Babtua

Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμα και τα φτηνά όργανα της Yamaha έχουν αρκετά καλύτερη ποιότητα κατασκευής από αντίστοιχα φτηνά άλλων εταιριών. Για μένα, η Yamaha έχει καλή και σταθερή (με την έννοια του consistency) ποιότητα κατασκευής. Τουλάχιστον σε όσα όργανα Yamaha μου ανήκουν (αρκετά) και σε όσα έχω παίξει (πολλά)... Όσον αφορά τη συγκεκριμένη κιθάρα, παρόλο που δεν είναι του στυλ μου (κλίνω περισσότερο προς 335, jaguar/jazzmaster και tele), μπορώ να πώ ότι μου άρεσε αρκετά. Μάλλον λόγω χρώματος, αν ήταν τίποτα άλλο μάλλον δε θα μου έλεγε πολλά. Όσο για το φωτάκι, why not? Αρκετά όμορφα τοποθετημένο και διακριτικό μου φαίνεται, γενικά λίγο new age κατάσταση, αλλά όχι και άσχημο... PS: έχει αρκετά φαρδύ μανίκι ή μου φαίνεται;

Θα συμφωνήσω σε όλα, εκτός από το WD-40... ένα καλό contact cleaner (Philips κατά προτίμηση) θα κάνει απείρως καλύτερη δουλειά. Το WD-40 μπορεί πρόσκαιρα να "κάνει δουλειά", αλλά αυτό οφείλεται απλά στο ελαφρύ "ξέπλυμα" που κάνει στο pot και το λάδωμα. Αυτό το λάδωμα όμως είναι που κάνει τη ζημιά in the long run καθώς το λάδι που χρησιμοποιεί δεν είναι αγώγιμο και με τον καιρό "κάθεται" και σχηματίζει μη αγώγιμο φιλμ στην επιφάνεια και σε συνδυασμό με τα μικροσωματίδια που αποκολλώνται, ξαναέχεις κριτς-κριτς (sic) σύντομα. Δυστυχώς αυτό το έμαθα the hard way... αρκετά παλιότερα, είπα να καθαρίσω τις επαφές ενός KORG DW8000 synth που έχω, γιατί κολλούσαν οι νότες. Έκανα το λάθος και ψέκασα με WD-40. Το αποτέλεσμα; Περισσότερα πλήκτρα που κολλούσαν (και με τις μέρες κι άλλα...) Τελικά το καθάρισα με contact cleaner και βρήκα την υγειά μου (και το μάθημά μου). Απλά χρειάστηκα διπλάσια ποσότητα για να διώξω τα λάδια του WD-40 που είχαν κάτσει... Συμπέρασμα: μακριά από ηλεκτρικές επαφές το WD-40, ειδικά μικρών σημάτων. Άλλωστε υπάρχουν προϊόντα (contact cleaners, με λάδι ή χωρίς) που είναι ακριβώς για αυτή τη δουλειά (η δουλειά του WD-40 είναι degrease, ελαφρά λίπανση και φιλμ προστασίας από υγρασία).

Ειδικά αν σε περιμένει μια "όμορφη" Πηνελόπη στο τέλος του ταξιδιού! Το συναίσθημα όταν ολοκληρώνεις ένα πετάλι (συσκευή, ενισχυτή, οτιδήποτε) και το ακούς πρώτη φορά, είναι απερίγραπτο...

Kαι να προσθέσω "περνάω δημιουργικά την ώρα μου και μαθαίνω και κάτι παραπάνω". Σημαντικά και τα δύο.

