epikouris

Καλησπέρα Νίκο (Neeq) Δες παρακάτω. Μάλλον εσύ κάνεις λάθος. http://pss.sagepub.com/content/12/5/353.short (2001) http://psycnet.apa.org/psycinfo/2006-23323-000 (2007) http://www.apa.org/news/press/releases/2003/03/media-violence.aspx (2003) http://ecrp.uiuc.edu/v11n2/daly.html (2009) http://www.greatschools.org/students/media-kids/509-violence-and-aggression-media-mayhem-affects-kids.gs Studies show that aggressive gaming affects kids - so much so that the American Academy of Pediatrics (AAP) concluded that "playing violent video games leads to adolescent violence like smoking leads to lung cancer." Aν θέλεις και άλλες μελέτες, εδώ είμαι.

Μόνο που δεν είναι πάντα έτσι, αδερφέ Κώστα. Πολλά παιδάκια πάνε στο σπίτι με αιμόπτυση ή μώλωπες, πόνους στα αποτέτοια τους κλπ. Πολλοί δάσκαλοι και δασκάλες ζουν σε καθεστώς τρομοκρατίας από μπαμπάδες νταβατζήδες , μάγκες της νύχτας που όχι μόνο ζητάνε τα ρέστα για την επίπληξη στους κανακάρηδές τους κλπ αλλά απειλούν κιόλας και ενίοτε υλοποιούν και τις απειλές τους. Επίσης, τα παραδείγματα βίας που διοχετεύονται σήμερα στα παιδιά μέσα από την τηλεόραση κλπ είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά των δικών μας παιδικών χρόνων που περιορίζονταν σε μερικές φάπες και τίποτα βρισίδια. Εμείς διαβάζαμε Λάκυ Λουκ, Τιραμόλα κλπ Άντε να βλέπαμε και τίποτα καρτούνς στη τηλεόραση. Δες τι βλέπουν τα παιδιά σήμερα με "μεταλλαγμένους ήρωες" γεματους λεπίδια και "υπερόπλα" που "κονιορτοποιούν" τον "εχθρό". Δες τα σημερινά βιντεοπαιχνίδια. Αυτά που αναφέρω δεν είναι πλέον σπάνια φαινόμενα όπως ήταν κάποτε. Δεν είναι απαραίτητο όλα αυτά να βγαίνουν στις ειδήσεις και να τα μαθαίνουμε. Αν στο σινάφι σου υπάρχουν δημόσιοι εκπαιδευτικοί και μάλιστα σε συνοικίες και περιοχές δύσκολες, θα διαπίστωνες πως το bullying είναι πολύ στα πάνω του, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Πήγαινε από Κερατσίνι, Πέραμα και Δραπετσώνα μεριά (περιοχές μη προνομιούχες ειδικά τώρα με τη κρίση) και θα δεις αν υπάρχει περισσότερο bullying στα εκεί σχολεία σε σχέση με αυτό που υπήρχε κάποια χρόνια πριν. Τα «μεταπτυχιακά» στο bullying γίνονται λίγο αργότερα, όταν με την αποφοίτηση (αν αυτή προκύψει) καίγονται αυτοκίνητα, καταστρέφονται περιουσίες και ισοπεδώνονται ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Όλοι αυτοί οι μάγκες, που τα σπάνε στα γήπεδα και όχι μόνο, δεν έγιναν ξαφνικά bullies. Ήταν από το σχολείο τους. Όπως επίσης είναι και αληθές το γεγονός πως πολλά παιδιά που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε καταλήψεις, τρώνε το ξύλο της αρκούδας από συμμαθητές τους με τους ενθαρρύνοντες την κατάληψη συνδικάλες, στην καλύτερη περίπτωση, να σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν υπάρχει τίποτα ποιο πρόστυχο από το να χρησιμοποιούνται τα παιδιά-μαθητές για να υλοποιηθούν κάποιες δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες διεκδικήσεις ορισμένων εκ των εκπαιδευτικών. Και αυτό bullying λογίζεται. Είμαι επίσης κάθετα αντίθετος στη μετονομασία (είναι της μόδας) κάθε τσογλανιού που πυρπολεί κτίρια, σπάει βιτρίνες, τη πέφτει σε αθώους πολίτες, σε "αγανακτισμένο νέο". Bully του κερατά είναι. Κατά τα άλλα, ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου. Τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή.

