epikouris

Διορθώνω: Έκτορος 92 και Μενελάου-Ίλιον. Και η αφίσα.

Το Blues σημαίνει ανθρωπιά, ψυχή, ευαισθησία. Ευαισθησία σε ανθρώπους που είτε από λάθος τους είτε από σφάλματα άλλων ανθρώπων και κακές δικές τους εκτιμήσεις, κατέληξαν στη φυλακή. Κάθε χρόνο, η μεγάλη ψυχή του εγχώριου Blues που ακούει στο όνομα ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (μπασίστας και τραγουδιστής των Blues Cargo) μαζί με τον ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ (Blues Therapy) διοργανώνουν μία εκδήλωση για τους ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ στις φυλακές. Τα χρήματα κάθε χρόνο τα παραδίδει ο ίδιος ο Δημήτρης ο Ιωάννου στον ΟΝΗΣΙΜΟ, τον οργανισμό-φορέα που συμπαρίσταται στους ανήλικους κρατούμενους. Η συγκεκριμένη εκδήλωση θα γίνει στις 19 Μαρτίου, ώρα 10:00 στο Vinillion (κάποιες χρονιές νομίζω έγινε και στο Φακανά) Έκτορος και Μενελάου 26 στο Ίλιον. Συμμετέχουν: MIKE DOTSON BAND (με το Δημήτρη Ιωάννου στο μπάσο) BLUES THERAPY ΣΙΜΟΣ ΚΟΚΑΒΕΣΗΣ ΤΡΙΟ DOWNHOME BAND. Την συγκεκριμένη μέρα, επαναλαμβάνω, όλα τα χρήματα πηγαίνουν για τους ανήλικους κρατούμενους. Όσοι πιστεύουν ότι θα ήθελαν να στηρίξουν με την παρουσία τους την συγκεκριμένη εκδήλωση μπορούν να έρθουν.

Και μια καληνύχτα από μένα με έναν τεράστιο slide guitar master από τα βαλτονέρια της Louisiana. Απολαύστε τον!

Μάγκες, εδώ είναι όλα τα λεφτά............... Warren Haynes and Derek Trucks - Old Friend

και δύο από τους αγαπημένους μου bluesmen. Με τις καλημέρες μου.

Ω Ναι. Καλή διάθεση και ένα cigar box φτάνουν............. Original Delta Blues Legend on his Broomstick cigar box guitar

Albert King - Blues Power

Τσέκαρε τους παρακάτω και παζάρεψέ το όσο μπορείς. Συνήθως, παίρνουν τη δουλειά πακέτο μαζί με τη μετάφραση. ΤΖΕΜΑ Α.Β.&Ε.Ε. CARTOONIST Ε.Π.Ε. LUMIERE PRODUCTIONS Α.Ε. ΑΤΤΙΚΑ Α.Ε. ROYAL ΦΙΛΜ Α.Ε. ΟΜΙΚΡΟΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ & ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ Α.Ε. Αν τα βρεις σκούρα, τα ξαναλέμε. Υπάρχει ειδικό software και νομίζω πως μπορείς να το κάνεις και μόνος σου. Ίσως κάποιος που ασχολείται με κινηματογράφο από εδώ μέσα να μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο.

Για όσους δεν έχουν ακούσει το Νίκο σε slide παίξιμο. Καταπληκτικός!

