The Genius Loci

Πολύ καλή τιμή. Θα ανταγωνιστεί το HD300 και το Zoom G5, αν και το δεύτερο θα είναι διαθέσιμο μάλλον μετά το Μάη. Καλά το έλεγα ότι η 7ender θα το βάλει όσο πιο γρήγορα μπορεί στην αγορά.

Όταν βάζεις amp sim και το "HD Reverb" (ένα από τα εφφέ που τυχαίνει να έχει και ποιότητα rack και ανάλογες απαιτήσεις DSP).

ΑΝ είχε το fat neck και ΑΝ υπήρχε ακόμα η έκδοση με vibrato, αυτή θα με έψηνε χοντρά κι εμένα.

Δεν έχω δοκιμάσει την Carvin για να σου πω με βεβαιότητα, όμως από τις προδιαγραφές αμφιβάλλω πολύ για τον "σκαστό" ήχο, τουλάχιστον όπως τον έχω εγώ στο μυαλό μου. Η απορία μου όμως είναι η εξής: καλά, καταλαβαίνω ότι θέλεις μια custom κιθάρα. Έχεις παίξει κάποια ανάλογη για να ξέρεις πως -στο περίπου- θα ακούγεται. Τι να περιμένεις τέλος πάντων... Επίσης έχεις σκεφτεί πόσο θα ζυγίζει το walnut body? Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά μόνο θεωρητικές γνώμες θα λάβεις... εκτός της εξωφρενικής περίπτωσης να έχει κάποιος άλλος στην Ελλάδα κάτι ίδιο ή έστω πολύ κοντά (όχι γιατί η Carvin δεν έχει φίλους εδώ, αλλά γιατί βγάζει 30.000.000 "μοντέλα").

Θα σου απαντήσουν πολύ περισσότερο έμπειροι από εμένα, αλλά το παραπάνω μου φαίνεται υπερβολή. Έχεις έναν τελείως dead χώρο δηλαδή; Για ποιο λόγο;; Για να ΑΚΟΥΣ σωστά το πρώτο που πρέπει να προσέξεις είναι η θέση των monitors και του... κεφαλιού σου. ;) Έχω και εγώ μικρό χώρο και σίγουρα υπάρχει πρόβλημα με την επιλογή των μόνιτορ. Όσο καλύτερα μπορείς να αντέξεις οικονομικά. Πέραν αυτού απαραίτητο είναι να καλύψεις τις επιφάνειες του first reflection και πρέπει να ψαχτείς για μπασσοπαγίδες. Χαλί στο πάτωμα φαντάζομαι υπάρχει, οπότε το να τοποθετήσεις διαχύτη στο ταβάνι μάλλον περιττό. Όλα τα παραπάνω αφορούν τη μίξη. Και ναι σίγουρα θα δεις διαφορά, αρκετά ως πολύ σημαντική. Τώρα για την ηχογράφηση, το acoustic foam δεν κάνει και πολλά για ηχομόνωση. Αν θέλεις να αποφύγεις εξωτερικές πηγές, πας για ΠΟΛΛΑ λεφτά (εξαρτάται και που βρίσκεται ο χώρος σου, κλπ). Για φωνές και ακουστικά όργανα θα βολέψει ένα screen μικροφώνου. Διάβασε και τα άρθρα σχετικά με ηχογράφηση που υπάρχουν στην ενότητα "Άρθρα" του φόρουμ, καθώς είναι γραμμένα από σοβαρούς επαγγελματίες και γνώστες. ;)

Κώστα να συμπληρώσω ότι όλες οι Squier VM και CV (εκτός αν άλλαξε κάτι) φοράνε Alpha pots και φτηνούς (με τυπωμένο) τριθέσιους ή πενταθέσιους. Τον διακόπτη λοιπόν κάποια στιγμή καλό είναι να τον αλλάξεις γιατί θα χαλάσει εγγυημένα. Τα υπόλοιπα τα αφήνεις στην ησυχία τους. ;)

+1000 Jesu μήπως να επικοινωνούν τα δάκτυλα που και που με το μυαλό πριν γράψουμε κάτι; Λέω εγώ (πάλι) τώρα...