Κωνσταντίνε, (Cos_dr), οι προβληματισμοί που καταθέτεις στο παρόν thread είναι πολύ σημαντικοί όπως άλλωστε είναι και οι παρεμβάσεις σου με τα παραδείγματα που παραθέτεις. Προσωπικά, γι' αυτό σ' ευχαριστώ. Δεν νομίζω να υπάρχουν απόλυτες απαντήσεις στα πολύ σοβαρά ερωτήματα που βάζεις στη τελευταία σου παρέμβαση. Δεν νομίζω δηλαδή πως είναι θέμα υποκειμενισμού ή της ιδιαιτερότητας της κάθε περίπτωσης σε σχέση πάντα με τη βία και τον εκφοβισμό στα σχολεία απ' όπου και αν προέρχεται, καθηγητές ή (συμ)μαθητές. Ίσως η βάση που δομείται το όλο θέμα να έχει σχέση με το πόσο σοβαρά λαμβάνει το θέμα της εκπαίδευσης των νέων η κάθε πολιτεία. Αν η πολιτεία εκλαμβάνει την εκπαίδευση ώς ένα αναγκαίο μεν αλλά μηχανιστικό σύστημα απορρόφησης γνώσης (στείρας σε πολλές περιπτώσεις), τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά. Στο κάτω-κάτω, το σύστημα εκπαίδευσης της κάθε πολιτείας είναι μία (ακόμα) αντανάκλαση της κοινωνίας που αντιπροσωπεύει. Πολύ ορθά λοιπόν λέει ο Σταύρος (Freerock1974) πως οι παθογένειες της κοινωνίας αντανακλώνται και στην εκπαίδευση.

Ισχύουν αυτά που λες. Πέρα από τη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία πολλών εκπαιδευτικών, υπάρχει και ο παράγοντας άνθρωπος. Πολλοί εξ αυτών κουβαλούν πολλά προσωπικά προβλήματα (διαζύγια, παιδιά με κινητικά ή ψυχολογικά προβλήματα κλπ) όπως άλλωστε πολλοί άνθρωποι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για οποιονδήποτε άνθρωπο να μην μεταφέρει τα προβλήματα αυτά στον εργασιακό του χώρο. Είναι ακόμα πιο δύσκολο για έναν εκπαιδευτικό που καλείται να λειτουργήσει ως πρότυπο. Δυστυχώς, αρκετοί εκπαιδευτικοί διοχετεύουν την κακή τους ψυχολογία στους μαθητές τους. Για το λόγο αυτό, οι γονείς πρέπει να παρακολουθούν διακριτικά αλλά με επιμέλεια τη συμπεριφορά του/των δασκάλου/δασκάλων. Κατά καιρούς, έχω γίνει αποδέκτης πολλών εκπαιδευτικών (μαθητών μου) που μου μεταφέρουν προβλήματα και επικίνδυνες (για τα παιδιά-μαθητές) συμπεριφορές συναδέλφων τους. Εν ολίγοις, από τη στιγμή που κάποιος γίνεται γονιός, οι ευθύνες δεν περιορίζονται μόνο στο "ζειν" αλλά στο "ευ ζειν" των παιδιών του και αυτό είναι από μόνο του ένας τεράστιος άθλος.

Συνήθως συμβαίνει αυτό που περιγράφει ο Κώστας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που δεν παλεύονται εύκολα. Χαρακτηριστική περίπτωση γυμναστή στην Αττική που παρενοχλούσε μικρές μαθήτριες, τις φωτογράφιζε, άφηνε σεξουαλικά υπονοούμενα κλπ. Αν και εκκρεμούσαν 6 ΕΔΕ σε βάρος του, το υπουργείο απλά του άλλαζε σχολεία. Είχε μεγάλο δόντι και μάλιστα απειλούσε πως θα τους περιποιηθεί όλους (το λέω ευγενικά) και πως κανείς δεν πρόκειται να τον πετάξει έξω από την εκπαίδευση. Αυτές όμως οι περιπτώσεις δεν είναι τόσο συχνές.

Συγχαρητήρια. Είσαι παράδειγμα εκπαιδευτικού και ανθρώπου. Προσωπικά, ένα μεγάλο ευχαριστώ σαν πατέρας πρωτίστως.

