The Genius Loci

Ρε guys, αυτό το Paulownia λέγεται ότι είναι πολύ μαλακό ξύλο. Είχατε προβλήματα με βίδες και γενικά hardware?

Έλα!! Γκιμπσονάδες!! Εγώ θα σας τα βρίσκω?? http://www.musicradar.com/news/guitars/namm-2012-gibson-guitar-highlights-in-pictures-527199

Χοντρικά "κρατάνε" περισσότερα πρίμα, τόσο στο full όσο και καθώς κατεβάζεις την ένταση/tone. Πρακτικά εξαρτάται από το μαγνήτη. Μια θεωρητική προσέγγιση εδώ: http://terrydownsmusic.com/technotes/guitarcables/guitarcables.htm

Σπύρο αμα βάλεις διπλούς 500άρια pots. Όχι ότι θα έχει τρομακτική σημασία, ειδικά αν οι διπλοί σου είναι γκαζωμένοι και "λαμπεροί".

Έγραψα για το Allparts, γιατί πρόσφατα χρησιμοποίησα ένα τέτοιο (Tele όμως) και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και πίστευα ότι θα είναι πιο λεπτό απ'όσο προτιμώ, είναι τελικά εξαιρετικό.

Το μπράτσο είναι το SRO-22 ? edit: συγγνώμη, μου φάνηκε ότι διάβασα πως ήταν Allparts... :-[

Σπύρο το τρέμολο είναι αυτό που είχες πάρει τότε από μένα;

Σαν εσένα ακριβώς. ;D Αναλόγως την περίπτωση. Μη νομίζεις ότι γίνεται και διαφορετικά.... σήμερα πλέον και η σύνθεση γίνεται μέσα στο DAW. ;) Και ας μην ξεκινήσουμε σε παρακαλώ με τις μίξεις... πονεμένη ιστορία.

Έλα ρε γκρινιάρη! 1) Ναι 2) Ο 8008 είναι στην πραγματικότητα ένας αδικημένος τελικός... πολύ καλή περίπτωση κατά τη γνώμη μου και τζάμπα, σήμερα. Η 2Χ12" είναι σίγουρο ότι θα χρωματίσει, σε κάποιο βαθμό τον ήχο. Προσωπικά έχω "λύσει" το (διπλό) πρόβλημα με μια Mesa Boogie (Exo Chionizi) με EVM12L μεγάφωνο. Δηλ. το να έχεις και όσο γίνεται αχρωμάτιστο αποτέλεσμα και amp in the room αίσθηση. Λύσεις όπως Power Engine με άλλο μεγάφωνο, κλπ, που προτείνει ο Γρηγόρης, επίσης μπορούν να παίξουν. 3) Όχι, κάνει profiling μόνο σε OD/Distortion πεταλάκια και πάλι όχι με τον ίδιο τρόπο με τον ενισχυτή. Μπορείς όμως να κάνεις profile το "ζευγάρι" πεταλάκι/ενισχυτής. 4) Δεν θυμάμαι αλλά καμμιά 1000άδα νομίζω. Τα προφίλ είναι ΠΟΛΥ μικρά αρχεία 6) Το αφήνω στο Γρηγόρη αν και το direct εμένα δε με ψήνει.

Εγώ ποτέ δεν το έχω αφήσει για ώρες. Ο λόγος είναι πως δεν θέλουμε να ποτίσει το ξύλο. Θέλουμε απλά να εισχωρήσει ελάχιστα στην επιφάνεια για να την προστατεύει. Γι'αυτό και δεν περνάμε λάδι κάθε τρεις και τόσο. Η Musicman που το 90% των οργάνων της έχει τέτοιο φινίρισμα στο μπράτσο, συνιστά 1-2 φορές το χρόνο.

Δηλαδή τι μπορεί να πάει στραβά;

To Tru Oil είναι εμπορική ονομασία της Βirchwood Casey. Θα τα βρεις σε μαγαζιά με είδη κυνηγιού. Στην ίδια σειρά υπάρχει και Wax, το οποίο περνάς μετά το λάδι, πάλι μικρή ποσότητα και (χωρίς να περιμένεις) το τρίβεις καλά με καθαρό βαμβακερό πανάκι. Να σημειώσω ότι, αν ξαναπεράσεις λάδι (μετά από μήνες) καλό θα ήταν να τρίψεις πρώτα ελαφρά το μπράτσο με ντουκόχαρτο 1000 βαθμών. Μετά από μερικές εφαρμογές λαδιού+κεριού, κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να ξαναασχοληθείς, διότι το μπράτσο θα έχει αποκτήσει μια μόνιμα σατινέ επιφάνεια και προστατευτική κρούστα. Σχετικά με τη μπίχλα: καλό είναι, ειδικά αν ιδρώνουμε, να πλένουμε πάντοτε τα χέρια πριν παίξουμε. Εκτός από τις χορδές που θα αντέξουν περισσότερο, θα μας ευγνωμονεί και το μπράτσο.

Για το μπράτσο μιλάει, όχι την ταστιέρα. +1000 κι από μένα σε όσα γράφει ο SULTAN. Μερικά λεπτά στρώματα με κερί και ΠΟΛΥ τρίψιμο, μετά το λάδι, θα δώσουν μια φανταστική σατινέ αίσθηση. ;)

Αποφεύγεις να διαβάσεις τις προηγούμενες απαντήσεις ε;

Να ενημερώσω τους νεώτερους και να θυμήσω στους παλιότερους, ότι στην ένοχη δεκαετία του '80 η Gibson έβγαζε SG με Kahler. Ευτυχώς -νομίζω- δεν έχει μείνει καμμία πλέον....

Όχι μόνο δεν είναι απαραίτητα, καλό είναι να αποφεύγονται σαν το διάολο. Σε ΚΑΜΜΙΑ κιθάρα μου (εργοστασιακή ή partcaster) δεν έχω string tree. Βοηθάει πολύ αν έχεις staggered tuners, ώστε, ακόμα και σε "ίσια" headstock ή σε κλασσικά τύπου Fender που δεν έχουν μεγάλο βάθος, να κάνει τη σωστή γωνία η χορδή πίσω από το nut. Γενικά όμως λέμε: string tree = KAKO. ΟΥΣΤ! :D

Για να γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια το Intonation. Ρίξε μια ματιά στα άρθρα που έχει ο Stewmac στο site του. Θα τα βρεις πολύτιμα για τις δουλειές που θέλεις να ξεκινήσεις. ;)

Ακριβώς, και προσπαθώ τόσα post τώρα να μεταφέρω την ιδέα ότι ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ "VIOLENT" ΚΛΙΠΑΡΙΣΜΑ, είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ στην παρούσα συζήτηση, παρά μόνο σαν -μη επιθυμητό- υποπροϊόν της όλης διαδικασίας. Οι περισσότεροι rack power amps για να φτάσουν σε τέτοια επίπεδα πρέπει να πιεστούν σε συνθήκες που δεν απαντώνται σε καμμία πρακτική εφαρμογή. Κάτι που δεν θυμάμαι αν αναφέρθηκε είναι πως η πραγματική ισχύς πολλών λαμπάτων είναι ΠΟΛΥ μεγαλύτερη, σε κορυφές συνήθως, ή σε transients που αναφέρθηκαν, από την δεδηλωμένη. Υπάρχουν Hiwatt που υποτίθεται ότι είναι 100βατ και έχουν μετρηθεί να αποδίδουν... κοντά στα 200. Και είναι γνωστό για κάποιους τελικούς rack (π.χ. VHT 2-90-2) ότι μπορεί να αποδώσουν 50-80% πάνω από τα υποτιθέμενα βατ. Επίσης και πάλι όταν μιλάμε για "κλιπάρισμα" θα πρέπει να αναφερόμαστε στον "κιθαριστικό"-μουσικό όρο και όχι σε ηλεκτρολογικό-χαϊφιντελίστικο τοιούτο. Αλλιώς θα αρχίσει πάλι αφόρητα κουραστική συζήτηση για το ότι "θεωρητικά" οι class A ενισχυτές κάποια στιγμή αρχίζουν να συμπεριφέρονται σαν class A/B και class B... ωραία, και κάποια στιγμή class C θα πω εγώ, δηλαδή transmitters... και ακολούθως μπορούμε να πιάσουμε μια άλλη θεωρητική συζήτηση, π.χ. για την πιθανότητα ζωής σε άλλους πλανήτες. ::)

Συμφωνώ και επαυξάνω, όπως και για τα καπάκια από maple που ανέφερες. Κάποια στιγμή είχα δοκιμάσει μια Yamaha AES920, εκτός παραγωγής πλέον, αλλά από τις καλύτερες κιθάρες που έχει βγάλει η Yamaha, EVER. Σε σχέση με ανάλογης φιλοσοφίας και σχήματος Les Paul ήταν εντυπωσιακά ελαφρύτερη, και ο λόγος ήταν προφανώς το πολύ ελαφρύ selected mahogany (african) που είχε χρησιμοποιηθεί.

Δεν είπα ότι μου λες ψέματα. Σε ΚΑΜΜΙΑ απολύτως περίπτωση! Το πιθανότερο είναι η ζυγαριά σας να έχει πρόβλημα. Ειλικρινά τώρα, μια Parker Fly που είναι.... ανύπαρκτη σε πάχος, έχει ένα σκασμό συνθετικά υλικά, αλουμινένιο hardware κλπ, ζυγίζει συνήθως κοντά ή πάνω από 2 κιλά. Δύο διπλοί μαγνήτες ζυγίζουν από μόνοι τους 200-300γρ. Μία γέφυρα hardtail δεν πέφτει εύκολα κάτω από 100. Βάλε και το μπράτσο, κλειδιά, ηλεκτρικά, λοιπό hardware... Όπως τα λες έχεις ένα μαονένιο σώμα 4.5 εκατοστά πάχος, που ζυγίζει ΠΟΛΥ κάτω από ένα κιλό. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω αδελφέ. Sorry.

Να με συγχωρείς αλλά αυτό από και κλείεται. ;D Εκτός αν είναι... 1cm πάχος το σώμα και το hardware είναι ελάχιστο. Α, και δεν έχει καθόλου μαγνήτες. ;D Μάλλον θα πρέπει να τη ζυγίσεις (σε ζυγαριά ακριβείας, όχι μπάνιου) και να επανέλθεις... Δεν αντιλέγω πάντως ότι το μαόνι μπορεί να είναι ΠΟΛΥ ελαφρύ ξύλο, ανάλογα με την προέλευση και το κομμάτι. Συνήθως οι βαριές μαονένιες κιθάρες που έχουμε συνηθίσει έχουν μεγάλα μασίφ σώματα, διπλούς (βαρείς) μαγνήτες, βαριές γέφυρες, κλπ.

Ευχαριστούμε Ηλία! Να πω εδώ πως όταν έπιασα και σήκωσα μία τέτοια Τέλε του Ηλία, δεν ήταν απλά "ελαφριά". Ήταν ελαφριά σε επίπεδα σοκ. ;D Δε ζύγιζε τίποτα! Ηλία μπορείς να δώσεις μερικά παραδείγματα με μαγνήτες και hardware που έχεις χρησιμοποιήσει σε αυτές τις κιθάρες;

Κι'αυτή φαίνεται 3 κομμάτια, πράγμα όχι κακό. Σωστότατο αυτό με το πάχος του σώματος. ;)

Ναι, αντιλαμβάνομαι τις αντιρρήσεις σου και τα γούστα φυσικά είναι γούστα. Στην πραγματικότητα οι απαιτήσεις σε σχέση με τις τελικές βαθμίδες ενίσχυσης επανήλθαν στο προσκήνιο πάλι τα τελευταία χρόνια, με την ευρύτατη χρήση digital modeling preamps τόσο από ερασιτέχνες, όσο, το σημαντικότερο, από επαγγελματίες. Ο τελικός (συνήθως rack) ενισχυτής είχε περιπέσει στο περιθώριο, μετά τις μέρες δόξας που είχε δει στη δεκαετία του '80. Οι τάσεις δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα. Είναι πολλοί που ψάχνονται με linear και full frequency λύσεις, θεωρώντας ότι από την προενίσχυσή τους παίρνουν πλήρως τη διάσταση του ήχου που αναζητούν. Άλλοι πιστεύουν ότι ο τελικός πρέπει να έχει "κιθαριστικό" χαρακτήρα, συνήθως λοιπόν λαμπάτος. Να τονίσω για να είμαι ξεκάθαρος, ότι δεν μιλάμε καθόλου για power amp distortion. Ένας λαμπάτος ή και FET (βλ. Magnum) τελικός μπορεί να έχει τον "χαρακτήρα" που έχουμε περιγράψει και σε χαμηλότερες εντάσεις, που σημαίνει ότι απλά δεν είναι flat response. Μεταξύ μας, ΚΑΝΕΝΑΣ ενισχυτής δεν είναι. Απλώς στην hi-fi (="High Futility" ;D) λογική, αυτό κάποια στιγμή έγινε το ζητούμενο, για αναπαραγωγή μουσικής. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και χαϊφιντελίστες που θέλουν και επιμένουν να χρησιμοποιούν λαμπάτους τελικούς (ή, εσχάτως, κάποιους FET με ανάλογα χαρακτηριστικά). Όπως μου το εξηγούσε ένας φίλος (που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία), κάθε ηχογράφηση, ας πούμε κλασσικής μουσικής, έχει γίνει σε συγκεκριμένο χώρο και με συγκεκριμένη μεθοδολογία. Ο ίδιος, επειδή ακούει ζωντανή ορχηστρική μουσική περίπου 10 φορές το μήνα (δεν κατοικεί στην Ελλάδα βέβαια), υποστηρίζει ότι το φυσικό compression του χώρου συναυλιών μπορεί να αποδοθεί καλύτερα με "μη-τέλεια" συστήματα αναπαραγωγής, όπως οι λαμπάτοι τελικοί και ανάλογης "αρχαίας νοοτροπίας" μεγάφωνα/κόρνες. Άλλοι διαφωνούν και αποζητούν την απόλυτη πιστότητα της ηχογράφησης. Να σημειωθεί εδώ πως, αν ακούει κάποιος βινύλιο, έτσι κι'αλλιώς κάποιες παράμετροι του μέσου επηρεάζουν το ακουστικό αποτέλεσμα. ;)

Μιλάς για GFS σίγουρα. Τα έξοδα αποστολής πάντως, αν βάλεις μέσα και hardware, δεν είναι παρανοϊκά. Πλήρωσα περίπου 30 ευρώ πριν μερικούς μήνες μόνο και μόνο για hardware + electronics που κόστιζαν όλα μαζί κάτω των 100, οπότε νομίζω είναι κάτι που απλά το αποδέχεσαι... Δεν ξέρω για το neck diving... Ένα μπράτσο ζυγίζει κάτω από 1 κιλό λογικά, δε πα να είναι και 1" ροπαλο. Το πρόβλημα με το GFS είναι άλλο. Τα συγκεκριμένα σώματα είναι όλα βαμμένα, και μπορώ να πω από δική μου εμπειρία (την οποία θα περιγράψω προσεχώς, ήδη μερικοί συνφορουμίτες ξέρουν για... ποια Tele μιλάω ;D) πως σε τόσο φτηνά απωανατολίτικα κομμάτια, το ΒΑΡΟΣ και μόνο της βαφής είναι εξωφρενικό. Μάλλον τα ΒΟΥΤΑΝΕ στη μπογιά. ::) Καλά, για "αναπνοή του ξύλου" ούτε λόγος... ;D ;D Και επίσης δεν ξέρεις πόσα κομμάτια θα είναι... Βλέποντας και το κιτ που έχει ο Jay, μάλλον τρία, αλλά κανείς δεν ξέρει. Για να βγαίνουν τόσο φτηνά, πιθανώς είναι (κακο)-κατασκευασμένα από διάφορα κομμάτια που "περισσεύουν"... ::)