Για τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου κυρίως της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μάλλον έχετε πολύ δίκιο. Ελάχιστοι εργάζονται όπως θα έπρεπε. Δεν παίρνουν πολλά χρήματα αλλά έχουν πολύ ελεύθερο χρόνο τον οποίο και επενδύουν σε ιδιαίτερα μαθήματα. Τα καλοκαίρια κάθονται και πληρώνονται όπως επίσης και 15 μέρες τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Οι περισσότεροι δε εξ αυτών αντιδρούν στην "αξιολόγηση" και τον ΑΣΕΠ. Βέβαια, υπάρχουν και φωτεινότατες εξαιρέσεις αλλά δυστυχώς είναι εξαιρέσεις. Με ρώτησε ο Marathon σε άλλο thread για το βαθμό που έβαλε η γυναίκα μου στον μαθητή που ακόμα ψάχνει το "αριστερό" του Κανάρη. Του έβαλε 04/20 αλλά επρόκειτο για ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Μάλιστα εκεί είχε εμμέσως απειληθεί πως αν δεν έβαζε καλούς βαθμούς, θα έχανε τη δουλειά της όπως και έγινε κάποια στιγμή. Ένα άλλο που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι πως όταν ένας εκπαιδευτικός διορίζεται και στη συνέχεια φροντίσει να αποσπασθεί σε κάποια άλλη υπηρεσία, το Υπουργείο δεν τον στέλνει στο διάολο όπως θα έπρεπε αλλά του επιτρέπει να διατηρεί την οργανική του θέση και να πληρώνεται. Μάλιστα, για το κενό που δημιουργείται, το Υπουργείο Α-Παιδείας φροντίζει να σταλεί κάποιος αναπληρωτής. Δηλαδή, σε μία θέση τοποθετούνται 2-3 άτομα με τον ένα να αναπληρώνει τα κενά του άλλου. Πάντως όλοι πληρώνονται. Για να μην παρεξηγηθώ, υπάρχουν και σκληρά μοχθούντες δημόσιοι εκπαιδευτικοί. Είναι όμως η εξαίρεση του κανόνα.

Το άκουσα και εγώ. Νομίζω πως πέρα από τη κρίση που είναι ίσως και ο βασικότερος παράγοντας, υπάρχει το πρόβλημα του ερασιτεχνισμού και της αρπαχτής από πλευράς μαγαζατόρων, τουλάχιστον αυτών που δηλώνουν (χωρίς να είναι στην ουσία όμως) στρατευμένοι στην ποιοτική μουσική. Πολλοί καν δεν έχουν την υποδομή για να φιλοξενήσουν αξιοπρεπή σχήματα και πολλές μπάντες αναγκάζονται να κουβαλήσουν το μισό τους στούντιο εκεί για μια βραδιά. Άλλοι πάλι βάζουν είσοδο της τάξης των 12-15 ευρώ πολλές φορές και χωρίς ποτό ζητώντας από τον κόσμο να έρθει. Επίσης, αρκετοί από αυτούς αθετούν τη συμφωνία που κάνουν με τις μπάντες και μετά το τέλος της βραδιάς παζαρεύουν ώστε να τους δώσουν λιγότερα χρήματα. Ένα ακόμη νεοελληνικό φαινόμενο γρήγορης κονόμας, κοινώς αρπαχτής......................

Σπύρο μπράβο σου! Το έχεις man και μάλιστα βγαίνει από μέσα σου. Για μένα αυτό είναι το βασικότερο. Keep on bluesin'

Bill Perry,Charlie Donelan,John McVey,Mike Onesko,Craig Erickson,Catfish Keith,Carl Tremblay,Dave Hole (εξ Αυστραλίας),Ana Popovic,Tino Gonzalez, ο κορυφαίος Jimmy Thackery, Smokin Joe Kubek και πάρα πολλοί. Άλλοι. Σ' ευχαριστώ προσωπικά πάντως. Ο τύπος το έχει. Μεγάλα ταλέντα ειδικά από τη νέα γενιά έχουμε και εδώ. Παρεπιπτόντως είδα χτες τον (Ανδρέα) AndyC να τζαμάρει με τους SBT στο Blues και μου έπεσε το σαγόνι. Απίστευτος και ειδικά σε Slide παίξιμο αλλά Duane Allman.

Πάει καιρός που ένας φίλος μου έστειλε κάποια άρθρα σχετικά με τη ζωή αλλά και το θάνατο ενός ομογενή από τις ΗΠΑ, του Ηλία Σπαντιδάκη ή αλλιώς Luis Tikas, όπως τον γνώριζαν οι Αμερικανοί. Ο Luis Tikas ήταν εργάτης στα ανθρακωρυχεία του Ludlow στο Colorado και έχασε τη ζωή του από τις σφαίρες ενός πολυβόλου στην προσπάθειά του να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους εκεί ανθρακωρύχους. Όταν διάβασα τα άρθρα, τα οποία και σας επισυνάπτω, αμέσως τα έστειλα στον Ηλία το Ζάϊκο, τον αδιαμφισβήτητο πατέρα της ΕΛληνικής μπλουζ σκηνής. Ο Λιάκος μας συγκινήθηκε από την ιστορία και αμέσως (δεν πρέπει να πέρασαν πάνω από 2 ώρες) κάθησε και έγραψε τους στίχους ενός τραγουδιού αφιερωμένου στη ζωή και το θάνατο του Luis Tikas. Χτες, συνομιλώντας με τον Ηλία, ένοιωσα πολύ μεγάλη χαρά όταν μου ανακοίνωσε πως το τραγούδι έχει πλέον ολοκληρωθεί και πως θα συμπεριληφθεί στην καινούργια του δουλειά που σύντομα θα κυκλοφορήσει. Toυς στίχους ή κάποιο δείγμα του τραγουδιού ας τους παραθέσει ο ίδιος αν το επιθυμεί. Εγώ απλά επισυνάπτω την ιστορία του άλλου Ηλία, του Τίκα από Αμερικανικές και Ελληνικές πηγές. Όποιος θέλει και μπορεί ας βρει και άλλες πληροφορίες σχετικά με αυτόν τον άγνωστο ήρωα και ανθρωπιστή. Louis_Tikas.pdf