Δεν διαφωνώ Samy (Δημήτρη συνονόματε) ούτε και ισχυρίζομαι πως το bullying είναι κάτι καινούργιο. Αυτό που ισχυρίζομαι είναι πως βρίσκεται σε έξαρση για λόγους προφανέστατους (κατ' εμέ) και άμεσα σχετιζόμενους με τις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις. Σαφέστατα. σχεδόν τα πάντα ξεκινούν από το σπίτι, από τους ίδιους τους γονείς που τα παιδιά αντιγράφουν ως πρότυπα. Αν εκεί υπάρχουν πολλές εστίες εξωτερίκευσης επικίνδυνης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, απόρροια προβληματικών προσωπικοτήτων (γονείς) τότε αργά ή γρήγορα σε εμφανή ή σε λανθάνουσα μορφή αυτά θα διοχετευτούν στα παιδιά. Η ενδο-οικογενειακή βία είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες του σχολικού και όχι μόνο bullying. Σε μια συντεταγμένη πολιτεία όμως που το θέμα της εκπαίδευσης των νέων έχει θεμελιώδη ρόλο ως πεμπτουσία της κοινωνικής εξέλιξης εστιασμένης στον άξονα του ανθρωπισμού, είναι απαραίτητο να υπάρχει η κατάλληλη μέριμνα για την αντιμετώπιση αυτού του τόσο σοβαρού προβλήματος. Η επιφανειακή αντιμετώπιση του θέματος δεν λύνει το πρόβλημα. Τουναντίον, το διογκώνει. Ως είθισται να λέγεται όταν κάποια κουβέντα καταλήγει στο τέλος της, "τα πάντα είναι θέμα παιδείας". Το τι όμως είναι παιδεία και πως αυτή διαφοροποιείται από αυτό που ονομάζεται "εκπαίδευση" είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που μάλλον θα ήταν αδόκιμο να συζητηθεί επί του παρόντος. Να ευχαριστήσω από μεριάς μου όλους τους συμμετέχοντες και αναγνώστες του thread.

Επειδή δεν επιθυμώ να παρεκτραπεί η κουβέντα σε πολιτική συζήτηση, θα αρκεστώ στο να πω πως η συνομοταξία των "κομματόσκυλων" περιλαμβάνει από κανίς μέχρι και ντόπερμαν. Όταν λοιπόν τα "κανίς" δεν καταφέρνουν να αναρριχηθούν στον κομματικό μηχανισμό, καταφεύγουν σε τέτοιου είδους θέσεις (πρόεδροι συλλόγων, επίτροποι ενοριών κλπ). Δεν λέω πως είναι γενικός κανόνας αλλά ισχύει.

Πάνω στην ώρα η παρέμβαση του Ανέστη. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισα όταν ζήτησα από τη σχολική σύμβουλο την παρέμβαση παιδοψυχολόγου που όχι μόνο προβλέπει αλλά και επιβάλλει η νομοθεσία σε τέτοιες περιπτώσεις, ήταν όταν κάποιοι από το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων φοβήθηκαν μήπως μετατραπεί το σχολείο σε "ψυχιατρείο" όπως δήλωσαν. Πολλοί σύλλογοι γονέων έχουν διακοσμητικό ρόλο και όχι ρόλο ουσίας. Τους αρκεί να διοργανώνουν εκδρομές, να κόβουν βασιλόπιτες και να κάνουν αποχαιρετιστήρια δώρα σε δασκάλους που μετατίθενται ή συνταξιοδοτούνται. Οι περισσότεροι πρόεδροι είναι αποτυχημένοι συνδικαλιστές (έχω παραδείγματα αρκετά).

Οι μαθητές μου δεν νομίζω ότι αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Εμπειρικά θα έλεγα πως το ποσοστό των "διαμαντιών" εκπαιδευτικών δεν υπερβαίνει το 20% του συνόλου και αναφέρομαι σε αυτούς με τους οποίους έχω επαγγελματική σχέση. Πληροφοριακά πάντως και στο χώρο της εκπαίδευσης θα βρει κανείς και μεγάλο αριθμό τίτλων σπουδών των οποίων η γνησιότητα αμφισβητείται και δεν αναφέρομαι μόνο στην πιστοποίηση γλωσσομάθειας αλλά και στον πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι εκπαιδευτικός και αξιολογητής μάλιστα άλλων εκπαιδευτικών που είχε χαρτιά "μαϊμού". Ευτυχώς (γι' αυτόν) λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης, τον "απέσυραν" και τον συνταξιοδότησαν στα γρήγορα.

