ez

Δεν το θυμαμαι, ισως να μην το προσεξα λογω binding...

Είχα δύο Jazzmaster, μία του '63 (ίσως και '64, pre CBS πάντως) και μία του '66 (μπράτσο με block inlays/binding). Και τα δύο ήσαν εξαιρετικά σε αίσθηση, αξιοπιστία και απόδοση, ποτέ δεν εμφάνισαν προβλήματα (11αρες χορδές) και τα θεωρώ ευκολόπαιχτα. Είχα μια προτίμηση στο 63άρι λόγω roundlam ταστιέρας αλλά και τα δύο σούπερ. Νομίζω δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα, καλή τύχη.

Μεχρι τα 15-16 μου ειχα σχεδον ανυπαρκτη σχεση με την "ξενη" μουσικη. Εκει γυρω μου πηραν οι γονεις το πρωτο πικαπ και μαζι με τα ηχεια, τον ενισχυτη κλπ. αγοραστηκαν και μερικοι δισκοι να συμπληρωθει το πακετο. Τους θυμαμαι μεχρι σημερα... Ηταν ενας του Barry White, μια συλλογη με πρωτιες της Γιουροβιζιον, το Love to love you baby/Donna Summer και απο ενας των Christophe & Joe Dassin...Στο μεταξυ ειχα ηδη αρχισει ν'ακουω μουσικη με συνεπεια και λαχταρα. Ο επομενος δισκος που αγορασα (κατ ουσιαν ο πρωτος που επελεξα μονος μου) ηταν το Trick of the tail-Genesis. Ημουν συμμαθητης με μερικους θαυμασιους μουσικους, η παρεα μαζι τους με οδηγησε στο να ενδιαφερθω για τα μουσικα οργανα και την εκφραση μεσω αυτων, ασχοληθηκα λιγακι με τα τυμπανα που μου αρεσαν πολυ, τελικα γυρω στα 20 πρωτοπιασα για τα καλα την κιθαρα, οχι επειδη ονειρευομουνα τον εαυτο μου κιθαριστα αλλα επειδη ειχα την αναγκη να γραψω δικα μου τραγουδια.

Μπλουζίστας ο μπαμπάς!

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός (αυτό δα έλειπε) και έχει τις αντοχές και τα σύνορα του σε όλα του. Νομίζω καλά τα είπαν ο Φάνης (Πνοή) και ο Σπύρος (Δέλτα) αλλά και κάποιοι ακόμα. Στην τελική όλα είναι επιλογές (ηθελημένες η αθέλητες) και καλό είναι να μην είμαστε απόλυτοι στην κρίση μας αλλά και να σεβόμαστε την όποια στάση ζωής. Στο κάτω κάτω, για καλλιτέχνες μιλάμε, κάλλιστα μπορούμε να μην τους ακούμε η να μην πληρώνουμε για τις συναυλίες και τους δίσκους τους. Σε σχέση με το αρχικό ερώτημα του νήματος, έχω παίξει με ανθρώπους σε όλο το φάσμα (ντίρλα-λεμονάδα) κι έχω περάσει κι ο ίδιος απο κεί... Δεν υπάρχει σαφής απάντηση, είναι τόσο πολλά εκείνα που επηρεάζουν προς τη μία η την άλλη κατεύθυνση. Θέλω να προσθέσω μία παράμετρο... Οι έμπειροι -και καλοί, συνεπείς- μουσικοί με πολλά χιλιόμετρα επί πάλκου, ένα απο τα πράγματα που εξελίσσουν με τα χρόνια, είναι (ούτως ειπείν) το διαρκές ανέβασμα του επιπέδου του "αυτόματου πιλότου" τους. Καλλιεργούν κι ενδυναμώνουν την ικανότητα να ανεβάζουν τον πήχυ στο κατώτατο του σημείο, άσχετα με το που μπορεί να βρίσκεται το ανώτατο, με αποτέλεσμα πως ανεξάρτητα απο προβλήματα (πιώμα, συνθήκες κλπ.) να κατορθώνουν να μην μεταδίδουν στον ακροατή πως τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου. Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια σε πρόβα, έλεγα στα παιδιά της μπάντας οτι πρέπει να προσπαθήσουμε στην χειρότερη μας μέρα και στιγμή (ανεξάρτητα απο αιτίες) να ακουγόμαστε αξιοπρεπώς. ΥΓ. Λάκη, τι εκτελεσάρα του Dark Night ήταν αυτή; Δεν τόχα πάρει χαμπάρι κι έπαθα πλάκα, σ' ευχαριστώ!