Το LM833 δεν πολυχρησιμοποιείται γενικά, θεωρείται κάπως παλιό (ίσως γι αυτό μου αρέσει ο ήχος του σε κάποια πετάλια;) οπότε ενδέχεται να μη μπορείς να το βρεις εύκολα. Δεν είναι όμως και κάτι εξωτικό... Τυχαίνει να τους τελειώνει και να "ξεχνάνε" να φέρουνε για αρκετό καιρό, φέρνουνε όμως συνήθως. Είναι πως θα σου κάτσει. Ο Μουτσιούλης μάλλον θα έχει, εγώ από κει ψωνίζω συνήθως και όποτε πήρα LM833 απο κει το πήρα (ίσως και από Ιωαννίδη). Μιλάω πάντα για το κατάστημα στον Ευκλείδη, τα άλλα είναι λίγο "βιτρίνα", αυτό είναι η "αποθήκη"! Πάντως μην το δέσεις σκοινί-κορδόνι ότι θα σου κάνει καλό ήχο. Εγώ το προτιμώ για πολλά πράγματα, αλλά έχει τύχει σε κάποια κυκλώματα να μην έχει καλό ήχο - παίζει ρόλο όλη η σχεδίαση. Συνήθως όμως δουλεύει καλά (γι αυτό το προτιμώ). Κάνε μια δοκιμή, μπορεί να βγει κάτι καλό (και αν όχι δεν τρέχει τίποτα... πάμε γι άλλον τελεστικό!)

Για δοκίμασε και με LM833 (αν βρεις)... Προσωπικά πολύ το συμπαθώ!

Αν χρησιμοποίησες PCB του Ελέκτορ και δε σχεδίασες εσύ, αποκλείουμε πρόβλημα συνδέσεων. Κοίτα σε πρώτη φάση μήπως στις κολλήσεις έχεις κανένα πρόβλημα (κακή/ψυχρή κόλληση, βραχυκύκλωμα κοντινών αγωγών/pads). Eν ανάγκη, ξαναπέρνα όλες τις κολλήσεις με το κολλητήρι για να αποκλείσεις τέτοια φαινόμενα. Μετά κοίτα τα εξαρτήματα αν έχουν όλα τις σωστές τιμές (πχ αντίσταση 100ΚΩ είναι ή μήπως έβαλες 100Ω κ.ο.κ.). Έπειτα βεβαιώσου ότι δεν έχεις κάψει κάποιο ευαίσθητο εξάρτημα (συνήθως με παρατεταμένες κολλήσεις) - αυτά είναι κυρίως τρανζίστορ/φετ, δίοδοι και ολοκληρωμένα (τα τελευταία καλό είναι να τα βάζεις σε βάση ώστε να μην καταπονούνται από θερμοκρασία). Με τα λίγα μέσα και γνώσεις που (υποθέτω) διαθέτεις, αυτό θα το κάνεις μόνο αντικαθιστώντας τα. Επίσης κοίτα για σωστές πολικότητες και αντιστοιχίες στα εξαρτήματα που χρειάζονται (πχ ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές, δίοδοι, τρανζίστορ, ολοκληρωμένα IC, LED...). Κοίτα και τις καλωδιώσεις στα outboard εξαρτήματα (ποτενσιόμετρα, jacks κλπ) να είναι σωστές. Αυτές είναι γενικές οδηγίες troubleshooting ηλεκτρονικών... για ειδικότερες πρέπει να έχουμε λεπτομέρειες και κάποιο testing εξοπλισμό. Κοίτα τις γενικές και βλέπουμε...

Καταρχήν να διαπιστώσεις αν τα τζιτζικια οφείλονται στο όργανο ή στον ενισχυτή. Δοκίμασε το όργανο σε άλλο ενισχυτή που ξέρεις ότι δεν έχει τζιτζίκια. Αν βγάλει τζιτζίκια φταίει το όργανο. Εκεί μπορείς να κάνεις μερικά πράγματα και τότε το ξανασυζητάμε. Αν φταίει ο ενισχυτής, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα, αν δεν κατέχεις το άθλημα, και θέλεις τεχνικό/επισκευή. ΥΓ. Δεν είναι bathua, είναι Babtua... :)

