audiokostas

Σταθερά και ανελιπώς .. Συνεχίζω... Κλασσικό πλέον (αν και ο ίδιος δεν μου άρεσε) https://www.youtube.com/watch?v=AE1rUqecfA0 Από τα αγαπημένα μου Αντίστιξη μελαγχολίας σε sitcom series https://www.youtube.com/watch?v=b1QJ8ijnNxM

Το samplάρισαν και σε rap κομμάτι. Ενώ αυτό ήταν ραπ

Πάσο. Πάμε στη δράση.... https://www.youtube.com/watch?v=iq-YeD4L-bg ΓΙΑ ΤΑ 10 ΠΡΩΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.....

Χαρακτηριστική !! Αξεπέραστη !!! Όπως επίσης ...... Μπορώ να το πάω έτσι όλη μέρα ... Παίζετε καθαρά στη έδρα μου με 9 παίκτες και τον διαιτητή δικό μου.

ΓΑΤΑΚΙΑ !!!!!

Αγαπώ πάρα πολύ τις συλλογές. Όχι μόνο τα best of (πολλά από αυτά λατρεύω και τα προτιμώ από μεμονωμένους δίσκους του γκρουπ / καλλιτέχνη) αλλά και τις συλλογές τραγουδιών από διαφορετικά γκρουπ. Χαρακτηριστικά, τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό είναι τα Rock 80s Vol.1, 2, 3, 4 του Πετρίδη που μας έδινε μία γεύση από το οπλοστάσιο της Virgin. Και πολλές πολλές άλλες. Για αυτό ίσως μου αρέσουν και τα live. Είτε σαν event (Bangladesh, Woodstock, Last Waltz) με πολλά γκρουπ είτε ενός γκρουπ / καλλιτέχνη. Γιατί το γκρουπ παίζει (με όσο πάθος διαθέτει) συλλογή από τα κομμάτια που θέλει αλλά θέλει και ο κόσμος, ενίοτε διαλεγμένα από ένα ολόκληρο tour (αν δεν είναι one - off) και έχουν περαστεί κι ένα χεράκι να φύγει η αγουρίλα του live. Και αν και διαθέτω ευρεία γκάμα βινυλίων και cd (ναι πλέον και σε σκληρούς) με δίσκους που είτε λατρεύω ολόκληρους, είτε αγαπάω κάποια σημεία τους (ή σε μερικούς έκανα τρισμέγιστη μαλακία και άκουσα τους γκουρού της εποχής και πήρα για αριστούργημα μια - κατ' εμέ - μεγάλη παπαριά και τον έχω και κάθεται) ούτε τοπ 10 δεν μπορώ να βγάλω. Μπορώ όμως εύκολα να ξεχωρίσω τον έναν ορόσημό μου που μπορεί να μην είναι (σίγουρα δεν είναι) ο καλύτερος αλλά με έχει σημαδέψει και έχει γράψει μακράν τις περισσότερες ώρες προσωπικού air guitar/bass/drums από την εφηβική μου ηλικία και δώθε. One more for from the Road - Lynyrd Skynyrd

Στην Ελλάδα είναι λίγο δύσκολο να γνωρίσεις επαγγελματία ή ημιεπαγγελματία μπασίστα (που δεν παίζει τζαζ και) που είναι dedicated στις flat χορδές καθότι είναι λίγο δύσκολο με τις flat να καλύψεις μεγάλη γκάμα ακουσμάτων (και παιξίματος καθότι αλλάζεις λίγο το παίξιμο) και να έχεις και την έγκριση του ηχογλύφτη. Η πλειοψηφία είναι 5χορδο και round. Έναν εραστή των flats που ξέρω πάντως (προσωπικά) είναι ο Σωτήρης Ζήσης των Blues Wire (που τρελαίνεται για Thomastik flats στο 4χορδο JB του). Από την άλλη υπάρχει μεγάλη παρεξήγηση για τις flats καθότι υπάρχει η γενική εντύπωση ότι αυτές είναι μόνο για blues/soul ενώ πρόσφατη ενδελεχής ακρόαση που έκανα μαζί με φίλο επαγγελματία μπασίστα σε original πολυκάναλες ηχογραφήσεις (υπάρχουν στο net) γνωστών ροκ δίσκων, αποδεικνύουν ότι οι flats με πένα (και συνήθως με P-bass) είναι από τους αγαπημένους συνδυασμούς σε αυτές τις ηχογραφήσεις. Δηλαδή μιλάμε για το πιο basic (σχεδόν μονολιθικό) μπάσο (p-bass) με συχνοτικά περιορισμένες χορδές. Τι να το κάνεις όμως που αυτός ο οργανικός, βαρύς και κρουστός ήχος πένας (ή και δάχτυλα) και flats (και ίσως με palm ή sponge muting) είναι από τις κορυφαίες συντροφιές που μπορεί να έχει μία ντραμς. Από την άλλη, το είπα εξ' αρχής. Παίζει ρόλο ο παίχτης (τι θέλει και τι μπορεί) και ο μάστορας στη κονσόλα. Δηλαδή πείτε μου, ποιος στα λογικά του θα έβαζε flats σε Stingray και θα του έδινε +10db στα 100hz και στα 200hz ? Το έκανε όμως ο Peter Henderson με τον Dougie Thomson στο μπάσο του Breakfast in America. ;) Having said that, η πλειοψηφία των μπάσων μου έχει round με ένα να έχει half και δύο (το ένα υπό ανέγερση) να έχουν flats. Όπως (πάλι) προείπα, μου αρέσουν όλες και το ίδιο κουλός παραμένω σε όλες. Το ερώτημα συνεχίζει να μην υφίσταται (για μένα). Οι χορδές δεν είναι στάση ζωής αλλά άλλο ένα εργαλείο διαμόρφωσης του ήχου σου.