Nα καταθέσω ακόμα μερικές πληροφορίες. Αναμφίβολα, υπάρχουν αρκετοί άψογοι εκπαιδευτικοί στα δημόσια σχολεία, ικανότατοι όχι μονάχα σαν δάσκαλοι αλλά και σαν ασκούντες διοίκηση. Λόγω της φύσης της δουλειάς μου (διδάσκω το TOEIC-Test of English for International Communication) έχω σαν μαθητές μου κυρίως Δ.Υ που δεν έχουν πιστοποίηση γλωσσομάθειας. Φέτος, οι περισσότεροι μαθητές μου είναι εκπαιδευτικοί μιας και ήρθε η ώρα τους για αξιολόγηση. Από δασκάλες δημοτικού μέχρι και λυκειάρχες άνδρες και γυναίκες καθώς και φιλολόγους, μαθηματικούς, χημικούς αλλά και αρκετούς από ΕΠΑΛ. Μεταξύ αυτών υπάρχουν πραγματικά διαμάντια και πολύ θα ήθελα τα παιδιά μου να τους είχαν καθηγητές. Οι περισσότεροι όμως είναι άτομα αδιάφορα ως προς την εκπαίδευση που προσφέρουν, ευθυνόφοβοι και ανίκανοι να ασκήσουν διοίκηση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πότε θα βγουν στη σύνταξη και πότε θα είναι αργία για να κάτσουν σπίτι. Αρκετά συχνά έχω δεχτεί ερωτήσεις του στυλ : "μήπως υπάρχει και κανένας άλλος τρόπος να πάρω το χαρτί για να μη κάθομαι τώρα να διαβάζω;...." Γι' αυτό και λέω πως τελικά το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Η δε πτυχή που θίγει ο Chris είναι εξαιρετικά σοβαρή ειδικά με μια πολιτεία ανίκανη να το αντιμετωπίσει.

Και ο Ανέστης και ο Μάνος έχουν πολύ δίκιο. Η ευθεία αντιμετώπιση του προβλήματος από το θύμα εναντίον του θύτη (ακόμα και να φάει ξύλο το θύμα, κάποιες φάπες θα ρίξει και αυτό) πολλές φορές λειτουργεί αποτρεπτικά. Θεωρώ όμως πως το φαινόμενο παρουσιάζει μια έξαρση που μπορεί να οφείλεται στη γενικότερη αξιακή κρίση που αναμφίβολα υπάρχει. Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η πολιτεία και οι μηχανισμοί της που αδρανούν ή αντιμετωπίζουν το θέμα επιφανειακά. Bullying δεν είναι μόνο ένας καβγάς μεταξύ μαθητών αλλά και η απειλή μαθητή προς τη δασκάλα/δάσκαλο πως αν τον επιπλήξει "θα φωνάξει το μπαμπά του που έχει και όπλο." Αυτό παρατηρήθηκε πολύ έντονα τη δεκαετία του 90 όπου το υπουργείο παιδείας ενέταξε σε μικρές τάξεις του δημοτικού παιδιά αλλοδαπών πολύ μεγαλύτερα σε ηλικία για να μάθουν τη γλώσσα, χωρίς να διαθέτει τις απαραίτητες κοινωνικές υποδομές για την ομαλή τους αφομοίωση στο εγχώριο σύνολο. Δεν στρέφομαι κατά των αλλοδαπών μαθητών σε καμία περίπτωση αλλά μέμφομαι την προχειρότητα του εκπαιδευτικού συστήματος που δεν μερίμνησε ώστε η προσαρμογή των αλλοδαπών μαθητών να γίνει με ουσιαστικότερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο. Υπάρχει πλήθος τέτοιων παραδειγμάτων και κρουσμάτων βίας που έλαβαν χώρα προ 20ετίας. Σήμερα, αν και ο βαθμός αφομοίωσης έχει ανέβει πολύ, εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα που σχετίζονται άμεσα και με την έξαρση του ρατσισμού η οποία φυσικά αναπτύσσεται ραγδαία (λόγω της κρίσης) κυρίως στη Β' θμια εκπαίδευση.

