησω τώρα αλλά έτσι είναι...πολλές φορές προσπαθώντας να αναβαθμίσουμε κάτι διαπιστώνουμε με έκπληξη πως το φθηνό μας άρεσε περισσότερο, συμβαίνει. Για ό,τι μπορεί να σημαίνει πάντως, αν είχα επιλογή θα διάλεγα φουλ μπλοκ, ασυζητητί.

Αααα, γι αυτό δεν χρησιμοποιώ τις ενδιάμεσες θέσεις και πάντα μου φαίνονταν θολές. Νταξ πλάκα κάνω, δεν απαξιώνω τίποτα, συμφωνώ όμως με την νύξη της πνοής παραπάνω. Ό,τι μας φτιάχνει καλό μας κάνει, εδώ κάποτε με ενοχλούσε ο ήχος όταν βίδωνα το πικγκαρντ! Ελατήρια σε στρατ, κατα καιρούς έχω χρησιμοποιήσει απο 2 έως 5, ανάλογα με την γεωμετρία του οργάνου και την γωνία του μπράτσου, πάντα για την αίσθηση του παιξίματος και ποτέ για τον ήχο. Πιθανόν και να υπάρχουν διαφορές σε συνθήκες δωματίου η πειράματος, όταν όμως κοπανάς σε εντάσεις πάνω σε πάλκα, άλλα είναι σημαντικά. Κάποτε έχω βάλει σπρινγκς χιαστί το ένα πάνω στο άλλο, έτσι για την αλητεία, δεν τελεσφόρησε. Εγώ βέβαια σπάνια παίζω τρέμολο, κατα κανόνα είναι σκληρό και σχεδόν αίσθηση χαρντ τέηλ, ισα ισα για καμμια πονηριά... Ούτε κατα διάνοια προς τα πίσω, μου φαλτσάρει τις ανοιχτές στα σηκώματα κι εκνευρίζομαι. Άσε που στη δική μου όλα είναι στραβά, δουλεύουν όμως!

Άκουσα το ίδιο απόσπασμα, ο ήχος του αμιξάριστου μου άρεσε πολύ, το δικό σου μιξ το βρήκα λίγο too much και με ενόχλησαν κάποιες μεσαίες συχνοτητες - κυρίως στην κιθάρα, το μιξ του ρομποτ - με όλες τις μικρές παραχωρήσεις που μπορεί κάποιος να κάνει - μου άρεσε περισσοτερο, μπράητ λιγάκι αλλά πολύ ισορροπημένο, αυτό θα διάλεγα.

Ειδικός στα των μηχανημάτων δεν είμαι, έτσι διάβασα, αυτό μετέφερα. Θα επιμείνω όμως λίγο, λέγοντας το εξής. Επειδή κι εμένα μου έκανε εντύπωση, κάποτε ασχολήθηκα λίγο με το knob tweeking, εκείνο που μπορώ να πω -βασισμένος στα αυτιά μου (τότε άκουγα και καλύτερα είναι η αληθεια), είναι το εξής. Ο ήχος με τα μεσαία στο 10 και τα άλλα στο 0, όντως έδειχνε πλήρης, χωρίς να του λείπει κάτι συχνοτικά, δεν έγερνε πουθενά, ούτε και ήταν ιδιαίτερα μεσαίος (αυτό στις πιο πολλές περιπτώσεις, όχι με όλους τους ενισχυτές). Όταν άνοιγες πρίμα η μπάσα, εκείνο που φαινόταν ήταν πρόσθεση σε ξύσιμο, γκζινγκ η θολούρα/λασπούρα αντίστοιχα. Αυτά.

Στο 10 είναι η σωστή ρύθμιση γενικα. Με τα μπάσα πάντα κλειστά. Αν δεν έχει ρυθμιση για μεσαία ο ενισχυτής, τότε τα πρίμα στο 10, δουλεύει κι έτσι.