Εμένα μου αρέσουν τα μπάσα με χορδές. :) Ότι χορδές να ναι..... Flat, round, ground, halfwound, tapewound, nickel, copper, cobalt, hex, roundcore, ότι tension να ναι, χοντρές, λεπτές και μέτριες, καινούριες και παλιές. Με μοναδική ίσως εξαίρεση, τις ολοκαίνουριες steel και το γκλινκι γκλινκι τους και κάτι flat νεροσωλήνες με high tension γιατί είμαι και μικρό παιδί με ευαίσθητα χεράκια. Αλλά κι αυτές υπάρχουν κάποιοι που τις αγαπούν. Με τον κατάλληλο παίχτη και τον κατάλληλο συνδυασμό gear, όλες κελαηδάνε. Άρα η ψηφοφορία στηρίζεται σε (παραπολυσυζητημένο) ψευτοδίλλημα.

Ο Νίκος Ταλιαδούρος στον Νάκα είναι εγγύηση. Για αυθημερόν όμως δεν ξέρω αν θα μπορεί ....

Υποθέτω ότι μιλάς για combo και όχι μόνο για ενισχυτή. Ψάξε ανάλογα θέματα και θα δεις αρκετές προτάσεις. Η δική μου η άποψη (που συνεχώς επαναλαμβάνω) είναι να πάρεις ξεχωριστή καμπίνα / ενισχυτή. Ο συνδυασμός έχει μόνο πλεονεκτήματα με μοναδικό που μπορώ να σκεφτώ στα combo, είναι ότι συνήθως έχουν καλύτερη τιμή (από το καμπίνα / amp) ως καινούρια. Αν πας μεταχειρισμένα δε, το 1000άρικο (και κάποιο ψάξιμο με κάποιον που ξέρει) θα σου εξασφαλίσει έναν πολύ καλό συνδυασμό καμπίνα /amp για όλες τις δουλειές που χρειάζεσαι.

Εγώ έπιασα την κιθάρα γιατί ήθελα να παίξω τραγούδια του Young, Dylan, CCR, Paul Simon και πάει λέγοντας. Εντάξει, δεν έγινα ποτέ κιθαρίστας αλλά κατάφερα να τραγουδήσω με τη συνοδεία κιθάρας πολλά από τα τραγούδια που ήθελα κι αυτό μου φτανε. Γενικά μου αρέσουν οι ιστορίες, το "αφήγημα" (που είναι και της μόδας). Είτε με λόγια, είτε με νότες. Και τα πολλά λόγια, ειδικά αν δεν έχουν "οργανικό" λόγο ύπαρξης στην ιστορία, με κουράζουν. Οι περισσότεροι κιθαρίστες που έχουν συμμετάσχει σε δουλειές που μου αρέσουν / αγαπώ, μου αρέσουν. Δεν μπορώ να βρω 10 ή 50 ή ξέρω γω πόσους αλλά αν έπρεπε να αναφέρω ντε και καλά (από τους ηλεκτρικούς) που με έχουν σημαδέψει, με τον α ή β τρόπο, θα έλεγα (μάλλον τετριμμένα) Clapton, Gallagher και (μάλλον ο αγαπημένος μου) Knopfler (που είναι και μάλλον ο καλύτερος story-teller <b>από τους τρεις</b>). Με πολλούς πολλούς άλλους να έρχονται πολύ κοντά.... ή λίγο μακρύτερα. Εύφημος μνεία πάει από μένα και στον Longshadow. Ρε συ Νίκο, αδικία δεν είναι όλη αυτή η λατρεία με τον Marr και στον κακομοίρη τον Robert Smith να μην του αναγνωρίζει (σχεδόν) κανείς την επιρροή του; Εκείνον τον Carlos Alomar που τόσα έκανε, τον είπε κανείς;