Καλά, εκτός του ότι δεν θα χωρούσαν τα jacks, θα πρέπει να έχει και λίγο "αέρα" για να μη ζεσταίνεται. ;)

Κάποιος δάσκαλος; Λέω εγώ τώρα... Από τα tabs για κιθάρα πάντως, και με το αυτί όπως λες, και αν ξέρεις πέντε πράγματα μπορείς να βγάλεις όσα κομμάτια θέλεις.

Καλά το είπα. Τίποτα δεν έχει μέσα. Μας κοροϊδεύουν. :P :P :P

Δεν υπάρχει θέμα ρε συ, χαλάρωσε! :D Αν ζεις στο εξωτερικό μια χαρά, πάρε την πεταλιέρα παραμάσχαλα, δοκίμασέ τον σε μια καμπίνα ανάλογη της δικής σου και είσαι άρχοντας. Ναι είναι φανταστικό πως συμπεριφέρεται και πραγματικά μένεις μ@λ@κ@ς όταν σκεφτείς ότι είναι ένα κουτάκι με ένα αυτοκόλλητο πάνω, με σχεδόν τίποτα μέσα! Δεν είναι τυχαίο που κέρδισε βραβείο στο περσινό NAMM. Το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν νομίζω από το Bass Magazine. Θεωρούν ότι το μαραφέτι είναι πολύ καλή περίπτωση ΚΑΙ για μπάσσο. ;)

Εκ μέρους του Bloody Sunday σ'ευχαριστώ θερμά! :P :P ;D Απάντηση: 1) Επαρκέστατη. Δες και αυτό το βιντεάκι (και το Part 2) όπου ένας τύπος μετράει με ντεσιμπελόμετρο την ένταση με τον Μ44: 2) Δεν βρωμίζει. Δηλαδή δεν βγάζει φιζάρισμα και ψηφιακό distortion όπως κάποιος τυπικός solid state ενισχυτής. Αν τον πιέσεις ΠΟΛΥ μπορείς να πεις ότι πάει προς το OD αλλά μιλάμε για πολύ υψηλές εντάσεις. Πιστεύω ότι θα κολακέψει την πεταλιέρα σου. Σίγουρα θα πρέπει να πειραματιστείς λίγο με το EQ και το gain, αλλά όχι φοβερά πράγματα. Στη θέση σου θα έψαχνα να το δοκιμάσω από Ελλάδα.

Ατυχώς, και δεδομένου ότι η μπάντα αποτελείται από ανθρώπους, και δη Έλληνες ανθρώπους, αυτό δεν είναι εφικτό πάντοτε... Είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αλλάζουν προσανατολισμοί στην πορεία και μοιραία σ'αυτή την περίπτωση κάποιος φεύγει. Κατά τη γνώμη μου η πρωταρχική αιτία είναι οι συμβιβασμοί που κάνει κάποιος όταν ξεκινάει να παίζει σε μια μπάντα. Μου έχει τύχει αρκετές φορές κάποιο μέλος να συμμετέχει όπως πρέπει για καιρό και ξαφνικά να λέει "παιδιά κοιτάξτε, κατά βάση αυτά τα κομμάτια που παίζουμε δεν είναι του απόλυτου γούστου μου". ::) Τώρα για "επαγγελματική" διασκευομπάντα (you know what I mean), δεν τίθεται θέμα πιστεύω. Μαθαίνεις/παίζεις ό,τι ζητάει ο κόσμος, το μαγαζί, και εκεί που είναι τα λεφτά. Καλό θα ήταν να διατηρείται κάποια ομοιογένεια πάντως. Ας πούμε, μια μπάντα που παίζει χιτάκια (ελληνικά και ξένα, τις περισσότερες φορές μαζί), δύσκολο το βλέπω να παίξει και κανα κομμάτι του Scott Henderson στο ξεκάρφωτο. :P

