The Genius Loci

Φίλε bloody με παραξενεύει πολύ αυτό που γράφεις για τα μικρόφωνα. Προσωπικά δεν έχω τύχει ποτέ σε live χωρίς διαθέσιμα μικρόφωνα για τους ενισχυτές και δεν εννοώ μόνο σε οργανωμένους χώρους, ακόμα και σε... γυμνασιακές συναυλίες (πριν πολλά χρόνια... :-\). Στην τελική ας έχει μαζί της η μπάντα μερικά μικρόφωνα, βάσεις, καλώδια κλπ για τέτοιες περιπτώσεις ανάγκης και θα έλεγα ακόμα και έναν μικρό μείκτη, για να δίνει (σε περίπτωση τελείως ανοργάνωτου ηχητικά χώρου) ένα δικό της mix από τις κιθάρες στην κεντρική κονσόλα (υπάρχει κάποιο υποτυπώδες backbone στο μαγαζί έτσι? Γιατί αλλιώς ας μην το συζητάμε...). Επίσης μια εξαιρετική λύση, που προσπαθώ να ακολουθώ όποτε μπορώ, είναι να παρέχεται μια έξοδος από το line out του ενισχυτή, μέσω cab sim, στην κονσόλα. Αρκεί βέβαια να διαθέτει line out ο ενισχυτής. Γλυτώνεις από όλη τη φασαρία και τον κίνδυνο να φάει κάποια κλωτσιά το πολύτιμο μικρόφωνό σου. Τέλος να πω και μια γκρίνια... νομίζω ότι πάρα πολλές μπάντες παίζουν ΠΟΛΥ δυνατότερα απ'ότι χρειάζεται... Έχω την τύχη να έχω προστατέψει επαρκώς τα αυτιά μου μέχρι τώρα, με αποτέλεσμα να ακούω... αρκετά ικανοποιητικά... Μου γεννάται η εντύπωση ότι πάρα πολλοί πιτσιρικάδες ειδικά μουσικοί, είτε είναι ήδη κουφοί, είτε προσπαθούν να κουφάνουν το κοινό τους... Δεν γίνεται να χρειάζονται τα τύμπανα +15db ενίσχυση για να ακουστούν πάνω από τις κιθάρες ρε παιδιά... και όλα αυτά σε χώρο μεγέθους συνοικιακού καφενείου... ::)

Φίλε bloody μισό λεπτό, γιατί μπορεί και να μη δει τα πράγματα διαφορετικά... ;) Είναι πολύ σχετικά τα πράγματα και γνωρίζω δεκάδες παραδείγματα κιθαριστών που έχουν παίξει με μικροσκοπικούς ενισχυτές, αμέτρητα live. Ξέρω άνθρωπο που παίζει με ένα no-name ενισχυτάκι solid state (το έχει για μόνιτορ ουσιαστικά και βγάζει ήχο από μια μικρή πεταλιέρα) και το εν λόγω "παιχνίδι" έχει βγάλει δεκάδες live, φυσικά μικροφωνιασμένο. Ομολογώ βέβαια ότι είναι μάλλον η εξαίρεση και αξιοπερίεργο. Το βασικό είναι, τι ήχο θέλει να βγάλει ο κιθαρίστας, σε τι σχήμα παίζει, κλπ. Αλλά ακόμα και για το υψηλό headroom και τα "καθαρά", ας μην ξεχνάμε την συμβολή των μεγαφώνων (και της ευαισθησίας τους) και των καμπινών που τα φιλοξενούν. Για παράδειγμα, ένας "ταπεινός" 15άρης ενισχυτής που οδηγεί μια ported καμπίνα με EV12M πιθανώς να καθαρίσει στεγνά τον 50άρη του άλλου κιθαρίστα που φοράει "αναίσθητα" μεγάφωνα του σωρού. ;) Βέβαια, το να έχεις έναν ενισχυτή 15 βατ και να κουβαλάς καμπίνες που ζυγίζουν 30 κιλά, defeats the purpose που λένε οι καουμπόηδες, εκτός αν αυτός είναι ο ήχος που θέλεις. Πράγμα που μας φέρνει στο πιο σωστό πράγμα που ειπώθηκε κατά τη γνώμη μου σ'αυτό το thread και που είναι πως επιλέγεις ενισχυτή με βάση τον βασικό τόνο που επιθυμείς και όχι με βάση τα βατ ή το πόσο βαρύς είναι. Όπως και να το κάνουμε, καλές οι εξομοιώσεις, καλές οι προσπάθειες για micro-watt ενισχυτές αλλά η "παρουσία" ενός 100άρη Plexi σε "πραγματικές συνθήκες' (=live), δεν αναπαράγονται έτσι εύκολα. Αυτός που είναι ανυποχώρητος ως προς τον ήχο που "ακούει στο κεφάλι του" θα πάρει αυτό που θα τον φέρει πιο κοντά σ'αυτόν και μετά θα ανησυχήσει για το αν θα σπάσει τα τζάμια. :) ;)

