nikodemos

....το black magic έχει κάποια διαφορά από την παλαιότερη εκδοχή του ? (το dr.boogee.....που καραγουστάρω :))

guys να πω και εγώ με την σειρά μου (....αν και η συμμετοχή μου είναι μικρή :))....merci beaucoup pour les compliments (....γαλλικά γιατί έχουμε και μια α' ανατροφή ;D ;D ;D) χάρηκα πολύ όταν είδα την φωτογραφία του frontman sea lion γιατί πραγματικά ήταν σαν να κοιτάζω στον καθρέφτη....και έτσι επιτέλους συμμετείχα σε ένα project που δεν είμαι ο μοναδικός ομορφάντρας..... ;D ;D

http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=73

.....μερικά παραδείγματα (με χρήσιμο υλικό) ακόμη http://rupertneve.com/company/history/ http://www.langley-design.com/2004History.htm ...και όλες οι recording consoles του αιώνα που πέρασε (έστω σε φωτογραφίες :)): http://www.recordingconsoles.net/

όντως μια μικρή έρευνα θα σου φέρει άπειρα αποτελέσματα...... για παράδειγμα σχετικά με κονσόλες, recording history, εξέλιξη κλπ...... http://mixguides.com/consoles/product_features/directions-consoles-design-0505/ http://en.wikipedia.org/wiki/Mixing_console http://www.aes.org/aeshc/docs/audio.history.timeline.html ....η ιστορία και η εξέλιξη των σχεδιάσεων της Neve http://www.audiotoyshop.com/Tech_Archive/Neve_history_1/neve_history_1.html ...σχετικά με κονσόλες θα σου πρότεινα να ψάξεις απ'ευθείας για την ιστορία και την εξέλιξη των 4 - 5 πιο βασικών και επιδραστικών κατασκευαστών στον χώρο του recording: Neve, MCI, API, Trident αλλά και στον χώρο του broadcast που αποτελεί και την "πηγή": Telefunken, Neumann, Siemens, Studer..... κομβικά, στην εξέλιξη τους , σημεία.....η μετάβαση από τα "κατά παραγγελία" μοντέλα για στούντιο και σταθμούς σε προιόντα μαζικής παραγωγής, η μετάβαση από το split format στο in-line, η είσοδος του vca automation, η μετάβαση στην modular σχεδίαση κλπ κλπ

.....και είμαστε όλοι στο περίμενε ;D....

...μπορείς απλά να βάλεις κάποιο "κιθαριστικό" plugin στο channel track (με προυπόθεση να επιτρέπει η κάρτα ήχου σου το αντίστοιχο latency) και έτσι να ακούς "στο περίπου" αυτό που φαντάζεσαι ωστε να σε διευκολύνει στο παίξιμο....προσοχή όχι στο input track, γιατί πολύ απλά θα ηχογραφηθεί και το plugin ;D ...από την άλλη μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα DI στο οποίο θα συνδέσεις την κιθάρα και θα στείλεις προς ηχογράφηση την ballanced mic level έξοδο και προς ακρόαση (στην προενίσχυση σου δηλαδή) την loop έξοδο.... Το βασικό όμως ζήτημα είναι πως και στις 2 περιπτώσεις αν θέλεις να ξαναστείλεις "έξω" το ηχογραφημένο σήμα της κιθάρας (πίσω στην προενίσχυση σου δηλαδή) για περαιτέρω επεξεργασία και επαναηχογράφηση θα πρέπει (κανονικά) να το μετατρέψεις και πάλι από line level (που είναι στην έξοδο τηε κάρτας ήχου) και (ίσως) ballanced σε instrument level unballanced με την ανάλογη αντίσταση ώστε να ταιριάζει σωστά με την HiZ είσοδο της προενίσχυσης (υποθέτωμιλάμε για κάποια κιθαριστική προενίσχυση, έτσι?)....αυτό ονομάζεται reamping (στην περίπτωση μας re...preamping ;D ;D ;D ;D) και συνήθως γίνεται μέσω συσκευών όπως το RADIAL reamp (που ουσιαστικά είναι το "αντίθετο" ενός DI)...... Μπορείς πάντως να πετύχεις αρκετά καλά (ικανοποιητικά) αποτελέσματα και χωρίς αυτές τις reamping συσκευές χαμηλώνωντας απλά το level της εξόδου πριν την προενίσχυση μέσα από το DAW (από το ηχογραφημένο track) φέρνωντας το κοντά στα instrument level επίπεδα.....