Καλημέρα σε όλους τους φίλους, Αποφάσισα να γράψω δύο λόγια για το σοβαρό αυτό θέμα γνωρίζοντας πως αρκετά μέλη του forum είναι γονείς. Θα επιθυμούσα όμως να κατατεθούν και οι απόψεις των νέων παιδιών που πρόσφατα τελείωσαν το σχολείο και μπορούν να μεταφέρουν πιο νωπές εμπειρίες, αν αυτές φυσικά υπάρχουν. Το ερέθισμα της ενασχόλησής μου με το συγκεκριμένο θέμα δόθηκε από μία πολύ πρόσφατη βιωματική μου εμπειρία σε σχέση με το γιο μου που φοιτεί στην έκτη δημοτικού. Δεν θα ήθελα να προσωποποιήσω το θέμα αλλά να καταθέσω κάποια συμπεράσματα δικά μου τα οποία ενδέχεται να είναι και λανθασμένα ή να επιδέχονται μερική διόρθωση. Ξεκινώ λοιπόν: 1. Ο "νταής" δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιο μεγαλόσωμο παιδί που να τρομάζει τα υπόλοιπα παιδιά στην τάξη. Μπορεί να είναι και κάποιος μικρόσωμος πιτσιρικάς που κινείται μουλωχτά και καταφέρνει να χρησιμοποιεί κάποιους άλλους μεγαλόσωμους για να επιτεθεί στα θύματά του. Αυτό το κάνει είτε μεταφέροντας ψέμματα και συκοφαντίες είτε έχοντας καλή πειθώ υποσχόμενος ότι "θα σπάσουμε πολύ πλάκα αν τη πέσουμε στον τάδε". 2. Το επάγγελμα του μπαμπά συνήθως παίζει έναν ρόλο (π.χ αστυνομικός κλπ) αλλά και πάλι αυτό δεν είναι ο κανόνας. 3. Το εισόδημα της οικογένειας παίζει επίσης κάποιο ρόλο. Αν για παράδειγμα μία οικογένεια τα φέρνει δύσκολα βόλτα και υπάρχει ένταση στο σπίτι, πολλοί πιτσιρικάδες επιλέγουν να ξεφορτώσουν το συσσωρευμένο τους άλγος πάνω σε συμμαθητές τους. Και αυτό όμως δεν είναι θέσφατο. 4. Το οιδιπόδειο σε λανθάνουσα μορφή που πολλές μητέρες έχουν για τους γιους τους συχνά εξωραΐζει τη βίαιη συμπεριφορά τους στο σχολείο μιας και πολλές φορές συνοδεύεται από μια απλή γονική επίπληξη έως και πλήρη ατιμωρησία. Αυτό σαν μια γενική καταγραφή που ενδεχομένως να επιδέχεται αρκετή διερεύνηση. 5. Το μορφωτικό επίπεδο των γονιών εικάζω πως παίζει σημαντικό ρόλο όπως επίσης και η ελευθερία δημιουργικής έκφρασης εντός της οικογένειας λειτουργούν αποτρεπτικά στο φαινόμενο της βίας στο σχολείο. 6. Ο προ-εφηβικός και εφηβικός ανταγωνισμός για το άλλο φύλλο. 7. Η οικονομική κρίση που δημιουργεί εντάσεις στην οικογένεια. Σαφώς και θα μπορούσαν να παρατεθούν πολλά ακόμα αίτια. Ας πάμε όμως στο ρόλο της πολιτείας. Η αίσθησή μου είναι πως το φαινόμενο αντιμετωπίζεται πολύ επιφανειακά. Από μία μικρή έρευνα που έκανα αλλά και από τη προσωπική μου εμπειρία, οι δ/ντες των σχολείων δεν επιθυμούν να εμπλακούν. Κάνουν κάποιες τυπικές συστάσεις και αφήνουν το θέμα να χρονίζει αλλά και να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Απόδειξη σε αυτό, είναι το γεγονός πως αν και έχει σταλεί από τα μέσα Φλεβάρη ειδική εγκύκλιος σε όλα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σύμφωνα με την οποία ζητείται από τον κάθε δ/ντη να ορίσει κάποιον εκπαιδευτικό ως υπεύθυνο για κρούσματα bullying στα σχολεία, πολλοί δ/ντες (μεταξύ αυτών και ο δικός μας) βρίσκουν προφάσεις να κωλυσιεργούν ροκανίζοντας χρόνο. Σε σχέση τώρα με τους σχολικούς (εκπαιδευτικούς) συμβούλους της κάθε περιοχής/νομαρχίας επίσης επικρατεί χάος. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στα σχολεία που εποπτεύουν. Θα πρέπει δηλαδή ο κάθε γονιός να αναλάβει πρωτοβουλία και να τους ταρακουνήσει μιας και όπως προείπα, οι δ/ντες συνήθως κρύβουν το σοβαρό αυτό θέμα κάτω από το χαλί. Πολλές φορές επίσης, αρκετοί δάσκαλοι και καθηγητές επιλέγουν μία "μη μου τους κύκλους τάραττε" συμπεριφορά φοβούμενοι μην εμπλακούν σε διαμάχες μεταξύ γονέων. Χρειάζεται ένας τολμηρός/τολμηρή εκπαιδευτικός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του/της (όπως στην περίπτωση του γιου μου) και να προχωρήσει το θέμα. Το υπουργείο παιδείας, έχει ορίσει ακόμα και ψυχολόγους στις νομαρχίες και τις περιφέρειες για το σοβαρό αυτό θέμα. Δυστυχώς όμως, χρειάζεται και εδώ η παρέμβαση του γονιού για να τους κινητοποιήσει με επανειλημμένες οχλήσεις σε καθημερινή βάση. Με άλλα λόγια, το πολύ σοβαρό αυτό θέμα που γνωρίζει τελευταία πολύ μεγάλη έξαρση, δεν αντιμετωπίζεται σωστά γιατί προσκρούει στη γνωστή και μη εξαιρετέα δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία. Αναμένω τις απόψεις σας.