Μου θύμισες κάτι...χρόνια πριν, διάβαζα μια συνέντευξη του Robin Trower, εκεί, εξηγώντας το wall of sound που έχει, διάβασα το εξής. Στους παλιούς βίντατζ ενισχυτές (Fender, Marshall) με 3 κοντρολ ποτς (treble/middle/bass) έκανε την εξης ρύθμιση: Τ>0, Μ>10, Β>0. Αυτό λένε πως είναι το φλατ του ήχου του ενισχυτή. Όταν συνδυαστεί με την ένταση στο 10, ο παραγόμενος ήχος έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που λατρεύουμε σε κλασικές ηχογραφήσεις. Άρπαγμα, τραγούδισμα, ευαισθησία στις δυναμικές, αρμονικές, διάρκεια. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ξυρίζουν τα πρίμα η να θολώνουν τα μπάσα. Θα εκπλαγείτε. Στην πορεία μου το δοκίμασα άπειρες φορές με διάφορους λαμπάτους ενισχυτές. Όσο κι αν κάποιοι δε ανταποκρίθηκαν όπως θα περίμενα, σαν κανόνας ισχύει, για μένα δε είναι μια σχετικά ασφαλής μέθοδος στις συναυλίες για να βγάλω αξιοπρεπή ήχο απο ενισχυτές που δεν ξέρω και δεν έχω χρόνο για δοκιμές. Συγνώμη για την παρένθεση.

Τι να λέμε τώρα, υπέροχο απο πάσης απόψεως, εύγε. Αναρωτιέμαι πως είσαι ακόμα στα μέρη μας, αυτό που παρουσιάζεις είναι παγκοσμίου βεληνεκούς.

Θενξ, εκείνο που θα βοηθούσε (πάντα) είναι μερικά δευτερόλεπτα με τον καθαρό μαμα ήχο για να καταλάβουμε καλύτερα τις μεταβολές.

https://screlics.co.uk/ http://www.bravacaster.com/ https://www.facebook.com/AlleycatRelics/ Για reference, η δική μου είναι του alleycat.

Λοιπόν, με τον Σουπερφανκ, αν εξαιρέσει κάποιος τις Τέλε, τα χοντρά μπράτσα και την Νταϊαν Λέην δεν συμφωνούμε και πολύ συχνά, εδώ όμως είμαι μαζί του...κάηκε ο εγκέφαλος μου!

Είχα μερικές PRS και τις θεωρώ εξαιρετικά τίμιες και σοβαρές κιθάρες, ανεξάρτητα απο τιμή και χώρα προέλευσης. Μια Bernie Marsden gold top που έπαιξα κανα 2 χρόνια λάιβ την χάρηκα πολύ, έψαξα βέβαια πάρα πολύ για να βρω μια με σχετικά υποφερτό βάρος και τελικά τη βρήκα στην Αγγλία, 3.5 κιλά. Ωραία κιθάρα, με αλλαγμένους μαγνήτες/ηλεκτρικά φυσικά, ακριβώς όπως τα λέει ο Σπύρος. Εμένα πάλι μου αρέσουν τα wide fat μπράτσα, είμαι του ρόπαλου παιδί. Με εκνευρίζει αφάνταστα το headstock, δεν μπορώ να το βλέπω...επίσης και τα υπερβολικά τονισμένα καπάκια που συνήθως έχουν. Για καλή μου τύχη, η ΒΜ ήταν gold top, μια απο τις πρώτες EG3 ήταν μαύρη (μάλλον η καλύτερη που πέρασε απο τα χέρια μου με Lindy Fralin Domino μαγνήτες) και η τωρινή είναι μια σχεδόν custom shop σε σπεκς και αναβαθμίσεις πανάλαφρη SE Singlecut 3.3 κιλά κι επιπροσθέτως πραγματοποίησε ένα "απαγορευμένο" όνειρο μου, είναι ελαφρώς relic!! Της πάει πολύ όμως, φυσικά χωρίς τα συνθετικά λούστρα που αφαιρέθηκαν και περάστηκε με σέλακ, μοναδική και πολύ ιδιαίτερη. Η Les Paul απο την άλλη είναι icon. Αν έχει κάποιος vintage ανησυχίες αποτελεί μονόδρομο. Για μένα όμως μόνο τα κάστομ σοπ μοντέλα είναι αυτό που πρέπει αλλά πανάκριβα. Εκτός ίσως απο κάποια περίπτωση καλής μεταχειρισμένης και δη faded. Παικτικά, άμα θέλεις να παίξεις το όργανο θα βρείς τον τρόπο και δεν θα ενοχλείσαι απο τίποτα. Οι εργονομίες κλπ. έχουν μια βάση και σαφώς ισχυρή λογική, όμως η κιθάρα πρέπει πρωταρχικά να σε "φτιάχνει". Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα.