....αγαπητοί συμφορουμίτες.....διαβάζω και διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις αλλεπάληλες απαντησεις και "παραθέσεις" και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι τελικά ο σκοπός του συγκεκριμένου τόπικ ::)......... αν και δεν θέλω επ'ουδενί να συμμετάσχω στην συγκεκριμένη συζήτηση (έχω αλεργία στις συζητήσεις για AD-DA ;D ;D) , οφείλω να πω τα εξής..... Κατ'αρχάς οι spy, harilatron,Jasemeister & bloody νομίζω ότι καλύψαν πολύ σύντομα και με πολλή επιτυχία το όλο θέμα σε ότι αφορά την αντικειμενική, απτή του θεώρηση.....είναι απλό, τετράγωνο και τέλος..... .....αλλά όπως είναι φυσικό εκεί, με το τέλος της αντικειμενικότητας αρχίζει η υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων..... Αυτό που θέλω να πω είναι πως οι απόψεις τρίτων που "μεταφέρθηκαν" σχετικά με την ανωτερώτητα ή όχι των sampling frequences πέρα από από το όριο που θέτει η έως τώρα αντίληψη περί σωστού είναι οι περισσότερες γνωστές, σεβαστές,χρήσιμες αλλά δεν παύουν να είναι υποκειμενικές....ακόμη και αν προέρχοντε από τον R.Neve..... Αφού λοιπόν το θέμα εξελίχθηκε σε υποκειμενική θεώρηση της σχέσης πιστότητα-ποιότητα/sampling frequency και αφού η αντικειμενική αποδεδειγμένη πλευρά του θέματος καλύφθηκε νομίζω απόλυτα....ας γράψω και εγώ τις ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΕΣ εξυπνάδες μου........ Πρώτα απ'όλα μια μικρή αναφορά στην διαφωνία που προηγήθηκε......θεωρώ πως πριν φτάσουμε στο σημείο να ανησυχούμε για το πόσο καλά αποτυπώνεται το υψηλοσυχνοτικό (γιατί αν κάπου μπορεί να υπάρχει θέμα είναι εκεί...και όχι στο χαμηλοσυχνοτικό μέρος ) περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής στα 44.1Κ και πόσο αυτό επηρεάζει την πορεία της παγκόσμιας δισκογραφίας.....ίσως θα είναι καλύτερα να έχουμε φροντίσει να λύσουμε πιο βασικά θέματα όπως το τι ηχογραφούμε, που και πως το ηχογραφούμε, με τι μέσα και υπό ποιες συνθήκες, πως το ακούμε ,από που το ακούμε, τελικά τι ακούμε κλπ κλπ κλπ......... Σε σχέση με το αν τα 96Κ ή 88.2Κ ή και 192Κ παρέχουν καλύτερη ποιότητα και "απεικόνιση" του αρχικού σήματος....αυτό είναι μάλλον σχετικό.....κατ'αρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το για τι χρήση μιλάμε.....ποια θα είναι η τελική μορφή αυτής της υποτιθέμενης ηχογράφησης?....θα είναι audio cd, super audio cd, dvd audio, ac3 για dvd, mp3?......και φυσικά τι συγκρίνουμε?.....ένα Lavry gold στα 44.1 με μια m-audio στα 96, ένα Lavry στα 44.1 με το ίδιο στα 96 ή μια m-audio στα 44.1 με την ίδια m-audio στα 96?......γιατί το τελευταίο κριτήριο και μόνο αρκεί για να βγάλουμε πιθανότατα 2 ή ακόμη και 3 διαφορετικά συμπεράσματα σε σχέση με το "ιδεατό" sample rate....... Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μιλάμε για μια ηχογράφηση η οποία προορίζεται για standard 44.1Khz/16bit audio cd που υποθέτω μας ενδιαφέρει όλους περισσότερο..... Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, η δειγματολειψία στα 44.1Κ και με 24bit (ή και 32bit floating) θεωρητικά καλύπτει απόλυτα τις ανθρώπινες ανάγκες.....τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει κατά την αναπαραγωγή (DA) έχουν να κάνουν με την ποιότητα της υλοποίησης (Low pass filter, clocking) και του ανθρώπινου χειρισμού (σωστή χρήση dithering) τόσο στο στάδιο του AD όσο και στο DA.... Έτσι ένα σήμα στα 44.1Κ που θα ηχογραφηθεί και αναπαραχθεί με έναν υψηλής ποιότητας AD/DA μετατροπέα ο οποίος περιλαμβάνει ένα πολύ καλά σχεδιασμένο Low pass φίλτρο και υψηλής ακρίβειας clocking, και αφού γίνει το σωστό dithering, noise shaping (και ίσως oversampling) λογικά θα ακούγεται εξ'ίσου καλά με το αντίστοιχο που ηχογραφήθηκε στα 96Κ..... Αντίθετα σε ένα μέτριο μετατροπέα πιθανόν να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στα 96Κ απ'ότι στα 44.1 ή 48Κ....αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ανωτερώτητα των 96Κ ως "θεωρία"...αλλά απλά (και απλοποιημένα ;).... και κατά κύριο λόγο)με την μεταφορά των ακουστών (στα 44.1Κ) ως τότε artifacts του κακής ποιότητας Low pass φίλτρου σε μη ακουστές περιοχές..... Αυτό τι σημαίνει?........ότι πολύ απλά η ποιότητα του αποτελέσματος δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη ή όχι περισσοτέρων δειγμάτων, και την καλύτερη απεικόνιση του αρχικού σήματος λόγω περισσότερων "σημείων".....έχει να κάνει με την ποιότητα των σχεδιάσεων, την μεταφορά δηλαδή της θεωρίας στην πράξη και στο τι προβλήματα μπορεί αυτή να δημιουργήσει.....και στην πραγματικότητα τα προβλήματα και τα artifacts ενός "κακού" φίλτρου και μιας ελειπούς πηγής χρονισμού είναι τα ίδια είτε μιλάμε για τα 44.1Κ είτε για τα 96Κ (για τα 192Κ υπάρχουν πολλά επιπρόσθετα προβλήματα, που για πολλούς όπως πχ ο Dan Lavry τα καθιστά την χειρότερη επιλογή συχνότητας δειγματολειψίας) απλά στην μία περίπτωση (44.1 - 48Κ) είναι πολύ πιθανόν να είναι ακουστά ενώ στην άλλη (88.2 -96Κ) όχι......αυτό όμως τι σημαίνει.....ότι απλά δεν είναι όλοι οι μετατροπείς ίδιοι ;) ....και γενικά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι παράγωντες σε μια πετυχημένη και εύηχη μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και πάλι σε αναλογικό, όταν μιλάμε για μουσική και ήχο εν γένει από μια απλή σύγκριση αριθμών samples.......υπάρχει το σύνολο του αναλογικού τμήματος μιας τέτοιας υλοποίησης μαζί μα τα Ι/Ο, υπάρχει η τροφοδοσία, υπάρχει το clocking, υπάρχει η ύπαρξη ή όχι αξιόπιστου metering (δηλαδή ψηφιακού), υπάρχει η αντοχή σε ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές κλπ κλπ κλπ κλπ.......με απλά λόγια μπορεί η μετατόπιση του ανώτατου ορίου δειγματολειψίας σε υψηλότερο συχνοτικό φάσμα υπερπολλαπλάσιο του ακουστού να μειώνει κάποιους από τους κινδύνους μιας κακής κατασκευής όπως πολλάκις αναφέρθηκε έως τώρα......αλλά δεν αποτελεί πανάκεια και σίγουρα δεν προσφέρει de facto καλύτερη ποιότητα ή αυξημένη ηχητική πιστότητα.....για να το πω ακόμη πιο απλά θεωρώ χίλιες φορές προτιμότερο να χρησιμοποιήσω έναν υψηλής ποιότητα μετατροπέα 10ετίας όπως το AD-dREAM 1 της Prism "καρφωμένο" στα 44.1Κ (και μάλιστα max. στα 20bit....) παρά έναν σημερινό μετατροπέα κατηγορίας behringer με τεχνολογία αιχμής (τρομάρα τους ;D) στα 96Κ........ Η άποψη μου (και πολλών άλλων πριν από εμένα βέβαια) είναι ότι μια σωστά κατασκευασμένη και με σωστή χρήση AD-DA αλυσίδα που δουλεύει στα 44.1Κ μπορεί να ακούγεται εξίσου καλά με μετατροπείς με πολύ υψηλότερες συχνότητες δειγματολειψίας....το ζήτημα όμως είναι πως το κόστος για μια πραγματικά καλή τέτοια σχεδίαση θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι μια μέτρια που δουλεύει στα 96Κ και προσφέρει εξίσου καλά αποτελέσματα....... Υπάρχει όμως αυτός ο απόλυτος, σωστά κατασκευασμένος μετατροπέας που να μεταφέρει αυτούσια την όλη θεωρία που παρατέθηκε έως τώρα στην πράξη?......πιθανόν όχι.....αυτό όμως ούτε αναιρεί την θεωρία ούτε κάνει αυτόματα ΚΑΘΕ υψηλότερης δειγματολειψίας μετατροπέα καλύτερο...... Από την άλλη όμως πόσο επηρεάζει (αφού μιλαμε για standard audio cd) το τελικό downsampling στα 44.1Κ και τι μετράει πιο πολύ τελικά?....δηλαδή τα όποια πλεονεκτήματα της υψηλότερης συχνότητας δειγματοληψίας σε τι μειονεκτήματα μεταφράζονται κατά την μετάπτωση στο "αναγκαστικό" σε αυτή την περίπτωση 44.1......και αυτό έχει συζητηθεί χιλιάδες φορές....και τελικά ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει .....και στο "αυτί", και στις δυνατότητες αντίληψης που έχει την δεδομένη στιγμή αλλά φυσικά και στην τσέπη.....γιατί στην ουσία και από την στιγμή που ξεπερνάμε τα όρια αυτού που μπορεί να περιγράψει αντικειμενικά η σημερινή φυσική γνώση, ο μόνος κανόνας που μπορεί να ισχύει είναι η προσωπική κρίση και αντίληψη του καθενός.....καλό όμως είναι αυτή να είναι αβίαστη (όχι βέβαια προιόν άγνοιας) και όχι προιόν παραπληροφόρησης, πλύσης εγκεφάλου και hype....και καλώς ή κακώς αυτά τα τρία είναι μάστιγες στον χώρο της μουσικής τεχνολογίας και όλοι μας κατά καιρούς αποτελούμε θύματα τους.....Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις "καινοτομιών" και εξελίξεων που απέτυχαν παταγωδώς να γίνουν industry standards....laser disc, beta video, s-vhs, dcc, mini disc, dat (...αυτό ειδικά....πήρα και 2 πανάθεμα με ;D ;D ;D)......πολλές φορές δηλαδή το "καλύτερο" καθορίζεται από παράγωντες όχι τόσο άμεσα συνδεδεμένους με την απόλυτα ορθολογιστική προσέγγιση ενός τέτοιου ορισμού........ Ένας άλλος παράγωντας που δεν πρέπεινα ξεχνάμε είναι πως μπορεί η κρίση μας και η αντίληψη που έχουμε για το συγκεκριμένο θέμα (μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό) να βασίζεται τόσο σε πρότερες εμπειρίες με άλλα format (αναλογικά) ή (και κυρίως) στην πρότερη λανθασμένη προσέγγιση του θέματος στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του....και εξηγούμαι.... Μπορεί κάποιος να λέει πως η ψηφιακή μετατροπή δεν μεταφέρει σωστά το χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής...πχ διάβαζα πριν λίγες μέρες ένα θέμα σχετικά με την ηχογράφηση του "so" P.Gabriel και πως κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να μεταπηδήσουν σε ένα ψηφιακό DASH λόγω προβλημάτων συγχρονισμού 2 αναλογικών 24tracks και τις ενστάσεις του Gabriel σχετικά με την ποιότητα του ψηφιακού format στην αποτύπωση των χαμηλότερων συχνοτικά περιοχών....στην πραγματικότητα όμως σε μια τέτοια περίπτωση μιλάμε μάλλον για θέμα γούστου και προτίμισης προς ένα σαφέστατα πιο χρωματισμένο και επιδραστικό - καθοριστικό (για χίλιους λόγους, freq rexponce, saturation, hiss κλπ) για το τελικό αποτέλεσμα format όπως η αναλογική ταινία....πιθανότατα λοιπόν ένας από τους λόγους που κάποιος νιώθει άβολα με ένα ψηφιακό μέσο καταγραφής είναι και η εξάλειψη πολλών ακουστών artifacts (εύηχων και επιθυμητών αλλά artifacts) των αναλογικών format....και έτσι φτάνουμε στοδεύτερο σκέλος....στην λανθασμένη χρήση..... Έχω λοιπόν την εξής θεωρία.....στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης των ψηφιακών πολυκάναλων και κυρίως σε ότι αφορά μουσικά ιδιώματα με έντονη την παρουσία της studio επεξεργασίας όπως η pop-rock γενικότερα,οι παραγωγοί και ηχολήπτες ουσιαστικά αγνοήσαν τις (σημαντικότατες) διαφορές του νέου format και συνέχισαν να δουλεύουν ακριβώς με τον τρόπο που δούλευαν και πριν.....αυτό όμως δεν ήταν και πολύ λογικό καθώς όπως είπαμε κάποια βασικά συστατικά του συγκεκριμένου ηχοχρώματος είχαν αλλάξει-εκλείψει ενώ κάποια άλλα έκαναν την εμφάνιση τους....έτσι από την μια πχ δεν υπήρχε πια ο κορεσμός και η συμπίεση της μαγνητικής ταινίας που ήταν τόσο καθοριστική για το χαμηλώτερο κυρίως τμήμα του συχνοτικού φάσματος ενώ από την άλλη υπήρχε πλέον η δυνατότητα για εκτεταμένη και πιο flat συχνοτική απόκριση στο σύνολο σχεδόν του ακουστού φάσματος (δεν χρειαζόταν δηλαδή να "προσπαθήσουν" για να πετύχουν καθαρά "ψηλά") απαλλαγμένη από θόρυβο.....αυτό σε συνδυασμό με τις παιδικές αρώστιες του ψηφιακού ήχου κυρίως σε ότι αφορά την αναπαραγωγή (απουσία dithering, κακό clocking κλπ) οδήγησαν σε ηχογραφήσεις που ξένιζαν με τα κάπως άκομψα, έντονα και σκληρά πρίμα και βέβαια με την έλειψη του χαρακτηριστικού saturation της ταινίας.....αυτό από μόνο του αρκεί κατά την γνώμη μου για να δημιουργήσει προκαταλήψεις και αντιπάθειες που δύσκολα αλλάζουν.....αντίθετα σε μουσικές που η στουντιακή επεξεργασία είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, όπως η συμφωνική ή η "κλασσική" jazz το νέο format αγκαλιάστηκε με θέρμη από την πρώτη στιγμή και έδωσε εκπληκτικά αποτελέσματα (ακόμη και με αυτούς τους τότε μετατροπείς....)και η ψηφιακή τεχνολογία παραγκώνισε την αναλογική και έγινε το κοινά αποδεκτό industry standard μέσα σε μία νύχτα (που λέει ο λόγος....) Θέλω λοιπόν να καταλήξω πως ουσιαστικά μετράει περισσότερο το "πως" παρά το "με τι" γίνεται η μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και το αντίστροφο...... Έτσι,υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή - όριο αντικειμενικότητας και από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα περί του πως αλληλεπιδρούνε οι συχνότητες πέραν του ακουστού φάσματος με αυτά που ακούμε, αν όντως ακούμε αυτά που ακούμε, αν το αυτί μας μπορεί να αντιληφθεί την έλειψη γραμμικότητας, αν....αν....αν.... και όλα αυτά τα ωραία (αν και προσωπικά πιστεύω αρκετές θεωρίες του είδους....) είναι απλά θεωρίες και προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούν να αποδειχθούν......προς το παρόν για οτιδήποτε πλέον του επιστημονικά αποδεκτού και αποδεδειγμένου βασιζόμαστε στην προσωπική μας αντίληψη και κρίση......η οποία βέβαια στο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να επηρεάζεται από 2.000.000 άλλους παράγωντες ......και όπως έχουν δείξει τα αποτελέσματα από χιλιάδες ανεπίσημα και επίσημα blind tests παγκοσμίως η κρίση μας είναι από ένα σημείο και μετά προιόν τυχαίας επιλογής..... Θα πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως στην συγκεκριμένη ιστορία (όπως και παντού μάλλον) υπάρχουν 2 πλευρές....η πλευρά της έως σήμερα τεκμηριωμένης γνώσης, δηλαδή της κοινά αποδεκτής θεωρίας όπως αυτή διατυπώθηκε μέσα από τα ποστ (και τα λινκ που παραθέσαν) των spy, Harilatron, Jasemeister & bloody sunday και από την άλλη οι προσωπικές αντιλήψεις και απόψεις διαφόρων ανθρώπων ανά τον κόσμο, σχετικών και λιγώτερο σχετικών (και κατά μία τραγική σύμπτωση τις περισσότερες φορές προέρχοντε από τους ίδιους τους σχεδιαστές αυτών )......έως την στιγμή που οι απόψεις αυτές θα μπορούν να τεκμηριωθούν και να αποδειχθούν στην πράξη όμως , θα παραμένουν απλές απόψεις.....και ξέρετε τι λέει ο "Βρώμικος Χάρυ" για τις απόψεις..... καλή σας μέρα :)