Focusrite Scarlett Solo

Γιάννη, with all due respect, δώσε το μικρόφωνο στον Γιώργη να δοκιμάσει.... Μπορεί να ντρέπεται αλλά δεν τα πάει άσχημα, ειδικά αν σκεφτείς ότι τραγουδάει σπάνια.... ;)

Θα μπορούσα να αντιληφθώ το να κάθονται να συζητούν την λίστα 17χρονα στην καφετέρια (θα ταν και μια πολύ ευχάριστη αλλαγή από το να παίζουν συνέχεια με το κινητό) ή σε φόρουμ γενικού ενδιαφέροντος αλλά να κάθεστε και να συζητάτε, κιαθαρίστες άνθρωπες τι παπαριά επέλεξε και με τι σειρά την έβαλε το τάδε περιοδικό στη λίστα του με κιθαρίστες, είναι σα να κάθεστε να σχολιάζετε λίστα του Cosmocolitan "30 τρόποι να την/τον κάνετε να σας αγαπήσει" . Paul Simon, Johnny Mitchell, Lou Reed, John Lee Hooker και κάποιοι άλλοι, είναι τουλάχιστον αγαπημένοι μου (των δύο πρώτων παίζει να έχω - βινύλιο up to a point- και όλη τη δισκογραφία τους) αλλά δουλειά σε τέτοιες λίστες δεν έχουν. Από την άλλη για μένα έχει τόση σημασία που είναι στη λίστα όση ακριβώς έχει και άμα δεν ήταν. Γιατί η λίστα είναι αντικείμενο χαζοκουβεντούλας για κανα δυο μήνες το πολύ ενώ η δουλειά τους αντικείμενο ψυχαγωγίας και (ενίοτε) μελέτης για κάτι δεκαετίες. Λέω γω τώρα ....

Στη πραγματικότητα έλειψα καθότι την προηγουμένη προσπαθούσαν να μου εξάγουν βιαίως από μέσα μου ζώδιο που δεν μου ανήκει και εταλαιπωρήθην. Και πάνω που θα γνώριζα (αν είναι αλήθεια αυτά που λες) και τον Παναγιώτη. Χαίρομαι όμως που περάσατε καλά. Θα φροντίσω να μην λείψω στην επόμενη. Να τον χαίρτεσαι Νίκο τον παιχταρά σου. Σαν τα ψηλά βουνά....

Emoticon & riff κάτι μου θυμίζουν ...... ;D ;D

Σε ευχαριστώ. Και η noizoπαρέα μου χει λείψει πολύ .... Δυστυχώς όμως, ανωτέρα βία.... Oh well.. Next time.

Δεν θα μπορέσω..... σόρρυ. Να περάστε υπέροχα.

Ναι, ακριβώς!! Σπύρο είσαι Μεγάλος. Τα κάνεις όλα και τα κάνεις ΚΑΛΑ. Μπράβο ρε συ !!! Και στο λέει κάποιος που βαριέται tribute bands και note-for-note covers ασύστολα. ;)

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λέγαν Τυχερό.... Τα γνωστά F-Degatzi ή/και Γκατζολόπτερα ..... Τα μοναδικά κουνούπια που ξεκουράζονται πάνω σε κατόλ.

Μου άρεσε. Πολύ καλό. Και όχι γιατί δεν πάω καθόλου τον Ashcroft αλλά γιατί μου αρέσει περισσότερο η χροιά σου. Κανα δυο ενστάσεις σε κάτι γυρισματάκια και σε κάποια "πατήματα" αλλά overall πολύ καλό. Μέτρια η ηχογράφηση/μίξη που θα σε βοηθούσε (αν ήταν καλύτερη) πολύ περισσότερο. Μπράβο όμως.

Πάμε.

Οχοι φοιλαι μου. Απλώς τυχαιρως ισε.

Εγώ περίμενα να ακούσω να μπαίνουν οι LA's (There She Goes) :)

Και όσο πιο καλό και καθαρό (χα) προενισχυτή μπάσου γίνεται και με κουμπάκια στα χαμηλά (δεν έχεις αρκετά και θέλεις να τονίσεις ε;) και να ναι φθηνός και να αποφασίσεις χωρίς να τον δοκιμάσεις αλλά με ότι σου πουνε (σιγά μην τους ακούσεις εξάλλου) και έτσι κατέληξες στον ART Pro Channel II. Μάλιστα......