To ηχόχρωμα ενός ενισχυτή καθορίζεται απ'ολόκληρη την υλοποίηση. Επειδή έχω την πολυτέλεια να διαθετω εδώ και χρόνια έναν single ended ενισχυτή στον οποίο μπορεί να τοποθετηθεί οποιαδήποτε τελική λυχνία, έχω κάνει εκτεταμένες δοκιμές, με διάφορες NOS και σημερινής παραγωγής λάμπες. Ο μτσχ στον συγκεκριμένο ενισχυτή είναι αξιόλογου μεγέθους (θα ταίριαζε σε 30άρη-40άρη ενισχυτή τουλάχιστον, και πολύ μέταλλο) οπότε δεν περιορίζει οποιαδήποτε λυχνία. Διαπίστωσα λοιπόν πως οι διαφορές (με ίδιες προενισχύτριες) είναι σημαντικές. Αυτό το καταλαβαίνεις και "στο χέρι" (στον συγκεκριμένο πάντα) και στον ήχο. Φυσικά μιλάμε για "πουσαρισμένες" καταστάσεις, όχι βάζουμε το volume στο 2 και περιμένουμε να γίνει κάτι... Σε A/B class ενισχυτές περισσότερων βατ, πιθανολογώ ότι οι διαφορές θα είναι μικρότερες, υπαρκτές όμως. Ο Magnum έχει "χρωματισμό" αλλά όχι σε δραστικό επίπεδο, σαν να περνάει δηλ. το σήμα και από κάποιο tonestack. Όσο του ανεβάζεις την ένταση (όσο τόλμησα δηλαδή) παρουσιάζεται ένα ωραίο "λαμπάτο" κομπρεσσάρισμα, χωρίς όμως ιδιαίτερο "χαρακτήρα". Δηλ. δεν θυμίζει ας πούμε Marshall ή Fender, γιατί η συμπεριφορά του λαμπάτου όταν ανεβάζουμε την ένταση, εξαρτάται άμεσα από την αλληλεπίδραση του μτσχ εξόδου με το μεγάφωνο (που εδώ ο πρώτος δεν υφίσταται). Επομένως είναι γραμμική η συμπεριφορά του, όπως περιμένεις από έναν solid state ενισχυτή. ΔΕΝ τόλμησα να τον φτάσω μέχρι το clipping, θεωρώ ειλικρινά πως είναι αδύνατον με το μεγάφωνο που έχω, εκτός αν αποφασίσω να γκρεμίσω μερικούς τοίχους. Το Ethos, ή κάποιο πετάλι τύπου Tonebone, Plexitube, κλπ, είναι περισσότερο προενισχυτές παρά OD/Distortion. Όταν έχεις ένα τέτοιο, όλος ο ήχος καθορίζεται απ'αυτό, κακά τα ψέματα. Θεωρώ οποιοδήποτε τέτοιο σαν το καλύτερο "πάντρεμα". Το απολύτως κορυφαίο είναι βέβαια αν χρησιμοποιεί κάποιος modeling (αναλογικό ή ψηφιακό) προενισχυτή. Εδώ ο 44 δίνει ένα τελικό στάδιο που είναι πιο "φιλικό" στο σήμα που του έρχεται αν πρόκειται να οδηγηθεί καμπίνα κιθάρας. Το τονίζω αυτό γιατί δεν ξέρω πως θα συμπεριφερόταν σε ουδέτερο ηχείο. Επίσης, σχετικά με την ένταση, να επαναλάβω ότι χρησιμοποιώ ένα ΠΟΛΥ efficient μεγάφωνο. Δεν ξέρω πόσο "χειρότερα" θα απέδιδε ας πούμε με ένα μεγάφωνο με (πραγματική) ευαισθησία 97-98db. Τέλος να ενημερώσω ότι το Μ44 είναι διαθέσιμο και από Ελλάδα στην ίδια τιμή με Thomann, κλπ, οπότε σχετικά άνετα μπορεί κάποιος να το δοκιμάσει.