Σωστό. ;) Επίσης, φαντάζομαι περνάς σωστά τις χορδές στα locking tuners, ναι? Δηλαδή ΔΕΝ κάνουν ολόκληρη στροφή γύρω από τα posts οι χορδές? Βάλε άλλα 1-2 ελατήρια πίσω, ρύθμισέ το τελείως πίσω το τρέμολο (να ακουμπάει στο σώμα) και δοκίμασε πάλι με bends. Αν συνεχίζει να στο κάνει είναι nut ή κλειδιά (απίθανο).

Έχω κάνει παραγγελίες πολλών χιλιάδων ευρώ από τον Thomann, ανάμεσά τους και μερικές κιθάρες (για μένα και φίλους). Δεν νομίζω ότι ήρθε κάποια ποτέ "σεταρισμένη" με εξαίρεση μια Hagstrom που ξέρω ότι το setup το αναλαμβάνει ο τοπικός αντιπρόσωπος. Δεν ξέρω επομένως αν όντως αποτελεί πάγια τακτική το σετάρισμα. Από την άλλη βέβαια ποτέ δεν ήρθε και κιθάρα με ξεβιδωμένο μπράτσο ή άλλο πρόβλημα, πρέπει μάλλον να το αποδώσουμε σε ακραία ατυχία... Επίσης να έχουμε στο μυαλό μας ότι ο Thomann κάνει χιλιάδες ίσως αποστολές καθημερινά σε όλη την Ευρώπη, είναι μοιραίο να γίνονται και κάποια λάθη. Για τον εξυπνάκια πωλητή απλά να υπενθυμίσω ότι τέτοια συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί νομικά ως συκοφαντική δυσφήμιση (και μαγκιά εκ'του ασφαλούς βέβαια, γιατί που θα το μάθει ο Thomann για να βάλει τους δικηγόρους του να πάρουν το σπίτι του "επαγγελματία" πωλητή που "κάνει τη δουλειά του"? ::)). Κάτι τέτοιες συμπεριφορές με πείθουν ότι όντως η Ελλάδα είναι χώρα του Τρίτου Κόσμου.

Αν δεν έχεις παρατηρήσει να σκαλώνει το τρέμολο σε κάποια θέση, τότε σίγουρα είναι από το nut όπως λέει ο φίλος bluezlick. Σου το κάνει και μετά από κάποιο ακραίο bend σ'αυτές τις χορδές? Αλλιώς μπορεί να υπάρχει κάποιο θέμα είτε με τα posts του τρέμολο είτε με τα ελατήρια. Καλού κακού, κάνε έναν κόπο και λίπανε τα posts και τα σημεία που πιάνουν τα ελατήρια πάνω στο claw. Επίσης βεβαιώσου ότι τα βαγονάκια του τρέμολο δεν κουνιούνται.

Φίλε awaken είναι θέμα ονοματολογίας: στο Internet θα δεις όλα αυτά τα όργανα να τα λένε "flutes" και σπανιότερα "fifes" (τα μικρότερα). Προφανώς το συγκεκριμένο είναι ένα τοπικό όργανο που ανήκει σ'αυτή τη μεγάλη οικογένεια. Οι ευρωπαϊκές φλογέρες πάντως θα δεις να αναφέρονται ως "recorders". Δες αυτό εδώ το link: http://www.eriktheflutemaker.com/index.htm Ο τύπος φτιάχνει μια σειρά από παραδοσιακά πνευστά όργανα, καθώς και μερικά πρωτότυπα σχέδια. Αυτό που λες για την οκτάβα έχει να κάνει με τον τρόπο που φυσάς. Επίσης θα δεις ότι αν κλείσεις τη μισή τρύπα (αντί να την αφήνεις τελείως ανοιχτή) θα ακούς υφέσεις/διέσεις στη συγκεκριμένη θέση. Δε νομίζω ότι διαφέρει πάρα πολύ από μια κοινή φλογέρα, οπότε αν ψάξεις θα βρεις δακτυλοθεσίες.