Η γείωση του ενισχυτή φτάνει, μέσω της θωράκισης του καλωδίου, μέχρι το όργανο. Εκείνο το σημείο, που συνήθως μέσω του jack καταλήγει στο κέλυφος ενός ποτενσιομέτρου, το θεωρούμε σαν το κεντρικό σημείο γείωσης του οργάνου. Το ότι καταλήγει στο κέλυφος ενός ποτενσιομέτρου γίνεται για δύο λόγους: α. για να γειώσει ό,τι παρασιτικό σήμα "πιάνει" η μεγάλη επιφάνεια και μάζα του κελύφους και β. για να υπάρχει επαρκές μεγάλο σημείο στήριξης όλων των καλωδίων που καταλήγουν στη γείωση και να μην τυραννιόμαστε με τις κολλήσεις. Σε αυτό το σημείο συνδέονται και τα υπόλοιπα κελύφη και massive επιφάνειες που θα μπορούσαν να επάγουν θόρυβο στο κύκλωμα, όπως τα κελύφη των υπολοίπων ποτενσιομέτρων, τα μεταλλικά μέρη του πλαισίου των pickups και των pickup selectors κλπ. Αυτό γίνεται είτε μέσω καλωδίων, είτε μέσω του φύλλου αλουμινίου που συνήθως υπάρχει στο καπάκι του control cavity. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η γείωση όλων των μερών που μπορεί να επάγουν θόρυβο, στο σημείο κεντρικής γείωσης του οργάνου, και από εκεί μέσω του καλωδίου στη γείωση του ενισχυτή όπου και γίνεται η πραγματική γείωση, μέσω της πρίζας. Το σήμα της κιθάρας, για απλοποίηση των συνδέσεων, δεν πηγαίνει balanced στον ενισχυτή (δύο καλώδια δηλαδή ξέχωρα από τη γείωση και χωρίς αναφορά ως προς αυτήν), αλλά unbalanced, γειώνοντας το ένα καλώδιο και στέλνοντας το σήμα με το άλλο, έχοντας ως αναφορά τη γείωση. Αν το σήμα ταξίδευε balanced, με κατάληλο κύκλωμα στην είσοδο του ενισχυτή θα μπορούσαμε να απορρίψουμε όλες τις παρεμβολές και να έχουμε πεντακάθαρο το σήμα (αυτό ακριβώς κάνουν και τα DI πέρα από την προσαρμογή αντίστασης και αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός των 3 ακροδεκτών των XLR βυσμάτων - ή μήπως τα λέτε CANNON; ;D - που χρησιμοποιούν τα μικρόφωνα). Συνηθίζεται μαζί με όλα τα μέρη που γειώνονται στο όργανο, να γειώνεται και το bridge και κατ'επέκταση οι χορδές και τα tuners. Ο άνθρωπος με τη μάζα του και το γεγονός ότι πατάει στο έδαφος, θεωρείται λίγο-πολύ γειωμένος (αν δεν ήταν δε θα πάθαινε ηλεκτροπληξίες αν έπιανε καλώδιο 220V ;D ). Έτσι, ακουμπώντας τις χορδές παίζοντας, παίζει και ο ίδιος το ρόλο μιας γείωσης (αν και όχι τόσο καλής). Σε κάθε περίπτωση, εάν η γείωση του ενισχυτή είναι σωστή και οι καλωδιώσεις σωστές, αυτή η δεύτερη διαδρομή γείωσης είναι εντελώς άχρηστη. Και όχι μόνο άχρηστη, αλλά και επικίνδυνη: φαντάσου ότι λόγω βροχής ή δεν ξέρω γω τι, γίνεται κάποιο μικρό βραχυκύκλωμα στον ενισχυτή και πλέον η γείωσή του δεν είναι πια γείωση αλλά κάποιος αγωγός με κάποιο δυναμικό (τάση) σε σχέση με τη γείωση. Αυτή η τάση λοιπόν θα υπαρχει και στις θωρακίσεις του οργάνου, μέσω του καλωδίου. Ακουμπώντας το ο άνθρωπος, και όντας ο ίδιος γειωμένος, κλείνει το κύκλωμα και ζαπ! Αυτό δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, ρώτα όποιον τραγουδιστή θέλεις: πόσες φορές δεν παραπονέθηκε ότι τον "τσιμπάει" στα χείλη το ρεύμα στο μικρόφωνο; Εξαιτίας κάποιος κακής γείωσης στο PA, η θωράκιση του καλωδίου έχει κάποιο μικρό δυναμικό που το αντιλαμβάνεται εύκολα με τα ευαίσθητα χείλη του (ΟΚ, κάποιες φορές ευθύνεται το κακό phantom power, αλλά ακόμα κι έτσι, αν ήταν σωστή η γείωση δε θα έπρεπε να τον "τσιμπάει"). Αυτό σε λίγο μεγαλύτερη κλίμακα θα μπορούσε να γίνει και σε ένα ηλεκτρικό όργανο (και έχει γίνει, αν κρίνω από ειδήσεις θανάτων στη σκηνή από ηλεκτροπληξία). Δε λέω ότι το να γειώνεις bridge, χορδές, tuners δεν κάνει δουλειά. Κάνει (τα τζιτζίκια σταματούν όταν ακουμπάμε τις χορδές) αλλά αυτή η ανάγκη οφείλεται στα κακά καλώδια, συνδέσεις και κεντρικές γειώσεις που δεν επαρκούν για σωστή θωράκιση του σήματος. Όπως και να χει, το να μην υπάρχει γείωση στο όργανο απλά αυξάνει (λίγο ή πολύ) το θόρυβο. Όσον αφορά την ασφάλεια του ανθρώπου, είναι προτιμότερο να μην ακουμπάει τίποτα που είναι συνδεμένο με κάποιον αγωγό - έστω κι αν αυτός ο αγωγός είναι η γείωση. Προσωπικά, έχω κάποια μπάσα που το bridge δεν είναι γειωμένο. Δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα με τζιτζίκια, ιδιαίτερα αν είχα καλά καλώδια και καλή γείωση το κτίριο (και έτσι ο ενισχυτής). Σε ανοιχτή συναυλία πάντως με αμφίβολες καιρικές συνθήκες δε θα σκεφτόμουν πολύ με ποιο μπάσο θα παίξω...