Χαχαχα...τρομερό! Είναι η διατύπωση κάπως πάντως...συγγνώμη. Εδιτ: ένα κόμμα κάνει διαφορά!!

Νεαρέ μου ο Buddy Guy δεν πήγε πουθενά, διόρθωσε το.

Μου θυμισες εκεινο το τσιτατο των νεανικων μου χρονων: "Η επανασταση θα ξεκινησει αργα το μεσημερι γιατι εκεινη την ωρα ξυπναν οι φοιτητες και σχολαν οι εργατες".

Μια απορια που μου εχει δημιουργηθει εδω και πολυ καιρο -και ισως καποιο μελος γνωριζει να βοηθησει- ειναι η εξης. Εστω πως εχουμε στη σειρα 2 πεταλια, ενα παραμορφωσης και ενα βαθους. Σεταρουμε το βαθος σε επιθυμητο βαθμο και λαμβανουμε Χ ηχο. Οταν εμπλεξουμε και το πεταλι παραμορφωσης, παρατηρησα πως καποιες φορες υπαρχει ενισχυση του εφε βαθους (εως ενοχλητικα). Αυτο κατα κανονα μου εχει συμβει με χειροποιητες κατασκευες. Καθε που δοκιμαζω ενα "καλο" εργοστασιακο πεταλι (πχ Analogman), δεν διαπιστωνω μεταβολη, τουλαχιστον οχι ευδιακριτη. Ομως τις περισσοτερες φορες που χρησιμοποιησα καποιον "κλωνο" απο γνωστους/φιλους DIY το προβλημα υπηρχε. Η ερωτηση μου ειναι τι και πως ακριβως επηρεαζεται και φυσικα αν υπαρχουν τροποι "τιθασευσης" του φαινομενου, πχ αλλαγη πυκνωτων κλπ..

Το βιντεο δεν το ειδα, ομως εν γενει ακολουθω τη σειρα που ανεφερε ο Φανης (Πνοη), ματι, αισθηση, βαρος, μπρατσο, "βολεμα". Με τον plugged ηχο δεν πολυασχολουμαι (εκτος εξαιρεσεων) γιατι στο 99% των περιπτωσεων θα πειραξω/αλλαξω ηλεκτρικα - μαγνητες. Παρενθεση. Δεν ειναι ζητημα "σνομπισμου", ομως οταν διαβεις το κατωφλι των καλων/ακριβων/χειποποιητων μαγνητων και ξερεις τι γυρευεις, ειναι σχεδον αδυνατον να γυρισεις πισω. Κλεισιμο παρενθεσης. Εχω ακουσει κιθαρες που χωρις ενισχυτη ειχαν εξαιρετικο ηχο/αισθηση και ενισχυμενες χαλια - και τουμπαλιν. Δεν ειναι νομιζω και πολυ ασφαλες να πουμε το ενα η το αλλο, εξαρταται απο πολλους παραγοντες, το σημειωνουμε αλλα προχωραμε σε περαιτερω δοκιμες, στην τελικη μιλαμε για ηλεκτρικο οργανο, η πρωταρχικη unplugged αισθηση ομως μετραει. Ειμαι κι εγω θιασωτης του μηδενικου ρηλιφ, μου αρεσει και το χαμηλο σχετικα ακσιον, καποιες φορες με ενοχλει το μπαζαριζμα σε μερικα σημεια (και καποιες αλλες το απολαμβανω) αλλα ειναι κατι που "θυσιαζω" για χαρη του γενικοτερου βολεματος μου. Το φυσικο κομπρεσιον που προκυπτει απο τετοιες ρυθμισεις (οπως τονισε ο Σουπερφανκ), μπορει να ειναι και "χρησιμο" οχι μονον σε καθαρους ηχους αλλα και σε παραμορφωμενους. Τα τελευταια χρονια γενικα παιζω με πολυ γκεην απο ενισχυτη/πεταλια, το χαμηλο ακσιον ομως μαζι με το μηδενικο ρηλιφ "φρεναρουν" κατα καποιο τροπο την ανεξελεγκτη βρωμια και τον ογκο, με αποτελεσμα ο τελικος ηχος να δινει την ψευδαισθηση πως ειναι πιο καθαρος, κρατωντας ομως μεγαλο αποθεμα απο διαρκεια/αρμονικες κλπ.. Φυσικα χρησιμοποιω πολυ και το volume pot για καλυτερο ελεγχο. Ειναι ενδιαφερουσα προσεγγιση nevertheless.