Για μπασοτραγουδιστές πάντως 2: Δημήτρης Ιωάννου (Cargo) Κώστας Παπαπάνος (Loose Rag) (Σοβαρολογώ)

Σ' ευχαριστούμε και πάλι φίλε Bluesscholar. Δεν ξέρω αν είναι γνωστό σε πολλούς πως ο Mike Bloomfield ήταν ο άνθρωπος που ανέδειξε ή τουλάχιστον συνέβαλε στην ανάδειξη του άλλου μεγάλου θρύλου του μπλουζ, του Johnny Winter. Στο Live at Filmore East,the Lost Tapes, ο ΜΙΚΕ συστήνει τον Johnny Winter λέγοντας χαρακτηριστικά: "This cat can play" και ξεκινά μαζί του το It's my Own Fault Baby. Στη συνέχεια ο Johnny δείχνει την τεράστια κλάση του.

" The music that you listen to, is the soundtrack of your life". -MIKE BLOOMFIELD. Απλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Θα μου επιτρέψετε, αφού ευχαριστήσω τον καλό φίλο bluesscholar να πω πως από όλα τα υπέροχα άλμπουμ του ΜΙΚΕ, το Live at the old Waldorf το έχω ξεχωρίσει, με ένα καταπληκτικό Roger Troy στα φωνητικά.

Όπως ακριβώς το ερμηνεύει ο φίλος longshadow. ROAM= περιπλανιέμαι, τριγυρνώ

Τα έχω σκαρώσει κάποια νεκρά Σαββατοκύριακα βλέποντας τις φυλακές του Κορυδαλλού απ' το μπαλκόνι, τη πεθερά μου, κάτι περίεργους ταρίφες να πλακώνονται για μια θέση parking στο δρόμο και τα παιδάκια με τα ροπαλάκια που μεθυσμένα από την εξουσία, τραβάνε χοντρό ζόρι κάθε φορά που οι ανάρχες μαζεύονται για να κάνουν σαματά. Αν και οι στίχοι είναι άσχετοι με όλα αυτά, οι εικόνες που ρούφηξε το μυαλό μου τριγύρισαν γύρω από την απλοϊκή πολυπλοκότητα της ανθρώπινης υπόστασης. Αυτό δηλαδή που ονομάζουμε.... μπλουζ...... Κάντε το κέφι σας λοιπόν με αυτά.Είναι μεν δικά μου αλλά ελευθέρας βοσκής. Δουλέψτε τα, αλλάξτε τα, πετάξτε τα, γελάστε διαβάζοντάς τα, χλευάστε τα , εκτυπώστε τα, τέλος πάντων, κάνετε ότι θέλετε. Το πρώτο όμως θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω σε 3 κυρίους εδώ μέσα: TGL, MARILLION και AUDIOKOSTAS. Οι δύο πρώτοι είναι γέννημα-θρέμμα. Ο τρίτος πολιτογραφήθηκε Αιγαλεώτης τον περασμένο Σεπτέμβρη (ο νοών νοείτω). Καλή ανάγνωση και καλή διασκέδαση: 1) IF IT AIN’T EGALEO, IT WON’T DO I Spent time travelling αnd wandering around but a place like Egaleo was nowhere to be found I’ve been to Chicago Where cold wind always blows I spent time in New York City Where everything shines and glows But if it ain’t Egaleo, It won’t do No other place feels likes home If it ain’t Egaleo, It won’t do That’s the place I like to roam I spent time in San Francisco Where the lights are so bright I fell in love with Montana Where the mountains kiss the sky But if it ain’t Egaleo, It won’t do No other place feels likes home If it ain’t Egaleo, It won’t do That’s the place I like to roam BLUES_LYRICS.pdf