Ίσα ίσα που έτσι δε διατρέχει κανένα κίνδυνο. Αν δεν υπάρχει γείωση στο όργανο, αυτό σημαίνει ότι τα μεταλλικά του μέρη δεν είναι γειωμένα, δηλαδή δεν έχουν ηλεκτρική επαφή με τίποτα. Το σύνηθες είναι ένα καλώδιο που συνδέει το (μεταλλικό) bridge με την κύρια γείωση (συνήθως στο κέλυφος κάποιου ποτενσιομέτρου). Αν δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση, το bridge και οι χορδές είναι πλήρως απομονωμένα από οποιοδήποτε ηλεκτρικό σύστημα πράγμα που προστατεύει τον performer, με εμφανές όμως μειονέκτημα το λίγο αυξημένο θόρυβο. Αυτή είναι και η καλύτερη λύση σε περίπτωση που χρειαστεί να παίξεις με ψιλόβροχο - καλύτερα λίγος θόρυβος παρά κλειστό κύκλωμα μέσω του σώματός σου σε περίπτωση βραχυκυκλώματος λόγω νερού!! (Μιλάω πάντα για τον άνθρωπο, το όργανο όντως μπορεί να ψηθεί, αφού όμως έχει πρώτα ψηθεί και ο ενισχυτής και δεν ξέρω γω τι άλλο - στην περίπτωση βραχυκυκλώματος. Στην περίπτωση του φίλου παραπάνω, δεν έχει κανένα φόβο...)

Πωπω... φοβερη ιδέα! Προστέθηκε στον κατάλογο των "υπο κατασκευή"...

Αυτός είναι για άλλο thread ;D Δυστυχώς τον έχω στο studio που κάνουμε πρόβες και δεν έχω pics. Τον είχα φτιάξει αρκετά παλιότερα - κεφαλή 300 Watt @ 4Ω, προενίσχυση βασισμένη σε 7εndεr BXR-300 και καμπίνα 4x12 closed back. Δεν είναι τόσο καλοφτιαγμένος (όσον αφορά την εμφάνιση, παικτικά είναι άψογος) όσο ο παραπάνω γιατί βιαζόμουν να τον τελειώσω για να έχω ενισχυτή στο studio. Δεν έχει καν lettering ακόμα, μόνο εγώ ξέρω τι κάνουν τα pots ;D Αν και όταν βρω ευκαιρία, θα βγάλω τίποτα φωτός και θα ανοίξω ένα threadάκι... ;)

Να μια παλιά και καλή ιδέα: http://www.vintage-guitars.se/1960s_Silvertone_Amp-In-Case_2_case.jpg

Όπως είπα και παραπάνω, ευτυχώς ( ;D ) είμαι μπασίστας, οπότε δε χρειάστηκε να το βγάλω ποτέ από το home studio μου... (και κάπου εδώ όσοι με ξέρουν πέφτουν κάτω και γελάνε γιατί έχω φτιάξει κι ένα θηρίο κεφαλή-καμπίνα 4χ12 τρανζιστοράτο 300 Watt για μπάσο που είναι σίγουρα βαρύτερο, ογκωδέστερο και δυστυχώς το έχω βγάλει on the road ;D ;D ;D )

Πάντως κάποια στιγμή πρέπει να παρω και κάνα μικρόφωνο της προκοπής (έστω και SM57άρι) για τέτοιες δουλειές...