Μηπως βγαινει και για παλκα σε λαιβ;;

Το πραγμα ξεκιναει απο το ενα ακρο (που πολυ καλα το περιγραφει ο Σουηδος), ειμαι αυτος, θελω αυτα, δινω τοσα κλπ.. Θεμιτο. Οταν ακους κατι ολοκληρωμενα μεσα στο κεφαλι σου, σε φτιαχνει να το ακουσεις ιδιο και στην πραγματικοτητα. Φτανει στο αλλο ακρο, οταν υπαρχει μπαντα, οπου υπαρχει ελευθερια εκφρασης κι επιλογων για τον καθε μουσικο. Ακομη κι εκει ομως, συνηθως η τελικη αποφαση -οταν υπαρχει διχογνωμια για κατι- βαρυνει τον εμπνευστη/δημιουργο/συνθετη του γκρουπ. Αναμεσα σε τουτα τα ακρα, απειρες διαβαθμισεις, ωρα ναχουμε να συζηταμε... Η προσωπικη μου αποψη ειναι πως δεν εχει σημασια τι παιζει η τραγουδαει καποιος, ο καλος μουσικος παντα αναγνωριζει τη θεση και τις δυνατοτητες του και αντιλαμβανεται αν πρεπει να σφιξει το χερι καποιου η οχι. Λαθη κανουμε ολοι και γινομαστε καλυτεροι οταν τα αναγνωριζουμε και μαθαινουμε απο αυτα. Ο τραγουδιστης εξ αντικειμενου εχει ενα συγκριτικο πλεονεκτημα γενικοτερα για ν αποτελεσει τον συνδετικο κρικο αναμεσα σε κοινο και μπαντα, κανων καθε κανονος η εξαιρεσις παντως...

Το πολυ το τακα-τακα.....

Διοτι ως γνωστον, αλλο κιθαρες και αλλο Τελεκαστερ!

Σε πιο σοβαρο τονο... Το θεμα δεν ειναι -και δεν ηταν ποτε- ρελικ η μη...ειναι να σε εμπνεει το οργανο που αντικρυζεις και αγγιζεις. Να το θεσω κι ετσι, αν εχεις ονειρευτει την κιθαρα σου, δε λαθεψες στην επιλογη σου. Για του λογου το αληθες, παραθετω και κανα δυο νον ρελικ που θεωρω κουκλες. Προσωπικα, η σχεση μου με τις κιθαρες ειναι αντιστοιχη με κεινη που εχω με τις γυναικες... Μου αρεσουν ολες! Και μ αυτο εννοω πως παντα θελω και επιδιωκω να βλεπω την κρυμμενη ομορφια, τα γοητευτικα στοιχεια που μπορει να μην διακρινονται με πρωτη ματια-επαφη, θελω να πιστευω ολες (κιθαρες και γυναικες) εχουν κατι που μπορει να δημιουργησει συναρπαστικα ερεθισματα σε καποιον...οχι στον καθενα, δεν ειναι ολα για ολους, αλλα αξιζει το ψαξιμο. Ναι (για ν απαντησω στην ερωτηση του ΟΡ), θα εβγαινα στο παλκο με καποια τετοια. Αλλωστε, τοχω κανει