καλή επιτυχία και σε σένα PJ :).......ο "υπολογισμός" ενός πραγματικού-σωστού πλωτού πατώματος είναι πραγματικά pain in the ass ;D ;D ;D ;D......πολύ βασικό σημείο είναι ο υπολογισμός των φορτίων περιμετρικά, στην περίπτωση που οι εσωτερικοί τοίχοι θα στηριχτούν στο πλωτό πάτωμα. Και εγώ έχω τελειώσει μετην κατασκευή του πλωτού πατώματος για το νέο studio με συνολικά 5 ξεχωριστούς χώρους (controll+live room+3 booths).....το πάτωμα που έφτιαξα αποτελείται από 12 εκ. οπλισμένο σκυρόδεμα στηριγμένο σε ελαστικές αναρτήσεις (5εκ) υπολογισμένο να έχει φυσική συχνότητα συντονισμού 7.5-8.5Hz (βάζω αυτή την απόκλιση γιατί είνα τρομερά δύσκολο να είσαι σίγουρος για το ακριβές βάρος του σκυροδέματος που "παίζει" ανά περίσταση και τρόπο ανάμιξης και ποιότητας των υλικών). Αν και αρχικά κατευθηνόμουν προς το sylomer τελικά προτίμησα ένα εγχώριο αντίστοιχο προιόν για λόγους ευκολίας στην συνεννόηση και στην χρήση (το συγκεκριμένο ήταν σε μορφή έτοιμων κομμένων τεμαχίων ενώ έχω την εντυπωση πως το sylomer έρχεται σε φύλλα) Νίκο θεωρώ πως τα 80db είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη και φιλόδοξη σκέψη......εκτός αν μιλάς για κατηγοριοποίηση STC.....πρόσεχε όμως η συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα για μουσικές εφαρμογές, ειδικά όταν αυτές περιλαμβάνουν έντονο χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο. Πάντως σίγουρα μια καλή αρχή είναι αυτό που προτείνει ο PJ (πραγματικό πλωτό πάτωμα) και να συνεχίσεις με βάση αυτό.... εντιτ....τώρα είδα την απάντηση σου Νίκο.......οπότε περιτότοσχόλιο μου ;D