Σε άλλα νέα, αυτό μου ήρθε χθες απο Αυστρία: "unfortunately, due to the current Corona situation, deliveries to Greece are not possible" Η πλάκα είναι πως λίγο νωρίτερα είχα διαβάσει πως οι παραγγελίες απο την ΕΕ (τις περισσότερες χώρες, μεταξύ αυτών και η Αυστρία) εκτελούνται χωρίς προβλήματα...

Πρώτα να πω οτι επιτέλους ξεκίνησε ένα θέμα για αυτό το τόσο σοβαρό φαινόμενο που άλλαξε τις ζωές μας, λίγο η πολύ. Δεν σας κρύβω πως ήμουνα απογοητευμένος απο τα "αντανακλαστικά" του φόρουμ, θεωρώ φυσικό και πρέπον να μιλάμε γι αυτά, δεν είναι δα πολιτική η θρησκευτική κρίση να ακονίσουμε μαχαίρια...εγκρίνω κι επαυξάνω. Εγώ ανήκω σε κείνους που ελάχιστα επηρεάστηκαν απο την καραντίνα, τυγχάνω παλιός φίλος της μοναξιάς και μέχρι τώρα την παλεύω μια χαρά. Ένα πράγμα μου λείπει έντονα, να παίξω λάιβ. Πρόβες κλπ ποτέ δεν κάναμε πολλές, ισορροπία σχετική κι εκεί. Επειδή απο τεχνικό εξοπλισμό και γνώσεις βρίσκομαι περίπου στην πλίθινη εποχή, θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα πως βρήκα τον τρόπο να φτιάχνω βιντεάκια με το κινητό μου και να τα ποστάρω στο φέησμπουκ, είναι ένα καινούργιο κι ευχάριστο παιχνίδι για μένα και το χαίρομαι δεόντως. Το ΦΜ εξάλλου είναι και η βασική μου παρέα αυτές τις μέρες και νύχτες, με όλα του τα άσχημα το απολαμβάνω (κατά κανόνα). Σταμάτησα να ψάχνω κιθάρες, πετάλια κι εξοπλισμό, είμαι θάλεγα 80% κάτω, εντυπωσιακό νούμερο για τα δεδομένα μου... Ακούω και παίζω μουσική περίπου όπως πάντα, ανησυχώ γενικά, όχι για μένα τόσο, την ήπια τη ζωή και σούρωσα του λόγου μου, όσο για τους νέους μουσικούς και γενικά νέους ανθρώπους. Ειδικά το θέμα με τα επιδόματα είναι θλιβερό, πολλοί βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αυτόν τον καιρό. Και φυσικά τόσοι και τόσοι άλλοι αγκαλιασμένοι με την δυστυχία και την απελπισία. Είναι ένα γιγαντιαίο τεστ της δυτικής κοινωνίας τελικά όλο αυτό, πέρα απο την θλίψη για τις ζωές που χάνονται, είναι απορίας άξιο σε τι θα οδηγήσει όλος αυτός ο κυκεώνας. Καλή συνέχεια σε όλους.

Παικτούρα, φωνάρα και handsome guy to die for. Υπάρχουν αρκετοί με τα δύο, ελάχιστοι και με τα τρία.

Μιλάω για desktop οθόνη. Έχεις δίκιο για το default με φθίνουσα, δεν το πήρα είδηση όμως γιατί στο παλιό σύστημα οι αγγελίες με προτεραιότητα ήταν τονισμένες/μαρκαρισμένες και τις προσπερνούσα ενώ στο καινούργιο δεν φαίνεται κάποια διαφοροποίηση.