Σχετικά με τα προηγούμενα post: 1) Δεν ξέρω που έχει βασιστεί, δεν αποκλείεται αυτό με τις 6L6. Από άποψης έντασης μου φαίνεται ανάλογο ενός ΔΥΝΑΤΟΥ λαμπάτου 20-25 βατ. Ωστόσο η δυναμική του περιοχή είναι μεγαλύτερη (λόγω του ότι είναι στην ουσία τελικός ενισχυτής) 2) Ο μόνος τρόπος να το εκμεταλευτεί κάποιος είναι να παίρνει όλο το ηχόχρωμα που επιθυμεί από την προενίσχυσή του. Αυτή μπορεί να είναι και ένα βρωμο-πεταλάκι, μην φανταστείτε πολυκάναλα racks. Ανατρέξτε στο θέμα για τα πετάλια που μιμούνται ήχο γνωστών ενισχυτών (sticky είναι), και θα δείτε ότι από όλων μας τα χέρια (πόδια) έχουν περάσει τέτοια 3) Για dry/wet αν εννοείς να κάνεις κάπου split το σήμα, sure, why not? Να πω εδώ πως υπήρξε στο παρελθόν ένας πολύ πετυχημένος και παρεξηγημένος ενισχυτής από την Crate, το powerblock, που όμως είχε και προενίσχυση αν θυμάμαι καλά, καθώς και κάποια controls για EQ. Η ίδια ιδέα είναι, σε πιο μικρό μέγεθος και bare bones λογική. Κάνω edit για να πω ότι μια φυσιολογική σκέψη είναι να το προσαρμόσει κάποιος ΜΕΣΑ σε μια καμπίνα (πανεύκολο, με βέλκρο, αν είναι open back) και να φτιάξει το δικό του combo ενισχυτή. Επίσης επαναφέρω το θέμα που είχε ανοίξει το Αφεντικό, για περισσότερη ένταση on stage. Αν υπάρχει μια spare καμπίνα κάπου εκεί κοντά, τα πράγματα είναι πολύ απλά με το Magnum. Αρκεί το line out του βασικού ενισχυτή για μια λογική reamping, αρκεί βεβαίως να μην κόβει το σήμα στον primary ενισχυτή (όπως κάνουν οι έξοδοι ακουστικών, π.χ.).

Νομίζω έχει ξανααναφερθεί αυτό το "πεταλάκι" από την ΕΗΧ. http://www.ehx.com/products/44-magnum Πάρτε και ένα πολύ σύντομο πρώτο review από μένα: Το μαραφέτι ΓΑΜΕΙ! ;D ;D ;D Ταίλως. 8) ΟΚ, ΟΚ, πιο σοβαρά (?) τώρα. Πρώτες εντυπώσεις: είναι εξωφρενικά μικρό, ακόμα και για πεταλάκι. Βέβαια πιάνει χώρο και ο μτχ του, που είναι 24V με αποσπώμενο καλώδιο τροφοδοσίας. Το δοκίμασα με κιθάρα μόνο (πάντα σε Mesa Boogie 1Χ12 καμπίνα με EV μεγάφωνο) και ο ήχος ήταν πολύ καθαρός μέχρι το 4-5 που ανέβασα την ένταση. Το bright switch είναι χρήσιμο, αλλά όχι απαραίτητο σ'αυτή την περίπτωση καμπίνας. Η ένταση μόνο με κιθάρα δεν είναι κάτι το συνταρακτικό. Μετά το έβαλα στο output του 11R και μου έφυγε η μαγκιά. ΔΕΝ μπορείς σε συνθήκες σπιτιού, home studio, όπως θέλετε πείτε το, να ανεβάσεις την ένταση πάνω από το... 2. Για να καταφέρω να μην κουφαθώ, αναγκάστηκα να κατεβάσω τις στάθμες σε όλα τα presets κάτω από τα -10db. Καταλαβαίνω ότι σε μια καμπίνα με πιο... αναίσθητα μεγάφωνα δεν θα είναι το ίδιο, αλλά και πάλι είναι ΠΟΛΥ δυνατό το ρημάδι... Το κοιτάς και το ξανακοιτάς, μέγεθος πακέτου τσιγάρων.... και δεν το πιστεύεις. Θεωρώ ότι με μια καλή καμπίνα και την ένταση το πολύ στο 3-4 βγάζεις πρόβα ή live σε μικρό/μεσαίο χώρο άνετα. Και είναι καλό να υπάρχουν αποθέματα ισχύος, ειδικά για την περίπτωση που χρησιμοποιεί κάποιος modeling. Η ίδια καλή απόδοση συνεχίστηκε και με το Ethos σαν preamp. Σε εντάσεις σαν αυτές που συζητάμε, το Magnum δεν χρωματίζει καθόλου, ίσως, θα μπορούσα να πω, προσθέτει μια διάσταση "λάμπας" με κάποιο μικρό compression και sag. Δηλαδή δεν αποδίδει ισχύ σαν ένας hifi ενισχυτής, πράγμα καλό στην περίπτωσή μας. Γενικά πολύ εντυπωσιασμένος από την πρώτη γνωριμία και οι προοπτικές με ένα τέτοιο εργαλείο είναι εξαιρετικές για πληθώρα χρήσεων. Μπορεί κάποιος, που βασίζεται στον ήχο της προενίσχυσής του (είτε αναλογικά πετάλια, είτε ψηφιακό modeling) να έχει κάτι τέτοιο μαζί του και να βγαίνει σε οποιοδήποτε ηχείο με 8Ω και πάνω αντίσταση. Καμμία ανάγκη πλέον για finetuning του Χ ενισχυτή που μπορεί να βρίσκεται στο πάλκο.