:o :o Χρόνια Πολλά του λέει στο τέλος;; (2:01) ;D ;D

Στην παρούσα φάση, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να πάρει κάναν Harley Benton λαμπάτο και να τον ξεκοιλιάσει. Αλλαγή εξαρτημάτων, voicing, σασί, καμπίνα για να τον φέρει στα μέτρα του. Γλιτώνει έτσι πολλή δουλειά και είναι και αρκετά failsafe. Άσε που τους δίνουν πλέον τζάμπα σχεδόν...

Thanks alderbody! Η καμπίνα είναι από 18άρι MDF, ναι. Σε συνδυασμό και με το σιδερένιο σασί (όχι αλουμινένιο) βγάζει μεγάλο βάρος, το είχα ζυγίσει κάποτε αλλά δε θυμάμαι το νούμερο. Είναι βαρύς πάντως (κακό για τις μετακινήσεις, καλό για την αίσθηση στιβαρότητας και αντοχής που δίνει ;) ) Επειδή τον ήθελα combo, έκανα solid state το reverb για εξοικονόμηση χώρου (και βάρους και κόστους). Αν το έκανα head με ξεχωριστή καμπίνα, θα έβαζα tube reverb. Πάντως ακόμα κι έτσι, μια χαρά κάνει δουλειά. Έτσι κι αλλιώς, ποιος ανεβάζει το reverb πάνω από το 2-3; ;D (όχι ότι αν το βάλεις παραπάνω χαλάει ο ήχος...) Υλικά είχα αγοράσει από διάφορα ιντερνετικά μέρη... Κυρίως από tubes.it (ιταλία) και από madamp.de (Γερμανία - τότε δεν είχε musikding, πουλούσε μόνος του τα υλικά και τα κιτ). Oι Illinois πυκνωτές είναι φιλμ πολυπροπυλενίου, από tubes.it αν θυμάμαι καλά. Κάποια στιγμή λέω να φτιάξω και έναν μικρό, αλά Blues Jr., με ένα κανάλι και χωρίς πολλά πολλά για να μεταφέρεται και εύκολα. Να δω μόνο πότε θα ξεμπερδέψω με τα άλλα 5-6 (χιλιάδες ;D ) πρότζεκτ που έχω αρχίσει ταυτόχρονα και δεν τελειώνουν ούτε σε 5 χρόνια... Μάλλον θα μπει κι αυτό μέσα σε αυτά (ή θα παρατήσω my dayjob και θα φτιάχνω μόνο ενισχυτές και stomp boxes ;) ) είχα κάποια ανταπόκριση για την cover band, αλλά λόγω καλοκαιριού και γενικής ραστώνης (και projects), δεν έκανα τίποτα... θα δούμε τώρα από φθινόπωρο