Για την ακριβεια, για οδοντιατρους

Τα πουλια φαινονται ωραια επειδη πεταν προς την θαλασσα

Το θεμα οπως το εχεις δομησει αποτελει "παγιδα"...ευτυχως η δυστυχως, οι 5-6 που επικρατουν σε παρομοιες ψηφοφοριες ειναι 10αρια η γκολτζηδες (η και τα δυο) και μαλιστα της εποχης της τηλεορασης και του ιντερνετ... Ετσι αδικουνται καταφωρα παλαιοτεροι που δεν προλαβαν το τραινο των ΜΜΕ αλλα και σχεδον ολοι οι αμυντικοι και τερματοφυλακες... Πολλοι ορκιζονται σε ονοματα οπως του Ντι Στεφανο ενω "αναγκαστικα" μενουν απεξω ογκολιθοι οπως ο Μπεκενμπαουερ η ο Γκορντον Μπανκς... Ισως θαπρεπε αυτα τα πολς να αφορουν τους "καλυτερους" τεχνιτες η μπαλαδορους και οχι ποδοσφαιριστες εν γενει. Τελος, εκεινο που θα αποτελουσε προκληση, νομιζω θα ηταν να πει ο καθενας ποια θα ηταν -κατα τη γνωμη του- η κορυφαια ενδεκαδα ολων των εποχων...εκει θα ειχε ζουμι η ιστορια.

Συγγνωμη που ειμαι σε σοβαρο μουντ, ριχνοντας ομως μια ματια στη συζητηση περι ιδιοφυίας - αλλα και σε τουτο, εχω την εντυπωση πως κανενας δεν αναφερθηκε στον - μοναδικο εξ οσων γνωριζω - μουσικο που κατεχει "επισημως" αυτον τον τιτλο... Ray Charles

Εχω πουλησει μεσω Reverb κιθαρα ακριβως σαν την περιπτωση που περιγραφεις. Πολυ περισσοτερες εχω αγορασει βεβαια... Ακομα και σε ακουστικες χωρις θηκη, δεν αντιμετωπισα ποτε προβλημα. Στις πλειστες των περιπτωσεων η συσκευασια ηταν αρκετα προσεγμενη -εως και υπερβολικη καποιες φορες (πχ. διπλη κουτα), ομως ακομα και οταν ηταν υποτυπωδης δεν υπηρξε κανενα προβλημα. Μιλαμε για αποστολες που εφτασαν σε μενα απο απιθανα μερη, χιλιαδες χλμ. μακρια και μετα απο δεκαδες ημερες και νυχτες ταξιδιου. Η δικη μου σταλθηκε στην βορεια Αγγλια. Η εξασφαλιση μεσω Reverb/Pay Pal ειναι υπαρκτη και καλυπτει εν γενει πωλητη και αγοραστη. Οι "στραβες"παντα εχουν την πιθανοτητα τους βεβαια, εκει τα πραγματα γινονται κουραστικα και χρονοβορα. Χρειαζεσαι κουτι απο κιθαρα(ες), σχετικα καλη στηριξη πανω-κατω με φελιζολ και πολλα μαλακα-αποροφητικα υλικα γυρω γυρω για "στουμπωμα" (εφημεριδες. υφασματα, φουσκες). Μεσω ΕΛΤΑ παντα (πρεπει) το δεμα να στελνεται συστημενο, κατι που και εξασφαλιζει και προσφερει tracking. Δεν ξερω σημερινες τιμες, εμενα πριν κανα δυο χρονια μου ειχε στοιχισει κατι σαν 60 ευρω-η καπου εκει.

Αυτο + 1000... Οσο για το γκρουπ, νομιζω απλως ειναι αντανακλαση της εποχης μας και της γενικοτερης αισθητικης που την διεπει. Αν βλεπετε κοκκινο, ειναι κοκκινοι, αν πρασινο,πρασινοι... Προσωπικα δεν με χαλανε ιδιαιτερα, δεν μπορω ομως να τους ακουσω (και να τους δω) με τιποτα...εχω δε την αισθηση πως παιζουν καπως λαθος ...τωρα, αν μιλησουμε για αυτισμο και RnR, here it is: