Babtua

Φυσικά και τα διάβασα. Και μάλιστα, αντίθετα από κάποιους, τα κατανόησα κιόλας...

Νά ποιος στο δια*λ* (χρησιμοποιώ δικιά σου έκφραση) είπε εν ώρα λειτουργίας: αν πρέπει να είναι at full power, δεν είναι σε ώρα λειτουργίας;;;;;;;;; Δώσε μου schematic και working voltages του Vox, του Champ και όποιου άλλου ενισχυτή τραβάει η ψυχούλα σου, να σου πω σε τί τάξη είναι. Δωρεάν, προσφορά του καταστήματος... ;D Αναλόγως για ποια λυχνία μιλάς. Τάξη Α θα έχεις όταν δώσεις αρνητική πόλωση στο grid, τιμής όσο το μέσο της γραμμικής της περιοχής. Αν υποθετικά οι τιμές που μπορεί να δεχτεί στο grid είναι από 0 εώς -10V για τάση ανόδου 400V (πάντα δουλεύουμε επί της καμπύλης στην οποία θα λειτουργεί ο ενισχυτής) αλλά κάπου από τα -9V μέχρι τα -10V χάνει τη γραμμικότητά της, άρα έχεις γραμμική περιοχή από 0 εως -9V, θα της ρίξεις μια πόλωση στο μέσο, στα -4,5V και είσαι σε τάξη Α, απλά και όμορφα. Αν την πολώσεις στα -10V είσαι σε τάξη Β, αν την πολώσεις στα -9V (και οχι μόνο εκεί, οπουδήποτε ανάμεσα στα -10V και -4,5V) είσαι σε τάξη ΑΒ. Και τέλος. Δεν αλλάζει κατά τη λειτουργία, ο ενισχυτής σου χαρακτηρίστηκε.

Παιδιά, μην τρελαθούμε τελείως, ανοίξτε βιβλιογραφία ηλεκτρονικής και διαβάστε. Παραθέτω ίσως όχι και το καλύτερο, αλλά σίγουρα το πιο εύχρηστο και άμεσα διαθέσιμο: http://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_amplifier Η τάξη ενός ενισχυτή αναφέρεται ξεκάθαρα στο πού ακριβώς πολώνεται. Ένας ενισχυτής τάξης Α είναι τάξης Α και τέλος, δεν αλλάζει κατά τη λειτουργία (εκτός αν έχει σχεδιαστεί να αλλάζει η τιμή πόλωσης, υπάρχουν και κάναδυο τέτοιες σχεδιάσεις). Ναι, όταν επικάθεται το σήμα στην πόλωση, η τάση στο πλέγμα αλλάζει θέση από τη θέση ηρεμίας (την πόλωση δηλαδή). Αυτό δε σημαίνει ότι αλλάζει τάξη ο ενισχυτής! Ο ενισχυτής είναι ονομαστικά Α, Β, ΑΒ, C κλπ τάξης και that's it. Κάτι παρόμοιο με την εμπέδηση, ένα μεγάφωνο αν πούμε ότι έχει ονομαστική εμπέδηση 4Ω, μπορεί κατά τη χρήση και ανάλογα τη συχνότητα και το swing να έχει διαφορετική εμπέδηση, αλλά δε λέμε: "τώρα είανι 6Ω, τώρα 3,4Ω, τώρα 4,1Ω, τώρα 15Ω, τώρα 1Ω!" Μιλάμε για τη nominal εμπέδηση, την ονομαστική, για να ξέρουμε με τί έχουμε να κάνουμε. Στον ενισχυτή η τάση εισόδου αλλάζει συνεχώς την τάση στο πλέγμα γύρω από μια καθορισμένη τιμή, την πόλωση. Αυτή η τιμή πόλωσης καθορίζει την κλάση ενός ενισχυτή, απλά και σταράτα. Ηλεκτρονική θεωρία στα πρώτα της κεφάλαια. Μην τρελαθούμε κιόλας. Δείτε και το παραπάνω λινκ της Wikipedia, διαβάστε και όσα βιβλία ηλεκτρονικής θεωρίας θέλετε (προτμήστε Malvino, απλός και κατανοητός). Όχι φίλε studio54GR, δεν είναι καθόλου γενικός και δεν ερμηνεύεται εσφαλμένα ο όρος - είναι ξεκάθαρος, εκτός αν θέλει κάποιος οπωσδήποτε να βγάλει τη δικιά του θεωρία για το πώς έχουν τα πράγματα. Αν όχι, στείλτε στη Wikipedia (σε πρώτη φάση, αργότερα και σε όλους τους συγγραφείς ηλεκτρονικής θεωρίας) διορθωτικά σημειώματα. Παρακαλώ μην προσπαθήσετε να με πείσετε για το αντίθετο, γιατί τότε απλά πρέπει να διαγράψω τη Wikipedia και να κάψω όλα τα βιβλία θεωρίας ηλεκτρονικών, συν όλη μου την θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση επί του αντικειμένου. Εκτός αν έχετε κι εσείς επίσημα έγγραφα και βιβλία θεωρίας που λένε το αντίθετο - σε αυτήν την περίπτωση δεν το λύσανε οι αυθεντίες, θα το λύσουμε εμείς; http://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_amplifier http://www.tpub.com/neets/book7/25e.htm http://www.duncanamps.com/technical/ampclasses.html (ίσως από τα πιο επεξηγηματικά για τον αρχάριο) http://en.wikipedia.org/wiki/Biasing_(electronics) http://www.allaboutcircuits.com/vol_3/chpt_4/9.html http://www.aikenamps.com/Biasing.html Προσέξτε ότι πουθενά δεν αναφέρει για shifting (αλλαγή) της τάξης του ενισχυτή εν ώρα λειτουργίας ή κάτι σχετικό. Αντίθετα, αναφέρουν τρόπους και θεωρίας πόλωσης των active στοιχείων (λυχνίες, τρανζίστορ, opamps) σε κάποιο συγκεκριμένο class λειτουργίας, το οποίο είναι και το ονομαστικό του ενισχυτή. Και με ακόμα απλούστερα λόγια: η τάξη λειτουργίας ενός ενισχυτή καθορίζεται από την αρχική σχεδίαση (δεν προκύπτει εν ώρα λειτουργίας) και είναι ανεξάρτητη από το σήμα που θα του βάλουμε.

Η τάξη ενός ενισχυτή καθορίζεται από την πόλωσή του σε κατάσταση ηρεμίας, δεν αλλάζει συνεχώς. Τουλάχιστον αυτό ορίζει η ηλεκτρονική θεωρία. Τώρα αν τα τζιμάνια οι μαρκετίστες βρήκαν τρόπο να πουλάνε ενισχυτές χαρακτηρίζοντάς τους "pure class A" και καλύτερους από "impure class A" και άλλα τινά, αυτό είναι απλά μάρκετινγκ. Φίλε myster_maze, παίζεις με τις λέξεις. Το ζητούμενο είναι να δούμε γιατί οι ενισχυτές που προαναφέρθηκαν ενώ είναι class A, κλιπάρουν ασύμμετρα. Ναι, σύμφωνα με την ηλεκτρονική θεωρία είναι class A single ended και ναι, κλιπάρουν ασύμμετρα.

Και για να τελειώνουμε και με το άλλο θεματάκι που έχει δημιουργηθεί, εγώ ποτέ δεν είπα ότι το όλο θέμα με mojo, Μ/Σ, εναπομείνασες μαγνητίσεις πυρήνα κλπ είναι δικές μου θεωρίες. Παρέθεσα απλά πράγματα που διάβασα από παρατηρήσεις/μετρήσεις/συμπεράσματα άλλων για κάποια εξαρτήματα (προφανώς και εμφανώς όχι όλα!) και ενδεχομένως (όχι πάντα, υπό κάποιες συνθήκες - παλαιότητα, γήρανση, κόπωση κλπ). Και είναι θεωρίες και ενδείξεις, όχι αποδείξεις. Προσωπικά από τα όσα διάβασα αλλά και από δικές μου εμπειρίες, τείνω να συμφωνήσω με το γενικό πλαίσιο αυτών των θεωριών. Δικαίωμά μου και δικαίωμα του καθενός να μη συμφωνήσει. Εξαρχής άλλωστε είχα δηλώσει το γεγονός ότι πρόκειται για θεωρία: Ίσως να έκανα κακή σύνταξη κάποιες φορές και παρεξηγήθηκαν τα λεγόμενά μου ή μπορεί να έκανα υποθέσεις για τις λεπτομέρειες (τις οποίες κι εγώ δεν ξέρω αφού δεν είναι δικές μου οι θεωρίες), ζητώ συγγνώμη γι αυτό. Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς, μέχρι στιγμής δεν υπήρξε άποψη τεκμηριωμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να με κάνει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου για αυτές τις θεωρίες.

Γιατί πολύ απλά οι λυχνίες δεν είναι γραμμικές! Ορίστε (είναι για τρίοδο αλλά παρόμοια καμπύλη έχουν όλες οι λυχνίες) Σε έναν single ended class A ενισχυτή, η πόλωση πρέπει να γίνεται στο μέσον περίπου της καμπύλης (ή αλλιώς στο σημείο που μας δίνει το μεγαλύτερο εύρος). Και νά το πρώτο πρόβλημα: στη συγκεκριμένη λυχνία, έχουμε ένα εύρος τάσης στο πλέγμα (άξονας Χ) από 0 εως περίπου -3,5V (σε τάση ανόδου 250V). Αν πολώσουμε το πλέγμα μας λοιπόν στο μέσον (δηλαδή στα -1,75V), για τις τιμές εισόδου από 0 εώς -2,3V είμαστε οκ, στη γραμμική περιοχή και το σήμα μας ενισχύεται χωρίς καμία παραμόρφωση με ρεύμα ανόδου από 0,7mA (στα -2,3V) εως 5,8mA (στα 0V). Για κάποιον που δεν μπορεί να διαβάσει το γράφημα, παίρνουμε την τάση πλέγματος που μας ενδιαφέρει (ας πούμε -1V στον κάτω άξονα) και ακολουθούμε την κάθετη γραμμή που ξεκινάει από αυτήν. Όταν συναντήσουμε την καμπύλη, ακολουθούμε την οριζόντια πλέον γραμμή από το σημείο εκείνο της καμπύλης και βρίσκουμε πού συναντάει τον δεξιό κάθετο άξονα. Εκεί είναι και η τιμή σε mA της ανόδου, που μας ενδιαφέρει. Για το παράδειγμα -1V στο πλέγμα, βρίσκουμε 3,2mA στην άνοδο. Τί γίνεται όμως για τάσεις πλέγματος μικρότερες από -2,3V; Η κλίση της καμπύλης αλλάζει και μάλιστα μη-γραμμικά, με σταδιακή μείωση. Αυτό σημαίνει ότι για ίδια διαφορά τάσης στο πλέγμα, πλέον θα έχουμε όλο και μικρότερη διαφορά ρεύματος στην άνοδο, δηλαδή soft clipping. Άρα η λυχνία για τάσεις στο πλέγμα μεγαλύτερες από περίπου 4,5V peak to peak (πλάτος ~2,3V) θα κλιπάρει και μάλιστα ασύμμετρα, αφού αυτό συμβαίνει μόνο από τη μια μεριά του σημείου πόλωσης. Εγγενώς δηλαδή όλες οι λυχνίες κλιπάρουν ασύμμετρα και μάλιστα με soft clip. Σε ενισχυτή κιθάρας δε μας πειράζει και μάλιστα είναι και επιθυμητό. Σε ενισχυτή HiFi όμως αυτό θα ήταν απαράδεκτο, και η σωστή πόλωση θα ήταν στο μέσο της γραμμικής περιοχής της λυχνίας, δηλαδή περίπου στο -1V.

Δε χρειάζεται να με πληροφορήσεις για τίποτα. Δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου, τα διάβασα σε πολλά (επιστημονικά και μη) άρθρα. Και επιμένω ότι δε διάβασες καλά το άρθρο. Αν το διάβαζες, θα έβλεπες ότι μιλάει ΓΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΝΑΠΟΜΕΝΟΥΣΑ ΜΑΓΝΗΤΙΣΗ, δηλαδή μη-μετρήσιμη, αλλά με μια μικρή επίδραση στο κλιπάρισμα του. Εσύ δηλαδή επισκευάζοντας ενισχυτές είχες εύκαιρο και έναν μετρητή μαγνητικού φορτίου και έκανες και από μια μέτρηση να δεις μπας και έχει μαγνητιστεί ο πυρήνας; Επίσης, δεν μιλάω ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους Μ/Σ και μάλλον δε διαβάζεις προσεκτικά ούτε τα δικά μου ποστς. Είπα ότι ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ κάποιοι με ΚΑΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ κλπ να εμφανίσουν τέτοια φαινόμενα και αυτό είναι κυρίως χαρακτηριστικό των class A single ended αφού έχουν μεγάλο DC offset στο πρωτεύον που "βοηθάει" σε αυτό. Όχι, δε θα απομαγνητιστεί. Και εξηγείται επιστημονικά. Θα το εξηγήσω αμέσως μόλις εξηγήσεις εσύ επιστημονικά το αντίθετο... Eπαναλαμβάνω, δεν τα λέω εγώ, απλά τα μεταφέρω. Το mojo στο οποίο αναφέρθηκα δεν είναι ελεγχόμενο. Ναι, χάνουν mojo (το συγκεκριμένο τελοσπάντων) αλλά κερδίζουν καθαρότητα, γραμμικότητα, έλεγχο και consistency. Επίσης, το "καλής ποιότητας" που αναφέρεις με τί κριτήρια το λες ή το λένε; Ακόμα και ένας τέτοιος "κακός" Μ/Σ μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι ποιοτικά καλός, αφού φτιάχνει τόσο γλυκό ήχο! Δίνουν specs τί υλικά και μεθόδους κατασκευής χρησιμοποιούν για να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την ποιότητά τους; Είναι ονομαστική ποιότητα, όχι αντικειμενική (υπό την έννοια ότι και στη λαϊκη αγορά θα φωνάζει ο ένας "εδώ τα ΑΑ αγγούρια", αλλά του διπλανού θα είναι καλύτερα). Όσο το γιατί κυνηγάνε να βάλουν αξιοπρεπή Μ/Σ: δεν είπα ότι αυτή η ιδιότητα είναι που φτιάχνει όλο τους τον ήχο. Μπορεί αυτό μεν να τους δίνει ένα κάποιο Μojo, αλλά να έχουν χίλια άλλα κακά που αναιρούν το όποιο mojo και τους δίνουν κακό ήχο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δρουν σε ένα Μ/Σ και του δίνουν την απόκρισή του, ένα από αυτά είναι αυτό που ανέφερα, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ! Eσύ ο ίδιος φάσκεις και αντιφάσκεις. Μια λες ότι όλοι οι κατασκευαστές βάζουν καλής ποιότητας Μ/Σ και έτσι χάνουν σε mojo και τώρα λες ότι όλοι αλλάζουν αυτούς τους ίδιους Μ/Σ για να βάλουν τους παλιούς - οι οποίοι αυτοί είναι οι καλοί ποιοτικά και όχι οι νέοι; μπερδεύτηκα! ;D Μatched λυχνίες βάζεις για τους παρακάτω λόγους: ελαχιστοποίηση DC offset στο M/Σ (ναι, ξέρω, χάνεις mojo αλλά οι εταιρείες δε δουλεύουν βάσει mojo - ή τουλάχιστον όχι μέχρι τώρα), εκμετάλλευση όλης της διαθέσιμης ισχύος και , το σημαντικότερο, HUM CANCELLING. Ναι, έτσι καταργείς το ασύμμετρο κλιπάρισμα, αλλά αυτό μπορείς να το κάνεις και αλλού (preamp, phase splitter, πεταλάκι κλπ) και χωρίς μειονεκτήματα. Δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις στον τελικό ενισχυτή. Τώρα, για το γεγονός ότι αμφισβητείς τη μουσικότητα του ασύμμετρου κλιπαρίσματος, δεν έχω να πω εγώ τίποτα παραπάνω. Μια καλή έρευνα στο Google και σε σχετικά βιβλία θα σε πείσουν, εγώ δεν έχω καμία ανάγκη να σε πείσω για κάτι που είναι αποδεδειγμένο και χρησιμοποιείται κατά κόρον. Μόλις συνέχισες... ;D

Πώς, βέβαια... Είναι μερικές που βγαίνουν σε διάφορα χρώματα αλλά άμα τις βάλεις σε πολύ μεγάλη θερμοκρασία (πχ φωτιά) γίνονται μαύρες... ;D ;D (και άμα είναι πολύ δυνατή η φωτιά, γίνονται και αόρατες!)

Καμία σχέση το bias με το DC offset που έχεις στο Μ/Σ. Eννοείται ότι έχεις bias, απλά (όπως κι εσύ γράφεις παρακάτω) τα δύο μισά του Μ/Σ εξόδου αλληλοαναιρούν αυτές τις DC τάσεις και ο Μ/Σ φαίνεται σαν να μην έχει καθόλου DC offset. Ακριβώς αυτό! Δε διαφώνησα ούτε είπα και κάτι διαφορετικό... To αν ενας Μ/Σ έρχεται ή όχι σε κόρο δεν έχει να κάνει με το διάκενο στον πυρήνα όσο με το υλικό και τη μάζα του πυρήνα και τη μαγνητική του διαπερατότητα. Όπως και να'χει, δε μίλησα ποτέ για κόρο και πλήρη ισχύ, μίλησα καθαρά για μεγάλο DC offset στο πρωτεύον του Μ/Σ εξόδου ενός single ended class A ενισχυτή, που υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα αν εσύ παίζεις κιθάρα ή αν απλά τον έχεις ανοιχτό. Και δε μίλησα ποτέ για πρόβλημα... Μάλλον δε διάβασες προσεκτικά το άρθρο. Δυστυχώς δε ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο, με Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες, θυμάσαι από τη Φυσική Λυκείου;), μόνιμα σταθερή θερμοκρασία 25 Κελσίου, πίεση 1 ατμόσφαιρα και ιδανικά ηλεκτρονικά εξαρτήματα όπου οι πυκνωτές δεν έχουν διαρροές και οι αντιστάσεις χωρητικότητα... Φυσικά και μαγνητίζεται, ακόμα και με μικρά ρεύματα, επειδή ακριβώς το υλικό που (μπορεί) να χρησιμοποιήθηκε δεν είναι ιδανικό, είναι κακής ποιότητας, με προσμίξεις, τα ελάσματα του πυρήνα δεν είναι σωστά τοποθετημένα και με καλής ποιότητας μονωτικό ανάμεσά τους για την ελαχιστοποίηση των ρευμάτων Eddy (ρεύματα Φουκώ). Φυσικά μιλάω για βάθος χρόνου, όχι από τη μια μέρα στην άλλη. Ξαναδιάβασε προσεκτικά το άρθρο... Δεν έχει σημασία το υλικό, αν είναι φερίτης, σίδερο, ατσάλι ή κοπραλουμίνιο. Σημασία έχει ότι αν δεν είναι καλής ποιότητας και κατασκευής και έχει προσμίξεις (και βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι δεν είναι ιδιαίτερα καλής ποιότητας - στο παρελθόν γιατί δεν υπήρχε η τεχνογνωσία και στο παρόν για ελαχιστοποίηση κόστους) κάποια στιγμή στη διάρκεια ζωής του ίσως αποκτήσει μια μικρή εναπομείνασα μαγνήτιση. Αυτή λοιπόν θα τον απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την ιδανική γραμμική συμπεριφορά του και θα τον κάνει να κλιπάρει ασύμμετρα. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως καλό και mojo, γιατί το ασύμμετρο κλιπάρισμα δημιουργεί κυρίως άρτιες αρμονικές και γενικά είναι πολύ "μουσικό". Either way, τα χαρακτηριστικά του αλλάζουν... μάλλον προς το καλύτερο βέβαια, αλλά αλλάζουν. Γι αυτό και μίλησα για mojo (που τελικά δεν είναι mojo γιατί εξηγείται επιστημονικά...)

Εδώ θα σε παραπέμψω σε αυτό το thread (και ειδικότερα στην απάντησή μου, αλλά διάβασε και λίγο παρακάτω γιατί δίνονται μερικές σημαντικές επεξηγήσεις) http://www.noiz.gr/index.php?topic=168463.msg325669#msg325669 Έχει να κάνει με το ζέσταμα όσον αφορά το standby... Τώρα το άλλο ζέσταμα, έχει να κάνει και με η θερμοκρασία περιβάλλοντος και με χίλιες άλλες παραμέτρους. Γενικά η κάθε λυχνία έχει μια optimum θερμοκρασία λειτουργίας, την οποία όμως δεν γνωρίζεις και δεν τεκμηριώνεται πουθενά. Άλλωστε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά (μη μου πεις ότι θα βάλεις ανεμιστήρες και active έλεγχο θερμοκρασίας στις λυχνίες!) οπότε απλά άνοιξέ τον και περίμενε να έρθει σε μια θερμοκρασιακή ισορροπία, για να ισορροπήσει και ο ήχος του.

Όχι μόνο ΔΕΝ πρέπει να είναι "ίσα", αλλά τα μεγάφωνα να είναι τουλάχιστον 1,5 φορά περισσότερα Watt από την κεφαλή. Τα Watt της κεφαλής αναφέρονται στο πόσα Watt μπορεί να παράγει μια κεφαλή κατά προσέγγιση. Τα Watt της καμπίνας αναφέρονται στο πόσα Watt ισχύ αντέχουν τα μεγάφωνα πριν παραδώσουν το πνεύμα και καούν. Ας πούμε δηλαδή το άνω όριο αντοχής τους. Για να είναι κάποιος καλυμμένος για παν ενδεχόμενο (και για περιπτώσεις ανοχών και άλλων τινών που κάνουν τις παραπάνω τιμές να αποκλίνουν αρκετά πολλές φορές), παίρνεις μια καμπίνα που να αντέχει 1,5-2 φορές τουλάχιστον την max ισχύ που μπορεί να δώσει ο ενισχυτής. Έχεις 100W ενισχυτή; πάρε τουλάχιστον 150-200W καμπίνα για να μην έχεις φόβο. Και φυσικά, αφού αναφέρεται σε άνω όριο, μπορείς την ίδια καμπίνα να την οδηγήσεις και με έναν 10W ενισχυτή...

Έχω διαβάσει κατά καιρούς αρκετά αρθράκια για Μ/Σ σήματος και παραμένοντα μαγνητικά φορτία στον πυρήνα τους, και πώς αυτό επηρεάζει το σήμα. Δυστυχώς δεν έχω λινκς από όλα, παραθέτω όμως αυτό που έχω πρόχειρο και ίσως είναι και το πιο χαρακτηριστικό και κατανοητό. Αναφέρεται βέβαια σε πηνίο και όχι Μ/Σ, και μάλιστα για Wah, αλλά το αυτό ισχύει ως ένα βαθμό και σε ένα Μ/Σ εξόδου. Ή τουλάχιστον, όπως έγραψα, πολλοί ισχυρίζονται ότι ισχύει και προσδίδει mojo και γενικά μάλλον τείνω κι εγώ προς αυτήν την άποψη. Ειδικά εφόσον υπάρχει και τεκμηρίωση για το φαινόμενο καθώς και εμπειρία (τα παλιά εξαρτήματα είναι αλλιώς, όπως λένε...) Και βέβαια έχουμε DC ρεύματα και στην ΑΒ, όπως και παντού. Άλλο είναι όμως να έχεις μερικές δεκάδες volt DC μόνιμα στο πρωτεύον σου (πχ σε class A) και άλλο μερικές δεκάδες mV... Σαφώς ένας μη ιδανικής κατασκευής πυρήνας θα αποκτήσει μόνιμο μαγνητικό φορτίο με τα χρόνια, έχοντας τέτοια μεγάλη ροή ρεύματος DC στο πρωτεύον του από τα μερικές δεκάδες Volt... To Push-Pull το ανέφερα ώς διάταξη για ενίσχυση ήχου στην τάξη Β και ΑΒ... Η τάξη από μόνη της δε λέει τίποτα για τη διάταξη, μπορώ να φτιάξω ένα ενισχυτή σε τάξη Β που θα ενισχύει μόνο τις θετικές ημιπεριόδους, γιατί για κάποιο λόγο ας πούμε ότι χρειάζομαι μόνο αυτές, δε χρειάζομαι δεύτερη λυχνία ούτε διάταξη Push Pull για να το επιτύχω.... Αν θέλω όμως να ενισχύσω όλο το σήμα μου, εφόσον η τάξη Β και ΑΒ ενιχύουν ημιπεριόδους (άντε και λίγο παραπάνω η ΑΒ) χρειάζομαι αναγκαστικά 2 λυχνίες και διάταξη Push Pull. Φυσικά και δεν προσδίδει mojo το push-pull, ίσα ίσα που παράγει (λίγο ή πολύ) crossover distortion και κάποιες άσχημες περιττές αρμονικές, απλά επιτυγχάνουμε μεγαλύτερη απόδοση από τον ενισχυτή μας (λιγότερη χαμένη ενέργεια σα θερμότητα). Α, το άρθρο που προανέφερα: Aπό το "The Technology of Wah Pedals", www.geofex.com

Μάλλον προκαταβολικά και όχι προαιρετικά... Για την ακρίβεια προκαταβολικά και υποχρεωτικά!! ;)

