weberdcoe

Μην πηγαίνεις πολύ μακριά. Η μουσική εκπαίδευση είναι αναντικατάστατη, τόσο η θεωρητική όσο και η πρακτική στο όργανο και μακάριοι όσοι τα έχουν και τα δύο. Θέλουν όμως προσήλωση και κάποια χρόνια, δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη... Οπότε, για μένα το ξεχνάς, στη φάση που είσαι μην μπλέξεις με την εγκύκλια μέθοδο. Η καλύτερη λύση στο πρόβλημά σου είναι να δουλέψεις περισσότερο με την σύγχρονη τεχνολογία, δηλαδή να μάθεις πολύ καλά ένα καλό μουσικό πρόγραμμα που θα σου λύσει τα χέρια (εν ανάγκη να απευθυνθείς σε ένα σύγχρονο ωδείο που διδάσκουν τέτοια προγράμματα, Cubase κλπ.) και μετά να προχωράς σιγά-σιγά επιλύοντας συγκεκριμένες απορίες ρωτώντας κάποια άτομα που έχουν τις συγκεκριμένες γνώσεις και μπορούν να σε βοηθήσουν. Έπειτα στο εκάστοτε είδος που θέλεις να γράψεις, μην περιμένεις να υπάρχει κανένας οδηγός που θα σε κατευθύνει. Η σύνθεση έχει βέβαια τεχνικές, αλλά στο τέλος-τέλος κάνε το κέφι σου και προσπάθησε κάθε μέρα να βελτιώνεσαι, η ίδια η μουσική θα σε κατευθύνει.

Έμ, ο Tom Oberheim; άμα είδα το πρώτο βίντεο που κυκλοφόρησε για να ανακοινώσει ότι δουλεύει το καινούργιο two voice και είπε εκεί το: "I'm back...", λέω, καλά... αυτός μυρίστηκε λεφτά και πλάκωσε! (τα σάλια όμως εξακολουθούν να μου τρέχουν!) ;D

Αναμφισβήτητα ο ήχος Moog δεν σχολιάζεται, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει γίνει το αντίστοιχο της Harley-Davidson...δηλαδή κάτι πολύ συγκεκριμένο που απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένους χρήστες. Μήπως όμως τελικά έτσι είναι οι θρύλοι; πάντως όποτε μπαίνω στην ιστοσελίδα τους μου τρέχουν τα σάλια...

Μονοφωνικό στη σύγχρονη εποχή για μένα, ότι και να είναι αυτό, είναι απαράδεκτο. Όσο επιθυμητό και να είναι λόγω της ιστορίας του (και του ήχου του) το συγκεκριμένο, δεν νομίζω ότι αντιστοιχεί η τιμή με την αξία... βέβαια έβγαλαν σε περιορισμένα κομμάτια και το modular του K. Emerson, που αν και ενδιαφέρων ως εγχείρημα, μάλλον απευθύνεται σε εκκεντρικούς (και πλούσιους) συλλέκτες παρά σε μουσικούς. Για μένα, η Moog πρέπει να κρατήσει τον καθαρό αναλογικό τρόπο σύνθεσης και να βγάλει ένα όργανο που να έχει πολυφωνία, έστω 6-8 φωνές. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ένα τέτοιο όργανο θα είναι στη τάξη των >3.000 ευρώ σήμερα, η τεχνολογία έχει πια προχωρήσει.

Ευχαριστώ όλους τους προλαλήσαντες για τις πολύτιμες συμβουλές τους, είχα γράψει ένα κατεβατό απάντηση αλλά δυστυχώς τόχασα... >:( Τέλος πάντων το ζουμί ήταν ότι προσωπικά βρίσκω την 'κλασική' μέθοδο με το overdubbing δύσκολη... τείνω να δεχτώ την άποψη του ΠΑΠ ότι πρέπει να παίζεις όσο πιο πολλά μέρη μπορείς live και να προσθέτεις ή να αφαιρείς μετά ότι χρειάζεται... ίσως σε μουσικούς χωρίς θεωρητικό υπόβαθρο αυτή η μέθοδος να ταιριάζει περισσότερο, χωρίς να δικαιολογώ το εαυτό μου για την έλλειψη επαρκούς μουσικής παιδείας. Άλλωστε και το manual αυτό προτρέπει, δηλαδή να φτιάχνεις ένα combi με Karma function και μετά να το μεταφέρεις στο sequencer...δηλαδή να παίζις όσο πιο πολλά όργανα μπορείς live.