Πολύ όμορφη, την προτιμώ σαφώς σε ματ φινίρισμα. Και η πρώτη φωτό είναι σκέτη (τζαζο)αλητεία! :P Μεγειά! ;) Κλιπάκια? :)

Ακριβώς ;): http://www.epiphone.com/news.asp?NewsID=868 Και τα τελευταία χρόνια η αλήθεια είναι πως έχει βελτιωθεί δραματικά η ποιότητα των Epi, προφανώς και λόγω του νέου εργοστασίου.

Έχω την υποψία πως, εκτός από την Cort που έχει το δικό της τεράστιο εργοστάσιο, και η Epiphone έχει τα τελευταία χρόνια ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο στην Κίνα. Ίσως κάποια σκάφη να φτιάχνονται ακόμα στην Κορέα πάντως.

Έτσι είναι παιδιά, όλο το Resolution ηχογραφήθηκε με τους παλιούς Marshall που έχει ο Andy. Αλλά φυσικά αυτούς τους ενισχυτές (όπως και κάτι παλιά tape echo κλπ) δεν τους βγάζει από το στούντιο πλέον. Ωστόσο είναι προς τιμήν των Boogie ότι μπορούν να αναπαράγουν τον ήχο που θέλει ο Timmons και το γεγονός αυτό είναι επίσης αληθινό, ψάξτε για ένα αφιέρωμα στο Young Guitar που παρουσιάζει το rig του και θα το διαπιστώσετε. ;) Και φυσικά καμμία σχέση στην αξιοπιστία εν συγκρίσει με έναν vintage Marshall. ;)

Πολύ ωραίο βιντεάκι! Πάντως (για να πω την... κακία μου!), είναι ενδιαφέρον που επέλεξαν για ηχητική υπόκρουση ένα κομμάτι που έχει ηχογραφηθεί με... Marshall. ;D ;D ;D

Φίλε elavd, αυτό που μου φάνηκε εμένα εντυπωσιακότατο ήταν το Echo Rush. ΑΝΕΤΑ κατατροπώνει τα 9 στα 10 delay που κυκλοφορούν. Το σημαντικό όμως είναι ότι η προσπάθεια είναι "αυθεντική", δεν προσπαθεί να κοροϊδέψει κανέναν προσφέροντας άλλον έναν κλώνο του Tubescreamer, κόστους κατασκευής 30 ευρώ, χρεώνοντάς τον όσο ένα μικρό αυτοκίνητο... ::)

Έχοντας ακούσει τα πετάλια της Crazy Tube μπορώ αβασάνιστα να πω ότι, όχι μόνο αξίζουν να έχουν μια θαυμαστή πορεία στην παγκόσμια αγορά, αλλά ότι είναι και πολύ προτιμότερα από διάφορους κλώνους που έχουν κατακλύσει την αγορά, και πουλάνε χαζο-mojo.

Είναι εξωφρενικό αλλά το ΜΟΝΟ καλώδιο GL που μου έκανε πρόβλημα (με γωνιακά βύσματα) ήταν ένα που είχα για σύνδεση πεταλιέρας/ενισχυτή! Δηλαδή 2-3 μέτρα! Για τέτοιες δουλειές βέβαια βολεύουν τα .225, δεν είχα πρόβλημα κοκορετσιού με αυτά ποτέ. ;)

:o :o :o Είσαι ο θεός μου. :D ;D ;D ;D

Καλά, και τα γωνιακά δεν έχουν πρόβλημα, αν τα βιδώσεις προσεκτικά και δεν κάνεις ανωμαλίες τραβώντας τα εδώ και εκεί. ;) Το βασικό "ζόρι" με τα GL είναι να κόψεις εξαρχής τα σωστά μήκη ώστε ούτε να "περισσεύουν" ούτε να είναι πολύ μικρά και να ασκούνται άσκοπες πιέσεις στα βύσματα. ;) Και μιας και μιλάμε (και) για καλωδιάκια για πετάλια, έχει κάποιος δοκιμάσει τα Lava Cables?

Πολύ σωστά και για τον ίδιο λόγο σε όλες τις Στρατ που τοποθετείται FR εκ'των υστέρων πρέπει να γίνει shimming στο neck pocket. ΟΛΑ τα original Floyd Rose είναι της "λογικής" non-recessed, κανένα δεν έχει τα σελάκια "χωνευτά" ή τα finetuners στο πίσω μέρος όπως τα διάφορα Ibanez.