Μπλουζ ντουέτα. Μία άλλη διάσταση στο μπλουζ. Συνήθως μία ακουστική κιθάρα και μια φυσαρμόνικα. Και φωνή. Συνδυασμοί μεγάλων ταλέντων που σήμερα σπάνια ξεθάβονται και έρχονται στην επιφάνεια μιας και πολλοί πιο σύγχρονοι μπλουζ καλλιτέχνες απομακρύνονται λίγο βιαστικά ίσως και λίγο ενοχικά από τις ρίζες του ιδιώματος επιχειρώντας να εκφραστούν μέσα από το πιο glamorous rockin’ blues ή αλλιώς «μπλουζ-ροκ» . Αυτό δεν είναι κακό αλλά προσωπικά (πάντα προσωπικά μιλώντας) με κουράζει και δεν μου λέει κάτι πια. Ίσως το γήρας....... Ίσως και οι παραξενιές που το συνοδεύουν (το γήρας)... Κάποιοι όμως επιμένουν. Επιμένουν να ζωντανέψουν τα ντουέτα του μπλουζ. Να ξαναθυμίσουν δηλαδή κάτι από τους Arthur “Big Boy” Crudup & Sony Boy Williamson, Joe Willie Wilkins & Big Joe Williams, Scrapper Blackwell & Leroy Carr, Sonny Terry & Brownie McGhee, Buddy Guy & Junior Wells και τόσους άλλους. Από τους πιο σύγχρονους, εκτιμώ τους Cephas & Wiggins αλλά, οι παρακάτω που δεν είναι και τόσο νέοι στο χώρο και έχουν ήδη αφήσει πολύ σημαντικές παρακαταθήκες, έχουν στα σίγουρα πολλά να δώσουν ακόμα και σαν μεμονωμένοι καλλιτέχνες (ο καθένας έχει τη μπάντα του) αλλά κυρίως σαν ακουστικό μπλουζ ντουέτο. Απολαύστε λοιπόν τους Kenny Neal και Billy Branch στις καλύτερές τους στιγμές. Αν κάπου πετύχετε τα κοινά τους άλμπουμ: «Double Take» και «Easy Meeting», βουτήξτε τα! Πραγματικά διαμάντια! Καλή ακρόαση! Αν κάπου πετύχετε τα κοινά τους άλμπουμ: «Double Take» και «Easy Meeting», βουτήξτε τα! Πραγματικά διαμάντια! Την καλησπέρα μου σε όλους σας! ΥΓ: Τα βιντεάκια εξαιρετικά αφιερωμένα στον Ανέστη (Marathon)