Korg Oasys... Ένα κομμάτι ορχηστρικό, κανονικά πρέπει να το επεξεργαστείς στο "χαρτί", να ελέγξεις την αρμονία, ενδεχομένως να κάνεις αντίστιξη ή φούγκα. Έπειτα να περάσεις μια-μια τις φωνές στο sequencer. Εγώ δυστυχώς δεν έχω αυτές τις γνώσεις που θα μου επέτρεπαν να το κάνω. Ξεκινάω, ας πούμε με κάποια strings μια μελωδία και όπου με βγάλει, δηλαδή λίγο-πολύ αυτοσχεδιαστικά. Το θέμα είναι ότι το κομμάτι (πρέπει) να έχει κλιμακώσεις, δηλαδή εξάρσεις, με πνευστά και κρουστά, σόλο όργανα σε ορισμένα σημεία... Αν δεν γίνεται να το κάνεις αυτό live, πως το σκαρώνεις φωνή-φωνή στο sequencer; Δηλαδή με ποια τεχνική μπορείς φωνή-φωνή να κάνεις το παραπάνω;

Είναι γνωστό ότι πολλοί και διαφορετικοί κατασκευαστές - κυρίως software sequencer, εδώ και κάποια χρόνια έχουν δημιουργήσει διάφορες μεθόδους για να βοηθήσουν τον μουσικό να γράψει την μουσική του με τον πιο άμεσο και εύκολο τρόπο. Δηλαδή πέρα από τη γνωστή και βασική μέθοδο που προσομοιάζει με πολυκάναλο μαγνητόφωνο, γράφοντας δηλαδή τα όργανα ένα-ένα με overdubbing, υπάρχει η μέθοδος του Ableton Live, δουλεύοντας δηλαδή με loops, και πάει λέγοντας... Σε ένα workstation, ας πούμε το OASYS της Korg, που το sequencer έχει την βασική δυνατότητα εγγραφής μέσω overdubbing, δηλαδή ένα όργανο τη φορά, βρίσκω σε μένα που δεν έχω πολλές θεωρητικές γνώσεις μουσικής αρκετά δύσκολη τη διαδικασία. Δηλαδή, αν δουλεύεις με loops, πράγματι μπορείς να σκαρώσεις ένα κομμάτι σχετικά εύκολα. Τι γίνεται όμως εάν θέλεις να κάνεις ένα ορχηστρικό κομμάτι που από τη φύση του είναι πιο περίπλοκο και έχει δομή που δεν μπορεί φυσικά να καλυφθεί μόνο με loops; Κάποιος που έχει τις γνώσεις, κάθεται και φτιάχνει την παρτιτούρα με τα διάφορα μέρη και μετά τα περνάει στο όργανο. Άλλος τρόπος πιο απλός, πιο -ας πούμε, αυτοσχεδιαστικός υπάρχει;

Είμαι πολύ περήφανος ως Έλληνας που ο Βαγγέλης είναι απο τους κορυφαίους στην ηλ. μουσική στον κόσμο.

Ο ράπερ κοιτάζει έκπληκτος...! ;D Ποιός ξέρει τι του παίζει, πάντως ραπ αποκλείεται! δίπλα έχει και μαντηλάκια για τα δάκρυα!...

Thanks για τις φωτό!

