epikouris

Καλημέρα σε όλους, Να κεράσω και εγώ κάτι.... John Hammond - Paris Concert In Concert: Robert Belfour on Vimeo Fleetwood Mac PETER GREEN - Blue Guitar (Full Album)

Οι SBT ΔΕΝ αντιγράφουν, ΔΕΝ μιμούνται, ΔΕΝ διασκευάζουν (αν το κάνουν, το κάνουν ελάχιστα), ΑΛΛΑ επιμένουν. Επιμένουν σε ένα τελείως δικό τους στυλ, με δικό τους ήχο και στίχο, με δικά τους προσωπικά ερεθίσματα και πολύ ΔΙΚΗ τους προσωπική δουλειά. Σκοτεινό μπλουζ των αισθήσεων, των παραισθήσεων, των ταξιδιών του μυαλού και των συναισθημάτων όλα μαζί ανακατεμένα σε ένα κοκτέϊλ που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι. Όπως όμως και να έχει το πράγμα, τα παιδιά αυτά μοχθούν και παράγουν καινοτομικές και ριζοσπαστικές δημιουργίες που σίγουρα αξίζουν τα συγχαρητήρια όλων γιατί όπως είπε και ο Κώστας, στους καιρούς αυτούς, τέτοια εγχειρήματα είναι μάλλον πράξεις ανδρείας.

Εξαιρετικά σωστή η επισήμανσή και των 2 σας. Παραθέτω ένα σχετικό link που αποτέλεσε και ερέθισμα για τον Ηλία το Ζάϊκο (Blues Wire) να γράψει σχετικό τραγούδι. Έχει σχέση με την εξέγερση των εργατών στο Κολοράντο και τη δολοφονία του μπροστάρη τους Ηλία Σπαντιδάκη (Luis Tikas). Nα είσαι καλά.

Φίλε kkmspm, χωρίς υπερβολές, ο Κώστας ο Κακανιάρης είναι το Α και το Ω σε ότι αφορά το βάψιμο μουσικών οργάνων. Σ' αυτό εύκολα θα συνηγορήσουν πολλά παιδιά από το forum που τον γνωρίζουν και προσωπικά αλλά κυρίως γνωρίζουν την ασυναγώνιστη δουλειά του. Μία βόλτα από το χώρο του και μία κουβέντα μαζί του νομίζω θα σε βοηθήσουν να αποφασίσεις τι ακριβώς θέλεις να κάνεις. Έχω προσωπική εμπειρία από μία σχεδόν κατεστραμμένη κιθάρα που είχα που ο Κώστα τη ζωντάνεψε και τώρα είναι καλύτερη και από τότε που κατασκευάστηκε. Κάνε έναν κόπο και δεν θα χάσεις. ΥΓ: Ούτε εγώ ούτε και ο Marathon είμαστε συνεταίροι του Κώστα (προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης).

Με αφορμή το thread για το νέο δίσκο του Neil Young και στην συνέχεια την παράθεση του παλιού και γνωστού τραγουδιού του για τον Αμερικάνικο Νότο και κυρίως την Αλαμπάμα (ήταν η πολιτεία με το μεγαλύτερο ποσοστό ρατσισμού εκείνη την περίοδο) στο οποίο απάντησαν οι Lynyrd Skynyrd με το "Sweet Home Alabama",σκέφτηκα να παραθέσω και εγώ ένα απόσπασμα από το νέο βιβλιαράκι που μαστορεύω εδώ και κάμποσους μήνες που λέγεται: "Αναζητώντας τους Ανθρώπους του Μπλουζ". Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο που επισυνάπτεται, ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει ποιες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν στις νότιες πολιτείες που εξακολουθούσαν να έχουν αποσχιστικές τάσεις από την Ένωση (union) των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλωστε αυτό λέει και ο Young στο τραγούδι του επιχειρώντας να συμβουλέψει την Alabama να ακολουθήσει τις υπόλοιπες πολιτείες. Πιστεύω να βοηθήσει τους νέους φίλους να πάρουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για εκείνη την εποχή που πολύ φοβάμαι έχει αρχίσει να εμφανίζεται ξανά και σε άλλα μέρη του πλανήτη. Να ευχαριστήσω τους φίλους Sfacu, Atreu αλλά και το Γιώργη (Longshadow) για το ερέθισμα να το παραθέσω. ΥΓ: Πιστεύω πως μια αναδρομή στο παρελθόν και στα κοινωνικά φαινόμενα που αναπτύχθηκαν στον αμερικάνικο νότο εκείνη την εποχή, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να ερμηνεύει κανείς ανθρώπινες συμπεριφορές που σε διάφορες περιπτώσεις εκφράζονται και μέσα από τη μουσική. Καλή ανάγνωση σε όσους διαθέσουν λίγο χρόνο να το διαβάσουν. 3.Ο_Δρόμος_προς_την_Ελευθερία.pdf