Νίκο, θέλεις να μας δώσεις λίγα περισσότερα στοιχεία γύρω απότην κατασκευή?.....πχ θα υπάρχει πλωτό πάτωμα?....οι τοίχοι θα στηριχτούν αυτόνομα στην υπάρχουσα κατασκευη ήστο πλωτό πάτωμα? η οροφή? ποιος είναι ο στόχος σε ότι αφορά το Transmission Loss? υπάρχει κάποιο σχέδιο-διατομή των τοίχωννα δούμε?..... σόρυ για τις (αδιάκριτες) ερωτήσεις....απλά για να γίνει λίγο πιο spicey το θέμα ;)

ναι, wav είναι.....λίγο μεγάλο το μέγεθος....αλλά έχω ένα κόλλημα με τα mp3......anyway τις επόμενες μέρες θα τα ανεβάσω (μαζί και με κάποια ακόμη από κάθε μπάντα) και στην αντίστοιχη σελίδα του www.rundevilrun.net σε συμπιεσμένες μορφές είτε για streaming είτε για download.

Καλή επιτυχία Νίκο......και καλό κουράγιο!!!

......αγαπητέ marathon περιστρέφεις το όλο θέμα συνέχεια γύρω από το υποτιθέμενο δίπολο ψηφιακό-αναλογικό......δε νομίζω πως μπορώ να σου απαντήσω ακρίβως στα θέματα που θέτεις γιατί μάλλον το βλέπω λίγο διαφορετικά το θέμα του συγκεκριμένου thread..... ...αλλά αφού το θέτεις έτσι όμορφα :).......μπορώ να πω τα εξής.... στην διάρκεια μιας ηχογράφησης μπορούν να υπάρχουν πολλά επεξεργαστικά στάδια από την ηχητική πηγή έως το τελικό μέσο καταγραφής.....σε κάθε στάδιο από αυτά και άσχετα από την επεξεργασία υπάρχει και μια μορφή αλοίωσης του αρχικού σήματος σε ότι αφορά τα κριτήρια με τα οποία καθορίζουμε συνήθως το θέμα της ποιότητας (θόρυβος, παραμόρφωση, συχνοτική απόκριση κλπ)......για κάποιους αυτό μπορεί να είναι κακό (ως μείωση της ακαιρεότητας του και άρα "χαμήλωμα" της ποιότητας) για άλλους καλό (στα πλαίσια της υποκειμενικής θεώρησης των πραγμάτων......πχ έννοιες όπως "ζεστός αναλογικός ήχος" μπορεί στην πραγματικότητα να αντιπροσωπεύουν θεωρητικά προβλήματα που προκύπτουν από την φύση των αναλογικών υλοποιήσεων πχ αρμονική παραμόρφωση, κορεσμός του δυναμικού εύρους κλπ κλπ)......πολλές φορές αυτό που θα ονομάζαμε αναγκαστική παρενέργεια της διαδικασίας τείνει να θεωρείται πλεονέκτημα και αισθητική επιλογή..... Τώρα το ποιό είναι το ποιο κρίσιμο αυτής της αλυσίδας?.....και αυτό μάλλον υποκειμενικό είναι....αν όπως και εσύ λες μπορεί κάποιος να δώσει την αίσθηση που θέλει σε κάποιο μετέπειτα στάδιο της διαδικασίας "προσομειώνωντας" πειστικά κάτιπου πιθανόν έπρεπε να έχει συμβεί σε πολύ πιο αρχικά στάδια τότε αυτόματα αναιρεί την ανάγκη ύπαρξης του αρχικού αυτού σταδίου, σωστά?.......βέβαια το αν και κατά πόσο κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί είναι τεράστια συζήτηση και μάλλον ανούσια, αφού στην τελική καθορίζεται από την αντίληψη (περιορισμένη ή εκτεταμένη) του ακροατή...και έτσι τα αποτελέσματα θα ποικίλουν τόσο που είτε δεν θα μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα είτε θα καταλήγουμε πάντα στον παράγωντα "τυχαίο"...... Προσωπικά θεωρώ πως τα 2 στάδια που αντικειμενικά επηρεάζουν πάντα και σε πολύ μεγάλο βαθμό την μορφή και τον τρόπο που θα αντιληφθεί ο μέσος ακροατής το αποτέλεσμα είναι το 1ο (ηχητική πηγή, ερμηνεία, εκτέλεση....όλα αυτά τέλως πάντων) και το τελευταίο (format αναπαραγωγής και ακρόασης πχ cd, κασέτα, mp3,βινύλιο αλλά και ραδιόφωνο , streaming audio κλπ κλπ) .........και έτσι φτάνουμε εδώ: .....και στην μουσική παραγωγή συμβαίνει κατι παραπλήσιο....το τελικό format αλλά πολύ πιθανόν και οι συνθήκες στις οποίες θα αξιοποιηθεί (τρόπος και χώρος ακρόασης) εκ πρώτης όψεως καθιστούν την εμμονή στα υπόλοιπα στάδια της διαδικασίας - επεξεργασίας μάλλον ουτοπική.....πιθανότατα το 90% των ακροατών να ακούν μουσική σε κακής ποιότητας mp3 υπό άθλιες συνθήκες (σύστημα αναπαραγωγής,χώρος κλπ)....Στην πραγματικότητα όμως (θέλω να πιστεύω :)) ο οποιοσδήποτε ασχολείται με αυτή την δουλειά (μουσική παραγωγή) θα πρέπει να έχει στο μυαλό του το υπόλοιπο 10% και πάνω απ'όλα τον δημιουργό της μουσικής και τον ίδιο του τον εαυτό και τις απαιτήσεις που έχει από το τελικό αποτέλεσμα και τον ίδιο....και νομίζω πως αυτό δικαιολογεί την άποψη πως όλα τα στάδια της διαδικασίας είναι εξ'ίσου σημαντικά τελικά και χρήζουν της ίδιας προσοχής και προσπάθειας..... τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου άποψη ;)