Πολλοί συγχέουν τον όρο GAIN με τον όρο DISTORTION/OVERDRIVE κλπ (και πολύ μου τη δίνει αυτό!) GAIN oυσιαστικά είναι το volume μιας προενισχυτικής βαθμίδας, όπως το είπες (η απολαβή της σε τάση, gain=απολαβή, κέρδος). Αντίθετα όμως από ό,τι κατάλαβα ότι πιστεύεις, δεν έχει καμία σχέση (άμεσα τουλάχιστον) με παραμόρφωση. Απλά ρυθμίζει το εύρος της τάσης που θα πάει στην επόμενη βαθμίδα. Τώρα, αν εσύ το ανεβάσεις αρκετά και στείλεις μεγάλη τάση σήματος στην επόμενη βαθμίδα, ενδέχεται (και είναι καθαρά θέμα κατασκευής και τί θέλει ο σχεδιαστής, ακόμα και τί σήμα παίρνει από την κιθάρα) η επόμενη βαθμίδα να παραμορφώσει, αφού θα βγει εκτός εύρους λειτουργίας. Αυτό είναι το OVERDRIVE. Όταν έχεις ακραίο OVERDRIVE, έχεις πλέον DISTORTION (δηλαδή overdrive και distortion είναι το ίδιο πράγμα απλά σε διαφορετικό βαθμό - όπως το tremolo και το ring modulator). To από ποιο σημείο και μετά θα "τσιμπάει" ο ενισχυτής ανεβάζοντας το gain, είναι καθαρά θέμα ενισχυτή και όγκου σήματος κιθάρας. Σε κάποιον ενισχυτή μπορεί να υπεροδηγείται από το τίποτα σχεδόν, σε άλλον μπορεί να το ανοίγεις τέρμα και ο ήχος να είναι ακόμα καθαρός. Το GAIN δηλαδή είναι το αίτιο, το αποτέλεσμα είναι θέμα κατασκευαστή...

Περισσότερες και "καλύτερες" μουσικά αρμονικές (άρτιας τάξης, σε αντίθεση με τις περιττές αρμονικές που βγάζουν κυρίως οι τρανζιστοράτοι) και κυρίως το γεγονός ότι οι λυχνίες λόγω των χαρακτηριστικών τους δεν κλιπάρουν το σήμα όταν φτάνουν στα άκρα αλλά το ελαττώνουν σταδιακά. Αυτό ουσιαστικά είναι ένα "εγγενές" compression που έχουν οι λυχνίες και τους δίνει σε μεγάλο βαθμό το ζεστό τους ήχο. Το hard clipping παράγει πλήθος περιττών αρμονικών που είναι διάφωνες με τη νότα και η νότα παραμορφώνει και ακούγεται άσχημα (σαν square wave). Το soft clip που κάνει η λυχνία είναι ουσιαστικά κομπρεσάρισμα της νότας, "στρογγύλεμα" της ημιπεριόδου και αύξηση έτσι (εδώ θέλει πράξεις και μαθηματικά) του συνολικού RMS, δηλαδή του apparent volume. Ή αν θες να το δεις απλούστερα, το soft clipping παράγει κυρίως άρτιες αρμονικές και ειδικά οι αρμονικές χαμηλότερης τάξης (2η, 4η) συνεισφέρουν στον όγκο του σήματος αφού ενισχύουν την θεμελιώδη. Ουσιαστικά δηλαδή οι λαμπάτοι βγάζουν την ίδια ένταση με τους τρανζιστοράτους, αν μιλάμε για τελείως καθαρό σήμα. Απλά οι λαμπάτοι ακούγονται ευχάριστα ακόμα και όταν παραμορφώνουν, δηλαδή σε μεγάλες εντάσεις, λόγω του κομπρεσσαρίσματος/άρτιων αρμονικών τους, ενώ αντίθετα τα τρανζίστορ αν παραμορφώσουν ακούγονται ιδιαίτερα άσχημα, γι αυτό δεν τα αφήνουμε να ξεφύγουν όπως τις λάμπες. Αυτή η "γλυκιά" παραμόρφωση είναι που δίνει και τη "γλύκα" στις λάμπες. Γι αυτό και στα specs των ενισχυτών (ειδικά των HiFi) είναι απόλυτα λογικό να δεις ενισχυτή λαμπάτο με THD (Total Harmonic Distortion) στα 1, 2 ή και 3% ενώ για τρανζίστορ η απόλυτα μίνιμουμ THD πρέπει να είναι κάτω από... 0,01% !