Δυστυχώς δεν τους έχω ακούσει από κοντά, μόνο από clips. Οι συγκεκριμένοι πάντως αποδεικνύουν γιατί δεν πρέπει να έχουμε συγκεκριμένα κολλήματα ("αν δεν είναι λάμπα πέτα το" ::) ::) ::)). Ωστόσο δεν μπορούν να θεωρηθούν modelling με την τυπική έννοια. Ο Vetta τώρα είναι μια από τις περιπτώσεις που έλεγα παραπάνω, είναι κατανοητό νομίζω ότι άλλα είναι τα κυκλώματα και το software σε έναν Vetta και άλλα σε ένα Pocket Pod :) ;).

Ένας απ'αυτούς: http://www.pritchardamps.com/pritchardamps.cfm

Λες για τους μαγνήτες που αρχικά κυκλοφόρησε ο Rickenbacker για τις κιθάρες του το 1953 και αργότερα "ανακάλυψε" ο Seth Lover (το ΄57)?? OK, τι θέλεις να πούμε για τους humbuckers?

Το πρόβλημα φίλε Alchemist είναι ότι πολύ συχνά τείνουμε να προτείνουμε αυτό που θα μας φαινόταν καλό προσωπικά και όχι αυτό που πιθανώς χρειάζεται αυτός που ρωτάει. Το λάθος έχει... φιλοσοφικές προεκτάσεις θα έλεγα, μιας και για τον εαυτό μας συχνότατα επιλέγουμε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που χρειαζόμαστε. ;) Ακόμα και αν πάμε σε πιο επαγγελματική εμπλοκή, είναι γεγονός ότι δουλειά κάνεις με ό,τι έχεις. Έχει αποδειχτεί κατά κόρον και διαχρονικά. Από κει και πέρα, κάποιος που θέλει (για παράδειγμα) μια ποικιλία κιθαριστικών ήχων, μια μεγάλη τονική παλέτα, γιατί παίζει (για παράδειγμα πάλι) σε μια μπάντα με ευρύ φάσμα διασκευών, θα έκανε πολύ καλά να πάρει ένα μοντελομαραφέτι παρά να κουβαλάει 3 ενισχυτές, 4 κιθάρες και ένα φορτηγό πεταλάκια σε κάθε live. Το 99.9% των ακροατών δεν πρόκειται να καταλάβει ΤΙΠΟΤΑ έτσι κι'αλλιώς.

Φίλε bloody θεωρώ ότι hardware όπως το Timefactor έχει περάσει πλέον στη συλλογική κιθαριστική συνείδηση ως "ένα ακόμα απαραίτητο (ή μη) εφφέ". Το 99% των κιθαριστών παίζει με ένα τουλάχιστον digital εργαλείο στην ηχητική αλυσίδα και ΟΛΟΙ ηχογραφούμε digital. Το modelling έχει κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία χρόνια και το σημαντικό στοιχείο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι πλέον υπάρχει η "πολυτέλεια" να κυκλοφορούν πραγματικά κορυφαία (και ακριβά) συστήματα (*) , αποδεκτά από τους μανιώδεις του καλού ήχου επαγγελματίες, και όχι απλά "βολικά" για τον ερασιτέχνη που ψάχνεται. Μηχανήματα όπως το Axe-Fx της Fractal και software όπως οι τελευταίες εκδόσεις των προϊόντων της IK Multimedia και της Native Instruments έχουν ανεβάσει πολύ τον πήχη. Τα προϊόντα αυτά μπορεί να κάνουν τις "καθημερινές" πεταλιέρες να μοιάζουν με toys, αλλά και οι τελευταίες είναι πλέον σε μια ποιότητα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν με περίφημα αποτελέσματα, ειδικά αν υπάρχει φαντασία, μεράκι και γνώση. Και εδώ είναι το επιχείρημά μου: δεν βλέπω το modelling σαν αντικαταστάτη των "συμβατικών" σχεδιάσεων, αλλά σαν μια επιπλέον δυνατότητα που παρέχει απίστευτες προοπτικές, σε λογικό κόστος, για ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να το αξιοποιήσουν δημιουργικά. Ο 16χρονος θα μείνει ενθουσιασμένος που έφτιαξε "ήχο Rectifier" ;D ;D με τη Zoom των 100€ ενώ ενός επαγγελματία μουσικού ή παραγωγού θα του λυθούν τα χέρια σε μια δημιουργική αναζήτηση για το επόμενο κομμάτι που γράφει. Για όλους έχει ο θίασος, έκαστος όσο μπορεί και θέλει. (*) Μια μικρή επεξήγηση. Η πορεία κάθε τεχνολογικά καινοτόμου προϊόντος είναι κατά τη γνώμη μου η εξής: 1) Το προϊόν είναι πανάκριβο, η τεχνολογία στα σπάργανα, απευθύνεται μόνο σε πειραματιστές. 2) Το προϊόν γίνεται σταδιακά μαζικής παραγωγής, το εύρος των προσφερομένων σε τεχνολογική αρτιότητα επεκτείνεται (από πολύ φτηνά στην κατασκευή έως πολύ προσεγμένα) και η τεχνολογία γίνεται mainstream. 3) Τα προϊόντα ωριμάζουν και τοποθετούνται στην αγορά σε αρκετά διαχωρισμένες τάξεις, με μορφή πυραμίδας, όπου στην κορυφή βρίσκεται η αιχμή της τρέχουσας τεχνολογικής έρευνας.