Εικαστικά φέρνει προς καλύτερα, λειτουργικά έχω να παρατηρήσω τα εξής. Γενικά χρειάζονται περισσότερα κλικ για να πας εκεί που θέλεις, αυτό δεν μου άρεσε, με κούρασε και σχεδόν με αποθαρρύνει κάποιες φορές να μπω να χαζέψω. Νομίζω είναι λάθος που καταργήθηκε το συγκεντρωτικό μενού στο κάτω μέρος στο scroll down, εκεί καταλήγεις μετα το ψάξιμο και κατόπιν ξανά πάνω και ξανά επιλογή αναζήτησης (προσωπικά το μενού θα το ήθελα και πάνω, όπως παλιά). Επίσης με κουράζει πάρα πολύ το οτι δεν υπάρχει ως preset στην ταξινόμηση οι νέες καταχωρήσεις (που είναι κατά την άποψη μου το λογικό) και πρέπει και αυτό να το επιλέγεις. Εκτός αν μπορείς να εξατομικεύσεις κάποιες επιλογές σαν preset και δεν το πήρα χαμπάρι... Με όλη μου την αγάπη.

Relic?? Γενικά το nitro finishing/relic χρεώνεται απο πολλούς ακριβά, όχι άδικα σε πολλές περιπτώσεις... Προσωπικά θα κοίταζα τον Ολλανδό χωρίς δεύτερη σκέψη, ό,τι έχω δει απο αυτόν είναι καλαίσθητο, ισορροπημένο και τουλάχιστον μέχρι πρότινος οι τιμές ήσαν εξαιρετικές.

Τις παρασπονδίες, τις υπερβολές και την κακογουστιά πολλοί και πολλές φορές δεν τις αποφεύγουν, ακόμα και η μαμά Φέντερ και το πανάκριβο custom shop τμήμα της. Προσωπική εμπειρία απο τον Ισπανό και τον Γάλλο δεν έχω (αν και οι δουλειές του δεύτερου μου αρέσουν πολύ), εκείνο που μπορώ να καταθέσω είναι πως είχα στην κατοχή μου πολλές relic κιθάρες και παρτς, ο Άγγλος είναι πάρα πολύ καλός (το σώμα στη φωτό είναι που είχα) ενώ είμαι εντυπωσιασμένος απο την αισθητική του Ολλανδού (η τωρινή αγαπημένη μου στρατ είναι δική του). Είχα και Nash, Rutters, MJT φυσικά και άλλες, κάποιες μου άρεσαν αλλά μερικές τις έβρισκα over the top... Ακόμα είχα και του άλλου Ισπανού που ξέχασα να αναφέρω, πολύ καλές εντυπώσεις απο δαύτον (http://www.bravacaster.com/) Ας το αποσπάσει το θέμα κάποιος μοντ να ξεκινήσει άλλο ένα θέμα με relics, τώρα που θα μένουμε στα σπίτια μας να χαζεύουμε.

https://screlics.co.uk/ https://www.relicartguitares.fr/ https://www.facebook.com/VL-Guitars-1518847101740565/ https://www.facebook.com/AlleycatRelics/

Εύγε νεαρέ μου! Μπορώ να φανταστώ τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς που κρύβονται πίσω απο 10λεπτα βίντεο και αυτά δεν προκύπτουν μόνο απο τις γνώσεις, αλλά και απο βαθειά αγάπη και προσήλωση στο είδος. Ως αυτοδίδακτος, δεν καταλαβαίνω πολλά απο τις τεχνικές αναλύσεις, πιστεύω όμως πως θα είναι πολύτιμο βοήθημα για πλήθος νέων κιθαριστών που θέλουν να μάθουν γι αυτή τη μουσική. Περιμένουμε με ενδιαφέρον την συνέχεια της σειράς.

Τώρα, για να πω την αμαρτία μου, θα προτιμούσα να δω ένα τέτοιο αφιέρωμα μόνο με τον Rick Vito, δεν πραζ όμως... Αληθινά αναρωτιέμαι όμως, ο Peter Green θα είναι παρών; Έστω ως επίτιμος καλεσμένος στο κοινό... Άσε που σκέφτομαι: "που πάτε ωρέ χωρίς τον Snowy White?"