Τι να είναι άραγε αυτά τα boxes με τις νότες C απάνω; κανένα είδος harmonizer;

Για τον Βαγγέλη έχω πεί τη γνώμη μου πολλές φορές εδώ... μου αρέσει να ακούω τη μουσική του και δεν πάω παρακάτω, δηλαδή αν αποτελεί την ζωντανή ενσάρκωση του Μότσαρτ, ή αν είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή καλλιτέχνης στην Ελλάδα... Ειλικρινά θαυμάζω την τεχνική του πάνω στα ηλεκτρονικά, αλλά μέχρις εκεί. Μένω στο ότι μου αρέσει να τον ακούω και να τον αγαπώ ως καλλιτέχνη... Τώρα αν ο Λογαρίδης ή ο Βαγγέλης είναι οι "πατέρες" του Chariots of Fire, έχει αποφανθεί τελεσίδικα το δικαστήριο. Οπότε η όποια διαφορετική άποψη πρέπει να εκφράζεται με φειδώ, καθότι πιθανόν να αποτελεί και ποινικό αδίκημα... Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον καθένα απο εμάς να έχει την προσωπική του άποψη για το θέμα, συμπεριλαμβανομένου και εμού... ;) Πάντως καλά θα ήταν να φερόμασταν ως Έλληνες λίγο καλύτερα στον Βαγγέλη που μόχθησε για τους Ολυμπιακούς αγώνες, ούτε ένα κομμάτι του δεν παίξαμε το 2004...κρίμα! απο κάτι τέτοια δίνουμε αφορμή να λένε ότι οι έλληνες τρώνε τα παιδιά τους...

Η δική μου άποψη είναι ότι τα 2 κομμάτια έχουν μεγάλη ομοιότητα. Απο νομικής άποψης το θέμα έχει διευθετηθεί οριστικά. Απο μουσικής άποψης, δηλαδή το ότι τα δύο κομμάτια μοιάζουν, για μένα δεν λέει και πολλά πράγματα. Πάρα πολλά κομμάτια ανά τους αιώνες μοιάζουν μεταξύ τους και μοιράζονται κοινές θέσεις και ακούσματα. Άλλωστε στη μουσική δεν υπάρχει παρθενογένεση ούτε ο Παπαθανασίου ανακάλυψε την μουσική, αλλά ούτε και ο Λογαρίδης, ο Πλέσσας ή όποιος άλλος. Το θέμα είναι ότι ο Βαγγέλης έχει το προσωπικό του ύφος, που σε κάποιους αρέσει (όπως σ'εμένα) και σε κάποιους όχι. Μ'αρέσει να τον ακούω και δεν πάω παραπέρα. Αλλά θέλω να είμαι κάθετος στο εξής: ειπώθηκε πιο πάνω, ποιός είναι ο Λογαρίδης ο άγνωστος συνθέτης που θα αναμετρηθεί με τον κολοσσό Βαγγέλη... Ο κάθε συνθέτης έχει δικαίωμα στον μουσικό του κόσμο. Σ'αυτόν, υπόλογος είναι μόνο στον εαυτό του και σε κανέναν άλλο. Το αν αρέσουν τα έργα, αν έχουν απήχηση στον κόσμο, σε πόσους και ποιούς, είναι παντελώς άσχετο. Και σε κανέναν να μην αρέσουν, η μουσική δημιουργία είναι μοναδική και δεν μπορεί να συγκριθεί με κανενός άλλου. Έτσι λοιπόν θεωρώ άτοπες τις όποιες συγκρίσεις μεταξύ συνθετών (οποιονδήποτε συνθετών). Αν μας αρέσει κάτι το ακούμε... αν όχι, δεν το ακούμε, απλά! Αυτά... :)

Και εμένα, μακάρι να τόχα! Δεν ξέρω για τη γραβάτα, αλλά απο μουστάκι...Freddy Mercury!

το παλιό... Και αριστερά οι παλιοί Transposers... είδες ο τσιγγούνης; δεν πετάει τίποτα απο τα παλιά... ;D ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D είστε φοβεροί...

Τα κουτάκια αυτά με τα κόκκινα κουμπιά είναι preset-boxes τα οποία συνδέονται με τα pedals. Ο Βαγγέλης έχει τεράστιο set-up το οποίο δεν φαίνεται στα πλάνα, φαίνονται μόνο τα controllers. Παιδιά μην επιλέγετε όργανα επειδή τα έχει ο ένας ή ο άλλος... ότι δουλεύει γι' αυτόν, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δουλεύει και για μας...