man, δεν με κατάλαβες....εγώ έχω απόλυτη επίγνωση του πως αντιλαμβάνομαι τον αναλογικό χαρακτήρα μιας υλοποίησης είτε μιλάμε για επεξεργαστή, είτε για μουσικό όργανο, είτε για μέσο καταγραφής, είτε για μικρόφωνο είτε για οτιδήποτε άλλο παράγει,παρεμβάλεται η καταγράφει κάποιον ήχο τόσο σε ότι αφορά την θεωρητική - τεχνική του πλευρά, όσο και σε ότι αφορά την μετάφραση αυτής της θεωρίας σε προσωπική αντίληψη ;)....... Το ζήτημα είναι πως σε μια συζήτηση γύρω από τον χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας υλοποίησης φράσεις όπως "ζεστό", "στενό" και όλα τα συναφή μπορεί να σημαινούν πολλά (και διαφορετικά πράγματα για τον καθένα) ή και απολύτως τίποτα.....αυτό που θα ήθελα είναι όταν λοιπόν κάποιος αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους εκφράσεις να τις συνοδεύει και με μια λίγο πιο περιγραφική επεξήγηση (είτε τεχνική, είτε πιο γλαφυρή)

thanks kontan....(...και για το bumping ;D) ...επι τη ευκαιρία όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κατεβάσει τις mastered-τελικές εκδόσεις 3 κομματιών (κάτι σαν free virtual single :))...από εδώ: http://www.rundevilrun.net/files/Rundevilrun2009.zip

παιδιά τρομερά ενδιαφέρον το θέμα που συζητάτε, το παρακολουθώ από την αρχή και καραγουστάρω :) (.....αν και άσχετος ;D)......αλλά... ...όταν χρησιμοποιήται όρους όπως "αναλογική ζεστασιά" και άλλα τέτοια όμορφα μήπως θα ήταν καλύτερα να δίνετε ο καθένας και μια υποκειμενική επεξήγηση του τι ακριβώς εννοείτε?.....ο Γιάννης (OurDarkness) το έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν και ξέρω την άποψη του...αλλά είμαι σίγουρος πως είναι κάτι που ο καθένας εκλαμβάνει τελείως διαφορετικά....πχ κάποιος αντιλαμβάνεται ως "αναλογική ζεστασιά" το soft clipping κάποιου αναλογικού gain stage , κάποιος άλλος το saturation ενός αναλογικού μέσου εγγραφής ή ενός tube gain stage, κάποιος άλλος το πιθανό HF roll off μιας συγκεκριμένης αναλογικής υλοποίησης (ή μιας ετοιμοθάνατης λυχνίας ;D) , κάποιος άλλος την υπεροδήγηση ενός μετασχηματιστή εξόδου,κάποιος άλλος το εκτεταμένο ως τα 80Khz flat freq responce συγκεκριμένων αγγλικών μικτών, κάποιος άλλος όλα αυτά μαζί κλπ κλπ πχ για κάποιον πιο κυνικό η μόνη πραγματική "αναλογική ζεστασιά" είναι το πυρακτωμένο σασσί ενός Manley Vari Mu ;D (αν και γνωρίζω και αρκετά AD/DA μετατροπείς που προσφέρουν ακριβώς την ίδια ποσότητα "ζεστασιάς" ;D ;D ;D) ...νομίζω ότι η απλή και χωρίς επεξήγηση χρησιμοποίηση αυτών των όρων είναι αρκετά αποπροσανατολιστική...... sorry για το αγενέστατο offtopic....συνεχίστε με το πολύ ωραίο θέμα σας ;)

φίλε Βαγγέλη (σωστά? ???) Τα "cd του εμπορίου" αποτελούν συνήθως προιόν μιας διαδικασίας με αρκετά στάδια, τελευταίο από τα οποία (πριν φτάσουν στο εργοστάσιο κοπής) είναι το mastering (ή τυπικά pre-mastering)...σε αυτό το στάδιο λοιπόν ένας από τους (πολλούς) στόχους είναι η επίτευξη της μέσης επιθυμητής στάθμης σε κάθε track του cd......με άλλα λόγια, υπό νορμάλ συνθήκες (χωρίς την παρέμβαση κάποιας "mastering style" επεξεργασίας) η ένταση στην οποία θα κάνεις export το mixdown από το DAW σου έχει κάποιους περιορισμούς όπως αυτοί καθορίζονται από την φύση του ψηφιακού ήχου, δηλαδή το ανώτερο όριο πρι εμφανιστεί digital clipping είναι πάντα τα 0DbFs ....φυσικά και έχεις την δυνατότητα να "επέμβεις" ο ίδιος στο συγκεκριμένο ζήτημα και πιθανότατα να πετύχεις ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, προχωρώντας σε ένα είδος mastering είτε ως κατάληξη της διαδικασίας της μίξης είτε ως αυτόνομη επεξεργασία του stereo mixdown....αλλά θα πρέπει να είσαι προσεκτικός καθώς είναι πολύ εύκολο να "καταστρέψεις" τον έως τώρα κόπο σου ::).......θα σου πρότεινα πρώτα απ'όλα να κάνεις μια έρευνα γύρω από έννοιες όπως compression, brickwall limiting , peak limiting, soft clipping κλπ κλπ μπορείς να ξεκινήσεις ρίχνωντας μια ματιά εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=71 http://www.noiz.gr/index.php?topic=164943.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=162244.0 ....ή ακόμα καλύτερα (?....σίγουρα πάντως πιο ανώδυνα, ξεκούραστα και εύκολα-γρήγορα ;)) να ακολουθήσεις την συμβουλή του johnsmith και να δώσεις την δουλειά σου για μάστερ σε κάποιο αντίστοιχο στούντιο (αν βέβαια θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο το επιπλέον κόστος και αν βέβαια κάτι τέτοιο συμβαδίζει με το γενικότερο επίπεδο της έως τώρα δουλειάς σου - ηχογράφηση,μίξη)