Η επεξήγησή σου για τις τάξεις Α και Β ήταν σχεδόν υποδειγματική. Στην τάξη ΑΒ όμως σφάλλεις. Ουσιαστικά στην κλάση ΑΒ δεν αναλαμβάνει μια λυχνία μόνο τις θετικές ημιπεριόδους και η άλλη τις αρνητικές, όπως στην τάξη Β, αλλά ούτε όπως το περιγράφεις εσύ (ότι η μια αναλαμβάνει να δουλεύει και λίγο σε τάξη Α). Αν συνέβαινε αυτό, πάλι θα είχαμε crossover distortion στην άλλη που δουλεύει σε τάξη Β. Η τάξη Α πολώνει τις λυχνίες στο μέσο περίπου του συνολικού εύρους τάσης που μπορούν να αποδώσουν. Έτσι σε κατάσταση ηρεμίας η έξοδος της λυχνίας είναι μια σταθερή DC τάση - προσοχή, όχι η έξοδος του μεγαφώνου, μιλάω για την έξοδο της λυχνίας. Αυτή η DC τάση είναι ουσιαστικά η τάση πόλωσης της λυχνίας πολλαπλασιασμένη με την απολαβή της. Στο μεγάφωνο δε φτάνει γιατί παρεμβάλλεται ο Μ/Σ εξόδου που αποκόπτει τις DC τάσεις (πράγμα που μπορεί να προσμετρηθεί ως μειονέκτημα στην τάξη Α, αφού αυτή η συνεχής DC τάση καταπονεί τον Μ/Σ εξόδου υπό τη μορφή παραμένοντος μαγνητικού φορτίου στον πυρήνα του με τα χρόνια - που ίσως τελικά να είναι και καλό, γιατί δίνει mojo στον Μ/Σ. Δεν είναι του παρόντος αλλά μπορώ να επεκταθώ επί του θέματος αν θέλετε). Βάζοντας λοιπόν τη λυχνία με πόλωση στο μέσο του εύρους τάσεων που μπορεί να αποδώσει, εκμεταλλευόμαστε όλο το εύρος αυτό, αφού έχουμε ίσο πλάτος επάνω και κάτω απο την "κεντρική γραμμή πόλωσης" πριν η εκάστοτε ημιπερίοδος βγει εκτός εύρους και παραμορφωθεί. Στην τάξη Β, βάζουμε τέτοια πόλωση ώστε η λυχνία να έχει χώρο να "επεκταθεί" μόνο επάνω ή κάτω από την "κεντρική γραμμή", ενισχύοντας έτσι μόνο τη θετική ή αρνητική ημιπερίοδο αντίστοιχα. (συγγνώμη για τους αδόκιμους όρους, αλλά έτσι ίσως είναι πιο κατανοητά). Φυσικά αφού χρειαζόμαστε και τις δύο ημιπεριόδους, χρειαζόμαστε λοιπόν δύο ενισχυτικές διατάξεις, η μια να ενισχύει τη θετική και η άλλη την αρνητική ημιπερίοδο και να παίρνουμε το συνολικό σήμα στην έξοδο. Αυτή η διάταξη λέγεται Push-Pull. Επειδή τα χαρακτηριστικά των λυχνιων δεν είναι γραμμικά στην περιοχή όπου γίνεται η εναλλαγή από τη μια στην άλλη λυχνία, η κυματομορφή παραμορφώνεται στα σημεία διέλευσης από την "κεντρική γραμμή" και αυτό είναι το crossover distortion. H τάξη ΑΒ λοιπόν, έρχεται να διορθώσει αυτό το φαινόμενο κάνοντας το εξής απλό: αντί να ενισχύει μόνο τη θετική ή την αρνητική ημιπερίοδο κάθε λυχνία, της δίνουμε μια ελαφριά πόλωση ώστε να ενισχύει και ένα μικρό κομμάτι της αντίστροφης ημιπεριόδου. Αυτό το κομμάτι κανονίζουμε να έχει εύρος όσο περίπου η μη-γραμμικότητα της άλλης λυχνίας που υποτίθεται οτι θα έπρεπε να ενισχύει αυτήν την ημιπερίοδο. Έτσι, για εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα, δουλεύουν ουσιαστικά και οι 2 λυχνίες εξομαλύνοντας κατά πολύ το crossover distortion (το οποίο όμως δεν εξαλείφεται τελείως, απλά μειώνεται θεαματικά) Το γεγονός ότι δε χαλάνε όλες οι λυχνίες ταυτόχρονα έχει να κάνει καθαρά με τις διαφορετικές κατασκευαστικές μικροανοχές της κάθε μιας.

Τί ακριβώς εννοείς με αυτό; Προσωπικά δεν έχω δει κάποιο Μ/Σ εξόδου να έχει περισσοτερα από ένα δευτερεύον, είναι πάντα 1, με ενδιάμεσες λήψεις για τις διάφορες εμπεδήσεις. Δεν υπάρχει και λόγος, τζάμπα το τύλιγμα, ο όγκος και το κόστος. Αλλά επειδή δε θέλω να είμαι απόλυτος, υπόδειξέ μου σε παρακαλώ κάποια μοντέλα που εχουν πολλά δευτερεύοντα στο Μ/Σ εξόδου - πραγματικά θα με ενδιέφερε να δω κάτι τέτοιο καθώς και το κίνητρο... Τί σχέση έχει το ένα με το άλλο; Σε οποιοδήποτε tap μπορείς να συνδέσεις διαφορετικό ohmage, το αποτέλεσμα δεν είναι να καεί ο ενισχυτής on the spot, απλά είτε ζορίζονται παραπάνω οι τελικές λυχνίες (σε μεγαλύτερο ohmage) είτε δεν αποδίδουν το μέγιστο της ισχύος τους (σε μικρότερο). Είτε έτσι είτε αλλιώς, αλλάζουν επίσης και τα transfer characteristics των λυχνιών και έχουμε και διαφορά στη χροιά του ήχου. Η ονομαστική εμπέδηση ενός μεγαφώνου δίνεται για συχνότητα 1kHz. Δεδομένου ότι πρόκειται για επαγωγικό φορτίο, εννοείται ότι άλλη εμπέδηση έχει στις χαμηλές συχνότητες (μικρότερη), και άλλη στις υψηλές (μεγαλύτερη). Δεν πρόκειται για μέσο όρο, είναι από σύμβαση στο 1kHz. Ένας λαμπάτος μπορεί να κατέβει (αντίθετα με έναν τρανζιστοράτο) μέχρι και στα 0 Ωμ. Οι λυχνίες δεν έχουν κανένα πρόβλημα στο να βραχυκυκλώσεις την έξοδο - αντίθετα ένα τρανζίστορ καίγεται πάραυτα. Οι λυχνίες έχουν πρόβλημα στη μη ύπαρξη φορτίου ή στις υπερβολικά μεγαλύτερες από τη σχεδίαση αντιστάσεις στην έξοδο. Γι αυτό και έχουν (ή θα έπρεπε να έχουν όσοι δεν έχουν) κάποιο resistive dummy load που παίζει το ρόλο του φορτίου όταν δεν υπάρχει συνδεδεμένη καμπίνα. Και για να απαντήσω και στην αρχική ερώτηση: δε χρειάζεται σκέψη το πράμα, απλά παίρνεις καμπίνα που να ταιριάζει το ohmage της με τα specs του ενισχυτή και τέλος. Δεν υπάρχουν μυστικές συνομωσίες, κουρδισμένα ξύλα και μαγικά βινύλια στο θέμα. 8Ωμ βγάζει ο ενισχυτής; 8Ωμ καμπίνα πάρε... ;D (αν υποστηρίζει πολλές διαφορετικές, πάρε όποια σε βολεύει καλύτερα)