Δεν καταλαβαίνω γιατί σου δημιουργήθηκε αυτή η εντύπωση, ίσως έχεις συνηθίσει να θεωρείς ότι όποιος σου απαντάει internetικώς θέλει σώνει και καλά να στην πει, όμως δεν είναι αλήθεια. Τα (πιθανά) προβλήματα είναι υπαρκτά. Δεν ξέρω σε ποια fora ρώτησες, θα σου συνιστούσα κάποια διεθνή όπως το tdpri.com όπου το θέμα με τις partcasters έχει εξαντληθεί προ πολλού. Οι περισσότεροι εκεί έχουν από μία-δύο (μερικοί έχουν... μερικές δεκάδες), αλλά επίσης οι περισσότεροι έχουν εξοπλισμό που θα ζήλευαν πολλοί τεχνίτες και εμπειρία δεκαετιών. Καταλαβαίνω τη γοητεία που ασκεί ένα "προσωπικό" όργανο απλώς θα σου έλεγα να αφήσεις αυτή την ιδέα να "ωριμάσει" μέσα σου για λίγο καιρό, ενώ παράλληλα θα κοιτάζεις για τα καλύτερα υλικά στις καλύτερες τιμές (π.χ. μέσω ebay που μπορείς να βρεις κελεπούρια).

Τι τιμές περίμενες ακριβώς? Πόσο χρόνο πιστεύεις ότι παίρνει σε έναν επαγγελματία να μοντάρει ένα όργανο, που να μπορεί να εγγυηθεί ότι θα στο παραδόσει σε ιδανική κατάσταση, ειδικά δε αν αντιμετωπίσει κάποιο προβληματάκι στην πορεία? Και μιας και λέμε για προβληματάκια, όπως, ένα αρκετά συνηθισμένο, να μην πηγαίνουν απολύτως ευθεία οι χορδές από τις τρύπες για το τρέμολο στο nut, τότε καλή τύχη αν αποφασίσεις να την "κάνεις μόνος σου". Ειλικρινά θα την χρειαστείς! Αν τώρα έχεις εμπειρία ανάλογη των προσδοκιών σου από το τελικό αποτέλεσμα, τότε αδίκως συζητάμε. Λάθος κατάλαβες. Ήθελες να ακούσεις εγκώμια για την ιδέα σου να φτιάξεις μια κιθάρα καλύτερη από της Fender και σε καλύτερη τιμή, ή πως έχει η πραγματικότητα? Ο σκοπός είναι να δεις και κάποιες απόψεις που πιθανώς να μην σου πέρασαν από το μυαλό.

Ευχαριστώ φίλε μου για την πληροφορία, αλλά τον Σταύρο τον γνωρίζω. ;) Ειναι όπως τα λες, αλλά φυσικά μόνο για σώματα/μπράτσα που πουλάει ο ίδιος (εννοώ, δεν θα του πας μια σακούλα πράγματα να στα κάνει κιθάρα). Επίσης έχω 2 partcasters (αυτή τη στιγμή, περισσότερες παλιότερα), οπότε ξέρω ακριβώς ποια είναι η "φιλοσοφία" κατασκευής τους. Το ερώτημα είναι αν ισχύει (και ειδικά στην περίπτωση του φίλου που ρωτάει) αυτό που έχω υπογραμμίσει από το post σου. Και επαναλαμβάνω: όποιος φτιάχνει μια partcaster ενώ θα μπορούσε να αγοράσει μια έτοιμη κιθάρα, ξεκινάει από λάθος βάση. Δεν είναι αυτή η λογική κατασκευής μιας partcaster εκτός ίσως από κάτι πολύ φτηνό, από "bargain" κομμάτια.