οκ θα ανεβάσω το preset και αν θέλετε και τα midi αρχεία.....πάντως έχει σημασία το να δουλεύει κάποιος στο χτίσιμο των grooves αφού έχει επιλέξει τον βασικό κορμό των ήχων καθώς με τόσο πολύπλοκα velocity layers κάθε ήχος ανταποκρίνεται τελείως διαφορετικά.... Τώρα γενικά μιλώντας το BFD (1.5) διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα αντίστοιχα VSTi κυρίως στο γεγονός ότι προσφέρει εντελώς raw αλλά άψογα ηχογραφημένα δείγματα από πιο vintage κυρίως drum sets σε αντίθεση με τα υπόλοιπα που προσφέρουν σαφέστατα πιο "έτοιμα" και επεξεργασμένα δείγματα....για μένα αυτό (BFD1) είναι ιδανικό καθώς μου δίνει την δυνατότητα να τα προσεγγίσω όπως ακριβώς θα έκανα με ένα φυσικό set....αυτό δεν συμβαίνει στον ίδιο βαθμό στις υπόλοιπες επιλογές (και στο BFD2 ::))......με βάση αυτό το σκεπτικό δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα η ανταλαγή preset ρυθμίσεων τουλάχιστον για το BFD1......ίσως θα είναι καλύτερο να ανταλάξει κάποιος απόψεις σχετικά με τις τεχνικές που χρησιμοποίησε για να τα "φέρει" στο σημείο που ήθελε.... Για παράδειγμα στο clip "rock-drums" ο στόχος ήταν ένας πιο σφιχτός αλλά αρκετά φυσικός ήχος με εμφανή την διαφοροποίηση στην αίσθηση της έντασης (στο παίξιμο..όχι σε level ;)) ανάμεσα στα 2 μέρη του..... Κατ'αρχάς όταν δουλεύω με το BFD (και όπως κάνω και σε ένα κανονικό σετ) ξεκινάω ακούγωντας μόνο τα Overheads & Room mics.....με αυτόν τον τρόπο και με την βοήθεια του πάνελ του BFD δημιουργώ το επιθυμητό overhead+room mix και στην συνέχεια προσθέτω τα μεμονωμένα tracks ώστε να το συμπληρώσουν.....είναι πολύ σημαντικό αυτό αν το ζητούμενο είναι η αίσθηση ενός ολοκληρωμένου drum set και όχι η αίσθηση μεμονωμένων tracks (kick, snare κλπ) που βέβαια μπορεί να είναι το ζητούμενο σε κάποια άλλη περίπτωση ;)....σε ότι αφορά το eq γενικά προσπαθώ να "ξεκαθαρίσω" την λίγο muddy χαμηλομεσαία περιοχή (κοινό χαρακτηριστικό αλλά και βασικό πλεονέκτημα ευελιξίας στα περισσότερα BFD sets) στα OH & room mics και να δώσω λίγο "αέρα" (2-3db@20K, lowest Q).......για να σφίξει λίγο το πράγμα, συμπιέζω αρκετά το room & PZM mix με κάποιο αρκετά γρήγορο VCA comp (ssl style) ενώ στέλνω το kick drum "παράλληλα" σε ένα πιο slappy comp (είτε vca είτε κάποιο FET....αρκεί να δίνει αυτό το χαρακτηριστικό pop attack)...αν είναι επιθυμητό κάνω το ίδιο και για το snare αλλά σε μικρότερο βαθμό....γενικά και τα kicks αλλά και τα snares στο BFD είναι αρκετά χαλαρά και το παράλληλο compression είναι μια πολύ καλή επιλογή για να γίνουν πιο punchy & σφιχτά......πολύ καλό για συτή την δουλειά σε μορφή plugin είναι το TBK uber compressor της sonalksis.....στο snare πάντως προτιμώ να "παίζω" με τις τιμές του velocity και την εναλλαγή ανάμεσα σε διαφορετικά είδη χτυπήματος (skin & rim) για να δώσω την απαιτούμενη αίσθηση κίνησης αλλά και την διαφοροποίηση στην ένταση, από χαμηλό προς δυνατό και το αντίστροφο... τέλος σχεδόν πάντα χρησιμοποιώ κάποιο subtle και διακριτικό compressor στο σύνολο του drum bus , για να δώσει την αίσθηση της ομογενοποίησης του ενιαίου δηλαδή σετ (glueing comp) αλλά καινα ψαλιδίσει λίγο τις έντονες άκρες, πιο πολύ όμως με την μορφή του saturation και όχι του soft clipping

Λοιπόν ανεβάζω κατ'αρχάς 2 κλιπάκια με drums φτιαγμένα στο Cubase με το BFD 1.5....το ένα κλιπ είναι ένα πιο ακουστικό drum set βασισμένο κυρίως στο Slingerland ενώ το δέυτερο ένα πιο rock drum set (ουσιαστικά είναι το ίδιο set αλλά με άλλο snare & kick drum)......προσωπικά θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό όταν κάποιος "φτιάχνει" από το μηδέν κάποια drum grooves βασισμένα σε ήχους όπως αυτοί του BFD είναι κατ'αρχάς να αξιοποιήσει τα 2 σημαντικά ατού του δηλαδή τα πολλά διαφορετικά hit styles & velocity layers και φυσικά τα εκπληκτικά ηχογραφημένα room & PZM tracks..... Τα συγκεκριμένα clips είναι φτιαγμένα από το μηδέν μετο πατροπαράδοτο "μολυβάκι" στο piano roll editor του cubase και όχι έτοιμα grooves......και στις 2 περιπτώσεις οι ήχοι είναι από λίγο έως πολύ επεξεργασμένοι (eq,compression & reverb) ...ελπίζω σύντομα να ανεβάσω και κάποια πιο επεξεργασμένα δείγματα (ίσως και κάτι σε πιο metal φόρμες :o) αλλά και από τις υπόλοιπες βιβλιοθήκες (BF2, Superior) http://rapidshare.com/files/189314787/acoustic_drums.wav http://rapidshare.com/files/189314788/rockdrums.wav ακούστε τα και το συζητάμε :)