Όντως, ωραία γέφυρα και ελαφριά. Δεν ξέρω πως θα ακούγεται σε semi-hollow, δεν είναι συνηθισμένο... Προσωπικά δεν πιστεύω ότι τα πολλά κινούμενα μέρη έχουν τόση επίδραση στον ήχο, εκτός αν μιλάμε για τα τσουρούτικα σελάκια της Strat, για παράδειγμα, ή (Χριστός κι Απόστολος!) τα αντίστοιχα φλούφλικα σε Tele με 6 σελάκια. Μεγαλύτερη σημασία έχει σίγουρα το βάρος... Δεν παίζω με κιθάρες που έχουν TOM αλλά γνωρίζω ότι πολλοί ψάχνουν με λύσσα να βρουν ελαφριά parts.

Δεν κατάλαβα ποιο λες στο link, το τελευταίο; Η ΤΟΜ έχει ξεχωριστά σελάκια για κάθε χορδή, όπως και αυτό που έβαλα στο link του Stewmac. Απλώς το τελευταίο είναι και από τις πλέον ελαφρές wraparound που κυκλοφορούν.

Μπα, δε νομίζω. Οι PRS δεν έχουν... ένα πλαγιασμένο μεταλλικό μαραφέτι. Έχουν αυτό: που όοοοοσο να'ναι κάτι καλύτερο κάνει από intonation (εκτός αν κάποιος είναι κουφός, ή δεν παίζει πάνω από το 7ο τάστο). Και βέβαια, ακόμα καλύτερα: http://www.stewmac.com/shop/Bridges,_tailpieces/Electric_guitar,_non-trem_bridges/Schroeder_Stoptail_Bridge.html τέλεια αν συνδιαστεί και με locking studs.

Εντάξει. Κάπως διασώζεται απ'αυτή την φωτό. Ενδεικτική τιμή λιανικής, $299. Που σημαίνει το αντίστοιχο σε ευρώ (πιθανολογώ 285 στον Θωμά). Not bad at all.