Nαι αλλά όχι μόνο αυτός. "ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΦΤΑΙΓΕ ΤΟ ΜΠΛΟΥΖ"

Φίλε μου, μουσικός δεν είμαι για να σε συμβουλέψω σχετικά με το τι πρέπει να κάνεις. Το μπλουζ όμως το αγαπάω πολύ και έχω μια απόλυτα βιωματική σχέση μαζί του. Επίτρεψέ μου λοιπόν να σου πω πως αν δεν το αισθανθείς στο πετσί σου, αν δεν το ψάξεις, αν δεν το αφήσεις να κυλήσει μέσα σου και αρκεστείς μονάχα στο να παίζεις τα σόλα που παίζουν διάφοροι "αθλητές" κιθαρίστες, δεν θα γίνεις ποτέ πραγματικός blues guitarist. Άκου τους δίσκους του θείου Albert King του Fenton Robinson, Elmore James αλλά και του ίδιου του Muddy και θα καταλάβεις ότι κανένας τους δεν ήταν ωδειο-αναθρεμμένος. Σαφώς και είναι πολύ χρήσιμο να πάρεις πολλά μαθήματα από έμπειρους τεχνίτες (Ηλία ακούς;) αλλά το βασικότερο για μένα είναι να έχεις τα ακούσματα. Ξεκίνα λοιπόν και άκου και μετά παίζεις. Πάντως, μπράβο σου που διάλεξες το μπλουζ για να εκφράζεσαι. Λευτέρη: μη μασάς. Τα σουτζουκάκια πάνε και έρχονται (χεχεχεχε) off topic (επίσης)

1. Δεν είσαι "μεγάλος". Στη ψυχή και στο συνάισθημα ΝΑΙ, στην ηλικία ΟΧΙ. 2. Το κομμάτι εξαιρετικό. Ατμοσφαιρικό και βγάζει πολύ συναίσθημα. Πολύ καλή και η κιθάρα. 3. Ο Carlos είναι Latin Bluesman και ο συγκεκριμένος δίσκος μοναδικός από πλευράς έμπνευσης. 4. Πάρε και κάτι από μένα με τον Carlos μέσα. Σου το αφιερώνω. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ όπως είσαι.

Ηλία, for you man αλλά και όλους τους φίλους του μπλουζ. Ο Bryan Lee, για μένα, είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του μπλουζ, living legend με όλη της σημασία της έκφρασης. Όποιοι δεν τον γνωρίζουν καλό θα είναι να ακούσουν τα δύο του καταπληκτικά CD ηχογραφημένα ζωντανά στο Old Absinth house bar. Απλά, απίστευτος.

Να προσθέσω δύο ακόμα. Την Queen Sylvia Embry (μπάσο και καταπληκτική φωνή). Στο βίντεο μαζί με τον Louisiana Red και Carey Bell. και ένα ακόμα πιο παλιό, με τον Juke Boy Bonner. Aς είναι καλά ο Bruce Iglauer της Alligator Records που ανακάλυψε και δισκογράφησε αυτούς τους σχεδόν άγνωστους αλλά πολύ μεγάλους καλλιτέχνες.

Και δύο από μένα. Mighty Joe Young (δυστυχώς Long Gone). Τον είχα δει φοιτητής στο Hangar 9-Carbondale, Southern Illinois. Πριν ανέβει ο ίδιος στη σκηνή, είχε ανεβάσει τη μπάντα του και ο μπασίστας του έπαιζε με πένα.(!!!) Ο άλλος είναι ο Maurice John Vaughan ένας εκπληκτικός κιθαρίστας με απίστευτο χιούμορ. Τον είχα δει στο Stanhope House New Jersey. Τότε μοίραζε και μία κασέτα που είχε ηχογραφήσει, το "Generic BLUES". To αγαπημένο μου κομμάτι ήταν το Garbage man blues. Πολύ γέλιο. Ο τύπος τους είχε όλους ελέγξει (Insurance man, milk man, even the paper boy) για να ανακαλύψει τελικά οτι η κυρία του was doing the hootchie Koo with the garbage man. Δυστυχώς, αυτό δεν το βρήκα. ΥΓ: Ο Ηλίας έχει παίξει και με τους 2!