Τι να σχολιάσεις για το σύστημα του Βαγγέλη...πρωτοπόρος, αυτό τα λέει όλα! Ξέρεις εγώ προσωπικά αποφεύγω να σχολιάσω τόσο μεγάλους -αλλά και γενικά καλλιτέχνες-συναδέλφους, διότι μερικές φορές αν πάς να πείς κάτι έστω και καλοπροαίρετο, μπορεί να εκλειφθεί και ως πικροχολία, κάτι που ο Βαγγέλης (αλλά και πολλοί άλλοι) έχουν φάει με το κουτάλι... Αλλά εντάξει, αφού το...ευλογεί ο Watefall-K ;D ας κάνω ένα σχόλιο... Όταν (τη δεκαετία των '90) είχα πρωτοακούσει τον Βαγγέλη να παίζει με την τεχνική αυτή είχα εντυπωσιαστεί πολύ. Κατάφερνε (και καταφέρνει) να κάνει πολύ εκφραστικές αλλαγές στο παίξιμό του δίνοντας την εντύπωση ότι παίζει μια ολόκληρη ορχήστρα. Αλλά μένα, το θέμα είναι ακριβώς αυτό, το ότι δηλαδή έχεις την "εντύπωση ότι παίζει μια ολόκληρη ορχήστρα", η οποία τελικά ΔΕΝ παίζει! Προσωπικά, θεωρώ ότι το σύστημά του προσφέρει μια γρήγορη επιλογή για να σκετσάρεις τις ιδέες σου και να κάνεις ένα demo της δουλειάς σου. Σε επίπεδο όμως μουσικής παραγωγής, αυτό δεν είναι αρκετό, καθώς χρειάζεται (ή μπορεί να χρειαστεί ενδεχομένως) overdub. Και αυτό διότι αν αρκεστείς στο σύστημα αυτό, όλες οι γραμμές παίζουν το ίδιο μέρος. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κακό, αλλά σίγουρα μπορεί να είναι περιοριστικό. Το ζήτημα είναι ότι ο Βαγγέλης χρησιμοποιεί αυτό το σύστημα ως αποτέλεσμα της δικής του αναζήτησης και ως εκ τούτου εκφράζει αποκλειστικά και μόνον τον ίδιο. Δηλαδή αν με κάποιο τρόπο ο Βαγγέλης δημοσιοποιούσε την πατέντα του, δεν σημαίνει ότι το σύστημά του θα εύρισκε εύκολα αποδέκτες που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι δημιουργικό με αυτό. Ο καθένας απο εμάς πρέπει πρωτίστως να ασχολείται με την μουσική ΤΟΥ και μέσα απο την ενασχόληση αυτή, να προσπαθεί να επιλύει τεχνικές δυσκολίες που ανακύπτουν. Έτσι δημιουργείται και το προσωπικό ύφος. Έχει γίνει πολύ κουβέντα για το σύστημα αυτό, το τι κάνει και το τι δεν κάνει. Μερικοί έφτασαν σε ξένα φόρουμ να θεωρούν ότι έχει και...τεχνητή νοημοσύνη"! Η ενασχόληση που είχα απο το 2004 και μετά με τη δημιουργία του Zyklus-Impovisor, με έφερε σε επαφή με αρκετά άτομα, μεταξύ άλλων και με τον δημιουργό του Zyklus MPS, Bill Marshall, που έφτιαξε για τον Βαγγέλη και το Direct-Box. Το σύστημα αυτό δεν είναι κάτι το τρομερό ή κάτι το υπερφυσικό, ούτε ξανα-ανακαλύπτει τον τροχό. Τα περισσότερα απο αυτά που κάνει είναι σήμερα διθέσιμα απο την ήδη υπάρχουσα τεχνολογία. Απλά είναι ο Βαγγέλης απο πίσω που του δίνει ζωή... ο αγαπημένος μας Βαγγέλης! Λοιπόν, τόσα καλά λόγια είπα! δεν πρέπει λοιπόν να μας κάνει ένα δώρο που γιορτάζω και σήμερα; να πάρει εμένα και τον Waterfall-K να μας παίξει κάτι στο φοβερό του σύστημα; έ; δεν πρέπει; ;D ;D ;D Ευχές σε όλους τους εορτάζοντες...