Για τις πίπες δεν ξέρω, σίγουρα όμως είναι ακριβό χόμπυ και περιορίζεται σε λίγους. Από την άλλη δεν αντιλαμβάνομαι το σατυρικό της υπόθεσης σου. Οι άνθρωποι αυτοί διατηρούν ένα κομμάτι αυτοκινητιστικής ιστορίας, το οποίο αποτελεί, εντέλει, μέρος τους σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού. Στην Ελλάδα μάλιστα έχει φτιαχτεί με ιδιωτική πρωτοβουλία σχετικό μουσείο. Πέραν του όποιου προσωπικού τους ψώνιου, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι αξιέπαινοι. Ούτε και στις κιθάρες με πειράζει αν κάποιος έχει μια pre-WW2 Martin σε βιτρίνα ή μια Strat του '54. Δεν πειράζει, ας υπάρχει και ένα όργανο της εποχής που ΔΕΝ θα καταστραφεί παίζοντάς το για χρόνια. Είπαμε, σ'αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιμετωπίζεται λειτουργικά το αντικείμενο.

Καμμιά φορά ο βαθμός "δυσκολίας" των κομματιών μας ξεγελάει. Σαν άχρηστη πληροφορία της ημέρας, οι Zappa Plays Zappa, πριν βγουν για περιοδεία κάνουν 3 εβδομάδες πρόβες. Επί 8 ώρες την ημέρα. 8)

Δεν τα ξέρεις καλά. ;D Για πραγματικά συλλεκτικά αυτοκίνητα, μέχρι και λάστιχα που κατασκευάζονται με τον ίδιο τρόπο με τα ιστορικά υπάρχουν. Φυσικά εδώ μιλάμε για το άκρον άωτον της συλλεκτικής ανωμαλίας και το κόστος είναι στο θεό. Στην κιθάρα επίσης ισχύει και μάλιστα διαφημίζεται ("τυλίγουμε τους μαγνήτες μας με το ίδιο σύρμα και στις ίδιες μηχανές/κουβαρίστρες που είχαν το '45" 8))

Υπάρχει πιθανότητα, ειδικά αν φτιάχνεις μια replica, πραγματικά να είναι σε ελεεινή κατάσταση η κιθάρα. Του Rory ήταν έτσι όντως. Εκεί πρέπει κάποιος να δουλέψει με (πολλές) φωτογραφίες, διάφορες τεχνικές, κλπ.

Μια χαρά τα λέτε παιδιά. Άλλο ο συλλέκτης, άλλο ο παίκτης. Τώρα, στο παράδειγμα που έφερε ο Νέστωρ, ΟΚ, θα μπορούσε κάποιος να κρατάει ό,τι αλλάζει/βγάζει από την κιθάρα (μαγνήτες, ηλεκτρικά, γέφυρα, κλειδιά) για να μπορεί να το επανατοποθετήσει σε περίπτωση πώλησης. Φυσικά, δομικές ή αισθητικές αλλαγές (βάψιμο, λόγου χάριν), δεν είναι αναστρέψιμες. Και σίγουρα μια player's κιθάρα δεν γίνεται να μείνει με τα ίδια τάστα 40 χρόνια. Εκεί δεν είναι 100% original, αλλά "restored" Μιας και αναφέρθηκε το παράδειγμα με τα αυτοκίνητα, υπάρχουν μερικά παλιά αυτοκίνητα που όντως τους αλλάζεις τον αδόξαστο αν τους βάλεις "πιο χοντρά λάστιχα". Σίγουρα το απόλυτο σε τιμή θα πιάσει κάτι που δεν έχει πειραχτεί τρίχα πάνω του. Αυτό για τα αυτοκίνητα σημαίνει "closet classic". Δηλ. κάποιος το αγόρασε και το έβαλε ΑΜΕΣΩΣ σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Διαφορετικά, αξιολογούνται με βάση τα original ανταλλακτικά, μερικά από τα οποία κατασκευάζονται από τρίτες εταιρείες (ως "replica" ανταλλακτικού, αν γίνεται κατανοητό). Και πάλι, δεν τα αγοράζεις για να πας στη δουλειά σου, αλλά για να τα καμαρώνεις και να πηγαίνεις μερικές φορές το χρόνο σε ειδικά events. Αυτά με τα αυτοκίνητα, βρείτε εσείς τα κοινά με τις κιθάρες. ;D