...αν σας ενδιαφέρει θα μπορούσα κάποια στιγμή να ανεβάσω κάποια audio clips με παραδείγματα σχετικά με τις δυνατότητες των BFD1, BFD2 & Superior Drummer σε ότι αφορά το programming αλλά και την περαιτέρω επεξεργασία τους...... let me know ;)

ναι, απλά το θέμα (από την πλευρά μου) δεν είναι ο ψηφιακός κόσμος του σήμερα και ο αναλογικός προκάτοχος του .....αλλά οι διαφορές στην ανθρώπινη προσέγγιση στο θέμα ως διαδικασία και διαχείριση της εκάστοτε τεχνολογίας και τεχνογνωσίας μέσα σε αυτά τα χρόνια. Διαφορές που μπορεί να συνέβησαν και πριν από 50-60 χρόνια, και πριν από 100 και πριν από 10, ακόμη και πριν από μία ώρα.....φυσικά όσο πιο πίσω πηγαίνουμε στον χρόνο δεν μπορούμε να έχουμε άποψη από πρώτο χέρι σε αντίθεση με το πρόσφατο σχετικά παρελθόν.....αλλά δεν πρόκειται και για "επτασφραγιστο μυστικό" που δεν μπορούμε να μάθουμε....ίσα - ίσα μπορεί να καταρίψουμε και κάποιους μύθους κοιτώντας πιο πίσω ή να σταματήσουμε να πιστεύουμε πως πριν από 40 - 50 χρόνια όλα ήταν πιο αγνά στην μουσική (ξέρεις, ασπρόμαυρα με χορευτικά χάλι - γκάλι και υπηρέτριες σε κάθε σπίτι ασχέτως εισοδήματος ;D...σαν τις σαββατιάτικες ελληνικές ταινίες ;)) ...απλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να επικεντρώνουμε πάντα τόσο στην δική μας πραγματικότητα και καθημερινότητα γιατί μπορεί πολλές φορές να αποδεικνύεται εξαιρετικά "στενή"..... τουλάχιστον για μια ευχάριστη γενική διαδικτυακή κουβέντα....σίγουρα δεν πρόκειται να ταρακουνήσουμε τα θεμέλια της μουσικής βιομηχανίας και να αφυπνύσουμε συνειδήσεις...τουλάχιστον όχι απόψε :) και κάτι άσχετο..... Σε ότι αφορά τις γενικότερες απόψεις σου περι ηχογραφήσεων, ηχοληπτών, στούντιο, δισκογραφίας, δισκογραφικών κλπ κλπ όπως κατα καιρούς διατυπώνοντε μέσα από τα ποστ σου.... έχω την εντύπωση πως είμαστε πολύ πιο κοντά στον τρόπο σκέψης απ'όσο ίσως φαντάζεσαι....απλά αυτός ο τρόπος σκέψης εμένα με οδήγησε από πολύ μικρή ηλικία στο να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χώρο....αλλά τα κίνητρα είναι μάλλον τα ίδια με αυτά που οδήγησαν εσένα στην αντιπερα όχθη :)

guys από την 3η κιόλας γραμμή όταν ξεκίνησα το θέμα ξεκαθάρισα ότι δεν με ενδιαφέρει μια σύγκριση τεχνολογιών αλλά προσεγγίσεων και καταστάσεων....και επαναλαμβάνω πχ. η αλλάγή σε ότι αφορά την διαδικασία μιας ηχογράφησης, η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς και στην διαχείριση των στούντιο ηχογραφήσεων, η επίδραση που μπορεί να έχει η υιοθέτηση ενός φορμάτ αναπαραγωγής κλπ κλπ Η αναφορά μου στο sampling λοιπόν έχει να κάνει με την συγκεκριμμένη τεχνική ως διαδικαστική προσέγγιση και όχι ως κομμάτι της ψηφιακής τεχνολογίας εν γένει.......δεν μιλάω για "digital sampling vs mellotron" ή κάτι τέτοιο.... Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκίνησα το συγκεκριμένο θέμα στον τομέα "recording" και όχι πχ στο "μουσική και μουσικοί" συμφωνώ και με τον marathon περι φωτογράφων, φωτοσοπατζήδων κλπ και με αυτά που γράφει ο Wow! αλλά please μην κολλήσουμε στο ψηφιακό-αναλογικό

....εννοείται πως συμφωνώ απόλυτα....απλά μήπως και αυτό έχει να κάνει με το ότι ένα κάρο άνθρωποι θεωρούν ότι είναι δημιουργοί επειδή ΑΠΛΑ "ΜΠΟΡΟΥΝ" (τους δίνει την "δυνατότητα" ή καλύτερα την ψευδαίσθηση της δυνατότητας η τεχνολογία - αναλογική ή ψηφιακή....ξερώ πολλούς που γράφαν χαζομάρες σε τετρακάναλα απλά για να τις γράψουν) ή νομίζουν ότι μπορούν χωρίς όπως και εσύ λες αυτό να είναι επακόλουθο έμπνευσης, σχεδίου και εσωτερικής ανάγκης ή απλά χωρίς να προυπάρχει η ιδέα? ...η συμφωνική μουσική είναι ακόμη καλύτερο παράδειγμα για αυτό που λέω....δεν βρίσκεις πως σε πολλούς τομείς της (πχ κινηματογραφική μουσική) που για λόγους κόστους ίσως υιοθετήθηκε η sampling προσέγγιση τα αποτελέσματα ήταν κατώτερα του αναμενόμενου? ...εννοείται πως δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία το ερώτημα μου φίλε eye ......μάλλον ανήκει πιο πολύ στην κατηγορία "κουβέντα να γίνεται"....αλλά και αυτό έχει το ενδιαφέρον του :) ...τώρα σε σχέση με το αναλογικό - ψηφιακό.....προσωπικά έχω πάψει να καταδιώκομαι από αναλογικούς και ψηφιακούς δαίμονες εδώ και πολλά χρόνια.....αν πάρ'αυτα και άθελα μου προκαλώ τέτοια προβλήματα και σκέψεις ζητάω ταπεινά συγνώμη :)