Τι να πείς για τον Βαγγέλη... πρωτοπόρος στα ηλεκτρονικά, άνοιξε νέους δρόμους με τη δουλειά του. Ευτυχία που τον έχουμε κοντά μας, έστω και σε ένα...DVD!

Ψάξε και βρές αν προσφέρεται το είδος της μουσικής που θέλεις να ασχοληθείς, μιας και στα Ωδεία διδάσκεται ως επι το πλείστον κλασική κιθάρα. Μην εμπλακείς με κάτι που δεν σε αφορά, αν υπάρχει κάποιος που ασχολείται με το είδος σου, κάνε μια συζήτηση μαζί του στο τι θέλεις να σου μεταδόσει και μείνε σ' αυτό. Δεν έχει νόημα για μένα να μπείς στη διαδικασία κλασικής κιθάρας, πτυχίου ή διπλώματος...

Πολλοί για τα remasters συκοφαντούν τους συνθέτες ότι ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια επειδή δεν έχουν καινούργιο υλικό... η αλήθεια μερικές φορές μπορεί να είναι και αυτή, όμως ένας συνθέτης είναι αυτονόητο ότι πρέπει να εκμεταλεύεται την καινούργια τεχνολογία προκειμένου τα τελειοποιεί ηχητικά το έργο του... και το ιδανικό είναι το remaster να το κάνει ο ίδιος ο συνθέτης, όπως κάνει εδώ ο σιου. Πρωτοπόρος, ερευνητής, εφευρέτης, δοκιμαστής νέων τεχνολογιών, βιρτουόζος των πλήκτρων... simply...VANGELIS! Ένας Έλληνας που με τον ιδρώτα του τιμά την Ελλάδα.

Απο εμπειρία που είχα για κάπους μήνες με ένα Tyros-3, το όργανο είναι καταπληκτικό, η Yamaha έχει κάνει φοβερή δουλειά σε όλους τους τομείς, ευχρηστία, δυνατότητες, εκφραστικότητα ήχων, εμπνευσμένα styles, site στο internet με υποστήριξη ήχων και ρυθμών... Θυμίζω στο Tyros-4 προσέθεσαν ήχους Φωνητικών (απίστευτους) και στο 5... δεν ξέρω ακόμα! Έχει τα πάντα και μπορεί να κάνει κυριολεκτικά οτιδήποτε... Εκεί που δεν έκανε για μένα, είναι για σύνθεση... πάντως για εφφετζίδικες καταστάσεις performance, μπορείς να κάνεις τους άλλους να σε κοιτάμε με τα μάτια γουρλωμένα στο απο που βγαίνει όλος αυτός ο ήχος... Απίστευτο όργανο, αξίζει τα λεφτά του μέχρι λεπτού. Η εκφραστικότητα των ήχων του είναι απαράμιλη... σχεδόν αλληλεπιδρά με εσένα.

Ούτε και για τον συνθέτη όμως... οπότε απευθύνεται μόνο στον χομπίστα.

Άντε βρές λεφτά...

Αν προσθέσουμε και τις ΩΔΕΣ, το αγαπημένο μου, θα έχουμε τα κλασικά του άλμπουμ... Α ρε Ελλάδα, κορώνα στο κεφάλι μας τον έχουμε τον ΣΙΟΥ... ούτε ένα κομμάτι του δεν παίξαμε στους Ολυμπιακούς το 2004... πήγαμε να του κατεδαφίσουμε και το σπίτι στην Ηρώδου, όλα καλά... άντε μετά να ξανακάνει συναυλία στην Ελλάδα...