του μπακγκράουντ νόιζ (σαπρέσιον); ;D ;D

Ναι, έχει μερικούς ΜΚΤ γιατί πειραματιζόμουν με διάφορες τιμές πυκνωτών σε κρίσιμα σημεία του κυκλώματος για να βρώ την καλύτερη, και είχα πρόχειρους ΜΚΤ στο συρτάρι μου. Ε, μετά απλά βαρέθηκα να τους αλλάξω με κάτι πιο "vintage". ;) To tone stack από Vox το έχω στο καθαρό κανάλι. Σα σχεδίαση είναι ίδιο με Fender/Marshall απλά με λίγο διαφορετικές τιμές στα εξαρτήματα που του αλλάζουν λίγο κεντρικές συχνότητες και εύρος ρύθμισης, και μη-ρυθμιζόμενο Mid. Για Voxίλα δεν ξέρω, δεν ακούω και κάθε μέρα έναν AC30 για να συγκρίνω ;D ;D Πάντως γεγονός είναι ότι το tone stack στο καθαρό είναι αρκετά subtle, χωρίς "ξυσίματα" και "λασπώματα". Κάνει αυτό που πρέπει όμορφα και ωραία. Αν και κάποιες ρυθμίσεις στα εξαρτήματα που είχα κάνει στο καθαρό ψάχνοντας τον ήχο, τελικά μετά από αρκετό καιρό αρχίζουν να μη μου πολυαρέσουν και θα το ξαναψάξω, γιατί είναι υπερβολικά καθαρό!! Ωραίο μεν, με όγκο και παρουσία, αλλά θέλει το κατιτις του... θα το κοιτάξω κάποια στιγμή. Για τις EL84 τι να πω; Τα είπες όλα εσύ σε 5 λέξεις! Δεν είναι τυχαίο ότι και ο AC30 με EL84 παίζει (με δυο ζευγάρια)...

Ποια κλιπάκια; Αφού είπαμε, ο ήχος είναι χάααααλια! ;D ;D Πέρα από την πλάκα, μόλις μπορέσω θα ανεβάσω και κάνα κλιπάκι. Θα συγχωρήσετε το παίξιμό μου όμως, γιατί μπασίστας είμαι... :D Και, thanks guys!!

Αν και έχει μερικά χρόνια (4 νομίζω) που τον έφτιαξα, παραθέτω εδώ μερικές φωτός και πληροφορίες γιατί αρκετοί γνωστοί και φίλοι μου ζητούσαν εδώ και καιρό να τον δουν "εκ των έσω". ;D Αν όμως τον ξεκοίλιαζα κάθε φορά που κάποιος ήθελε να τον δει, βράστα! Οπότε δράττομαι της ευκαιρίας και του φτιάχνω ένα "σπιτάκι" για τον κάθε ενδιαφερόμενο (ακούς Κυριάκο και Νικόδημε; ;D ;D ;D ) Πρώτα το ορεκτικό: Ο ενισχυτής είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένος από εμένα, όχι κιτ. Το κύκλωμά του είναι δικό μου, βασισμένο στις κλασικές σχεδιάσεις και κυρίως του Blues Jr. και του Renegade (από ΑΧ84.com), με διάφορα γαρνιρίσματα στα tone stack από Vox ;) Η κυρίως πλακέτα είναι point to point, οι άλλες (τροφοδοσία, bias, relay switching και reverb) τυπωμένα PCB. Δύο κανάλια, ελεγχόμενα από διακόπτη στο πάνελ αλλά και footswitch, και μεταγωγή με ρελέ. Ένα καθαρό με Vol, Bass, Treble και ένα πλήρως παραμετροποιήσιμο από καθαρό εως heavy (Gain, Bass, Mid, Treble, Vol). Όλα αυτά με τρεις 12ΑΧ7 (ΕΗ). Effects Loop και spring Reverb ελεγχόμενα από footswitch (ON - Reverb, OFF - FX Loop). Για το Reverb προτίμησα solid state κύκλωμα για ελαχιστοποίηση όγκου, βάρους και ευκολίας, με κλασικό όμως Accutronics spring tank (όχι BBD - MN3xxx κλπ). Μια τέταρτη 12ΑΧ7 παίζει το ρόλο του phase splitter για την οδήγηση του τελικού. Ο οποίος αποτελείται από δύο EL84 (EH κι αυτές) σε διάταξη push-pull, παράγοντας ~15 Watt λαμπάτου ήχου κιθάρας! :D :D Προτίμησα ένα κλασικό μεγάφωνο για έξοδο, το Celestion Vintage 30. Με μεγάλη ευαισθησία και απίστευτα καλό ήχο, δεν το αλλάζω με τίποτα! Ακόμα και μπάσο ακούγεται τέλεια σε αυτό (λες να κάνω κάνα 4χ12 για μπάσο; ;D ) Υπάρχει επίσης και κύκλωμα αρνητικής ανάδρασης με ρυθμιζόμενο presence εσωτερικά, για pre-shaping του ήχου και διακόπτης από πίσω για κλείσιμο της ανάδρασης. Η καμπίνα είναι στα πρότυπα ενός Vox AC30, αλλά με ένα μεγάφωνο, κατασκευασμένη από MDF και επενδυμένη με μαύρη δερματίνη (και βαμμένη μαύρη εσωτερικά με μαύρο chassicot). To σασί του ενισχυτή είναι από σίδερο, στραντζαρισμένο για να πάρει το σχήμα και τρυπημένο από εμένα (το δυσκολότερο μέρος...) Το frontpanel είναι από αλουμίνιο, επενδυμένου με χοντρό βινυλ 3Μ αυτοκόλλητο χρώματος "μπρούντζο-χρυσό". Το lettering από πάνω είναι εκτύπωση σε Inkjet αυτοκόλλητη διαφάνεια. Και πάνω πάνω μια σκέτη αυτοκόλλητη διαφάνεια για προστασία. Μόνο που δεν έχω βάλει ακόμα διακοσμητικά: άσπρο (μάλλον) piping στο μπροστινό μέρος, κάνα brand name, lettering στο footswitch... Εν καιρώ! Για τον ήχο δεν έχω να πω κάτι! Τι να πω; Χάαααλια είναι, δεν ακούγεται... ;D ;D