Επειδή όπως λες είσαι "αρκετά άσχετος", νά μια πρώτη, εύκολη προσέγγιση: Οποιαδήποτε κάρτα ήχου έχει τουλάχιστον μια stereo line-in είσοδο. Αγοράζεις από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών ένα καλώδιο-splitter που θα σου διαχωρίζει το αριστερό και το δεξί κανάλι στο line-in σου (δηλαδή απο stereo μικρό καρφί που μπαίνει στην line-in σε 2 θηλυκά mono καρφιά, μεγάλου μεγέθους για να καρφώνουν το μπάσο και η κιθάρα) και οι ηχογραφήσεις σου θα έχουν την κιθάρα στο ένα κανάλι (πχ αριστερό) και το μπάσο στο άλλο. Ε μετά είναι απλό να τα μιξάρεις στο κέντρο (αν χρειάζεσαι κάτι τέτοιο). Δηλαδή κάνεις δουλειά με οποιαδήποτε κάρτα. Αν θες να το κάνεις λίγο καλύτερα (δεύτερη προσέγγιση), πάρε και δυο φτηνά DI boxes και πέρνα τα όργανα από αυτά πρώτα πριν καταλήξουν στο καλώδιο-splitter (για καλύτερο ήχο, λόγω Impedance matching). Kαι η τρίτη προσέγγιση είναι μάλλον η απλούστερη (αν το υποστηρίζει η κάρτα σου). Μπάσο μέσω DI στο line-in της κάρτας σου και κιθάρα σε ενισχυτή με μικρόφωνο μπροστά στο speaker και το μικρόφωνο στην είσοδο MIC της κάρτας σου. Τέταρτη προσέγγιση (επίσης απλή): αγοράζεις ένα μικρό, φτηνό τετρακάναλο mixer και το συνδέεις στο line-in της κάρτας. Τα όργανα πάνω στο mixer... Mε λίγα λόγια, για τη δουλειά που θες να κάνεις δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η κάρτα σου...

Να και ένα από εμένα... http://www.youtube.com/watch?v=p4UvuOIuEoU&hl=en&fs=1

Εννοείται! Περί ορέξεως, που λένε... Εγώ πάντως θα ήθελα να με δω... ;)

Το πρόβλημα με τα shortscale 5χορδα μπάσα είναι ότι η Β θα είναι πολύ χαλαρή και δε θα έχει punch και growl, χρειάζεσαι αρκετά μεγάλο πάχος στη Β για να έχεις καλό tension. Είχα δει 5χορδο μπάσο shortscale αλλά με high C αντί για low B, ιδανικό για soloing και συγχορδίες. Kαι φυσικά υπάρχει και το αγαπημένο μου Fender Bass VI (και το Jaguar Baritone Custom) στις 6 χορδές, αλλά αυτά είναι μια ολόκληρη κατηγορία από μόνα τους...

Τι λες τώρα... αν δεν είχα τιγκάρει στα μπάσα και είχα χρήματα θα το έπαιρνα anytime... !! Το Yamaha είναι BBG5S ή BBG5A; Έχω ένα πανομοιότυπο και είναι labeled BBG5A (Α από Active, μήπως το δικό σου είναι passive; )

Να φανταστείς ότι κάποια στιγμή είχα πάει σε κατάστημα γνωστής μεγαλοαλυσίδας ηλεκτρικών συσκευών (και με ειδικό χώρο ακρόασης HiFi συστημάτων!) και ζήτησα από τον αρμόδιο για HiFi πωλητή να μου προτείνει κάποια μεγάφωνα για το HiFi μου. Με ρωτάει: "Πόσα Watt είναι ο ενισχυτής σου;" και του λέω "δεν υπάρχει πρόβλημα, είναι σχετικά μικρός (2χ65W) άρα όλα τα διαθέσιμα μοντέλα λογικά θα κάνουν, αφού ξεκινάνε από 100W και πάνω" (τουλάχιστον αυτά που είχε εκεί). Και η αποστομωτική απάντηση: "Ααα, δε σου κάνει κανένα... εμείς έχουμε από 100W και πάνω, δε θα παίξουν στο σύστημά σου ( ! ) και μπορεί να κάνεις και ζημιά στον ενισχυτή σου ( !! ) " Τον ευχαρίστησα που μου έσωσε το HiFi από βέβαιο θάνατο κι έφυγα... ;D

Δεν ξέρω αν πήρε ζεστά το θέμα, εγώ πάντως πήρα ίδιο mouse για το laptop μου... ;D

Υπά Υπάρχουν (λίγα ομολογουμένως) μοντέλα shortscale 5χορδα...