Καλημέρα Σάμμυ, καλημέρα σε όλους, Όχι, η κοπέλα δεν κόβεται γιατί λέει το σωστό. Είναι γνωστό πως ο Πλάτωνας ήταν οπαδός της ολιγαρχίας και θαυμαστής του πολιτικού συστήματος της Σπάρτης. Από μία μεριά είχε κάποιο δίκιο γιατί στην εποχή του η δημοκρατία αλλά και οι θεσμοί της πόλης των Αθηνών βρισκόνταν σε τεράστια παρακμή με τη διαφθορά και τη δημαγωγία να κυριαρχούν. Όπως όμως το έθεσε και ο Παναγιώτης, δεν μπορούμε να μπούμε στο πετσί της υπόθεσης γιατί ζούμε σε άλλη εποχή και τα κριτήριά μας είναι διαφορετικά. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι ιστορικοί που ισχυρίζονται πως η "Δαμοκρατία" της Σπάρτης (η λέξη "δημοκρατία" στη Δωρική διάλεκτο) με το σύστημα διακυβέρνησης από 2 βασιλίαδες (π.χ Άγις και Κλεομένης) ήταν πιο δημοκρατικό από αυτό της πόλεως των Αθηνών. Προσωπικά, προτιμώ τη δημοκρατία με όλα της τα κουσούρια αλλά επιλέγω να μην προβώ σε συγκρίσεις μεταξύ των 2 συστημάτων διακυβέρνησης αυτών των δύο πόλεων λόγω του ότι δεν ζω σε εκείνη την εποχή και δεν μπορώ να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα. ΥΓ: Η εργασία βαθμολογήθηκε με Άριστα.

Δεν ακούγεσαι καθόλου σαν πνεύμα αντιλογίας μιας και οι διαπιστώσεις σου είναι αληθέστατες όχι μόνο εδώ αλλά γενικότερα σ' αυτό τουλάχιστον που ονομάζουμε Δύση. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό, είναι μια άλλη κουβέντα. Off Topic Όποτε θέλετε, μπορούμε να κανονίσουμε μια βόλτα μέχρι την τοποθεσία που ήταν κάποτε ο "ΚΗΠΟΣ" του Επίκουρου. Βρίσκεται στο Μεταξουργείο επί της οδού Ζωγράφου και ανακαλύφτηκε πριν περίπου 30 χρόνια από τον αρχαιολόγο Δοντά. Ουδέποτε αξιοποιήθηκε από την αρχαιολογική υπηρεσία μιας και γύρω έχει λαμαρίνες και μέσα λειτουργεί σαν νεκροταφείο ταξί. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την περιπατητική σχολή του Αριστοτέλη στη Ρηγίλλης (!!!!!) αλλά και την ακαδημία του Πλάτωνα. Μπορούμε να τα γυρίσουμε όλα, δεν είναι και τεράστιες οι μεταξύ τους αποστάσεις και μετά να κεράσω και καφέ. Μετά τις 15 του Ιούνη που θα λασκάρω (κάπως).

Να συνεισφέρω στην κουβέντα σας με ένα ακόμα ανάγνωσμα από το αρχείο μου σχετικό με το πως ένας ακόμα πολύ σπουδαίος φιλόσοφος, ο Επίκουρος, έβλεπε τη μουσική. Και εδώ το κείμενο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο (είναι στα Αγγλικά) και αν το διαβάσει κανείς προσεκτικά, θα κατανοήσει όχι μόνο τις διαφορετικές απόψεις μεταξύ Πλάτωνα και Επίκουρου για τη μουσική αλλά και σε ένα ευρύτερο πεδίο, τις διαφορές μεταξύ του ιδεαλισμού (Πλάτων) και υλισμού (Επίκουρος). Το εν λόγω πόνημα αναφέρεται περισσότερο στην άποψη των Επικουρείων για τη μουσική που προσωπικά με εκφράζει πολύ περισσότερο από τη Πλατωνική θεώρηση του θέματος. Καλή σας ανάγνωση και καλή συνέχεια στην όμορφη και πολιτισμένη κουβέντα σας. Epicurus_on_Music.pdf

Αφεντικό, δεν χρειάζεται μετάφραση. Βρήκα αυτή την εξαιρετική εργασία που πραγματικά θα λύσει πολλές απορίες σχετικές με το τι θεωρούσε ο Πλάτωνας ως μουσική και μουσική παιδεία μιας και είναι και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο (από φιλολογικό forum τη βρήκα και νομίζω πως διατίθεται ελεύθερα από το Εθνικό Αρχείο Διατριβών). Όπως και να έχει, συγχαρητήρια στην κοπέλα που την έγραψε και από εδώ. Καλός μπούσουλας, πιστεύω για να ξεκινήσετε τη συζήτησή σας. Καλή συνέχεια. gri-2008-1707.pdf

Τιμή μου να βάζω λίγο πλάτη όπου μπορώ όχι μονάχα για το blues αλλά και για το φίλο μου τον Αντρίκο τον Καστανάκη, μεγάλo παιχταρά και πολύ αξιόλογο bluesman. Έχει δίκιο ο Κώστας. Το πράγμα θέλει "βρέξιμο". Η νέα γενιά του εγχώριου blues είναι πολύ αξιόλογη και πολλά υποσχόμενη. Μπράβο στα παιδιά. Φιλιά και στο Βάγγο, τον καταπληκτικό ντράμερ της μπάντας. Keep bluesin'