http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:XpCBa78ZoUQJ:www.cdbaby.com/cd/gregggiarelis+gregg+giarelis+cd+baby&cd=1&hl=el&ct=clnk&gl=gr Album Notes Gregg Giarelis is a singer / songwriter and guitarplayer born in Athens, Greece. Early recordings of Chicago bluesmen heard around the house and a deep fascination towards the guitars hanging in the living room was what triggered Gregg's interest in guitar playing and led to a further involvement with blues. Over the years he intensified his relationship with the guitar and singing. His playing was influenced by great blues artists such as Otis Rush, Albert king, Albert Collins, Ronnie Earl, Colin James and Buddy Wittington. Gregg's been performing frequently since 2004 as a solo artist or in the context of blues bands and has shared the stage with great blues artists like Lucky Peterson and Michael Dotson. "The boy can play the blues..." Such were Benny Turner's words to the audience after the 10 minute long jam that took place at the "Saloon" blues club in New Orleans, during Greg's recent trip to the United States. Gregg has just finished recording his first solo album entitled "Five years of trouble". It consists of 5 original compositions, four songs and one instrumental track. These songs were written during the fall of 2011 and were recorded by the end of that year. A lot of attention to detail has been paid in the album process, being recorded at top notch studios and mastered in Memphis Tenessee.

Εμένα πάλι, μου αρέσει το παρακάτω Warren Haynes and Derek Trucks - Old Friend

Τα μουσικά "τάλαντα" του Γρηγόρη λίγο πολύ μας είναι γνωστά. Να καταθέσω όμως ακόμα ένα που ίσως δεν είναι και τόσο γνωστό σε κάποιους φίλους του forum. Ο Γρηγόρης είναι και εξαιρετικός δάσκαλος στη μπλουζ κιθάρα όχι μόνο από πλευράς γνώσης αλλά κυρίως από πλευράς μεταδοτικότητας. Είναι δε εξαιρετικά αγαπητός στους μικρότερους σε ηλικία μαθητές του μέσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ο γιος μου.

Εξαιρετικό! Θυμίζει και τον μακαρίτη τον Paul Butterfield. Πολύ καλό και το "ζωντανό" CD του που τιτλοφορείται: "Live at Checkers Tavern". Shelter, σ' ευχαριστούμε φίλε. Πάντα τέτοια.

ΖΑΜΠΕΤΑΚΗΣ-ΒΡΑΝΑΣ-TELESOUND www.telesound.gr Πήρα τη Walden για το γιο μου, ο Γιώργος ο Ζαμπετάκης μου έκανε εξαιρετική τιμή και ο δάσκαλος του γιου μου αλλά και ο μικρός είναι πολύ ευχαριστημένοι.

Από το 0.19, όλη η αλήθεια.

Οι πεθερές μετράνε σαν κατοικίδια; ;D

Καλημέρα Λιάκο. Ο τυμπανιστής είναι η παλιά δόξα στα ντραμς ο Στέλιος ο Γαβριηλίδης κάποτε μέλος της μπάντας των Blues Cargo( είναι ο ντράμερ στο πρώτο τους άλμπουμ το "First Delivery") που μετακόμισε στο Αίγιο και αναγκαστικά ο άνθρωπος άφησε το σχήμα. Μεγάλος ντράμερ και βαθύς γνώστης του μπλουζ με Αριστοφανικό χιούμορ. Είναι δίπλα σε όλες τις προσπάθειες του Γρηγόρη και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ίσως τον δούμε σύντομα μαζί με το παλιό του σχήμα μιας και οι Blues Cargo ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα 25 χρόνια τους στο πάλκο και θα καλέσουν όλα τα παλιά μέλη του γκρουπ να παίξουν μαζί τους.

Επειδή το παιδί σπέρνει....... !

Γρηγόρη, Δεν θα ξαναπώ πάλι τα ίδια. Πότε είπες πως φεύγεις (εύχομαι για πάντα από τη χώρα); Θα σε ακούσω σήμερα στο ραδιόφωνο στις 8.

Σπύρο μου ,έχεις δίκιο. Ο Μιχάλης μου είπε πως η συνέντευξη ήταν τηλεφωνική, η ηχογράφηση ήταν χείριστη, η απομαγνητοφώνηση της εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση επίσης. Πάντως, αυτό που δεν αμφισβητείται είναι το γεγονός πως δεν έχει παραποιηθεί απολύτως τίποτα από αυτά που πρεσβεύει ο Grant γιατί στη συνέχεια του εστάλησαν από το Μιχάλη Λημνιό γραπτώς διευκρινιστικές ερωτήσεις και απάντησε ακριβώς πάνω στο πνεύμα αυτών που διάβασες. Δες εδώ: http://blues.gr/profiles/blogs/an-interview-with-otis-grand-the-gentle-giant-of-the-blues-don-t Το Μιχάλη, πρέπει να σου τον γνωρίσω κάποια στιγμή. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος άλλος εν Ελλάδι που να γνωρίζει προσωπικά τόσους πολλούς από τους επώνυμους bluesmen από τις ΗΠΑ.