...δεν το βρίσκω ασαφές.....υπάρχει μια γενική σκέψη (γενικότερα συν - πλην) και μια πιο "εξειδικευμένη" υποκατηγορία (sampling) ;) ...εννοείται πως η κουβέντα γίνεται από την πλευρά του δημιουργού ...δεκτό....για πολλούς όμως ισχύει και τι "it's not the killing, it's the thrill of the chase" ;)......και τι γίνεται με το ίδιο το sampling?.....πόσοι μπαίνουν στην διαδικασία (ενώ μπορούν πολύ εύκολα) να κάνουν sampling στους δικούς τους ήχους ή έστω να κάνουν resampling σε δείγματα προσθέτωντας την δική τους άποψη και πινελιά... ...πιθανόν ναι, πιθανόν και όχι....έχει μάλλον να κάνει με την χρήση υποθέτω...κάποιοι χρησιμοποιούν συγκεκριμένα δείγματα με ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με τον αρχικό ή παραδοσιακό αν θέλεις τρόπο χρήσης και ρόλο τους δεν εννοώ ότι υπάρχει καλή και κακή χρήση, απλά διαφορετικές.....το ζήτημα είναι μάλλον αν σε ικανοποιεί εσένα....ή αν νιώθεις πως ένας άνθρωπος-εκτελεστής θα σου έδινε καλύτερα αποτελέσματα.... η ακόμη και αν ένα άλλο δείγμα από μια άλλη βιβλιοθήκη με διαφορετικό τρόπο ηχογράφησης καικυρίως εκτέλεσης θα είχε καλύτερα ή χειρότερα αποτελέσματα. ...τι σχέση έχουν οι παραγωγοί????....το παράδειγμα κατανοητό και συμφωνώ απόλυτα (αν και διαφοροποιήται με εμένα και τον Pat Metheny γιατί τον πατάω κάτω σαν κατσαρίδα ;D ;D ;D ;D ;D) Η σκέψη περι κοινοτυπίας έχει να κάνει με sampled όργανα τα οποία εκ φύσεως δεν επιδέχονται τόσο πολύ "ανθρώπινο" χειρισμό ή έχουν πολύ συγκεκριμένο τις περισσότερες φορές χειρισμό, δηλαδή κυρίως ηλεκτρικά πληκτροφόρα( ;D) πχ organs, mellotrons, el.pianos αλλά και κάποια χαρακτηριστικά synths......τι γίνεται δηλαδή όταν ακούς το ίδιο αναγνωρίσιμο patch ξανά και ξανά και ξανά.....φυσικά και η κυρίως δύναμη της μουσικής είναι η σύνθεση, αλλά πολλές φορές κάποιος δίνει βάση σε κάτι που πρωτοανακαλύπτει και γι'αυτόν είναι επαναστατικό και πρωτοπορειακό (φυσικό και αναπόφευκτο....ο καθένας ξαναανακαλύπτει την Αμερική μόνος του) αλλά στην ουσία έχει επαναληφθεί ήδη χιλιάδες φορές?.....πόσο βοηθάει στην εξέλιξη αυτό? Δεν παίρνω θέση....ερώτημα στον εαυτό μου θέτω......πιθανότατα αυτή να είναι η εξέλιξη...από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι....και ίσως όλοι πρέπει να πατήσουμε στα ίδια σκαλοπάτια ;)

επαναφέρω το θέμα στο προσκήνιο ζητώντας γνώμες για τον εξής συλλογισμό..... Μήπως η υπεραπλούστευση της διαδικασίας μέσα από τις εκπληκτικές πραγματικά δυνατότητες των νέων τεχνολογιών τελικά περιορίζει τις δυνατότητες αντί να τις διευρύνει.....μήπως , σε αρκετές περιπτώσεις, αυτή η αίσθηση της αυτοδιαχείρισης και της δημιουργικής ελευθερίας είναι ψευδαίσθηση? προσοχή.....δεν αναφέρομαι στις διαφορές ανάμεσα σε ένα home studio & σε ένα "pro" studio....το "πρόβλημα" είναι κοινό ;) ....σαν παράδειγμα φέρνω την χρήση των sampled instruments που αναφέρθηκε.....έχουμε πλέον την δυνατότητα να αποκτήσουμε πρόσβαση σε μια τεράστια ηχητική παλέτα οργάνων είτε δυσεύρετων ,είτε εξαφανισμένων είτε απλά πανάκριβων με την μορφή "λειτουργικών" δειγμάτων για ένα πολύ μικρό σχετικά αντίτιμο.......τι κερδίζουμε και τι χάνουμε όμως? το τι κερδίζουμε είναι μάλλον εμφανές......το τι χάνουμε είναι το ζήτημα.....η άποψη μου? Κατ'αρχάς χάνουμε ένα σημαντικό μέρος της δημιουργικής διαδικασίας......πως ηχογραφήθηκαν αυτά τα δείγματα? που? από ποιους?....και φυσικά πόσο όλα αυτά επηρεάζουν τον τρόπο που εμείς θα τα χρησιμοποιήσουμε?....συν το γεγονός ότι στο τέλος πολλά τελείως διαφορετικά μεταξύ τους όργανα καταλήγουν να έχουν το ίδιο "ειδικό βάρος" υπολογιζόμενο σε Mb's & layers..... Επιπλέον διαμορφώνουμε "αντίληψη" για πολλά όργανα που πιθανόν δεν θα έχουμε την δυνατότητα να γνωρίσουμε από πρώτο χέρι μια εικόνα ουσιαστικά "κατευθηνόμενη" από τρίτους.....ουσιαστικά διαμορφώνουμε αντίληψη βασισμένοι όχι στην προσωπικήμας αναζήτηση αλλά στην προσφορά "εμπειριών" από τρίτους.....ή κάπως έτσι τέλως πάντων ;D ;D ;D Η δυνατότητα χρήσης μιας τεράστιας γκάμας οργάνων φυσικά και διευρύνει τους δημιουργικούς μας ορίζοντες....από την άλλη όμως η άγνοια των φυσικών δυνατοτήτων τους, της επίδρασης του εκετελεστή-χειριστή τους και γενικότερα η διαδραστικότητα ανθρώπου - συσκευής σε σχέση με το αποτέλεσμα - "δείγμα" που έχουμε στα χέρια μας τους περιορίζει.... Η αφαίρεση του παράγωντα "άνθρωπος" από την εκάστοτε "μουσική εξίσωση" στον ρόλο του μοναδικού κάθε φορά εκτελεστή με τις όποιες ιδιαιτερότητες στο phrasing, στην χροιά και στην αντίληψη του σκοπού που καλείται να υπηρετήσει σίγουρα αποτελεί περιορισμό....ειδικά αν αναλογιστούμε σε πόσο κοινότυπα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσειη χρήση των ίδιων "δειγμάτων" από χιλιάδες ανθρώπους χωρίς την ύπαρξη κάποιας ουσιαστικής, εσκεμμένης και επιθυμητής αισθητικής παρέμβασης σε ότι αφορά το καθαρά εκτελεστικό μέρος. Από την άλλη πλευρά το sampling άνοιξε νέους ορίζοντες σε ότι αφορά την μουσική χρήση κάθε λογής ήχου πέρα των καθιερωμένων μουσικών οργάνων από ήχους του περιβάλλοντος έως το ressonance ενός λαμπτήρα πυρακτώσεως....και σίγουρα απαλαγμένους από κανόνες χρήσης και αισθητικές προσεγγίσεις (ποια να είναι άραγε η σωστή τεχνική για το "πιάνο που καίγεται" στο omnisphere? ;D ;D ;D).....το ζήτημα είναι όμως κατά πόσο η τεχνολογία και η δυνατότητες της αξιοποιούνται προς αυτή την κατέυθηνση και όχι στο αναμάσημα του ίδιου πράγματος συνέχεια με άλλες μορφές.....και το ίδιο ερώτημα βέβαια μεταφέρεται αυτούσιο και σε άλλους τομείς πχ ψηφιακοί συνθετητές, ψηφιακοί επεξεργαστές κλπ κλπ