Τι να σου πω, δεν έχω το Axon, το Roland GR-30 έχω και δε νομίζω να έχουν ίδια βαθμονόμηση στο sensitivity. Με δοκιμές θα το βρεις μάλλον... Άσε που το sensitivity είναι και εξαρτώμενο από πολλούς παράγοντες - απόσταση χορδής, πάχος χορδής, μαγνητική διαπερατότητα χορδής, εύρος ταλάντωσης, χίλια μύρια... μόνο σε ένα πανομοιότυπο σετάπ θα είχε νόημα να μιλάμε για ίδιο sensitivity, αλλά ακόμα και τότε έχουμε ένα διαφορετικό παράγοντα: τον guitar-player και τον τρόπο που παίζει... Δεν ξέρω για το Axon, αλλά εγώ στο GR-30 δεν έκανα πάνω από 10-15 λεπτά να το ρυθμίσω κατάλληλα ώστε να έχω optimum σήμα. Και δε θα έπρεπε να θέλει και παραπάνω, δες μήπως παίζει κάτι άλλο... (και κυρίως ενεργοποίησε το bend)

Επίσης παίζει να έχεις βάλει μεγάλο sensitivity και να αρπάζει εύκολα και τις αμυδρές αρμονικές που μπερδεύουν το tracking. Επίσης βοηθάει ο pickup να είναι όσο πιο κοντά στον καβαλάρη γίνεται. Επίσης βοηθάει οι χορδές να μην είναι σουπερ-ολοκαίνουργιες, λίγη βρωμίτσα τις δίνει το απαραίτητο muffling ώστε να μη βγάζουν εκατοντάδες αρμονικές σε όλο το μήκος τους - άσε που είναι και στρωμένες και δεν έχουν tonal variations. Αλλά ακόμα και αν το στρώσεις το μηχάνημα, τυχαίνει καμιά φορά να σου βγάλει και καμια λάθος νότα, that's the way it is... Απλά ενεργοποίησε το bend mode ώστε να μη σε μετακινήσει ολόκληρο ημιτόνιο. Καλη επιτυχία!

Δεν ξέρω τι επιλογές έχει το Axon, αλλά στο Roland GR-30 που έχω, έχει 2 tracking modes: το κανονικό σε διακριτά βήματα που εντοπίζει ποιά νότα είναι κοντινότερη στο pitch που ακούει και ένα δεύτερο που ενεργοποιεί και το bend, ώστε το pitch της midi νότας να συμβαδίζει με το pitch της χορδής. Αυτό το πετυχαίνει κάνοντας bend τη νότα που εντοπίζει. Υποθέτω πως το Axon σου λειτουργεί όπως στο πρώτο mode του GR-30 μου. Kι επειδή οι ανοιχτές χορδές κάνουν μεγάλη ταλάντωση, έχουν και κάποια τονική απόκλιση - κάνοντας το Axon να βγάλει τις διπλανές νότες αφού είναι το επόμενο διακριτό "βήμα". Ψάξε μήπως υπάρχει mode που ενεργοποιεί το bend στο midi.