Καλημέρα σε όλους και σε όλες. Η παρακάτω συνέντευξη ίσως να προκαλέσει πολλές αντιδράσεις σε πολλούς μουσικόφιλους γιατί ο Otis Grand επιχειρεί να σπάσει πολλά ταμπού, να απομυθοποιήσει μεγάλους αστέρες της μουσικής σκηνής και να εκφράσει μία για πολλούς αιρετική άποψη σχετικά με το τι είναι το μπλουζ και ποια είναι η πορεία του. Ο Ελληνο-Λιβανέζος στην καταγωγή bluesman φαίνεται πως δεν επιθυμεί να κρατήσει προσχήματα και μιλάει για όλους και για όλα με έναν τρόπο που πιθανότατα να σοκάρει πολλούς. Η γνώμη του κάθε συμφορουμίτη είναι σαφώς ευπρόσδεκτη καλό όμως θα ήταν να επιχειρηματολογήσει την όποια συμφωνία του ή τη διαφωνία του σχετικά με τα όσα μας λέει ο Otis. http://rhythmichorizons.blogspot.com/2012/05/otis-grand.html

Γρηγόρη μου είσαι πολύ μεγάλο ταλέντο. Στα έχω πει και από κοντά πολλές φορές αλλά και θα σου επαναλάβω και κάτι που σου λέω επίσης πολύ συχνά (εξάλλου στο είπε και ο Θανάσης ο Γκιόκας ο κιθαρίστας των Daddy's Work Blues Band): Βρες τρόπο να φύγεις για πάντα από αυτή τη χώρα και να ξεκινήσεις την καριέρα σου έξω. Το μπλουζ το έχεις μέσα σου, το βγάζεις και με την κιθάρα αλλά και τη φωνή σου και πιθανότατα να μπορέσεις να αξιοποιήσεις το ταλέντο σου στο εξωτερικό. Εδώ, δεν χωράς πλέον.

http://rhythmichorizons.blogspot.com/2012/05/rhythmic-horizons.html

Μία συνέντευξη με τους Blues Wire, Blues Cargo και το Γρηγόρη Γιαρέλη. http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2702&PHPSESSID=658f11e220f2922de9839b59554c4734

Aληθές! Αφιερωμένο στον Ανέστη! Τώρα του στέλνω και μια μερίδα Σμυρνέϊκα σουτζουκάκια. Πάνε με το τραγούδι! Να και ένας ακόμα "άμπαλος". Ούτε τη κιθάρα δεν ξέρει να κρατήσει! Buddy Guy - Damn Right I've Got The Blues (1998)

Kώστα, για τσέκαρε αυτό το παλικάρι. Μεγάλη έκπληξη. http://www.myspace.com/hammievanhall Έπαιξε τις Κάλπες του (στον αντίποδα της παλιάς δήλωσης ΓΑΠ, για τις "κάλτσες")

Δίκιο έχεις Bill. Οι Blues Wire δεν χορταίνονται. Αλλά και οι ένδοξοι "απόγονοί" τους όπως π.χ οι Tubescreamers αν τους έχει ακουστά, δεν χορταίνονται επίσης. Πρόβλημα η απόσταση.....

Ναι, πραγματικά, ήταν κάτι το τελείως ξεχωριστό. Συμφωνώ σε όλα με το φίλο VAGTANPLAN. Ο φυσαρμονικίστας όντως όλα τα λεφτά και δεν του φαίνεται καθόλου του μπαγάσα. Κωστάκη, την επόμενη φορά θα σε απαγάγω! Δεν χάνονται τέτοια πράγματα!

Yπέροχη βραδιά. Ο Ηλίας, όντως έπαιξε για δύο πατεράδες όπως λέει και το άρθρο. Ο ένας, ο βιολογικός του πατέρας που πριν λίγες μέρες έφυγε από επιπλοκή στο συκώτι και ο άλλος που επίσης έφυγε πρόσφατα, ο πνευματικός του πατέρας, ο Louisiana Red. Και ένα μικρό δωράκι στους φίλους συμφορουμίτες που αγαπούν τα μπλουζ και τον Ηλία Ζάϊκο. Να προσθέσω πως τις φωτό τις τράβηξε ο TGL που έδωσε το παρόν το προηγούμενο Σάββατο. Angela_Brown-Blues_Wire.zip