Καλά τα λέει ο φίλος Grey και συμφωνώ μαζί του ως καπνιστής και εγώ επιλέγοντας όμως να βγω έξω και τις δύο φορές που αισθάνθηκα την ανάγκη να καπνίσω στο συγκεκριμένο live. Αν δεν κάνω λάθος, και ας με διαψεύσει ο ΟΡ πρέπει να ήταν δύο τραπέζια μπροστά από αυτό που καθόμουν εγώ με κάποιους φίλους. Επειδή σπάνια κάθομαι στην καρέκλα μου αλλά επιλέγω να τριγυρνάω, σε περίπτωση που ο ΟΡ είναι τελικά ο άνθρωπος που μνημονεύω (δεν έχω κάτι με τον άνθρωπο) όντως υπήρξε έντονη αντίδραση για το κάπνισμα μιας και και εγκατέλειψε το live στα μισά του, μαζί με την κυρία του εκνευρισμένος και διαπληκτιζόμενος. Θα πω όμως και το άλλο. Όταν βγήκα έξω να καπνίσω, η υπεύθυνη μου είπε πως δεν χρειαζόταν να το κάνω γιατί "σήμερα επιτρέπεται." Ούτε με την εν λόγω κυρία έχω κάποιο θέμα. Αντιλαμβάνομαι το πως αντιδρά ένα μαγαζί όταν δεν μπορεί να σιγουρέψει την προσέλευση των θαμώνων και αναγκάζεται να καταφεύγει σε rule bending. Το σίγουρο είναι πως ότι δηλώνεται, θα πρέπει και να ισχύει. Αν είναι μαγαζί είναι για μη καπνιστές, θα πρέπει όντως να είναι για μη καπνιστές. Τέλος, να ευχαριστήσω δημόσια το Λάκη για την παρέμβασή του και να δηλώσω ακόμα μία φορά πως ο φίλος Grey με κάλυψε πλήρως. Δεν κρατώ καμία κακία ούτε στον OP ούτε στο μπαρ ούτε στην υπεύθυνη του μαγαζιού, ούτε στους καπνίζοντες ούτε και στους μη καπνίζοντες. Να είσαστε όλοι καλά. ΥΓ: Ευχαριστώ τον Yameth για τον διαχωρισμό του θέματος.

Alvin didn't die. He just went home!

Καλημέρα σε όλους, Για τα δύσκολα, έως πολύ δύσκολα και ακατόρθωτα, θα πρότεινα τον Κώστα τον Κακανιάρη. Σε μία κιθάρα De Armond που πήρα από φίλο συμφορουμίτη, έλειπε το μαμίσιο της pickguard και ο Κώστας ανέλαβε να φτιάξει ένα ιδιαίτερο και πολύ πρωτότυπο στα πρότυπα της Gretsch. Παραθέτω το link της δουλειάς του: http://www.jokerguitars.gr/?p=448 Επειδή έχω περάσει διάφορα σχετικά με τα φτωχά μου κσύλα, θα έλεγα πως ο Κώστας είναι εγγύηση. Δεν χάνεις τίποτα να του τηλεφωνήσεις και σου δώσει μια γνώμη.

Αμάν! Φαγωθήκατε με το Φωτόπουλο! Τι έκανε μωρέ το παλικάρι; Εντάξει, φάγανε κάτι παραπάνω, σιγά το πράμα. Συνδικαλιστές είναι, να μη φάνε κάτι και αυτοί; Επειδή δηλαδή το παιδί πήγε μερικά ταξίδια αναψυχής που υπερκοστολόγησε έκανε με συγγενείς του κάτι μαϊμού μελέτες και έβαλε και μερικά στη τσέπη; Σιγά.... http://www.tanea.gr/news/greece/article/4708423/?iid=2 http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/125929/kakoyrgimatikes-dioxeis-gia-to-fagopoti-tis-genop-dei

......ή ως κηπουροί σε οργανισμούς και νοσοκομεία που δεν έχουν καν κήπο!

Ο Nick Cave είναι λογοκλόπος! Βούτηξε το κείμενο από αυτή τη σελίδα και τους έκανε στίχους για το τραγούδι του: http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1727879